ဆီးတယ္လ္တုိင္းမ္
ၿမိတ္ကၽြန္းစုကို ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာကမၻာဟု ေခၚၾကသည္။ ယခုေတာ့ ထိုေပ်ာက္ဆံုးေနေသာကမၻာကို ေတြ႕ထားၾကၿပီျဖစ္သည္။ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာကမၻာကုိ ပထမဦးစြာ ေတြ႕ရွိသူမ်ားက တံငါသည္မ်ား၊ ငါး ခိုးဖမ္းၾကသူမ်ား၊ သစ္ခုတ္သူမ်ားႏွင့္ ျပင္ပကလာေရာက္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ယခုေတာ့ ကုမၸဏီမ်ားႏွင့္ ေငြ ကုန္ေၾကးက်ခံ ခရီးသြားလာႏုိင္ၾကသည့္ ခရီးသြားဧည့္သည္မ်ားကပါ ထိုေပ်ာက္ဆံုးေနေသာကမၻာကို ေတြ႕ခဲ့ၾကၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ရာတြင္ ဤကမၻာကို ေပ်ာက္ဆံုးသြားသူမ်ားကေတာ့ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္း ေျမမႀကီးႏွင့္ေ၀းရာ ပင္လယ္ထဲမွာေနလာခဲ့ၾကေသာ ေမာ္ကင္း (ဆလံု) လူမ်ဳိးမ်ား ျဖစ္သည္။
ဤကၽြန္းမ်ားသည္ ကမၻာတြင္ အရွားပါးဆံုး အဏၰ၀ါဇီ၀ မ်ဳိးကြဲအခ်ဳိ႕တို႔ ခိုေအာင္းရာ ေနရာမ်ားအျဖစ္လည္း ေကာင္း၊ မပ်က္စီးေသးသည့္ ပင္လယ္႐ႈခင္းမ်ားကုိ ၾကည့္႐ႈႏိုင္ေသာ အာရွ၏ ဆြဲေဆာင္မႈအရွိဆံုး ပင္ လယ္ကမ္းေျခမ်ားတည္ရွိရာ ေနရာတစ္ခုအျဖစ္လည္းေကာင္း၊ နယ္ေျမသစ္မ်ား၏ အေတြ႕အႀကဳံကို ရရွိ ခံစားလိုသူမ်ားအား သံလိုက္ဓာတ္ပမာ ဆြဲငင္အားေကာင္းလွသည့္ ေနရာအျဖစ္လည္းေကာင္း ယူဆ ထားၾကေသာေနရာျဖစ္သည္။
ကမၻာႀကီးက က်ဥ္းေျမာင္းလာသည္ႏွင့္အမွ် ေမာ္ကင္းလူမ်ဳိး၏ အေရအတြက္မွာလည္း လ်င္ျမန္စြာ က်ဆင္းလာခဲ့သည္။
ေမာ္ကင္းတုိ႔ ဘိုးေဘးအစဥ္အဆက္ လုပ္ကိုင္စားေသာက္လာခဲ့ေသာ အလုပ္အကိုင္မ်ားလည္း ဆံုး႐ႈံး လာခဲ့သည္။ သူတို႔ကို ပင္လယ္ဂ်စ္ပစီမ်ားဟု လူသိမ်ားခဲ့ၾကေသာ္လည္း ယခုအခါ လွည့္လည္က်က္စား ေနထိုင္ၾကသည့္အေရအတြက္မွာ အလြန္နည္းပါးလာသည္။
သက္ႀကီးေမာ္ကင္းအခ်ဳိ႕ေလာက္သာ ေမာ္ကင္းတုိ႔ေနထုိင္သည့္ ကာဆန္းေခၚ အိမ္ေျခမ်ားကို လုပ္တတ္ ၾကေတာ့သည္။ ယခုအခါ ေမာ္ကင္းလူမ်ဳိးမ်ား၏ ေနထုိင္ရာအိုးအိမ္တဲမ်ားသည္ အမိႈက္သ႐ိုက္မ်ားအရက္ ပုလင္းခြံမ်ားျဖင့္ ျပည့္ေနသည္။ ေမာ္ကင္းလူမ်ဳိးတို႔ အရက္ကို စြဲေနၾကေၾကာင္း၊ အရက္ေၾကာင့္ ဆံုး႐ႈံးရ ေသာ အသက္တို႔ကလည္း မနည္းလွေၾကာင္း ျပသည့္ သေကၤတလကၡဏာမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။
၎တို႔သည္လည္း ေနာက္ဆံုးတြင္ အိမ္နီးခ်င္း ထိုင္းႏုိင္ငံေရာက္ ေမာ္ကင္းညီအစ္ကို၀မ္းကြဲအခ်ဳိ႕၏ ၾက- မၼာဆိုးမ်ဳိးကို ခံၾကရျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုင္းႏုိင္ငံရွိ ၎တို႔၏ ညီအစ္ကိုမ်ားမွာလည္း အလြန္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုး တက္ေသာ ခရီးသြားမ်ား လာေရာက္ရာေဒသအနီးတြင္ ေနထုိင္ၾကရသျဖင့္ ထူးျခားဆန္းျပား၍ ႏွစ္သက္ စြဲလမ္းဖြယ္ျဖစ္ေသာ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ခံရသည့္ အခြင့္အေရးမ်ားကုိ ရရွိသူမ်ားျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။
“အရင္ကဆိုရင္ ပိုက္ဆံရွာရတာ လြယ္တယ္။ ပင္လယ္ထြက္ကုန္ေတြကို ရွာရတာ လြယ္တယ္။ ငါးရွာ မယ္ဆိုရင္ ပံုးတစ္ပံုးအျပည့္ကုိ အလြယ္နဲ႔ရတယ္။ အခုက်ေတာ့ ဗမာလူမ်ဳိးေတြကလည္း အလားတူ ငါး ဖမ္းလုပ္ငန္းကို လုပ္လာေနၾကပါတယ္”ဟု ကၽြန္းအမွတ္ ၁၁၅ မွ သစ္ပင္မ်ားေအာက္တြင္ ေမာ္ကင္းလူမ်ဳိး က်ားမ ကေလးအေယာက္ ၂၀ ႏွင့္ထုိင္ရင္း ေမာ္ကင္းလူမ်ိဳး ေအာင္ဆန္းက ေျပာျပသည္။ေမာ္ကင္းလူမ်ဳိး ေတြရဲ႕ဘ၀ ခက္သထက္ ခက္ခက္လာတယ္။ ေမာ္ကင္းအမ်ားအျပားဟာ မူးယစ္ေဆးေၾကာင့္ ေသၾကရ ေတာ့မယ္”ဟု ၎က ေျပာသည္။
ယခင္ ျမန္္မာစစ္အစိုးရသည္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္အထိ ဤကၽြန္းစုမ်ားသုိ႔ ႏုိင္ငံျခားသားမ်ား လာေရာက္ျခင္းကုိ ခြင့္မျပဳခဲ့ေပ။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြင္ အမည္ခံအရပ္သားအစိုးရ တက္လာေသာ္လည္း ခရီးသြားလုပ္ငန္းက ေတာ့ နိမ့္က်ဆဲပင္ျဖစ္သည္။
ဤကၽြန္းစုမ်ားသို႔ တစ္ႏွစ္လွ်င္ လူ ၂,၀၀၀ ခန္႔သာ လာသည္။ ကၽြန္းတစ္ ကၽြန္းသို႔ လူႏွစ္ေယာက္ခြဲလာသည့္ သေဘာပင္။
ယေန႔အခါတြင္ကား ဟိုတယ္တစ္ခု ရွိေနေပၿပီ။ မကၠလီေယာ့ကၽြန္းေပၚရွိ ျမန္မာအန္ဒမန္ တည္းခိုရိပ္သာ ျဖစ္သည္။ ဆိပ္ခံေဘာတံတားအရွည္တစ္ခုႏွင့္ ရဟတ္ယာဥ္ဆင္းရန္ေနရာႏွစ္ခုလည္း တည္ေဆာက္ ထားသည္။ ျခင္ကိုက္ကၽြန္းဟု နာမည္ခပ္ဆိုးဆိုးရွိေသာ ကၽြန္းေပၚတြင္လည္း ဘန္ဂလိုကိုးလံုး တည္ ေဆာက္ေနသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ၏အခ်မ္းသာဆံုးသူေဌးႀကီးဟု ယူဆရေသာ ဦးေတဇက ထိုကၽြန္းကို စာခ်ဳပ္ႏွင့္ငွားထားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။
စင္ကာပူက ေဇာ့ခ်္၀ဲလ္ဂ႐ု ေဆာက္လုပ္ေရးကုမၸဏီ၏ ၀က္ဘ္ဆိုဒ္တြင္ ထိုကၽြန္းကို ထိုင္းႏုိင္ငံ၏ ဒုတိယ ဖူးခက္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္သြားႏုိင္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားေၾကာင္း ေၾကာ္ျငာထားသည္။ ေဇာ့ခ်္၀ဲလ္က အငွား ခ်စာခ်ဳပ္ျဖင့္ ေလွငယ္မ်ားဆပ္ကပ္ႏုိင္ေသာ ေလွဆိပ္၊ ကာစီႏိုကစား၀ိုင္း၊ ဟိုတယ္ႏွင့္ ေဂါက္ကြင္းတို႔ တည္ေဆာက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးေနသည္ဟု ဆိုသည္။
အေပ်ာ္စီးရြက္ေလွမ်ားျဖင့္လာၾကသူ ခရီးသည္အားလံုးနီးပါးသည္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုကို ေရာက္ၾကသည္သာ ျဖစ္သည္။
လြန္ခဲ့ေသာတစ္ႏွစ္က ေရာက္ခဲ့ေသာ တ႐ုတ္စီးပြားေရးမဂၢဇင္းအယ္ဒီတာ ခရစၥေတာ့ ရွ၀ါနစ္ ဇ္ကမူ အေျခခံအေဆာက္အအံုကလည္း ဘာမွ်မရွိပါဘူး။ ၿမိဳ႕လည္းမရွိ၊ လမ္းလည္းမရွိ။ ဘာဆိုဘာမွ်မရွိ တဲ့ အဏၰ၀ါျပခန္းရွည္ႀကီးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ထဲက ဘယ္သူမွ် ဒီလိုေနရာမ်ဳိးကို မျမင္ဖူးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ဟာ တကယ့္ကို ႏွစ္သက္ၾကည္ႏူးမိပါတယ္ဟု ေျပာသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ စက္တင္ဘာလက အပ်ံစားရြက္ေလွတစ္စင္းသည္ ႐ုရွလူမ်ဳိး ဇနီးေမာင္ႏွံကို တင္ေဆာင္၍ ေရာက္လာသည္။ ေရာ္ဘင္ခ႐ိုးဆိုးပံုစံျဖင့္ ေစာင္းေတြ၊ ပတၱလားေတြအျပင္ ပရိတ္ရြတ္ ဗုဒၶဘာသာဘုန္း ႀကီးမ်ားပါ ပါလာေသးသည္။ လူသူမေရာက္ကၽြန္းေပၚတြင္ ေဆာင္ႏွင္းမည့္ မဂၤလာပြဲအတြက္ ပင့္လာျခင္း ျဖစ္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံ ဟိုတယ္၀န္ႀကီး ဦးေဌးေအာင္က ဤကၽြန္းမ်ားကို အဆင့္ျမႇင့္သြားမည္။ သို႔ရာတြင္ သဘာ၀ ပတ္၀န္းက်င္ကုိ ထိခုိက္ေစေသာ၊ လူ႔က်င့္၀တ္ႏွင့္မကိုက္ညီေသာအမႈမ်ား ျဖစ္ေပၚမႈနည္းေသာ ေဒသျဖစ္ ေအာင္ ကာကြယ္သြားမည္ဟု ေျပာသည္။
သို႔ရာတြင္ ယေန႔အခ်ိန္ထိကား ဤေဒသသည္ လူတိုင္း လြတ္လပ္စြာ သြားလာလုပ္ကိုင္ေနႏုိင္သည့္ ေဒ သျဖစ္ေနဆဲပင္။ ခရီးသြားလုပ္ငန္းအတြက္ျဖစ္ေစ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းမႈအတြက္ျဖစ္ေစ ၿခံဳ ငံုမိမည့္ စီမံခန္႔ခြဲမႈအစီအမံမ်ဳိး မရွိေသးေပ။ ထုိ႔အတူ ျပင္သစ္ မႏုႆေဗဒပညာရွင္ ဂ်က္အီဗန္ေနာ့ဖ္က ကၽြန္း စု၏၀ိညာဥ္ဟု ေခၚဆိုထားေသာ ေမာ္ကင္းလူမ်ဳိးတို႔ အနာဂတ္အတြက္လည္း မည္သည့္စီမံကိန္းမွ် မရွိ ေသးေၾကာင္း ေျပာသည္။
ေမာ္ကင္းတုို႔သည္ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တစ္ကၽြန္းမွတစ္ကၽြန္းသို႔ လွည့္လည္ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကသည္။ နတ္ကိုကိုးကြယ္၍ ေရွးေဟာင္းဒ႑ာရီလာ ကဗ်ာရွည္ႀကီးမ်ားကို ရြတ္ဆိုသည္။ ၎တို႔သည္ ခ႐ုမ်ား၊ ပုစြန္လံုးမ်ား စသည့္ ေရသတၱ၀ါမ်ားကို ေကာက္ၾကသည္။ ပုလဲထြက္ေသာ မုတ္ေကာင္မ်ားကို ေရတြင္ ငုပ္၍ ရွာေဖြတတ္ၾကသည္။
လက္ရွိတြင္ ေမာ္ကင္း ၂,၀၀၀ ခန္႔သည္ ၿမိတ္ကၽြန္းစုတြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိၾကေၾကာင္း သိရသည္။
ယခုအခါ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္မႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ဗမာမ်ားႏွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳၾကျခင္းေၾကာင့္လည္း ေကာင္း၊ တျဖည္းျဖည္း အေရအတြက္နည္းလာသည္။ ေယာက်္ားမ်ားသည္ အရက္ေသစာႏွင့္ မူးယစ္ ေဆး၀ါးသံုးစြဲမႈေၾကာင့္ ေသဆံုးမႈမ်ားလည္း ရွိေနသည္။
No comments:
Post a Comment