ျမင္ႏိုင္ခဲေသာ မ်က္၀န္းရွင္

November 20, 2012

Home, ေဆာင္းပါး

ကၽြန္မက ျပည္နယ္မွာ ေနရသူျဖစ္ သည္။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္နယ္ေတြမွာ ဖက္ ဒရယ္ စနစ္ကို လိုလားသူမ်ား၏။ ဖက္ဒ ရယ္စနစ္ဆုိသည္မွာ တကယ္ဆုိလွ်င္ ခြဲ ထြက္ေရးမူ မဟုတ္ရပါ။ ႏုိင္ငံေတာ္၏ အာဏာ (၃)ရပ္ကို ဗဟို၊ ျပည္နယ္၊ တုိင္း ေဒသႀကီး၊ ၎င္းအျပင္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ ခြင့္ရတိုင္းေဒသမ်ားကို မွ်တစြာ အာဏာ ခြဲေ၀ေပးသည့္စနစ္ဟု ထင္ပါသည္။ သူ တို႔ကသူတို႔၊ သူတို႔၏ျပည္နယ္ေတြမွာ ဖက္ဒရယ္စနစ္ကို က်င့္ႀကံအားထုတ္ ႏိုင္ပါမွ သူတို႔ေတာင့္တေနေသာ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးကို ရရွိကာ သာယာ၀ေျပာေသာ ဒီမုိကေရစီႏုိင္ငံကို တည္ေထာင္ႏိုင္လိမ့္ မည္ဟု မွတ္ယူထားၾကပံုရသည္။ ကၽြန္မ ျပည္နယ္သို႔ ျပန္ရန္ကိစၥ ေခတၱေႏွာင့္ေႏွး သြားခဲ့ရသည္။ မိုးက်ေန၍ ေတာ္ပါေသး သည္။ ႏုိ႔မို႔သာဆို ကၽြန္မ၏ လူမေန ေသာ အိမ္မွာစိုက္ပ်ိဳးထားသည့္ ပန္းမာန္ သစ္ပင္မ်ားေသၾကေပေရာ့မည္။ ၁၉-၁၁-၂၀၁၂ ရက္မွာ အေမရိကန္သမၼတ ဘား ရက္အုိဘားမားလာ၏။ ၿခံနံပါတ္ (၅၄) ကို ေျခလ်င္ေလွ်ာက္သြားေသာ ခင္ပြန္း သည္၏ ေနာက္ေက်ာကို ၾကည့္ကာ ပင့္ သက္မသိမသာခ်ခဲ့ရသည္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ က်န္းမာေရးေကာင္းတာဟု ေျဖေတြး ေတြးရ၏။ ၁၀ နာရီမွာ ၿခံတြင္းမွ သတ္ မွတ္ေနရာကို ေရာက္ၿပီဟု ဖုန္းရကာမွ စိတ္မွာ ဒုန္းဒုန္းခ်လုိက္မိသည္။ ေခၽြးေတြ သံေတြနဲ႔ ၿခံထဲ၀င္သြားမည့္ ခင္ပြန္းကို မွန္း၍ ျမင္မိပါ၏။ သို႔ေသာ္ ကၽြန္မ ေက်နပ္မိပါသည္။ NLD  မွာ ဗဟိုအလုပ္ အမႈေဆာင္ (၇)ဦးရွိ၏။ ခင္ပြန္းသည္ လည္း တစ္ဦးအပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ ေပါင္း (၂၄)ႏွစ္ေက်ာ္ ႏုိင္ငံေရးသမား ဘ၀ႏွင့္ ပါရမီျဖည့္ဖက္ ဇနီးမယားဘ၀ မွာပင္ပန္းခဲ့ၾကရေပသိ အေမရိကန္ သမၼတႏွင့္ၿခံထဲမွာ ေတြ႕ခြင့္ရသူပါတကား ဟု ျမင္ရေသာအခါ ပင္ပန္းခဲ့ရသမွ် ေျပေပ်ာက္သြားခဲ့ရသည္။ ဤသည္မွာ ကၽြန္မ၏ ပကတိစိတ္အေနအထားပင္ ျဖစ္သည္။ ထမင္းမစားႏိုင္ဘဲ တယ္လီ ေဗးရွင္းေရွ႕မွ မခြာႏုိင္ေတာ့၊ ၿခံထဲတြင္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္မ်ား၊ နာယက ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ အိမ္မွပံ့ပိုးေပးသူမ်ားစု၍ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ကာ  ျပသည့္ ႏိုင္ငံျခား႐ုပ္သံ သတင္းမွ ျမင္ လုိက္ရပါသည္။ အိုဘားမားက ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏အိမ္မွ ပံ့ပိုးသူမ်ား ကို တျမတ္တႏိုး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ကာ ဂုဏ္ျပဳခဲ့ျခင္းကို ျမင္လုိက္ရ၏။ ““သူတို႔ က ပိုအေရးႀကီးတယ္””ဟု ႏႈတ္ထြက္ စကားေျပာၾကားကာ ခါးကို ၫႊတ္၍ ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ျခင္းမွာ ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး ထားကိုထားရမည့္ စိတ္ထားကိုျပသြား ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံႀကီးသားပီသသူ၏ စိတ္ေနစိတ္ထားပင္ျဖစ္သည္။ အတုယူ သင့္လွေပသည္။ ဤသည္မွာ ““အိမ္တစ္ အိမ္မွာလူတုိင္း အဖိုးတန္ေၾကာင္းကို အေမရိကန္သမၼတႀကီးက ေဖာ္ျပသြားခဲ့ ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံေရးသမားမ်ားအထူး သတိထားရမည့္ကိစၥကို အိုဘားမားက ေဖာ္ျပခဲ့ျခင္းဟု ကၽြန္မ ယံုၾကည္သည္။ ကၽြန္မတို႔ဆီမွာတခ်ိဳ႕ေသာ ေခါင္းေဆာင္ မ်ားမွာ ေရွ႕သို႔ထြက္လြန္းကာ ေနၾကရပါ ၍ ကိုယ့္အိမ္ႀကီးထဲမွာ ဘာေတြျဖစ္၍ ဘာေတြပ်က္ေနသည္ကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈ မထားၾကေသာ္လည္း လ်စ္လ်ဴ႐ႈထား သလို ထင္ရပါ၏။
ကၽြန္မတို႔ျမန္မာျပည္က အိမ္ႀကီး တစ္အိမ္ဆုိပါစို႔။ ကၽြန္မတို႔ ျပည္နယ္ မ်ားမွာအိမ္ႀကီးထဲမွ အခန္းေတြ ျဖစ္ပါ လိမ့္မည္။ ျပည္နယ္ အစိုးရမ်ားေပၚ ေပါက္လာၿပီဆိုေသာ္လည္း အိုဘားမား ကဲ့သို႔ က်င့္ႀကံေတြးေတာမိသူ အလြန္ လည္းပါးလွေခ်သည္။ ရန္ကုန္တက္ၠသိုလ္ ၌ ေျပာသြားသည့္ မိန္႔ခြန္းမွာ စိတ္ လြတ္ကိုယ္လြတ္ေျပာသြားေသာ္လည္း ေစတနာႏွင့္ပညာကိုေဖာ္ျပသြားေၾကာင္း ကို ကၽြန္မသတိျပဳမိသည္။ ““ဒါေၾကာင့္ အေမရိကန္သမၼတျဖစ္တာကိုး””ဟု ကၽြန္မ က ရည္ရြယ္ခဲ့ရေတာ့သည္။ မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏုိင္ေတာ့။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္မွ ထုတ္ေပးေသာ သခင္ေအာင္ဆန္းတို၊႔ ဦးသန္႔တို႔ကိုေျပာၿပီး ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႐ုန္းကန္ေပးခဲ့ၾကသည့္ ဆရာ/မ်ားကို အေလးထားေျပာၾကားသြားသည္မွာ အတုယူသင့္လွပါသည္။ ““အျပစ္မေျပာ ဘဲ အႏွစ္ကို ေဖာ္ျပသြားသူျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ဒုတိယအႀကိမ္ သမၼတျဖစ္လာရ တာပါပဲ””ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်လုိက္မိျပန္ ပါသည္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီး ဆက္ လက္ရွင္သန္ေအာင္ ဆရာ/မမ်ားက၊ ၀န္ထမ္းမ်ားက ထမ္းေဆာင္ၾကပါသည္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ေသာ္မွ် ရန္ ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီး ပ်က္စီးသြားမွာ သစ္ပုတ္ပင္ႀကီး ေသဆံုးသြားမွာကို မလို လားၾကပါ။  ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ႀကီးမွ ထုတ္ေပးေသာ ပါရဂူဘြဲ႕ရ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား လည္း  Harvard တကၠသိုလ္၊ ေအာက္ စပို႔တကၠသိုလ္၊ ကင္းဘရစ္တကၠသိုလ္ မ်ားလို ေတာ္ေစခ်င္သူမ်ားသာျဖစ္ပါ ေၾကာင္းကၽြန္မအာမခံရဲပါသည္။ ဆရာ၊ ဆရာမတို႔၏ စိတ္ထားမွာ ကိုယ့္ထက္ ေတာ္ေသာ တပည့္မ်ားကို ေမြးထုတ္ရန္ သာျဖစ္သည္။ အိုဘားမားမွာ လူတုိင္း ေလးစားအတုယူရမည့္ စိတ္ထားေလးကို ျမန္မာျပည္သို႔ လာကာ ေဖာ္ျပသြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ျပည္သူမ်ားက သည္းခံကာ ပါရမီျဖည့္ႏုိင္ရန္ အိုဘားမားကဲ့သို႔ ႏိုင္ငံ ေရးသမားမ်ား ေပၚေပါက္လာလွ်င္ ကၽြန္မတို႔ႏုိင္ငံႀကီးမွာ အေမရိကန္ထက္ သာေကာင္းသာႏိုင္ပါလိမ့္မည္။ ျပည္သူ ပါေအာင္ စည္း႐ံုးရာ၌ ျပည္သူကို စာနာ မႈေပးကာ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕စာ လက္ တြဲေခၚေဆာင္ၾကရမည္ျဖစ္ပါသည္။ နတ္လူသာဓုေခၚေသာ လုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ေနခဲ့ၾကေသာ္လည္း အခ်င္းခ်င္း စာနာမႈမထားႏိုင္ေသးလွ်င္လည္းေကာင္း၊ မိမိအိမ္ေနာက္ေဖးကို လွည့္မၾကည့္ၾက ေသးလွ်င္လည္းေကာင္း၊ ထိုေမတၱာ တရားေၾကာင့္ ရလာမည့္ အသီးအပြင့္ မ်ားႏွင့္ ေ၀းဦးမည္သာ ျဖစ္ပါ၏။ မည္ သို႔ဆုိေစ ““အိုဘားမား””၏ စိတ္ေနစိတ္ ထားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးသမားပီသမႈကို ကၽြန္မ တို႔ အတုယူအားက်သင့္ပါေၾကာင္း တင္ ျပလုိက္ရပါေတာ့သည္။

ေဒါက္တာစိန္စိန္သိန္း