မိုး

မာေဂ်
အတြဲ ၃၀ ၊ အမွတ္ ၅၈၃ ( ၂၄ - ၃၀ ၊ ၈ ၊ ၂၀၁၂)

ဓာတ္ပံု-လြင္ကိုတိတ္

ဘယ္လိုလဲမိုးဟု ေမးရေလာက္ေအာင္ ဩဂုတ္တစ္လလံုး မိုးရြာေန သည္။ မိုးရြာလွ်င္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကျဖစ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေအာက္ပိုင္း ကား ဆိုဖြယ္ရာမရွိၿပီ။ ပဲခူးလည္း ေရႀကီးသည္။ ပုသိမ္လည္း ေရႀကီး သည္။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕သစ္မ်ားႏွင့္ ၿမိဳ႕မသစ္တစ္သစ္မ်ားလည္း ေရႀကီးသည္။ ၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ ၂၁ ရက္တြင္ ကမၻာပ်က္မည္ဆိုေသာ ေဟာကိန္းကို သတိရစရာျဖစ္လာသည္။
ယခုႏွစ္မိုးသည္ အလြန္ဆိုးသည္။ စိုက္ခင္းမ်ား ေရလိုေသာ မိုးဦးတြင္ သူမဟုတ္သလုိေနၿပီး မိုးေႏွာင္းက်မွ အၿငိဳးႏွင့္ ဖိရြာေနသည္။
လယ္ယာ ေျမဧက ငါးသိန္းေက်ာ္ ေရေအာက္ေရာက္ေနသည္။ အစိုးရ က အရန္ဆန္ေတြ ထုတ္ေရာင္းေနရေၾကာင္း သတင္းဂ်ာနယ္မ်ားတြင္ ဖတ္ရသည္။
သတင္းသမားမ်ား ေငြရွာရလြယ္ေသာေခတ္ပင္ ျဖစ္ေတာ့သည္။သူတို႔ အတြက္ သတင္းေတြက ေပါမွေပါ။ အစိုးရကလည္း စာေပစိစစ္ေရး မရွိေတာ့ဟု ေျပာသျဖင့္ ထိုဆရာမ်ား ေပ်ာ္တစ္ျပံဳးျပံဳး ျဖစ္ေနသည္။
မာေဂ်ကား အညာသားျဖစ္ေသာ္ လည္း မိုးကိုမေၾကာက္။ မိုးကို ငယ္စဥ္ကပင္ ေတာင့္တသည္။ ညဘက္ အိမ္ေခါင္မိုး သြပ္ျပားေပၚ တစ္၀ုန္း၀ုန္းႏွင့္ ရြာခ်ေသာ မိုးသံကို နားေထာင္ရင္း အိပ္ရသည့္ အရသာကုိ ဘာႏွင့္မွမလဲႏိုင္။
ယခုကား ညတိုင္း မိုးရြာသျဖင့္ မာေဂ်႕အႀကိဳက္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မိုးက တစ္ပတ္ႏွင့္ မတိတ္၊ ႏွစ္ပတ္လည္း မိုးမစဲေသာ္ အိမ္တြင္ မႈိနံ႔က စနံလာသည္ အ၀တ္အစားေတြက မေျခာက္၊ ေနရသည္က စိုထိုင္းထိုင္းႏွင့္ က်န္းမာေရးက စေဖာက္လာသည္။ ေဂါက္ေရာဂါ သမားျဖစ္သျဖင့္ မနက္တိုင္း အိပ္ယာထလွ်င္ ဒူးေတြနာေနသည္။ ေနရထိုင္ရသည္မွာ မအီမသာ ျဖစ္လာသည္။ ဆရာ၀န္မ်ားက မိုးဦးတြင္ စီးပြားမျဖစ္ဘဲ မိုးေႏွာင္းမွ စီးပြားျဖစ္ေနပံုရသည္။
ရပ္ကြက္ထဲက တစ္ေန႔လွ်င္ လူ ၁၀ ေယာက္ေလာက္သာ လာေသာ ေဆးခန္းတြင္ တစ္ေန႔ လူနာ ၅၀ အထက္ ျဖစ္ေနသည္။ ဆရာ၀န္ မ်ားကား တစ္ျပံဳးျပံဳး။ မာေဂ်သာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမွ ေဆး၀ါးအတုအားလံုးေလာက္နီးနီး ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ပို႔သည္ကို ဖတ္ရၿပီး ဘာေဆး ေသာက္ေသာက္ ေရာဂါ မသက္သာဟု ခံစားရသည္။
သႀကၤန္စာျပန္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ မိုး ေႏွာင္းတြင္ မိုးေကာင္းမည္ဟု မပါ။ သိပၸံေမာင္၀တို႔ေခတ္ကတည္းက မွားခဲ့ ေသာ သႀကၤန္စာသည္ ယခုထိ မွားဆဲ ျဖစ္သည္။ အခ်ဳိ႕က ေတာင္တ႐ုတ္ ပင္လယ္က မုန္တိုင္းေၾကာင့္ မိုးႀကီးသည္ ေျပာသည္။ အခ်ဳိ႕က ဘဂၤလား ပင္လယ္ေအာ္မွ ေလဖိအားနည္း ရပ္၀န္းေၾကာင့္ဟု ဆိုသည္။
သို႔ေသာ္ မုန္တိုင္းတို႔၊ ေလဖိအားနည္းရပ္၀န္းတို႔ သေဘာမွာ ဤမွ်မၾကာတတ္။ မာေဂ်႕ဆရာ မိုးေလ၀သဆရာႀကီး ဦးထြန္းလြင္ကမူ လာနီညာေၾကာင့္ ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္သည္ဟု ေရးသည္။ ေႏြတုန္းက ပူလြန္းသျဖင့္ လူဦးေရစာရင္း အေလွ်ာ့ခံရေသာ သက္ႀကီး ရြယ္အိုမ်ားသည္ ယခုလည္း မစဲေအာင္ ရြာေသာမိုးေၾကာင့္ ယမမင္းထံ သတင္းပို႔ေနၾကရျပန္သည္။
အသက္ႀကီးလာၿပီျဖစ္ေသာ မာေဂ်ကမူ မိုးအလြန္ရြာျခင္းကို က်မ္းဂန္ႏွင့္ ညႇိလိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိုးမ်ားမ်ားရြာရသည့္အေၾကာင္း လိုက္လံ ေလ့လာၾကည့္သည္။ ေဟာ ေတြ႕ပါၿပီ။ ဆင္ျဖဴေတာ္ရွိလွ်င္ မိုးရြာသည္ဟု ဆိုသည္။ ေ၀ႆႏၲရာ မင္းႀကီးေခတ္ကပင္ မိုးေခါင္ ေရရွား ေသာတိုင္းျပည္က ဆင္ျဖဴလာအလႉခံ သျဖင့္ မင္းႀကီးအရာစြန္႔ခဲ့ရဖူးသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဆင္ျဖဴေတာ္ေတြ ေပါလြန္းသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း မိုးႀကီးႏိုင္သည္။ ထိုဆင္ျဖဴမ်ားကို ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ လႉလွ်င္ေရာ၊ မိုးေခါင္ ေရရွားေသာ အာဖရိကႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ဆင္ျဖဴမ်ား လႉသင့္သည္။ သို႔မဟုတ္ ေလလံပစ္ ေရာင္းခ်သင့္သည္။ ဘီလူးသရဲမ်ား ၿမိဳ႕မွထြက္လွ်င္လည္း ကပ္ေဆးမိုး ရြာသြန္းတတ္သည္ဟု ေတြ႕ရျပန္သည္။
ဒါကေတာ့ ကိုယ္ႏွင့္ လက္လွမ္းမမီ။ ဘယ္လို ဘီလူးသရဲ ေတြ ရန္ကုန္ကထြက္သြားသျဖင့္ မိုးႀကီးရြာသည္ဟု ျငင္းရမည့္ကိန္း ျဖစ္ေနသည္။ ဘီလူးသရဲကိုေတာ့ သူတစ္ပါးကို ေျခာက္လွန္႔ ႏွိပ္စက္ တတ္သူဟု သိရသည္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ေတြးၾကည့္ရန္သာ ျဖစ္သည္။
ေနာက္ တစ္ခ်က္ကား ၿမိဳ႕ေနျပည္သူမ်ား အက်င့္သီလျပည့္စံုလွ်င္ မိုးႀကီးရြာ သည္ဟု ဆိုသည္။ သူမ်ားေတြေတာ့ မသိ၊ မာေဂ်တို႔ လူစုကား ညတိုင္း ယစ္ေရႊရည္ တစ္ျမျမ ေနၾကသျဖင့္ ယခုရြာေသာမိုးသည္ လူအမ်ား အက်င့္သီလေကာင္းသျဖင့္ ရြာသည္ ဆိုေသာ အခ်က္ကို ပယ္သင့္သည္။
ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္မွာ ကမၻာဖ်က္မိုးရြာသည္ဟု ေတြ႕ရသည္။ ဤအခ်က္ကား ျဖစ္ႏိုင္ေကာင္းသည္။ ေမယာလူမ်ဳိးတို႔၏ျပကၡဒိန္သည္ ၂၀၁၂ တြင္ဆံုးထားသည္ မဟုတ္ ပါေလာ။ ၂၀၁၂ ဆိုေသာ ႐ုပ္ရွင္ ကလည္း ေရႀကီးၿပီး ကမၻာပ်က္သည္ကို ႐ိုက္ျပထားသည္။ အႏုပညာရွင္ႏွင့္ သမိုင္းပညာရွင္မ်ားသည္ အနာဂတ္ကို ႀကိဳတင္စိတ္ကူးႏိုင္သည္ ဆိုေသာစကား ၾကားဖူးသည္။ ဘယ္စာအုပ္ တြင္ ဘယ္သူေရးသည္ေတာ့ မမွတ္မိ။
ထိုအတိုင္းဆိုလွ်င္ ဂ်ာနယ္ေစာင္ေရ တက္ရန္၊ ေၾကာ္ျငာမ်ားမ်ားရရန္ အပင္ပန္းခံထားသည္မ်ား အလကားျဖစ္ေတာ့မည္။ သို႔ႏွင့္ ကမၻာပ်က္တန္ရာေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို အင္တာနက္ စာၾကည့္တိုက္မွ ရွာေဖြဖတ္ၾကည့္ သည္။ ပညာရွင္မ်ားအလိုကား လူသားတို႔ ၏ ပေယာဂေၾကာင့္၊ သဘာ၀၏ ပေယာဂေၾကာင့္၊ အျခားၿဂိဳဟ္သားတို႔၏ ပေယာဂေၾကာင့္ အဆိုပါသံုးမ်ဳိးအရသာ ကမၻာပ်က္ႏိုင္သည္ ဆိုသည္။
လူသားတို႔၏ပေယာဂ ဆိုသည္မွာ အႏုျမဴစစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ျခင္း၊ ေျမေအာက္သယံဇာတမ်ား အလြန္ ထုတ္ယူျခင္း၊ သိပၸံပညာ တိုးတက္ သည္ ႏွင့္အမွ် ပတ္၀န္းက်င္ ေဂဟစနစ္ ပ်က္စီးေစျခင္း၊ ေဆးယဥ္ေသာ ပိုးမႊားမ်ားေၾကာင့္ ေရာဂႏၲာရကပ္ႀကီးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ကို ဆိုလိုသည္။
သဘာ၀ပေယာဂဆိုသည္မွာ မိုးေခါင္ ျခင္း၊ ေရႀကီးျခင္း၊ မီးေတာင္မ်ား ေပါက္ကြဲျခင္း၊ ေျမၿပိဳျခင္း၊ ျပင္ပ ၿဂိဳဟ္သိမ္ၿဂိဳဟ္မႊားမ်ားက ၀င္တိုက္ျခင္း၊ စၾကာ၀ဠာရွိ တြင္းနက္ႀကီး ေခၚေသာ ဘလက္ဟိုးအတြင္း စုတ္ယူခံရျခင္း၊ သက္တမ္းရင့္ၿပီး အိုမင္းလာေသာ ကမၻာႀကီးသည္ သဘာ၀အေလ်ာက္ ပ်က္စီးျခင္း စသည္တို႔ကို ေခၚသည္။
ေနာက္ဆံုးအခ်က္မွာ အနႏၲ စၾကာ၀ဠာတြင္ ကမၻာၿဂိဳဟ္သား လူမ်ားထက္ ဉာဏ္ရည္ျမင့္ေသာ ၿဂိဳဟ္သားတို႔က ကမၻာႀကီးကို ၀င္ေရာက္စီးနင္း ဖ်က္ဆီးျခင္းဟု ေျပာသည္။ ဤသည္လည္း မျဖစ္ဟု မေျပာႏိုင္။ သက္ရွိခ်င္းအတူတူ လူမ်ားက ျခအံုေတြ၊ ပရြက္ဆိတ္အံု ေတြကို လြယ္လြယ္ေလး သတ္ျဖတ္ ဖ်က္ဆီးေနျခင္းႏွင့္ ဥပမာႏႈိင္းအပ္သည္။
ထိုသို႔ ယံုၾကည္ရေသာ္ ကုသိုလ္ ေကာင္းမႈျပဳရန္ အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့ ၿပီ။ သို႔ႏွင့္ ၀ါအ၀င္ ၀ါဆိုသကၤန္း ကပ္ရန္ ႐ံုးမွ တပည့္မ်ားကို စီစဥ္ခိုင္း ရသည္။ မနက္ ႐ံုးအလာတိုင္း မီးပိြဳင့္တြင္ ပန္းေရာင္းေသာကေလး ထံမွ ပန္းကိုလည္း ၀ယ္ရေတာ့သည္။ မီးပိြဳင့္တြင္ ေျခတစ္ေပါင္က်ဳိး ႏွင့္ ေတာင္းသူအတြက္လည္း ၅၀ တန္မ်ား လဲထားရသည္။
တစ္ေညာင္ေညာင္ျဖင့္ အစာအလြန္ ေတာင္းသျဖင့္ ယခင္က ၿငိဳျငင္မိေသာ အိမ္ကေၾကာင္ကိုလည္း အစာမွန္မွန္ ေကြ်းရသည္။ ဗီ႐ိုအတြင္း မႈိတက္ေန ေသာ ဘုရားစာအုပ္မ်ား ျပန္လွန္ရသည္။ မေရာက္တာၾကာၿပီျဖစ္ေသာ ေရႊတိဂံုဘုရားသို႔လည္း သြားဖူးမည္ စိတ္ကူးေနစဥ္ နာမည္ေက်ာ္ ႐ုပ္ရွင္ ဒါ႐ိုက္တာမိတ္ေဆြႀကီးက ဖုန္းဆက္ ေခၚသျဖင့္ ဘုရားမေရာက္ဘဲ သူရာရည္ ၀ိုင္းေရာက္သြား သည္။
သူရာရည္၀င္ေသာ္ မာေဂ်ကား ကမၻာပ်က္မည္ကို မေၾကာက္ေတာ့ ၿပီ။ ကမၻာပ်က္လွ်င္ မာေဂ်သာ က်န္ ေတာ့မည့္ပံုစံႏွင့္ ကမၻာပ်က္ တန္ရာေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို အဆုိပါ၀ိုင္း တြင္ အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ႏွင့္ ေျပာေနေတာ့သည္။ လူ႔စိတ္ကား ဆန္းေပစြ တကား။