ၿပည္ပေရာက္ေတြ ဘယ္ေတာ့ၿပန္လာမွာလဲ (၂ )

by Aung Moe Win on Friday, February 22, 2013 at 5:33am ·

စိတ္ဒဏ္ရာမ်ား
-----------------
အိမ္လြမ္းစိတ္ဆိုတာကလည္း နယ္စပ္မ်ဥ္းကို ၿဖတ္ေက်ာ္လိုက္ခါမွ၊
ဘာသာစကားမတူတဲ့ သူစိမ္းေတြ နဲ႔ ေတာအတူလိုက္တဲ့အခ်ိန္က် ပိုၿပီး ခံစားနားလည္တတ္ခဲ့ႀကတယ္ တဲ့။
၁၉၆၂ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းၿပီးကတည္းက ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ႀကသူေတြ ရာခ်ီၿပီးေထာင္က်ခဲ့တယ္။ ရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ေတာခိုခဲ့ႀကတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဝရမ္းေၿပးဘဝေတြမွာ နာမည္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ဘဝကိုၿမွဳပ္ႏွံခရီးဆက္ခဲ့ႀကတယ္။ ေသခ်ာတာတခုကေတာ့
စိတ္ဒဏ္ရာေတြ အထပ္ထပ္နဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ ဘဝေတြကို ပိုင္ဆိုင္လိုက္ႀကတယ္။

က်ေနာ္တို႔တေတြလည္း ေဖ့ဘြတ္ေတြရဲ႕ေက်းဇူးေႀကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေဟာင္း၊ ရဲေဘာ္ေဟာင္းေတြ ၿပန္ဆံုႀကရတယ္။
ၿမန္မာယဥ္ေက်းမႈ ရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း ခင္ဗ်ားတို႔မိသားစုေတြ ေနေကာင္းႀကရဲ႕လား။ အလုပ္အကိုင္ေတြအဆင္ေၿပႀကလား၊ အဆက္အသြယ္ၿပန္ရတာ ဝမ္းသာတယ္ ဗ်ာ ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြ နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရိွႀကတယ္။

ဒါေပမဲ့ အင္တာနက္ေပၚမွာ စုန္းၿပဴးေတြ ရိွေနတာေႀကာင့္ ေဖ့ဘြတ္တခုလံုးကလည္း စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလာတယ္။
စုန္းၿပဴးဆိုတာ ၿပည္တြင္းၿပည္ပ ႏွစ္ခုလံုးမွာ ရိွေနတယ္။
တခ်ိဳ႕က ၿပည္တြင္းအေနအထားကို ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္မရိွပဲ၊
" ငါတို႔က အဆင့္ၿမင့္တဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ ေနတဲ့သူေတြ၊  မင္းတို႔ဘာမလုပ္ႀကဘူးလား။ ညာမလုပ္ႀကဘူးလား"
--- စတဲ့  ဘဝင္ရူးရူးေနတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ေတြ၊ သုခမိန္လိုလို ဗိုလ္ခ်ဳပ္လိုလို ဂိုက္ဖမ္းေနသူေတြ၊
ၿပည္တြင္းက လူတခ်ိဳ႕ကလည္း အဲ့သလို အခ်ိဳးမေၿပတဲ့ ၿပည္ပက လက္တဆုပ္စာ လူနည္းစုကို ႀကည့္ၿပီး
" ေဒၚလာစားေတြ၊ ၿပည္ပမွာ ဝိုင္ကေလးေသာက္လိုက္၊ စာတမ္းေလးေရးလိုက္၊ သိတ္ဟုတ္ေနပါလား၊
မင္းတို႔လို ပုဂံေဆး၊ အေလာင္းေဆး၊ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္၊ ဆူရွီလိပ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သတိၱရိွရင္ ၿပန္လာခဲ့
-------- -----------------
----------------------------
စေသာ စေသာ--- ၿပည္ပေရာက္၊ ဒီမုိကေရစီေရးလႈပ္ရွားသူအားလံုးအေပၚ၊
အခြင့္ရရင္ သိမ္းႀကံဳးဝင္ေဆာ္လိုက္မယ္ ဆိုတဲ့လူေတြကလည္း ရိွေနတယ္။

အဲ့ဒီေတာ့ မသိလို႔ေမးပါရေစအံုး။
ငါကသာ အဂၤလိပ္စာတတ္ အေနာက္တိုင္းပညာတတ္ၿဖစ္တယ္ ဆိုၿပီး ဘဝင္ရူးရူးေနသူေတြကို နာမည္တပ္ၿပီး မေဝဖန္၊ မတိုက္ခိုက္ရဲပဲနဲ႔ ၿပည္ပေရာက္အားလံုးကို သိ္မ္းႀကံဳးေဆာ္ေနတဲ့သူေတြကေရာ ရိုးသားပါရဲ႕လား။

(၁) ႏိုင္ငံရပ္ၿခားမွာ ၿမန္မာေငြသံုးလို႔မွ မရတာ။ ေဒၚလာမစားလို႔ ဘာစားရမွာလဲ။

(၂) ၿမန္မာၿပည္က ပညာတတ္ေတြ၊ သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္အလုပ္ေတြ၊ ပုဂံေဆး၊ အေလာင္းေဆး၊ စားပြဲထိုးလုပ္
သေဘၤာ ခုန္ခ်၊ ဆူရီွးလိပ္ ၊ သန္္႔ရွင္းေရးလုပ္ ေနႀကရတဲ့ ဘဝေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးလုပ္ေနႀကတယ္ ထင္လို႔လား။

(၃) အဲ့ဒီလို သူမ်ားႏိုင္ငံမွာ အလုပ္လုပ္ေနႀကတဲ့သူေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ ပင္ပင္ပမ္းပမ္းရွာ အလုပ္လုပ္လို႔ရတဲ့ေငြေလးေတြနဲ႔
သူတို႔တတ္ႏိုင္သေလာက္ တိုင္းၿပည္ရဲ႕ ဒုကၡေတြကို ဝိုင္းဝန္းထမ္းေပးေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။
ၿပည္တြင္းကသူေတြ လြတ္ေၿမာက္ဖို႔အတြက္ အလုပ္တခုၿပီး တခုထြက္- သံရံုးေရွ႕မွာေအာ္ဟစ္ခဲ့ႀကတာမဟုတ္ဘူးလား။

တကယ္ေတာ့ နာမည္ႀကီးေခါင္းေဆာင္ေတြကို ခုတံုးလုပ္၊ အရိပ္ခိုၿပီး၊ ေစာ္ကားေနတဲ့လုပ္ရပ္ေတြကို ဆင္ၿခင္သင့္ပါတယ္။
ဒီလိုမွ မဆင္ၿခင္ဘူးဆိုရင္ ၿပည္တြင္းအင္အားစု နဲ႔ ၿပည္ပေရာက္အင္အားစု ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြဟာ စစ္အစိုးရလက္ထက္တံုးက သတင္းစာအာေဘာ္ေတြလို ၿဖစ္လာပါလိမ့္မယ္။

ဥေႏွာက္ယိုစီးမႈၿပႆနာ
--------------------------
အဓိက ၿပႆနာက တိုင္းၿပည္မွာရိွတဲ့ ပညာတတ္ေတြ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြဆီမွာ ဘာေႀကာင့္ အလုပ္သြားလုပ္ႀကသလဲ။
သူတို႔ထြက္သြားတဲ့အတြက္ မိခင္တိုင္းၿပည္နစ္နာရတဲ့ ဥေႏွာက္ယိုစီးမႈ ( Brain-drain) ဆိုတဲ့အရာဟာ ဘာေႀကာင့္ေပၚေပါက္ခဲ့သလဲ။
ရိုးရိုးေလးပါ။ မိမိတိုင္းၿပည္မွာ လုပ္ကိုင္စားရတာအဆင္မေၿပလို႔။ မလံုၿခံဳလို႔။ ေနေပ်ာ္စရာမရိွတဲ့ အေၿခအေနေတြ မရိွလို႔ပါ။
အဲ့ဒီေတာ့ ( Brain- drain) ၿပႆနာကို အဓိက တာဝန္ရိွသူဟာ သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရၿဖစ္တယ္။
အစိုးရက ကိုယ့္တာဝန္ကိုယ္ေက်တဲ့အခါ၊ တိုင္းၿပည္မွာ ပညာတတ္ေတြအမ်ားႀကီးၿပန္လာမယ္။
အသစ္ေတြပိုမိုေမြးၿမဴဖန္တီးႏိုင္ႀကပါမယ္။
ၿပႆနာက တုိင္းၿပည္မွာ ဥပေဒစုိးမိုးမႈမရိွတာေတြၿမင္ေနရတယ္။
ေနထိုင္မႈစရိတ္က ႏိုင္ငံတကာၿမိဳ႕ႀကီးေတြန႔ဲအၿပိဳင္ၿဖစ္ေနၿပီး၊ ဝင္ေငြက ေအာက္ဆံုးမွာေရာက္ေနတယ္။
ေၿပာင္းလဲမႈကို ခံစားေနရသူေတြက နာမည္ႀကီးေခါင္းေဆာင္ေတြေလာက္သာၿဖစ္ေနေတာ့ အေၿခအေနႀကီးကို မယံုရဲႀကဘူး။
ဒါေႀကာင့္ အခြင့္အေရးရေနသူေတြက ဦးေဆာင္ၿပီး ၊ အမ်ိဳးသားၿပန္လည္သင့္ၿမတ္ေရးလုပ္ေနတဲ့ သမၼတႀကီးဆီကို ဥေႏွာက္ယိုစီးမႈၿပႆနာကို ေလ်ာ့က်ေစမဲ့ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးမူဝါဒေတြကို လက္ေတြ႕က်က် လုပ္ဖို႔တိုက္တြန္းသင့္ပါတယ္။

အၿမင္ေသေတြ နဲ႔ မႀကည့္ပါနဲ႔
--------------------------------
ဒီေနရာမွာ ၿမန္မာရုပ္ရွင္ေတြထဲက အေပါစားဇာတ္ကြက္ေတြလိုမ်ိဳး အားလံုးကို မရႈၿမင္ဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။
ရုပ္ရွင္ထဲက အေပါစား ဇာတ္ကြက္ဆိုတာ
ႏိုင္ငံၿခားၿပန္မ်ားသည္-- ေငြေတြအမ်ားႀကီး ခ်မ္းသာသည္။ အဆင္ေၿပႀကသည္။
အေနာက္တိုင္း ေခတ္ပညာတတ္ေတြၿဖစ္သည္ ဆိုတဲ့ အႀကမ္းဖ်င္းေတြးထင္ေနမႈ ႏွစ္ခု။
တကယ္ေတာ့ အဲ့သလို မဟုတ္ပါဘူး။
ႏိုင္ငံေရးယံုႀကည္ခ်က္ေႀကာင့္၊ တိုင္းၿပည္ကို စြန္႔ခြာလာသူေတြအတြက္
ႏိုင္ငံရပ္ၿခားမွာ ရုန္းကန္ရတာ ပိုလို႔မလြယ္ကူပါဘူး။

ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့လူငယ္ဘဝေတြမွာ စာသင္ခန္းေတြကို စြန္႔လႊတ္လုိက္ရၿပီး၊ ေတာခိုႀကတယ္။
ငွက္ဖ်ားေတာထဲမွာ ၿမွဳပ္ႏွံရုန္းကန္ႀကတယ္။ စစ္ေအးတိုက္ပြဲအၿပီးမွာ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးက အႀကပ္အတည္းေတြေတြ႕လာတယ္။
တခ်ိဳ႕က ပရိုပိုဆယ္နဲ႔အဆင္ေၿပႀကေပမဲ့ အမ်ားစုက ရပ္တည္ဖို႔အတြက္ ဒုကၡေရာက္ႀကရတယ္။
လံုၿခံဳတဲ့ႏိုင္ငံတခုကို စတင္ေရြ႕ေၿပာင္းႀကတယ္။ မဟာမဟာ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား ဆိုသူေတြကလည္း
" တတိယႏိုင္ငံကိုထြက္ခြာသူမ်ားသည္ ေတာ္လွန္ေရးကို သစၥာေဖာက္သူမ်ားၿဖစ္သည္" ဆိုတဲ့စြပ္စဲြခ်က္နဲ႔အတူ၊
တတိယႏိုင္ငံကို ဒုကၡသည္အၿဖစ္ေလွ်ာက္သူေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးခိုလႈံခြင့္ေလွ်ာက္သူေတြဟာ အလိုလိုေနရင္း သစၥာေဖာက္ေတြၿဖစ္ခဲ့ႀကရၿပန္တယ္။
( ေနာက္ေတာ့မႀကာဘူး အဲ့ဒီ မဟာေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ေတြပဲ ႏိုင္ငံရပ္ၿခားကို နည္းမ်ိဳးစံုနဲ႔ အညႊန္႔ခူးစား လာေရာက္ေနထုိင္ႀကၿပန္တယ္)

အဖြဲ႔အစည္းမရိွ၊ ေႏြးေထြးမႈမရိွတဲ့ သူစိမ္းႏိုင္ငံေတြဆီမွာ--
တိုင္းၿပည္ရဲ႕ဖက္ဆစ္စံနစ္ကိုေၿပာင္းလဲဖို႔ ႀကိဳးစားခ့ဲတဲ့ ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားသူေတြ
ေနာက္ထပ္ဘဝႀကမ္းႀကမ္းေတြကို ၿဖတ္သန္းႀကၿပန္တယ္။
တခ်ိဳ႕က စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံေတြမွာ အနိမ့္ဆံုးရတဲ့နာရီစားနဲ႔၊ စေတာ္ပယ္ရီေကာက္၊ ပန္းသီးေၿခြ အလုပ္ေတြမွာ
ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ႀကရသလို၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ စက္ရံုအလုပ္ေတြမွာ လုပ္ႀကတယ္။
ဘဝက ပင္ပမ္းလြန္းေတာ့ ေက်ာင္းၿပန္တက္ႏိုင္တဲ့အခြင့္အေရးရသူဆိုတာ အနည္းစုပါ။
အမ်ားစုက ေအာက္ေၿခအလုပ္ေတြမွာ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ႀကတာမ်ားပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ သူတို႔တေတြဟာ ကိုယ့္ႏိုင္ငံရဲ႕အေရးကို ေရာက္တဲ့ေနရာက အတတ္ႏိုင္ဆံုးလုပ္ခဲ့ႀကတယ္။
သူတို႔ေရာက္ခါစတံုးကဆိုရင္ ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းမွာ ၿမန္မာၿပည္က ဒီမိုကေရစီေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ၊
ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြမေၿပာနဲ႔ ၿမန္မာၿပည္ေၿမပံု နဲ႔ နာမည္ကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမႀကားဘူးဘူး။
ေရာက္ေလရာ အလုပ္ခြင္၊ စာသင္ေက်ာင္းေတြမွာ၊ ေၿမပံုေလးေတြကို လက္ညိွဳးထိုးၿပ၊ ဓါတ္ပံုေလးေတြၿပ၊
၇င္ထိုးေလးေတြထုိးၿပီး လႈပ္ရွားမႈေတြက လုပ္ႀကမွ၊ ၿမန္မာၿပည္သူေတြ ရုန္းကန္မႈအေႀကာင္းေတြကို ႏိုင္ငံတကာက က်ယ္က်ယ္ၿပန္႔ၿပန္႔သိလာႀကတာပါ။
တကယ္ေတာ့  ၿပည္တြင္းၿပည္ပက ေအာက္ေၿခထုရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈမပါပဲ၊ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈမပါပဲ ၿမန္မာၿပည္ကို သိဖို႔ွဆိုတာ မၿဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။
တစံုတေယာက္ေႀကာင့္ ၿမန္မာႏိုင္ငံကို သိႀကတာ လို႔ ေၿပာေနသူေတြဟာ လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ေဝးေနသူေတြပါ။

ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ေရာက္ေနတဲ့ စာေရးဆရာမ ႏွင္းပန္းအိမ္ နဲ႔ ေဖ့ဘြတ္မွာ စကားေၿပာႀကေတာ့၊
သူတို႔ရဲ႕သားက ေမးတဲ့ေမးခြန္းေလးကို ရင္ဖြင့္ရွာတယ္။ အေမရယ္ အေမတို႔ဘဝေတြက ဘယ္ေတာ့တည္ၿငိမ္မွာလဲ တဲ့။
က်ေနာ္လည္း စိတ္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္ထိခိုက္ရတယ္။
နယ္စပ္ဒုကၡသည္စခန္းကစလို႔၊ ႏိုင္ငံအသီးသီးမွာ ေရာက္ေနသူေတြအားလံုး သူ႔အႀကပ္အတည္းနဲ႔သူတည္ရိွေနႀကတယ္။
မိသားစုတခုလံုးကို ေနရာသစ္တခုဆီမွာ၊ ဘယ္လိုေရြ႕ႀကမလဲ ဆိုတဲ့အရာဟာ လြယ္လြယ္ကူကူ ကိစၥေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။
ေသခ်ာတာတခုကေတာ့ ကိုယ့္အိ္မ္ကိုယ့္ေၿမကို ၿပန္ခ်င္တဲ့သူက မ်ားတာပါ။

ဒါေပမဲ့ ၿပဳၿပင္ေၿပာင္းလဲေရးလုပ္မႈအေပၚမွာ ရႈၿမင္ေနႀကတဲ့အၿမင္ေတြက မတူသလို၊
ၿပည္တြင္းမွာ ဘယ္လိုရပ္တည္ႀကမွာလဲဆိုတဲ့ေမးခြန္းေတြကလည္းရိွေနတယ္။
အထူးသၿဖင့္ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံု ကို ၿပင္ဖို႔အတြက္ လႊတ္ေတာ္တြင္းလႊတ္ေတာ္ၿပင္ပမွာ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ႀကမယ္ လို႔
ေႀကြးေႀကာ္ခဲ့တဲ့သူေတြရဲ႕ အေနအထားက ဘယ္လိုေၿပာင္းလဲသြားသလဲ။
ၿပည္တြင္းမွာ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္မရိွတဲ့လမ္းေႀကာင္းကို ရင္ဆိုင္လိုက္ရတယ္ဆိုတာကို နားလည္ေပမဲ့၊
ၿပည္ပေရာက္ေနသူေတြအတြက္ ေရြးခ်ယ္ပိုင္ခြင့္ရိွေနေသးတဲ့ အေနအထားေတြက ရိွေနေသးတယ္ ဆိုေတာ့
က်ေနာ္တို႔အုပ္စုေတြႀကားမွာ အသံေတြကြဲလာခဲ့တာ အဆန္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။
ဘာပဲၿဖစ္ၿဖစ္--- တိုင္းၿပည္အေပၚ ရိုးရိုးသားသားခ်စ္ခဲ့၊ အနစ္နာခံတိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ႀကတဲ့ ကိုမင္းကိုႏိုင္အပါအဝင္
ဒီမိုကေရစီေရးလႈပ္ရွားမႈအေပၚ ေနရာေပါင္းစံု၊ အလႊာေပါင္းစံုမွာ အေလ်ာ့မေပးစတမ္းလုပ္ကိုင္ေနသူေတြအားလံုးဟာသူရဲေကာင္းေတြပါ။
ဒီလို သူရဲေကာင္းေတြ နဲ႔ ေဝးကြာေစမဲ့ အၿဖစ္အပ်က္ေတြ၊ ၿငင္းခုန္မႈေတြကို သတိထားၿပီး ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ေဆြးေႏြးဖို႔လိုပါလိမ့္မယ္။

တတိယပိုင္းမွာ- က်ေနာ္တို႔ႀကားက အေတြးအေခၚၿပႆနာေတြကို ေဆြးေႏြးသြားပါမယ္။
-------------------------------------------------------------------------------------------------------