ေလ့လာမိတဲ့ ရာဇပရိယာယ္အခ်ိဳ႕(ေမာင္၀ံသ)

by Maung Wuntha (Notes) on Tuesday, June 18, 2013 at 4:56am

ျပည္သူ႕ေခတ္ဂ်ာနယ္ ၂၀ ဇြန္ ၂၀၁၃ ပါ ေမာင္၀ံသ ေျပာခ်င္လြန္းလို႕ေဆာင္းပါး။
၀ဲစားႏိုင္ငံလို႕ အထင္မခံခဲ့ရပါ
ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ၁၉၄၈ လြတ္လပ္ေရးရခ်ိန္ကစလို႕ ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကို က်င့္သုံးခဲ့တာ ၁၀ႏွစ္ ၾကာျမင့္ခဲ့တယ္။ အဲဒီ ၁၀ႏွစ္ ၁၀မိုး ကာလအတြင္း တိုင္းျပည္မွာ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးတစ္ၿခိမ္းၿခိမ္

း ျဖစ္ေနတဲ့ၾကားက လယ္ယာစီးပြားလုပ္သူေတြဆက္လုပ္၊ ျပည္ပဆန္တင္ပို႕တာေတြလည္း မပ်က္မကြက္ ဆက္လုပ္၊ အျခား စက္မႈထုတ္ကုန္ အိပ္စပို႕ အင္ပို႕ေတြကလည္း အရွိန္အဟုန္နဲ႕။ သည္ၾကားထဲ ျပည္ေတာ္သာ စီမံကိန္းႀကီးဆိုတာေတာင္ ေပၚေပါက္ခဲ့ေသး။ ဆဌသံဂါယနာတင္ပြဲႀကီးကလည္း ဗုဒ္ဓဘာသာသမိုင္းမွာ မွတ္တိုင္ႀကီး ထီးထီးမားမား စိုက္ထူႏိုင္ခဲ့။ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ ၀ဲစားႏိုင္ငံလို႕ ဘယ္သူကမွ မထင္ခဲ့ရုံမက ျမန္မာျပည္သားေတြ သြားေလရာ မ်က္ႏွာပန္းလွကာ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ ေမာ္ၾကည့္ျခင္းကို ခံခဲ့ရတာ အားလုံးအသိပါ။ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ႀကီးရဲ႕ အေျခအေနေတြ ဘက္ေပါင္းစုံက ယိုယြင္းလာေနတယ္လို႕ ေျပာစရာ တကြက္မွ မရွိခဲ့။
၁၉၅၈ အာဏာသိမ္းပြဲ
အဲသလို ျပည္ေတာ္သာေခတ္ႀကီးကိုပင္ ေရွးရႈေနခ်ိန္မွာ ျပည္ေတာ္မသာ ခဲ့တာက အာဏာရႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီးျဖစ္တဲ့ ဖဆပလ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ႀကီးပါပဲ။ ဖဆပလႀကီး ထက္ျခမ္းကြဲရာက အစျပဳၿပီး တည္ၿမဲဖဆပလလိုလားသူ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီလက္ေဟာင္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တခ်ိဳ႕နဲ႕ စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေန၀င္း ပူးေပါင္းကာ ၁၉၅၈ခုမွာ ဦးႏုဆီက အာဏာသိမ္းခဲ့ပါတယ္။ သမိုင္းေရးတဲ့အခါ တိုင္းျပ့ည္မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနလို႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေန၀င္းလက္ကို ဦးႏုက အာဏာအပ္လိုက္ရတယ္ဆိုတဲ့ အေပါက္မ်ိဳးေရးသူေတြရွိတယ္။
စစ္တပ္ရာဇ၀င္ရိုင္းမယ္
တကယ့္အျဖစ္အပ်က္က ဦးႏုဆီကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းအမိန္႕အရ အာဏာလာသိမ္းတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ သုံးေယာက္ (ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္တင္ေဖ)က ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ရုံးမတက္ပါနဲ႕ေတာ့လို႕ ေျပာေတာ့ ဦးႏုက မင္းတို႕ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းတာလား၊ အာဏာသိမ္းတယ္ဆိုတာ စစ္တပ္အတြက္လည္း ရာဇ၀င္ရိုင္းမယ္၊ တိုင္းျပည္အတြက္လည္း မေကာင္းဘူးကြာ၊ သည္ေတာ့ က်ဳပ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းကို အာဏာလႊဲအပ္မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းက ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အျဖစ္တာ၀န္ယူၿပီး ၆လအတြင္း လြတ္လပ္တရားမွ်တတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးပါ။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီကို အာဏာျပန္လႊဲအပ္ပါလို႕ ေတာင္းဆိုလိုက္တာပါ။ ဦးႏုက တိုင္းျပည္ႀကီး မၿငိမ္မသက္ ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ က်ဳပ္လည္း မထိန္းသိမ္းႏိုင္ေတာ့ပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း အာဏာလႊဲယူၿပီး ကယ္တင္ေတာ္မူပါလို႕ ေတာင္းဆိုခဲ့တာ မဟုတ္ပါ။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းစိတ္ဆိုးပုံမ်ား
ဦးႏုဆီသြားခဲ့တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ၃ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ အေတာ္ခင္မင္ရင္းႏွီးတဲ့ ဗိုလ္တေထာင္သတင္းစာ အယ္ဒီတာခ်ဳပ္ေဟာင္း၊ ကြယ္လြန္သူ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္ဗိုလ္ထိန္လင္းနဲ႕လည္း အေတာ့္ကို ရင္းႏွီးတယ္။ ထိုပုဂိဳလ္ဟာ လူေတာ္တစ္ေယာက္လို႕ သတင္းႀကီးပါတယ္။ ဘ၀င္လည္း အေတာ္ျမင့္သူလို႕ ဆိုပါတယ္။ ဦးႏုဆီကို သြားတာေတာင္ သူက ဦးေဆာင္သြားခဲ့တာ၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးက သူ႕အေဖာ္အျဖစ္လိုက္ခဲ့ရတာလို႕ ေျပာတတ္တဲ့ သူမ်ိဳးပါ။ ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာလာၿပီး ထိုပုဂိဳလ္လည္း သူေျပာင္းလဲကိုးကြယ္ရာ ဘာသာေရးကိစေတြ လုပ္ေနရင္း တစ္ေန႕ စကားလက္ဆုံက်ေတာ့ ဗိုလ္ထိန္လင္းကို ေျပာျပသတဲ့။ ဦးႏုစကားကို လက္ခံသေဘာတူၿပီး သူတို႕ သုံးေယာက္ ျပန္လာကာ ဗိုလ္ေန၀င္းထံ အစီရင္ခံေတာ့ စိတ္ဆိုး လိုက္တာဗ်ာတဲ့။ သူက အဲဒီကတည္းက အျပတ္အာဏာသိမ္းခ်င္ေနတာ။ က်ဳပ္တို႕က ဦးႏုလွည့္ကြက္ထဲ ၀င္သြားၿပီး အာဏာလႊဲတာကို လက္ခံ၊ ပါလီမန္ကိုလည္း မဖ်က္ရ၊ ႏိုင္ငံေတာ္သမတႀကီးကလည္း ရွိေနမယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ အႏိုင္ရပါတီကို အာဏာလႊဲရမယ္ဆိုတာကိုလည္း သေဘာ တူခဲ့ေလေတာ့ သူ႕ရဲ႕ မင္းစည္းစိမ္ခံစားခြင့္က ခဏေလး ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့လို႕ ေဒါသူပုန္ထသြားဟန္တူတယ္တဲ့။
အာဏာသိမ္းေရာဂါေတြ ကူးစက္ေနခ်ိန္
အဲဒီကာလ၀န္းက်င္ ၁၉၅၀ ႏွစ္မ်ားက အီဂ်စ္မွာ ဗိုလ္မွဴးႀကီး နာဆာတို႕ အာဏာသိမ္း၊ ထိုင္းမွာလည္း ခဏခဏစစ္တပ္က အာဏာသိမ္း၊ ပါကစၥတန္မွာလည္း အာယြတ္ခန္တို႕၊ ယာဟီးယားခန္တို႕ အာဏာသိမ္း စသည္ျဖင့္ စစ္အာဏာသိမ္းေရာဂါေတြကူးစက္ေနခ်ိန္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း ကလည္း ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို ျဖတ္လမ္းက အပိုင္ႀကံခဲ့တာပါပဲ။ သို႕ေသာ္ သူ႕ထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ အကြက္ျမင္တဲ့ ဦးႏုနဲ႕ ရင္ဆိုင္ရေလေတာ့ ပထမတစ္ေက်ာ့မွာျဖင့္ သူခံသြားရ ေပသေပါ့။ ေနာက္တစ္ေက်ာ့ ၁၉၆၂ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္က်ေတာ့ ဦးႏုရဲ႕ တစ္ေက်ာ့ျပန္အစိုးရက ႀကီးမွဴးကာ ျပည္လမ္းအသံလႊင့္ရုံႀကီးမွာ ဖက္ဒရယ္ မူကိစ ညီလာခံႀကီး က်င္းပေနတုန္း၊ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေပါင္းစုံလည္း ရန္ကုန္မွာ အစုအေ၀းနဲ႕ ေရာက္ေနၾကတုန္းမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းနဲ႕ အေပါင္းပါမ်ားဟာ ခဲတစ္လုံးတည္းနဲ႕ ငွက္အေကာင္ေပါင္းမ်ားစြာကို အပိုင္ရခဲ့ပါတယ္။ (မွတ္ခ်က္။ ဒီကိစၥမွာေတာင္ ဂိုဏ္းဂဏအစြဲႀကီးတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအတိုက္အခံ တခ်ိဳ႕က ဦးႏုဟာ သူမႏိုင္ေတာ့တဲ့ ဖက္ဒရယ္ ဇာတ္ရႈပ္ကို ဆက္မက ရဲေတာ့လို႕ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ရန္ကုန္မွာ စုေပးၿပီး ဦးေန၀င္းလက္ကို အပ္လိုက္တာလို႕ စြပ္စြဲတာ ၾကားဖူးခဲ့ပါေသးဗ်ာ။)
တကယ္ကေတာ့ သမတႀကီး မန္း၀င္းေမာင္ကအစ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုအပါအ၀င္ ပထစအစိုးရအဖြဲ႕၀င္ေတြ၊ ဖက္ဒရယ္မူေဆြးေႏြးမိတဲ့ တိုင္းရင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြ အကုန္ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္းခံရပါတယ္။
တည္ၿမဲမ်ား ေဘးမသီရန္မခ
အဲဒီတုန္းက ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဦးဗေဆြတို႕ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႕ အပါအ၀င္ တည္ၿမဲဖဆပလေတြ ေဘးမသီရန္မခပါပဲ။ တခ်ိဳ႕ဆို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက တည္ၿမဲေတြအတြက္ အာဏာသိမ္းေပးသလိုလိုေတာင္ ထင္ေၾကးေပးေနၾကေသးရဲဲ႕။
ေနာက္ေတာ့လည္း စစ္အာဏာရွင္ေလာင္းက မင္းသားေခါင္းစြပ္ ႀကီးကို ဖယ္လိုက္ပါတယ္။ ေတာျပန္ဗကပတခ်ိဳ႕နဲ႕ ပမညတဆိုရွယ္နီတခ်ိဳ႕ကို သိမ္းသြင္းကာ စစ္တပ္အမာခံျပဳတဲ့ တစ္ပါတီစနစ္ကို စတင္ ပ်ိဳးေထာင္ ခ်ိန္မွာေတာ့ ဖဆပလဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ေကာင္းစြာ အျမင္ရွင္းသြားပါတယ္။ သူက ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ႏွစ္ႏွစ္ကာကာ ယုံၾကည္သူျဖစ္တယ္။ ကြန္ျမဴနစ္တစ္ပါတီစနစ္ကို ခါးခါးသီးသီး မုန္းတီးသူျဖစ္တယ္။ သည္ေတာ့မွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးဗေဆြတို႕ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းနဲ႕ ျပတ္စဲၾကေတာ့တယ္။ မၾကာခင္ သူတို႕လည္း ေရၾကည္အိုင္ ေရာက္သြားၾကတာပါပဲ။
ကြဲလြဲတတ္တာ ထုံးစံပါ
သည္အတိတ္ျဖစ္ရပ္ေတြကို မ်က္ေမွာက္ကာလ ႏိုင္ငံေရး ေလ့လာသူေတြ သင္ခန္းစာ ယူသင့္တယ္ထင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုတာ တစ္ဦးန႕ဲ တစ္ဦး သေဘာထားကြဲလြဲၾကစၿမဲပါ။ အထူးသျဖင့္ အင္အားႀကီးပါတီေတြ၊ အာဏာရပါတီေတြ အထူးသတိထားသင့္ပါတယ္။ အရင္တုန္းက နာမည္ႀကီး လက္၀ဲစြန္းပါတီတစ္ခုရဲ႕ ေဆာင္ပုဒ္ၾကားဖူးတယ္။ ]]တူတာေတြ တြဲလုပ္၊ မတူတာေတြ ခြဲလုပ္ဆိုတာ လက္ေတြ႕မက်တဲ့ အေခ်ာင္သမား၀ါဒ ျဖစ္တယ္။ အေျခခံခံယူခ်က္ခ်င္း လူတန္းစား သဘာ၀ခ်င္းမတူတဲ့ အင္အားစုေတြဟာ ဘယ္ကိစမဆို တြဲလုပ္လို႕ကို မရႏိုင္ဘူး။ တြဲလုပ္လို႕ ရတယ္ဆိုရင္လည္း တိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားေတြအတြက္ပဲ ျဖစ္မယ္။ အဲဒီညီညြတ္ေရးမ်ိဳးဟာ တံေတြးနဲ႕ ဆြတ္ၿပီး ကပ္ထားတဲ့ ညီညြတ္ေရးပဲျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အယူအဆမတူဘူးလား၊ အက္ေၾကာင္း ေပၚလာၿပီလား၊ ဒါဆို ကြဲအက္ေရးကေန ခြဲထြက္ေရး လုပ္ၾကေတာ့။ ေတာ္လွန္ေရးဆိုတာ သန္႕သန္႕ေလးလုပ္ရတယ္}}တဲ့ဗ်ာ။
အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ကို အဲဒီပါတီလိုလားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာၾကဆိုၾကတုန္းက ကြၽန္ေတာ္တို႕က ဟားခဲ့ၾကတယ္။ အခု ျပန္စဥ္းစား ၾကည့္ေတာ့]]အေျခခံခံယူခ်က္ခ်င္း လူတန္းစား သဘာ၀ခ်င္းမတူတဲ့ အင္အားစုေတြဟာ ဘယ္ကိစမဆို တြဲလုပ္လို႕ကို မရႏိုင္ဘူး။ တြဲလုပ္လို႕ ရတယ္ဆိုရင္လည္း တိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား ေတြအတြက္ပဲ ျဖစ္မယ္။ အဲဒီညီညြတ္ေရးမ်ိဳးဟာ တံေတြးနဲ႕ ဆြတ္ၿပီး ကပ္ထားတဲ့ ညီညြတ္ေရးပဲျဖစ္မယ္}}ဆိုတဲ့ ေကာက္ခ်က္ကို လက္ေတြ႕မ်ားနဲ႕ ထင္ဟပ္ကာ အဖန္ဖန္တလဲလဲ ဆင္ျခင္ေနမိပါတယ္။
ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီသက္ဆိုးရွည္ဖို႕
၁၉၅၈ခုႏွစ္က အာဏာလာသိမ္းသူေတြကို ဦးႏုက ေဖ်ာင္းဖ်ၿပီး ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီသက္ဆိုးရွည္ေရးအတြက္ ေနာက္ဆုံး က်ည္ဆန္ အျဖစ္ အာဏာလႊဲျခင္းနဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲံကတိကို အေပးအယူခဲ့တယ္။ ၆လအတြင္း ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုခဲ့ေပမယ့္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ရက္ေတြတိုးတိုးၿပီး ေတာင္းခဲ့လို႕ ၂ႏွစ္ၾကာသြားတယ္။ အဲဒီတုန္းက ပါလီမန္မွတ္တမ္းေတြကို ျပန္ဖတ္ရင္ တည္ၿမဲဖဆပလအမတ္ေတြဟာ မာန္တက္ၿပီး အေပၚစီးကေန သေဟာက္သဟမ္း ေဆြးေႏြး ေျပာဆိုတာေတြ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ၀ိဓုရဘြဲ႕ရသြားတဲ့ နာမည္ေက်ာ္ မိန္႕ခြန္းကို သာယာ၀တီ သခင္ခ်စ္ေမာင္ ရဲရဲေတာက္ ေျပာခဲ့တာ အဲဒီ ပါလီမန္ပါ။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရ သက္တမ္းမတိုးေရးကို သာယာ၀တီ သခင္ခ်စ္ေမာင္တို႕က ေလးေလး နက္နက္ အေရးတႀကီး အဆိုတင္သြင္းေဆြးေႏြးေနစဥ္ တည္ၿမဲ ဖဆပလ အမတ္တခ်ိဳ႕က သေရာ္ေမာ္ကား ေထာက္ကြက္ေတြနဲ႕ ၀င္ေႏွာက္ခဲ့တာေတြ ဖတ္ရပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့မွ သူတို႕ေတြလည္း ေက်ာခ်မွ ဓားျပမွန္း သိကုန္ၾကေတာ့တာကလား။
ခုတစ္ေလာ ဖတ္ေနရ ၾကားေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသတင္းတခ်ိဳ႕နဲ႕ ပတ္သက္လို႕ စပ္မိစပ္ရာ အေတြးေရလ်င္ေၾကာမွာ ေမွ်ာၾကည့္တာပါ။ အထူးသျဖင့္ ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္စာစာအုပ္မွာ သင္ရတဲ့ ၀ံပုေလြနဲ႕ သိုးငယ္ပုံျပင္နဲ႕လည္း စံထိုးၾကည့္မိပါတယ္။
၁၆ ၀၆ ၂၀၁၃ maungwuntha@gmail.com