သူ ့အေတြးသူ ့အျမင္မို ့၊ စာရွဳ ့သူတို ့ကိုယ္ပိုင္ဥာဏ္ျဖင့္ဆင္ခ်င္ေလ့လာၾကပါ။
ေဇာ္၀င္း
ဗမာ့ လမ္းေၾကာင္း ကမၻာနဲ႔ ေျပာင္းျပန္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ ႏိုင္ငံတကာက အေတြး အျမင္ေတြ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ရယူတဲ့ ေနရာ မွာ ေျခ တလွမ္း အျမဲ ေနာက္က်ခဲ့တယ္။ တခ်ိန္က မာ့စ္ဝါဒ၊ လီနင္ဝါဒ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီကို ေရာက္ လာတဲ့အခ်ိန္ဟာ ကမၻာမွာ ေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ပြားျပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေနာက္ က်ခဲ့တယ္။ ကားလ္မာ့စ္ အရင္းက်မ္း ေရးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ထက္ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ေလာက္ေနာက္က်ခဲ့တယ္။
အခုတခါ ကမၻာနဲ႔ တဝွန္း သိမ္းပိုက္ေရး လႈပ္ရွားမႈ (Occupy movement ) ေတြ ျပန္႔ႏွ႔ံေနတဲ့
အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ေအာ္လို႔ ေကာင္းေနတုန္း။
ကမၻာျပားျပီ လုပ္ေနၾကတုန္း။ ကမၻာမွာ အရင္းရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ေနၾကခ်ိန္မွာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တိုက္ျပီး အရင္းရွင္စနစ္ဆီကို သြားဖို႔ စိတ္အား
ထက္သန္ေနၾကသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္လိုလဲ။ တေခတ္လုံးလုံး ေနာက္က်ဦးေတာ့မွာပါလား။
ကမၻာျပားျပီဆိုတဲ့ ေသာမတ္ဖရီးမင္းတို႔၊ ယဥ္ေက်းမႈ တိုးတိုက္ျခင္းဆိုတဲ့ ဟန္တင္တန္တို႔ ကို
ကမၻာမွာေတာ့ အေပါစား အေမရိကန္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးသမားေလာက္ပဲ သေဘာထားၾကခ်ိန္မွာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အခုထိ အသစ္ထင္ ေနၾကတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနတုန္း။ တ
ကယ္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေန အရင္းရွင္ စနစ္ဆီ ကူးေျပာင္းမယ္ဆိုတာဟာ ဆီပူဒယ္
အိုးထဲကေန မီးဖိုထဲ ခုန္ခ်သလိုသာရွိမွာပ။ အပူသက္သာရင္လည္း နည္းနည္းပဲ။ ပိုပူခ်င္ေတာင္
ပူႏိုင္ေသး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခု သြားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းဟာ ကမၻာ့ျပည္သူေတြရဲ့ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔
ေျပာင္းျပန္ၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ ကမၻာမွာ အရင္းရွင္ထမ္းပိုး၊ ေကာ္ပိုေရး ရွင္းထမ္းပိုးကို ပုခုံးေပၚက
ခါခ်ေနတဲ့ အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အရင္းရွင္ထမ္းပိုးကို ခါးေတာင္းက်ဳိက္ျပီး ထမ္းဖို႔
ဟန္တျပင္ျပင္္။ ၾကည့္ပါဦး။ စစ္ကြ်န္ဘဝကေန ေငြဝယ္ကြ်န္ဘဝကိုမ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႔
သြားၾကဦးမလို႔လား။ စစ္ကြ်န္ဘဝကေန လြတ္ဖို႔ရာ ေငြဝယ္ကြ်န္အဆင့္ကို မျဖတ္ သန္းဘဲ
လြတ္ႏိုင္တဲ့ နည္းမရွိေတာ့ဘူးလား။ ဘယ္သူ႔ကြ်န္မွမခံဘဲ ဒီမိုကေရစီ စစ္စစ္ရတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့
ျပည္သူေတြ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။
စစ္အာဏာရွင္မွ အရင္းရွင္အာဏာရွင္သို႔
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေန အရင္းရွင္အာဏာရွင္စနစ္ဆီသြားခ်င္ေနၾကတာ ဘယ္သူေတြပါလဲ။
အလုပ္သမား၊ လယ္သမား လူမ်ားစု ျပည္သူေတြ မြဲငတ္ျပီး လက္တဆုပ္စာ လူနည္းစု
အရင္းရွင္ၾကီးေတြ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာမယ့္လမ္းကို သြားခ်င္ေနတာ ဘယ္သူေတြပါလဲ။
၉၉% ကမြဲသထက္မြဲျပီး ၁% ကခ်မ္းသာသထက္ခ်မ္းသာမယ့္လမ္းကို သြားခ်င္ေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ။
တျခားသူေတြ ဟုတ္ပါရိုးလား။ ဒီေန႔ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ဗိုလ္လုပ္ေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြပါပဲ။
မွန္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေန စစ္တပ္လႊမ္းမိုးတဲ့ အရင္းရွင္စနစ္ဆီသို႔ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ
အသြင္ ကူးေျပာင္းလို သူေတြထဲမွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ထိပ္ဆုံးကပါ။
အခု တေလာ ကိုမင္းကိုႏို္င္တို႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြ မၾကာခဏ ေျပာၾကတဲ့ စကားတခြန္္းရွိတယ္။
မေျပာင္းလဲရင္ မျဖစ္ေတာ့ ဘူးဆိုတာကို အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကိုယ္တိုင္ သိလာလို႔ အေျပာင္းအလဲေတြ
စတင္ေပၚေပါက္လာတယ္ဆိုတဲ့ စကားပါ။ ဒီစကားဟာ မမွားဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မျပည့္စုံဘူးလို႔ ဆိုရလိမ့္မယ္။
စစ္အစိုးရကို ေလ်ာ့တြက္ျပီး အေကာင္းျမင္လြန္းေနတယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။
မေျပာင္းလဲရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဒီပုံစံအတိုင္းဆက္သြားလို႔ ေရရွည္ မရေတာ့ဘူး၊ ျပည္သူကဆက္ျပီး
ေခါင္းငုံ႔ခံမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ စစ္အာဏာရွင္ေတြသိလာတယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲ။ ဘယ္မွာ သိသြား
သလဲဆိုေတာ့ ၂၀၀၇ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈၾကီးမွာ သိသြားၾကတယ္။ သူတို႔ သိပ္ေၾကာက္သြားတယ္။
လူထုက ပုန္ကန္ ေတာ္လွန္မွာကို သူတို႔ေၾကာက္တယ္။ သူတို႔ စစ္တပ္ထဲက ျပန္ျပီး ေတာ္လွန္မွာကို
ပိုျပီး ေၾကာက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မေျပာင္းမျဖစ္၊ ေျပာင္းမွျဖစ္မယ္လို႔ သူတို႔သိလာတယ္။ အဲဒီလို မေျပာင္း
မျဖစ္တဲ့ အဆုံးမွာ စစ္အစိုးရဟာ အေျပာင္းအလဲ အရိပ္အေယာင္ကို စျပီး ျပလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔
ေျပာင္းခ်င္တာက ဘယ္လို ေျပာင္းခ်င္တာလဲ ဆုိေတာ့ ဖိႏွိပ္တဲ့ အသြင္သ႑န္ကို ေျပာင္းခ်င္တာျဖစ္တယ္။
ဖိႏွိပ္တဲ့ စနစ္ကေန မဖိႏွိပ္တဲ့ စနစ္ဆီကို ေျပာင္းခ်င္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကေန
ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို ေျပာင္းခ်င္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေန စစ္တပ္လႊမ္းမိုး ၾကီးစိုးေသာ
အရင္းရွင္ အာဏာရွင္စနစ္ဆီ ေျပာင္းခ်င္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္ေဟာင္းကေန
ေခတ္မီတဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္သစ္ဆီကို ေျပာင္းခ်င္ တာသာ ျဖစ္တယ္။
တရုတ္ကို အားကိုးျပီး ျပည္သူကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ပုံစံကေန၊ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပကို အားကိုးျပီး
ျပည္သူကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ပုံစံသစ္ကို ေျပာင္းလဲခ်င္ေနတာသာ ျဖစ္တယ္။ အဲသလို ပုံစံေျပာင္းလဲတဲ့
အခါ ဖိႏွိပ္တဲ့ ပုံစံ အသြင္သ႑န္ကိုသာ ေျပာင္းလဲျပီး ဖိႏွိပ္မႈဆိုတဲ့ အႏွစ္သာရကိုေတာ့ သူတို႔ မေျပာင္း
ခ်င္ဘူး။ ဒါ့အျပင္ ဖိႏိွပ္မႈ အသြင္သ႑န္ကို ေျပာင္းလဲတဲ့အခါ ဆက္လက္ အခြင့္ ထူးခံ မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ
ဒီလူေတြပဲ ဆက္ျဖစ္ေနေရး၊ သူတို႔ အုပ္စုပဲ ဆက္ျဖစ္ေနေရးဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ အဓိက ရည္မွန္းခ်က္ပါပဲ။
မူလဖိႏွိပ္မႈ အသြင္ေဟာင္း ျဖစ္တဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ လူသတ္စစ္အစုိးရကို ျပည္သူေတြက
လက္မခံၾကေတာ့ဘူး။ ဒီပုံစံနဲ႔ ဆက္သြားလို႔မရေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလူေတြကိုပဲ တံဆိပ္အသစ္ကပ္ျပီး
စစ္အုပ္စုလႊမ္းမိုးေသာ အရင္းရွင္အာဏာရွင္စနစ္ အျဖစ္ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္သစ္ေျပာင္းဖို႔ ၾကိဳးစားတာျဖစ္တယ္။
ျပည္သူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကို အသြင္သ႑န္အေျပာင္းအလဲနဲ႔ လွည့္စားေျပာင္းလဲ ျပတာျဖစ္ပါတယ္။
လူလက္မခံေတာ့တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္ေဟာင္းကေန လူေတြကို လွည့္စားလို႔ ရေလာက္တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္သစ္ဆီ
ေျပာင္းခ်င္တာျဖစ္တယ္။ အတိတ္မွာတုန္းက စစ္အာဏာသိမ္းေတာ္လွန္ေရး အစိုးရကိုလူေတြ လက္မခံေတာ့
မဆလေထာင္ျပီး လွည့္စားတဲ့ နည္းမ်ဳိးနဲ႔ လွည့္စားခ်င္တာျဖစ္တယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ကို ျပည္သူေတြလိုခ်င္ေနတဲ့
အခ်ိန္မွာ ဆိုရွယ္လစ္ အတုအေယာင္နဲ႔ လွည့္စားျပီး ဒီမိုကေရစီကို ျပည္သူေတြလိုခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီ
အတုအေယာင္နဲ႔ လွည့္စားဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ရဲ့ အခုလို ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္သ႑န္ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ အတိုက္အခံေတြၾကားမွာ အျမင္ရွဳပ္ေထြးလာတာလည္း
အမွန္ပဲ။ တခ်ဳိ႔က စစ္အစိုးရဟာ ဒီမိုကေရစီ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းေတာ့မယ္လို႔ထင္လာတယ္။ တခ်ဳိ႔က လုံးဝမေျပာင္းဘူး၊
ဟန္ျပလုပ္ရပ္ေတြလို႔ထင္ တယ္။ တခ်ဳိ႔ကေျပာင္းေတာ့ေျပာင္းတယ္၊ ေကာင္းမလာဘူးလို႔ ျမင္ၾကတယ္။
ဒီလို အျမင္ကြဲၾကတဲ့ အထဲမွာ ပိုဆိုးလာတာ ကေတာ့ “စစ္အစိုးရထဲက ေျပာင္းလဲေနတာကို ရပ္သြားမွာစိုး
လို႔ စစ္အစိုးရကို မေဝဖန္ၾကပါနဲ႔၊ ဦးသိန္းစိန္ အခက္ေတြ႔မွာစိုးလို႔ ေတာင္းဆို တာေတြ၊ ဆႏၵျပတာေတြ၊
တိုက္ပြဲဝင္တာေတြ မလုပ္ၾကပါနဲ႔၊ မတရား အဖိႏိွပ္ခံၾကရေပမဲ့ သည္းခံၾကပါ၊ ေစာင့္ဆိုင္းၾကပါ” ဆိုျပီး
ကိုယ့္လူကိုယ္ ျပန္တားတာမ်ဳိးေတြ၊ ေခါင္းငုံ႔ခံခိုင္းတာမ်ဳိးေတြ အထိျဖစ္လာတယ္။ အဆိုးဆုံးျဖစ္လာ
တာကေတာ့ ကိုယ့္အခြင့္အေရး ကိုယ္ ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္ၾကသူေတြ၊ မတရားအလုပ္ခံရလို႔
တုန္႔ျပန္ၾကသူေတြကိုေတာင္ “သမၼတၾကီးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ရဲ့ ပြဲကို ဖ်က္တယ္” လို႔ စြပ္စြဲ
လာၾကတဲ့ အထိျဖစ္လာတယ္။
စစ္အစိုးရအတြင္းမွာလည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ပီပီသသနဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ျပတ္ျပတ္သားသား
ဆက္လက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္သူေတြနဲ႔ ေခတ္မီပုံစံေျပာင္းျပီး “စစ္တပ္ၾကီးစိုးေသာ အရင္းရွင္အာဏာရွင္
စနစ္ပုံစံ” နဲ႔ ျပည္သူကို လွည့္ဖ်ားအုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္သူေတြအၾကား လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ ကြဲျပားမႈေတြ ေတြ႔
လာရတယ္။ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ပဲ ကြဲတာျဖစ္တယ္။ အေျခခံသေဘာထား မကြဲဘူး။ မူမကြဲဘူး။ ဒါေပမဲ့
ဒါကိုပဲ စစ္အုပ္စုၾကားမွာ အေပ်ာ့အမာကြဲေနျပီဆိုျပီး အတိုက္အခံေတြၾကားမွာ အားတက္သူက အား
တက္ၾကတယ္။ ငါတို႔ ဘက္သား (သူတို႔ အထင္ )အေပ်ာ့ ကေလးေတြကို အမာက မ်ိဳမသြားေအာင္ဆိုျပီး
ကိုယ့္လူကိုယ္ ျပန္ဟန္႔သူကဟန္႔ၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာ အေပ်ာ့အမာကြဲေနတယ္ဆိုတာလည္း သူတို႔ စစ္တပ္ကပဲ သတင္းလႊင့္ထား
တာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားဆုံးသတင္းလႊင့္ၾကတာကေတာ့ အေပ်ာ့ေတြလို႔ နာမည္ခံထားၾကတဲ့ ရထားဝန္ၾကီး
ဗိုလ္ေအာင္မင္းတို႔၊ စက္မႈဝန္ၾကီး ဗိုလ္သိန္းစိုး တို႔က ဗဟုတို႔ သမၼတ အၾကံေပးတို႔ ဆိုသူေတြဆီကေနတဆင့္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ အလံရွဴးလုပ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေျပာင္းအလဲ အစ အေမရိကန္က
စစ္အာဏာရွင္ေတြအတြက္ မေျပာင္းမျဖစ္တဲ့ အေျခအေနကို ရင္ဆိုင္လာရခ်ိန္မွာပဲ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့
အေပၚယံအေျပာင္းအလဲ၊ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္သ႑န္အေျပာင္းအလဲကို လုပ္ႏိုင္မယ့္ အခြင့္အလမ္းေပၚလာတယ္။
သူတို႔ အသြင္ေျပာင္းခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ အေမရိကန္က ဆက္မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေပၚလစီ ေျပာင္းမယ့္ကာလနဲ႔
လာတိုက္ဆိုင္ေနတယ္။ အဲသလို တိုက္ဆိုင္ေနတဲ့ အတြက္လည္း စစ္အစိုးရ အေနနဲ႔ သူေျပာင္းလဲခ်င္တဲ့ ပုံစံနဲ႔
ေျပာင္းလဲလို႔ ရႏိုင္ဖို႔ အသက္ရွဴေပါက္ ပြင့္လာတယ္။ ဒါကေတာ့ သူတို႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ကံေကာင္းျပီး
ျပည္သူေတြ ကံဆိုးတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
စစ္အစိုးရက ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္ေျပာင္းျပီး လူရာဝင္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပကလည္း တဘက္မွာ
စီးပြားပ်က္လာတယ္။ သူတို႔ အေနနဲ႔ အာရွကို ေျခဦးလွည့္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္လာတယ္။ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီ
ရတဲ့ အထိ ဆက္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ ဆက္ျပီး မေအာင့္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့လည္း အေမရိကန္ရဲ့
ေပၚလစီဟာ ဗမာတႏိုင္ငံတည္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ေပၚလစီ မဟုတ္ဘူး။ အာရွတခုလုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ေပၚလစီ။
အာရွမွာ တရုတ္လႊမ္းမိုးတာကို တားဆီးျပီး အေမရိကန္ ဥေရာပ လႊမ္းမိုးႏိုင္ေရး ေဆာင္ရြက္မယ့္ ေပၚလစီ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အာဆီယံ အစည္းအေဝးမွာ TAC ASEAN’s Treaty of Amity and Cooperation
အာဆီယံ ခ်စ္ၾကည္ေရးနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးစာခ်ဳပ္ကို အေမရိကန္တို႔ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တယ္။ တခ်ိန္
တည္းလိုလိုမွာပဲ အေမရိကန္ရဲ့ ဗမာဆိုင္ရာ မူဝါဒဟာ ခ်ဥ္းကပ္မႈေပၚလစီကို ေျပာင္းလဲ က်င့္သုံးေတာ့မယ္ဆိုတာ
ေၾကညာလာတယ္။ ဒါဟာ တရုတ္လႊမ္းမိုးျပီး အေရခြံခြာေနတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံကို သူတို႔ပါဝင္ျပီး ႏႊာဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္လာ
တာလည္း ျဖစ္တယ္္။ ဒီ့ထက္ အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္က အာရွကို သူတို႔ ေျခဦးလွည့္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဗမာကို
စိုးမိုးထားဖို႔ လိုတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲ။ ဗမာျပည္ဟာ ပထဝီ ႏိုင္ငံေရး အရ အေရးပါတဲ့ ႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံလို႔
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
အေမရိကန္ သမၼတ အဆက္ဆက္တို႔ရဲ့ ပေရာဟိတ္ဆရာၾကီးျဖစ္တဲ့ ဇဘစ္နဴးဘာဇင္ဆကီ ဆိုသူက
ပထဝီႏိုင္ငံေရးအရ ယူေရးရွားကို စိုးမိုးႏိုင္တဲ့သူဟာ ကမၻာကို စိုးမိုးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ တြက္ခ်က္ ေဟာကိန္း
ထုတ္ျပခဲ့ဖူးတယ္။ (Zbignew Brzezinski ရဲ့ The Grand Chessboard စာအုပ္ကို ၾကည့္ပါ။) အဲဒီတြက္ကိန္းနဲ႔
အညီ ယူေရးရွားရဲ့ အသည္းႏွလုံးျဖစ္တဲ့ အာဖဂန္နစၥတန္ဟာ စစ္တလင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အာဖဂန္နစၥတန္ဟာ
အေရွ႔အလယ္ပိုင္း၊ အာရွနဲ႔ ဥေရာပတို႔ရဲ့ အဆက္အစပ္ အသည္းႏွလုံးမို႔ အေရးၾကီးတာျဖစ္တယ္။
ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္ကေရာ။ ကမၻာ့အေရးမွာ ပထဝီႏိုင္ငံေရး အရ ဗမာဟာ အာဖဂန္နစၥတန္ေလာက္
အေရးမပါေပမဲ့ အာရွ အေရးမွာေတာ့ ဗမာဟာ အေရးပါဆုံး ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္ဟာ
အေရွ႔ေတာင္အာရွနဲ႔ ေတာင္အာရွရဲ့ အဆက္အစပ္ အသည္းႏွလုံးျဖစ္တယ္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံၾကီး ႏွစ္ႏိုင္ငံျဖစ္သလို
အစဥ္အလာ ရန္ဘက္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ တရုတ္၊ အိႏၵိယတို႔နဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဒါ့အျပင္ အေရွ႔ အလယ္ပိုင္း
က ေရနံကို တရုတ္တို႔ ရယူႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေရနံကို ပင္လယ္ကေနသယ္ယူျပီး ပိုက္လိုင္းနဲ႔ တဆင့္ခံသြယ္ယူႏိုင္တဲ့
ေနရာဟာလည္း ဗမာျပည္ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အရ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ေနရာ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့
ႏိုင္ငံဟာ တရုတ္ရင္ခြင္မွာ ေပ်ာ္ပါးေနတာကို အန္ကယ္ဆမ္ (US) က မနာလို မရွဳစိမ့္ေတာ့ဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ အေမရိကန္ဟာ ဗမာကို စိုးမိုးႏိုင္ဖို႔ သိပ္အေရးၾကီးလာတယ္။ ဗမာကို အေမရိကန္ စိုးမိုးႏိုင္ေရးသည္
ပဓာန၊ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီ ရမရသည္ သာမည ျဖစ္သြားတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အေမရိကန္ ထိပ္တန္း သံတမန္ေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာေရာက္ျပီး အစိုးရနဲ႔ ညွိႏႈိင္းေျပာဆိုခဲ့ၾကသလို
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုလည္း သူတို႔ မူဝါဒေျပာင္းေတာ့မယ္ဆိုတာကို
အခ်က္ေပး ေျပာဆိုခဲ့တယ္။
NLD ရဲ့ အၾကပ္အတည္း
“မင္းတို႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ငါတို႔ ေထာက္ခံခဲ့ျပီးျပီ။ မင္းတို႔
အာဏာရေအာင္ မယူႏိုင္ရင္ ငါတို႔ကေတာ့ ဆက္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဗမာစစ္အစိုးရနဲ႔ ေပါင္းရေတာ့မယ္၊
မင္းတုိ႔လည္း ေပါင္းဖို႔ ျပင္ေပေတာ့” လို႔ အေမရိကန္က အခ်က္ျပလာတယ္။
တခ်ိန္က တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ ျပည္သူခ်င္းဆက္ဆံေရးကေန အစိုးရခ်င္းဆက္ဆံေရး ေပၚလစီကို ေျပာင္း
တုန္းကလည္း တရုတ္ဟာ ဗမာျပည္သူေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳျပီး၊ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေပါင္း၊ ဗမာျပည္က
သယံဇာတေတြ စုပ္ျမိဳခဲ့ဖူးတယ္။ အခု အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ စီးပြားပ်က္ကပ္ဆိုက္ ၊ ေပၚလစီေျပာင္းေ
တာ့မယ္ဆိုေတာ့လည္း ဗမာျပည္သူေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳျပီး၊ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေပါင္း၊ ဗမာျပည္ကို
ဂုတ္ေသြးစုပ္ျမိဳဖို႔ ျပင္လာျပန္တယ္။ တရုတ္ဟာ ဗမာျပည္သူေတြကို သစၥာေဖာက္ျပီး သူ႔တိုင္းျပည္
အက်ဳိးကို သူလုပ္ခဲ့ဖူးသလို၊ အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြဟာလည္း အခု ဗမာျပည္သူေတြကို
သစၥာေဖာက္ျပီး သူတို႔ အက်ိဳး အတြက္ သူတို႔ လုပ္ေတာ့မယ္။ ကဲ..ဒီေတာ့ အမ်ဳးိသားဒီမိုကေရစီ
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဘာလုပ္မလဲ။
အမ်ဳးိသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲကို ဝင္ဖို႔၊ ပါတီေထာင္ဖို႔၊
ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ အေမရိကန္က ဖိအားေပးလာတယ္။NLD ပါတီမေထာင္ ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ရင္
NLD ကို ရာဇဝင္ထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ျပီး၊ အေမရိကန္၊ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေတြနဲ႔ စစ္အစိုးရ
တို႔ ပူးေပါင္းၾကေတာ့မယ္လို႔ ဖိအားေပးလာတယ္။ အစိုးရဘက္ကိုလည္း NLD ကို သိကၡာရွိရွိနဲ႔
ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပးဖို႔ အေမရိကန္ပဲ ၾကားဝင္ညွိႏိႈင္းေပးခဲ့တယ္။ NLD နဲ႔
စစ္အစိုးရကို အေမရိကန္တို႔ ေအာင္သြယ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ NLD ကိုသာ အေမရိကန္တို႔
ဖိအားေပးႏိုင္ခဲ့ျပီး စစ္အစိုးရကိုေတာ့ အေမရိကန္တို႔ ဖိအားမေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အခြင့္အေရးျပျပီး
ျမဴဆြယ္ ဖ်ားေယာင္းတာမ်ဳိးေလာက္ကိုပဲ အလြန္ဆုံးလုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပုံတင္ျခင္းဥပေဒကို စစ္အစိုးရက ျပင္ေပး၊ ဖြင့္ေပးတဲ့ အခါ
စိတ္မပါ လက္မပါနဲ႔ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ ဆိုတဲ့အစား၊ ေလးစားလိုက္နာေလာက္ပဲ မေျပာင္းခ်င္၊
ေျပာင္းခ်င္ ေျပာင္းေပးခဲ့တယ္။ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဝင္မေနရ ဆိုျပီး ထပ္ျပီးေတာင္
ၾကပ္လိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ NLD မွတ္ပုံတင္ႏိုင္ေအာင္ ေထာင္က်ေနတဲ့သူ ပါတီက ထုတ္ေပးရမယ္
ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ကိုေတာ့ ျပင္ေပးခဲ့တယ္။
အေမရိကန္ ေစ့စပ္ေရးေၾကာင့္ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး ေရြ႔သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းတဲ့ အေရြ႔ျဖစ္မလာဘူး။
ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္မလာသလဲ ဆိုေတာ့ အေမရိကန္ရဲ့ ေစ့စပ္ေရးဟာ မမွ်တလို႔။ စစ္အစိုးရကို ေခ်ာ့ျပီး
NLD ကို အၾကပ္ကိုင္တဲ့ ေစ့စပ္ေရးျဖစ္ေနလို႔ပဲ။
တဘက္မွာ NLD ပါတီရဲ့ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ကို ၾကည့္ရေအာင္။
NLD ဟာ ျပည္သူလူထုရဲ့ အားကို ဘယ္တုန္းကမွ ေလးေလးနက္နက္ မယုံၾကည္ဘူး။ NLD ဟာ
၈၈ လူထုလႈပ္ရွားမႈၾကီးကေန ေပါက္ဖြား ေပၚထြက္လာတာမွန္ေပမဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈကို မယုံၾကည္ဘူး။
လူထုလႈပ္ရွားမႈကို ဘယ္တုန္းကမွ ဦးမေဆာင္ဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ဟာလည္း
လူထုလႈပ္ရွားမႈထဲမွာ ဘယ္တုန္းကမွ တခါမွ မပါဝင္ခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါတင္မက လူထုေရွ႔ကေန ဦးေဆာင္ျပီး
ခ်ီတက္ဆႏၵျပရဲပုံလည္း မရဘူး။ ( ၈၉ ခု ဇူလိုင္ ၁၉ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ၾကည့္ပါ။) NLD နဲ႔
ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ အားကိုးတာဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြသာျဖစ္တယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ့
ဖိအားသာျဖစ္တယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက ပိတ္ဆို႔ ေပးေနတဲ့ ဆန္ရွင္ကိုသာျဖစ္တယ္။ ေဒၚေအာင္
ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ဟာ မီဒီယာကို အသုံးျပဳျပီး ႏိုင္ငံတကာဖိအား နဲ႔ စစ္အစိုးရကို
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသာျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ့ သူအားကိုးတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြဟာ သူ႔ကို ပစ္ျပီး စစ္အစိုးရနဲ႔ ျပန္ေပါင္းထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ
ရိပ္မိလာတဲ့အခါ ေဒၚစုျပာသြားတယ္။ လူထုလႈပ္ရွားမႈကို မယုံၾကည္တဲ့ ေဒၚစုမွာ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း
မသိေတာ့ဘူး။ တျခားလုပ္တတ္တာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ေဒၚစု ႏိုင္ငံေရး ေသြးဆုံးသြားတယ္။ ေနာက္
ဆုံးေတာ့ စစ္အစိုးရကို မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းရုံမွတပါး ေဒၚစုမွာ တျခားလုပ္စရာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ ၂၀၁၀ မွာ ႏိုင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ NLD ဟာ အခုေတာ့
ဘာမဟုတ္တဲ့ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေအာက္ေၾကးနဲ႔ ဝင္ဖို႔ ျပင္လိုက္ရတယ္။ ေမာင္ေမာင္ေခၚလို႔ ဗ်ာ
မထူးခဲ့တဲ့ NLD ဟာ ေအာင္ေက်ာ္ေခၚေတာ့မွ ဘုရားထူးရပါေတာ့မယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အစိုးရ အဖြဲ႔ဝင္မဟုတ္ဘဲ လႊတ္ေတာ္နာယကသာျဖစ္တဲ့ ခင္ေအာင္ျမင့္က စိတ္မပါလက္မပါ
၉၀ ရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္ တခြန္းေျပာရုံေလးနဲ႔ ဒါေလာက္ဆိုရပါျပီ၊ က်မတို႔ ေက်နပ္ပါျပီဆိုျပီး
ေဒၚစုဟာ ျပာျပာသလဲနဲ႔ ၉၀ ရလဒ္ကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ႔ ၉၀ ရလဒ္ကို
ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီေလာက္ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ထုတ္ေရာင္းလိုက္သလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီေလာက္တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပစၥည္းကို
ေစ်းမကိုင္ရဲ ေစ်းမဆစ္ရဲသလဲ။ ရွင္းပါတယ္။ ေဒၚစု သိပ္ဗိုက္နာေနလို႔ပါ။ အေမရိကန္ မရွိရင္ ဘာမွ မလုပ္တတ္လို႔ပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း တႏိုင္ငံလုံးလူထုက အပ္ႏွင္းထားတဲ့ သမိုင္းဝင္ ၉၀ ရလဒ္ကို ပါတီတခုလုံး ရဲ့ သေဘာထား၊
ျပည္သူလူထုရဲ့ သေဘာထားကို တခြန္းတပါဒမွ မရယူပဲ ကိုယ္ပုိင္ ပစၥည္းကို လူေပးသလို ေပးပစ္ခဲ့တာပါ။
ဒီလိုနဲ႔ တႏိုင္ငံလုံး ျပည္သူေတြ ယုံၾကည္ကိုးစား အပ္ႏွင္းခဲ့တဲ့ ၉၀ ရလဒ္ဟာ ထဘီေဟာင္းတထည္ကို စြန္႔ပစ္
သလို စြန္႔ပစ္တာခံခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီ အေရးလား၊ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြ အေရးလား
ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ဗမာ့အေရးလႈပ္ရွားသူ၊ ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္ရွား သူေတြကို
ေထာက္ပံ့ျပီး အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံခဲ့ၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီ အေရး လႈပ္ရွားသူဆို
သူေတြကို ေခၚျပီး အေမရိကန္ ပုံစံ ေတြးေခၚပုံ ေတြးေခၚနည္းကို သင္ေပးခဲ့တယ္။ အခုအေမရိကန္က
ဗမာျပည္ကို ဝင္ျပီး စစ္အစိုးရနဲ႔ ျပန္ေပါင္းထုတ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗမာအသားအေရရွိျပီး အေမရိကန္
ဥေရာပ အေတြးအေခၚရွိတဲ့ အဲဒီလူေတြဟာ အသုံးဝင္လာတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဗဟုေတြပဲ။ သာမန္အားျဖင့္
ဗမာစစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ဗဟုလို ငေမ်ာက္၊ ငေျခာက္ေတြကို အေရးလုပ္ေနရိုး ထုံးစံမရွိဘူး။
စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားသားကို မုန္းလြန္းလို႔ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ေတာင္ ႏိုင္ငံျခားသူနဲ႔ လက္ထပ္ထား
တဲ့သားကို အေမြျပတ္ေၾကညာရဖူးတယ္။ အခု ႏိုင္ငံျခားသူေတြနဲ႔ လက္ထပ္ထားသူတခ်ဳိ႔ ပါဝင္တဲ့ ဗဟုေတြ
၊ တခ်ိန္က သူတို႔ကို ဆန္႔က်င္ခဲ့ဖူးတဲ့ အဲဒီဗဟုေတြကို သူတို႔ အေနနဲ႔ အေရးလုပ္ စကားေျပာေနတာဟာ
အေမရိကန္ မ်က္ႏွာၾကည့္ျပီး ေျပာေနတာ ျဖစ္တယ္။
ျပီးခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ အေမရိကန္ ေထာက္ခံမႈရခဲ့တဲ့ ဗဟုေတြကေတာ့ အေမရိကန္ကို
ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းၾကီးလို ႔ မွတ္ထင္ထားခဲ့ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေမရိကန္ေတြရဲ့
မေျပာင္းမလဲတဲ့ တသမတ္တည္း ေပၚလစီဟာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ဘူး၊ အရင္းရွင္ ေကာ္ပိုေရး
ရွင္းၾကီး ေတြရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ေပၚလစီပါပဲ။ အေမရိကန္ သမၼတနဲ႔
ဆီးနိတ္အမတ္ ေတြဆိုတာကလည္း အားလုံးဟာ အဲဒီ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြမွာ အၾကီးအက်ယ္
ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံ ထားၾက သူေတြခ်ည့္ပဲ။
ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေမရိကန္ရဲ့ ေပၚလစီကေတာ့ တသမတ္တည္း မဟုတ္ေၾကာင္း၊
အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ ေရွ႔ေနာက္မညီခဲ့တာေတြရွိေၾကာင္း သက္ေသ အေထာက္အထားေတြ အမ်ား
အျပားရွိခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ဟာ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ အခါ ဒီမို
ကေရစီကို ေထာက္ခံတယ္။ အဲဒီေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားက အာဏာရွင္ေတြနဲ႔မွ
ကိုက္ညီတဲ့ အခါမွာေတာ့ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းလိုက္တာပဲ။ အဲသလို အေထာက္အထားေတြ
အမ်ားၾကီးရွိခဲ့ ရွိေနတုန္းပဲ။ လယ္သမား အလုပ္သမား ငါးသိန္းေက်ာ္ကို ကြန္ျမဴနစ္တံဆိပ္ကပ္ျပီး
သတ္ခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ ဆူဟာတို အစိုးရကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးခဲ့တာဟာ အေမ ရိကန္ပဲ။
ဒီေန႔ ကမၻာမွာ အေဖာက္ျပန္ဆုံး အာဏာရွင္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်ကို ေထာက္ခံမႈ
အျပည့္ေပးေနတာ ဟာလည္း အေမရိကန္ပါပဲ။ ဆဒန္ဟူစိန္ကို တခ်ိန္ကေထာက္ခံခဲ့တာ၊ အီဂ်စ္
အာဏာရွင္ ေဟာ္စနီ မူဘာရက္ကို အာရပ္ေႏြဦးမတိုင္ခင္အထိ တေလ်ာက္လုံး ေထာက္ပံ့ေပးေနခဲ့
တာလည္း အေမရိကန္ပဲ။ အတိတ္ကာလမွာ တာလီဘန္ကို ေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့တာလည္း အေမရိကန္ပဲ။
အယ္လ္ခိုင္းဒါး အဖြဲ႔ကို ေမြးထုတ္ ေလ့က်င့္ ေပးခဲ့တာလည္း တျခားမဟုတ္၊ အေမရိကန္ပါပဲ။
ဒီေတာ့ ေယဘုယ်သေဘာကို ေျပာရရင္ ႏိုင္ငံၾကီးေတြဟာ သူတို႔ အက်ိဳးရွိရင္ ဘယ္သူမွ အာဏာရွင္နဲ႔
ေပါင္းဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။ ဗမာျပည္သူေတြကို သစၥာေဖာက္ဖို႔လည္း ဝန္ေလးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ။
အေမရိကန္ေရာ တရုတ္ေရာ ႏွစ္ႏို္င္ငံစလုံးဟာ ကမၻာလွည့္ျပီး သူတို႔ကိုယ္က်ဳိးရွာၾကတဲ့ အခါ ဘယ္သူမွ
သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြအက်ဳိးကို တခ်က္မွ ငဲ့ကြက္ၾကည့္တာ မဟုတ္ဘူး။ အေနာက္ႏိုင္ငံ
ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ရွဲလ္ က ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားမွာ၊ ယူနီယံကာဘိုက္က အိႏၵိယ ဘိုပါးလ္မွာ၊
တိုတယ္ဖီနာက ျပင္သစ္မွာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္နဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ဖ်က္ဆီး မႈေတြဆိုတာ ကလည္းကမၻာေက်ာ္ပဲ။ တရုတ္ႏိုင္ငံထဲက ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းေတြ ရဲ့ အလုပ္သမားေတြ အေပၚ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈဆိုတာကလည္း ကမၻာေက်ာ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္က ပိုဆိုးတယ္။ အေမရိကန္ဟာ ႏုိင္ငံတကာကိုလက္နက္နဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ဖ်က္ဆီးခဲ့ တာ မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ား တယ္။ တရုတ္မွာ အဲသလို လက္နက္နဲ႔က်ဴးေက်ာ္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ဳိး ဒီေန႔အထိ မရွိေသးဘူး။ ဒီေနရာမွာ တရုတ္က အေမရိကန္နဲ႔ စာရင္ေတာ္ေသးတယ္။
(ဒါေပမဲ့ ေနာင္မွာ တရုတ္လည္း ဒါမ်ဳိး ရွိမလာလို႔ေတာ့ အာမမခံႏို္င္။ ေနာင္မွာ တရုတ္စစ္ေရးအင္အား ၾကီးလာတဲ့ အခါ ဘာျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ၾကိဳမေျပာႏိုင္။)
ဗမာ့ လမ္းေၾကာင္း ကမၻာနဲ႔ ေျပာင္းျပန္
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ ႏိုင္ငံတကာက အေတြး အျမင္ေတြ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ရယူတဲ့ ေနရာ မွာ ေျခ တလွမ္း အျမဲ ေနာက္က်ခဲ့တယ္။ တခ်ိန္က မာ့စ္ဝါဒ၊ လီနင္ဝါဒ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီကို ေရာက္ လာတဲ့အခ်ိန္ဟာ ကမၻာမွာ ေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ပြားျပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေနာက္ က်ခဲ့တယ္။ ကားလ္မာ့စ္ အရင္းက်မ္း ေရးခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ထက္ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ေလာက္ေနာက္က်ခဲ့တယ္။
အခုတခါ ကမၻာနဲ႔ တဝွန္း သိမ္းပိုက္ေရး လႈပ္ရွားမႈ (Occupy movement ) ေတြ ျပန္႔ႏွ႔ံေနတဲ့
အခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ေအာ္လို႔ ေကာင္းေနတုန္း။
ကမၻာျပားျပီ လုပ္ေနၾကတုန္း။ ကမၻာမွာ အရင္းရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္တိုက္ခိုက္ေနၾကခ်ိန္မွာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တိုက္ျပီး အရင္းရွင္စနစ္ဆီကို သြားဖို႔ စိတ္အား
ထက္သန္ေနၾကသလို ျဖစ္ေနတယ္။ ဘယ္လိုလဲ။ တေခတ္လုံးလုံး ေနာက္က်ဦးေတာ့မွာပါလား။
ကမၻာျပားျပီဆိုတဲ့ ေသာမတ္ဖရီးမင္းတို႔၊ ယဥ္ေက်းမႈ တိုးတိုက္ျခင္းဆိုတဲ့ ဟန္တင္တန္တို႔ ကို
ကမၻာမွာေတာ့ အေပါစား အေမရိကန္ ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရးသမားေလာက္ပဲ သေဘာထားၾကခ်ိန္မွာ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာ အခုထိ အသစ္ထင္ ေနၾကတဲ့သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနတုန္း။ တ
ကယ္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေန အရင္းရွင္ စနစ္ဆီ ကူးေျပာင္းမယ္ဆိုတာဟာ ဆီပူဒယ္
အိုးထဲကေန မီးဖိုထဲ ခုန္ခ်သလိုသာရွိမွာပ။ အပူသက္သာရင္လည္း နည္းနည္းပဲ။ ပိုပူခ်င္ေတာင္
ပူႏိုင္ေသး။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ အခု သြားေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းဟာ ကမၻာ့ျပည္သူေတြရဲ့ လမ္းေၾကာင္းနဲ႔
ေျပာင္းျပန္ၾကီးျဖစ္ေနတယ္။ ကမၻာမွာ အရင္းရွင္ထမ္းပိုး၊ ေကာ္ပိုေရး ရွင္းထမ္းပိုးကို ပုခုံးေပၚက
ခါခ်ေနတဲ့ အခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အရင္းရွင္ထမ္းပိုးကို ခါးေတာင္းက်ဳိက္ျပီး ထမ္းဖို႔
ဟန္တျပင္ျပင္္။ ၾကည့္ပါဦး။ စစ္ကြ်န္ဘဝကေန ေငြဝယ္ကြ်န္ဘဝကိုမ်ား ကြ်န္ေတာ္တို႔
သြားၾကဦးမလို႔လား။ စစ္ကြ်န္ဘဝကေန လြတ္ဖို႔ရာ ေငြဝယ္ကြ်န္အဆင့္ကို မျဖတ္ သန္းဘဲ
လြတ္ႏိုင္တဲ့ နည္းမရွိေတာ့ဘူးလား။ ဘယ္သူ႔ကြ်န္မွမခံဘဲ ဒီမိုကေရစီ စစ္စစ္ရတဲ့ လြတ္လပ္တဲ့
ျပည္သူေတြ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလား။
စစ္အာဏာရွင္မွ အရင္းရွင္အာဏာရွင္သို႔
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေန အရင္းရွင္အာဏာရွင္စနစ္ဆီသြားခ်င္ေနၾကတာ ဘယ္သူေတြပါလဲ။
အလုပ္သမား၊ လယ္သမား လူမ်ားစု ျပည္သူေတြ မြဲငတ္ျပီး လက္တဆုပ္စာ လူနည္းစု
အရင္းရွင္ၾကီးေတြ က်ိက်ိတက္ ခ်မ္းသာမယ့္လမ္းကို သြားခ်င္ေနတာ ဘယ္သူေတြပါလဲ။
၉၉% ကမြဲသထက္မြဲျပီး ၁% ကခ်မ္းသာသထက္ခ်မ္းသာမယ့္လမ္းကို သြားခ်င္ေနတာ ဘယ္သူေတြလဲ။
တျခားသူေတြ ဟုတ္ပါရိုးလား။ ဒီေန႔ တိုင္းျပည္ကို အုပ္ခ်ဳပ္ဗိုလ္လုပ္ေနတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြပါပဲ။
မွန္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေန စစ္တပ္လႊမ္းမိုးတဲ့ အရင္းရွင္စနစ္ဆီသို႔ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ
အသြင္ ကူးေျပာင္းလို သူေတြထဲမွာ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ထိပ္ဆုံးကပါ။
အခု တေလာ ကိုမင္းကိုႏို္င္တို႔ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေတြ မၾကာခဏ ေျပာၾကတဲ့ စကားတခြန္္းရွိတယ္။
မေျပာင္းလဲရင္ မျဖစ္ေတာ့ ဘူးဆိုတာကို အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကိုယ္တိုင္ သိလာလို႔ အေျပာင္းအလဲေတြ
စတင္ေပၚေပါက္လာတယ္ဆိုတဲ့ စကားပါ။ ဒီစကားဟာ မမွားဘူး၊ ဒါေပမဲ့ မျပည့္စုံဘူးလို႔ ဆိုရလိမ့္မယ္။
စစ္အစိုးရကို ေလ်ာ့တြက္ျပီး အေကာင္းျမင္လြန္းေနတယ္။
ဘာ့ေၾကာင့္လဲ။
မေျပာင္းလဲရင္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ ဒီပုံစံအတိုင္းဆက္သြားလို႔ ေရရွည္ မရေတာ့ဘူး၊ ျပည္သူကဆက္ျပီး
ေခါင္းငုံ႔ခံမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူးဆိုတာ စစ္အာဏာရွင္ေတြသိလာတယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲ။ ဘယ္မွာ သိသြား
သလဲဆိုေတာ့ ၂၀၀၇ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈၾကီးမွာ သိသြားၾကတယ္။ သူတို႔ သိပ္ေၾကာက္သြားတယ္။
လူထုက ပုန္ကန္ ေတာ္လွန္မွာကို သူတို႔ေၾကာက္တယ္။ သူတို႔ စစ္တပ္ထဲက ျပန္ျပီး ေတာ္လွန္မွာကို
ပိုျပီး ေၾကာက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ မေျပာင္းမျဖစ္၊ ေျပာင္းမွျဖစ္မယ္လို႔ သူတို႔သိလာတယ္။ အဲဒီလို မေျပာင္း
မျဖစ္တဲ့ အဆုံးမွာ စစ္အစိုးရဟာ အေျပာင္းအလဲ အရိပ္အေယာင္ကို စျပီး ျပလာတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔
ေျပာင္းခ်င္တာက ဘယ္လို ေျပာင္းခ်င္တာလဲ ဆုိေတာ့ ဖိႏွိပ္တဲ့ အသြင္သ႑န္ကို ေျပာင္းခ်င္တာျဖစ္တယ္။
ဖိႏွိပ္တဲ့ စနစ္ကေန မဖိႏွိပ္တဲ့ စနစ္ဆီကို ေျပာင္းခ်င္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကေန
ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို ေျပာင္းခ်င္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကေန စစ္တပ္လႊမ္းမိုး ၾကီးစိုးေသာ
အရင္းရွင္ အာဏာရွင္စနစ္ဆီ ေျပာင္းခ်င္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ ေခတ္မမီေတာ့တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္ေဟာင္းကေန
ေခတ္မီတဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္သစ္ဆီကို ေျပာင္းခ်င္ တာသာ ျဖစ္တယ္။
တရုတ္ကို အားကိုးျပီး ျပည္သူကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ပုံစံကေန၊ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပကို အားကိုးျပီး
ျပည္သူကို ဖိႏွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္တဲ့ ပုံစံသစ္ကို ေျပာင္းလဲခ်င္ေနတာသာ ျဖစ္တယ္။ အဲသလို ပုံစံေျပာင္းလဲတဲ့
အခါ ဖိႏွိပ္တဲ့ ပုံစံ အသြင္သ႑န္ကိုသာ ေျပာင္းလဲျပီး ဖိႏွိပ္မႈဆိုတဲ့ အႏွစ္သာရကိုေတာ့ သူတို႔ မေျပာင္း
ခ်င္ဘူး။ ဒါ့အျပင္ ဖိႏိွပ္မႈ အသြင္သ႑န္ကို ေျပာင္းလဲတဲ့အခါ ဆက္လက္ အခြင့္ ထူးခံ မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ
ဒီလူေတြပဲ ဆက္ျဖစ္ေနေရး၊ သူတို႔ အုပ္စုပဲ ဆက္ျဖစ္ေနေရးဟာ စစ္အာဏာရွင္ေတြရဲ့ အဓိက ရည္မွန္းခ်က္ပါပဲ။
မူလဖိႏွိပ္မႈ အသြင္ေဟာင္း ျဖစ္တဲ့ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္တဲ့ လူသတ္စစ္အစုိးရကို ျပည္သူေတြက
လက္မခံၾကေတာ့ဘူး။ ဒီပုံစံနဲ႔ ဆက္သြားလို႔မရေတာ့ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဒီလူေတြကိုပဲ တံဆိပ္အသစ္ကပ္ျပီး
စစ္အုပ္စုလႊမ္းမိုးေသာ အရင္းရွင္အာဏာရွင္စနစ္ အျဖစ္ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္သစ္ေျပာင္းဖို႔ ၾကိဳးစားတာျဖစ္တယ္။
ျပည္သူေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကို အသြင္သ႑န္အေျပာင္းအလဲနဲ႔ လွည့္စားေျပာင္းလဲ ျပတာျဖစ္ပါတယ္။
လူလက္မခံေတာ့တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္ေဟာင္းကေန လူေတြကို လွည့္စားလို႔ ရေလာက္တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္သစ္ဆီ
ေျပာင္းခ်င္တာျဖစ္တယ္။ အတိတ္မွာတုန္းက စစ္အာဏာသိမ္းေတာ္လွန္ေရး အစိုးရကိုလူေတြ လက္မခံေတာ့
မဆလေထာင္ျပီး လွည့္စားတဲ့ နည္းမ်ဳိးနဲ႔ လွည့္စားခ်င္တာျဖစ္တယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ကို ျပည္သူေတြလိုခ်င္ေနတဲ့
အခ်ိန္မွာ ဆိုရွယ္လစ္ အတုအေယာင္နဲ႔ လွည့္စားျပီး ဒီမိုကေရစီကို ျပည္သူေတြလိုခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီမိုကေရစီ
အတုအေယာင္နဲ႔ လွည့္စားဖို႔ ၾကိဳးစားေနတာျဖစ္ပါတယ္။
သူတို႔ရဲ့ အခုလို ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္သ႑န္ေျပာင္းလဲမႈေၾကာင့္ အတိုက္အခံေတြၾကားမွာ အျမင္ရွဳပ္ေထြးလာတာလည္း
အမွန္ပဲ။ တခ်ဳိ႔က စစ္အစိုးရဟာ ဒီမိုကေရစီ အျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းေတာ့မယ္လို႔ထင္လာတယ္။ တခ်ဳိ႔က လုံးဝမေျပာင္းဘူး၊
ဟန္ျပလုပ္ရပ္ေတြလို႔ထင္ တယ္။ တခ်ဳိ႔ကေျပာင္းေတာ့ေျပာင္းတယ္၊ ေကာင္းမလာဘူးလို႔ ျမင္ၾကတယ္။
ဒီလို အျမင္ကြဲၾကတဲ့ အထဲမွာ ပိုဆိုးလာတာ ကေတာ့ “စစ္အစိုးရထဲက ေျပာင္းလဲေနတာကို ရပ္သြားမွာစိုး
လို႔ စစ္အစိုးရကို မေဝဖန္ၾကပါနဲ႔၊ ဦးသိန္းစိန္ အခက္ေတြ႔မွာစိုးလို႔ ေတာင္းဆို တာေတြ၊ ဆႏၵျပတာေတြ၊
တိုက္ပြဲဝင္တာေတြ မလုပ္ၾကပါနဲ႔၊ မတရား အဖိႏိွပ္ခံၾကရေပမဲ့ သည္းခံၾကပါ၊ ေစာင့္ဆိုင္းၾကပါ” ဆိုျပီး
ကိုယ့္လူကိုယ္ ျပန္တားတာမ်ဳိးေတြ၊ ေခါင္းငုံ႔ခံခိုင္းတာမ်ဳိးေတြ အထိျဖစ္လာတယ္။ အဆိုးဆုံးျဖစ္လာ
တာကေတာ့ ကိုယ့္အခြင့္အေရး ကိုယ္ ေတာင္းဆို တိုက္ပြဲဝင္ၾကသူေတြ၊ မတရားအလုပ္ခံရလို႔
တုန္႔ျပန္ၾကသူေတြကိုေတာင္ “သမၼတၾကီးနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ရဲ့ ပြဲကို ဖ်က္တယ္” လို႔ စြပ္စြဲ
လာၾကတဲ့ အထိျဖစ္လာတယ္။
စစ္အစိုးရအတြင္းမွာလည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ပီပီသသနဲ႔ ရက္ရက္စက္စက္ျပတ္ျပတ္သားသား
ဆက္လက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္သူေတြနဲ႔ ေခတ္မီပုံစံေျပာင္းျပီး “စစ္တပ္ၾကီးစိုးေသာ အရင္းရွင္အာဏာရွင္
စနစ္ပုံစံ” နဲ႔ ျပည္သူကို လွည့္ဖ်ားအုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္သူေတြအၾကား လုပ္နည္း လုပ္ဟန္ ကြဲျပားမႈေတြ ေတြ႔
လာရတယ္။ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ပဲ ကြဲတာျဖစ္တယ္။ အေျခခံသေဘာထား မကြဲဘူး။ မူမကြဲဘူး။ ဒါေပမဲ့
ဒါကိုပဲ စစ္အုပ္စုၾကားမွာ အေပ်ာ့အမာကြဲေနျပီဆိုျပီး အတိုက္အခံေတြၾကားမွာ အားတက္သူက အား
တက္ၾကတယ္။ ငါတို႔ ဘက္သား (သူတို႔ အထင္ )အေပ်ာ့ ကေလးေတြကို အမာက မ်ိဳမသြားေအာင္ဆိုျပီး
ကိုယ့္လူကိုယ္ ျပန္ဟန္႔သူကဟန္႔ၾကတယ္။
တကယ္ေတာ့ စစ္တပ္ထဲမွာ အေပ်ာ့အမာကြဲေနတယ္ဆိုတာလည္း သူတို႔ စစ္တပ္ကပဲ သတင္းလႊင့္ထား
တာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ အမ်ားဆုံးသတင္းလႊင့္ၾကတာကေတာ့ အေပ်ာ့ေတြလို႔ နာမည္ခံထားၾကတဲ့ ရထားဝန္ၾကီး
ဗိုလ္ေအာင္မင္းတို႔၊ စက္မႈဝန္ၾကီး ဗိုလ္သိန္းစိုး တို႔က ဗဟုတို႔ သမၼတ အၾကံေပးတို႔ ဆိုသူေတြဆီကေနတဆင့္
တိုးတိုးတိတ္တိတ္ အလံရွဴးလုပ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အေျပာင္းအလဲ အစ အေမရိကန္က
စစ္အာဏာရွင္ေတြအတြက္ မေျပာင္းမျဖစ္တဲ့ အေျခအေနကို ရင္ဆိုင္လာရခ်ိန္မွာပဲ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့
အေပၚယံအေျပာင္းအလဲ၊ ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္သ႑န္အေျပာင္းအလဲကို လုပ္ႏိုင္မယ့္ အခြင့္အလမ္းေပၚလာတယ္။
သူတို႔ အသြင္ေျပာင္းခ်င္တဲ့ အခ်ိန္ဟာ အေမရိကန္က ဆက္မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေပၚလစီ ေျပာင္းမယ့္ကာလနဲ႔
လာတိုက္ဆိုင္ေနတယ္။ အဲသလို တိုက္ဆိုင္ေနတဲ့ အတြက္လည္း စစ္အစိုးရ အေနနဲ႔ သူေျပာင္းလဲခ်င္တဲ့ ပုံစံနဲ႔
ေျပာင္းလဲလို႔ ရႏိုင္ဖို႔ အသက္ရွဴေပါက္ ပြင့္လာတယ္။ ဒါကေတာ့ သူတို႔ စစ္အာဏာရွင္ေတြ ကံေကာင္းျပီး
ျပည္သူေတြ ကံဆိုးတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
စစ္အစိုးရက ဖိႏွိပ္မႈ အသြင္ေျပာင္းျပီး လူရာဝင္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပကလည္း တဘက္မွာ
စီးပြားပ်က္လာတယ္။ သူတို႔ အေနနဲ႔ အာရွကို ေျခဦးလွည့္ဖို႔ စိတ္အားထက္သန္လာတယ္။ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီ
ရတဲ့ အထိ ဆက္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သူတို႔ ဆက္ျပီး မေအာင့္ႏိုင္ၾကေတာ့ဘူး။ တကယ္ေတာ့လည္း အေမရိကန္ရဲ့
ေပၚလစီဟာ ဗမာတႏိုင္ငံတည္းနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ေပၚလစီ မဟုတ္ဘူး။ အာရွတခုလုံးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ေပၚလစီ။
အာရွမွာ တရုတ္လႊမ္းမိုးတာကို တားဆီးျပီး အေမရိကန္ ဥေရာပ လႊမ္းမိုးႏိုင္ေရး ေဆာင္ရြက္မယ့္ ေပၚလစီ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ အာဆီယံ အစည္းအေဝးမွာ TAC ASEAN’s Treaty of Amity and Cooperation
အာဆီယံ ခ်စ္ၾကည္ေရးနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရးစာခ်ဳပ္ကို အေမရိကန္တို႔ လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့တယ္။ တခ်ိန္
တည္းလိုလိုမွာပဲ အေမရိကန္ရဲ့ ဗမာဆိုင္ရာ မူဝါဒဟာ ခ်ဥ္းကပ္မႈေပၚလစီကို ေျပာင္းလဲ က်င့္သုံးေတာ့မယ္ဆိုတာ
ေၾကညာလာတယ္။ ဒါဟာ တရုတ္လႊမ္းမိုးျပီး အေရခြံခြာေနတဲ့ ဗမာႏိုင္ငံကို သူတို႔ပါဝင္ျပီး ႏႊာဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္လာ
တာလည္း ျဖစ္တယ္္။ ဒီ့ထက္ အေရးၾကီးတဲ့ အခ်က္က အာရွကို သူတို႔ ေျခဦးလွည့္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဗမာကို
စိုးမိုးထားဖို႔ လိုတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲ။ ဗမာျပည္ဟာ ပထဝီ ႏိုင္ငံေရး အရ အေရးပါတဲ့ ႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံလို႔
သူတို႔ကိုယ္တိုင္ သတ္မွတ္ထားတဲ့ အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။
အေမရိကန္ သမၼတ အဆက္ဆက္တို႔ရဲ့ ပေရာဟိတ္ဆရာၾကီးျဖစ္တဲ့ ဇဘစ္နဴးဘာဇင္ဆကီ ဆိုသူက
ပထဝီႏိုင္ငံေရးအရ ယူေရးရွားကို စိုးမိုးႏိုင္တဲ့သူဟာ ကမၻာကို စိုးမိုးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ တြက္ခ်က္ ေဟာကိန္း
ထုတ္ျပခဲ့ဖူးတယ္။ (Zbignew Brzezinski ရဲ့ The Grand Chessboard စာအုပ္ကို ၾကည့္ပါ။) အဲဒီတြက္ကိန္းနဲ႔
အညီ ယူေရးရွားရဲ့ အသည္းႏွလုံးျဖစ္တဲ့ အာဖဂန္နစၥတန္ဟာ စစ္တလင္း ျဖစ္ခဲ့တယ္။ အာဖဂန္နစၥတန္ဟာ
အေရွ႔အလယ္ပိုင္း၊ အာရွနဲ႔ ဥေရာပတို႔ရဲ့ အဆက္အစပ္ အသည္းႏွလုံးမို႔ အေရးၾကီးတာျဖစ္တယ္။
ဒါဆို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္ကေရာ။ ကမၻာ့အေရးမွာ ပထဝီႏိုင္ငံေရး အရ ဗမာဟာ အာဖဂန္နစၥတန္ေလာက္
အေရးမပါေပမဲ့ အာရွ အေရးမွာေတာ့ ဗမာဟာ အေရးပါဆုံး ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံပဲ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗမာျပည္ဟာ
အေရွ႔ေတာင္အာရွနဲ႔ ေတာင္အာရွရဲ့ အဆက္အစပ္ အသည္းႏွလုံးျဖစ္တယ္။ ကမၻာ့ႏိုင္ငံၾကီး ႏွစ္ႏိုင္ငံျဖစ္သလို
အစဥ္အလာ ရန္ဘက္ေတြျဖစ္ၾကတဲ့ တရုတ္၊ အိႏၵိယတို႔နဲ႔လည္း ဆက္စပ္ေနတယ္။ ဒါ့အျပင္ အေရွ႔ အလယ္ပိုင္း
က ေရနံကို တရုတ္တို႔ ရယူႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေရနံကို ပင္လယ္ကေနသယ္ယူျပီး ပိုက္လိုင္းနဲ႔ တဆင့္ခံသြယ္ယူႏိုင္တဲ့
ေနရာဟာလည္း ဗမာျပည္ျဖစ္တယ္။ ဒီလို ေသနဂၤဗ်ဴဟာ အရ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့ ေနရာ အခ်က္အခ်ာက်တဲ့
ႏိုင္ငံဟာ တရုတ္ရင္ခြင္မွာ ေပ်ာ္ပါးေနတာကို အန္ကယ္ဆမ္ (US) က မနာလို မရွဳစိမ့္ေတာ့ဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ အေမရိကန္ဟာ ဗမာကို စိုးမိုးႏိုင္ဖို႔ သိပ္အေရးၾကီးလာတယ္။ ဗမာကို အေမရိကန္ စိုးမိုးႏိုင္ေရးသည္
ပဓာန၊ ဗမာျပည္ ဒီမိုကေရစီ ရမရသည္ သာမည ျဖစ္သြားတယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အေမရိကန္ ထိပ္တန္း သံတမန္ေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာေရာက္ျပီး အစိုးရနဲ႔ ညွိႏႈိင္းေျပာဆိုခဲ့ၾကသလို
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ရဲ့ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကိုလည္း သူတို႔ မူဝါဒေျပာင္းေတာ့မယ္ဆိုတာကို
အခ်က္ေပး ေျပာဆိုခဲ့တယ္။
NLD ရဲ့ အၾကပ္အတည္း
“မင္းတို႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ငါတို႔ ေထာက္ခံခဲ့ျပီးျပီ။ မင္းတို႔
အာဏာရေအာင္ မယူႏိုင္ရင္ ငါတို႔ကေတာ့ ဆက္မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဗမာစစ္အစိုးရနဲ႔ ေပါင္းရေတာ့မယ္၊
မင္းတုိ႔လည္း ေပါင္းဖို႔ ျပင္ေပေတာ့” လို႔ အေမရိကန္က အခ်က္ျပလာတယ္။
တခ်ိန္က တရုတ္ႏိုင္ငံဟာ ျပည္သူခ်င္းဆက္ဆံေရးကေန အစိုးရခ်င္းဆက္ဆံေရး ေပၚလစီကို ေျပာင္း
တုန္းကလည္း တရုတ္ဟာ ဗမာျပည္သူေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳျပီး၊ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေပါင္း၊ ဗမာျပည္က
သယံဇာတေတြ စုပ္ျမိဳခဲ့ဖူးတယ္။ အခု အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ စီးပြားပ်က္ကပ္ဆိုက္ ၊ ေပၚလစီေျပာင္းေ
တာ့မယ္ဆိုေတာ့လည္း ဗမာျပည္သူေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳျပီး၊ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေပါင္း၊ ဗမာျပည္ကို
ဂုတ္ေသြးစုပ္ျမိဳဖို႔ ျပင္လာျပန္တယ္။ တရုတ္ဟာ ဗမာျပည္သူေတြကို သစၥာေဖာက္ျပီး သူ႔တိုင္းျပည္
အက်ဳိးကို သူလုပ္ခဲ့ဖူးသလို၊ အေမရိကန္နဲ႔ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြဟာလည္း အခု ဗမာျပည္သူေတြကို
သစၥာေဖာက္ျပီး သူတို႔ အက်ိဳး အတြက္ သူတို႔ လုပ္ေတာ့မယ္။ ကဲ..ဒီေတာ့ အမ်ဳးိသားဒီမိုကေရစီ
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဘာလုပ္မလဲ။
အမ်ဳးိသားဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒေဘာင္ထဲကို ဝင္ဖို႔၊ ပါတီေထာင္ဖို႔၊
ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ အေမရိကန္က ဖိအားေပးလာတယ္။NLD ပါတီမေထာင္ ေရြးေကာက္ပြဲ မဝင္ရင္
NLD ကို ရာဇဝင္ထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ျပီး၊ အေမရိကန္၊ အေနာက္ႏိုင္ငံ ေတြနဲ႔ စစ္အစိုးရ
တို႔ ပူးေပါင္းၾကေတာ့မယ္လို႔ ဖိအားေပးလာတယ္။ အစိုးရဘက္ကိုလည္း NLD ကို သိကၡာရွိရွိနဲ႔
ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ႏိုင္ေအာင္ လမ္းဖြင့္ေပးဖို႔ အေမရိကန္ပဲ ၾကားဝင္ညွိႏိႈင္းေပးခဲ့တယ္။ NLD နဲ႔
စစ္အစိုးရကို အေမရိကန္တို႔ ေအာင္သြယ္ေပးခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ NLD ကိုသာ အေမရိကန္တို႔
ဖိအားေပးႏိုင္ခဲ့ျပီး စစ္အစိုးရကိုေတာ့ အေမရိကန္တို႔ ဖိအားမေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။ အခြင့္အေရးျပျပီး
ျမဴဆြယ္ ဖ်ားေယာင္းတာမ်ဳိးေလာက္ကိုပဲ အလြန္ဆုံးလုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား မွတ္ပုံတင္ျခင္းဥပေဒကို စစ္အစိုးရက ျပင္ေပး၊ ဖြင့္ေပးတဲ့ အခါ
စိတ္မပါ လက္မပါနဲ႔ ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ ဆိုတဲ့အစား၊ ေလးစားလိုက္နာေလာက္ပဲ မေျပာင္းခ်င္၊
ေျပာင္းခ်င္ ေျပာင္းေပးခဲ့တယ္။ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဝင္မေနရ ဆိုျပီး ထပ္ျပီးေတာင္
ၾကပ္လိုက္ေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ NLD မွတ္ပုံတင္ႏိုင္ေအာင္ ေထာင္က်ေနတဲ့သူ ပါတီက ထုတ္ေပးရမယ္
ဆိုတဲ့ စည္းကမ္းခ်က္ကိုေတာ့ ျပင္ေပးခဲ့တယ္။
အေမရိကန္ ေစ့စပ္ေရးေၾကာင့္ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး ေရြ႔သြားတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္းတဲ့ အေရြ႔ျဖစ္မလာဘူး။
ဘာ့ေၾကာင့္ျဖစ္မလာသလဲ ဆိုေတာ့ အေမရိကန္ရဲ့ ေစ့စပ္ေရးဟာ မမွ်တလို႔။ စစ္အစိုးရကို ေခ်ာ့ျပီး
NLD ကို အၾကပ္ကိုင္တဲ့ ေစ့စပ္ေရးျဖစ္ေနလို႔ပဲ။
တဘက္မွာ NLD ပါတီရဲ့ ႏိုင္ငံေရး ရပ္တည္ခ်က္ကို ၾကည့္ရေအာင္။
NLD ဟာ ျပည္သူလူထုရဲ့ အားကို ဘယ္တုန္းကမွ ေလးေလးနက္နက္ မယုံၾကည္ဘူး။ NLD ဟာ
၈၈ လူထုလႈပ္ရွားမႈၾကီးကေန ေပါက္ဖြား ေပၚထြက္လာတာမွန္ေပမဲ့ လူထုလႈပ္ရွားမႈကို မယုံၾကည္ဘူး။
လူထုလႈပ္ရွားမႈကို ဘယ္တုန္းကမွ ဦးမေဆာင္ဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ဟာလည္း
လူထုလႈပ္ရွားမႈထဲမွာ ဘယ္တုန္းကမွ တခါမွ မပါဝင္ခဲ့ဖူးဘူး။ ဒါတင္မက လူထုေရွ႔ကေန ဦးေဆာင္ျပီး
ခ်ီတက္ဆႏၵျပရဲပုံလည္း မရဘူး။ ( ၈၉ ခု ဇူလိုင္ ၁၉ အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ၾကည့္ပါ။) NLD နဲ႔
ေဒၚေအာင္ဆန္းစု ၾကည္ အားကိုးတာဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြသာျဖစ္တယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ့
ဖိအားသာျဖစ္တယ္။ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြက ပိတ္ဆို႔ ေပးေနတဲ့ ဆန္ရွင္ကိုသာျဖစ္တယ္။ ေဒၚေအာင္
ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ ႏိုင္ငံေရး ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ဟာ မီဒီယာကို အသုံးျပဳျပီး ႏိုင္ငံတကာဖိအား နဲ႔ စစ္အစိုးရကို
ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသာျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ့ သူအားကိုးတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြဟာ သူ႔ကို ပစ္ျပီး စစ္အစိုးရနဲ႔ ျပန္ေပါင္းထုတ္ေတာ့မယ္ဆိုတာ
ရိပ္မိလာတဲ့အခါ ေဒၚစုျပာသြားတယ္။ လူထုလႈပ္ရွားမႈကို မယုံၾကည္တဲ့ ေဒၚစုမွာ ဘာလုပ္လို႔ ဘာကိုင္ရမွန္း
မသိေတာ့ဘူး။ တျခားလုပ္တတ္တာလည္း မရွိေတာ့ဘူး။ ေဒၚစု ႏိုင္ငံေရး ေသြးဆုံးသြားတယ္။ ေနာက္
ဆုံးေတာ့ စစ္အစိုးရကို မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းရုံမွတပါး ေဒၚစုမွာ တျခားလုပ္စရာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး။
ဒီလိုနဲ႔ ၂၀၁၀ မွာ ႏိုင္ငံလုံးဆုိင္ရာ ေရြးေကာက္ပြဲကို ျပတ္ျပတ္သားသား ဆန္႔က်င္ခဲ့တဲ့ NLD ဟာ အခုေတာ့
ဘာမဟုတ္တဲ့ ၾကားျဖတ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေအာက္ေၾကးနဲ႔ ဝင္ဖို႔ ျပင္လိုက္ရတယ္။ ေမာင္ေမာင္ေခၚလို႔ ဗ်ာ
မထူးခဲ့တဲ့ NLD ဟာ ေအာင္ေက်ာ္ေခၚေတာ့မွ ဘုရားထူးရပါေတာ့မယ္။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အစိုးရ အဖြဲ႔ဝင္မဟုတ္ဘဲ လႊတ္ေတာ္နာယကသာျဖစ္တဲ့ ခင္ေအာင္ျမင့္က စိတ္မပါလက္မပါ
၉၀ ရလဒ္ကို အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္ တခြန္းေျပာရုံေလးနဲ႔ ဒါေလာက္ဆိုရပါျပီ၊ က်မတို႔ ေက်နပ္ပါျပီဆိုျပီး
ေဒၚစုဟာ ျပာျပာသလဲနဲ႔ ၉၀ ရလဒ္ကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ႔ ၉၀ ရလဒ္ကို
ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီေလာက္ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ထုတ္ေရာင္းလိုက္သလဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္ ဒီေလာက္တန္ဖိုးရွိတဲ့ ပစၥည္းကို
ေစ်းမကိုင္ရဲ ေစ်းမဆစ္ရဲသလဲ။ ရွင္းပါတယ္။ ေဒၚစု သိပ္ဗိုက္နာေနလို႔ပါ။ အေမရိကန္ မရွိရင္ ဘာမွ မလုပ္တတ္လို႔ပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္လည္း တႏိုင္ငံလုံးလူထုက အပ္ႏွင္းထားတဲ့ သမိုင္းဝင္ ၉၀ ရလဒ္ကို ပါတီတခုလုံး ရဲ့ သေဘာထား၊
ျပည္သူလူထုရဲ့ သေဘာထားကို တခြန္းတပါဒမွ မရယူပဲ ကိုယ္ပုိင္ ပစၥည္းကို လူေပးသလို ေပးပစ္ခဲ့တာပါ။
ဒီလိုနဲ႔ တႏိုင္ငံလုံး ျပည္သူေတြ ယုံၾကည္ကိုးစား အပ္ႏွင္းခဲ့တဲ့ ၉၀ ရလဒ္ဟာ ထဘီေဟာင္းတထည္ကို စြန္႔ပစ္
သလို စြန္႔ပစ္တာခံခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီ အေရးလား၊ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြ အေရးလား
ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ ဗမာ့အေရးလႈပ္ရွားသူ၊ ဒီမိုကေရစီအေရး လႈပ္ရွား သူေတြကို
ေထာက္ပံ့ျပီး အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြက ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံခဲ့ၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီ အေရး လႈပ္ရွားသူဆို
သူေတြကို ေခၚျပီး အေမရိကန္ ပုံစံ ေတြးေခၚပုံ ေတြးေခၚနည္းကို သင္ေပးခဲ့တယ္။ အခုအေမရိကန္က
ဗမာျပည္ကို ဝင္ျပီး စစ္အစိုးရနဲ႔ ျပန္ေပါင္းထုတ္ခ်င္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဗမာအသားအေရရွိျပီး အေမရိကန္
ဥေရာပ အေတြးအေခၚရွိတဲ့ အဲဒီလူေတြဟာ အသုံးဝင္လာတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဗဟုေတြပဲ။ သာမန္အားျဖင့္
ဗမာစစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ ဗဟုလို ငေမ်ာက္၊ ငေျခာက္ေတြကို အေရးလုပ္ေနရိုး ထုံးစံမရွိဘူး။
စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ႏိုင္ငံျခားသားကို မုန္းလြန္းလို႔ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ေတာင္ ႏိုင္ငံျခားသူနဲ႔ လက္ထပ္ထား
တဲ့သားကို အေမြျပတ္ေၾကညာရဖူးတယ္။ အခု ႏိုင္ငံျခားသူေတြနဲ႔ လက္ထပ္ထားသူတခ်ဳိ႔ ပါဝင္တဲ့ ဗဟုေတြ
၊ တခ်ိန္က သူတို႔ကို ဆန္႔က်င္ခဲ့ဖူးတဲ့ အဲဒီဗဟုေတြကို သူတို႔ အေနနဲ႔ အေရးလုပ္ စကားေျပာေနတာဟာ
အေမရိကန္ မ်က္ႏွာၾကည့္ျပီး ေျပာေနတာ ျဖစ္တယ္။
ျပီးခဲ့တဲ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္မွာ အေမရိကန္ ေထာက္ခံမႈရခဲ့တဲ့ ဗဟုေတြကေတာ့ အေမရိကန္ကို
ဒီမိုကေရစီ သူရဲေကာင္းၾကီးလို ႔ မွတ္ထင္ထားခဲ့ၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အေမရိကန္ေတြရဲ့
မေျပာင္းမလဲတဲ့ တသမတ္တည္း ေပၚလစီဟာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ဘူး၊ အရင္းရွင္ ေကာ္ပိုေရး
ရွင္းၾကီး ေတြရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တဲ့ ေပၚလစီပါပဲ။ အေမရိကန္ သမၼတနဲ႔
ဆီးနိတ္အမတ္ ေတြဆိုတာကလည္း အားလုံးဟာ အဲဒီ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြမွာ အၾကီးအက်ယ္
ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံ ထားၾက သူေတြခ်ည့္ပဲ။
ဒီမိုကေရစီေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေမရိကန္ရဲ့ ေပၚလစီကေတာ့ တသမတ္တည္း မဟုတ္ေၾကာင္း၊
အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ ေရွ႔ေနာက္မညီခဲ့တာေတြရွိေၾကာင္း သက္ေသ အေထာက္အထားေတြ အမ်ား
အျပားရွိခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ဟာ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ အခါ ဒီမို
ကေရစီကို ေထာက္ခံတယ္။ အဲဒီေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားက အာဏာရွင္ေတြနဲ႔မွ
ကိုက္ညီတဲ့ အခါမွာေတာ့ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ေပါင္းလိုက္တာပဲ။ အဲသလို အေထာက္အထားေတြ
အမ်ားၾကီးရွိခဲ့ ရွိေနတုန္းပဲ။ လယ္သမား အလုပ္သမား ငါးသိန္းေက်ာ္ကို ကြန္ျမဴနစ္တံဆိပ္ကပ္ျပီး
သတ္ခဲ့တဲ့ အာဏာရွင္ ဆူဟာတို အစိုးရကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံေပးခဲ့တာဟာ အေမ ရိကန္ပဲ။
ဒီေန႔ ကမၻာမွာ အေဖာက္ျပန္ဆုံး အာဏာရွင္ႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်ကို ေထာက္ခံမႈ
အျပည့္ေပးေနတာ ဟာလည္း အေမရိကန္ပါပဲ။ ဆဒန္ဟူစိန္ကို တခ်ိန္ကေထာက္ခံခဲ့တာ၊ အီဂ်စ္
အာဏာရွင္ ေဟာ္စနီ မူဘာရက္ကို အာရပ္ေႏြဦးမတိုင္ခင္အထိ တေလ်ာက္လုံး ေထာက္ပံ့ေပးေနခဲ့
တာလည္း အေမရိကန္ပဲ။ အတိတ္ကာလမွာ တာလီဘန္ကို ေထာက္ပံ့ကူညီခဲ့တာလည္း အေမရိကန္ပဲ။
အယ္လ္ခိုင္းဒါး အဖြဲ႔ကို ေမြးထုတ္ ေလ့က်င့္ ေပးခဲ့တာလည္း တျခားမဟုတ္၊ အေမရိကန္ပါပဲ။
ဒီေတာ့ ေယဘုယ်သေဘာကို ေျပာရရင္ ႏိုင္ငံၾကီးေတြဟာ သူတို႔ အက်ိဳးရွိရင္ ဘယ္သူမွ အာဏာရွင္နဲ႔
ေပါင္းဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။ ဗမာျပည္သူေတြကို သစၥာေဖာက္ဖို႔လည္း ဝန္ေလးမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာပဲ။
အေမရိကန္ေရာ တရုတ္ေရာ ႏွစ္ႏို္င္ငံစလုံးဟာ ကမၻာလွည့္ျပီး သူတို႔ကိုယ္က်ဳိးရွာၾကတဲ့ အခါ ဘယ္သူမွ
သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံက ျပည္သူေတြအက်ဳိးကို တခ်က္မွ ငဲ့ကြက္ၾကည့္တာ မဟုတ္ဘူး။ အေနာက္ႏိုင္ငံ
ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြ ျဖစ္ၾကတဲ့ ရွဲလ္ က ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားမွာ၊ ယူနီယံကာဘိုက္က အိႏၵိယ ဘိုပါးလ္မွာ၊
တိုတယ္ဖီနာက ျပင္သစ္မွာ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္နဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္ဖ်က္ဆီး မႈေတြဆိုတာ ကလည္းကမၻာေက်ာ္ပဲ။ တရုတ္ႏိုင္ငံထဲက ေက်ာက္မီးေသြးတြင္းေတြ ရဲ့ အလုပ္သမားေတြ အေပၚ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈဆိုတာကလည္း ကမၻာေက်ာ္ပဲ။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္က ပိုဆိုးတယ္။ အေမရိကန္ဟာ ႏုိင္ငံတကာကိုလက္နက္နဲ႔ က်ဴးေက်ာ္ဖ်က္ဆီးခဲ့ တာ မေရတြက္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ မ်ား တယ္။ တရုတ္မွာ အဲသလို လက္နက္နဲ႔က်ဴးေက်ာ္တဲ့ လုပ္ရပ္မ်ဳိး ဒီေန႔အထိ မရွိေသးဘူး။ ဒီေနရာမွာ တရုတ္က အေမရိကန္နဲ႔ စာရင္ေတာ္ေသးတယ္။
(ဒါေပမဲ့ ေနာင္မွာ တရုတ္လည္း ဒါမ်ဳိး ရွိမလာလို႔ေတာ့ အာမမခံႏို္င္။ ေနာင္မွာ တရုတ္စစ္ေရးအင္အား ၾကီးလာတဲ့ အခါ ဘာျဖစ္လာမယ္ဆိုတာ ၾကိဳမေျပာႏိုင္။)
Occupy Burma! 2
by Zaw Win on Tuesday, 10 April 2012 at 21:46 ·
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ အရင္းရွင္စနစ္ကို ေျပာတာမဟုတ္
ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြ ဒီမိုကေရစီ အစစ္အမွန္ကို လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ဖာသာ လုပ္ယူရ မွာပဲ။ ျပည္ပကို အားကိုးလို႔ မရသလို NLD တခုတည္းကို ပုံအပ္ထားလို႔လည္း မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဗမာျပည္သူေတြအတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကေရစီကို လိုခ်င္တယ္ဆိုရင္ အလုပ္သမားလယ္သမားအေရးကို အကာအကြယ္ေပးဖို႔ သိပ္အေရးၾကီးတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားကို အကာအကြယ္မေပးဘဲနဲ႔ ဒီမုိကေရစီ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ အပစ္အခတ္မရပ္ဘဲ ဒီမိုကေရစီ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါဟာ ဗမာျပည္ရဲ့ ဘဝေပးအေျခအေနပဲ။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီဆိုတာဟာ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြ အားလုံးခံစားခြင့္ ရွိမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ရမယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြ အားလုံးခံစားခြင့္ရွိမယ့္ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္ရမယ္။ အလုပ္သမားေတြ၊ လယ္သမားေတြ မပါတဲ့ ခရိုနီ ဒီိမိုကေရစီဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီ မမည္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီဆိုတာဟာ အမ်ားျပည္သူရဲ့ အက်ဳိးစီးပြားကို ကိုယ္စားျပဳ ရလိမ့္မယ္။ အရင္းရွင္စနစ္ဟာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ဘူး။ အရင္းရွင္ ဒီမိုကေရစီ ဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီ မဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမဲ့ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ NLD တို႔လက္တြဲပူးေပါင္းျပီး စစ္တပ္စိုးမိုးတဲ့ အရင္းရွင္ အာဏာရွင္စနစ္သစ္ဆီ ဦးတည္သြားဖို႔ လိုလားေနသူ ေမွ်ာ္မွန္းေနသူေတြလည္း အမ်ားအျပားရွိၾကတယ္။ အခုဆိုရင္ပဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အာဏာရလာမယ္ထင္ျပီး ခရိုနီေတြဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ကပ္လာတာေတြ႔ရတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း အကပ္ခံတာကို ျမင္ေနရတယ္။ အဂၤလိပ္ေခတ္မွာ အဂၤလိပ္ အလိုေတာ္ရိလုပ္သူေတြဟာ ဂ်ပန္ေခတ္ေရာက္ေတာ့ ဂ်ပန္ကို ေျပးကပ္ျပီး ဂ်ပန္စကားျပန္လုပ္တဲ့ အလုပ္မ်ဳိးကို အခုလည္း ငို႔ဘသမားေတြ လုပ္လာၾကတာ ျမင္လာရတယ္။ အရင္က အဘ၊ အဘ နဲ႔ မရွက္မေၾကာက္ဖားခဲ့သူေတြဟာ အခုလည္း အမ၊ အမနဲ႔ မရွက္မေၾကာက္ထဘီနားဆြဲရမွာကို ဝန္မေလးၾကဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ့ အိမ္ျခံစည္းရိုးကို ဘယ္ ခရိုနီက ကာေပးလိုက္တယ္ဆို တာ မ်ဳိး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စည္းရုံးေရး ဆင္းဖို႔ ေလယာဥ္စင္းလုံးငွားေပးတယ္ဆိုတာ မ်ဳိး၊ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ကို သိန္းဘယ္ႏွဆယ္တန္ ထဘီလက္ေဆာင္ေပးတယ္ ဆိုတာမ်ဳးိေတြကို ၾကားလာရတယ္။
ကြ်န္ေတာ္ သူေဌးေမာင္ဘယ္သူဟာ အခုမွ မဟုတ္၊ ဘယ္တုန္းကတည္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကို ေထာက္ ပံ့ ခဲ့ဖူးပါတယ္ဆိုတဲ့ အေျပာမ်ဳိးေတြ ေျပာလာၾကသူေတြကုိလည္း ၾကားရရဲ့။ ဒါမ်ဳိးေတြဟာ ေဒၚစုေနာက္အစိုးရျဖစ္လာရင္ ခရိုနီလုပ္ခ်င္သူေတြရဲ့ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ဆိုတာ စီးပြားေရးပညာ တတ္ဖို႔ေတာင္မလုိပါဘူး၊ ရန္ကုန္မွာ အိမ္ပြဲစား၊ ကားပြဲစားေလာက္လုပ္ဖူးသူေတြေတာင္ ေနာေၾကေနေအာင္ နားလည္ပါတယ္။
စစ္အစိုးရဘက္ကေတာ့ သူတို႔ခ်ည္း စားေသာက္ေနရာက၊ NLD ထိပ္သီးပုဂၢိဳလ္ေတြနဲ႔ NLD ခရိုနီသစ္ေတြ ကိုပါ နည္းနည္းပါးပါး ခြဲေဝမွ်ျပီး ေကြ်းလိုက္ရင္ သူတို႔ရဲ့ အာဏာသစ္ဟာ ႏွစ္ေပါင္း ငါးဆယ္ တရာ ဆက္လက္တည္ျမဲႏိုင္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကပုံရ ပါတယ္။ NLD ဟာ စစ္အစိုးရဘက္က လုပ္လာမယ့္ အဲဒီ အေပးအယူမ်ဳိးကို သေဘာတူမတူ၊ လက္ခံမခံဆိုတာကိုေတာ့ အခ်ိန္နည္း နည္းယူျပီး ဆက္ျပီးေစာင့္ၾကည့္ ရဖို႔ ရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲသလို အလားအလာမ်ဳိးဆီ ဦးတည္ေနတဲ့ ေရွ႔ေျပးအရိပ္လကၡ ဏာ တခ်ဳိ႔ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ျမင္ေနရပါျပီ။ NLD ဟာ ဒီမိုကေရစီပါတီအျဖစ္ကေန အခြင့္ထူးခံပါတီတခု ျဖစ္ သြားမသြား ဆိုတာ ျပည္သူေတြရဲ့ ဖိအား၊ ျပည္သူေတြရဲ့ ထိန္းေက်ာင္းမႈ အေပၚမွာလည္း အမ်ားၾကီးမူတည္သလို၊ NLD မွာ ေနာက္မ်ဳိးဆက္ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္း ထြက္လာမလာဆိုတဲ့ အခ်က္ေပၚလည္း မူတည္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုခ်င္တဲ့ ဒီမုိကေရစီဆိုတာ ျပည္သူ႔လက္ထဲမွာ အာဏာရလာဖို႔၊ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ရလာဖို႔ ၊ ျပည္သူေတြ စားဝတ္ေနေရး ေခ်ာင္လည္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုခ်င္တဲ့ ဒီမိုကေရစီဟာ ေႏွာင္ၾကိဳးမဲ့ အရင္းရွင္စနစ္ unfettered capitalism မဟုတ္ဘူး။ အမ်ားျပည္သူကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ၾကီး မတရား ေသြးစုပ္ခိုင္းေစႏိုင္တဲ့စနစ္ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုလား တာ မဟုတ္ဘူး။ အဲသလို ဒီမိုကေရစီမ်ဳိး ထြန္းကားလာရင္ စစ္အစိုးရနဲ႔ ေပါင္းတဲ့ ခရိုနီၾကီးေတြ၊အတိုက္အခံ NLD ကို ကပ္ဖားရပ္ဖားလုပ္ေနတဲ့ ခရိုနီေဟာင္း၊ ခရိုနီသစ္ေတြေလာက္ပဲ အက်ဳိးရွိျပီး အမ်ားစု ျပည္ သူၾကီးက လည္စင္းေပးရလိမ့္မယ္။
အေျပာင္းအလဲကို ဒီလိုေမာင္းႏွင္ခဲ့ၾကတယ္…..
စစ္ကြ်န္ဘဝမွ နင္းျပားဘဝသို႔ သြားမည္ေလာ
ကမၻာမွာ ႏိုင္ငံတကာ ေငြေၾကးရန္ပုံေငြ အဖြဲ႔ IMF ၊ ကမၻာ့ဘဏ္ World Bank တို႔ရဲ့ ေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို လူထုကိုယ္စားျပဳတဲ့ သူေတြက ဆန္႔က်င္ ေဝဖန္ေနၾကတယ္။ ဆီယယ္တဲလ္ လႈပ္ရွားမႈ အပါအဝင္ Wold Bank, IMF, WTO တို႔ကို ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲ ေတြ၊ G8၊ G20 ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ သိမ္းပိုက္ေရး (occupy) လႈပ္ရွားမႈေတြကို ၾကည့္ပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဆီမွာေတာ့ အစိုးရကေရာ၊ အတိုက္အခံ ကပါ IMF နဲ႔ World Bank တို႔ဆီက အကူအညီရေရးကို အရူးအမူးေတာင္းဆိုေနၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ အက်ဳိးဆက္က ဘာေတြ ျဖစ္လာႏိုင္ပါသလဲ။
တကယ္ေတာ့ IMF ၊ World Bank ရဲ့အကူအညီကို မယူရမဟုတ္။ ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ မူရွိဖို႔လိုတယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္ထားႏိုင္ဖို႔ လိုတယ္။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံက အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြ ကို အကာ အကြယ္ေပးဖို႔လိုတယ္။ အကာအကြယ္ေပးတဲ့ ဥပေဒေတြ ျပဌာန္းထားဖို႔ လိုပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္ IMF ၊ World Bank ေရာက္လာရင္၊ ျပည္ပ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြေရာက္လာရင္ အလုပ္ သမား၊ လယ္သမားကို အကာ အကြယ္ေပးဖို႔ လိုသလဲဆိုေတာ့ IMF ၊ World Bank ဟာ လယ္သမားနဲ႔ အလုပ္သမားေတြ ဒုကၡေရာက္ သြားေစႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရး မူဝါဒအေျပာင္း အလဲေတြ လုပ္ဖို႔ရာ အစိုးရကို အၾကပ္ကိုင္တတ္လို႔ပါ။ အဲသလို အၾကပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ အစဥ္အလာေတြ ရွိခဲ့လို႔ပါ။
IMF ၊ World Bank ဟာ သူတို႔ ေငြကို ထုတ္ေခ်းေတာ့မယ္ဆိုရင္ သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံရဲ့ စီးပြားေရးကို သူတို႔ လိုသလို ေျပာင္းခိုင္းတယ္။ သူတို႔ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြရဲ့ ပစၥည္းေတြကို အဟန္႔အတား မရွိ ေရာင္း ခ်ႏိုင္ေအာင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တယ္။ သူတို႔ ဝယ္ခ်င္တဲ့ ပစၥည္းကို အကန္႔အသတ္မရွိ ဝယ္လို႔ရေအာင္ စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္တယ္။ အဲဒီတိုင္းျပည္မွာ လုပ္ခေစ်းခ်ဳိေအာင္ ဖန္တီးတယ္။ အလုပ္သမားအင္အား တိုးပြား လာေအာင္ လုပ္တယ္။ လယ္သမားေတြ အလုပ္သမားျဖစ္ကုန္ေအာင္လုပ္တယ္။ လယ္ေျမေတြ ကုမၸဏီေတြ လက္ ထဲ ေရာက္သြားေအာင္လုပ္တယ္။ IMF ၊ World Bank ေရာက္လာျပီးတဲ့ ေနာက္ ဖြံ႔ျဖိဳးဆဲ ႏိုင္ငံေတြမွာ လယ္သမားေတြ၊ အလုပ္သမားေတြ အတိဒုကၡေရာက္ သြားၾကတဲ့ နမူနာေတြ ေရွ႔မွာ အမ်ားၾကီး။ ဘရာဇီး၊ အာဂ်င္တီးနား၊ အီရတ္၊ ရဝမ္ဒါ၊ အင္ဒိုနီးရွားတို႔မွာ Unholy Trinity လို႔ ေခၚတဲ့ IMF ၊ World Bank၊ WTO ( World Trade Organization ) တို႔ တက္ညီလက္ညီ ပူးေပါင္းျပီး ဘယ္လို ဒုကၡေပးခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ကို ေလ့ လာ ၾကဖို႔ သင့္ပါတယ္။
IMF ၊ World Bank ဆိုတာဟာ ဒီမိုကေရစီ မက်တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းပါ။ ဥေရာပနဲ႔ အေမရိကန္က ဗိုလ္က်စိုးမိုး ထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း၊ ဒီမိုကေရစီနည္းနဲ႔ တႏိုင္ငံတမဲ မဲခြဲခြင့္ မရွိတဲ့ အဖြဲ႔အစည္း၊ လက္တဆုပ္ စာ ႏိုင္ငံ တကာ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီး ေတြရဲ့ အက်ိဳးစီးပြားကိုပဲ ၾကည့္တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားဟာ အလုပ္သမားအေရး၊ လယ္သမားအေရးကို ဘယ္ေလာက္မ်ား အကာအကြယ္ေပးၾကပါသလဲ။
အခု ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြ ဝင္လာဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာလည္း NLD လို ဒီမုိကေရစီ ရည္မွန္းခ်က္ထားရွိတဲ့ ပါတီမ်ဳိးကေတာင္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမယ့္သူေတြကို အကာအကြယ္ေပးမယ့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒထားရွိေပးဖို႔ကိုသာ ေတာင္းဆိုျပီး၊ အလုပ္သမား အခြင့္အေရး ကာကြယ္ေပးတဲ့ ဥပေဒမ်ဳိး ထားရွိ ဖုိ႔ ေတာင္းဆိုတာမ်ဳိး မေတြ႔ရဘူး။ တိုင္ယီ အလုပ္သမားအေရး လိုဟာမ်ဳိးမွာလည္း ဘာတခုမွ ဝင္မေျပာ၊ ဝင္မပါဘဲ ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို ေရငုံႏႈတ္ပိတ္ေနတာမ်ဳိးကိုပဲ ေတြ႔ရတယ္။ တိုင္ယီအေရးဟာ အလုပ္သမား အေရးပါ။ ဗမာႏိုင္ငံလို ႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာ အလုပ္သမား ျပႆနာ၊ လယ္သမားျပႆနာဆိုတာဟာ တႏိုင္ငံ လုံး ျပည္သူေတြရဲ့ အနာဂတ္နဲ႔ ဆိုင္တဲ့ ေရွ႔ေျပးျပႆနာျဖစ္တယ္။ ၾကိဳတင္ျပသတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အတိတ္ နိမိတ္ျဖစ္တယ္။ ဒါဟာ အေသးအဖြဲျပႆနာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး မွာ ေျခေျမွာက္ လက္ေျမွာက္ေလာက္ ပါဖူးသူေတာင္ သိၾကပါတယ္။
မၾကာခင္က လယ္ယာေျမဥပေဒ ျပဌာန္းသြားခဲ့တယ္။ ေတာင္သူလယ္သမားေတြက မေကြးစစၥရံညီလာခံ၊ ဟသၤာတ သျပဳအိုင္ညီလာခံ ေတြလုပ္ျပီး အၾကိမ္ၾကိမ္ကန္႔ကြက္ခဲ့တဲ့ၾကားက ျပဌာန္းသြားခဲ့တဲ့ ဥပေဒပါ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ျပည္သူကေရြးေကာက္ထားတာပါလို႔ မရွက္ မေၾကာက္ အၾကိမ္ၾကိမ္ေျပာင္ညာရဲၾကတဲ့ ၂၀၁၀ မဲခိုး ၾကံ့ဖြတ္အမတ္ေတြဟာ အဲဒီလယ္သမားေတြရဲ့ အသံကို တခ်က္မွ အေရးမလုပ္ခဲ့ ၾကဘူး။ တတိယအၾကိမ္ျပဳလုပ္မယ့္ ၾကိဳ႔ပင္ေကာက္ညီလာခံကိုေတာင္ အာဏာသုံးျပီး တားခဲ့တယ္။ ဒီကိစၥကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ရဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ ႏွာေစးခဲ့ျပန္တယ္။ သမၼတၾကီးစိတ္ဆိုးမွာ ေၾကာက္ၾကျပန္သလား မေျပာတတ္၊ လယ္သမားအေရးကို လ်စ္လ်ဴရွဳခဲ့တယ္။
ဒီလိုနည္းနဲ႔ ကိုယ့္လယ္ေျမကိုယ္ပိုင္ခြင့္မရွိတဲ့ လယ္ယာေျမဥပေဒ၊ ၾကိဳက္တဲ့ သီးႏွံစိုက္ပ်ဳိးခြင့္မရွိတဲ့ လယ္ယာေျမဥပေဒ၊ စီမံကိန္းသီးႏွံ စိုက္ရဦးမယ့္ လယ္ယာေျမဥပေဒ၊ စစ္တပ္နဲ႔ အစိုးရက လယ္သိမ္းပိုင္ ခြင့္ရွိတဲ့ လယ္ယာေျမဥပေဒဟာ လယ္သမားေတြ ကန္႔ကြက္တဲ့ ၾကားထဲက အတည္ျဖစ္သြားခဲ့ျပန္တယ္။ လယ္သမားေတြကန္႔ကြက္တဲ့ၾကားက ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳသတဲ့။ ဒါလား.. ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္။ ဒီလိုနာမည္မ်ဳိးကို မရွက္မေၾကာက္ မွည့္မွမွည့္ရဲၾကပေလ။
စစ္အစိုးရကေတာ့ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားေတြ ထိခိုက္မယ့္ ကိစၥမ်ဳိးကို IMF ၊ World Bank ကျပင္ခိုင္း လုပ္ခိုင္းရင္ လုပ္မွာပဲ။ တသက္လုံး အလုပ္သမားအက်ဳိး ၊ လယ္သမား အက်ဳိး မၾကည့္ခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရဟာ အခုအခ်ိန္က်မွ ဘာမွ အကာအကြယ္ေပးေနမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိပ္ေသခ်ာတယ္။ သူတို႔က IMF ၊ World Bank ကိုသိပ္လိုလားတာကိုး။ ဘာ့ေၾကာင့္သိပ္လိုလား သလဲဆိုေတာ့ အစိုးရနဲ႔ သူတို႔ရဲ့ ပုလင္းတူဗူးဆို႔ ခရိုနီေတြ အတြက္ သိပ္အက်ိဳးရွိမယ့္ အခ်က္ျဖစ္လို႔။ ႏုိင္ငံတကာ ေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြရဲ့ အက်ဳိးကို ၾကည့္တဲ့ IMF ၊ World Bank ရဲ့ မူဟာ ဗမာခရိုနီေတြရဲ့ အၾကိဳက္နဲ႔ ကြက္တိျဖစ္ေနလို႔ပဲ။ IMF ၊ World Bank ေရာက္လာျပီးေနာက္မွာ ေဒသခံ ခရိုနီေတြ ကမၻာေက်ာ္ ဘီလ်ံနာ၊ မီလ်ံနာၾကီးေတြ ျဖစ္သြားၾကတဲ့ အစဥ္အလာေဟာင္းေတြကိုလည္း သူတို႔ သိၾကျပီးသား။ IMF ၊ World Bank တို႔ေရာက္လာျပီးေနာက္ မွာ ျပည္တြင္းကခရိုနီေတြနဲ႔ ျပည္ပက ႏုိင္ငံေပါင္းစုံေကာ္ပိုေရးရွင္းၾကီးေတြ အတူတကြ ခ်မ္းသာသထက္ ခ်မ္းသာ သြားၾကတာကလည္း ထုံးစံပဲ။ ဒါေတြကို သူတို႔ သိျပီးသား။ တကယ္တန္း ဒုကၡေရာက္ၾကမယ့္ သူေတြကေတာ့ အလုပ္သမား၊ လယ္သမားအပါအဝင္ျဖစ္တဲ့ လူမ်ားစုျပည္သူၾကီးပါ။ ၉၉% ပါ။
လယ္သမားေတြ လယ္ေျမေတြ ဆုံးရွဳံးျပီး လက္ခစားအလုပ္သမားေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတာကိုပဲ အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြေပးႏိုင္တယ္လို႔ သူတို႔ အျမဲ ၾကြားဝါၾကပါတယ္။ လုပ္ခေစ်းခ်ဳိလို႔ အလုပ္သမားေတြေပါေပါရွိတဲ့ေနရာကို စက္ရုံေတြေရာက္လာျပီး ညွင္းပန္းခိုင္းေစၾကတာကိုပဲ၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ တိုးတက္ေအာင္ လုပ္ ေပးႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ အျမဲ ေၾကြးေၾကာ္ပါတယ္။ တကယ္တန္းမွာ အလုပ္သမားေတြဟာ အလုပ္ပိုလုပ္ လာရတာပဲ ရွိတယ္။ ဘဝက ဘာမွ တိုးတက္မလာၾကဘူး။ အလုပ္ပဲ ပိုရလာတယ္၊ ဝင္ေငြ ပိုရမလာဘူး။ သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံေတြမွာ အလုပ္သမားေတြကို ခုခံကာကြယ္ေပးထားတဲ့ ဥပေဒေတြ အလုံ အေလာက္ မရွိ ရင္ အလုပ္သမားေတြဟာ စက္ရုံ အလုပ္ရုံေတြထဲမွာ ကြ်န္စုပ္တဲ့သရက္ေစ့ ဘဝ ေရာက္သြားၾက တာခ်ည့္ ပဲ။ နီးနီးနားနား အင္ဒိုနီးရွားကိုပဲ ၾကည့္ပါ။
အခုကြ်န္ေတာ္တို႔ကို စစ္အစိုးရက တြန္းပို႔ေနတဲ့ လမ္းေၾကာင္းက စစ္ကြ်န္ဘဝကေန နင္းျပားဘဝ တြန္းပို႔ေန တဲ့ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္တစုတည္းက ဗိုလ္က် ကြ်န္ျပဳေနရာက စစ္အာဏာရွင္ အပါအဝင္၊ ျပည္တြင္းျပည္ပ ဧရာမ အရင္းရွင္ၾကီး ေတြက ဝိုင္းဝန္း ကြ်န္ျပဳႏိုင္မယ့္ စနစ္ဆီ ဦးတည္ေနတာပါ။ အဲဒီလမ္းေၾကာင္းေပၚကို သူတို႔ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္ဖို႔ အတြက္ အေမရိကန္ရဲ့ အကူအညီနဲ႔ NLD ရဲ့ အကူအညီကို ရယူဖို႔ သူတို႔ ၾကိဳးစားေနၾကတာပါ။ အေမရိကန္နဲ႔ NLD ပါမွသာ ျပည္သူကို လွည့္စားလို႔ ရႏိုင္မွာမို႔ သူတို႔ အကူအညီကို လိုလားေနတာျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဖာသာ သူတို႔ ေျပာင္းေနပါတယ္ ေျပာတာ ကို ျပည္သူက ဘယ္ေတာ့မွ မယုံ၊ ဘယ္ေတာ့မွ လက္မခံဘူး။ အခု NLD က အစိုးရေျပာင္း ပါျပီေျပာေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လက္ခံလာတယ္။ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဇေဝဇဝါျဖစ္လာတယ္။ အခ်င္းခ်င္း အျငင္းအ ခုန္ေတြ ျဖစ္ကုန္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အစိုးရဟာ NLD ရဲ့ အကူအညီ လိုအပ္တာျဖစ္ပါတယ္။ အေမရိကန္ရဲ့ အကူအညီကိုလည္း သူတို႔လိုအပ္တယ္။ အေမရိကန္ရဲ့ အကူအညီမပါဘဲ သူတို႔ ဒီ့ထက္ ခ်မ္းသာဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ ဘူး။ အေမရိကန္ရဲ့ အကူအညီမပါဘဲ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြ မလာႏိုင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အေမရိကန္ရဲ့ အကူအညီကို သူတို႔ လိုအပ္တာျဖစ္ပါတယ္။
အခု အေမရိကန္က စိတ္ပါလက္ပါနဲ႔ ကူညီေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ သူ႔ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သူပါ။ NLD ကေတာ့ စိတ္မပါ့တပါနဲ႔ ကူညီ ေနတာကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ သူ႔အခက္အခဲနဲ႔ သူပါ။ စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္မပါသည္ျဖစ္ေစ အေမရိကန္နဲ႔ NLD ဟာ စစ္အစိုးရရဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ေတြ ျဖစ္လာပါတယ္။
အခုခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ဟာ NLD နဲ႔ ဗမာျပည္သူေတြရဲ့ ဒီမိုကေရစီေရးထက္ သူတို႔ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖို႔ သူတို႔ ေနာက္က်မက်န္ဖို႔ကိုသာ စိတ္ေစာ ေနပုံရပါတယ္။ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲ အၾကိဳကာလ မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္ခင္ ၾကိဳလုပ္ခဲ့ တယ္ဆိုတာ သတိခ်ပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ အဲဒီ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲမွာ ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲဟာ မတရားဘူး လို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြ အေနနဲ႔ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔တာေတြကို မေလ်ာ့ပါနဲ႔ဦးလို႔ သတင္းစကားေပးပို႔တာပါ။ ဒါ့အျပင္ ဒဏ္ခတ္ပိတ္ဆို႔တဲ့သူေတြအေနနဲ႔ သူတို႔ ပိတ္ဆို႔တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို ရျပီလားဆိုတာ စဥ္းစားျပီးမွ ပိတ္ဆို႔တာကို ဖြင့္ပါလို႔လည္း ေျပာေရးဆိုခြင့္ရွိ ပုဂၢိဳလ္ ဦးဥာဏ္ဝင္းက အတန္တန္ သတိေပးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမရိကန္ ဘာလုပ္ခဲ့သလဲ။ စစ္အစိုးရ အငမ္းမရ လုိခ်င္ေနတဲ့ ဘ႑ာေရးဆိုင္ရာ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကို ဖြင့္ေပးျပီး ျပည္ပရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈေတြ ဝင္လို႔ရေအာင္ တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္တာပဲ မဟုတ္လား။ စစ္အစိုးရဘက္က သိပ္အူျမဴးသြားသေလာက္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ဘက္ ကေတာ့ ေအာင့္သက္သက္နဲ႔ အခံရခက္မဲ့ပုံပါပဲ။
စစ္အစိုးရ အတြက္ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေနရာေလးဆယ္ေက်ာ္ေပးရက်ဳိး နပ္လွပါေပရဲ့။ ေပးရ တာ သိပ္ကို တန္လွပါေပရဲ့။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ထုတ္ျပီး အသုံးခ်ရတာဟာ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ကို အိမ္ထဲမွာ ခ်ဳပ္ထားရတာထက္ အမ်ားၾကီး ပိုအက်ဳိး ရွိတယ္ဆိုတာကို အသိေနာက္က်ေလျခင္းလို႔ စစ္ အစိုးရမွာ တက္တေခါက္ေခါက္ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ေနမွာပါ။ ကုန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေတြကို ႏွေမ်ာေကာင္း ႏွေမ်ာေနမွာပါ။
NLD ကို ဘယ္လို သေဘာထားရမလဲ
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြဟာ NLD ကို ေထာက္ခံၾကတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံၾက တယ္။ မၾကဳံစဖူး ၾကီးမားတဲ့ အင္အားနဲ႔ ေထာက္ခံၾကပါတယ္။ အဲသလို ေထာက္ခံၾကတာ ဟာ စစ္အာဏာ ရွင္စနစ္ကို စက္ဆုပ္ရြံရွာလို႔သာ ျဖစ္တယ္။ NLD ဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ျဖဳိခ်ေပးႏိုင္မယ္ လို႔ ေမွ်ာ္ လင့္ေနၾကေသးလို႔သာျဖစ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ NLD ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို စစ္အစိုးရက အသုံးခ်ျပီး သူ႔လိုဘ ျပည့္ေအာင္ျဖည့္ဖို႔ ၾကိဳးစားရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ NLD ကို ေထာက္ခံရင္းနဲ႔ စစ္အစုိးရလို ဘ ျဖည့္ေပးတဲ့ အျဖည့္ခံဘဝ ေရာက္သြားႏိုင္တာကိုေတာ့ သတိထားၾကရလိမ့္မယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က စစ္အစိုးရရဲ့ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ဆိုရင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လည္း ဘုမသိဘမသိ ကူညီပါရမီျဖည့္ရာေရာက္ေတာ့ မယ္။ ကြ်န္ဝယ္ရာမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဆစ္ပါၾကလိမ့္မယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔မွာ ေရြးစရာလမ္းႏွစ္လမ္းရွိတယ္။ NLD ကို ဒီမိုကေရစီ အသြင္သ႑န္ စစ္စစ္မွန္မွန္ ျပန္ျဖစ္ လာေအာင္ ၾကိဳးစားၾကမလား။ ဒါမွမဟုတ္ NLD ကို စြန္႔ခြာၾကမလားဆိုတဲ့ လမ္းႏွစ္လမ္းျဖစ္ပါတယ္။ NLD အေနနဲ႔ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္မယ္ဆုိတဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို မျပင္ေသးသမွ်၊ NLD ကိုလူထု က ေထာက္ခံေနေသးသမွ်မွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဟာ သည္းခံျပီး လက္တြဲ ရဦးမယ္ ထင္ပါတယ္။ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို မျပင္ေတာ့ဘူးလို႔ NLD ကေျပာလာတဲ့ အခါ၊ ဒါမွ မဟုတ္ မျပင္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလို႔ လူထုက ယူဆလာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ NLD ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ စြန္႔ခြာေကာင္း စြန္႔ခြာရပါလိမ့္မယ္။
ဒီေနရာမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေျပာတဲ့ စကားႏွစ္ခြန္းကို သတိထားသင့္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲဆြယ္ မိန္႔ခြန္းမွာေျပာတဲ့ စစ္သား တမတ္သား လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ရွိေနတာဟာ ဒီမုိကေရစီ မက်ဘူးဆိုတာနဲ႔၊ စစ္ တပ္ကို ႏိုင္ငံေရးက ဖယ္ထုတ္ဖို႔ သူမေျပာဘူးဆိုတဲ့ စကားျဖစ္ပါတယ္။
ဒီစကားႏွစ္ခြန္းဟာ ေရွ႔ေနာက္မညီပါဘူး။ မရွင္းလင္းပါဘူး။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မကိုက္ညီတဲ့ တပ္မေတာ္သား ၂၅ % ကို လႊတ္ေတာ္ထဲက ထြက္ခြာေပးဖို႔ရာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနနဲ႔ ရဲရဲရင့္ရင့္ ျပတ္ျပတ္သားသား မေျပာရဲတာထင္ရွားပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စကားဝဲလာတယ္။ မပီကလာ ပီကလာ ျဖစ္လာပါ တယ္။ ရပ္တည္ခ်က္ မျပတ္သားလို႔ အေျပာအဆို မျပတ္သားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ မကိုက္ ညီေသာ္ျငားလည္း စစ္တပ္ကို မဖယ္ရွားပါဘူးလို႔ သူ႔အေနနဲ႔ ဆိုလိုသလား ဆိုတာလည္း စဥ္းစား စရာျဖစ္ပါ တယ္။ စစ္တပ္ ၂၅ % ကို ဖယ္ရွားဖို႔ေတာင္ မေျပာရဲတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ သူ႔ရဲ့ လက္ညွိဳးေထာင္ ေခါင္းျငိမ့္ NLD ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေလာက္ ဆက္အားကိုးလို႔ရမလဲဆိုတာလဲ စဥ္းစားစရာ….။
တကယ္လို႔ တပ္မေတာ္သား ၂၅ % ကို ဖယ္ထုတ္ဖို႔ မၾကိဳးစားဘူးဆိုရင္ အေျခခံဥပေဒျပင္မယ္ဆိုတာ ဘာျပင္မွာပါလဲ။ ဒါ့အျပင္ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ ၾကံ့ဖြတ္ေတြကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က စည္းရုံးျပီး လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ အင္အားတိုးခ်ဲ့သြားဦးမယ္လို႔လည္း ဆိုပါတယ္။ တပ္မေတာ္ ၾကီးစိုးတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဖို႔ အတြက္ တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ ၾကံ့ဖြတ္ေတြကို ဘယ္လိုစည္းရုံးမွာပါလဲ။ ဘယ္ႏွေယာက္စည္းရုံး လို႔ ရမွာပါလဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အထင္ၾကီးလြန္ေန ပါသလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျပည္သူေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မွားေတြ ေပးေနပါသလား။ ဒါမွ မဟုတ္တျခားလည္း ဘာမွ မလုပ္တတ္ေတာ့လို႔ အလုပ္မျဖစ္မွန္းသိေပမဲ့ သိသိနဲ႔ ေရွ႔ဆက္တိုးေနတာလား။ ဒီအေျဖကို သိဖို႔ရာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ရပါလိမ့္မယ္။
ဗမာျပည္ကို သိမ္းပိုက္ၾက
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံဟာ အစြန္းေရာက္ အရင္းရွင္စနစ္ဆီ ဦးတည္မယ့္ အရိပ္အေယာင္ေတြ ျမင္ေနရခ်ိန္ မွာ ႏိုင္ငံတကာမွာေတာ့ အရင္းရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြ က်ယ္ျပန္႔လာတယ္။
IMF ၊ World Bank၊ WTO ( World Trade Organization ) တို႔နဲ႔ ကမၻာမွာ ၁ ရာႏႈန္းေတာင္မရွိ တဲ့ ႏိုင္ငံေပါင္း စုံ ေကာ္ပိုေရး ရွင္းၾကီးတို႔ ပူးေပါင္းျပီး လူမ်ားစု ကမၻာ့လူထုၾကီးကို အျမတ္ထုတ္ေသြးစုပ္တာကို မခံႏိုင္ၾကေတာ့လို႔ ကမၻာေပၚမွာ ၉၉ ရာႏႈန္း သို႔မဟုတ္ Occupy ဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ အႏွံ႔ အျပားေပၚလာ တယ္။
ဒီေန႔ Occupy လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တုန္းက ဆီယယ္တဲလ္မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဂလိုဘယ္လိုက္ေဇးရွင္း ဆန္႔က်င္ လႈပ္ရွားမႈ (antiglobalization ) ၊ ကမၻာလုံးဆိုင္ရာ တရားမွ်တေရး လႈပ္ရွားမႈ ( global justice movement) ရဲ့ အဆက္လို႔ ဆိုရင္ ဆိုႏိုင္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆီယယ္တဲလ္ လႈပ္ရွားမႈဟာ IMF ၊ World Bank၊ WTO ( World Trade Organization ) တို႔ရဲ့ တကမၻာလုံးမွာ မတရားလုပ္ေနတာေတြကို ကန္႔ကြက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈၾကီးပါ။
အခု Occupy လႈပ္ရွားမႈေတြကေတာ့ ဒီ့ထက္ပိုၾကီး ဒီ့ထက္ပိုေလးနက္ပါတယ္။ အေနာက္ကမၻာမွာ စီးပြားပ်က္ကပ္ဆိုက္ေတာ့ ေကာ္ပို ေရးရွင္းၾကီးေတြ၊ ကမၻာ့ထိပ္သီးလက္တဆုပ္စာေတြကို အစိုးရေတြက အကာအကြယ္ေပးၾကတယ္။ သူတို႔အတြက္ ေငြေၾကးအေျမာက္ အမ်ားစိုက္ထုတ္ ပံ့ပိုးေပးၾကတယ္။ အဲဒီလို ပံ့ပိုးေပးႏိုင္ဖို႔ အတြက္ အမ်ားျပည္သူေတြအတြက္ သုံးတဲ့ အသုံးစရိတ္ေတြကို ျဖတ္ေတာက္ ၾကတယ္။ အမ်ားျပည္သူ အတြက္ အသုံးစရိတ္ဆိုတာဟာ ႏို႔စို႔ကေလးေတြအတြက္ ေထာက္ပံ့ေၾကး၊ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြ အတြက္ ေထာက္ပံ့ေၾကး၊ ပင္စင္ေငြေတြက အစ၊ အမ်ားျပည္သူအတြက္ က်န္းမာေရး ေထာက္ပံ့စရိတ္၊ လူမႈဖူလုံေရး အတြက္ေပးတဲ့ ေငြဆိုတာ မ်ဳိးေတြ အားလုံးျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ ၁ ရာႏႈန္းအက်ဳိးအတြက္ မတရားလုပ္ေနတဲ့ လုပ္ရပ္ေတြကုိ တားျမစ္ဟန္႔တားဖို႔ သိမ္းပိုက္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ တကမၻာလုံး ျပန္႔ႏွ႔ံလာတာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ လႈပ္ရွားတဲ့ ပထမဆုံး သိမ္းပိုက္ေရး လႈပ္ရွားမႈက Occupy Wallstreet ေဝါလမ္းမကို သိမ္းပိုက္ၾကဆိုတဲ့ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၁၁ ခု စက္တင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔မွာ စျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုအထိ ႏိုင္ငံေပါင္း ၈၂ ႏိုင္ငံက ျမိဳ႔ၾကီးေပါင္းမွာ ၉၅ ျမိဳ႔မွာ သိမ္းပိုက္ေရးလႈပ္ရွားမႈေတြျဖစ္ခဲ့၊ တခ်ဳိ႔ ျဖစ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ငါတို႔ဟာ ၉၉ ရာႏႈန္း We are 99 % ဆိုတာဟာ သူတို႔ရဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံျဖစ္ပါတယ္။
အာရပ္ေႏြဦး လႈပ္ရွားမႈေတြဟာလည္း သိမ္းပိုက္ေရး လႈပ္ရွားမႈေတြကို ပိုမိုတက္ၾကြအားေကာင္းလာေစခဲ့ တယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ထဲမွာေတာ့ IOPS International Organization for a Participatory Society ကို ဖြဲ႔စည္းခဲ့ပါတယ္။
အခုခ်ိန္အထိ ျမင္ေတြ႔ေနရတာက သူတို႔ လႈပ္ရွားမႈေတြကို ႏိုင္ငံနယ္နမိတ္စည္းကန္႔သတ္ခ်က္ ကို ေက်ာ္ လြန္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္လာတဲ့ အခ်က္နဲ႔ သူတို႔လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ပါတီတခု အဖြဲ႔အစည္းတခုတည္းက ဦးေဆာင္ေနတာ မဟုတ္ဘဲ၊ လူမ်ားစု ဆင္းရဲသား လူထုၾကီးရဲ့ လႈပ္ရွားမႈျဖစ္ေနတာကို ေတြ႔ရတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။
သူတို႔ရဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ေခါင္းေဆာင္တဦးတေယာက္ကို ဒါမွမဟုတ္ တခ်ဳိ႔ကို ဗဟိုျပဳလႈပ္ရွားတာမ်ဳိး မဟုတ္တာကိုလည္း အတိတ္က လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ မတူတဲ့ ထူးျခားခ်က္တရပ္ အျဖစ္ေတြ႔ရပါတယ္။ သူတို႔လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ တြဲျပီး နာမည္ေက်ာ္ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဘယ္သူဘယ္ဝါဆိုျပီး ထြက္ေပၚလာတာမ်ဳိး အခုထိ မေတြ႔ရေသးဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ့ ေနာက္မွာ အားလုံးစုေဝးလိုက္ပါတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ၊ ေခါင္းေဆာင္ ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္မႈနဲ႔ လႈပ္ရွားၾကတာမဟုတ္ဘဲ၊ ကိုယ့္အစုနဲ႔ ကိုယ္၊ ကိုယ့္အသိနဲ႔ ကိုယ္ လႈပ္ရွားၾက တာ မ်ဳိးကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေလ့လာသင့္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြျဖစ္ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြ၊ အလုပ္သမားေတြ၊ လယ္သမားေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ၊ သံဃာေတြ၊ ဝန္ထမ္းေတြကေရာ ဗမာျပည္ကို သိမ္းပိုက္ၾကဖို႔ မသင့္ေပဘူးလား။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တေတြ ကိုယ့္အား ကိုယ္ကိုး ၾကဖို႔ မသင့္ေပဘူးလား။ ဗမာျပည္ဟာ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္ပဲ မဟုတ္လား။ ဗမာျပည္ကို သိမ္းပိုက္ေရး အေတြးအေခၚကလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ အတြက္သိပ္မစိမ္းလွပါဘူး။ ဒို႔ဗမာ သီခ်င္းမွာကတည္းက ဒါဒို႔ေျပ၊ ဒါဒို႔ေျမ၊ ဒါငါတို႔ေျပ လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတယ္မဟုတ္လား။
ဒါ့ေၾကာင့္ အလုပ္သမားေတြ၊ လယ္သမားေတြ၊ ေက်ာင္းသားေတြ ၊ သံဃာေတြ ေခတ္နဲ႔ အမီလိုက္ၾက ရေအာင္ပါ။ ဆီပူဒယ္အိုးထဲကေန မီးပုံထဲကို ခုန္မခ်ၾကပါနဲ႔။ ၁% အတြက္ ဒီမိုကေရစီကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ မလို၊ ၉၉% အတြက္ ဒီမိုကေရစီကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ လိုပါတယ္။ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ဝန္ထမ္း၊ ေက်ာင္းသားနဲ႔ သံဃာေတြဟာ ၉၉% ပါ။ ဘယ္ႏိုင္ငံျခားကိုမွ မမီခိုဘဲ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အားမကိုးဘဲ ကိုယ့္အားကိုကိုးျပီး ဗမာျပည္ကို သိမ္းပိုက္ၾကပါစို႔။
ေဇာ္ဝင္း
၈၈ ေက်ာင္းသားေဟာင္း
ဧျပီ ၁၀ ရက္။ ၂၀၁၂ခု။
zaw win facebook မွကူးယူေဖာ္ျပသည္။
No comments:
Post a Comment