တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုတာ …

တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးဆိုတာ …

(ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္းတဦးရဲ႕ ဖြင့္ဟခ်က္)

စိန္သံလံုး

က်ေနာ့္အိမ္ကို ရဲအထူးတပ္ဖြဲ႔ (SB) က ည ၁၀ နာရီေလာက္ ေရာက္လာတယ္။ ျပည္ထဲေရးကပါတဲ့။ လူႀကီးေတြက ေမးစရာရွိလို႔ ခဏလိုက္ခဲ့ပါတဲ့။ အဲဒီ ခဏကေတာ့ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီသြားတယ္။ ဖမ္းတယ္လို႔ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း မေျပာဘူး။ ေျပာရင္ ဖမ္း၀ရမ္းေတြ ဘာေတြ ျပရမယ္ေလ။ ဒီေတာ့ ေမးစရာရွိလို႔ဆိုၿပီး မလိမ့္တပတ္နဲ႔ ေခၚတယ္။ ေအာင္သေျပမွာ စစ္တယ္။ တညလံုး အိပ္ခြင့္မေပးဘဲ ၂ ရက္ ၂ ည စစ္တယ္။ စစ္တဲ့ လူေတြသာ ေျပာင္းသြားတာ။ အစစ္ခံရတဲ့ လူကို အိပ္ခြင့္မေပးဘူး။

အဲဒီကစၿပီး လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္တာပဲ။ လူတေယာက္က အိပ္ခြင့္မရတဲ့အခါ စိတ္ေတြ ကေယာင္ကတမ္း ျဖစ္ကုန္ေရာ။ အဲဒီစိတ္ကို ဖိႏွိပ္ၿပီးေတာ့ ဇြတ္၀န္ခံခိုင္းတယ္။ သူတို႔လိုသလို ပံုသြင္းတယ္။ ႐ိုက္ႏွက္ႏွိပ္စက္တာေတြ၊ က်င္စက္နဲ႔ တို႔တာေတြ၊ လက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ ထုတ္မွာ ဆြဲထားၿပီး ႐ိုက္တာေတြက သူတို႔ လုပ္ေနက် ထံုးစံပဲ။ တိုက္ေပၚက က်ေသသြားတဲ့ မနန္း၀ိုးဖန္းကိုလည္း စသံုးလံုးက အိပ္ခြင့္မေပးဘဲ ဒီလိုပဲ စစ္ခဲ့တာပဲ။ သူတို႔က ကိုယ္ခ်င္းစာနာမႈမရွိတာ သိသာတယ္။ စသံုးလံုးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒနဆိုတဲ့ ဒုစ႐ိိုက္ႏွိမ္နင္းေရး ရဲပဲျဖစ္ျဖစ္၊ SP ရဲပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ၿမိဳ႕နယ္ရဲပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အက်င့္ေတြက တူေနတာပဲ၊ တခ်ဳိ႕ၿမိဳ႕နယ္ရဲဆို ႐ိုက္စစ္တာ လက္လြန္ၿပီး အဖမ္းခံရတဲ့သူ ေသေရာ။ ခုလြတ္လာၾကတဲ့ လူေတြကို သြားေမးၾကည့္၊ သူတို႔ ႏွိပ္စက္ခံရတာေတြ မတရား ညွင္းပန္းခံရတာေတြက တေထာင့္တည မကဘူး၊ တသန္းတည ျဖစ္မယ္။

ေအာင္သေျပ စစ္ေၾကာေရးစခန္းက နာမည္ႀကီးတယ္။ တရားခံ ဟုတ္ဟုတ္ မဟုတ္ဟုတ္ သူတို႔လိုသလို ပံုသြင္းၿပီး တရားခံအျဖစ္ ၀န္ခံခိုင္းတယ္။ သူတို႔က တရားခံကို ဖမ္းျပႏိုင္တယ္ဆိုၿပီး လက္မေထာင္တာေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ ရဲက မေဖာ္ႏိုင္တဲ့ အမႈေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ စိမ္းလဲ့ကန္သာ ၅ ေလာင္းၿပိဳင္သတ္မႈက ခုထိ ေပၚလို႔လား။

“တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ မရွိဘဲနဲ႔ လြတ္လပ္ေသာ၊ မွ်တေသာ၊ သန္႔ရွင္းေသာ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အစိုးရ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ယုတ္မာရက္စက္မႈ၊ မတရား ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေတြမွာ ၾကံရာပါအျဖစ္ ပါ၀င္ေနၾကသူမ်ားက ေဘာင္းဘီခၽြတ္ၿပီး ပုဆိုးတိုက္ပံု၀တ္ထား႐ံုနဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားၿပီလို႔ ဆိုလို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ရာဇ၀င္ေၾကြးဆိုတာ ရာဇ၀င္တြင္ၿပီး သမိုင္း၀င္တတ္တာမို႔ သမိုင္းရဟတ္ တပတ္လည္ရမွာက ဓမၼတာပါပဲ။”

အရင္တုန္းက ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ရဲ႕ ေထာက္လွမ္းေရးက ဗံုးခြဲတာ ဘယ္သူေတြပါဆိုၿပီး အတင္း၀န္ခံခိုင္းလို႔ ေထာင္က်ရသူေတြ ဒုနဲ႔ေဒး။ အဲဒီလို ဇြတ္ဖန္တီးမႈေတြရဲ႕ သားေကာင္ေတြကေတာ့ ကိုသန္းေဇာ္၊ ညီညီဦးနဲ႔ ၿဖိဳးေ၀ေအာင္တို႔ကို သက္ေသျပရမွာပါ။ ၿဖိဳးေ၀ေအာင္ကိုေတာ့ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ မရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းေခတ္မွာ ရဲက ဇြတ္၀န္ခံခိုင္းၿပီး သူတို႔ တာ၀န္ေက် ဖမ္းျပခဲ့တာပါ။ ခုေတာ့ သူတို႔ ၃ ဦးကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ကိုသန္းေဇာ္နဲ႔ ညီညီဦးတို႔က ႏွစ္ၾကာလို႔ နစ္နာလြန္းပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာနက စာအိတ္စီရင္ခ်က္ေတြပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားနဲ႔ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို တရားဥပေဒအရ မဟုတ္ဘဲ စာအိတ္နဲ႔ စီရင္ခ်က္ခ်တာပါ။ အဲဒီ စီရင္ခ်က္ခ်တာကို အယူခံ၀င္ခြင့္ မရသလို ရခဲ့ရင္လည္း မႏိုင္ပါဘူး။ အယူခံ၀င္ဖို႔ အမႈတြဲဖူးတဲ့ ေရွ႕ေနကိုေတာင္ ႀကိမ္းေမာင္း ၿခိမ္းေျခာက္တာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္မွာ လူ႔အခြင့္အေရး ဆံုး႐ံႈးမႈက ႀကီးမားလြန္းပါတယ္။

အရင္တုန္းက လူ႔အခြင့္အေရးစကား မေျပာနဲ႔၊ ဒီမိုကေရစီစကား မေျပာနဲ႔၊ ေျပာရင္ အဖမ္းခံရမယ္။ ႏိုင္ငံေရးစကား လာမေျပာနဲ႔၊ ေျပာရင္ အဖမ္းခံရမယ္ဆိုတဲ့ ေၾကာက္စိတ္ေတြ ရွိခဲ့တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အျမင္ကတ္တဲ့ လူေတြကို ဒုကၡေပးလို႔ရတဲ့ ဥပေဒ ပုဒ္မေတြ ရွိတယ္။ ပုဒ္မ (၅) နဲ႔ ပုဒ္မ ၁၀ (က) ပုဒ္မ ၁၀ (ခ)၊ ၁၇ (၁) ၁၇ (၂)၊ ၁၃ (၁) (၂) တို႔ပဲျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးသူမ်ား ကာကြယ္ေရးပုဒ္မျဖစ္တဲ့ ပုဒ္မ (၅) နဲ႔ ပုဒ္မ ၁၀ (က) ၁၀ (ခ) ေတြ တပ္ၿပီး ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်မႈေတြ၊ မတရားအသင္းနဲ႔ ဆက္သြယ္တယ္ဆိုၿပီး ျပႆနာရွာတဲ့ ၁၇ (၁) ၁၇ (၂)၊ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္မႈ ပုဒ္မျဖစ္တဲ့ ၁၃ (၁) (၂) တို႔ကို အာဏာရွင္တို႔က သူတို႔ အာဏာတည္ျမဲေရးအတြက္ အသံုးခ်ခဲ့တာကေတာ့ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကို ေတာ္ေတာ္ေလး ထိခိုက္ေစတာေပါ့ဗ်ာ။ သူတို႔က လိုရင္လိုသလို မလိုရင္မလိုသလို ျပစ္ဒဏ္ခ်ေလ့ရွိတယ္။ အျမင္ကတ္တဲ့ ပုဒ္မဆိုတာ အဲဒါေပါ့။ 

ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈသမိုင္း ေရးတဲ့ ကိုေအာင္ထြန္းကို ႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ အလြန္အကၽြံ ဥပေဒမဲ့ ေထာင္ခ်တယ္။ ၁၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ေထာင္ထဲမွာ ေနၿပီးမွ ျပန္လြတ္တာ။ တပ္မေတာ္သို႔ အၾကံျပဳစာေရးတဲ့ ကိုေစာသက္ထြန္းနဲ႔ ကိုၾကည္လြင္တို႔ကို အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္ ခ်တယ္။ ေထာင္ထဲမွာ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေနၿပီးမွ ျပန္လႊတ္တယ္။ သကၤန္းကၽြန္း NLD ဥကၠဌ ဦးတင္ျမကို သူ႔ပါတီ၀င္ေတြ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ေဖာက္ခြဲေရးသင္တန္း တက္တယ္ဆိုၿပီး ထိန္ခ်န္မႈနဲ႔ ေထာင္ခ်တယ္။ သူ႔ပါတီ၀င္ ၅ ေယာက္ကိုလည္း ၾကံရာပါအျဖစ္ ဆြဲထည့္တယ္။ ဖမ္းထားတဲ့ တရားခံေတြက အဲဒီလူေတြ မပါဘူးဆိုလည္း မရဘူး။ NLD ျဖစ္ရင္ ေထာင္ခ်ပစ္မယ္္ဆိုတဲ့ စီမံကိန္းကို ဇြတ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ခဲ့တာေပါ့။ (ေတာင္ႀကီးေထာင္က မၾကာခင္က လြတ္လာတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ ဦးေရႊထူးကိုလည္း အမႈဆင္ၿပီး ေဖာက္ခြဲမႈနဲ႔ ဇြတ္ေထာင္ခ်ခဲ့တာပဲ)

NLD ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္လည္း ပုဒ္မ ၁၀ (ခ) နဲ႔ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ေတြကို ပထမအႀကိမ္ ၆ ႏွစ္၊ ေနာက္တခါ ၂ ႏွစ္၊ ေနာက္တခါ ဒီပဲယင္းမွာ ၀ိုင္း႐ိုက္ခံရၿပီး ၆ ႏွစ္၊ စုစုေပါင္း ၁၄ ႏွစ္ အခ်ခံခဲ့ရတယ္။ ပိုၿပီးဆိုးတာက ရန္ျပဳခံရတဲ့လူေတြကို အေရးယူၿပီး ရန္ျပဳသူေတြကိုေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ေဖာ္ထုတ္အေရးယူျခင္း မျပဳတာ ဘာေၾကာင့္လဲ၊ ရွင္းေနတာပါပဲ။

လူ႔အခြင့္အေရး ကာကြယ္ျမွင့္တင္ေရးကြန္ရက္ တည္ေထာင္ၿပီး လူ႔အခြင့္အေရးကိစၥေတြကို တက္တက္ၾကြၾကြ ေဆာင္ရြက္ေနတဲ့ ကိုျမင့္ေအးကိုလည္း ေဖာက္ခြဲပုဒ္မနဲ႔ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ မတရားခ်ၿပီး အဓမၼ ၀န္ခံလက္မွတ္ထိုးခိုင္းခဲ့တာ ခုခ်ိန္ထိ လြိဳင္ေကာ္ေထာင္က မလြတ္ေသးဘူး။ ေထာင္ခ်႐ံုနဲ႔ မေက်နပ္ေသးဘူး၊ ရန္ကုန္က လူကို ရန္ကုန္နဲ႔ ေ၀းရာေထာင္၊ မႏၱေလးက လူကို မႏၱေလးနဲ႔ ေ၀းရာေထာင္၊ ေတာင္ႀကီးက လူကို ေတာင္ႀကီးနဲ႔ ေ၀းရာေထာင္ေတြကို ပို႔ၿပီး မိသားစုနဲ႔ လြယ္လြယ္မေတြ႔ႏုိင္ေအာင္ ညစ္ကြက္ေတြ ဖန္တီးထားတာကလည္း ယုတ္မာလြန္းတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြဆိုတာ ျငင္းလို႔မရပါဘူး။

ဒါ့အျပင္ NLD က အဖြဲ႔၀င္ေတြ ႏိုင္ငံေရးမလုပ္ရဲေအာင္ ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဟန္႔တား႐ံုမကဘူး၊ အမႈဆင္ ေထာင္ခ်ေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကိုလည္း ျမင္ရၾကားရမွာပါ။ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္႐ံုမကဘူး၊ အင္မတန္ ရက္စက္ယုတ္မာခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္မ်ားကေတာ့ သမိုင္းမွာ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔ မရေတာ့ပါဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လႊတ္ရမယ့္ရက္ နီးလာလို႔ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား မစၥတာ ဂြ်န္ယက္ေတာ ျခံထဲ၀င္လာတာကို လက္ခံမႈနဲ႔ ထပ္ၿပီး ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ ထပ္တိုးခဲ့တယ္။ ျခံထဲ၀င္လာသူကို ဖမ္းဖို႔ ေဒၚစုအိမ္မွာ တာ၀န္က်တဲ့ လံုျခံဳေရးမွာ တာ၀န္မရွိဘူးလား။ အိမ္ရွင္ အေရးယူခံရတဲ့ ျဖစ္ရပ္ကလည္း ကမၻာေက်ာ္ အမႈဆင္ ဇြတ္အေရးယူမႈပဲ။ ကိုယ့္အိမ္ထဲ ၀င္လာတဲ့ သူခိုးကို ျပန္လႊတ္ၿပီး အိမ္ရွင္ကို ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားျခင္းဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ၾကံစည္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားေနပါတယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးမွ တပတ္အတြင္း ျပန္လႊတ္ခဲ့တာကလည္း သိသာလြန္းတဲ့ ႀကိဳတင္ၾကံစည္မႈတခုပါပဲ။ (အဲဒီ မစၥတာယက္ေတာကိုလည္း အခုဆို အမည္မဲစာရင္းကေတာင္ ဖ်က္ေပးလိုက္ၿပီ၊)

ဒီလို တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကင္းမဲ့ေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကို စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္ မတရား ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ခဲ့ၿပီး ပုဒ္မအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ သတ္မွတ္ခဲ့တာေတြကလည္း သက္ေသျပေနတာပဲ။ လူရႊင္ေတာ္ ဇာဂနာကို ၅၉ ႏွစ္၊ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႔က ကိုမင္းကိုႏိုင္နဲ႔ အဖြဲ႔၀င္ေတြကို ၆၅ ႏွစ္ဆိုၿပီး အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ေတြ ခ်ခဲ့တယ္။ အဲဒီလို ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ခ်တာကို ၅ ႏွစ္ေလာက္နဲ႔ ျပန္လႊတ္ေပးလို႔ဆိုၿပီး မတရားခံရသူေတြက ေက်းဇူးတင္ေနရမွာလား။

တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ မရွိဘဲနဲ႔ လြတ္လပ္ေသာ၊ မွ်တေသာ၊ သန္႔ရွင္းေသာ၊ ေကာင္းမြန္ေသာ အစိုးရ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေခတ္အဆက္ဆက္ ယုတ္မာရက္စက္မႈ၊ မတရား ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေတြမွာ ၾကံရာပါအျဖစ္ ပါ၀င္ေနၾကသူမ်ားက ေဘာင္းဘီခၽြတ္ၿပီး ပုဆိုးတိုက္ပံု၀တ္ထား႐ံုနဲ႔ ေျပာင္းလဲသြားၿပီလို႔ ဆိုလို႔မရႏိုင္ပါဘူး။ ရာဇ၀င္ေၾကြးဆိုတာ ရာဇ၀င္တြင္ၿပီး သမိုင္း၀င္တတ္တာမို႔ သမိုင္းရဟတ္ တပတ္လည္ရမွာက ဓမၼတာပါပဲ။ အက်ဥ္းသားေတြ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြကို အစိုးရသစ္က ႁခြင္းခ်က္မရွိ လႊတ္မေပးတာကလည္း သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လုပ္ရပ္ေတြကို သက္ေသထူေနပါတယ္။ (အင္မတန္ ရက္စက္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေန၀င္းေတာင္ ၁၉၆၃ ခု ဧၿပီလ ၁ ရက္က ေျမေပၚေျမေအာက္ ေတာတြင္းက လူေတြပါမက်န္ အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးခဲ့တယ္။ ၁၉၈၀ ေမ ၂၅ ရက္ေန႔မွာလည္း သံယာဂိုဏ္းေပါင္းစံု ဖြဲ႔စည္းျခင္း ေအာင္ပြဲအတြက္ ၂/၈၀ အမိန္႔နဲ႔ အေထြေထြလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးခဲ့တယ္။ အခု ဒီမိုကေရစီအစိုးရကေတာ့ အက်ဥ္းသားေတြကို ၀က္အူတရစ္ခ်င္း ရစ္ၿပီး ျပန္ေပးဆြဲထားသလို ေစ်းဆစ္ေနတုန္းပဲ။ (အဓိကေတာ့ အေမရိကန္ကို ေစ်းဆစ္ေနတာ။)

လက္ပံေတာင္းေတာင္ အေရးအခင္းကလည္း တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈကို အလြဲသံုးစားလုပ္ေနတာ လယ္သမား၊ ယာသမားေတြ လယ္ပိုင္အိမ္ပိုင္ ဖ်က္ဆီးခံရၿပီး ျမန္မာ့စီးပြားေရးဦးပိုင္ ေကာင္းစားဖို႔ လုပ္ေနတာ (ေျပာေတာ့ ႏိုင္ငံေတာ္စီမံကိန္းတဲ့၊ တကယ္အက်ဳိးရွိတာက ဦးပိုင္က လူႀကီးေတြအတြက္ပဲ)။ ရန္ကုန္က သႀကၤန္မ႑ပ္မွာ ဗံုးခြဲတယ္ဆိုတဲ့ သက္ေသ မခိုင္လံုတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္နဲ႔ တသက္တကၽြန္း အျပစ္ေပးခံရတဲ့ ၿဖိဳးေ၀ေအာင္ကို ႏိုင္ငံတကာက ဖိအားေပးလို႔ ျပန္လႊတ္လိုက္ေပမယ့္ ေထာင္ထဲမွာ ႏိုင္ငံေရးပုဒ္မနဲ႔ ေသဒဏ္ကေန ေထာင္တသက္ ျပစ္ဒဏ္ေျပာင္းျခင္းခံရသူေတြ ခုခ်ိန္ထိ မလႊတ္ေသးတာကလည္း ျပန္ေပးသမားေတြလို ဓားစာခံလုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္မဟုတ္လို႔ ဘယ္လို လိမ္လည္မႈေတြနဲ႔ ဆင္ေျခေပးဦးမွာလဲ။ အဲဒါေတြကလည္း အရင္အစိုးရလို မဟုတ္ပါဘူးလို႔ ျငင္းလို႔မရတဲ့ ရက္စက္ယုတ္မာမႈ၊ တရားဥပေဒကို မထီေလးစားမႈေတြပဲ။ အက်ဥ္းသားေတြဟာ ခုခ်ိန္ထိ ေထာင္ပိုင္၊ ေထာင္မွဴး၊ ေထာင္၀ါဒါေတြရဲ႕ ဒုကၡေပးျခင္းကို ခံရတုန္းပဲ။ ေထာင္တြင္းမွာ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ အႏိုင္က်င့္တာကိုလည္း ခံေနရဆဲပဲ။

တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈမရွိဘဲ လူ႔အခြင့္အေရးကို ဘယ္လို ကာကြယ္မွာလဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဘယ္လို တည္ေဆာက္မွာလဲ။ တရားမွ်တစြာ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစိုးရလို႔ ဘယ္လို ေခၚရမွာလဲ။ အခုလည္း ၾကည့္ေလ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးေကာ္မတီရဲ႕ ဥကၠဌေနရာ ေပးခဲ့ေပမယ့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာ အပ္ႏွင္းထားျခင္းမရွိဘူး။ လႊတ္ေတာ္ကို တင္ျပရမယ္ဆို႐ံုနဲ႔ လုပ္လို႔မရဘူးဆိုတာ သိသိႀကီးနဲ႔ ဖန္တီးထားတဲ့ လုပ္ရပ္ကလည္း ကမၻာေက်ာ္ လိမ္လည္မႈႀကီးတခုပါပဲ။ ႏိုင္ငံပိုင္ေငြေၾကးေတြကို အလြဲသံုးစားမႈနဲ႔ ဖိလစ္ပိုင္သမၼတေဟာင္း အာ႐ိုယိုကို အေရးယူေနၿပီ။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုနဲ႔ အကာအကြယ္ယူၿပီး အျပစ္ေဟာင္းေတြကို အေရးမယူဖို႔ ႀကိဳတင္ၾကံစည္ ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္က စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြကို အေရးမယူဘဲ ဒီအတိုင္း ပစ္ထားေတာ့မွာလား။ တရားဥပေဒဆိုတာ အ႐ိိုးေဆြးသြားေတာင္ အေရးယူလို႔ ရတာပဲ။ ဥပေဒအရ ၿငိစြန္းေနရင္ ရာဇ၀တ္ေဘးက ေျပးမလြတ္ပါဘူး။ ဘယ္လိုပံုစံနဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အကာအကြယ္ယူထားပါေစ၊ ႏိုင္ငံတကာတရား႐ုံးက လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိတာပဲ။ တေန႔ေန႔ … တခ်ိန္ခ်ိန္ … တေနရာရာမွာေတာ့ မတရားမႈေတြကို တရားဥပေဒနဲ႔ စိုးမိုးႏိုင္ေတာမယ့္ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကတာေပါ့။

စိန္သံလံုး