ေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာကသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊
ေလာကသည္လည္း ေလာကဓံတရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သို႔ အစဥ္လုိက္၏။

အဘယ္ရွစ္မ်ဳိးတို႔နည္းဟူမူ -
၁။ လာဘ္ရမႈ၊
၂။ လာဘ္မရမႈ၊
၃။ အျခံအရံရွိမႈ
၄။ အျခံအရံမရွိမႈ၊
၅။ ကဲ့ရဲ႕မႈ၊
၆။ ခ်ီးမြမ္းမႈ၊
၇။ ခ်မ္းသာမႈ၊
၈။ ဆင္းရဲမႈတို႔တည္း။

ရဟန္းတို႔
ဤေလာကဓံ တရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သည္ ေလာကသို႔ အစဥ္လုိက္ကုန္၏၊
ေလာကသည္လည္း ဤေလာကဓံ တရား ရွစ္မ်ဳိးတို႔သို႔ အစဥ္လုိက္၏ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။

လာဘ္ရမႈသည္ လည္းေကာင္း၊
လာဘ္မရမူသည္ လည္းေကာင္း၊
အျခံအရံရွိမႈသည္ လည္းေကာင္း၊
အျခံအရံမရွိမႈသည္ လည္းေကာင္း၊
ကဲ့ရဲ႕မႈသည္ လည္းေကာင္း၊ ခ်ီးမြမ္းမႈသည္ လည္းေကာင္း၊
ခ်မ္းသာမႈသည္ လည္းေကာင္း၊
ဆင္းရဲမႈသည္ လည္းေကာင္း၊
ဤသေဘာတရားတို႔သည္
လူတို႔၌ အျမဲမရွိကုန္၊ အတည္ မရွိကုန္၊
ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲတတ္ေသာ သေဘာရွိကုန္၏။

သတိႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ ပညာရွိသည္ ထုိတရားတို႔ကုိ သိ၍
ေဖာက္ျပန္တတ္ေသာ တရားတို႔ကုိ ဉာဏ္ျဖင့္ ႐ႈဆင္ျခင္၏၊
ထုိသို႔ေသာ ပညာရွိ၏ စိတ္ကုိ အလုိရွိအပ္ေသာ
ေလာကဓံ တရားတို႔သည္လည္း မေခ်ာက္ခ်ားႏုိင္ကုန္၊ အလုိမရွိအပ္ေသာ ေလာကဓံတရားတို႔ေၾကာင့္လည္း
စိတ္ထိခုိက္ ပင္ပန္းျခင္းသို႔ မေရာက္ႏုိင္ေပ။
ထုိသူအား စိတ္ႏွင့္ေလ်ာ္ေသာ ေလာကဓံတရားတို႔သည္ လည္းေကာင္း၊ စိတ္ႏွင့္ဆန္႔က်င္ေသာ ေလာကဓံတရားတို႔သည္ လည္းေကာင္း
ပ်က္စီးၿပီး ခ်ဳပ္ေပ်ာက္ၿပီးျဖစ္၍ မရွိကုန္၊
ဘ၀၏ တစ္ဖက္ကမ္းသို႔ ေရာက္ေသာသူ သည္
ကိေလသာ ျမဴကင္း၍ စုိးရိမ္မႈ မရွိေသာ နိဗၺာန္ကုိသိလ်က္
ဘ၀၏ တစ္ဖက္ ကမ္းသို႔ ေရာက္သည္၏
အျဖစ္ကုိ ေကာင္းစြာ သိႏုိင္ေပ၏။

ပဌမ ေလာက ဓမၼသုတ္-