Sunday, April 1, 2012

တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ




ငါ သတင္းအဆံုးသတ္ကို


နားမေထာင္ေတာ့ပါဘူး


ဒီတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လြန္းတဲ့


ပတ္၀န္းက်င္ကို


ငါတို ့ေျမမွာ က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲက


လူးသာလြန္ ့သာ ေအာင္ပြဲအေၾကာင္းကို


အသိေပးရေတာ့မယ္။




တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ

တေယာက္ေယာက္နဲ ့စကားေျပာခ်င္တယ္

မ်ိဳးႀကီး သီခ်င္းတစ

ငါ့ ေ၀ဒနာကို လာဖြေနတယ္။



၀မ္းသာမႈလြန္ကဲတဲ ့အသဲက

ဖြင့္ထားတဲ့ အင္တာနက္ေရဒီယိုရဲ ့

အသံျမွင့္တဲ ့ခလုပ္ကို

ခပ္ရဲရဲ အဆံုးထိ ဆြဲျမွင့္လိုက္တယ္။



ငါ ထင္ထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ

မိနစ္အနည္းငယ္ၾကာတဲ့အခါ

လူသံ ေခြးသံေတြၾကားရ

ရဲကားရဲ ့ဂီတသံၾကားရ

တံခါးေခါက္သံမ်ားၾကားရ

ငါ့ပတ္၀န္းက်င္ဟာ တိတ္ဆိတ္မႈကေန ႏိုးထလာခဲ့ၿပီ ။



ငါ အသက္ျပင္းျပင္းတခ်က္ ရႈရႈိက္

တံခါးကို အသာလွည့္ဖြင့္အလိုက္မွာ

မ်က္ရည္စေတြနဲ ့ ၿပံဳးေနတဲ့ ငါ့မ်က္ႏွာကိုအေတြ ့မွာ

ေခြးေဟာင္သံကလြဲလို ့ အားလံုးဟာတိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္သြားရဲ ့ ။



အေမး အေျဖမ်ား

ငါ့တိုင္းျပည္ရဲ ့ အေျခအေနမ်ား

ေၾကလည္တဲ့အထိ ရွင္းျပ ငါ့ရင္ထဲက ဆႏၵ

ငါ့ရင္ထဲကေသာက သူတို ့သိသြားၾကေလရဲ ့

ရဲသားရဲ ့ သတိေပးခ်က္အၿပီးမွာ

အားလံုးကို အၿပံဳးနဲ ့ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္ ။



လြန္ခဲ့တဲ့ ၂၂ႏွစ္တုန္းကေတာ့ တလမ္း၀င္တလမ္းထြက္

ေအာင္ပြဲကိုေပြ ့ဖက္ခဲ့ရတာေတြ

ရန္သူရဲ ့ ေကာက္က်စ္မႈေတြ

ဒဏ္ရာေတြကိုပြတ္သတ္

ခဲဲမွန္ဘူးတဲ့ စာသူငယ္ရဲ ့ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈမ်ား

အေတြးမ်ား မိုးမဆံုး ေျမမဆံုး

ငါေနတဲ့ အရပ္ကေတာ့ ၀န္ရိုးစြန္းဆိုတဲ့အတိုင္း

ျပန္လည္ေအးခဲသြားပံုမ်ား



တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ အခန္းက်ဥ္းေလးထဲ

တေယာက္ေယာက္နဲ ့စကားေျပာခ်င္တယ္ ……။



(လြန္ခဲ့ေသာ နာရီပိုင္းအတြင္းက အျဖစ္အပ်က္အားေရးဖြဲ့ျခင္း)



ရဲရင့္သက္ဇြဲ

၀၁ဧၿပီ၂၀၁၂

၁၈း၄၅

No comments: