ကုိ၀င္းေမာင္ေရ
ရင္ႏွီးေနသူခ်င္းမုိ႔ခင္ဗ်ားကုိကေနာ္အမ်ားၾကီးမေျပာလုိဘူး၊ ခင္ဗ်ားလည္းသားေတြသမီးရွိ
ေနေတာ့သားသမီးခ်င္းကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ေတာ့ခင္ဗ်ားမွာအျပည့္ရွိမယ္လုိ႔က်ေနာ္ထင္ပါတယ္
မကဒတကုိခ်စ္တယ္ဆုိျပီးဒီလုိဥပေဒမဲ့မင္းမဲ့လုပ္ရပ္ကုိလုပ္ခဲ့တဲ့လူေတြကုိေရွ႔ေနတစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့
ခင္ဗ်ားကအျပစ္မဆုိအေရးယူဖုိ႔ခင္ဗ်ားမေျပာ က်ေနာ္တုိ႔ခ်စ္တဲ့ခြပ္ေဒါင္းအလံေတာ္ကုိမထိခုိက္
မညစ္ျငမ္းေစခ်င္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီလုိမေကာင္းတဲ့လူေတြရဲ႔အက်င့္စရုိက္လူ႔အခြင့္အေရး
ခ်ဳိးေဖါက္မႈေတြကုိေဖၚထုတ္အေရးယူျပီး မကဒတသိကၡာကုိျပန္ဆယ္လုိတဲ့လူေတြကုိခင္ဗ်ား
အျပစ္ျမင္ေနတာကုိကခင္ဗ်ားအမ်ားၾကီးမွာေနပါျပီ။ဥပေဒလမ္းေၾကာင္းအရေျပာရမယ္ဆုိရင္
ခင္ဗ်ားလည္းတရားခံအားေပးျပီးအျပစ္ေတြကုိဖုံးကြယ္ေနတာနဲ႔အတူတူပဲ။
က်ေနာ္ကေတာ့အျပစ္မဲ့အသတ္ခံခဲ့ရသူေတြအတြက္ညီအစ္ကုိခ်င္းကုိယ္ခ်င္းစာမိတုိင္း ဒီလုိရုိင္းစုိင္း
မုိက္ရုိင္းတဲ့သူေတြကုိေဒါသအျမက္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျဖစ္ရတယ္၊ ေၾသာ္ငါ့ညီသာငါ့အစ္ကုိသာဒီလုိမတရား
အသတ္ျဖတ္ခံခဲ့ရရင္ဘယ္လုိေနမလည္းလုိ႔ကုိယ္ခ်င္းစာမိတုိင္း ရင့္ထဲကနင့္ေနေအာင္ခံစားရပါတယ္၊
က်ေနာ္တုိ႔လူ႔အခြင့္အေရး၊ဒီမုိကေရစီအေရးအတြက္တုိက္ပြဲ၀င္ေနၾကသူေတြမွာ လူအခြင့္အေရးကုိ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္မေဖါက္ခ်က္ကပထမမ႑ုိင္ပါ၊ ဒိလုိအေရးၾကီးတဲ့ေက်ာရုိးမ႑ုိင္ၾကီးကုိမ်က္ကြယ္ျပဳခဲ့သူေတြကုိေဖါက္ခ်က္ခဲ့သူေတြကုိ အေရးယူမႈလုပ္တာက မကဒတအလံေတာ္ကုိသန္႔စင္ေအာင္လုပ္တာလား မတရားမႈေတြဖုံးကြယ္အျပစ္ရွိသူေတြကုိအကာအကြယ္ေပးေနတာက မကဒတအလံေတာ္ကုိ
သန္႔စင္ေအာင္လုပ္တာလားဆုိတာ သမာသမတ္ရွိသူလူတုိင္းေမးၾကည့္လွ်င္အေျဖေပၚေနပါတယ္၊
အခုကိစၥဟာအခုမွလူသိထင္ရွားျဖစ္ခဲ့တာမဟုတ္သလုိ ကမၻာကသိျပီးကိစၥတစ္ခုျဖစ္တယ္ဆုိတာခင္
ဗ်ားလည္းသိမွာပါ ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ားခင္ဗ်ားကစုိးရိမ္တၾကီးျဖစ္ျပီးက်ေနာ္တုိ႔လုိအမွန္တရားအတြက္
လုပ္ေနၾကသူေတြကုိ ခင္ဗ်ားတရားခံလုပ္ခ်င္ရတာလား၊ မကဒတရဲ႔ဂုဏ္သိကၡာကုိထိခုိက္ေအာင္လုပ္
ခဲ့ၾကတဲ့တရားခံေတြကုိေတာ့ခင္ဗ်ားတရားခံလုိ႔မျမင္ပဲလူေကာင္းေတြအျဖစ္ခင္ဗ်ားျမင္ေနခဲ့မွေတာ့ ခင္ဗ်ားျမန္မာ့စစ္အစုိးရအလုိက်အမိန္႔ေတြခ်မွတ္ေပးေနတဲ့တရားသူၾကီးေတြကုိအျပစ္ေျပာစရာမလုိေတာ့
ဘူး၊ ဘာျဖစ္လည္းဆုိေတာ့ခင္ဗ်ားျဖစ္ေစခ်င္တဲ့လုပ္ရပ္ဟာ စစ္အစုိးရအလုိေတာ္ရိတရားသူၾကီးေတြ
ရဲအရာရွိေတြလုပ္တဲ့လုပ္ရပ္နဲ့တူေနျပီေလ၊က်ေနာ္တုိ႔လုပ္ရပ္ေတြကရပ္သူလုပ္ရပ္ေတြနဲ႔တထပ္က်ေနမွေတာ့ ခင္ဗ်ားလုိခ်င္တဲ့ေတာက္ေျပာင္တဲ့အလံေတာ္ျဖစ္ပါ့ဦးမလား၊
ဒီမွာကုိ၀င္းေမာင္က်ေနာ္ကရွစ္ဆယ့္ရွစ္လမ္းေပၚကလာတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ၊အမွန္တရားကုိသိျမင္
လြန္းလုိ႔အရင္ဦးဆုံးမဆလအစုိးရကုိေတာ္လွန္တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့တဲ့သူပါ၊ အမွန္နဲ႔အမွား၊ အဆုိးအေကာင္း
တရားမွ်တမႈ မမွ်တမႈအားလုံးသိျမင္ျပီးသားသူတစ္ေယာက္ပါ။ ဂုဏ္သိကၡာဆုိတဲ့အရာကုိလည္း
ေကာင္းေကာင္းၾကီးနားလည္ပါတယ္၊ ေကာင္းေကာင္းၾကီးနားလည္လြန္းလုိ႔ပဲ ဒီလုိအျပစ္ရွိတဲ့သူေတြ
မေကာင္းတာလုပ္ခဲ့သူေတြကုိအေရးယူႏိုင္ပါမွာ မကဒတသမုိင္းလွမယ္လုိ႔လည္းအျပည့္အ၀ယုံၾကည္
သူတစ္ေယာက္ပါ၊ စစ္အာဏာရွင္လုပ္သလုိလူထုကုိလိမ္လုိ႔ရမယ္လုိ႔ခင္ဗ်ားထင္သလား၊ လူထုက
အခ်ဥ္မဟုတ္ဘူး၊လိမ္တာကုိလိမ္မွန္းသိတယ္၊ လူထုကအမွန္တရားကုိသိပ္ခ်စ္တယ္၊လိမ္တာေတြကုိသိပ္မုန္းတယ္။ ဒီေန႔ဖုံးကြယ္ထားလည္းတစ္ေန႔သိမွာပဲ၊ အခုလုိသိျပီးသားကိစၥဆုိရင္ပုိျပီးပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပုိျပီးမလုပ္သင့္ဘူးလား၊ ခင္ဗ်ားဒီလုိကိစၥေတြမွာလုံး၀မပတ္သက္ခဲ့ဘူးဆုိရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဘာမွ
စုိးရိမ္မလုိပါဘူး၊ခင္ဗ်ားသိသင့္တာကဘယ္သူကခ်ီးထုတ္လုပ္သလည္းဆုိတာခင္ဗ်ားေရွ႔ေနတစ္ေယာက္အေနနဲ့မွန္မွန္ကန္ကန္သုံးသပ္ဆင္ခ်င္ႏိုင္ပါေစဗ်ာ၊
စာနာမႈကင္းမဲ့တဲ့လူသားေတြအတြက္ တရားဥပေဒလမ္းေၾကာင္းမွလြဲျပီးဘာမွမရွိ
လူသိကၡာလူ႔တန္ဖုိးထက္တန္ဖုိးရွိေသာအရာမရွိေသးပါ၊
ဂုဏ္သိကၡာအတြက္လမ္းေၾကာင္းမွန္ကုိေရြးၾကရမယ္၊
ကုိကုိဦး
အျမင္ကြဲလြဲၾကေပမဲ့ခင္မင္လွ်က္ပါကုိ၀င္းေမာင္ေရး
သုိ႔
ကုိထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ႏွင့္ ကုိကိုဦး၊
မကဒတ ေျမာက္ပုိင္းကိစၥကုိေဖၚထုတ္ေရးေနၾကတာပုိပုိသြက္လာေနတာေတြ႔ေနရပါတယ္။ က်ေနာ္အျမင္ကုိ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဒီေဖၚထုတ္ေနမွဳဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ မကဒတ ကုိ ေျမာင္းထဲဆြဲပုိ႔ေနတာျဖစ္တယ္၊ မကဒတ ကုိ ေတာ္လွန္ေရးရဲ႕ခ်ီးထုတ္ အဖြဲ႔အျဖစ္ေရာက္ေအာင္တြန္းပုိေနတာျဖစ္တယ္လုိ႔ျမင္တယ္။ ေဘးပန္းက အဲဒီလုိ တြန္းပုိ႔ ေနတာကုိ မကဒတအား ေခါင္းေဆာင္ခဲ့သူမ်ား အေနျဖင့္သတိျပဳသင့္ေၾကာင္းေျပာလုိပါတယ္။
မကဒတ တပ္ဖြဲ႔ ၉၀ ခုႏွစ္ အေစာပုိင္းကာလမွာ အေတာ္ အားရစရာေကာင္းတဲ့ တက္ၾကြတဲ့ လူငယ္အမ်ားစု ရဲ႕ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးတပ္ဖြဲ႔ ခဲ့ျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံတကာေရာက္ျမန္မာမ်ား၊ လူမ်ိဳးစု လက္နက္ကုိင္တပ္ဖြဲ႔မ်ား ႏွင့္ ျပည္သူမ်ားက အားထားတဲ့ အဖြဲ႔ျဖစ္တယ္ ဆုိရင္လည္း မမွားဘူး၊ ဒီေနရာမွာ အဖြဲ႔အစည္းကုိ အသုံးခ်ျခင္ သူေတြရွိတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ အျငင္းမပြားခ်င္ပါဘူး။ မဟာမိတ္အဖြဲ႔အစည္းေတြကလည္း အသုံးခ်ျခင္တယ္၊ တဖက္မွာ မကဒတ ႀကီးထြားလာမွာကုိလည္း မလုိလားသူေတြ၊ စုိးရိမ္သူေတြရွိတယ္။ လူမ်ိဳးစုအဖြဲ႕အစည္းေတြ ကေတာ့ ဒီလူငယ္(မကဒတ) အဖြဲ႔အစည္း ႀကီးထြားလာရင္ ေသာက္ရမ္းေတြျဖစ္ကုန္မယ္လုိ႔စုိးရိမ္တာ ပါ ေကာင္းပါမယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္း ၿပိဳကြဲသြားေရးနဲ႔ မၿပိဳရင္ေတာင္ ခ်ီးထုတ္အဖြဲ႔ အျဖစ္ျပည္သူေတြျမင္သြားေရးကုိ လုိလားသူကေတာ့စစ္အစုိးရျဖစ္တယ္။ ဒီအဖြဲ႔အစည္းကုိ ဘယ္လုိလန္ထားရမယ္၊ ဘယ္လုိၿဖိဳခြဲရမယ္ ဆုိတာကုိ သုတုိ႔ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ထားတယ္။
မကဒတ ဟာ ဘယ္လုိအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တယ္၊ ဘယ္လုိတည္ေဆာက္ခဲ့ရတယ္ဆုိတာကုိ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ခဲ့ သေတြသိၾကပါတယ္။ ကုိထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေျပာသလုိပါဘဲ မကဒတ စတင္ကတည္းက (မသဲမကြဲသူေတြနဲ႔ ညီအကုိမသိတသိလုိ ဟာမ်ိဳး) လူေပါင္းစုံနဲ႔ဖြဲ႔စည္းခဲ့ရတယ္၊ မကဒတ ထဲမွာ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး ကႏွိပ္စက္စစ္ ေဆးခံခဲ့ရဖူးသူ ေခါင္းေဆာင္ေတြလည္းပါတယ္။ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးရဲ႕ စစ္ေဆး ႏွိပ္စက္ဒဏ္ကုိခံဖူးသူေတြ ၾကားဖူးသူေတြပါဝင္တဲ့ မကဒတ အဖြဲ႔အစည္းမွာ ေထာက္လွမ္းေရးဆုိရင္ ရြံမုန္းေနတယ္၊ အစိမ္းလိုက္ဝါးစား ပစ္ျခင္ ေလာက္ေအာင္ ခံစားခ်က္ရွိသူ ေတြရွိတယ္။
ဗကပ လုိ ယူဂ်ီခုိင္မာတဲ့၊ သတင္းအခုိင္အမာစုေဆာင္းႏိုင္တဲ့ အဖြဲ႔မွာေတာင္မွ စစ္တပ္ သူလ်ိဳ ဒလံေတြ ေရရွည္ျမဳပ္ႏွံၿပီး ေခါင္းေဆာင္ေတြကုိလုပ္ႀကံခံရတာမ်ိဳးရွိခဲ့တယ္၊ ႏုနယ္တဲ့ မကဒတ အဖြဲ႔အစည္း၊ ပုဂၢိဳလ္စြဲ၊ ေဒသစြဲ၊ အုပ္စုစြဲ ေတြရွိေနတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း၊ ဝါဒစြဲမရွိသူေတြ၊ ဟုိဝါဒစြဲ ဒီဝါဒစြဲရွိသူေတြပါဝင္ေနတဲ့ မကဒတ အဖြဲ႔အစည္း၊ စုစည္းရခက္၊ ထိမ္းသိမ္းရခက္၊ အမိန္႔စီးဆင္းရခက္ေနတဲ့မကဒတအဖြဲ႔အစည္း၊ ဒီအဖြဲ႔အစည္းကုိ ပရမ္းပတာ အဖြဲ႔အစည္းမ်ိဳး မျဖစ္သြားေအာင္၊ ျပည္သူေတြအၾကားမွာ ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ အစည္း ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္လုိထိန္းသိမ္းခဲ့ရတယ္ဆုိတာ ေခါင္းေဆာင္ေတြဘဲ သိၾကပါတယ္။
ေအဘီအက္ဒီအက္ဖ္ ဟာ စစ္အစုိးရအတြက္ မဟာဆူးေညွာင့္ခလုပ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္စစ္အုပ္စုက ဝင္ေရာက္သပ္လ်ိဴတာေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္သူဘယ္ဝါဟာ ေထာက္လွမ္း ေရးပါ၊ အင္ေဖၚမာပါဆုိတာ ေျပာရေတာ့ခက္ပါတယ္။ သူ႔မယုံ ကုိယ္မယုံေတြလည္းျဖစ္လာခဲ့ၾကသလုိ၊ အတူတြဲတုိက္ေနတဲ့ မဟာမိတ္ေတြ သည္ပင္ မကဒတ ထဲက ဟုိလူ႔မယုံ ဒီလူ႔မယုံဆုိတာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ဒီလုိဒီလုိနဲ႔… ေျမာက္ပုိင္းက လက္လြန္ သြားတာျဖစ္ခဲ့တယ္၊ ေရာေကာ ေသာေကာ ပါသြားတာေတြလည္း ရွိႏိုင္ပါတယ္။ မကဒတမွာေတာ့ အမဲစက္ ရယ္လုိ႔ျဖစ္ သြားခဲ့ရတယ္။
ဒီမုိကေရစီေရး တုိက္ပြဲဝင္ေနေပမဲ့၊ အဖြဲ႔တြင္းမွာ ဒီမုိကေရစီေရး သေဘာတရားေတြ အေသအခ်ာ မခ်ႏိုင္ေသး တဲ့ကာလ၊ လူအခြင့္အေရး တုိက္ပြဲဝင္ေနေပမဲ့၊ လူအခြင့္အေရး ေက်ညာခ်က္အပုိဒ္ ၃၀ ကုိေတာင္မွ အေသ အခ်ာ မသိေသးတဲ့ကာလမွာ ျဖစ္ခဲ့ရတဲ့ ဒီအားနဲခ်က္ေတြအတြက္ ကေတာ့မ်ားစြာ စိတ္မေကာင္းပါဘူး။
ဒီအမဲစက္ကုိ အေၾကာင္းျပဳၿပီး မကဒတ အဝန္းအဝုိင္းအျပင္ပန္းကလူေတြက ဒီမုိကေရစီေတာ္လွန္ေရးမွာ မကဒတ (အတုိအေနနဲ႔ ေအဘီ) အဖြဲ႔ကို ခ်ီးထုတ္ အျဖစ္ျမင္သြားေအာင္၊ ဝုိင္းတြန္းေပးေနတာ၊ ဖြေပးေနတာ၊ ဆြေပးေနတာေတြ၊ ေအဘီလုိ႔ဆုိလုိက္ရင္ လူဆုိး လူမုိက္ေတြ၊ အေခ်ာင္သမား အခြင့္အေရးသမားေတြနဲ႔ ဖြဲ႔ထားတဲ့အဖြဲ႔လုိ႔ျမင္သြားေအာင္ ဆြေပးဖြေပး တြန္းေပးေနတာေတြ ကုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔က ကာကြယ္သြားသင့္ တယ္လုိ႔ထင္တယ္။ မွတ္မိပါေသးတယ္၊ မုိးေတာင္ နဲ႔ မင္းသမီးစခန္းက ေရွ႕တန္းဆင္းေတာ့ အဲဒီထဲမွာ နဲနဲ ရုပ္ၾကမ္းၾကမ္းရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ပါတယ္၊ ရြာတရြာရဲ႕ မိန္းကေလးပ်ိဳးေလးေတြက အဲဒီရဲေဘာ္ကုိၾကည့္ၿပီး အကုိတုိ႔ေက်ာင္းသားတပ္ထဲမွာ အဲဒီလုိ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ မေပးဝင္ေစပါနဲ႔လားလုိ႔ေျပာတယ္တဲ့၊ ဆုိလုိတာက ဟုတ္သည္ရွိ မဟုတ္သည္ရွိ ကြန္ျမဴနစ္ကုိ ဘယ္လုိအျမင္မ်ိဳးနဲ႔ ျမင္ေစခဲ့တာလဲဆုိတာကုိနားလည္လုိက္ပါ တယ္။
ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီအမဲစက္ေတြထုတ္ေဖၚၿပီး မကဒတ ကုိအပုဒ္ခ်ဖုိ႔ ေျမာင္းထဲထည့္ဖုိ႔ ၊ ေတာ္လွန္ေရးမွာ ခ်ီးထုတ္အဖြဲ႔လုိျမင္သြားေစဖုိ႔ နပ္ေၾကာင္းေပးတြန္းေနတဲ့ေနရာမွာ၊ ကုိထြန္းေအာင္ေက်ာ္ေခတ္ မကဒတ၊ လုိ႔၊ ကုိမိုုးသီး မကဒတ လုိ႔၊ ကုိႏိုင္ေအာင္ မကဒတ လုိ႔ ခြဲျမင္မွာ မဟုတ္ဘူး၊ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔က မကဒတ လုိ႔ဆုိလုိက္ရင္ ေက်ာင္းသားတပ္ဖြဲ႔ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ ကုိအရင္ဆုံးျမင္မွာ။
မေဖၚထုတ္ရဘူးလုိ႔ က်ေနာ္ မဆုိလုိပါဘူး၊ အခ်ိန္အခါမက်ဘူး၊ စနစ္မက်ဘူးဆုိရင္၊ မကဒတရဲ႕ သမုိင္းဟာ ဒီအခ်က္ေလးနဲ႔ ခ်ီးထုတ္အဖြဲ႔လုိ႔ သမုိင္းတြင္သြားျခင္းမွ ဆြဲထုတ္ဖုိ႔ ခက္ခဲမွာစုိးပါတယ္။ ဒါကုိအထူးသတိျပဳေစ လုိပါတယ္။ မကဒတရဲ႕ လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရး ဟာ မေအာင္ျမင္တာက ထားေတာ့၊ ခ်ီးထုတ္အျဖစ္ အမည္တတ္ခံရမွာကုိေတာ့ မလုိလားပါဘူး။
ေလးစားလွ်က္
ကုိဝင္းေမာင္
ဘာတီးလ္လစ္တနာေရးသား၍ ေက်ာ္မ်ဳိးဘာသာျပန္ဆိုသည္
လြန္ခဲ့သည့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ေက်ာင္းသားအဖဲြ႕တစ္ခုက က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ေသြးထြက္သံယို ရက္စက္မႈတစ္ခုသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအား ဆက္လက္ေျခာက္လွန္႔ေနသည္။ ထိုအမႈမွာ ႏုိင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈ အစိတ္အပိုင္းမ်ား၊ ၎တို႔၏ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွ ေထာက္ခံအားေပးသူမ်ားႏွင့္ ယခင္စစ္အစိုးရ၏ အဖဲြ႕၀င္ေဟာင္းမ်ား
ABSDF တတိယညီလာခံတြင္အာဏာရူးတို ့၏လုပ္ရပ္မ်ားႏွင့္ေျမာက္ပိုင္းလူသတ္မွဳ
Sunday, January 8, 2012
ေအာင္ႏိုင္ရဲ ့ေျဖာင့္ခ်က္
Aung Naing had admitted to the executions and killings of young ABSDF students in the book, “All Wars Are Dirty” by PHIL THORNTON
..
တပ္သားစုေဆာင္းတဲ့အထဲမွာ စစ္တပ္ေထာက္လွမ္းေရးမိသားစုနဲ ့ဆက္ႏြယ္ေနတဲ့
ေက်ာင္းသားေတြ ကိုေတြ ့လာရပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့တပ္ဖြဲ ့မွာအဖြဲ
့၀င္ဦးေရကလည္း ၈၀၀ေလာက္တိုးလာ ပါတယ္။ ေထာက္ လွမ္းေရး နဲ
့ခ်ိတ္ဆက္ေနသလားသံသယျဖစ္လာပါတယ္။ ေရွ ့တန္းက ရတဲ့ သတင္းေတြအရ
တိုက္ပြဲေတြမွာ က်ေနာ္တို ့ဖက္က က်ဆံုးေနပါတယ္။ အေျခအေနကသံသယျဖစ္စရာ
အေျခအေနပါ။ နအဖစစ္သားေတြကိုက်ေနာ္ တို ့တည္ေနရာကိုလမ္းညႊန္
တဲ့အမွတ္အသားေတြ ကို သစ္ပင္ေတြမွာရဲေဘာ္ေတြ ကသတိျပဳမိပါတယ္။
..ဒါနဲ
့တခ်ိဳ ့ကိုေစာင့္ၾကည့္ပါတယ္။ေလးေယာက္၊ငါးေယာက္ကိုဖမ္းျပီး
စစ္ေၾကာေရးလုပ္တဲ့အခါ က်ေတာ့စာရင္းတခ်ိဳ ့ရပါတယ္။ အဲဒီစာရင္းထဲမွာ
ဗဟိုေကာ္မတီအဖြဲ ့၀င္ေတြပါ ပါေနပါတယ္ဗ်။တခ်ိဳ ့ ကေထာက္
လွမ္းေရးကသင္တန္းေပးထားတဲ့စပိုင္ေတြျဖစ္ျပီး တခ်ိဳ ့ကေတာ့
အင္ေဖာ္မာသတင္းေပးေတြပါ။ I think some were motivated by
ultra-nationalistic visions of a Burman master race.
ဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာစဥ္းစားရေတာ္ေတာ္ခက္ပါတယ္။ I panicked.လူ ့အခြင့္ အေရးတို
့ဘာတို ့ဆိုတာလည္းက်ေနာ္တို ့ အဲဒီအခ်ိန္ကနားမလည္ခဲ့ပါဘူး။
စပိုင္စာရင္းက အေယာက္ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ျဖစ္ေနတယ္။ က်ေနာ္တို ့ကို
မယုံမွာစိုးလို ့ရိုက္ထားတဲ့ဗီြဒီယိုေခြပါရွိပါတယ္။ ဒီစပိုင္ေတြကို
သံေျခက်င္းေတြ ခတ္ျပီး ဘားတိုက္ထဲမွာပိတ္ထားပါတယ္။ေနာက္ ဆံုး
ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္း သားတပ္ မေတာ္ဗဟိုေကာ္မတီက စပိုင္ ၁၅ေယာက္ ကို ေသဒဏ္
ခ်ဖို ့ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။က်ေနာ္တို ့စစ္ျဖစ္ေနတာပါ။ စစ္တပ္နဲ ့လက္နက္
ကိုင္စစ္ပြဲဆင္ႏႊဲေနတာပါ။ စပိုင္ကို ေသဒဏ္ေပးရမယ္လို ့က်ေနာ္ တို ့ဖြဲ ့စည္းပံုနဲ ့ဥပေဒမွာေရးသား
ထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ရဲေဘာ္ေတြဟာ ဒီစပိုင္ေတြေၾကာင့္ အသတ္ခံခဲ့ၾကရပါတယ္။
တခ်ိဳ ့အဖြဲ ့၀င္ေတြ က စပိုင္အေယာက္ရွစ္ဆယ္လံုး ကို ေသဒဏ္ေပးဖို
့ေတာင္းဆို ပါတယ္။ ျငင္းရင္းခုန္ရင္း နဲ ့ေနာက္ဆံုးမွာ ၁၅ ေယာက္ နဲ
့သေဘာတူညီခ်က္ရပါတယ္။ ဒီေသဒဏ္စီရင္ခ်က္က စပိုင္ေတြလုပ္ ခဲ့တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ နဲ
့ စစ္အစိုးရအတြက္ သူတို ့ဘယ္ေလာက္အေရးပါသလဲဆိုတဲ့ အခ်က္အေပၚမူတည္ျပီး
ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ခ်ခဲ့ တာျဖစ္ ပါတယ္။
(၂၀၀၉က
အင္တာဗ်ဴးပါ။ေအာက္မွာအျပည့္အစံုကိုဖတ္ပါ။
ဘာသာျပန္ေပးႏိုင္ရင္ေတာ့ပိုေကာင္း မွာပါ။ ေအာင္ႏိုင္ ရဲ ့ေျပာဆိုခ်က္
ကိုတတ္သေလာက္ဘာသာျပန္ပါတယ္။ အမွားပါရင္ျပင္ေပးၾကပါ။)
Posted on August 26, 2009 by sanooaung
Aung Naing had admitted to the executions and killings
of young ABSDF students in the book,
“All Wars Are Dirty” by PHIL THORNTON
He
had given lame excuses of not knowing or understanding the Human
Rights and democracy. He also wrongly claimed that the killings were
not politically motivated and nobody gained any political advantage.
The worst part was that he never mentioned the tortures and the actual number of executions was much more than he admitted.
He claimed and blamed the KIO, Amnesty International and the ICRC with the following statement, “before
we made it we approached, through the KIO, Amnesty International and
the ICRC [International Committee of the Red Cross]. We needed help; we
wanted to hand the prisoners over to them. They said they couldn’t do
anything, as they could not reach us on the Burma-China border.”
We
need to investigate whether AI and ICRC actually got the news and
refused to accept the student rebel prisoners. If they really get the
message but acted irresponsibly they should be condemned because it is
not very difficult to reach the ABSDF Camp through Burma, as many
parents and relatives had really done that after informing the Burmese
government and the Foreign Embassies like USA, British and Japan. We
knew that the remaining students were released by the help of KIO/KIA
without the knowledge of Aung Naing and new ABSDF leaders.
Aung
Naing, we need a War Crime Tribunal but not merely an investigation
like South Africa’s Truth Commission. Sorry, we could see your cunning
wits of wishing to be free or off the hook even before you were caught.
To
be fair to you, we wish to know why some of your partners in crime who
were caught by Myanmar Military were not tried with the war crimes.
May be they don’t wish to open their secret MI files but even if few of
them were actually spies you have no right to torture hundreds and
killed about fifty of them.
Just
because MI’s “Myet Khin Thit” put a propaganda wedge by claiming that
their spies had successfully infiltrated the ABSDF, your group led by
‘Shanis’ staged a coup, arrested, tortured and killed the fellow
student rebels. If you had a sound and reasonable mind, you should
understand or see through that propaganda warfare. No government nor
any enemy would just easily declare that their spies had successfully
infiltrated the opposing enemy and risks the exposures of their valued
informants.
Excerpts from the “All Wars Are Dirty” by PHIL THORNTON
(Page 161, 162 and 163)
When
I ran the journalism-training workshops on the border, I worked with
either a Burmese or Karen translator, depending on the group. One of
these translators was Aung Naing, the former Burmese student leader I
had interviewed about NGOs. He was now a journalist, politically aware
and with a sharp sense of humour. I particularly enjoyed working with
him, and he had a very interesting history I was curious to find out
more about.
Aung Naing had the
face of a choirboy, and he dressed like the doctor he should have
become: neat blue shirt tucked into charcoal trousers. His English was
excellent. He laughed easily as he joked around the edges of the
tragedy that was his life. He was a former chairman of the All-Burma
Students’ Democratic Front [ABSDF) for northern Burma, and had played a
central role in one of the biggest scandals to hit at the heart of the
Burmese student army.
On
February 12,1992, student soldiers executed fifteen of their comrades
accused of spying for the regime. I wanted to interview Aung Naing
about it, as he was one of the leaders who ordered the executions. It
was a tough place to put him in, although he was surprised that no one
had ever interviewed him about the incident before. He agreed, and we
met in Mae Hong Son—where his group's classes were held—at the house of
a Burmese doctor, where I was staying. Aung Naing judged it would be a
long night as I placed my notebook and tape recorder on the table. He
responded by getting a bottle of whiskey and a cooler of ice. He drank
heavily as we talked. I let the tape recorder capture his testimony.
"In
1988 I was studying medicine in Mandalay. I was a student leader
during the pro-democracy demonstrations. The regime accused me of
illegal political activities, so in 19891 left Mandalay to join the
northern ABSDF in the Kachin State, close to the Chinese "It was tough,
most of us were city kids with no experience of living in the jungle.
We built and lived in basic bamboo huts. The Kachin Independence
Organization (KIO) supplied us with food, but it was difficult to
survive, and many died. The Kachin didn't completely trust us, as we
were Burmans. They gave us a region to make money from jade mining and
tax. It was 8,000 feet high, rocky, and difficult to grow rice or
crops. We depended on supplies "In the rainy season the Burmese army
attacked our positions, destroying our stores. We went without rice and
salt for ten days. We became weak and those who got malaria died. I
lost many friends, some only eighteen years old. Each of us got fifty
kyat a month to live on. We existed by trapping and eating monkeys,
rats, and porcupines . . . anything.
"I
was shocked to see people blown up and dead bodies. I had no battle
experience, but I did fight. In 1990 we fought for forty days. I took
command after our chief-of-staff was injured. We got weapons from the
KIO and what we took from dead enemy soldiers.
"At
this time I was elected general secretary. I was in charge of our
underground network. We used it to recruit students inside Burma. We
began to notice we were able to go back and forth through enemy lines
without problems, but we found we had recruited students who had
family connections with Military Intelligence. Our numbers quickly grew
to more than 800. We suspected our network had been infiltrated
by MI. Reports from the front line indicated we were losing battles in
suspicious circumstances. Our soldiers noticed knife marks had been
cut in trees that could have led Burmese soldiers to our positions.
"We
started to watch some people. We arrested four or five and, after
interrogation, we had a small list. The list included members of our
central committee. We found out the National Intelligence Bureau had
trained some of these as spies, and others were just used as informers.
I think some were motivated by ultra-nationalistic visions of a Burman
master race.
"It was very
difficult for us to know what to do. I panicked. We knew nothing about
human rights, or, more to the point, we didn't understand. We asked the
KIO to help us to interrogate. By now we had a list of eighty spies.
We made videotapes in case no one believed us. We chained the spies and
locked them in the barracks.
A
Northern ABSDF central committee decided fifteen spies would be given
the death penalty. We were at war, in armed struggle with the Burmese
regime. Our constitution and law said we could give spies the death
penalty. Many of our comrades had been killed because of these spies.
Some members called for the death penalty for the entire eighty. We
debated, argued, and finally agreed to fifteen. The sentences were
determined by what the spies had done and how important they were to
the [Burmese] military.”
Aung
Naing was distressed by his memories and having to replay the events
leading up to the executions. I upset him further when I asked him how
the death sentences were carried out.
“Some
of them were shot and some were beheaded. They were shot at close
range by pistol by our officers. We thought the guns caused more
suffering, so we thought if we switched to machetes it would be less.
But they were not cleanly beheaded, even though the spinal cords were
severed. I watched . . . it was done in front of all ABSDF soldiers.
“We
would have liked to free all of them—but if we had, it would have sent
a message that we welcomed spies. It was a hard decision to make, and
before we made it we approached, through the KIO, Amnesty International
and the ICRC [International Committee of the Red Cross]. We needed
help; we wanted to hand the prisoners
164
over
to them. They said they couldn’t do anything, as they could not reach
us on the Burma-China border. “It was the hardest thing I’ve ever done.
But we felt we had no choice. It was not uncommon for armed opposition
groups in Burma to execute spies. The Burmese army just killed anyone
they caught on the spot without a trial.”
Aung
Naing left the room to throw up. He came back and swallowed hard
before he continued. “When life is peaceful, it’s easy to draw moral
lines, but in war it’s different. In the jungle the only way to conduct
politics is with armed struggle. It was said that the killings were
politically motivated, but nobody gained any political advantage. We
had no internal splits, none of us gained anything. Before the
executions we ate fish paste, and after the executions we ate fish
paste. It could have been eighty instead of fifteen. It is
understandable the families are upset. We asked the parents to come and
talk with us.
The people who
betrayed us were our friends. My friend, Htun Aung Kyaw [ABSDF chairman
at the time], was executed. He was like my older brother. We were very
close. He didn’t admit he was involved, but evidence showed that he
was.
“The fighting was hard. War
is a different reality. We were isolated and had no connection with
human rights groups. We had no opportunity to learn about democracy or
human rights. If we had, it may have been different. I believed I
needed to take responsibility and resolve the problem. There should be
an investigation like South Africa’s Truth Commission. People need to
know what really happened. The problem will be to get MI to hand over
their files.
We thought we were
emulating our hero Aung San by going to the jungle to fight to free our
country. We didn’t even know Burma was freed because of the Second
World War.
“I was 24. I thought I
was old enough, but after this experience I knew I was too young to be
a leader. I’m glad I’m out of politics.”
During
lunch with Aung Naing in Mae Hong Son a few days after the interview, I
pointed my spoon at a pungent dish in a wok. Aung Naing laughed and
said that it was monkey intestine.
ရက္စက္မႈအေဟာင္း ေဖာ္ထုတ္မႈအသစ္မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ
7 November
ဘာတီးလ္လစ္တနာေရးသား၍ ေက်ာ္မ်ဳိးဘာသာျပန္ဆိုသည္
လြန္ခဲ့သည့္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ခန္႔က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ေက်ာင္းသားအဖဲြ႕တစ္ခုက က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ေသြးထြက္သံယို ရက္စက္မႈတစ္ခုသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအား ဆက္လက္ေျခာက္လွန္႔ေနသည္။ ထိုအမႈမွာ ႏုိင္ငံ၏ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈ အစိတ္အပိုင္းမ်ား၊ ၎တို႔၏ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွ ေထာက္ခံအားေပးသူမ်ားႏွင့္ ယခင္စစ္အစိုးရ၏ အဖဲြ႕၀င္ေဟာင္းမ်ား
ျဖင့္ ဖဲြ႕စည္းထားေသာ အစုိးရသစ္တို႔အတြက္ က်ယ္ျပန္႔ေသာအက်ဳိးဆက္မ်ား ေပးစြမ္းႏိုင္သည္။ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ခန္႔မွ်ၾက
ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားသည္ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေကာင္းစြာသိနားလည္ထားကာ သတိရွိရွိႏွင့္ပင္ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိး သတင္းရင္းျမစ္တစ္ခုက ေျပာသလိုပင္။ “တကယ္မေမ့ႏိုင္ၾကေသးေပမယ့္၊
၁၉၉၂ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းတြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း၊ တ႐ုတ္နယ္စပ္အနီးရွိေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္စစ္
မႏၲေလးၿမဳိ႕မွ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ၊ လူသိမ်ားသည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္
အမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္တစ္ဦးမွာမ
သူလွ်ဳိမ်ားကို စြပ္စဲြရွာေဖြမႈကိစၥမွာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္း၌ ABSDF စခန္းမွ နယ္စပ္အနီး တ႐ုတ္ျပည္ ယင္က်န္း၌ တ႐ုတ္ရဲတပ္ဖဲြ႕က ပစၥတိုေသနတ္မ်ား၊ ေလာင္ခ်ာမ်ားႏွင့္အတူ ျမန္မာလူငယ္ ၁၀ ဦးကို ဖမ္းဆီးမိလိုက္ရာမွ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို စခန္းသို႔ ျပန္ပို႔ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ လူငယ္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအၾ
၎တို႔၏ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခ်က္မ်ားမွာ
ယခုအခါ ရန္ကုန္တြင္ လူသိမ်ားသည့္ ပန္းခ်ီႏွင့္ပါေဖာမန္႔စ္ အတတ္ပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး အဖမ္းခံခဲ့ရသူမ်ားထဲမွ အသက္ရွင္က်န္ရစ္သူ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ (ကုိ)ထိန္လင္းက “ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘ၀ေတြအားလံုး
က်န္ရစ္သူ ေနာက္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ (မ)နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကလည္း သူမ၏ဦးေခါင္းကို ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထားခံရၿပီး သူမနားမလည္ေသာ ေမးခြန္းျဖစ္သည့္ “သူတို႔ မင္းကို ဘာလုပ္ဖို႔ၫႊန္ၾကားထားလဲ”ဟူ
စြပ္စဲြခံရသူမ်ား၏ မိသားစုအခ်ဳိ႕မွာ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းစခန္းသို႔ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ နန္းေအာ္ေထြးၾကည္ အပါအ၀င္ ယေန႔အထိ အသက္ရွင္က်န္ရစ္သူအခ်ိဳ႕မွာ
သတိရွိေသာ တိတ္ဆိတ္မႈ
ထိုအခ်ိန္ေလာက္က (ေက်ာင္းသားမ်ားအား) သတ္ျဖတ္မႈကို ျပင္ပကမၻာ၏ အာ႐ံုစိုက္မႈ အနည္းငယ္သာရွိခဲ့သည္။ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ထိုေက်ာင္းသားစခန္းသို႔ သြားေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ ေနးရွင္းသတင္းစာမွ ထိုင္းသတင္းေထာက္ ယင္းဒီလတ္ခူး႐ိုယန္ခ်ဳတ္ကမူ
ထိုစဥ္က ABSDF တစ္ဖဲြ႕လံုး၏ ဥကၠ႒ျဖစ္သူ ႏိုင္ေအာင္မွာ ဖမ္းဆီးမႈမ်ားျဖစ္ပြားၿပီးေ
ယေန႔ကာလတြင္ေတာ့ ႏိုင္ေအာင္သည္ ထိုင္းနယ္စပ္အေျခစိုက္ Forum For Democracy in Burma ကို ေခါင္းေဆာင္ေနၿပီး၊ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္မွာ ထိုင္းေျမာက္ပိုင္း ၿမဳိ႕ေတာ္ခ်င္းမိုင္၌ မီဒီယာေလ့က်င့္ေရးမွဴးတစ္ဦ
ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ရွိ ကေနဒီ School of Government ေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားခြင့္ စေကာလားရွစ္ရခဲ့ေသာ ႏုိင္ေအာင္သည္ သုတ္သင္မႈမွ က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ား၏ ကန္႔ကြက္ျခင္းခံရၿပီးေနာက္ ၂၀၀၂ တြင္ ၎၏ပညာသင္ဆု ႐ုတ္သိမ္းခံခဲ့ရသည္။ ၂၀၀၈တြင္ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏုိင္မွာ BBC သတင္းဌာန၏ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္တြင္ သတင္းေထာက္အျဖစ္ ငွားရမ္းခံရၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကန္႔ကြက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ရာထူးဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသည္။ ယခုလအတြင္း ရန္ကုန္တြင္ ဤစာေရးသူႏွင့္ေတြ႕ဆံုခဲ့ေသာ
အျခားတစ္ဖက္တြင္ေတာ့ က်န္ရစ္သူမ်ားမွာ အေနာက္(ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား)
သို႔ေသာ္လည္း ခံစားခဲ့ရသူမ်ား၏ ပူေဆြးမႈမ်ားကို နားေထာင္ေပးရန္ အစိုးရ၏ ဆႏၵမရွိမႈမွာ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔ေသာ အထိအခိုက္မခံႏိုင္သည့္ ကိစၥတစ္ရပ္ကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ျပေနပါသည္။ ထိုကိစၥမွာ စစ္တပ္က ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုအုပ္စ
ႏုိင္ငံတကာလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသ
ပထမဆံုးေသာ မျဖစ္ႏိုင္သည့္ ကိစၥတစ္ရပ္ကိုမူ ABSDF သတ္ျဖတ္မႈမ်ားမွ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာ (သို႔မဟုတ္) အျခားေနရာတစ္ခုခုရွိ တရားေရးအဖဲြ႕အစည္း တစ္ရပ္ရပ္က ၎တို႔အမႈကို ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ ရွိသလားဆိုသည္မွာ ဆက္လက္ၾကည့္႐ႈရဦးမည္။ “အတိတ္က ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့မႈေတြကို မသိက်ဳိးကၽြံျပဳျခင္းဟာ မတရားျပဳခဲ့သူေတြကို စြပ္စဲြခံရမႈကင္းေအာင္လုပ္တ
-Ref : Myanmar : Old Atrocity, new implicationsby Bertil Lintner. Asia Times.(မူရင္းေဆာင္းပါးရွင္
ျမန္မာအာဏာပိုင္မ်ားသည္ ဤကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ေကာင္းစြာသိနားလည္ထားကာ သတိရွိရွိႏွင့္ပင္ တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့ပါသည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိး သတင္းရင္းျမစ္တစ္ခုက ေျပာသလိုပင္။ “တကယ္မေမ့ႏိုင္ၾကေသးေပမယ့္၊
၁၉၉၂ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းတြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း၊ တ႐ုတ္နယ္စပ္အနီးရွိေနေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္စစ္
မႏၲေလးၿမဳိ႕မွ တက္ႂကြလႈပ္ရွားသူ၊ လူသိမ်ားသည့္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေဟာင္
အမ်ဳိးသမီးရဲေဘာ္တစ္ဦးမွာမ
သူလွ်ဳိမ်ားကို စြပ္စဲြရွာေဖြမႈကိစၥမွာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ေႏွာင္းပိုင္း၌ ABSDF စခန္းမွ နယ္စပ္အနီး တ႐ုတ္ျပည္ ယင္က်န္း၌ တ႐ုတ္ရဲတပ္ဖဲြ႕က ပစၥတိုေသနတ္မ်ား၊ ေလာင္ခ်ာမ်ားႏွင့္အတူ ျမန္မာလူငယ္ ၁၀ ဦးကို ဖမ္းဆီးမိလိုက္ရာမွ စတင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို စခန္းသို႔ ျပန္ပို႔ခံခဲ့ရၿပီးေနာက္ လူငယ္ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ားအၾ
၎တို႔၏ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခ်က္မ်ားမွာ
ယခုအခါ ရန္ကုန္တြင္ လူသိမ်ားသည့္ ပန္းခ်ီႏွင့္ပါေဖာမန္႔စ္ အတတ္ပညာရွင္တစ္ဦးျဖစ္ၿပီး အဖမ္းခံခဲ့ရသူမ်ားထဲမွ အသက္ရွင္က်န္ရစ္သူ တစ္ဦးျဖစ္သည့္ (ကုိ)ထိန္လင္းက “ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘ၀ေတြအားလံုး
က်န္ရစ္သူ ေနာက္တစ္ဦးျဖစ္သည့္ (မ)နန္းေအာင္ေထြးၾကည္ကလည္း သူမ၏ဦးေခါင္းကို ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထားခံရၿပီး သူမနားမလည္ေသာ ေမးခြန္းျဖစ္သည့္ “သူတို႔ မင္းကို ဘာလုပ္ဖို႔ၫႊန္ၾကားထားလဲ”ဟူ
စြပ္စဲြခံရသူမ်ား၏ မိသားစုအခ်ဳိ႕မွာ ABSDF ေျမာက္ပိုင္းစခန္းသို႔ သြားေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ နန္းေအာ္ေထြးၾကည္ အပါအ၀င္ ယေန႔အထိ အသက္ရွင္က်န္ရစ္သူအခ်ိဳ႕မွာ
သတိရွိေသာ တိတ္ဆိတ္မႈ
ထိုအခ်ိန္ေလာက္က (ေက်ာင္းသားမ်ားအား) သတ္ျဖတ္မႈကို ျပင္ပကမၻာ၏ အာ႐ံုစိုက္မႈ အနည္းငယ္သာရွိခဲ့သည္။ ေျမာက္ပိုင္းရွိ ထိုေက်ာင္းသားစခန္းသို႔ သြားေရာက္ခဲ့ဖူးေသာ ေနးရွင္းသတင္းစာမွ ထိုင္းသတင္းေထာက္ ယင္းဒီလတ္ခူး႐ိုယန္ခ်ဳတ္ကမူ
ထိုစဥ္က ABSDF တစ္ဖဲြ႕လံုး၏ ဥကၠ႒ျဖစ္သူ ႏိုင္ေအာင္မွာ ဖမ္းဆီးမႈမ်ားျဖစ္ပြားၿပီးေ
ယေန႔ကာလတြင္ေတာ့ ႏိုင္ေအာင္သည္ ထိုင္းနယ္စပ္အေျခစိုက္ Forum For Democracy in Burma ကို ေခါင္းေဆာင္ေနၿပီး၊ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏိုင္မွာ ထိုင္းေျမာက္ပိုင္း ၿမဳိ႕ေတာ္ခ်င္းမိုင္၌ မီဒီယာေလ့က်င့္ေရးမွဴးတစ္ဦ
ဟားဗတ္တကၠသိုလ္ရွိ ကေနဒီ School of Government ေက်ာင္းတြင္ ပညာသင္ၾကားခြင့္ စေကာလားရွစ္ရခဲ့ေသာ ႏုိင္ေအာင္သည္ သုတ္သင္မႈမွ က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ား၏ ကန္႔ကြက္ျခင္းခံရၿပီးေနာက္ ၂၀၀၂ တြင္ ၎၏ပညာသင္ဆု ႐ုတ္သိမ္းခံခဲ့ရသည္။ ၂၀၀၈တြင္ ေရာ္နယ္ေအာင္ႏုိင္မွာ BBC သတင္းဌာန၏ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္တြင္ သတင္းေထာက္အျဖစ္ ငွားရမ္းခံရၿပီး ေနာက္ပိုင္းတြင္ ကန္႔ကြက္မႈမ်ားေၾကာင့္ ရာထူးဆံုး႐ႈံးခဲ့ရသည္။ ယခုလအတြင္း ရန္ကုန္တြင္ ဤစာေရးသူႏွင့္ေတြ႕ဆံုခဲ့ေသာ
အျခားတစ္ဖက္တြင္ေတာ့ က်န္ရစ္သူမ်ားမွာ အေနာက္(ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ား)
သို႔ေသာ္လည္း ခံစားခဲ့ရသူမ်ား၏ ပူေဆြးမႈမ်ားကို နားေထာင္ေပးရန္ အစိုးရ၏ ဆႏၵမရွိမႈမွာ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႔ေသာ အထိအခိုက္မခံႏိုင္သည့္ ကိစၥတစ္ရပ္ကို ေရာင္ျပန္ဟပ္ျပေနပါသည္။ ထိုကိစၥမွာ စစ္တပ္က ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလူနည္းစုအုပ္စ
ႏုိင္ငံတကာလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသ
ပထမဆံုးေသာ မျဖစ္ႏိုင္သည့္ ကိစၥတစ္ရပ္ကိုမူ ABSDF သတ္ျဖတ္မႈမ်ားမွ အသက္ရွင္က်န္ရစ္ခဲ့သူမ်ားက ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီးပါၿပီ။ သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာ (သို႔မဟုတ္) အျခားေနရာတစ္ခုခုရွိ တရားေရးအဖဲြ႕အစည္း တစ္ရပ္ရပ္က ၎တို႔အမႈကို ကိုင္တြယ္ေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ ရွိသလားဆိုသည္မွာ ဆက္လက္ၾကည့္႐ႈရဦးမည္။ “အတိတ္က ခ်ဳိးေဖာက္ခဲ့မႈေတြကို မသိက်ဳိးကၽြံျပဳျခင္းဟာ မတရားျပဳခဲ့သူေတြကို စြပ္စဲြခံရမႈကင္းေအာင္လုပ္တ
-Ref : Myanmar : Old Atrocity, new implicationsby Bertil Lintner. Asia Times.(မူရင္းေဆာင္းပါးရွင္
No comments:
Post a Comment