Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္ (ဘာသာျပန္၀တၳဳ) (အပိုင္း - ၁၁)

အခန္း (၁၁)

ကၽြန္မတို႕ေတြ အိမ္ထဲျပန္၀င္သြားၾကပါတယ္။ အဖိုးက နံနက္စာ ျပင္ဆင္ရင္း အလုပ္ရွဳပ္ေနတုန္းမွာပဲ ေအးဂ်င့္ Miller က စကားကို ဆက္ပါတယ္။

“ Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္နဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ တခ်ိဳ႕ဖိုင္ေတြက ထိပ္တန္းလွ်ိဳ႕၀ွက္ဖိုင္ေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္လို ေအးဂ်င့္တေယာက္အေနနဲ႕ ဖတ္ရွဳခြင့္ မရွိပါဘူး။ ဒီလို classified files ေတြကို ဖတ္ခြင့္ရွိတာ သမၼတနဲ႕ သူ႕ရဲ႕ ထိပ္တန္းအၾကံေပး ပုဂိၢဳလ္ေတြပါပဲ။ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ဘယ္ hackers ေတြကမွလဲ ဒီဖိုင္ေတြကို ရယူႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ဖိုင္ေတြဟာ လက္ႏွိပ္စက္နဲ႕ ရိုက္ထားတဲ့ စာရြက္စာတမ္းေတြ ျဖစ္ျပီး၊ လက္ေရးနဲ႕ ေရးထားတဲ့ စာေတြလဲ ပါ၀င္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ကမၻာ့အလံုျခံဳဆံုး အခန္းထဲမွာ ထိန္းသိမ္းထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အစိုးရအတြက္သာ အလုပ္လာ လုပ္လိုက္ပါ။ ဒါေတြကို တေန႕က်ရင္ မင္းကိုယ္တိုင္ ဖတ္ရွဳလို႕ ရလာပါလိမ့္မယ္"

“ဒီဖိုင္ေတြကို ၾကည့္ခြင့္ မရဘူးလို႕ မင္းေျပာေပမယ့္ Philadelphia စမ္းသပ္ခ်က္နဲ႕ ပတ္သက္ျပီး ဒို႕ထက္ပိုသိေနတာေတြေတာ့ မင္းမွာ ရွိတယ္ မဟုတ္လား"

အဖိုးက လွမ္းေမးလိုက္ပါတယ္။ အဓိကက်တဲ့ အခ်က္တခုကိုလဲ ထပ္ျဖည့္လိုက္ပါတယ္။

" ၁၉၄၃ ခုႏွစ္တုန္းက ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့သလဲ"

" ကၽြန္ေတာ္ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ။ ဒီဖိုင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ မျမင္ခဲ့ရပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဘာေတြ ျဖစ္ခဲ့သလဲဆို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပေရာ္ဖက္ဆာၾကီး သံသယရွိတဲ့ အတိုင္းပဲ NDRC (Naval Defence Research Committee) က လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ အဲလ္ဘတ္ အိုင္စတိုင္းရဲ႕ Unified Field Theory ကို ေသခ်ာမေလ့လာပဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဘာေတြလြဲမွားသြားခဲ့သလဲ ဆိုတာ ႏွစ္ေပင္း (၅၀) ေက်ာ္လာတဲ့အထိ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ နားမလည္ေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲလစ္တို႕လိုလူေတြ အလုပ္လုပ္ လာခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္အႏွစ္ (၅၀) မတိုင္ခင္ အေျဖထြက္လာႏိုင္ပါလိမ့္မယ္ "

" တကၠသိုလ္မွာ မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ သုေတသနမွတ္တမ္း ေတြကိုေတာ့ ကၽြန္မဖတ္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါေတြက လူအမ်ားသိႏိုင္တဲ့ ဗဟုသုတေတြပဲ မဟုတ္လား"

ကၽြန္မက ျပန္ေမးလိုက္ပါတယ္။

ေအးဂ်င့္ Miller က ကၽြန္မကို တခ်က္ ၀င့္ျပီး ၾကည့္ပါတယ္။

ျပီးေတာ့မွ

"နားလည္ႏိုင္ရင္ေပါ့" လို႕ ဆက္ေျပာပါတယ္။

" ကၽြန္မ နားလည္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ Philadelphia disaster ကလဲ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိပါတယ္"

"ဒါဆို တို႕ကို ရွင္းျပေပးႏိုင္မလား"

သူ ေမးေနစဥ္မွာပဲ ၀က္ေပါင္ေျခာက္နဲ႕ ၾကက္ဥေမႊေၾကာ္ေတြပါတဲ့ ပန္းကန္ေတြကို အဖိုးက ယူလာတဲ့အတြက္ စားပြဲ၀ိုင္းမွာ စားရင္းေသာက္ရင္း စကားဆက္ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။

"ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတာကေတာ့ Unified Field Theory ဟာ gravity ၊ electricity နဲ႕ magnetism တို႕ကိုတင္ ခ်ိတ္ဆက္တာမဟုတ္ပဲ စၾက၀ဠာထဲမွာ ရွိတဲ့ အရာအားလံုးကို ခ်ိတ္ဆက္ႏိုင္တာပဲ ျဖစ္တယ္။ Unified Fields ကို နားလည္ရင္ အရာအားလံုးကို နားလည္ျပီလို႕ ဆိုႏိုင္တယ္"

ေအးဂ်င့္ Millerက ေခါင္းညိတ္ျပပါတယ္။

“ electricity နဲ႕ magnetism ကို ေျပာင္းလဲလိုက္တဲ့အခါ gravity တခုတည္းကိုတင္ ေျပာင္းလဲႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ light ၊ space နဲ႕ time ကိုပါ ေျပာင္းလဲလိုက္ႏိုင္တယ္"

" ဒါဆိုရင္ time travel ဆိုတာ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတာေပါ့"

အဖိုးက တိုးတိုးေလး ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။

“ time travel တင္မကပဲ space travel လဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ "

ကၽြန္မက ေထာက္ခံ ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။

" အဲဒါဘယ္လိုျဖစ္ႏိုင္တာလဲ ဆိုတာ ထပ္ျပီး ရွင္းျပပါလား"

ေအးဂ်င့္ Miller က ဆက္ေမးပါတယ္။

" ဒီလိုျဖစ္ႏိုင္တာ anti-gravity က အလင္းရဲ႕ ျမန္ႏွဳန္းအတိုင္း ခရီးသြားလို႕ရေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္တဲ့အတြက္လား"

" မဟုတ္ဘူး။ gravity ကိုသံုးျပီး space ၾကီးကို ေသးငယ္က်ံဳ႕၀င္သြားေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့ အတြက္ပဲ"

ကၽြန္မေပးလိုက္တဲ့ အေျဖကို ေအးဂ်င့္ Millerက နားမလည္တဲ့ ပံုစံနဲ႕ ျပန္ၾကည့္ေနပါတယ္။ အဖိုးကလဲ မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ျပီး စဥ္းစားေနပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ စာရြက္နဲ႕ ေဘာပင္ကို ကၽြန္မ ေကာက္ယူလိုက္ပါတယ္။

စာရြက္ရဲ႕ တဘက္မွာ Proxima Centauri ဆိုတဲ့ အမွတ္တခုကို ေရးျပီး၊ တဘက္မွာ ကမၻာေျမၾကီးလို႕ ေရးလိုက္ပါတယ္။ ျပီးေတာ့ အဲဒီအမွတ္ႏွစ္ခုအၾကားမွာ မ်ဥ္းတေၾကာင္းဆြဲလိုက္ပါတယ္။

" ဒီအမွတ္ႏွစ္ခုအၾကားမွာ အတိုဆံုးအကြာအေ၀းက ဘာျဖစ္မလဲ"

" မ်ဥ္းေျဖာင့္တေၾကာင္းေပါ့"

ေအးဂ်င့္ Millerက အေျဖေပးလိုက္ပါတယ္။

" ဟုတ္ျပီ။ ဒါက ကၽြန္မတို႕ေနတဲ့ ကမၻာေျမၾကီး၊ ဒါက ကၽြန္မတို႕နဲ႕ အနီးဆံုး star system ျဖစ္တဲ့ Proxima Centauri ။ ဒီမ်ဥ္းေၾကာင္းက ဒီႏွစ္ခုၾကားက မ်ဥ္းေျဖာင့္။ အလင္းရဲ႕ ျမန္ႏွဳန္းအတိုင္း ဒီမ်ဥ္းတေလွ်ာက္ ခရီးသြားမယ္ဆိုရင္ တစကၠန္႕ကို ကီလိုမီတာ သံုးသိန္းဆိုေတာ့ ေလးႏွစ္အတြင္း ေရာက္ႏိုင္တယ္"

" ဒါေပမယ့္ အလင္းရဲ႕ ျမန္ႏွုန္းအတိုင္းသြားႏိုင္တဲ့ rocket ship ေတြမွ မရွိတာပဲ။ လက္ရွိအေနအထားနဲ႕ ဆိုရင္ အခ်ိန္ဘယ္ေလာက္ ၾကာႏိုင္မလဲ"

ေအးဂ်င့္ Miller က ျဖတ္ျပီး ေမးလိုက္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ အေျဖထုတ္တြက္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ရပါတယ္။

" ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ ေအဒီ 28,000 ေႏွာင္းပိုင္းက ႏွစ္တႏွစ္က်မွပဲ ေရာက္မွာပဲ"

" သူ႕ဦးေႏွာက္က ဂဏာန္းတြက္စက္လိုပဲ အရမ္းျမန္တယ္"

အဖိုးက ကၽြန္မကို ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္လိုက္ပါတယ္။

" ခ်ီးက်ဴးထိုက္ပါတယ္ေလ"

ေအးဂ်င့္ Miller ကလဲ ထပ္ဆင့္ ခ်ီးက်ဴးလိုက္ပါတယ္။

ကၽြန္မကေတာ့ ဘာမွမထူးဆန္းသလိုပဲ ပံုမွန္ေနလိုက္ပါတယ္။

" ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကမၻာေျမၾကီးကေန Proxima Centauri ကို ေရာက္ႏိုင္မယ့္ အနီးဆံုးလမ္းေၾကာင္းတခုေတာ့ ရွိေနတာ အမွန္ပဲ"

ေျပာရင္းနဲ႕ စာရြက္ကို ေခါက္ခ်ိဳးခ်ိဳးျပလိုက္ပါတယ္။ စာရြက္ကို ေခါက္လိုက္တဲ့အခါ Proxima Centauri နဲ႕ ကမၻာေျမၾကီးဆိုတဲ့ စာလံုးေတြက ထပ္တူက်သြားပါတယ္။

" အမွတ္ႏွစ္ခုၾကားက အနီးဆံုးလမ္းေၾကာင္းဟာ မ်ဥ္းေျဖာင့္တေၾကာင္း မဟုတ္ဘူး။ အခု စာရြက္ကို ေခါက္လိုက္သလိုပဲ space ကို ေခါက္လိုက္ႏိုင္ရင္ အနီးဆံုး ျဖစ္သြားမွာပဲ"

" ပထမဆံုး ကမၻာေျမၾကီးကေန စရမယ္။ gravity field စဖြင့္ျပီး space ကို ေခါက္ခ်ိဳးလိုက္ရမယ္။ ျပီးတဲ့အခါ gravity field ကို ျပန္ပိတ္လိုက္ရင္ Proxima Centuari နဲ႕ အလင္းႏွစ္ေလးႏွစ္ ေလာက္သာ ေ၀းကြာတဲ့ အကြာအေ၀းကို ေရာက္သြားလိမ့္မယ္"

ကၽြန္မစကားဆံုးေတာ့ အဖိုးက ေခါင္းညိတ္လိုက္ပါတယ္။

ေအးဂ်င့္ Miller က " ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ" လို႕ ဆက္ေမးပါတယ္။

" အဲလ္ဘတ္အိုင္စတိုင္းက ဒါနဲ႕ ပတ္သက္တဲ့ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ခန္႕မွန္းႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႕ေခတ္မွာ လုပ္ႏိုင္တဲ့ သုေတသနတခ်ိဳ႕ကို အဲဒီတုန္းက လုပ္လို႕ မရခဲ့ဘူး။ Gravity မွာ Gravity A နဲ႕ Gravity B ဆိုျပီး ရွိတာကို သူမသိခဲ့ဘူး။ Gravity B နဲ႕ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေလ့လာသိရွိထားျပီး ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ေျခေထာက္ေတြ ကမၻာေျမၾကီးေပၚမွာ ရပ္ႏိုင္တာ၊ ကမၻာၾကီးက ေနကို လွည့္ပတ္ေနႏိုင္တာေတြဟာ ဒီ Gravity B ေၾကာင့္ ျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ အရာ၀တၳဳေတြအားလံုးဟာ particles ေတြနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတာပါ။ ဥပမာ- ဒီစားပြဲခံု ဆိုပါေတာ့။ အက္တမ္ေတြ၊ ေမာ္လီက်ဴးေတြ ကုေဋေပါင္းေျမာက္ျမားစြာနဲ႕ ဖြဲ႕စည္းထားတာပါ။ ဒါေတြအားလံုးကို စုစည္းထားႏိုင္တာ Gravity A ေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္တယ္။ ဒါကို ယေန႕ေခတ္မွာ သိပၸံပညာရွင္ေတြက အထူးတလည္ ေလ့လာေနၾကတယ္။ Gravity A ဟာ space travel ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ပဲ။ invisibility ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ပဲ။ time travel ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္လဲ ျဖစ္ႏိုင္တယ္"

“ Invisibility နဲ႕ time travel ဟုတ္လား။ ဒါေတြ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတယ္လို႕ မင္းယံုၾကည္သလား"

Agent Miller က ထပ္ေမးလိုက္ပါတယ္။

" ဒါေတြ ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ သိပၸံပညာရွင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက လက္ခံထားၾကပါျပီ"

"ဘယ္လို"

" သိပၸံပညာရွင္ေတြက အလင္းနဲ႕အခ်ိန္အေပၚမွာ gravity ရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မွဳေတြကို တိုင္းတာခဲ့ၾကတယ္။ ေနက ရံဖန္ရံခါမွာ ကမၻာေျမၾကီးနဲ႕ တခ်ိဳ႕ၾကယ္ေတြအၾကားမွာ ေရြ႕လ်ားေနတတ္တယ္။ ဒီၾကယ္ေတြက ေနရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာ ရွိေနေပမယ့္ ကၽြန္မတို႕က ဒီၾကယ္ေတြကို ျမင္ႏိုင္တယ္။ ဘာောကာင့္လဲ။ ေနရဲ႕ gravity က ၾကယ္ေတြရဲ႕ အလင္းကို ေကြးညြတ္သြားေစလို႕ပဲ။ Gravity ဟာ အလင္းကို ေကြးညြတ္ေစႏိုင္တယ္။ အလင္းကို လံုေလာက္စြာ ေကြးညြတ္ျပီး၊ ေကြးညြတ္ေနတဲ့ အလင္းရဲ႕ ၾကားမွာ တစံုတရာကို ထည့္ထားလိုက္မယ္ဆိုရင္ အျမင္အာရံုကေန ဖုန္းကြယ္ထားလို႕ ရတယ္"

" ဒါဆိုရင္ တေန႕ေန႕မွာ ကိုယ္ေပ်ာက္လူ (invisible man) ဆိုတာေတြက အမွန္တကယ္ ျဖစ္လာႏိုင္တာေပါ့"

ေအးဂ်င့္ Miller က သူ႕ဘာသာသူ ေရရြတ္လိုက္ပါတယ္။

ျပီးေတာ့မွ

"အခ်ိန္က်ေတာ့ေကာ" လို႕ ဆက္ေမးပါတယ္။

" အခ်ိန္ကို တိုင္းတာႏိုင္မယ့္ ကိရိယာႏွစ္ခုကိုယူျပီး တခုကို ကမၻာေျမၾကီးရဲ႕ ဆြဲငင္အား အားေကာင္းတဲ့ ပင္လယ္ျပင္အျမင့္မွာ ထားလိုက္ပါ။ ေနာက္တခု ဆြဲငင္အား နည္းႏိုင္တဲ့ ေတာင္ေပၚအျမင့္မွာ ထားလိုက္ပါ။ အေျဖႏွစ္ခု မတူတာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ Gravity ဟာ light နဲ႕ space ကိုတင္ လွည့္စားႏိုင္တာ မဟုတ္ဘူး။ အခ်ိန္ (time) ကိုလဲ လွည့္စားႏိုင္တယ္"

ေအးဂ်င့္ Miller က ေခါင္းကို ခါယမ္းလိုက္ပါတယ္။ သူ႕ကို ၾကည့္ရတာ အလြန္အမင္း စိတ္လွဳပ္ရွားေနသလိုပဲ။ သူ႕ကို ၾကည့္ရင္း ေက်နပ္စြာနဲ႕ ကၽြန္မ ျပံဳးလိုက္မိပါတယ္။

ေရးသားသူ- Terry Deary

စာအုပ္အမည္- The Philadelphia Experiment

စာအုပ္ထုတ္ေ၀သည့္ႏွစ္- (၁၉၉၆) ခုႏွစ္

စာအုပ္အမ်ဳိးအစား- လူငယ္စာေပ

ဘာသာျပန္သူ – ခင္မမမ်ဳိး (၃၁၊ ၀၇၊ ၂၀၁၂)