ရွစ္ေလးလံုးအဓိ႒ာန္(ေမာင္စြ
စစ္အစိုးရဟာ
အစိုးရ မစစ္ဘူး။
လူသတ္ ခုိး လု၊ ကာေမသုနဲ႕
မုသာ၀ါဒ၊ အ ကုသလနဲ႔
ဘာကမွ မကင္း
သီလကင္းတဲ့၊ မင္းဆိုး မင္းညစ္
ဖက္ဆစ္ အစိုးရ၊ န အ ဖ ကို
ဗုဒၶႀကိဳက္ေတာ္ မမူဘူး။
ေရ မီး မင္း ခိုးသူ
မခ်စ္မႏွစ္သက္သူ
ရန္သူငါးပါး၊ ဘုရားေဟာမွာ
`မင္း`ေရာ ပါသမို႔
အစိုးရမင္း၊ တရားကင္းၿပီး
မင္းက်င့္တရား၊ က်င့္ ၁၀ ပါးမွာ
တပါးမွ မလိုက္
ဒီမင္းမိုက္ကို၊ မႀကိဳက္လို႔မွ
ျဖဳတ္မခ်ရင္
ဗုဒၶအလိုေတာ္ မညီဘူး။
ျပည္တင္းရင္၊ မင္းမခံႏိုင္ဘူးလို႔
အထူးဆိုရိုး၊ မငုတ္မလွ်ဳိး၊ မရိုးရေအာင္
ဒို႔ စြမ္းေဆာင္အံ့။
ဘုရားအေလာင္းမင္း
ေ၀သန္မင္းလဲ၊ ျပည္တင္းတဲ့ခါ
မခံသာလို႔၊ ျပည္ရြာစြန္႔ခြာ
သင္ခန္းစာကို
ဘယ္မွာ ေမ့သင့္ပါမလဲ။
``မင္းဆိုသမွ် ကြင္းေရွာင္မယ္
ထမင္းေတာင္ စားခ်င္ဘုေလး..``လို႔
ေရွးေရွးတုန္းက၊ ဦးပုညဟာ
ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး၊ ရွင္းတမ္းထုတ္သလို
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေတြကိုလဲ
ျပည္သူက တင္း၊ ေသြးနဲ႔ရင္းၿပီး
ျငင္းဆိုမႈျဖင့္၊ ျပည့္သူ႔တာ၀န္ ေက်ဖူးၿပီ။
``စစ္ဆိုရင္၊ ေရကိုပင္ မစစ္ခ်င္ဘူး``လို႔
စစ္ရူးေတြကို စက္ဆုပ္
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို နာက်ည္း
စစ္ဒုကၡေတြကို ခါးသီး
မုန္းတီးရြံ႕ရွာ၊
အမ်ဳိးသား သင္ခန္းစာကို
ကမၻာမေၾက၊ ဗမာေတြက
ကမၻာကို ေ၀လိုက္ၿပီ။
စစ္တပ္ကို မုန္း၊
စစ္ဖိနပ္ကို မုန္း၊
စစ္ေသနတ္ကို မုန္း၊
အညစ္အပတ္၊ အညွစ္အသတ္
အကြပ္ အညွပ္ေတြနဲ႔၊ အပစ္အခတ္ေတြကိုလဲ မုန္းလဲၿပီ။
စစ္ဗုိလ္က
စစ္ဗိုလ္အလုပ္ကို မလုပ္
ဓျမဗုိလ္ လုပ္သမို႔ ျဖဳတ္ခ်
ျပည္သူက တင္း၊ ျပည္သူက ျငင္းလ်က္နဲ႔
အတင္း မက္၊ အတင္း ဖ်က္၊ အတင္း ရက္စက္
အတင္း တက္ၿပီး၊ စစ္မင္းတည္ေထာင္
စစ္မီးေတြေလာင္လို႔
ျပည္ေထာင္စု ျပာပံုျဖစ္
သမိုင္းညစ္ေအာင္၊ အရိုင္းေခတ္ကို ပို႔ေဆာင္
အေမွာင္တေခတ္ကို
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ တည္ေထာင္ရစ္ၾကျပန္ေလၿပီ။
ဂ ငယ္သံုးခု၊ ဥသွ်စ္ထုသလို
၈ ငယ္ေလးခု၊ ရွစ္ေလးလံုးမွာ
စစ္မင္းဆက္၊ သုဥ္းျပန္ေရာ့လို႔
ရုန္းကန္တဲ့ လူထုကို
ဗံုးဆန္နဲ႔ထု၊ ဒုန္းပ်ံနဲ႔ထု
အာဏာလုသူကို ဖီဆန္တဲ့အေရးမွာ
က်ည္ဆန္နဲ႔သာ ေပးၿပီး
ေသြးကန္ ေသြးျမစ္
ေသြးေခ်ာင္းေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ရပါၿပီ။
ဒီမိုကေရစီရရွိေရး ဒို႔အေရး
လူ႔အခြင့္အေရးရရွိေရး ဒို႔အေရး
စစ္အာဏာရွင္ျဖဳတ္ခ်ေရး ဒို႔အေရးလို႔
ဒို႔ေၾကြးေၾကာ္တဲ့ ရွစ္ေလးလံုးမွာ
သံဃာေတြလဲပါ၊ သီလရွင္ေတြလဲ ပါခဲ့တယ္။
ေက်ာင္းသားနဲ႔ ေက်ာင္းဆရာ
စာေရးဆရာေတြလဲ ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာ၊ ၀တၳဳေရးဆရာနဲ႔
သတင္းစာဆရာေတြလဲ
ေရွ႔ဆံုးက ႏဲြၾကတယ္။
ပန္းခ်ီ ဂီတ၊ သုခုမ ပညာရွင္
သဘင္သည္ေတြလဲ၊ ပါ၀င္ဆင္ႏဲြၾကေလရဲ႕။
ဆရာ၀န္ သူနာျပဳနဲ႔
ဥပေဒ အက်ဳိးေဆာင္ေတြလဲ
မပါဘဲ ဘယ္ေနမလဲ။
ဖဆပလ ေဟာင္း၊ ပမညတ ေဟာင္း
မဆလ ေဟာင္း၊ ဗကပ ေဟာင္းနဲ႔
ဗကသ ေဟာင္းေတြလဲ၊ ေခၽြးသံရႊဲရႊဲ
ေသြးသံရဲရဲနဲ႔၊ လက္ခ်င္းတဲြၾကတာ
အံ့စရာပါပဲ။
အုိးခြက္ ပန္းကန္ တမမနဲ႔
ဆႏၵျပသူေတြဟာ
အိမ္ရွင္မေတြပါတဲ့။
မ်က္မျမင္ ဒုကိၡတကလဲ
ဒုတ္ရွိသမွ်နဲ႔ တလွမ္းခ်င္းေထာက္ၿပီး
လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပတာ
ကမၻာ့အံဖြယ္ ျမင္ကြင္းပါ။
အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြနဲ႔အတူ
တူ တံဇဥ္တို႔ရဲ႔ သမီးသား
စစ္သမီး စစ္သားေတြေတာင္မွ
ေရွာင္မထြက္ဘဲ၊ လက္နက္ေတြပစ္ခ်
လမ္းမေပၚထြက္
ျပည့္သူ႔ဘက္ကို ပါခဲ့ၿပီ။
အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕ အရြာရြာ
ရွိရွိသမွ် လမ္းေတြ လမ္းေတြမွာ
ပန္းေတြ ပန္းေတြၾကဲ
ရဟန္းေတြလဲ အခန္းမေန ဂူမေအာင္း
ေက်ာင္းသားေတြ လက္ကိုဆဲြ
ျပည္သူနဲ႔လက္တဲြ လမ္းထဲကိုေလွ်ာက္
အံေလာက္ဖြယ္ အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ
မီးဒုတ္ မီးဒုတ္ေတြဆိုတာ
အစည္းအထုပ္လိုက္ ရိႈ႕ခဲ့ပါေကာလား။
စစ္တပ္ကေတာ့ စစ္တပ္ပဲ
ပစ္သတ္ဖို႔ပဲ သိရဲ႕။
ေသနတ္ေတြ မိုးေပၚေထာင္မပစ္
သိုးေကာင္ေတြကို မုဆိုးပစ္သလို
ခါးဆစ္ရဲ႕အထက္၊ လက္ပ်ဥ္နဲ႔ ရင္ဒူး
နဖူးဆို နဖူး၊ ဦးေခါင္းဆို ဦးေခါင္း
တဆံျခည္ မေစာင္း
ခ်က္ေကာင္းကုိပဲ ပစ္ခဲ့တယ္။
ရဟန္း ရွင္လူ၊ ျပည္သူေတြဟာ
ေျမမွာလဲက်
ငရဲေျပက ေျမလႊာအက္ၿပီး
ငရဲသားေတြ ေျမက စံု႔ထြက္
ယမ္းခိုးေတြ မိုးထိတက္ၿပီး
ေသြးေတြ ေသြးေတြ ေသြးေတြတပြက္ပြက္မွာ
အူထြက္ လက္ျပတ္၊ ေျခေတြျပတ္လို႔မွ
မေသတတ္ေသးရင္ ေသေအာင္ ေၾကေအာင္သတ္
မီးရိႈ႕သတ္၊ ေျမဖို႔သတ္၊ ေလဆို႔သတ္၊ ရိုက္သတ္ ညွစ္သတ္
သတ္နည္းအစံု၊ သတ္လို႔မွမကုန္ရင္
ၿမိဳ႔အစံု၊ ေထာင္အစံု
အပါယ္ဘံု ငရဲခန္းမွာ၊ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္
လူ႔ဇာတ္ကိုဖ်က္ၿပီး၊ ဆယ္သက္စာ နလံမထူဘဲ
လူႏံု လူဖ်င္း၊ လူ႔ေအာက္ကိုနိမ့္ဆင္း
လူခ်င္းမတူေအာင္၊ လူကိုေခြးဖ်က္
ေခြးထက္ယုတ္ကန္း၊ ႏွိပ္စက္ခန္းေတြ ဖြင့္ခဲ့ၿပီ။
အယုတ္ကတကာ့ အယုတ္ကေတာ့
ဗုဒၶသာသနာမွာ
သံဃာကို သံေျခခ်င္းနဲ႔
သံဃာကို ေထာင္သြင္း
သကၤန္းကို ေျမခ်နင္း
သံဃာကို သတ္တဲ့မင္းရယ္လို႔
ဒင္းတို႔သမိုင္းကို ဒင္းတို႔ပဲရိုင္းရစ္ေစပါၿပီ
ျပည္သူ႔ရင္ေသြး၊
ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေလးေတြရဲ႕
ေသြးေခ်ာင္း ေသြးျမစ္မွာ၊ စစ္ဖိနပ္ ေျခေဆး
စစ္သမိုင္း ညစ္ေထးကိုလဲ
စစ္ဗိုလ္ေတြ စစ္က်ည္ဆန္ေသြးၿပီး
စိတ္တိုင္းက် ေရးခဲ့ၿပီ။
ညစ္ေမွာင္တဲ့ သမိုင္း အရိုင္း၊ ေခတ္ေသြးေၾကြး
ဘယ္သူ ဘာနဲ႔ေပးဆပ္ၾကမလဲ။
ေၾကြးယူရင္ ေၾကြးဆပ္ၾကရမွာ
ေၾကြး ဥပေဒပါပဲ
အညစ္အေၾကးကို ေဆးေၾကာ ရမွာ
ေလာက ဓမၼတာပါပဲ။
အေမွာင္ဆိုတာလဲ၊ အျမဲမေမွာင္
အေမွာင္ခြင္းၿပီး အလင္းေဆာင္ရမွာ
လူတိုင္း တာ၀န္ေတြပဲ။
ေ၀သႏၱရာဇာတ္မွာ၊ တပ္အပ္ပါတယ္
ဘုရားအေလာင္းမင္းေတာင္မွ
ျပည္တင္းရင္ မင္းမခံႏိုင္ဘူးတဲ့။
စစ္ဘီလူး၊ စစ္သရဲ၊ စစ္ငရဲမင္းေတြလဲ
ျပည္တင္းရင္၊၊ ဒင္းတို႔ ဘာမို႔လဲ။
မင္းေ၀သန္က လွဴတာ၊ ယူတာ မဟုတ္ဘူး။
မင္းႀကီးလွဴတာ ဆင္ျဖဴတစ္ေကာင္
ဒင္းတို႔ယူတာ တျပည္လံုး အေျပာင္
ေတာ ေတာင္ ေရ ေျမ၊ ေရႊ ေငြ ေက်ာက္သံ
ဘာမွမက်န္၊ ျပည္မဲြစာရင္းေတာင္ ခံရၿပီ။
ဒီတခ်ီ ျပည္သူအေပါင္းက
စစ္ဗိုလ္ေတြ ယူနီေဖာင္းကို
ေခါင္းကေနခၽြတ္၊ ေဇာင္းကေန လႊတ္ၾကစို႔။
ေသြးစြတ္တဲ့ ယူနီေဖာင္းကို
အက္စစ္ေရ ငရဲမီးေလာင္းၿပီး
ေခ်ာင္း ျမစ္မွာ ေမွ်ာၾကစို႔။
မတရားတာကုိ မရားမွန္းသိလ်က္
မသိဟန္ေဆာင္၊ တရားသေယာင္နဲ႔
သင္ေရွာင္ ငါလဲႊ၊ အသဲေၾကာင္ရင္
အေမွာင္ေခတ္ဟာ ႏွစ္တရာၾကာလိမ့္မယ္။
မတရားမွန္း သိေပမဲ့၊ သိတဲ့လူခ်င္း
မင္း ငါ့ေလာက္မသိဘူး၊ မင္း ငါ့ေလာက္မသိဘူးလို႔
ဘူး အခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္၊
စစ္တပ္အၾကိဳက္မို႔၊
စစ္ဘက္လိုက္တာနဲ႔ ဘာမွမထူးဘူး။
ေတာ္လွန္ေရးအစ၊ အိမ္တြင္းကပဲ
ဒီေန႔စခ်င္၊ ဒီေန႔စလို႔ ရေစသတည္း။
စစ္တပ္ကခိုင္းရင္
သူခိုင္းတဲ့ အလုပ္၊ ဒို႔မလုပ္ဘူး။
စစ္တပ္က ေျပာရင္
သူေျပာတဲ့စကား၊ ဒို႔နားမေထာင္ဘူး။
စစ္တပ္က ေကၽြးရင္
သူေကၽြးတဲ့အစား၊ ဒို႔မစားဘူး။
စစ္တပ္က ျပတဲ့ပဲြ
သူကတဲ့ပဲြ၊ ဒို႔လဲမၾကည့္၊ မင္းတို႔လဲမၾကည့္နဲ႔။
စစ္တပ္ကထုတ္တဲ့စာ
သတင္းစာေခၚတဲ့ အတင္းစာ အဖ်င္းစာေတြကို
မင္း ဘာမွမဖတ္နဲ႔၊ ငါလဲမဖတ္ဘူး။
ေတာထဲခိုၿပီး၊ ေသနတ္ကို ကိုင္ႏိုင္ရင္ ကိုင္သာကိုင္၊
မကိုင္ႏိုင္ရင္ လမ္းေပၚထြက္မလား
လမ္းေပၚထြက္ၿပီး၊ အသက္မစြန္႔ခ်င္ရင္
ကိုယ္ပိုင္အိမ္ထဲ၊ ကိုယ့္ဘာသာေအာင္း
မေကာင္းတာကို ေကာင္းသေယာင္နဲ႔
ဟန္ေဆာင္ မေထာက္ခံရင္
ဒါသည္ပင္ အာခံမႈမေသးတဲ့
ေတာ္လွန္ေရး အစ၊
ဒို႔အိမ္ ဒို႔အခန္း ဒို႔လမ္းမွာပဲ စၾကစို႔။
ဒို႔ေတာ ဒို႔ေတာင္ ဒို႔ေခ်ာင္ကပဲ စၾကစို႔။
မျပံဳးခ်င္တာကို မျပံဳးခ်င္လို႔
ျပံဳးမျပရင္
သင္ဟာ ေတာ္လွန္သူပါပဲ။
အထူးအသင္း၊ ဘူး အသင္းေတြလို
အသင္းေတြ ဖဲြ႔ၿပီးသား၊ စိတ္ထဲမွာထားၿပီး
ကိုယ့္အိမ္သားေတြပဲ အိမ္ထဲမွာခို
စစ္ဗုိလ္ေတြကို မ်က္ႏွာခ်ဳိမေသြး
လက္လွ်ိဳမေပးဘဲ
တံေတြးကုိသာ တင္းတင္းမာမာ ေထြးစမ္းပါ။
အကုသိုလ္ ဗိုလ္ညစ္ေထးေတြ
ျပည္သူရဲ႕ တံေတြးခြက္မွာ
ပက္လက္ေရာ၊ ေမွာက္ရက္ေရာ၊ ေစာင္းလ်က္ေရာ
ကန္ခ်ၿပီး ေမွ်ာၾကစို႔
ေဒါသ ေရစီးမွာ
ေမွ်ာၾကေစသတတည္း..
ေမ်ာၾကေစသတည္း...
ေမ်ာ ၾကေစသတည္း..
ေမာင္စြမး္ရည္
၂၀၀၃ ၾသဂုတ္ ၅
စစ္အစိုးရဟာ
အစိုးရ မစစ္ဘူး။
လူသတ္ ခုိး လု၊ ကာေမသုနဲ႕
မုသာ၀ါဒ၊ အ ကုသလနဲ႔
ဘာကမွ မကင္း
သီလကင္းတဲ့၊ မင္းဆိုး မင္းညစ္
ဖက္ဆစ္ အစိုးရ၊ န အ ဖ ကို
ဗုဒၶႀကိဳက္ေတာ္ မမူဘူး။
ေရ မီး မင္း ခိုးသူ
မခ်စ္မႏွစ္သက္သူ
ရန္သူငါးပါး၊ ဘုရားေဟာမွာ
`မင္း`ေရာ ပါသမို႔
အစိုးရမင္း၊ တရားကင္းၿပီး
မင္းက်င့္တရား၊ က်င့္ ၁၀ ပါးမွာ
တပါးမွ မလိုက္
ဒီမင္းမိုက္ကို၊ မႀကိဳက္လို႔မွ
ျဖဳတ္မခ်ရင္
ဗုဒၶအလိုေတာ္ မညီဘူး။
ျပည္တင္းရင္၊ မင္းမခံႏိုင္ဘူးလို႔
အထူးဆိုရိုး၊ မငုတ္မလွ်ဳိး၊ မရိုးရေအာင္
ဒို႔ စြမ္းေဆာင္အံ့။
ဘုရားအေလာင္းမင္း
ေ၀သန္မင္းလဲ၊ ျပည္တင္းတဲ့ခါ
မခံသာလို႔၊ ျပည္ရြာစြန္႔ခြာ
သင္ခန္းစာကို
ဘယ္မွာ ေမ့သင့္ပါမလဲ။
``မင္းဆိုသမွ် ကြင္းေရွာင္မယ္
ထမင္းေတာင္ စားခ်င္ဘုေလး..``လို႔
ေရွးေရွးတုန္းက၊ ဦးပုညဟာ
ဘ၀နဲ႔ရင္းၿပီး၊ ရွင္းတမ္းထုတ္သလို
ဗိုလ္ခ်ဳပ္မင္းေတြကိုလဲ
ျပည္သူက တင္း၊ ေသြးနဲ႔ရင္းၿပီး
ျငင္းဆိုမႈျဖင့္၊ ျပည့္သူ႔တာ၀န္ ေက်ဖူးၿပီ။
``စစ္ဆိုရင္၊ ေရကိုပင္ မစစ္ခ်င္ဘူး``လို႔
စစ္ရူးေတြကို စက္ဆုပ္
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို နာက်ည္း
စစ္ဒုကၡေတြကို ခါးသီး
မုန္းတီးရြံ႕ရွာ၊
အမ်ဳိးသား သင္ခန္းစာကို
ကမၻာမေၾက၊ ဗမာေတြက
ကမၻာကို ေ၀လိုက္ၿပီ။
စစ္တပ္ကို မုန္း၊
စစ္ဖိနပ္ကို မုန္း၊
စစ္ေသနတ္ကို မုန္း၊
အညစ္အပတ္၊ အညွစ္အသတ္
အကြပ္ အညွပ္ေတြနဲ႔၊ အပစ္အခတ္ေတြကိုလဲ မုန္းလဲၿပီ။
စစ္ဗုိလ္က
စစ္ဗိုလ္အလုပ္ကို မလုပ္
ဓျမဗုိလ္ လုပ္သမို႔ ျဖဳတ္ခ်
ျပည္သူက တင္း၊ ျပည္သူက ျငင္းလ်က္နဲ႔
အတင္း မက္၊ အတင္း ဖ်က္၊ အတင္း ရက္စက္
အတင္း တက္ၿပီး၊ စစ္မင္းတည္ေထာင္
စစ္မီးေတြေလာင္လို႔
ျပည္ေထာင္စု ျပာပံုျဖစ္
သမိုင္းညစ္ေအာင္၊ အရိုင္းေခတ္ကို ပို႔ေဆာင္
အေမွာင္တေခတ္ကို
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ တည္ေထာင္ရစ္ၾကျပန္ေလၿပီ။
ဂ ငယ္သံုးခု၊ ဥသွ်စ္ထုသလို
၈ ငယ္ေလးခု၊ ရွစ္ေလးလံုးမွာ
စစ္မင္းဆက္၊ သုဥ္းျပန္ေရာ့လို႔
ရုန္းကန္တဲ့ လူထုကို
ဗံုးဆန္နဲ႔ထု၊ ဒုန္းပ်ံနဲ႔ထု
အာဏာလုသူကို ဖီဆန္တဲ့အေရးမွာ
က်ည္ဆန္နဲ႔သာ ေပးၿပီး
ေသြးကန္ ေသြးျမစ္
ေသြးေခ်ာင္းေတြ ျဖစ္ေစခဲ့ရပါၿပီ။
ဒီမိုကေရစီရရွိေရး ဒို႔အေရး
လူ႔အခြင့္အေရးရရွိေရး ဒို႔အေရး
စစ္အာဏာရွင္ျဖဳတ္ခ်ေရး ဒို႔အေရးလို႔
ဒို႔ေၾကြးေၾကာ္တဲ့ ရွစ္ေလးလံုးမွာ
သံဃာေတြလဲပါ၊ သီလရွင္ေတြလဲ ပါခဲ့တယ္။
ေက်ာင္းသားနဲ႔ ေက်ာင္းဆရာ
စာေရးဆရာေတြလဲ ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာ၊ ၀တၳဳေရးဆရာနဲ႔
သတင္းစာဆရာေတြလဲ
ေရွ႔ဆံုးက ႏဲြၾကတယ္။
ပန္းခ်ီ ဂီတ၊ သုခုမ ပညာရွင္
သဘင္သည္ေတြလဲ၊ ပါ၀င္ဆင္ႏဲြၾကေလရဲ႕။
ဆရာ၀န္ သူနာျပဳနဲ႔
ဥပေဒ အက်ဳိးေဆာင္ေတြလဲ
မပါဘဲ ဘယ္ေနမလဲ။
ဖဆပလ ေဟာင္း၊ ပမညတ ေဟာင္း
မဆလ ေဟာင္း၊ ဗကပ ေဟာင္းနဲ႔
ဗကသ ေဟာင္းေတြလဲ၊ ေခၽြးသံရႊဲရႊဲ
ေသြးသံရဲရဲနဲ႔၊ လက္ခ်င္းတဲြၾကတာ
အံ့စရာပါပဲ။
အုိးခြက္ ပန္းကန္ တမမနဲ႔
ဆႏၵျပသူေတြဟာ
အိမ္ရွင္မေတြပါတဲ့။
မ်က္မျမင္ ဒုကိၡတကလဲ
ဒုတ္ရွိသမွ်နဲ႔ တလွမ္းခ်င္းေထာက္ၿပီး
လမ္းဆင္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပတာ
ကမၻာ့အံဖြယ္ ျမင္ကြင္းပါ။
အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြနဲ႔အတူ
တူ တံဇဥ္တို႔ရဲ႔ သမီးသား
စစ္သမီး စစ္သားေတြေတာင္မွ
ေရွာင္မထြက္ဘဲ၊ လက္နက္ေတြပစ္ခ်
လမ္းမေပၚထြက္
ျပည့္သူ႔ဘက္ကို ပါခဲ့ၿပီ။
အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕ အရြာရြာ
ရွိရွိသမွ် လမ္းေတြ လမ္းေတြမွာ
ပန္းေတြ ပန္းေတြၾကဲ
ရဟန္းေတြလဲ အခန္းမေန ဂူမေအာင္း
ေက်ာင္းသားေတြ လက္ကိုဆဲြ
ျပည္သူနဲ႔လက္တဲြ လမ္းထဲကိုေလွ်ာက္
အံေလာက္ဖြယ္ အေရးေတာ္ပံုႀကီးမွာ
မီးဒုတ္ မီးဒုတ္ေတြဆိုတာ
အစည္းအထုပ္လိုက္ ရိႈ႕ခဲ့ပါေကာလား။
စစ္တပ္ကေတာ့ စစ္တပ္ပဲ
ပစ္သတ္ဖို႔ပဲ သိရဲ႕။
ေသနတ္ေတြ မိုးေပၚေထာင္မပစ္
သိုးေကာင္ေတြကို မုဆိုးပစ္သလို
ခါးဆစ္ရဲ႕အထက္၊ လက္ပ်ဥ္နဲ႔ ရင္ဒူး
နဖူးဆို နဖူး၊ ဦးေခါင္းဆို ဦးေခါင္း
တဆံျခည္ မေစာင္း
ခ်က္ေကာင္းကုိပဲ ပစ္ခဲ့တယ္။
ရဟန္း ရွင္လူ၊ ျပည္သူေတြဟာ
ေျမမွာလဲက်
ငရဲေျပက ေျမလႊာအက္ၿပီး
ငရဲသားေတြ ေျမက စံု႔ထြက္
ယမ္းခိုးေတြ မိုးထိတက္ၿပီး
ေသြးေတြ ေသြးေတြ ေသြးေတြတပြက္ပြက္မွာ
အူထြက္ လက္ျပတ္၊ ေျခေတြျပတ္လို႔မွ
မေသတတ္ေသးရင္ ေသေအာင္ ေၾကေအာင္သတ္
မီးရိႈ႕သတ္၊ ေျမဖို႔သတ္၊ ေလဆို႔သတ္၊ ရိုက္သတ္ ညွစ္သတ္
သတ္နည္းအစံု၊ သတ္လို႔မွမကုန္ရင္
ၿမိဳ႔အစံု၊ ေထာင္အစံု
အပါယ္ဘံု ငရဲခန္းမွာ၊ ညွင္းပန္းႏွိပ္စက္
လူ႔ဇာတ္ကိုဖ်က္ၿပီး၊ ဆယ္သက္စာ နလံမထူဘဲ
လူႏံု လူဖ်င္း၊ လူ႔ေအာက္ကိုနိမ့္ဆင္း
လူခ်င္းမတူေအာင္၊ လူကိုေခြးဖ်က္
ေခြးထက္ယုတ္ကန္း၊ ႏွိပ္စက္ခန္းေတြ ဖြင့္ခဲ့ၿပီ။
အယုတ္ကတကာ့ အယုတ္ကေတာ့
ဗုဒၶသာသနာမွာ
သံဃာကို သံေျခခ်င္းနဲ႔
သံဃာကို ေထာင္သြင္း
သကၤန္းကို ေျမခ်နင္း
သံဃာကို သတ္တဲ့မင္းရယ္လို႔
ဒင္းတို႔သမိုင္းကို ဒင္းတို႔ပဲရိုင္းရစ္ေစပါၿပီ
ျပည္သူ႔ရင္ေသြး၊
ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေလးေတြရဲ႕
ေသြးေခ်ာင္း ေသြးျမစ္မွာ၊ စစ္ဖိနပ္ ေျခေဆး
စစ္သမိုင္း ညစ္ေထးကိုလဲ
စစ္ဗိုလ္ေတြ စစ္က်ည္ဆန္ေသြးၿပီး
စိတ္တိုင္းက် ေရးခဲ့ၿပီ။
ညစ္ေမွာင္တဲ့ သမိုင္း အရိုင္း၊ ေခတ္ေသြးေၾကြး
ဘယ္သူ ဘာနဲ႔ေပးဆပ္ၾကမလဲ။
ေၾကြးယူရင္ ေၾကြးဆပ္ၾကရမွာ
ေၾကြး ဥပေဒပါပဲ
အညစ္အေၾကးကို ေဆးေၾကာ ရမွာ
ေလာက ဓမၼတာပါပဲ။
အေမွာင္ဆိုတာလဲ၊ အျမဲမေမွာင္
အေမွာင္ခြင္းၿပီး အလင္းေဆာင္ရမွာ
လူတိုင္း တာ၀န္ေတြပဲ။
ေ၀သႏၱရာဇာတ္မွာ၊ တပ္အပ္ပါတယ္
ဘုရားအေလာင္းမင္းေတာင္မွ
ျပည္တင္းရင္ မင္းမခံႏိုင္ဘူးတဲ့။
စစ္ဘီလူး၊ စစ္သရဲ၊ စစ္ငရဲမင္းေတြလဲ
ျပည္တင္းရင္၊၊ ဒင္းတို႔ ဘာမို႔လဲ။
မင္းေ၀သန္က လွဴတာ၊ ယူတာ မဟုတ္ဘူး။
မင္းႀကီးလွဴတာ ဆင္ျဖဴတစ္ေကာင္
ဒင္းတို႔ယူတာ တျပည္လံုး အေျပာင္
ေတာ ေတာင္ ေရ ေျမ၊ ေရႊ ေငြ ေက်ာက္သံ
ဘာမွမက်န္၊ ျပည္မဲြစာရင္းေတာင္ ခံရၿပီ။
ဒီတခ်ီ ျပည္သူအေပါင္းက
စစ္ဗိုလ္ေတြ ယူနီေဖာင္းကို
ေခါင္းကေနခၽြတ္၊ ေဇာင္းကေန လႊတ္ၾကစို႔။
ေသြးစြတ္တဲ့ ယူနီေဖာင္းကို
အက္စစ္ေရ ငရဲမီးေလာင္းၿပီး
ေခ်ာင္း ျမစ္မွာ ေမွ်ာၾကစို႔။
မတရားတာကုိ မရားမွန္းသိလ်က္
မသိဟန္ေဆာင္၊ တရားသေယာင္နဲ႔
သင္ေရွာင္ ငါလဲႊ၊ အသဲေၾကာင္ရင္
အေမွာင္ေခတ္ဟာ ႏွစ္တရာၾကာလိမ့္မယ္။
မတရားမွန္း သိေပမဲ့၊ သိတဲ့လူခ်င္း
မင္း ငါ့ေလာက္မသိဘူး၊ မင္း ငါ့ေလာက္မသိဘူးလို႔
ဘူး အခ်င္းခ်င္းရန္ျဖစ္၊
စစ္တပ္အၾကိဳက္မို႔၊
စစ္ဘက္လိုက္တာနဲ႔ ဘာမွမထူးဘူး။
ေတာ္လွန္ေရးအစ၊ အိမ္တြင္းကပဲ
ဒီေန႔စခ်င္၊ ဒီေန႔စလို႔ ရေစသတည္း။
စစ္တပ္ကခိုင္းရင္
သူခိုင္းတဲ့ အလုပ္၊ ဒို႔မလုပ္ဘူး။
စစ္တပ္က ေျပာရင္
သူေျပာတဲ့စကား၊ ဒို႔နားမေထာင္ဘူး။
စစ္တပ္က ေကၽြးရင္
သူေကၽြးတဲ့အစား၊ ဒို႔မစားဘူး။
စစ္တပ္က ျပတဲ့ပဲြ
သူကတဲ့ပဲြ၊ ဒို႔လဲမၾကည့္၊ မင္းတို႔လဲမၾကည့္နဲ႔။
စစ္တပ္ကထုတ္တဲ့စာ
သတင္းစာေခၚတဲ့ အတင္းစာ အဖ်င္းစာေတြကို
မင္း ဘာမွမဖတ္နဲ႔၊ ငါလဲမဖတ္ဘူး။
ေတာထဲခိုၿပီး၊ ေသနတ္ကို ကိုင္ႏိုင္ရင္ ကိုင္သာကိုင္၊
မကိုင္ႏိုင္ရင္ လမ္းေပၚထြက္မလား
လမ္းေပၚထြက္ၿပီး၊ အသက္မစြန္႔ခ်င္ရင္
ကိုယ္ပိုင္အိမ္ထဲ၊ ကိုယ့္ဘာသာေအာင္း
မေကာင္းတာကို ေကာင္းသေယာင္နဲ႔
ဟန္ေဆာင္ မေထာက္ခံရင္
ဒါသည္ပင္ အာခံမႈမေသးတဲ့
ေတာ္လွန္ေရး အစ၊
ဒို႔အိမ္ ဒို႔အခန္း ဒို႔လမ္းမွာပဲ စၾကစို႔။
ဒို႔ေတာ ဒို႔ေတာင္ ဒို႔ေခ်ာင္ကပဲ စၾကစို႔။
မျပံဳးခ်င္တာကို မျပံဳးခ်င္လို႔
ျပံဳးမျပရင္
သင္ဟာ ေတာ္လွန္သူပါပဲ။
အထူးအသင္း၊ ဘူး အသင္းေတြလို
အသင္းေတြ ဖဲြ႔ၿပီးသား၊ စိတ္ထဲမွာထားၿပီး
ကိုယ့္အိမ္သားေတြပဲ အိမ္ထဲမွာခို
စစ္ဗုိလ္ေတြကို မ်က္ႏွာခ်ဳိမေသြး
လက္လွ်ိဳမေပးဘဲ
တံေတြးကုိသာ တင္းတင္းမာမာ ေထြးစမ္းပါ။
အကုသိုလ္ ဗိုလ္ညစ္ေထးေတြ
ျပည္သူရဲ႕ တံေတြးခြက္မွာ
ပက္လက္ေရာ၊ ေမွာက္ရက္ေရာ၊ ေစာင္းလ်က္ေရာ
ကန္ခ်ၿပီး ေမွ်ာၾကစို႔
ေဒါသ ေရစီးမွာ
ေမွ်ာၾကေစသတတည္း..
ေမ်ာၾကေစသတည္း...
ေမ်ာ ၾကေစသတည္း..
ေမာင္စြမး္ရည္
၂၀၀၃ ၾသဂုတ္ ၅
ကိုဖုန္းေမာ္၊ မတ္ ၁၃၊ ၁၉၈၈ တြင္က်ဆံုး
သမီးဆႏၵအတုိင္း အမွ် မေ၀ေသးဘူး
ကမာၻမေၾကဘူး
★★★★★★★★
ကမာၻမေၾကဘူး
♪♫ (ကမာၻမေၾကဘူး
ငါတို႔ေသြးနဲ႔ ေရးခဲ႔ႀကတဲ႔ ေမာ္ကြန္းေတြ
ေတာ္လွန္ေရး
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲအတြင္းမွ
ာ က်ဆံုးေသာ
ေႀသာ္... သူရဲေကာင္းတို႔ေရ
အာဇာနည္ေတြ ေနတဲ႔တိုင္းျပည္)၂ ♪♫ ♪♫
♪♫ ♪♫ ရဲရဲေတာက္ တို႔ျပည္သူေတြ
(ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း
ရာဇဝင္ေတြလည္း ရိုင္းခဲ႔ရျပီ အဖိုးေရ
သခင္ေအာင္ဆန္း
နိုင္ငံေတာ္လည္း ေသြးစြန္းခဲ႔ျပီ အဖေရ
ေႀသာ္...လုပ္ရက္ႀကေပ
ေပတစ္ရာေပၚမွာ ျပည္သူအေလာင္းေတြ)၂
အတံုးအရံုး လဲျပိဳကာေန ♪♫ ♪♫
♪♫ ♪♫ (ညီအစ္ကိုတို႔
ေပတစ္ရာေပၚမွာ စီးတဲ႔ေသြးေတြ မေျခာက္ေသးဘူး
မေတြေဝနဲ႔
ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲအတြင္းမွ
ာက်ဆံုးေသာ
ေႀသာ္... သူရဲေကာင္းတို႔လို
ခိုင္မာပီျပင္ ေတာ္လွန္ပစ္မေလ)၂
အမ်ိဳးခ်စ္တဲ႔ တို႔ဇာနည္ေတြ♪♫ ♪♫
No comments:
Post a Comment