Wednesday, May 29, 2013

Photo: ေဈးကြက္စီးပြားေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး .................................... ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးစနစ္သည္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို အေျခခံၿပီး စီးပြားေရးစနစ္သည္ ေဈးကြက္စီးပြားေရး စနစ္ကို အေျခခံမည္ဟု ေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း ယင္းစနစ္ႏွစ္ခု၏ ဆက္စပ္မႈ အႏွစ္သာရမ်ားကို သိရွိသူ နည္းေနေသးသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေအာင္ျမင္စြာ ေရရွည္တည္တံ့ေစရန္ ဆိုလွ်င္ ပံုသဏၭာန္မွန္ေသာ ေဈးကြက္စီးပြားေရးစနစ္ ကိုလည္း ေအာင္ျမင္စြာ ေဖာ္ေဆာင္ေပးႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အနာဂတ္ကာလတြင္ ျဖစ္တည္လာမည့္ ႏိုင္ငံေရးတည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ စီးပြားေရး တည္ၿငိမ္မႈ တို႔သည္လည္းေကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးရင့္က်က္မႈႏွင့္ စီးပြားေရး ေရရွည္ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ ယင္းစနစ္ႏွစ္ခုတို႔ သဟဇာတ ရွိရွိ အျပန္အလွန္ ဆက္စပ္မႈႏွင့္ သက္ဆိုင္ေနသည္ကို ေတြ႔ရေပလိမ့္မည္။ တ႐ုတ္ျပည္သူ႔ သမၼတႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးဖြံ႕ ၿဖိဳးတိုးတက္မႈပံုသဏၭာန္ကို ျပန္ေျပာင္းၾကည့္လွ်င္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈသည္ အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ား၏ စီးပြားေရးထက္ မ်ားစြာ ေနာက္က်က်န္ေနခဲ့သည့္ အေၾကာင္းရင္းမွာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ ကုန္ထုတ္လုပ္မႈ စြမ္းအားစုမ်ားကို အျပည့္အဝ အသံုးမခ်ႏိုင္ျခင္းဟူေသာ အဓိကက်ေသာ အေျခခံ အေၾကာင္းရင္းမ်ား၏ အခ်က္တစ္ခ်က္ကို သိရွိခဲ့ေသာ္လည္း ထိုသို႔ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ တိုးတက္မႈ ေႏွးေကြးေနာက္က် က်န္ခဲ့ျခင္းအေပၚ အေျခခံကာ တ႐ုတ္ျပည္တြင္း လူမႈေတာ္လွန္ေရးမ်ား ေပၚေပါက္လာႏိုင္သည္ကို ရိပ္မိစုိးရိမ္၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္ တို႔သည္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို မေျပာင္းလဲဘဲ စီးပြားေရးစနစ္ကို ဗဟိုဦးစီးခ်ဳပ္ကိုင္ စီးပြားေရးစနစ္မွသည္ ေဈးကြက္ အေျခခံစီးပြားေရးစနစ္ဆီသို႔ ကူးေျပာင္းေစခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကို မေျပာင္းလဲေစဘဲ စီးပြားေရးစနစ္ကိုသာ ေျပာင္းလဲေစခဲ့ေသာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ကမၻာ့စီးပြားေရး အင္အားႀကီးႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာခဲ့ေသာ္လည္း ယင္း၏ ေဈးကြက္စီးပြားေရးစနစ္ ေရရွည္တည္တံ့ေစမည့္ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကိုမူ အေျပာင္းအလဲ မလုပ္ခဲ့ေပ။ ဆိုလိုသည္မွာ ေဈးကြက္စီးပြားေရးစနစ္တြင္ ေကာင္းက်ဳိးမ်ားႏွင့္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားရွိၿပီး ႏိုင္ငံေရးအရ အျပန္အလွန္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈမရွိျခင္းႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအရ ထိုေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိးမ်ား၏ ေဘးအႏၲရာယ္မ်ားကို ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္ အားနည္းျခင္း၊ ေဈးကြက္စီးပြားေရး စနစ္ကို မိမိႏိုင္ငံ၏ ပကတိလိုအပ္ခ်က္ မ်ားႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြ ရွိေစမည့္ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ လူမႈစီးပြားရည္မွန္း ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးျခင္းႏွင့္ အတူတကြ ထိုေဘးထြက္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားကို နည္းႏိုင္သမွ်နည္းေစျခင္း စသည္တို႔ အတြက္မူ ႏိုင္ငံေရးစနစ္အရ ဒီမိုကေရစီ က်င့္သံုးေသာ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ပိုမိုေအာင္ျမင္သည္ကို ေတြ႔ရသည္။ (ဥပမာ-ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ၊ တ႐ုတ္(တိုင္ေပ) စသည့္ႏိုင္ငံ မ်ားတြင္ အထူးသျဖင့္ သိသာစြာေတြ႔ ျမင္ႏိုင္သည္။) ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔တ႐ုတ္ႏိုင္ငံသည္ ယင္း၏ႏွစ္ေပါင္း ၃၀ ေက်ာ္ခန္႔ က စတင္က်င့္သံုးခဲ့ေသာ ေဈးကြက္စီးပြားေရး စနစ္၏ အရွိန္အဟုန္ျဖင့္ (တစ္နည္းအားျဖင့္ ရပ္ဆိုင္း၍ မရေတာ့ေသာ သို႔မဟုတ္ ေႏွးေကြးသြား၍ မျဖစ္ေတာ့ေသာ) အရွိန္ကို ဆက္ထိန္းထားရေသာ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရး အေျခအေနတြင္ အဓိကအားျဖင့္ ေတြ႔ ျမင္ရေသာ ျပႆနာမ်ား မွာ (၁) ေလထုညစ္ညမ္းမႈ၊ (၂) ေရသယံဇာတ ရွားပါးမႈ (ေသာက္ေရ၊ သံုးေရ၊ လယ္ယာသံုးေရ အစရွိသည္)၊ (၃) ဝင္ေငြကြာဟမႈႏွင့္ လူတန္းစား ကြာဟမႈႀကီးျမင့္လာမႈ၊ (၄) အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္းမ်ား မညီမွ်မႈ၊ (၅) ေလာင္စာစြမ္းအင္လိုအပ္မႈ ႀကီးျမင့္လာမႈ တို႔ျဖစ္ၿပီး သတင္းနည္းပညာ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံသားတို႔၏ ႏိုင္ငံေရး ႏိုးၾကားလာမႈႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ႀကိဳးၾကားႀကိဳးၾကား ျဖစ္လာမႈတို႔ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ေသာ အေျခအေနတြင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံအေနႏွင့္ လြယ္လြယ္ကူကူ ႏွင့္ ေဈးသက္သက္သာသာ ရရွိႏိုင္ေသာ စြမ္းအင္အရင္းအျမစ္မ်ား၊ ကုန္ၾကမ္းအရင္းအျမစ္မ်ား၊ ေရအရင္းအျမစ္မ်ား စသည္တို႔ကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံအဝန္း (အထူးသျဖင့္ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ား) မွ နည္းမ်ဳိးစံုျဖင့္ ရယူႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္း လာေနသည္ကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါသည္။ ယခု အေမရိကႏွင့္ အေနာက္ဥေရာပ ႏိုင္ငံမ်ား၏ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈ မ်ား ႐ုပ္သိမ္းျခင္းမ်ား၏ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ အေပၚ ျမန္မာ့ထုတ္ကုန္ပို႔ကုန္ အမ်ဳိးအစားမ်ားႏွင့္ အေရအတြက္ အေျပာင္းအလဲမ်ားအေပၚ တြင္ မည္ေရြ႕မည္မွ် သက္ေရာက္မႈ ေပးႏိုင္ေစရန္ လိုအပ္ေသာ စီးပြားေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား လုပ္ေဆာင္ႏိုင္စြမ္း ရွိျခင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္လာေပ ေတာ့မည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေဈးကြက္စီးပြားေရး ျဖစ္စဥ္ကို ျပန္ၾကည့္လွ်င္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္မွစ၍ (ထိုစဥ္က တပ္မေတာ္အစိုးရ)က ေဈးကြက္ စီးပြားေရးစနစ္ပီျပင္စြာ ျဖစ္ေပၚလာေစေရး ဟူေသာ အခ်က္ကို စီးပြားေရး ဦးတည္ခ်က္ ေလးရပ္တြင္ ထည့္သြင္းခဲ့ေသာ္လည္း ေဈးကြက္ စီးပြားေရး စနစ္ပီျပင္ေအာင္ မေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရၿပီး ယေန႔တိုင္ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ ဆင္းရဲတြင္း သံသရာမွ ႐ုန္းမထြက္ ႏိုင္ေသးသလို ႏိုင္ငံ၏ ဘ႑ာေရး ပိုေငြျပမႈျပႆနာ၊ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ား၏ ေၾကြးၿမီျပႆနာ၊ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း နည္းပါးမႈျပႆနာ၊ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားအေပၚ မွီခိုေနရမႈ ျပႆနာ စေသာ ျပႆနာမ်ားစြာႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရဆဲ ပင္ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေရး စနစ္အရ တပ္မေတာ္အစိုးရ လက္ထက္ (ဗဟိုဦးစီးခ်ဳပ္ကိုင္ေသာ ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္း) က က်င့္သံုးခဲ့ေသာ စီးပြားေရးစနစ္ (ေဈးကြက္စီးပြားေရး စနစ္) မွာ မပီမျပင္ျဖစ္ခဲ့ျခင္းကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ သဘာဝတြင္းထြက္ သယံဇာတမ်ား၊ ကုန္ၾကမ္းမ်ားႏွင့္ လယ္ယာသားငါး က႑ ထြက္ကုန္မ်ားမွ လြဲ၍ စက္မႈထုတ္ ကုန္ထုတ္လုပ္ တင္ပို႔ႏိုင္ျခင္းမရွိခဲ့ေပ။ တစ္နည္းအားျဖင့္ ယခင္တပ္မေတာ္အစိုးရ လက္ထက္က မရွိခဲ့ေသာ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ (ဒီမိုကေရစီစနစ္) ႏွင့္ စီးပြားေရးစနစ္ (ပီျပင္ေသာ ေဈးကြက္ စီးပြားေရးစနစ္)သည္ ယေန႔ကာလ အရပ္သားအစိုးရ လက္ထက္မွစ၍ ေနာင္အနာဂတ္ ကာလထိ တိုင္ေအာင္ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံ၏ သင္ခန္းစာႏွင့္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ၏ သင္ခန္းစာတို႔ကို ေပါင္းၿခံဳကာ စဥ္းစားသြားရန္ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ႏွင့္ စီးပြားေရးစနစ္၏ မဟာဗ်ဴဟာပန္းတိုင္ ျဖစ္ေသာ ႏိုင္ငံသားအားလံုး၏ ဘံုအက်ဳိးစီးပြားကို ျဖစ္တည္ေစမည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ႏွင့္ ေဈးကြက္စီးပြားေရး စနစ္ကို ေပါင္းၿခံဳစဥ္းစားေသာ မိမိ ႏိုင္ငံ ေရရွည္တည္တံ့ေစရန္ႏွင့္ ေရရွည္ဖြံ႕ ၿဖိဳးတိုးတက္ေစေသာ ပံုသဏၭာန္ကို တည္ေဆာက္သြားႏိုင္ရန္ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။ ေဒါက္တာေအာင္ကိုကို (စီးပြားေရးပညာ၊ စီးပြားေရးေပၚလစီ)
Posted by at
Labels:အတိတ္က ၿမိတ္သမိုင္း

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)