Wednesday, February 13, 2013

ေဖေဖၚ၀ါရီဆုေတာင္း

ေဖေဖၚ၀ါရီဆုေတာင္း(ကဗ်ာရြတ္သူ) ကိုသိန္းေက်ာ္

ေမးတန္းလန္းနဲ. အၿမဲေငး ေနရတဲ့
ျမိဳ.ေလးကေန သင္တို.ကို ငါတမ္းတလိုက္မိပါရဲ႕……။

မိတ္ေဆြတို.   …………………………
စာအုပ္ထူထူၾကီးေတြကို
တရိႈက္မက္မက္၊ ခံုခံုမင္မင္ရွိလွတဲ့
လူငယ္ေလးေတြဟာ
ေတာအုပ္ထူထူၾကီးေတြထဲကို
ဘာေၾကာင့္ေရာက္သြားရတာလဲ…..
ငါမေျဖဘူး….
သင္လည္းမေျဖနဲ႕…
သမိုင္းကေျဖလိမ့္မယ္…
အခ်ိန္ေတာ့လိုတာေပါ့။

မိတ္ေဆြတို႕….
ေဒါင္းပ်ိဳေတြ ျမဴးတဲ့ေတာမွာ
၀ဲကေတာ့ေတြကို
ဘယ္သူေတြက ပစ္ခ်သြားၾကပါသလဲ…
သမိုင္းကေျဖလိမ့္မယ္
အခ်ိန္တစ္ခုေတာ့ေပးေကာင္းေပးရမွာေပါ့။
မိတ္ေဆြတို႕…………….
မိဘေတြအိပ္ေနခ်ိန္မွာ
ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ…
ေမွာင္ရိပ္ကေန တိတ္တဆိတ္ႏႈတ္ဆက္…
ေျခသံကိုဖြဖြနင္းၿပီး ………………..
သူတို႕ေတြ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။
ေျခလွမ္းေတြတိုင္းမွာ
ပန္းေတြမပြင့္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ
သူတို႕နားလည္ခဲ့ၾကပါတယ္………………။
ေၾကာက္လုိ႕ေျပးတာမဟုတ္..
ေျခာက္လို႕ေျပးတာမဟုတ္…
ခံယူခ်က္တစ္ခုနဲ႕…
အမိေျမကိုေပးဆပ္ဖို႕ အတြက္… လူငယ္ဆိုတဲ့လတ္ဆတ္တဲ့ဘ၀ကို
သူတို.ပုံေအာ ၿပီး ေပးပစ္လိုက္ၾကတယ္။
သည္ကဗ်ာဟာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူး….
ေနာက္ၿပီး..
သည္ကဗ်ာမွာ ေထာက္စရာ ဒူးကိုတပ္မထားဘူး…
သူတို.ကိုတမ္းတမိလို.
ရိုးရိုးေလးပဲ ငါေရးလိုက္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြတို.   …..
မိုးေရစက္လက္နဲ႕
ႏူးအိ္ေနတဲ့…ေျမနီေစြးေတြေပၚမွာ
ကိုယ့္ခႏၵာကိုျဖစ္သလိုထုပ္ပိုးရင္း…
ပိုးမႊားမ်ိဳးစံုနဲ႕လက္ထပ္……
အဖ်ားဒဏ္ကိုၾကံၾကံ႕ခံရင္း…
အိပ္စက္ဖူးပါရဲ႕လား…..။
သူတို.အိပ္စက္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။
မိတ္ေဆြတို. .........
ျခင္ေလးတစ္ေကာင္ေတာင္ ေဖာက္လို.ရတဲ့
လူ.အေရျပားပါးပါးေလးကို
သံခၽြန္ေတြနဲ.ရိုက္ေဖာက္
ဒါးဦးခၽြန္ေတြနဲ.ထိုးဆြ
မလိုအပ္ပဲနဲ.ငါးဖယ္ေတသလို ေတခဲ့ၾကတာေတြေရာ
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို.သင္တို.ထင္ေနၾကပါသလား…
ဒါေတြဟာ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္။
ေဒါင္းပ်ိဳေတြျမဴးတဲ့ေတာမွာ
၀ဲကေတာ့ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု
မရိုးရေအာင္ အထပ္ထပ္ႏိႈးခဲ့တယ္…
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ တိရိစၦာန္စိတ္ကို..။
သည္ကဗ်ာဟာ ဇာတ္နာေအာင္ေရးတဲ့ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူး…
သိတဲ့သူေတြသိၾကပါလိမ့္မယ္…
သမိုင္းတစ္ေကြ႕ တစ္ေကြ.တေကြ.မွာ
အရိုင္းဇာတ္ေတြတစ္ထုပ္ၿပီးတစ္ထုပ္
ခင္းက်င္းျပသတတ္တဲ့ ဇာတ္ဆရာဟာဘယ္သူလဲ….
သမိုင္းကေျဖလိမ့္မယ္…အဲသည္ေမးခြန္းကို…
အခ်ိန္ေတာ့ေပးရေပမေပါ့။
မိတ္ေဆြတို႕……………………
သံၾကိဳးေတြအထပ္ထပ္ခတ္
ေျခထိပ္ေတြ နဲ႕တုပ္ေႏွာင္….
မ်က္ႏွာကို အေမွာင္နဲ.မိတ္ဆက္…
စည္းေနွာင္ထားတဲ့ၾကားက…..
ေသြးညွီန႕ံေတြအလိမ္းလိမ္း ထေနတဲ့ၾကားက…
သီခ်င္းဆိုႏိုင္ေသးတယ္ဆိုရင္…
ပံုျပင္လို.ေကာ သင္တို.ထင္ျမင္ေနအံုးမလား…..
သူတို.ေတြ သီခ်င္းဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္။

မိတ္ေဆြတို. .......
က်င္းနႈတ္ခမ္းမွာ ..ေမွာက္ခံုထား
မရဏဓါးနဲ. ႏွစ္ပါးသြားခါနီးမွာ
ေဟ့….ေက်ာင္းသားကြ..ေက်ာင္းသား…
ဓမၼစစ္ေက်ာင္းသား….လို႕
စၾက၀ဠာတုန္ေအာင္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ
လႈပ္သြားႏိုင္တဲ့ ေပးဆပ္သူေတြေရာ
ရွိခဲ့မယ္ဆိုတာ သင္သံသယရွိတုန္းလား….
သံသယေတြကို အမွန္တရားနဲ႕
ပုတ္ၿပီး ဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ…
သည္လို သူရဲေကာင္းေတြ
သည္လိုေပးဆပ္သူေတြ
တကယ္ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
သူတို႕ဟာ မိုးေပၚကက်လာတဲ့
မိုးက်ေရႊကိုယ္ေတြေတာ့မဟုတ္ဘူး…
သင္တို႕လို
ငါတို.လို…..
စာသင္ခန္းေတြကလာတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္…
မိဘေတြရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကေန
တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာလာတဲ့…
သားဆိုးဆိုးေလးေတြျဖစ္တယ္……။

မိတ္ေဆြတို႕…………………..
ေခါင္းနဲ႕ကိုယ္တျခားစီျဖစ္ေနတာေတာင္
ျပန္ရုန္းထႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သတၱိ…
ဘယ္သူေပးခဲ့သလဲ….
သူတို.ရဲ႕ခံယူခ်က္ေတြကို မီးျပင္းျပင္းနဲ႕
မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏိုင္ပါတယ္။
သူတို႕တကယ္ ျပန္ရုန္းကန္ထႏိုင္ခဲ့တယ္…။
ခ်စ္လွစြာေသာ…မိခင္တို႕…
ခ်စ္လွစြာေသာ..ဖခင္တို႕….
အေမတို.ရဲ.သားေတြဟာ….မေသၾကပါဘူး
အေဖတို.ရဲ.သားေတြဟာ..မေသၾကပါဘူး။
ေခတ္အဆက္ဆက္ကို
ျပန္ျပန္လႈပ္ၿပီး သူတို႕က ႏိုးထေနၾကေစအံုးမယ္။
သူတို.ဟာဘယ္ေတာ့မွမေသၾကပါဘူး….။
မခင္ခ်ိဳဦးရဲ. မိနဲ.ဖ ေမာင္ႏွမတို.
ခင္ဗ်ားတို.ရဲ.သမီးဟာလည္းမေသပါဘူး…
သူတို.အားလံုးဘယ္ေတာ့မွမေသပါဘူး…
ေဒါင္းပ်ိဳေတြျမဴးတဲ့ေတာကို
က်က္သေရေဆာင္ဦးမယ့္ ေပးဆပ္သူေတြ…
ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူး..။
ေဟ့……………..
လူသတ္သမားေတြသာ
အထပ္ထပ္ေသမယ္….
ေန.တိုင္းေသေနမယ္….
ငါတို.ရဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြဘယ္ေတာ့မွမေသဘူး.......။
သည္ကဗ်ာဟာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ကဗ်ာ မဟုတ္သလို….
ေထာက္စရာဒူး တစ္ေခ်ာင္းမွ တပ္ထားတဲ့ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး…။
ေမးတန္းလန္းနဲ႕ ေငးေငးေနရတဲ့ ျမိဳ႕ေလးကေန
သင္တို႕ကိုသတိရလို႕ရိုးရိုးသားသားေရးလိုက္မိပါရဲ႕…
ငါ့ေနာင္ေတာ္ေတြကေျပာတယ္..
မဆဲပါနဲ႕…တဲ့…
ငါမဆဲေတာ့ပါဘူး…
ဒါေပမယ့္ ေနာင္ေတာ္တို႕ကိုေျပာအံုးမယ္
ဆဲတာက လူသတ္တာေလာက္ေတာ့ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး..
ဆဲတာက သမိုင္းကိုသတ္တာေလာက္ေတာ့ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး…
ဆဲတာက ႏိုင္ငံေရးကို သတ္ပစ္တာေလာက္ေတာ့ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး…..
ယုဇနပင္ေတြကို ဖဲၾကိဳး၀ါေတြစည္းေပးဖို.က ေနာင္ေတာ္တို.တာ၀န္ပါပဲ…
အိမ္ျပန္လမ္းကို သဲခင္းေပးဖို.ကလည္းေနာင္ေတာ္တို.တာ၀န္ပါပဲ…..။
ေမးတန္းလန္းနဲ႕ အစ္ကိုေတြျပန္အလာကို ေငးေငးေနရတဲ့ျမိဳ.ေလးဆီက
ခ်ာတိတ္ေလးတစ္ေယာက္က….မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိန္းရင္း…
ေဟာသည္ေဖေဖၚ၀ါရီမွာ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္………………………….
ျမန္မာျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ…။
ကမၻာေျမ လန္းဆန္းပါေစ….။
လူသတ္၀ါဒ က်ဆံုးပါေစ…..။
ငါတို႕ခ်စ္တဲ့ေျမ……………………….
ငါတို.ခ်စ္တဲ့ေရ…………………..
အဓြန္.ရွည္ရွည္ တည္တံ့ႏုိင္ပါေစ…………………………..။
ႏႈတ္မွာတဖြဖြအေတာင္းခ်င္ဆံုး ဆုက………………………………
လူသတ္၀ါဒ က်ဆံုးပါေစ…
လူသတ္၀ါဒက်ဆံုးပါေစ…
လူသတ္၀ါဒ က်ဆံုးပါေစ…
လူသတ္၀ါဒက်ဆံုးပါေစ…
လူသတ္၀ါဒ က်ဆံုးပါေစ……………။ ။
ေဖေဖၚ၀ါရီဆုေတာင္း(ကဗ်ာရြတ္သူ) ကိုသိန္းေက်ာ္
ေမးတန္းလန္းနဲ. အၿမဲေငး ေနရတဲ့
ျမိဳ.ေလးကေန သင္တို.ကို ငါတမ္းတလိုက္မိပါရဲ႕……။

မိတ္ေဆြတို. …………………………
စာအုပ္ထူထူၾကီးေတြကို
တရိႈက္မက္မက္၊ ခံုခံုမင္မင္ရွိလွတဲ့
လူငယ္ေလးေတြဟာ
ေတာအုပ္ထူထူၾကီးေတြထဲကို
ဘာေၾကာင့္ေရာက္သြားရတာလဲ…..
ငါမေျဖဘူး….
သင္လည္းမေျဖနဲ႕…
သမိုင္းကေျဖလိမ့္မယ္…
အခ်ိန္ေတာ့လိုတာေပါ့။

မိတ္ေဆြတို႕….
ေဒါင္းပ်ိဳေတြ ျမဴးတဲ့ေတာမွာ
၀ဲကေတာ့ေတြကို
ဘယ္သူေတြက ပစ္ခ်သြားၾကပါသလဲ…
သမိုင္းကေျဖလိမ့္မယ္
အခ်ိန္တစ္ခုေတာ့ေပးေကာင္းေပးရမွာေပါ့။
မိတ္ေဆြတို႕…………….
မိဘေတြအိပ္ေနခ်ိန္မွာ
ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ အိပ္ေပ်ာ္ေနခ်ိန္မွာ…
ေမွာင္ရိပ္ကေန တိတ္တဆိတ္ႏႈတ္ဆက္…
ေျခသံကိုဖြဖြနင္းၿပီး ………………..
သူတို႕ေတြ ခရီးထြက္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။
ေျခလွမ္းေတြတိုင္းမွာ
ပန္းေတြမပြင့္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ
သူတို႕နားလည္ခဲ့ၾကပါတယ္………………။
ေၾကာက္လုိ႕ေျပးတာမဟုတ္..
ေျခာက္လို႕ေျပးတာမဟုတ္…
ခံယူခ်က္တစ္ခုနဲ႕…
အမိေျမကိုေပးဆပ္ဖို႕ အတြက္… လူငယ္ဆိုတဲ့လတ္ဆတ္တဲ့ဘ၀ကို
သူတို.ပုံေအာ ၿပီး ေပးပစ္လိုက္ၾကတယ္။
သည္ကဗ်ာဟာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူး….
ေနာက္ၿပီး..
သည္ကဗ်ာမွာ ေထာက္စရာ ဒူးကိုတပ္မထားဘူး…
သူတို.ကိုတမ္းတမိလို.
ရိုးရိုးေလးပဲ ငါေရးလိုက္ပါတယ္။
မိတ္ေဆြတို. …..
မိုးေရစက္လက္နဲ႕
ႏူးအိ္ေနတဲ့…ေျမနီေစြးေတြေပၚမွာ
ကိုယ့္ခႏၵာကိုျဖစ္သလိုထုပ္ပိုးရင္း…
ပိုးမႊားမ်ိဳးစံုနဲ႕လက္ထပ္……
အဖ်ားဒဏ္ကိုၾကံၾကံ႕ခံရင္း…
အိပ္စက္ဖူးပါရဲ႕လား…..။
သူတို.အိပ္စက္ခဲ့ၾကဖူးတယ္။
မိတ္ေဆြတို. .........
ျခင္ေလးတစ္ေကာင္ေတာင္ ေဖာက္လို.ရတဲ့
လူ.အေရျပားပါးပါးေလးကို
သံခၽြန္ေတြနဲ.ရိုက္ေဖာက္
ဒါးဦးခၽြန္ေတြနဲ.ထိုးဆြ
မလိုအပ္ပဲနဲ.ငါးဖယ္ေတသလို ေတခဲ့ၾကတာေတြေရာ
ပံုျပင္တစ္ပုဒ္လို.သင္တို.ထင္ေနၾကပါသလား…
ဒါေတြဟာ တကယ္ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တယ္။
ေဒါင္းပ်ိဳေတြျမဴးတဲ့ေတာမွာ
၀ဲကေတာ့ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု
မရိုးရေအာင္ အထပ္ထပ္ႏိႈးခဲ့တယ္…
အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ တိရိစၦာန္စိတ္ကို..။
သည္ကဗ်ာဟာ ဇာတ္နာေအာင္ေရးတဲ့ကဗ်ာမဟုတ္ပါဘူး…
သိတဲ့သူေတြသိၾကပါလိမ့္မယ္…
သမိုင္းတစ္ေကြ႕ တစ္ေကြ.တေကြ.မွာ
အရိုင္းဇာတ္ေတြတစ္ထုပ္ၿပီးတစ္ထုပ္
ခင္းက်င္းျပသတတ္တဲ့ ဇာတ္ဆရာဟာဘယ္သူလဲ….
သမိုင္းကေျဖလိမ့္မယ္…အဲသည္ေမးခြန္းကို…
အခ်ိန္ေတာ့ေပးရေပမေပါ့။
မိတ္ေဆြတို႕……………………
သံၾကိဳးေတြအထပ္ထပ္ခတ္
ေျခထိပ္ေတြ နဲ႕တုပ္ေႏွာင္….
မ်က္ႏွာကို အေမွာင္နဲ.မိတ္ဆက္…
စည္းေနွာင္ထားတဲ့ၾကားက…..
ေသြးညွီန႕ံေတြအလိမ္းလိမ္း ထေနတဲ့ၾကားက…
သီခ်င္းဆိုႏိုင္ေသးတယ္ဆိုရင္…
ပံုျပင္လို.ေကာ သင္တို.ထင္ျမင္ေနအံုးမလား…..
သူတို.ေတြ သီခ်င္းဆိုႏိုင္ခဲ့တယ္။

မိတ္ေဆြတို. .......
က်င္းနႈတ္ခမ္းမွာ ..ေမွာက္ခံုထား
မရဏဓါးနဲ. ႏွစ္ပါးသြားခါနီးမွာ
ေဟ့….ေက်ာင္းသားကြ..ေက်ာင္းသား…
ဓမၼစစ္ေက်ာင္းသား….လို႕
စၾက၀ဠာတုန္ေအာင္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ
လႈပ္သြားႏိုင္တဲ့ ေပးဆပ္သူေတြေရာ
ရွိခဲ့မယ္ဆိုတာ သင္သံသယရွိတုန္းလား….
သံသယေတြကို အမွန္တရားနဲ႕
ပုတ္ၿပီး ဖယ္ထုတ္ပစ္လိုက္စမ္းပါ…
သည္လို သူရဲေကာင္းေတြ
သည္လိုေပးဆပ္သူေတြ
တကယ္ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။
သူတို႕ဟာ မိုးေပၚကက်လာတဲ့
မိုးက်ေရႊကိုယ္ေတြေတာ့မဟုတ္ဘူး…
သင္တို႕လို
ငါတို.လို…..
စာသင္ခန္းေတြကလာတဲ့သူေတြျဖစ္တယ္
မိဘေတြရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကေန
တိတ္တဆိတ္ ထြက္ခြာလာတဲ့…
သားဆိုးဆိုးေလးေတြျဖစ္တယ္……။

မိတ္ေဆြတို႕…………………..
ေခါင္းနဲ႕ကိုယ္တျခားစီျဖစ္ေနတာေတာင္
ျပန္ရုန္းထႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သတၱိ…
ဘယ္သူေပးခဲ့သလဲ….
သူတို.ရဲ႕ခံယူခ်က္ေတြကို မီးျပင္းျပင္းနဲ႕
မွတ္ေက်ာက္တင္ခံႏိုင္ပါတယ္။
သူတို႕တကယ္ ျပန္ရုန္းကန္ထႏိုင္ခဲ့တယ္…။
ခ်စ္လွစြာေသာ…မိခင္တို႕…
ခ်စ္လွစြာေသာ..ဖခင္တို႕….
အေမတို.ရဲ.သားေတြဟာ….မေသၾကပါဘူး
အေဖတို.ရဲ.သားေတြဟာ..မေသၾကပါဘူး
ေခတ္အဆက္ဆက္ကို
ျပန္ျပန္လႈပ္ၿပီး သူတို႕က ႏိုးထေနၾကေစအံုးမယ္။
သူတို.ဟာဘယ္ေတာ့မွမေသၾကပါဘူး….။
မခင္ခ်ိဳဦးရဲ. မိနဲ.ဖ ေမာင္ႏွမတို.
ခင္ဗ်ားတို.ရဲ.သမီးဟာလည္းမေသပါဘူး…
သူတို.အားလံုးဘယ္ေတာ့မွမေသပါဘူး
ေဒါင္းပ်ိဳေတြျမဴးတဲ့ေတာကို
က်က္သေရေဆာင္ဦးမယ့္ ေပးဆပ္သူေတြ…
ဘယ္ေတာ့မွ မေသဘူး..။
ေဟ့……………..
လူသတ္သမားေတြသာ
အထပ္ထပ္ေသမယ္….
ေန.တိုင္းေသေနမယ္….
ငါတို.ရဲ႕ သူရဲေကာင္းေတြဘယ္ေတာ့မွမေသဘူး.......။
သည္ကဗ်ာဟာ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕ကဗ်ာ မဟုတ္သလို….
ေထာက္စရာဒူး တစ္ေခ်ာင္းမွ တပ္ထားတဲ့ကဗ်ာမဟုတ္ဘူး…။
ေမးတန္းလန္းနဲ႕ ေငးေငးေနရတဲ့ ျမိဳ႕ေလးကေန
သင္တို႕ကိုသတိရလို႕ရိုးရိုးသားသားေရးလိုက္မိပါရဲ႕…
ငါ့ေနာင္ေတာ္ေတြကေျပာတယ္..
မဆဲပါနဲ႕…တဲ့…
ငါမဆဲေတာ့ပါဘူး…
ဒါေပမယ့္ ေနာင္ေတာ္တို႕ကိုေျပာအံုးမယ္
ဆဲတာက လူသတ္တာေလာက္ေတာ့ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး..
ဆဲတာက သမိုင္းကိုသတ္တာေလာက္ေတာ့ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး…
ဆဲတာက ႏိုင္ငံေရးကို သတ္ပစ္တာေလာက္ေတာ့ ေအာက္တန္းမက်ပါဘူး…..
ယုဇနပင္ေတြကို ဖဲၾကိဳး၀ါေတြစည္းေပးဖို.က ေနာင္ေတာ္တို.တာ၀န္ပါပဲ…
အိမ္ျပန္လမ္းကို သဲခင္းေပးဖို.ကလည္းေနာင္ေတာ္တို.တာ၀န္ပါပဲ…..။
ေမးတန္းလန္းနဲ႕ အစ္ကိုေတြျပန္အလာကို ေငးေငးေနရတဲ့ျမိဳ.ေလးဆီက
ခ်ာတိတ္ေလးတစ္ေယာက္က….မ်က္ရည္မက်ေအာင္ထိန္းရင္း…
ေဟာသည္ေဖေဖၚ၀ါရီမွာ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္………………………….
ျမန္မာျပည္ ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ…။
ကမၻာေျမ လန္းဆန္းပါေစ….။
လူသတ္၀ါဒ က်ဆံုးပါေစ…..။
ငါတို႕ခ်စ္တဲ့ေျမ……………………….
ငါတို.ခ်စ္တဲ့ေရ…………………..
အဓြန္.ရွည္ရွည္ တည္တံ့ႏုိင္ပါေစ…………………………..။
ႏႈတ္မွာတဖြဖြအေတာင္းခ်င္ဆံုး ဆုက………………………………
လူသတ္၀ါဒ က်ဆံုးပါေစ…
လူသတ္၀ါဒက်ဆံုးပါေစ…
လူသတ္၀ါဒ က်ဆံုးပါေစ…
လူသတ္၀ါဒက်ဆံုးပါေစ…
လူသတ္၀ါဒ က်ဆံုးပါေစ……………။ ။

No comments: