အိႏၵိယႏိုုင္ငံက ရထားလမ္းေတြရဲ႕ သံလမ္းအကြာအေ၀း တိုုးခ်ဲ႕ လိုုက္တာေၾကာင့္ အဲ့ဒီ ဒီဇယ္အင္ဂ်င္ စက္ေခါင္းေတြနဲ႔ ခုုတ္ေမာင္းဖိုု႔ အဆင္မေျပေတာ့တဲ့အတြက္ ျပန္လည္ျပဳျပင္ျပီး အသံုုးျပဳႏိုုင္မယ့္ ျမန္မာႏိုုင္ငံအပါအ၀င္ တျခား ႏိုုင္ငံေတြကိုု တင္ပိုု႔မွာပါ။
ဒီေခါင္းတြဲေတြကိုု အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ရွန္တိန္ ေခါင္းတြဲအေနနဲ႔ အသံုုးျပဳဖိုု႔ ျဖစ္တယ္လိုု႔ ဆိုုပါတယ္။ စုုစုုေပါင္း တင္ပိုု႔မွာကေတာ့ စက္ေခါင္း ၅ လံုုးပါတဲ့။
အဲ့ဒီအင္ဂ်င္စက္ေခါင္းေတြကိုု ေခတ္မွီ ေမာင္းႏွင္ေရး နည္းစနစ္ေတြထည့္သြင္း အဆင့္ျမွင့္တင္ျပဳျပင္ထားျပီး စက္ေခါင္းတလံုုးစီအတြက္ ကုုန္က်စရိတ္ ႐ူပီး သိန္း ၈၀ ကုုန္က်တယ္လိုု႔ စက္ေခါင္းေတြ ျပဳျပင္တဲ့ အလုုပ္႐ံုုက ဆိုုပါတယ္။
အိႏၵိယမွာ လ ွ်ပ္စစ္နဲ႔ေျပးတဲ့ စက္ေခါင္းေတြ ပိုုသံုုးလာတဲ့ေနာက္ပိုုင္းမွာေတာ့ သံလမ္းအကြာအေ၀းေတြကိုု တိုုးခ်ဲ႕ ခဲ့တာေၾကာင့္ အရင္လမ္းအက်ဥ္းမွာ သံုုးတဲ့ စက္ေခါင္းေတြ ထုုတ္လုုပ္မႈကိုုလည္း ရပ္လိုုက္ျပီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ရွိျပီးႏွင့္တဲ့ အေဟာင္းေတြကိုုပဲ အခုုလိုု ျပန္ျပင္ျပီး ရထားစက္ေခါင္း ၀ယ္လိုုသူေတြကိုု ျပန္ေရာင္းခ်ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။
အိႏၵိယက ရထားလမ္း အားလံုုးနီးပါးမွာ သံလမ္း အကြာအေ၀းေတြကိုု ၄ ေပ ၈လက္မခြဲ (၁၄၃၅ မီလီမီတာ) အက်ယ္ ေျပာင္းလိုုက္ျပီးျဖစ္ပါတယ္။ အရင္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုုင္ငံက သံလမ္းအကြာအေ၀းလိုုပဲ ၃ေပ၃လက္မခန္႔ (၁၀၀၀ မီလီမီတာ) အက်ယ္ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုုင္ငံက ရထားလမ္းေတြမွာ ဟိုုးအရင္တုုန္းကေတာ့ ေရေႏြးေငြ႔ စက္ေခါင္းေတြကိုု သံုုးခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၅၈ ကစျပီး ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမဏီ၊ တ႐ုုတ္၊ ဂ်ပန္၊ အိႏၵိယ ႏိုုင္ငံေတြကေန ဒီဇယ္အင္ဂ်င္စက္ေခါင္းေတြ ၀ယ္ယူသံုုးစြဲခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုုႏွစ္ဒီဇင္ဘာအထိ ျမန္မာ့မီးရထားမွာ ဒီဇယ္အင္ဂ်င္စက္ေခါင္း ၃၅၄ လံုုး ရွိတယ္လိုု႔ ၀ီကီပိဒိယမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။
source – The Times of India
Photo – Flickr
No comments:
Post a Comment