ျမန္မာျပည္ေတာင္သူလယ္သမားမ်ားအတြက္ ေရႊေရာင္အိပ္မက္

by Aye Aye Khin on Friday, February 3, 2012 at 6:13am ·

ဒီေန႕ နည္းနည္းေလာက္ Share လုပ္ခ်င္လို႕ စာေလးနည္းနည္းေလာက္ေရးလို္က္ပါတယ္။ ၾကိဳးစားျပီးဖတ္ေပးရင္ လည္းေက်းဇူးပါဘဲ။ ညကေတာ္ေတာ္နဲ႕မအိပ္ျဖစ္တာနဲ႕ ျမန္မာျပည္သတင္းေတြ ဖတ္ေနရာကေန ............

ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ မႏွစ္က ေရၾကီးတဲ့အတြက္ ဒီႏွစ္ျပည္တြင္းအတြက္ ဆန္စပါးဖူလံုေအာင္ေတာင္ မနည္းလုပ္ယူရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ဆန္ကို ျမန္မာျပည္ကေန ၀ယ္မယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္း၊ ေနာက္ျပီး သတင္းတစ္ပုဒ္က .........
ျမန္မာ့ဆန္ တန္ခ်ိန္ ႏွစ္သိန္း အင္ဒိုနီးရွားကို ေရာင္းရန္ သေဘာတူ
ႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ေနာက္လာမည့္အနာဂတ္မွာ World Wide ဆန္စပါးတင္ပို႕မွဳ အမ်ားဆံုးႏိုင္ငံျဖစ္ လာႏိုင္တယ္ေပါ့ေလ................

ဖတ္ရတဲ့သတင္းေတြဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံဆန္စပါးအတြက္ အေတာ္ကုိအားရေက်နပ္ဖို႕ေကာင္းပါတယ္။ ခက္တာက ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဆန္စိုက္ေနေသာ လယ္သမားေတြ ဆင္းရဲေနၾကတယ္။ လယ္စိုက္ျပီး လယ္ယာပိုင္ဆိုင္ခြင့္မ၇တာတို႕၊ လယ္သမားတို႕ရဲ႕ေျမယာေတြကို သိမ္းဆည္းထားတာတို႕၊ လယ္သမားေတြမွာ အေၾကြးေတြနဲ႕ပိေနတာတို႕၊ တစ္ခ်ိဳ႕ကရင္ျပည္နယ္၊ မြန္ျပည္နယ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ နဲ႕တစ္ျခားျမိဳ႕နယ္ေတြမွာ လယ္ယာေျမေတြ၇ွိျပီး ေျမယာေတြက လစ္ဟာေနျပီး၊ ေျမအလြတ္ေတြၾကီးဘဲ က်န္ခဲ့ျပီး ဆန္စိုက္မဲ့ လယ္သမားေတြ မ၇ွိဘဲျဖစ္ေနတာတို႕၊ ေဒသခံေတြ တစ္ခ်ိန္လံုး ျပည္တြင္းစစ္ပြဲေတြပဲျဖစ္ေနလုိ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေဒသေတြမွာ  ေျမယာေတြထားခဲ့ရျပီး ထြက္ေျပးေနရတာတို႕၊ ထိုင္းႏိုင္ငံဘက္ ကူးျပီး မိသားစုအားလံုး အလုပ္သြားလုပ္ေနရတာတို႕ ျဖစ္ေနတဲ့အတြက္ လက္၇ွိျမန္မာႏိုင္ငံရဲဲ႕ ဆန္စပါးစိုက္ပ်ိဳးေရးသည္ တိုးတက္မွဳ ေနေနသာသာ၊ ျမန္မာဆန္စပါးစိုက္ပ်ိဳးတိုးတက္မွု လက္၇ွိအေျခအေနသည္ ႏိုင္ငံတကာကို  လွမ္းႏိုင္ဘို႕ဆိုတာ ကၽြန္မအျမင္မွာေတာ့ အဲ့ဒါေတြအရင္ တိုးတက္ေကာင္းမြန္မွဳ၇ွိေအာင္ အရင္လုပ္ရအုန္းမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။
ဥပမာ- ဖိလစ္ပိုင္၊ မေလး၇ွားႏွင့္ ထိုင္းမွာ လယ္သမားေတြ မိမိစိုက္တဲ့ လယ္ကြင္းအထိ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး ေကာင္းမြန္တဲ့အတြက္ ကားနဲ႕သြားႏိုင္တယ္။ လယ္ကြင္းထဲမွာ အင္တာနက္နဲ႕  မိမိထြက္ကုန္ေစ်းႏွဳန္း ေန႕စဥ္ဘယ္ေလာက္၇ွိသလဲ ၾကည့္ႏိုင္တယ္။ Hand Phone နဲ႕လယ္ကြင္းထဲကေန World Wide ကို လွမ္းျပီးဆက္သြယ္ႏိုင္တယ္။

ျမန္မာျပည္ရဲ႕အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြလည္းျဖစ္၊ World အင္အားၾကီးႏိုင္ငံေတြလည္းျဖစ္တဲ့ တရုတ္၊ အိႏိယ ႏိုင္ငံႏွင့္ တစ္ျခားအိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြဟာ အဓိက ဆန္စားတဲ့ႏိုင္ငံေတြျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံကို တစ္ျခားတိုးတက္မွဳေတြ လုပ္ဘို႕ခဏထားျပီး ေအာက္ေျခက ဆန္စပါးစိုက္ပ်ိဳးတိုးတက္မွဳကို အေျမာ္အျမင္၇ွိ၇ွိနဲ႕ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက စျပီး စဥ္းစားျပီး လုပ္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေတာင္သူလယ္သမားေတြ အေတာ္အဆင္ေျပမယ္လို႕ ထင္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာက ျမိဳ႕ေနနဲ႕ ေတာေန လူတန္းစားမွာ ေတာေနလူတန္းစားက ပိုမ်ားေတာ့ ဆန္စိုက္ျပီး လူတိုင္းအဆင္ေျပေနရင္ ဘယ္သူမွ မေလး၇ွားမွာ၊ ထုိင္းမွာလည္း လာအလုပ္လုပ္မွာမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံမွာဘဲ ကိုယ္ျပန္ဆန္စိုက္ စားေနမွာေပါ့ေနာ္။ အခုေတာ့ ဆန္စိုက္တဲ့လူေတြမွန္သမွ် မြဲ၊ အဆင္မေျပ၊ ဆင္းရဲ။ တကယ္က ဒါၾကီးက ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံ၇ဲ႕ တကယ့္စီးပြားေရး ေစ်းကြက္ၾကီး။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြကို အတတ္ပညာ အသိပညာေတြ တစ္ဆင့္ျပီးတစ္ဆင့္ေပးျပီး တိုးတက္ေအာင္ႏွင့္ ႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးကို အဲ့ဒီမွာ အေျခခံျပီးတိုးတက္ေအာင္လုပ္ရမွာ။ အခုဆိုရင္ မေလး၇ွားမွာ လာအလုပ္လုပ္တဲ့လူအမ်ားစုက ပညာတတ္လူတန္းစားေတြထက္ ေတာကေန စပါးမစိုက္ေတာ့ဘဲ လာအလုပ္လုပ္တဲ့လူေတြပိုမ်ားေနတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးတိုးတက္ေျပာင္းလဲမွုေတြ စေနျပီးဆိုေပမဲ့ အေျခခံ ဆန္တစ္အိတ္ကို ျမန္မာျပည္မွာ ဘယ္ေလာက္လဲ။ ၀န္ထမ္းေတြ၊ ျပည္သူေတြ တစ္ေယာက္ခ်င္း၀င္ေငြနဲ႕ ဆန္တစ္အိတ္ကို ေစ်းေပါေပါနဲ႕၀ယ္စားႏိုင္ျပီလား။ ဥပမာ ဆန္တစ္တင္းခြဲတစ္အိတ္ကို ေငြ၁၀၀ က်ပ္လား၊ ၁၀၀၀ က်ပ္နဲ႕လား ၀ယ္စားႏိုင္ျပီလား။ ရတဲ့လစာနဲ႕ ေလာက္ငွစြာ ဆန္တစ္အိတ္ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ ၀ယ္စားႏိုင္ျပီလား။ ဘာျဖစ္လို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႕ႏိုင္ငံရဲ႕စီးပြားေရးက ဆန္စပါးကို အဓိက အေျခခံတဲ့ စီးပြားေရး။ ဆန္တစ္အိတ္ရဲ႕ေစ်းႏွဳန္းကေစ်းမက်ဘဲနဲ႕ ေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြ အဆင္ေျပေျပနဲ႕ သက္သာစြာ မ၀ယ္စားႏိုင္ေသးဘဲနဲ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံၾကီးတိုးတက္ေနျပီလို႕ေျပာ လို႕မရေသးပါဘူး။

ဒါကေတာ့ မည္သည့္အစိုးရတက္တက္၊ မည္သည့္အစိုးရပါတီအာဏာရရ၊ ဒါအရင္ဆံုးလုပ္ရမဲ့အလုပ္ပဲ။ အန္တီစုက အေပၚထပ္အေဆာက္အအံုကို ေျပာင္းလဲႏိုင္ဘို႕ၾကိဳးစားေနသလို အေျခခံ အေဆာက္အအံု ကို ေျပာင္းလဲေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဘို႕ တာ၀န္ရွိတဲ့လူေတြ၊ ပါ၀ါအာဏာရွိတဲ့လူေတြ၊ လုပ္ႏိုင္တဲ့လူေတြ လုပ္သင့္ေနျပီလို႕၊ အဲ့ဒီအခ်က္ကို စဥ္းစားဘို႕သင့္ေနျပီ ထင္လို႕ ဒီစာေလးကို ေရးလုိက္ရတာပါ။  အန္တီစု တစ္ေယာက္ထဲလုပ္၊ က်န္တဲ့လူေတြက အန္တီစုလုပ္တာေစာင့္ေနမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ျမန္မာႏို္င္ငံၾကီး တိုးတက္ဘို႕ အမ်ားၾကီးလုိေသးတယ္လို႕။

ျမန္မာျပည္မွာလည္း ဘယ္ေလာက္အသိပညာတတ္တတ္၊ ပါ၀ါအာဏာမရွိရင္ ဘာမွလုပ္လို႕မရတာ အားလံုးလည္းသိၾကပါတယ္။  တစ္ခ်ိဳ႕ပညာတတ္ေတြ ႏုိင္ငံျခားမွာ ပညာသင္ျပီးျပန္လာ၊ ေဒါက္တာဘြဲ႕၊ ပါရဂူဘြဲ႕ေတြ ယူျပီးျပန္လာ၊ ေခ်ာင္ထိုးခံရ၊ ကိုယ့္တတ္တဲ့ပညာနဲ႕ တိုင္းျပည္အတြက္ျပန္လည္အသံုးခ်ခြင့္မရ၊ လက္၇ွိျမန္မာျပည္တြင္းမွာရွိတဲ့ ပညာတတ္ေတြက်ေတာ့ ျမန္မာျပည္အတြက္ ဘာမွအသံုးမ၀င္သလိုျဖစ္ေန၊ ကိုယ္တတ္တဲ့ပညာကို ေနရာမွန္လူမွန္အသံုးခ်ခြင့္မရ၊ အခ်ိဳ႕က ကိုယ္တတ္တဲ့ပညာကို ျပန္လည္အသံုးမခ်။ ဥပမာ- ဆရာ၀န္က အဆိုေတာ္ျဖစ္၊ စာေရးဆ၇ာျဖစ္၊ အင္ဂ်င္နီယာက သတင္းေထာက္ျဖစ္၊ သတင္းသမားျဖစ္။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ေျပာရရင္ Brain Drain ေတြျဖစ္ေနတယ္ေပါ့။

ဒါေပမဲ့ ဥပမာ မေလး၇ွားႏိုင္ငံတစ္ခုထဲဘဲၾကည့္ရင္ ဆရာ၀န္ျဖစ္ဘို႕ အနည္းဆံုး ၆ ႏွစ္မွ ၇ႏွစ္ပညာေတြသင္၊ ေငြေတြ၊ အခ်ိန္ေတြကုန္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႕က ေက်ာင္းျပီးရင္ ဆရာ၀န္က ဆရာ၀န္အလုပ္ဘဲလုပ္တယ္။ အင္ဂ်င္နီယာက အင္ဂ်င္နီယာအလုပ္မွာဘဲ လုပ္တယ္။ ကၽြန္မတို႕ တကသိုလ္က ဆရာပါေမာက္ခေတြ ဆိုရင္ Undergraduate ေက်ာင္းျပီးတာ ၁၉၆၆၊ အဲ့ဒီထဲက တကသိုလ္မွာ အလုပ္လုပ္တာ၊ ျပီးေတာ့ U.S.A မွာ Master ႏွင့္ ေဒါက္တာပါရဂူဘြဲ႕ရ၊ ျပီးေတာ့ တကသိုလ္မွာဘဲျပန္ျပီး အလုပ္လုပ္ေနတာ အခုထိဘဲ။ လုပ္သက္ကမနည္းေတာ့ဘူး။ သူတို႕ဆိုရင္ စိုက္ပ်ိဳးစီးပြားေရးနဲ႕ပတ္သက္ျပီး ဘာေမးေမး၊ ဘာလုပ္လုပ္၊  အေတြ႕အၾကံဳကအျပည့္။ အျမဲတမ္းသူတို႕ကိုၾကည့္ရင္ အင္တာနက္ၾကည့္၊ World News ေန႕စဥ္ဖတ္၊ သူတို႕မွာ အျမဲအလုပ္ရွုပ္ေန တယ္။ ျပီးေတာ့ ေအးေဆး တည္ျငိမ္ေနတာဘဲ။ ကၽြန္မအျမင္မွာေတာ့ အဲ့ဒီအလုပ္က သူတို႕မိသားစုအတြက္ ၀င္ေငြလံုေလာက္ယံုတင္မက သူ႕အနာဂတ္အတြက္ စိတ္ခ်ယံုၾကည္ရျပီး၊ အျခားအခြင့္ အလမ္းေတြပါ ဖန္တီးေပးေနလို႕ဘဲ။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတိုးတက္ဘို႕ဆိုတာလည္း လူေတြရဲ႕ Man Power, Human Capital Management, Human Capital Resources and Human Capital Allocative Efficiency ဟာလည္း အရမ္းအေရးၾကီးတဲ့အေၾကာင္းပါတြဲျပီး စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။ ငါတို႕ႏိုင္ငံမွာလည္း အဲ့လိုမ်ိဳးျဖစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာဘဲလို႕................

မဆိုင္လား ဆိုင္လားေတာ့မသိဘူး၊ စို္က္ပ်ိဳးေရးနဲ႕ ေဒါက္တာဘြဲ႕ေတြရျပီးသားေတြ အခုခ်ိန္မွာ မ်ားျပားေနတဲ႕ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားျပီး ေလးစားရတဲ့ဆရာၾကီးဆရာမၾကီးမ်ားထဲက သို႕မဟုတ္ စိုက္ပ်ိဳးေရးေဒါက္တာ တစ္ေယာက္ေယာက္မ်ား လႊတ္ေတာ္ထဲ၀င္အေရြးခံျပီး၊ စို္က္ပ်ိဳးေရး၀န္ၾကီးျဖစ္ျပီး လယ္သမားမ်ားအေရး၊ ေျမယာအေရး၊ ကိုယ့္ေျမယာကို လြတ္လပ္စြာ စိုက္ပ်ိဳးႏိုင္ခြင့္၊ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကို ကူညီစဥ္းစားေပးျပီး ယခုဆန္စပါးစိုက္၊ ထြက္လာရင္ ယခုခ်က္ခ်င္းႏိုင္ငံျခားနဲ႕ခ်ိပ္ဆက္ျပီး ဆန္စပါးတင္ပို႕မွဳ ကို ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် လုပ္ႏိုင္၊ ကိုယ္စိုက္ျပီး ကိုယ္တိုင္ႏိုင္ငံျခားကို တင္ပို႕ႏို္င္တဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ား အတြက္ ေ၇ႊေရာင္အိပ္မက္ေတြ၊ ျပည္သူေတြ အားလံုးအတြက္ ေရႊေရာင္အိပ္မက္ေတြ၊ ျဖစ္လာမယ္ဆို၇င္၊ အျမန္ဆံုးျဖစ္လာပါေစလို႕လဲ ဆုေတာင္းရင္း နဲ႕..................

Best Regards,
Dr. Aye Aye Khin (PhD, UPM)

အစမ္းသပ္ခံ လယ္သမားမ်ားဘဝ

ေနျပည္ေတာ္ အစိုးရအသစ္ႏွင့္ စိုက္ပ်ိဳးေရးစီမံကိန္း နိုင္ငံေတာ္အစိုးရမွ လယ္ယာက႑လို စီမံကိန္မ်ိဳးကို အာဏာကိုင္စြဲၿပီး ဖိအားေပး အၾကပ္ကိုင္မွုမ်ိဳးႏွင့္ စီမံကိန္းကို အေကာင္အထည္ေဖၚခိုင္းေနလၽွင္ နိုင္ငံေတာ္ႏွင့္ လယ္သမားမ်ားအတြက္ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ား မရွိနိုင္ပါ။ မေရရာသည့္ စီမံကိန္းကို လယ္သမားမ်ားအေနျဖင့္ အသုံးခ်ခံ လုပ္ကိုင္ေပးေနရသျဖင့္ သူတို႔ဘဝလည္း အစမ္းသပ္ခံ ဘဝအျဖစ္သို႔ ေရာက္ရွိ သြားရသည္။

မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳက္မေရာၿမိဳ႕နယ္မွ စပါးစိုက္ခင္း(ပုံ - hv-986)

ယေန႔ ဦးသိန္းစိန္အစိုးရ လက္ထက္မွာပင္ လယ္ယာႏွင့္ ဆည္ေျမာင္းဝန္ႀကီး ဌာနေအာက္ရွိ ဆည္ေျမာင္း တာတမံမ်ားႏွင့္ ျမစ္ေရတင္ စီမံကိန္းမ်ားသည္ ၁၆ ရာခိုင္ႏွုန္းခန႔္သာ အက်ိဳးျပဳနိုင္သည္ဟု နိုင္ငံေတာ္စာရင္းစစ္ခ်ဳပ္၏ စစ္ေဆးေတြ႕ရွိခ်က္ကို လႊတ္ေတာ္သို႔ တင္ျပခဲ့ပါၿပီ၊ အာဏာရခဲ့သည့္ စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ပညာမဲ့လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ နိုင္ငံေတာ္ ဘဏ္႑ာေငြ အေျမာက္အျမား နစ္နာဆုံးရွုံးမွုအေပၚ လက္ရွိအစိုးရက မည္သို႔မၽွ အေရးမယူ နိုင္ေသးသည္ကို ျပည္သူမ်ား ေစာင့္ၾကည့္ေနသည္။

ယခုလည္း တစ္ဧကတင္း (၂၀၀) ေက်ာ္ထြက္မည့္ ပုလဲသြယ္ စပ္မ်ိဳးစပါးကို လယ္ဆည္ ျပည္ေထာင္စုဝန္ႀကီး ဦးျမင့္လွိုင္က ေနျပည္ေတာ္ေကာင္စီ နယ္ေျမအတြင္းမွာ တြန္းတြန္းတိုက္တိုက္ ဧကရာခ်ီ စိုက္ပ်ိဳးျပသထားသည္ကို လယ္သမားမ်ားမွအစ သမၼတဦးသိန္းစိန္ ကိုပါ ျပသေနသည္ကို သတင္းစာမ်ားမွာ ေဖာ္ျပေနသည္။

ပုလဲသြယ္ စပါးစိုက္ပ်ိဳးေရး စီမံကိန္းကို လယ္သမားပိုင္ လယ္ေပၚႏွင့္ ကုမၸဏီပိုင္ လယ္မ်ားေပၚမွာ ဝန္ႀကီးဦးျမင့္လွိုင္က စမ္းသပ္ စိုက္ပ်ိဳးေနသည္။ ဦးျမင့္လွိုင္သည္ ယခင္အေရွ႕ပိုင္း တိုင္းမွူးဘဝတုံးကလည္း စီမာတ႐ုတ္ စပ္မ်ိဳး စိုက္ပ်ိဳးေရး စီမံကိန္းကို ရွမ္းအေရွ႕ရွိ ရွမ္း ေတာင္သူမ်ားကို ဖိအားေပး အာဏာသုံး စိုက္ခိုင္းခဲ့ရာ ေတာင္သူမ်ား ကိုယ္က်ိဳးနည္းၿပီး အေႂကြးတင္ ေျမဆုံးၿပီး စီမံကိန္း၏ စမ္းသပ္ခံ ဘဝႏွင့္ ဆင္းရဲမြဲေတ က်န္ရစ္ခဲ့ရသည္။

ယခုတဖန္ ေနျပည္ေတာ္တြင္ ပုလဲသြယ္ စပ္မ်ိဳးႏွင့္ စပါးစီမံကိန္းကို ထပ္မံ အေကာင္အထည္ေဖၚ ေနျပန္သျဖင့္ ယခင္အျဖစ္မ်ိဳးႏွင့္ ထပ္မံၾကဳံရမည္ကို လယ္သမားမ်ား စိုးရိမ္ေနၾကသည္ဟု ရမည္းသင္းခရိုင္ ျမန္မာ့စိုက္ပ်ိဳးေရး ခရိုင္မန္ေနဂ်ာ တာဝန္ထမ္းခဲ့ဘူးသူ တဦးက ေျပာသည္။

“မည္သည့္ စီမံကိန္းမ်ိဳးကိုမဆို တိက်ခိုင္မာတဲ့ မူဝါဒ၊ မွန္ကန္တဲ့ နည္းပညာ၊ မွန္ကန္တဲ့ ဦးတည္ခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ ပါဝင္ပူးေပါင္းမွု အားက အေရးႀကီးဆုံးပဲ ဒါဟာ စီမံကိန္း ေအာင္ျမင္ဖို႔ အဓိကအခ်က္ပဲ” ဟု ေဒါက္တာဆလိုင္ထြန္းသန္း ယခင္စိုက္ပ်ိဳးေရး တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္က စာေရးသူ အပါအဝင္ အရာရွိသင္တန္းသားမ်ားကို အဆင့္ျမင့္ လယ္ယာ သီးႏွံဘာသာရပ္ သင္တန္း သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးခဲ့စဥ္က ေျပာၾကားခဲ့သည္မ်ားကို မွတ္သားခဲ့ရသည္။

၄င္းအခ်က္မ်ား ေလးစားလိုက္နာမွု မရွိပါပဲႏွင့္ ဖိအားေရာ အာဏာပါ သုံးသည့္ စီမံကိန္းမ်ိဳး ျဖစ္ပါက ထိုစီမံကိန္း မေအာင္ျမင္နိုင္ပဲ နိုင္ငံေတာ္က နစ္နာသလို အထူးသျဖင့္ လက္ေတြ႕ လုပ္ကိုင္ေနသူ လယ္သမားမ်ားက ပိုထိခိုက္နစ္နာရၿပီး သူတို႔ဘဝလည္း စီမံကိန္းအတြက္ အစမ္းသပ္ခံ ဘဝမ်ိဳး ျဖစ္သြားရသည္။ ေနာင္ဆို စီမံကိန္းဟု အသံကိုပင္ မၾကားခ်င္ၾက ျဖစ္သြားရသည္ဟု ဆရာက ဆက္ေျပာသည္။

အတိတ္က မွားယြင္းမွုမ်ား ၁၉၇၃ ခုႏွစ္မွ စတင္၍ စပါးအထူးအထြက္တိုး စီမံကိန္းတရပ္ကို ရန္ကုန္တိုင္း တိုက္ႀကီး ၿမိဳ႕နယ္ ဖလုံရြာမွာ အထြက္တိုးမူ ၁၀ ခ်က္ႏွင့္ လယ္သမားပိုင္ လယ္ဧက (၁၀၀) မွာ စမ္းသပ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သည္။

“ကိုယ့္လယ္ေျမ၊ ကိုယ့္မ်ိဳး၊ ကိုယ့္လုပ္အား၊ ကိုယ့္ဓါတ္ေၿမ ကိုယ္ဝယ္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေရးဌာနက နည္းပညာနဲ႔ စပါး အထူးထြက္တိုးေအာင္ တို႔လယ္သမားက လုပ္ခဲ့တယ္၊ ဒါကို မဆလပါတီနဲ႔ ေကာင္စီရဲ့ လမ္းညႊန္ႀကီးၾကပ္မွုနဲ႔ စပါးအထြက္ တိုးလာတယ္လို႔ ေျပာတယ္ဗ်ာ၊ လယ္သမားကို အစမ္းသပ္ခံ ဘဝအျဖစ္ အသုံးခ်ခဲ့တာ” ဟု ဖလုံရြာက အထြက္တိုး စီမံကိန္းမွာပါသည့္ လယ္သမားတဦးက ေျပာခဲ့သည္။

ထို႔အျပင္ နဝတ၊ နအဖ ေခတ္မွာလည္း “ေရေအာက္ေၿမ ေဖၚထုတ္ေရးစီမံကိန္း၊ ေျမႏုကၽြန္းေပၚ ခြဲေဝစိုက္ပ်ိဳးေရးႏွင့္ စပါးငါးတြဲဖက္ စီမံကိန္းေတြကို လယ္သမားေတြ အတြက္လို႔ ဆိုၿပီး လယ္သမားလုပ္အားကို အသုံးခ်ခဲ့တယ္၊ ဒါေပမယ့္ လယ္သမားေတြ အက်ိဳးမခံစား ရဘူး၊ မပိုင္ခဲ့ဘူး၊ စီမံကိန္းရဲ့ အစမ္းသပ္ခံ ဘဝနဲ႔ လယ္စာရင္းငွား ဘဝေရာက္ခဲ့ရျပန္တယ္” ဟု ဧရာဝတီတိုင္း ေညာင္တုန္းၿမိဳ႕နယ္ ဆားမေလာက္ရြာက လယ္သမားတဦးက ဆိုျပန္ သည္။

ျမန္မာနိုင္ငံမွာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ဘူးသည့္ မည္သည့္လယ္ယာက႑ ဖြံ့ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းမ်ားမွ ေအာင္ျမင္မွု အက်ိဳးရလဒ္ မ်ားမ်ားစားစား မေတြ႕ရွိရပဲ ဆုံးရွုံးမွုသာ ရွိခဲ့သည္။ ထိုမွားယြင္းမွုမ်ားကို အာဏာရ အစိုးရအဆက္ဆက္က တာဝန္ရွိမွု၊ တာဝန္ယူမွု မရွိခဲ့ပါ။

လယ္ယာက႑

ဖြံ့ၿဖိဳးေရး စီမံကိန္းသည္ တနိုင္ငံလုံးအတိုင္းတာကို ျဖန႔္ၾကက္ လႊမ္းၿခံဳရသည့္အတြက္ အလြန္က်ယ္ျပန႔္သည္၊ လယ္သမားထု ပါဝင္ပူးေပါင္းလာရန္ လိုအပ္၍ အျခားစီမံကိန္းမ်ား အထက္ ခက္ခဲသည္။

“ေအာင္ျမင္ဖို႔ အဓိကက စီမံကိန္းကို ခ်မွတ္တဲ့ အစိုးရႏွင့္ စီမံကိန္းကို လက္ေတြ႕လုပ္ေဆာင္ရမည့္ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား အၾကား ကြက္လပ္မရွိရပဲ လက္ေတြ႕က်ေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကသာ စီမံကိန္းေအာင္ျမင္မယ္” ဟု ယခင္ မဆလ အစိုးရလက္ထက္ ကမၻာ့ဘဏ္ႏွင့္ လယ္ဆည္ဝန္ႀကီးတို႔ ပူးေပါင္း အေကာင္အထည္ေဖၚခဲ့ေသာ စပါး (၁) စီမံကိန္းတြင္ ပါဝင္ခဲ့သည့္ စိုက္ပ်ိဳးေရး မန္ေနဂ်ာ ဦးေစာဒီဒီ (အၿငိမ္းစား) က ေျပာျပသည္။

လယ္ယာက႑ ဖြံ့ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္းမ်ားကို နိုင္ငံေတာ္ စီမံကိန္းအျဖစ္ အစိုးရအဆက္ ဆက္က အေကာင္အထည္ ေဖၚခဲ့ၾကေသာ္လည္း တကယ္လက္ေတြ႕တြင္ အစိုးရမွ ခ်မွတ္ထားသည့္ မူဝါဒႏွင့္ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ လြဲေခ်ာ္မွားယြင္းမွုေၾကာင့္ ယခင္ကာလမွ သည္လက္ရွိအေျခအေနအထိ မေအာင္ျမင္ပဲ ျဖစ္ေနသည္ဟု စီးပြားေရး ပညာရွင္မ်ားက သုံးသပ္ေနၾကသည္။

“တကယ္ေတာ့ သီးႏွံ စိုက္ပ်ိဳး ထုတ္လုပ္တဲ့အခါ ေဒသအလိုက္ စိုက္ပ်ိဳးေရး သုေတသနမ်ား မွ တိက်တဲ့ သုေတသန ေတြ႕ရွိခ်က္ နည္းပညာအေျဖကသာ လယ္သမားအတြက္ အားကိုးစရာ၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးမွာ ေျမမွန္၊ မ်ိဳးမွန္၊ စိုက္နည္းမွန္၊ ရာသီမွန္ေအာင္ စိုက္ဖို႔ ့ ဆိုထားေတာ့ ေနျပည္ေတာ္မွာ ပုလဲသြယ္စပါး ျဖစ္ထြန္းတယ္လို႔ ဆိုနိုင္ေပမယ့္ တမူးၿမိဳးလို၊ ေကာ့ေသာင္း ၿမိဳ႕လို ေနရာမ်ိဳးမွာ ပုလဲသြယ္စပါး ျဖစ္ထြန္းခ်င္မွ ျဖစ္ထြန္းမယ္” ဟု ေနျပည္ေတာ္ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕ စိုက္ပ်ိဳးေရး သုေတသန ဦးစီးဌာနမွ အရာရွိတဦးက ေျပာသည္။

လယ္ယာစီးပြားျဖင့္ ႀကီးပြားတိုးတက္ ေစရမည္ဟူေသာ ေႂကြးေက်ာ္သံကို ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ စ၍ စစ္တပ္အစိုးရ အဆက္ဆက္ျဖစ္ခဲ့သည့္ ေဝာာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊ မဆလ၊ နဝတ၊ နအဖ အစိုးရမ်ား လက္ထက္တိုင္ ေႂကြးေက်ာ္ခဲ့သကဲ့သို႔ ယေန႔ ဦးသိန္းစိန္၏ ဒီမိုကေရစီ အစိုးရ လက္ထက္တြင္လည္း ဆက္လက္ ေႂကြးေၾကာ္ ေနလၽွက္ပင္။

စိုက္ပ်ိဳးေရး ပညာရပ္

ထို႔အျပင္ စိုက္ပ်ိဳးေရး ပညာရပ္ကို အေျခခံပညာ ေက်ာင္းမ်ားတြင္ ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ပညာသင္ႏွစ္မွ စ၍ စတင္သင္ၾကားေတာ့မည့္ သတင္းကို ၅-၃-၂၀၁၂ ေန႔ထုတ္ ျမန္မာ့အလင္း သတင္းစာမွာ ေဖၚျပထားသည္။

နိုင္ငံေတာ္၏ လယ္ယာက႑ ဖြံ့ၿဖိဳးေရးအတြက္ မရွိမျဖစ္ အေျခခံ လိုအပ္ခ်က္ ျဖစ္ေသာ လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္အတြင္း ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား၏ စိုက္ပ်ိဳးေရး ပညာရပ္မ်ား ေက်းလက္ေဒသမက်န္ ပ်ံ႕ႏွံ့ ေရာက္ရွိေရး လုပ္ငန္းတာဝန္မ်ားကို လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရး ဝန္ႀကီးဌာနႏွင့္ ပညာေရး ဝန္ႀကီးဌာနတို႔ ပူးေပါင္း အေကာင္အထည္ေဖၚရန္ နိုင္ငံေတာ္ သမၼတက လမ္းညႊန္ခဲ့ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

ယင္းသို႔ ေရးဆြဲျပဳစု တင္ျပလာခဲ့ေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရး သင္ခန္းစာမ်ားကို ေက်ာင္းမ်ားတြင္ သူငယ္တန္းမွ ဒႆမတန္း အထိ ၂၀၁၂-၂၀၁၃ ပညာသင္ႏွစ္တြင္ တစ္နိုင္ငံလုံး က်ယ္ျပန႔္စြာ ျဖန႔္ၾကက္ သင္ၾကား ေပးသြားေတာ့မည္ဟု သတင္းစာတြင္ ဆက္လက္ေဖၚၿပ ထားသည္။

“အၾကားအလပ္မက်န္ အေျခခံပညာ စိုက္ပ်ိဳးေရး ဘာသာရပ္မ်ားကို သားသမီးမ်ားမွတ ဆင့္လက္ဆင့္ကမ္းၿပီး ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား လက္ေတြ႕ အသုံးျပဳနိုင္ေတာ့မည္ ျဖစ္ကာ ေက်းလက္ေဒသ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား အေနျဖင့္ မိဘ၏ လက္ငုပ္လက္ရင္း လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္အတြင္း ထိေရာက္စြာ စိုက္ပ်ိဳးေရး ပညာရပ္ျဖင့္ မိဘအား ကူညီျဖည့္ဆည္း ေပးနိုင္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ နိုင္ငံေတာ္၏ ေက်းလက္ေဒသ ဖြံ့ၿဖိဳးေရးႏွင့္ ဆင္းရဲမွု ေလၽွာ့ခ်ေရးမ်ားအား စိုက္ပ်ိဳးေရး ပညာျဖင့္ လက္ေတြ႕ အခ်ိန္တိုအတြင္း ထိေရာက္စြာ အေကာင္အထည္ ေဖၚနိုင္ေတာ့မည္ျဖစ္​ေၾကာင္း လယ္ယာႏွင့္ဆည္ေျမာင္း ျပည္ေထာင္စု ဝန္ႀကီး ဦးျမင့္လွိုင္က ယခုသင္ၾကားမည့္ အစီအစဥ္အေပၚ မွတ္ခ်က္ျပဳ ေျပာၾကားသည္ ကိုလည္း ေဖၚျပထားသည္။

မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ လယ္ယာက႑ ဖြံ့ၿဖိဳးေရးအတြက္ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ားအား စိုက္ပ်ိဳးေရး ပညာ သင္ၾကားေပးျခင္းကို အထူးလိုအပ္၍ ေထာက္ခံ အားေပးရပါမည္။ သို႔ေသာ္ စိုက္ပ်ိဳးေရး ဘာသာရပ္ကို စိတ္မပါ ဝါသနာ မထုံသည့္ ေက်ာင္းသားမ်ားအဖို႔မွာ လယ္ယာက႑ ဖြံ့ၿဖိဳးေရးစီမံကိန္းကို မျဖစ္မေန လုပ္ကိုင္ေပးေနရသည့္ အစမ္းသပ္ခံ လယ္သမားမ်ားဘဝလို ေက်ာင္းသား သူငယ္မ်ားကိုလည္း ၄င္းဘဝမ်ိဳး မသြတ္သြင္းသင့္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရေပသည္။

မြန္ေအဂ်င္စီ