၁၉၈၈ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာျပည္က လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးဆက္လုပ္မ
အၾကမ္းမဖက္ ေျပာင္းလဲေရးလုပ္မဲ့သူေတြ အေဖၚေကာင္းလို ့ ျပည္ပထြက္သူေတြ
ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူေတြရွိခဲ့ပါတယ္ ။
နယ္စပ္ေတြမွာ စခန္းေတြေထာင္ျပီး လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေနတဲ့ သူေတြလည္း ငွက္ဖ်ားဒဏ္နဲ ့ျပင္းထန္တဲ့ ျမန္မာ့တပ္ေတာ္ရဲ ့စစ္ဆင္ေရးမ်ားေၾကာင့္
တစစနဲ ့နယ္စပ္ျမိဳ ့ေတြက တဆင့္ ဘန္ေကာက္ကိုေရာက္လာၾကပါတယ္ ။ ထိုင္းအစိုးရဆီမွာ မွတ္ပံုတင္ၾကရျပီး ဦးတည္ရာ အေမရိကန္ ကေနဒါ နဲ ့ၾသစေတးသွ် သံရံုးေတြကို တိုက္ရိုက္အကူအညီေတာင္းျပီး ေျပာင္းေရြ ့သြားၾကပါတယ္ ။
မိမိႏိုင္ငံမွာ လူမ်ိဳးေရး ဘာသာေရး ႏိုင္ငံေရး စတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ မိမိေနထိုင္ရာ ႏိုင္ငံမွာ ဆက္လက္ေနထိုင္ရန္ အာဏာပိုင္ အဖြဲ ့အစည္းနဲ ့ျပသနာျဖစ္ျပီး အသက္အႏ ၱရာယ္ျဖစ္ရင္ အေထာက္အထားေတြနဲ ့ တိတယႏိုင္ငံတြက လက္ခံျပီး ကူညီၾကပါတယ္ ။
၁၉၉၀ မွာ စစ္တပ္က က်င္းပတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲေၾကာင့္ တတိယႏိုင္ငံတခါးၾကီးက လူတိုင္းသြားႏိုင္ဖို ့ခက္ခဲသြားခဲ့ပါတယ္ ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဘန္ေကာက္မွာ ျမန္မာျပည္က ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ မ်ားလာတာေၾကာင့္ ထိုင္းအစိုးရက မနီလိြဳင္စခန္းကို စီစဥ္ေပးခဲ့ပါတယ္ ။
စခန္းထဲကေနျပီး တတိယႏိုင္ငံေတြမွာ ဘဝသစ္ထူေထာင္ျပီး မိမိတို ့ရည္ရြယ္ ေတြကို ဆက္လက္ အေကာင္အထည္ေဖၚဖို ့ျဖစ္ပါတယ္ ။
မနီလိြဳင္စခန္းမွာ တရားဝင္ေနထိုင္သူမ်ားအတြက္ ေနစရာ စားစရာ ေပးျပီး တလကို ဘတ္ေငြ ၈၀၀ ေပးပါတယ္ ။ (ထမင္းတပြဲ ၁၀ ဘတ္ ။ စီကရက္တဗူး၂၅ ဘတ္ . အရက္ျဖဴတလံုး ၅၀ ဘတ္ ဝန္းက်င္ ။ ငါးေခ်ာင္းဆိုးေပ်ာက္ေဆး - ??)
ထိုအခ်ိန္က ေခတ္ျပိဳင္ ဒုကၡသည္မ်ားအျဖစ္ သီရိလကၤာ ႏွင့္ တရုပ္ေက်ာင္းသားလည္း ရွိပါတယ္ ။ သူတို ့ႏိုင္ငံေတြ အတြက္က လူနည္းျပီး ျပသနာ နည္းလို ့ စခန္းမသြင္းဘဲ တိုက္ရိုက္သြားၾကပါတယ္ ။
မနီလိြဳင္စခန္းထဲ တရားဝင္ေနထိုင္ဖို ့ရန္အတြက္ ပထမ အသုတ္မွာ ထိုင္းအစိုးရမွ အင္တာဗ်ဴးေအာင္ျမင္ထားသူမ်ားျဖစ
ၾသစေတးသွ်ကို ပထမဦးဆံုး သြားခြင့္ရလို ့စတင္ၾကိဳးစားတဲ့အုပ္စုထဲမွာ ကိုမန္းထြန္း( ကရင္နီ-၃၀၃) ျဖစ္ပါတယ္ ။ ၁၉၈၉ ႏွစ္က ကရင္နီကို လာေရာက္ကူညီတဲ့ ဖါသာၾကီးတဦးက ေျပာျပလို ့ ရံပံုေငြရွာေဖြးေရး အတြက္ စတင္ၾကိဳးစားတာ မွတ္မိပါတယ္ ။ အေမရိကန္ကို သြားတဲ့အုပ္စုေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္သိတာက (၁၉၉၀) ထြက္သြားတဲ့ VOA မွာ လုပ္သြားတဲ့ ကိုခ်မ္းေအးတို ့ျဖစ္ပါတယ္။ ကေနဒါကို စျပီး လမ္းေဖါက္တဲ့ အုပ္စုထဲမွာ ၁၉၉၀မွာ အေမရိကန္က ျငင္းပယ္လိုက္တဲ့ အုပ္စုေတြ ျဖစ္ပါတယ္ ။
ဒီလိုနဲ ့ ေနာက္က လိုက္လာတဲ့ အုပ္စုေတြ မနီလိြဳင္စခန္းမွာ တစစနဲ ့စုလာၾကပါတယ္ ။
အေမရိကန္ သံရံုးကို ေလွ်ာက္လႊာတင္ျပီးရင္ ၆လ ၁ ႏွစ္ေစာင့္ရပါတယ္ ။ သံရံုက အင္တာဗ်ဳးေခၚရင္ သြားေျဖျပီး ေအာင္တဲ့သူေတြကို သံရံုးကတဆင့္ ဘဝသစ္အတြက္ ကူညီမဲ့ အလႈရွင္ ရွာေပးပါတယ္ ။၁ ႏွစ္ဝန္းက်င္ၾကာပါတယ္။
ၾသစေတးသွ်က တိုင္းျပည္ငယ္ေတာ့ ပိုျပီးခက္ခဲပါတယ္ ။
အင္တာဗ်ဴး ေခၚဖို ့ကို ၃ ႏွစ္ဝန္းက်င္ေစာင့္ၾကရပါတယ္
ျပီးရင္ ၂ ႏွစ္နီးပါး ျပင္ဆင္ရပါတယ္ ။
ျပီးရင္ သက္ဆိုင္ရာေတြက ေလယာဥ္လက္မွတ္ ပို ့လာရင္ ထိုင္းႏိူင္ငံ ေနထိုင္စရိပ္ ျဖတ္သန္းခြင့္ စတဲ့ ရံုလုပ္ငန္း အဆင့္ဆင့္ လုပ္ျပီးရင္
မိမိမွာ ရွိေနတဲ့ ငပိေလး ငရုပ္သီးေလး အဝတ္စုတ္ေလးေတြကို ကၽြတ္ကၽြတ္ အိတ္ထဲမွာ ထဲ့ျပီး ဘဝသစ္အတြက္ စၾကပါတယ္ ။
၁၉၈၈ ေနာက္ပိုင္း ကထဲက အတူူတူ ေနၾကသူေတြဆိုေတာ့လည္း အခ်င္းခ်င္း သံေယာဇဥ္က ၾကီးမားၾကပါတယ္ ။
တတိယႏိုင္ငံကို ထြက္ၾကေတာ့မယ္ဆိုရင္ သူငယ္ခ်င္းေတြ စုျပီး ႏႈတ္ဆက္ပြဲေတြ လုပ္ၾကတာေပါ့။အဲဒီတံုးကအင္တာနက္
လူခ်မ္းသာေတြ အတြက္ေလ ။ တေယာက္ တႏိုင္ငံေရာက္သြားၾကရင္ ဘယ္လို
ျပန္ေတြ ့ၾကမယ္ ဆိုတာ မေျပာပါနဲ ့ ဘယ္လို ဘဝအတြက္ ရပ္တည္ၾကမလဲဆိုတာ
မစဥ္းစားတတ္ၾကပါဘူ း ။ဗဟုသုတလည္းမရွိၾကပါဖူး ။ နယ္စပ္က စစ္ေျမျပင္ထက္
စစ္မျဖစ္တဲ ့ထိုင္းက သာမယ္ ။ အဖမ္းခံေနရတဲ့ ဘန္ေကာက္ထက္ မနီလီြဳင္က သာတယ္ ။ မနီလီြဳင္ထက္ေတာ့ တတိယႏိုင္ငံေတြက သာမယ္ဆိုတာ ေလာက္သာ အမ်ားစုက နားလည္ထားၾကတာကပါ ။
ရွိတဲ့ ေငြထုတ္ ကဒ္ျပားေလးေတြ ေပါင္ႏွံျပီး ႏႈတ္ဆက္ပြဲေတြ လုပ္ၾကတဲ့ အထဲမွာ
၁၉၉၆ ေလာက္က ထင္ပါတယ္ ။ ေစာသက္ဦးနဲ ့ မေထြး တို ့လင္မယား လည္းပါတာေပါ့ ။ မ်က္ရည္စက္လက္နဲ ့သီေဘာဘိုးစခန္းက သူငယ္ခ်င္းေဟာင္းေတြနဲ ့ ဘန္ေကာက္ မနီလီြဳင္က သူငယ္ခ်င္း အသစ္ေတြကို
ႏႈတ္ဆက္ေနၾကတယ္ ။ ေနာက္တေန ့ၾသစေတးသွ် ကို သြားဖို ့ ဘန္ေကာက္ခရီးသြား လက္မွတ္သြားထုတ္ေတာ့ သံရံုးက ျပည့္စံု လံုေလာက္ေသာ
အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ ့ ၾသစေတးသွ်ႏိုင္ငံက လက္ခံထားမႈကို ပယ္ဖ်က္လိုက္ပါသည္
ဆိုတဲ့ စာထုတ္ေပးလိုက္ပါတယ္ ။
စခန္းထဲက သူငယ္ခ်င္း ရဲေဘာရဲဘက္ေတြ ရုပ္ရုပ္သဲသဲျဖစ္ကုန္တာေပါ့ ။
ဘန္ေကာက္သြားႏိုင္သူေတြက အဂၤလိပ္စာတတ္တဲ့သူေတြကို ေခၚျပီး သံရံုးကို
သြားျပီးစံုစမ္းတာေပါ့ ။
တစစနဲ ့ၾသစေတးသွ် သံရံုးက ပယ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိရွိလာၾကပါတယ္ ။ ေစာသက္ဦးနဲ ့မေထြး တို ့လင္မယား ႏွစ္ေယာက္ ဘန္ေကာက္တြင္ ေနထိုင္စဥ္က ဘိန္းအေရာင္းအဝယ္လုပ္ေနျပီး ဆက္လက္လုပ္ကိုင္ရန္ အစီအစဥ္ရွိပါသည္ဆိုျပီး ဘန္ေကာက္မွာ ရံုးဖြင့္ထားတဲ့
ၾသစေတးသွ် လူဝင္မႈၾကီးၾကပ္ေရး ကို တိုင္ၾကားထားလို ့ျဖစ္ပါတယ္တဲ ့ ။
မနီလိြဳင္စခန္းထဲမွာ ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း မဟုတ္ေၾကာင္း ဝိုင္းဝန္းျပီး
လက္မွတ္ေတြ ထိုးျပီး ျပန္လည္ တင္ျပၾကရပါသည္ ။
ဘန္ေကာက္မွာေက်ာင္းသားေတြ ေနထိုင္စဥ္က
ဘိန္းပါေသာ ေခ်ာင္းဆိုးေပ်က္ေဆးကို ထိုင္းအစိုးရ၏ ခြင့္ျပဳေသာဆိုင္မ်ားမွာ အလြယ္တကူ ဝယ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ ျပန္ေရာင္းႏိုင္ပါတယ္ ဆိုတာကို သက္ေသမ်ားနဲ ့တင္ျပၾကတဲ့ အခါမွာ ၾသစေတးသွ်ကို ျပန္လည္သြားခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္ ။
သံရံုးက တိုင္ၾကားသူကို ဘာေၾကာင့္ တိုင္ၾကားသည္ကို နားမလည္ေသာေၾကာင့္
အမည္ႏွင့္ တကြ ထုတ္ေဖၚေျပာၾကားလာပါသည္
သူလိုလူစား ဆိုတာ ထိုင္းျမန္မာ နယ္စပ္ သီေဘာဘိုးေက်ာင္းသား စခန္းတြင္
ဒုတိယ ဥကၠဌ ေနရာကို တာဝန္ထမ္းေဆာင္သြားေသာ
ဝင္းထြန္းဆိုသူျဖစ္ပါတယ္ ။
သူ ့ကို အမ်ားက ၾကပ္ပြား သဝန္ေၾကာင္ လို ့ေခၚၾကပါသည္။
မိုးသီးဇြန္ အဖြဲ ့မွာ ေထာက္ပံေရး လုပ္ခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္ခင္ဗ်ား ။
အခုေတာ့ ၾသစေတးသွ် ႏိုင္ငံမွာ ေနထိုင္ျပီး ေသာၾကၤေန ့တိုင္း
ေလာင္းကစားဝိုင္းမွာ ေငြေတြ ျဖံဳးေနတယ္လို ့သတင္းရပါတယ္ ။
ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သားတဦး
သီေဘာဘိုး စခန္း
(မရိုဘီတင္လိုက္ေသာ ဗီဒီယို ကိုၾကည့္ရသူ ေက်ာင္းသားတဦးက
ဒီလိုလူေတြ ကို လူအမ်ားသိရွိ ေရွာင္ရွားႏိုင္ရန္ ဖုန္းဆက္ျပီး
ေျပာျပကာ စာေရးျပီး တင္ျပရန္ အကူအညီေတာင္းသျဖင့္ တင္ျပပါသည္ )
No comments:
Post a Comment