အိမ္အျပန္တဲ့လား
ထြက္လာတုန္းက အသက္ ၂၀
ျပန္ေတာ့ ၄၀ ေက်ာ္မွာ
အေမက ေကာင္းကင္မွာလား ငရဲမွာလား
အေဖက ကၽြတ္ေတာင္ ကၽြတ္ရဲ့လား
ေရစက္ခ်ဖို႔ေ၀းလို႔
အရပ္က ဖ်ာနဲ႔ပတ္ခ်ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ေတြမ်ား ။
အိမ္အျပန္တဲ့လား
လြမ္းစရာေတြကို ေက်ာပိုးအိတ္နဲ႔လြယ္ၿပီ
အထီးက်န္ျခင္းဆိုတဲ့ နတ္စင္မွာ
ဖေယာင္းတိုင္ထြန္း
ဆုေတာင္းရမယ့္ ဘ၀မ်ဳိးကို။
အိမ္အျပန္တဲ့လား
တံဇဥ္တလက္နဲ႔ ေကာက္ရိတ္ေနေသးတဲ့ ႏိုင္ငံကို
အိုင္ဖုန္းတလုံးကိုင္ၿပီး
အေမ့ကို ဆက္သြယ္ဖို႔ ကြန္နက္ရွင္ေစာင့္ရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး
ေကာင္းကင္မွာ အေမရိွပါ့မလား
အဝိဇိမွာေကာ အေမရိွပါ့မလား
အဲဒါ သားရဲ႕ အိမ္အျပန္ေပါ့ အေမ။
ေမာင္ႀကီးၿငိမ္းခ်မ္း
No comments:
Post a Comment