လြတ္လပ္ေရး ေမာ္ကြန္း၀င္ အလံနီ ကြန္ျမဴနီပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ေဒၚႏွင္းေမ (သခင္စိုး၏ဇနီး)

ဆရာႀကီး ဦးထြန္းေ၀တဲ့ သခင္စိုးက ေက်ာင္းဆရာႀကီး ဦးထြန္းေ၀က ခဏလာခ်င္တယ္ဆိုလို႔ ညႀကီးသူတို႔ မိုးခ်ဳပ္မွ ေခၚလာတယ္။ အခန္းတံခါးေပါက္ ပိတ္ၿပီးထားတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ တစ္ေယာက္က်ေတာ့ ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႔ ဗိုလ္လက်္ာလို႔ပဲ ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဗိုလ္လက်္ာရဲ႕ ညီေတြက ကၽြန္မတို႔နဲ႔အတူ အာရွလူငယ္ထဲမွာပါတာကိုး . . .

ေဒၚႏွင္းေမ (သခင္စိုး၏ ဇနီး)

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး ေလာကတြင္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းစဥ္မွ လြတ္လပ္ၿပီး ေခတ္တိုင္ေအာင္ အမ်ဳိးသားေရး၊ နယ္ခ်ဲ႕ ဆန္႔က်င္ေရး၊ တိုင္းျပည္ လြတ္လပ္ေရး တို႔အတြက္ အသက္ႏွင့္လဲ၍ ပါ၀င္ႀကိဳးပမ္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾက သည့္အတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရမွ လြတ္လပ္ေရး ေမာ္ကြန္း၀င္အျဖစ္ ခ်ီးျမႇင့္ ဂုဏ္ျပဳခဲ့သူမ်ားတြင္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းစဥ္က ျမန္မာႏို္င္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ သခင္စိုး၏ ဇနီး အလံနီ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ေဒၚႏွင္းေမ (ယခု အသက္ ၈၈ ႏွစ္) ကို ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေနအိမ္တြင္ ျမန္မာသံေတာ္ဆင့္ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕က ေတြ႕ဆံု၍ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈ အေတြ႕အႀကံဳမ်ား ေမးျမန္း မွတ္တမ္း တင္ခဲ့ပါသည္။  ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ျမန္မာႏိုင္ငံေရး လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းမႈကာလ စတင္ တည္ေထာင္စဥ္က သခင္ေအာင္ဆန္းသည္ ပထမဆံုး အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး တာ၀န္ယူခဲ့ၿပီး ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရး ေနာက္ပိုင္း ကြန္ျမဴနစ္ပါတီမွ ကင္းကြာခဲ့သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ သခင္စိုးတို႔ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္း ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ လွ်ဳိ႕၀ွက္ စည္းေ၀းစဥ္တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ သခင္စိုး၏ဇနီး ေဒၚႏွင္းေမတို႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ စားေရးေသာက္ေရးမွအစ မလစ္ဟင္း ရေအာင္စီမံရင္း ေတာ္လွန္ေရး အတြက္ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား တာ၀န္မ်ား ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီးေနာက္ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းစဥ္က အသက္စြန္႔၍ လက္တြဲခဲ့ၾက သူမ်ား အခ်င္းခ်င္း ႏိုင္ငံေရး အာဏာရခဲ့သူမ်ားက မေထာက္မညႇာ ျပဳရက္ခဲ့ေသာ နာၾကည္းဖြယ္ အတိတ္သမိုင္းႏွင့္ ရင္နင့္ဖြယ္ရာ ေက်းဇူးတရားကိုမွ် မေထာက္မညႇာ ဆက္ဆံ တတ္ၾကသူမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး ေလာကအတြင္း တည္ရွိ ခဲ့ၾကသည္ကို ေဒၚႏွင္းေမက ေျပာႏိုင္ ဆိုႏိုင္သည့္ အေျခအေန၊ က်န္းမာေရး ေကာင္းမြန္ေနေသာ အခ်ိန္အခါကိုက္ မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ သတိထား ႏိုင္ၾကေစရန္ အလို႔ငွာ ေျပာၾကား ခဲ့သည္မ်ားကို ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ တိမ္ျမဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္လု သမိုင္းမွတ္တမ္း တစ္စိတ္ တစ္ေဒသအျဖစ္ ေရးသား ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။            ေက်ာ္စြာ

 ေတာတြင္းမွာ ကြန္ျမဴနီပါတီ ဘယ္လို ၿပိဳကြဲခဲ့ပါသလဲ။ …

ပါတီဆိုေတာ့ ျပည္သူ႔ ရဲေဘာ္ရယ္၊ သခင္သန္းထြန္းရယ္၊ သခင္သန္းထြန္းနဲ႔ ဟိုဟာနဲ႔က သံုးပါတီကပါတာ။ သံုးပါတီ သဘာပတိအစည္းအေ၀း၊ ဒီအစည္းအေ၀းၿပီးမွာ ကၽြန္မတို႔ ပါတီ သံုးခုစလံုးက ကြဲသြားၾကတာ။ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္က လက္နက္ခ်သြားတယ္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက သခင္သန္းထြန္းက သူက ေျမာက္ပိုင္း တက္သြားတယ္။ ဗိုလ္ထြန္းလင္း၊ သူက ဗုိလ္ဖိုးကြန္းရဲ႕ ကိုယ္စား တက္တာ။ ဗိုလ္ဖိုးကြန္း ေနမေကာင္းလို႔။ ကၽြန္မတို႔ သားအမိေတြက အစည္းအေ၀းလုပ္တဲ့ မနက္ဆိုရင္ လာၾကတယ္။ ကၽြန္မတုိ႔က ရြာတစ္ေနရာမွာ တည္းရတယ္။ တည္းရတယ္ ဆိုေတာ့ အစည္းအေ၀းလုပ္မယ့္ အခ်ိန္က်ရင္ လာၾကရတယ္။ အဲဒီမွာက မွတ္တမ္းအျဖစ္ ႐ိုက္ထားတာ။ သံုးပါတီ ကိုယ္စားလွယ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစခန္းေပါ႔။

သံုးပါတီအဖြဲ႕ဆိုေတာ့ ဘယ္ႏွခုႏွစ္ေလာက္ ျဖစ္မလဲ။

ဂ်ပန္တိုက္ၿပီးေတာ့မွေလ ေတာခိုၾကတဲ့အခ်ိန္။

အဲဒါဆိုရင္ သံုးပါတီ ကြဲသြားေတာ့ အန္တီတို႔က အလံနီ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက သတ္သတ္ အဲဒီမွာ ပါတီစေထာင္ တာေပါ႔။

ဟုတ္ကဲ့။ ပါတီက တစ္ပါတီစီ ျဖစ္ၿပီေလ။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ သံုးပါတီက ညိႇၾကတာေပါ႔ေနာ္။ သေဘာထားေတြ ညိႇၾကတာ။ အဲဒီမွာ ေနာက္ဆံုးပိတ္ အစည္းအေ၀း ဆိုပါေတာ့ေနာ္။ အဲဒီအထဲကေနၿပီးေတာ့ သခင္ သန္းထြန္း ကလည္း ေျမာက္ပိုင္း တက္သြားေတာ့ ျဖဳတ္၊ ထုတ္၊ သတ္နဲ႔ ကိစၥၿငိမ္းသြားေရာ။ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္က အလင္း၀င္ သြားတယ္။  ဆရာႀကီး ဗိုလ္ဖိုးကြန္းတို႔က အလင္း၀င္သြားတယ္။ ဟိုတုန္းကေတာ့ ကၽြန္မတုိ႔ သူ႔စခန္း၊ ကိုယ့္စခန္း ေပါ႔ေနာ္။ အလံနီက တစ္စခန္း၊ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ကလည္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ။ သခင္သန္းထြန္းကလည္း သူ႔ေနရာနဲ႔သူ။

သခင္စိုးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ထုိစဥ္က သတင္းစာမ်ားတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ပံု

ကၽြန္မတို႔ကေတာ့ ရွင္းရွင္း ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ကၽြန္မနဲ႔ သခင္စိုးနဲ႔ ရတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္မက ဘာမွ အေတြ႕အႀကံဳမရွိဘူး။ ကၽြန္မက ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ သိပ္နားမလည္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မက ၁၈ႏွစ္ သမီးေလာက္၊ ရွစ္တန္း၊ ဗိုလ္တေထာင္ တက္ခါနီး စစ္ျဖစ္တာ။ စစ္ျဖစ္လာတဲ့ အခါက်ေတာ့ စစ္ျဖစ္ေတာ့ ေက်ာင္းလည္း မေနရဘူး။ ဘာမွလည္း မေနရဆိုေတာ့ အာရွလူငယ္ အစည္းအ႐ံုး ေပၚလာေရာ။ ေပၚလာေတာ့ ကၽြန္မက ေက်ာင္းသားတည္းက ခပ္တက္တက္ႂကြႂကြ စိတ္ရွိတာကိုး။ ရွိေတာ့ အာရွလူငယ္ အစည္းအ႐ံုးထဲကို ၀င္ၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္တာ။ အဲေတာ့ ခုနတုန္းက ဒီပုဂိၢဳလ္က အာရွလူငယ္ အစည္းအ႐ံုးမွာ သူက စည္း႐ံုးတာ။ ေလထီးဆင္းတဲ့ ဗိုလ္အုန္းေမာင္။ အာရွ လူငယ္အစည္းအ႐ံုး ဖ်ာပံုၿမိဳ႕၊ ကၽြန္မတုိ႔က ဖ်ာပံုသူေတြေလ။ ဥကၠ႒က ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ရဲ႕ညီေပါ႔။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီကလည္း ဖ်ာပံုသား။ ဆရာေဇာ္ဂ်ီရဲ႕ အစ္ကို တစ္ေယာက္ —- ကိုလွေသာင္း သူက — ဥကၠ႒။ ကိုအုန္းေမာင္က ဒုဥကၠ႒။ ေနာက္တက္ဘုန္းႀကီး ဦးသိန္းေဖ မိန္းမ ခင္ၾကည္ၾကည္က သူက ၪာဏဗလမွဴး။ အမ်ိဳးသမီး။ ကာယဗလမွဴးက ခင္ၾကည္ၾကည္ရဲ႕ အေဒၚ ေဒၚတင္တင္ျမင့္။ အဲဒီမွာ ကၽြန္မကေတာ့ ကာယဗလမွဴး အထဲမွာ ၀င္တဲ့ အခါက်ေတာ့ တြဲဖက္ ကာယဗလမွဴး ေပါ႔။ ကၽြန္မတုိ႔က ေဆာ့ရတာေပါ႔ေလ သိုင္းဗန္တို၊ ဆရာဦးခ်စ္သန္းတို႔၊ ဆရာဦးေျပသိမ္းတို႔က သူတို႔က သင္တာေပါ႔ေလ။ သိုင္းဗန္တိုကို အာရွလူငယ္အစည္းအ႐ံုးမွာ။ သခင္သန္းထြန္းရဲ႕ညီ ကိုညီေလး၊ ကိုညီေလးရဲ႕ ေအာက္မွာ အာရွ လူငယ္ရဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းက ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကီးလာတယ္။ ႀကီးလာတဲ့ အခါက်ေတာ့ အာရွလူငယ္ အဖြဲ႕ေတြက အကုန္လံုး ၿမိဳ႕တုိင္း၊ ၿမိဳ႕တိုင္း လုိက္ၿပီးေတာ့ ၿမိဳ႕ႀကီးတိုင္း ဘိစတိတ္ၿမိဳ႕တိုင္းကို လိုက္ၿပီးေတာ့ ျပပြဲေတြ လုပ္တာ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္မတို႔ ပါပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မက ႏိုင္ငံေရးကို နားလည္လုိ႔ မဟုတ္ဘူး။ ေက်ာင္းသားဘ၀က လုပ္စရာ ဘာမွ မရွိေတာ့ ေက်ာင္းလည္း မတက္ရ ဆိုေတာ့ အဲဒီမွာ ၀င္ၿပီး လုပ္ရင္းနဲ႔ အစည္းအ႐ံုးမွာ တျဖည္းျဖည္းပါတယ္။ သခင္စိုးရဲ႕ ေထာင္ထဲကေနၿပီးေတာ့ ပထမဦးဆံုး ပို႔လိုက္တဲ့ စာ ဘယ္ကပို႔လဲဆိုေတာ့ မႏၲေလးက ပို႔တယ္လို႔ ကၽြန္မဒီထဲမွာ။ ကိုေက်ာ္၀င္း (ရဲနီ) ထဲမွာလည္း ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီဟာေတြကို ကၽြန္မတို႔ ဖတ္ျပၿပီးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးအရ ဂ်ပန္ကို ခ်ဖို႔ရာအတြက္ စည္း႐ံုးတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ကၽြန္မလည္း ဒီဟာေတြ နားလည္ေတာ့တယ္။ နားလည္ေတာ့ အဲဒီေတာ့မွ ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ အသိတရားနဲ႔ အသိတရား ဆိုတာကလည္း ႀကီးမားတဲ့ ငါတုိ႔ရဲ႕ တိိုင္းျပည္ကို တိုင္းတစ္ပါးက လာေစာ္ကားတာ တို႔ျပန္ခ် ရမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့မွ အာရွလူငယ္မွာ တဲြဖက္ ကာယဗလမွဴး ျဖစ္သြားတယ္။ သူတို႔ကလည္း လွ်ိဳ႕၀ွက္ၿပီးေတာ့ ဖ်ာပံုၿမိဳ႕က အာရွလူငယ္အသင္း အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွာ၊ အဲဒီ႐ံုးမွာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ ဂ်ပန္ရန္သူက သိမွာစိုးတဲ့ အခါက်ေတာ့ ဘာလုပ္လဲ ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေတြမွာ ခ်ိန္းတာ ေပါ႔ေနာ္။ ဘုန္းႀကီး အ၀တ္အစားနဲ႔ ဘုန္းႀကီးလို ၀တ္ၿပီးေတာ့ လာၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ရဲေဘာ္ေတြ ေပါ႔ေနာ္။ ကၽြန္မတို႔ဆီ ဆြမ္းခံႂကြတာ ဆြမ္းခံႂကြေတာ့ စာေလးေပးေတာ့ ဘုန္းႀကီးက ကၽြန္မကို စာေပးတယ္ေပါ႔၊ မလုပ္ ေကာင္းဘူးေပါ႔။ ေနာက္ေတာ့မွ အဲဒီစာေလးကို အသာထားၿပီးေတာ့ ဒီလိုဆိုရင္ ငါၿပီးမွ ဖတ္ၾကည့္မယ္ဆိုၿပီး ေတာ့ ဖတ္ၾကည့္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ခ်ိန္းတာ။ ဘယ္ကိုလာခဲ့။ ေၾသာ္ဒီလိုပါလား ဆိုၿပီးေတာ့မွ ဖ်ာပံု ဆယ္လမ္း တုိက္သစ္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းဆိုတာ ရွိတယ္။ ကေန႔ထက္ထိ ဖ်ာပံုအသင္းက အၿမဲတမ္း အဲဒီမွာ က်င္းပ တယ္ေလ။ အဲဒီဘုန္းႀကီးမွာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၿပီးေတာ့ သြားၿပီးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ စုတာ။ အဲဒီမွာ ေဒၚေစာျမ၊ မိုင္းပန္ ေစာျမက ေခါင္းေဆာင္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အမ်ိဳးသမီးေတြေရာ အမ်ိဳးသားေတြေရာ။ သူက မိုင္းပန္ေစာျမက မတၱရာသူေလ။ မႏၲေလး မတၱရာက။ သူက ေက်ာင္းဆရာမ။ အဲဒီေတာ့ အစက မသိဘူးေပါ႔ေလ။ အစည္း အေ၀း တက္ရင္းတက္ရင္းနဲ႔ စိတ္ေတြက ႏိုင္ငံေရးအရေပါ႔ ၀င္စားလာတာ။ တို႔ႏိုင္ငံအတြက္ တို႔ကာကြယ္ ရမယ္။ တို႔ႏိုင္ငံအတြက္ တို႔ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အက်ိဳးရွိတာ လုပ္ရမယ္။ ဆင္းရဲသားေတြအတြက္ ဆိုၿပီးေတာ့။ အဲဒီအသိေလးေတြပဲ ရွိတယ္။ က်န္တာေတြ သိပ္နားမလည္ဘူး။ အဲဒီေနာက္မွာ သင္တန္းေတြ ေပးတဲ့အခါက်မွ ကၽြန္မက နားလည္လာတာ။ သင္တန္းကလည္း အကဲခတ္တာ ေပါ႔ေနာ္။ ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးကို လုပ္လို႔ရွိရင္ ေသရင္လည္း ေသမယ္။ ဒုကၡဆင္းရဲလည္း ေရာက္မယ္။ ဒါကို ခံႏိုင္ရည္ရွိတဲ့ သူေတြ ေရြးတာေပါ႔။ ေရြးေတာ့ အမ်ိဳးသမီးထဲက ကၽြန္မပဲရတယ္။ အစ္မႀကီးကေနၿပီး တိတ္တဆိတ္ ကၽြန္မကို ကၽြန္မမူလ နာမည္က မသန္း ၾကည္တဲ့။ အခုမႏွင္းေမဆိုတာက ပါတီထဲေရာက္ေတာ့ ဂ်ပန္က မသန္းၾကည္ဆုိရင္ ငယ္တဲ့႐ုပ္နဲ႔ လိုက္မွာစိုးလို႔ ဆယ့္ရွစ္ႏွစ္သမီးက ဆိုေတာ့ ငယ္ေသးတာကိုး။ လိုက္မွာစိုးေတာ့ မႏွင္းေမဆိုတဲ့ နာမည္ သူတို႔တပ္ လိုက္တယ္။ မႏွင္းေမက အသက္ႀကီးတဲ့ အဘြားႀကီး ပံုစံေပါ႔။ အစကေတာ့ မသိဘူးေပါ႔။ ကၽြန္မကို ဒီလို ေၾကာင့္ မွန္းလည္း မသိဘူး။ အစ္မႀကီး မေစာျမက ဒီလိုဒီလိုပဲ လုပ္ႏိုင္လားဆိုေတာ့ ကၽြန္မဘ၀ကို ေျပာျပမယ္။ ကၽြန္မ ဘ၀က အေဖကိုလည္း မျမင္ဖူးဘူး။ အေမကိုလည္း မျမင္ဖူးဘူး။ ႐ုပ္ေသခ်ာလည္း မသိဘူး။ ဘြားေအက ေမြးထားရတာ။ ဘြားေအရယ္၊ အေဒၚရယ္၊ ဦးေလးရယ္ အဲဒါေတြနဲ႔ ေနရတာ။ အဲဒီဘ၀ဆိုေတာ့ ကၽြန္မစြန္႔စြန္႔စားစား လုပ္ခ်င္တယ္။ ဂ်ပန္ကို တိုက္ဖို႔ရာအတြက္၊ ဘယ္လိုလုပ္ရမယ္ ဆိုတာေတာ့ ကိုယ္ မသိေပမယ့္ သူတို႔ လုပ္တာကို လုပ္မယ္ ဆိုၿပီးေတာ့။ အစ္မႀကီးက ေမးတယ္။ ဂ်ပန္ကို တိုက္ဖို႔ ရာ အတြက္ လိုက္မလားေပါ႔။ တိတ္တိတ္ေလးေမးေတာ့ ကၽြန္မက လုိက္မယ္။ လိုက္မယ္ဆို ဘယ္လို လိုက္မလဲ ဆိုေတာ့ အစ္မႀကီး မေစာျမက ကၽြန္မဆရာမႀကီး ေပါ႔ေနာ္။ ကၽြန္မကို ေခၚသြားမယ္လို႔ ကၽြန္မ ဘြားေအကို ေျပာထားတယ္။ ေမေမႀကီး ကၽြန္မ အာရွလူငယ္မွာလည္း တြဲဖက္ ကာယဗလမွဴး ဆိုေတာ့ သင္တန္းေတြ ဘာေတြ သြားရတာေပါ႔ေလ။ သင္တန္း သြားတက္မလို႔၊ ဒီအစ္မႀကီးနဲ႔။ သူက ေက်ာင္းဆရာမႀကီး ဆိုေတာ့ ကၽြန္မဘြားေအက သိပ္မွ နားမလည္တာကိုး။ ေအးေအး ေလးငါးရက္ပဲေနာ္။ ဆရာမႀကီး ကၽြန္မေျမးကို ျပန္ပို႔ေနာ္ ဘာညာဆိုၿပီးေတာ့ အဲဒီမွာညာၿပီးေတာ့ တစ္ခါတည္း ေသတၱာထဲ အ၀တ္အစားေတြ ထည့္ၿပီးေတာ့ လိုက္တာ။ အဲဒီတည္းကလိုက္တာ ေတာက္ေလွ်ာက္လိုက္တာ။ ဆရာႀကီး သခင္စိုးရယ္လို႔ေတာ့ ကၽြန္မ မသိဘူးေပါ႔ေနာ္။ အဲလို ကၽြန္မစိတ္ေတြ ႏိုင္ငံေရးထဲမွာ ဂ်ပန္ကို တိုက္ဖို႔ရာ အတြက္ စိတ္၀င္စားတဲ့ အခ်ိန္ေပါ႔ ကၽြန္မတို႔ အိမ္ကို ကိုလွေသာင္းတို႔ ကိုအုန္းေမာင္တို႔က မလွၾကည္ နင္တုိ႔အိမ္မွာေတာ့ ဧည့္သည္ ခဏ ေဆြးေႏြးခ်င္တယ္။ ခဏလာခ်င္တယ္။ အဲဒီတုန္းကလည္း တိတ္တိတ္ပုန္းၿပီးေတာ့ လုပ္ေနရၿပီေလ လွ်ိဳ႕၀ွက္ၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္ကို။ ညာၿပီးေတာ့ ေျပာရတာေပါ႔ ေက်ာင္းဆရာႀကီး ဦးထြန္းေ၀တဲ့ သခင္စိုးက သခင္စိုးမွန္းလည္း ကၽြန္မလည္း မသိဘူး။ ေက်ာင္းဆရာႀကီး ဦးထြန္းေ၀က ခဏ လာခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ ညႀကီး သူတို႔ မိုးခ်ဳပ္မွ ေခၚလာတယ္။ ေခၚလာေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အိမ္ကလည္း ေလးပင္သံုးခန္း ဆိုေတာ့ တစ္ခန္း အားေနေတာ့ အဲဒီမွာ အခန္းတံခါး ေပါက္ပိတ္ၿပီး ထားတယ္။ ေနာက္တစ္ခါ တစ္ေယာက္က်ေတာ့ ပိန္ပိန္ပါးပါး နဲ႔ ကၽြန္မကေတာ့ ဗိုလ္လက်္ာလို႔ပဲ ထင္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ ဗိုလ္လက်္ာရဲ႕ ညီေတြက ကၽြန္မတို႔နဲ႔ အတူ အာရွလူငယ္ထဲမွာ ပါတာကိုး။ ပံုသဏၭာန္က အဲဒီအတိုင္းပဲ။ အိမ္မွာတစ္ည အိပ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူ ေရာက္လာလဲ ဆိုေတာ့ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္သန္းထြန္းမွန္း ကၽြန္မသိဘူး။ တိတ္တိတ္ပုန္းပဲ။ တိတ္တိတ္ပုန္း ဆိုေတာ့ အခန္းထဲမွာ ေပါ႔ေနာ္ သူတို႔ ေဆြးေႏြးတာလည္း နားမေထာင္ရဘူးေလ။ မနက္လည္း မိုးလင္းေရာ ၾကက္ေပ်ာက္၊ ငွက္ေပ်ာက္ အကုန္ေပ်ာက္တာပဲ။ မိုးလင္းေတာ့ မရွိၾကေတာ့ဘူး အကုန္လံုး။ အဲဒီတည္းက ဦးထြန္းေ၀ သခင္စိုးဆိုတာ၊ ေနာက္မွသိတာ။ သခင္စိုးဆိုတာ ဆရာႀကီး ဦးထြန္းေ၀တဲ့ သူတို႔က ေျပာတယ္။ ကၽြန္မက ဦးထြန္းေ၀ပဲ နားလည္တယ္။ အစ္မႀကီး မေစာျမေနာက္ ကၽြန္မ လိုက္သြားေရာ လိုက္သြားတဲ့ အခါက်မွ သင္တန္းေတြတက္၊ အဲဒီေတာ့မွ ကၽြန္မက ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ဘာလဲဆိုတာ အဲဒီေတာ့မွ ျပည့္စံုေအာင္ နားလည္တာ။ အစက နားမလည္ဘူး ဂ်ပန္တိုက္ဖို႔ တစ္ခုတည္း အာ႐ံုစိုက္ေနတာ။ ကိုယ့္၀မ္းထဲမွာ ေပါ႔ေနာ္။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ ဆရာႀကီး သခင္စိုးနဲ႔ သင္တန္းေတြ တက္တဲ့ အခါက်ေတာ့မွ အမ်ိဳးသမီးေတြ တစ္လွည့္စီ တစ္လွည့္စီ လာၾကတယ္။ အလွည့္ေတြနဲ႔ လာၾကတယ္ေပါ႔ေနာ္။ သင္တန္းတက္တဲ့ အခါက်မွ အဲဒီႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဟာေတြ ေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ေသနဂၤဗ်ဴဟာ ဆိုတာ ဘာလဲ။ နည္းပရိယာယ္ဆိုတာ ဘာလဲ။ အဲလိုေတြေပါ႔။ အဲဒီေတာ့မွသိတာ။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ အဲဒီေတာ့မွ သိတယ္။ ျပန္ေျပာရရင္ေတာ့ ဘုမသိ၊ ဘမသိနဲ႔ ပါလာတဲ့ သက္စြန္႔ဆံဖ်ားေတာ့ လုပ္ခဲ့ရတာေပါ႔ေလ။ ေတာက္ေလွ်ာက္ႀကီးကို သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ကိုယ္နားလည္ သေလာက္။ သခင္စိုးက သင္တန္းေတြ ေပးတဲ့အထဲမွာ ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္နဲ႔ လူေတြဆုိရင္ သူ႔ အနားကို ေခၚထား လိုက္ေရာ။ ေခၚထားလိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕ လက္သပ္ေမြးတာ ေပါ႔ေနာ္။ ဘယ္မွာသြားၿပီး ဘယ္လို သင္တန္းေပး။ အမ်ိဳးသမီးထဲက ကၽြန္မကို ေခၚထားလိုက္တာ။ အစ္မႀကီး မေစာျမက သူက ဒီ့ျပင္နယ္ေတြ ေလွ်ာက္သြားရတာကိုး။ ကၽြန္မကို အဲဒီမွာထားခဲ့တယ္။ အစ္မႀကီး မေစာျမက ဘယ္မွာ ထားခဲ့လဲဆိုေတာ့ ေဒးဒရဲမွာ။ သခင္စိုးက ေဒးဒရဲက က်ားကူးမွာ ေပါ႔ေနာ္ သခင္ျမတ္သူတပ္၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သခင္ျမတ္သူ တပ္ရဲ႕ ေဘးကကပ္လ်က္က ဦးျမင့္ေအာင္။ အခုဗိုလ္ခ်ဳပ္ျမင့္ေအာင္။ ဆင္စြယ္ရြာ သတ္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ အံ့ၾသတယ္။ ကၽြန္မ တစ္သက္တာမွာ ဒီအလံနီပါတီမွာ တစ္ေယာက္မွ လူသတ္ခဲ့တာ မရွိဘူး။ အခု ဆင္စြယ္ရြာ သတ္တယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မက ဘယ္ေရာက္ေနလဲဆိုေတာ့ ပခုကၠဴ အခ်ဳပ္ထဲမွာေလ။ လက္နက္မႈနဲ႔ ႐ံုးတင္ ခံရတာ။ ကၽြန္မကို ဖမ္းၿပီးေတာ့ ကၽြန္မ လက္ထဲမွာ လက္နက္မိသြားေတာ့ အဲဒီတည္းက လက္နက္မႈနဲ႔ ကၽြန္မကို ပခုကၠဴ အခ်ဳပ္ထဲမွာ ထည့္ထားၿပီးေတာ့ ႐ံုးထြက္ၿပီး အစစ္ခံေနရတယ္။ အဲဒီမွာ သတ္တယ္ဆိုၿပီး ၾကားေတာ့ အလံနီက ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ဒီေလာက္ လူသတ္တာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မယံုဘူး။ ဆုိရွယ္လစ္ေတြပဲ ျဖစ္မယ္ေပါ႔။ အဲဒီလုိသေဘာေပါ႔ေနာ္ စိတ္ထဲမွာ ခံစားရတယ္။ ေနာက္မွ အျပင္ေရာက္မွသာ သိတာ။ လံုး၀မသိ ဘူး။ ကၽြန္မ အလံနီပါတီထဲမွာ ရွိတဲ့ တစ္သက္တာမွာလည္း တစ္ခါမွ လူသတ္ခဲ့တာ မရွိခဲ့ဘူး။ အဲေတာ့ ကၽြန္မ ဘယ္ယံုမလဲ။

အဲဒီဆင္စြယ္ရြာကို သြားတာက ဦးစီးတာက ဘယ္သူလဲ။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ျမင့္ေအာင္က နဂိုတည္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေလးက မသင္းဦး။ အဲဒီလိုသူတို႔က။ ေနာက္အရန္က ျမင့္ေဆြ။ သမီးေလးေတြကလည္း ငယ္ေသးေတာ့ ကၽြန္မ အဖမ္းခံရတယ္ဆိုေတာ့ က်န္ခဲ့ေတာ့ သူ႔အေဖကလည္း ကေလးႏွစ္ေယာက္နဲ႔၊ ကၽြန္မကလည္း ေထာင္ထဲ ေရာက္ေန ဆိုေတာ့ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳ တယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္မကို စာနဲ႔ ေရးေပးပါတယ္ ေထာင္ထဲမွာ။ ဦးကေတာ့ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ရၿပီ။ ကေလးႏွစ္ေယာက္ က်န္ခဲ့ေတာ့ သူလည္း ဘယ္ျပဳစုႏိုင္မလဲ။ အဲဒီေတာ့ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သူအိမ္ေထာင္ျပဳတာကို ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ဘယ္လိုမွ မေအာက္ေမ့ဘူး။ ကၽြန္မတစ္ခုတည္း ရွိတာက ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္တာပဲ။ ပါတီက တာ၀န္ေပးတာဆိုရင္ အကုန္လုပ္မယ္။ ကၽြန္မ မႏၲေလးေထာင္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္က်တယ္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ တာ၀န္ေပးေတာ့ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရဲ႕ ကလာပ္စည္းေတြကို သင္ၾကားရင္းနဲ႔ အဖမ္းခံရတာက တစ္ႀကိမ္။

အဲဒီတုန္းက ဘယ္သူက ဖမ္းတာလဲ။

အဲဒီတုန္းက ဖဆပလေခတ္၊ မတရားအသင္း ေၾကညာခံရတာ။

လြတ္လပ္ ေရးရခါနီးလား။

ဂ်ပန္လြတ္လပ္ေရး ရသြားၿပီ။ ဂ်ပန္လက္ထဲက လြတ္သြားၿပီ။

ဗိုလ္ရန္ႏုိင္က ေဒါက္တာဘေမာ္ရဲ႕ သမက္ျဖစ္ေနလို႔။

မမၾကည္ႏွင့္ ကၽြန္မက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအိမ္မွာ ေအာက္ထပ္မွာ ေနၿပီးေတာ့ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ လုပ္ကိုင္ ေပးၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္ကုိခ်ဖို႔ ရက္သတ္မွတ္တာေလ . . .

ယခင္အပတ္မွအဆက္-

အလံနီ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ သခင္စိုးကေနၿပီးေတာ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္ေတာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးခိုင္းတယ္။ အဲဒါ ပခုကၠဴေထာင္ထဲမွာ။

ေတာထဲက ကၽြန္မကို လက္နက္မႈႏွင့္ အဖမ္းခံရတယ္။ မၫြန္႔ၾကည္ ေကာင္းေကာင္းသိတယ္။ မၫြန္႔ၾကည္က ဒီဘက္ကေခ်ာင္။ ကၽြန္မက ဒီဘက္ကေခ်ာင္။ သမီးအႀကီးမဆိုရင္ သူတို႔ႏွင့္ က်န္ခဲ့တာပဲ။ အငယ္မ ေတာင္ေပၚကို ေတာင္ေျပးလိုက္တာ။ ရဲနီေလးသံုးေယာက္ကို ခ်ိတ္လိုက္တယ္။ ညီလာခံက်င္းပဖို႔ ပခုကၠဴကေန ပို႔မယ့္ ပစၥည္းေတြကုိ သြားစစ္ရတယ္။ ေတာင္ငူကေနၿပီးေတာ့ မင္းလယ္ရြာကို ကၽြန္မ ဆင္းလာတယ္။

မင္းလယ္ရြာမွာ အလံနီေတြ စတည္းခ်ရတယ္။ မင္းလယ္ရြာ ဒီဘက္မွာ ေတာင္ေပၚကက်တဲ့ ေရဆန္ေခ်ာင္း ရွိတယ္။အဲဒါကို ျဖတ္ၿပီးေတာ့မွ လာရတာ။ အဲဒီအဆင္းမွာ ထုိးစစ္ သူတို႔က အဲဒီမွာ ဘယ္ေတာင္ေပၚ ကလည္းေတာ့ မသိဘူး။ အဲဒီမွာ ကၽြန္မတို႔ ျမင္ေတာ့ ပစ္တာေပ့ါ။ အဲဒီမွာရဲနီေတြကို ေျပးေဟ့ သူတို႔က ေျခေထာက္သန္တယ္။ ေျပးႏုိင္တယ္။ ကၽြန္မက အမ်ဳိးသမီး ဆိုေတာ့ မေျပးႏုိင္ဘူး။ သူတို႔မိသြားရင္ တစ္ခါတည္း ပစ္သတ္မွာ။ ကၽြန္မက်ေတာ့ သူတုိ႔ခ်က္ခ်င္း ပစ္သတ္ခ်င္မွ ပစ္သတ္မယ္။

အဲဒီမွာ ဦးေစာေမာင္၊ တင္ၫြန္႔၊ ရန္ပိုင္ ေျပးၾကဆုိၿပီး ေျပးၾကတာပဲ။ ေတာင္ေပၚ အဆင္းေတြမွာ ခ်ံဳပုတ္ေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီ ခ်ဳံႀကီးထဲကို ကၽြန္မအတင္း တိုး၀င္တာ။ ခ်ဳံႀကီးထဲမွာကၽြန္မလည္း လံုခ်ည္နက္ျပာ ၀တ္ထား တယ္။ အဲဒီ ကေလးသံုးေယာက္ လြတ္သြားတယ္။ မဟုတ္ရင္ တစ္ခါတည္း ပစ္သတ္မွာ။ ရွာၾကတယ္။ မေတြ႕ဘူး။ တစ္ေယာက္ေတာ့ အသံၾကားရတယ္ ခ်ဳံတစ္ခုထဲကုိ ၀င္သြားတယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ သတင္းပို႔တာ။ အဲဒီေတာ့မွ အဲဒီခ်ံဳပုတ္ကို ရွာတာ။ အသည္းယား လိုက္တာလည္း။ ေက်ာက္တံုးႀကီးေတြလည္း အႀကီးႀကီးေတြပဲ။ ကၽြန္မတင္ပါးကို လံုခ်ည္နက္ျပာ ဆိုေတာ့ အထုပ္ႀကီးေဟ့ ဆိုၿပီး ဆြဲဆုိၿပီးေတာ့ သူတို႔လည္း ၀င္လာေရာ ကၽြန္မလည္း ရယ္တယ္။ ဟုိတုန္းကေတာ့ ဘယ္ရယ္ႏုိင္မလဲ။ ကၽြန္မခါးၾကားထဲမွာ ေသနတ္ရွိ တယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သိတယ္။ ဒီဟာကို ျဖဳတ္ၿပီးေတာ့ ပစ္ရင္ သူတုိ႔ေတြရမယ္။ ကၽြန္မ အေသမခံႏုိင္ဘူး။ သူကေသရင္ ကၽြန္မလည္း ျပန္ပစ္မွာ။ သူတို႔ကလည္း ကၽြန္မခါးပတ္ကို ျဖဳတ္ေတာ့ မျဖဳတ္နဲ႔ ငါျဖဳတ္မယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ ေသနတ္ႏွင့္ ခါးပတ္ကို တစ္ခါတည္း ေပးလုိက္တယ္။ ဖမ္းသြားေတာ့ ငါ့ဖိနပ္တစ္ဖက္ က်န္ခဲ့တယ္။ သူတုိ႔ ရဲေဘာ္ တစ္ေယာက္က ဖိနပ္တစ္ဖက္ က်န္ခဲ့တယ္။ သြားေကာက္ေပး ဆိုၿပီးေတာ့ တစ္ေယာက္က သြားေကာက္ လူကိုေတာ့ ခ်ဳပ္ကိုင္တာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။

ကၽြန္မ လုိက္သြားတယ္ မင္းလယ္ရြာကို။ မင္းလယ္ရြာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းႀကီးမွာ ေအာက္ထပ္မွာ။ ဇရပ္ႀကီး ေအာက္ထပ္မွာ ကၽြန္မကိုခ်ဳပ္ထားတယ္။  အခုေတာ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ျဖစ္သြားၿပီ။ ရွမ္းလူမ်ဳိးပဲ။ ကၽြန္မကို မိတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ဆိုင္ရာေတြ အေၾကာင္းၾကားတာေပ့ါ။ ညဆိုေတာ့ ကၽြန္မကို ဒီအတုိင္း အလြတ္မထားဘူး။ တုိင္မွာႀကိဳးႏွင့္ ခ်ည္မယ္ေပ့ါ။  ႀကိဳးယူလာတယ္။ အဲဒါႏွင့္ ကၽြန္မ၀ုန္းခနဲ ထၿပီးေတာ့ မိုက္႐ိုင္း လွခ်ည္လား။ ဗမာ့တပ္မေတာ္က အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ မိတာကို တုိင္မွာ ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး သိပ္ရမယ္လုိ႔ မိုက္႐ိုင္း လွခ်ည္ လားလုိ႔။ ဂ်ပန္ေတြဆီမွာ အဖမ္းခံရတာ သူတို႔က ငါ့ကိုဖမ္းတာ ႀကိဳးခ်ည္ၿပီးေတာ့ေတာင္ ဘယ္သူမွ မလုပ္ဘူး။ အဲဒါႏွင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္ တိုးတုိးေျပာၿပီးေတာ့ သူတို႔ လူႀကီးဆီကို အေၾကာင္းၾကားတယ္။ တစ္ေယာက္ကေတာ့ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ည္မယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ေျခေထာက္ကို ခ်ည္မယ္။ အမ်ဳိးမ်ဳိး လုပ္ေနၾကတာေပ့ါေလ။ ငါဂ်ပန္တပ္မွာ အဖမ္းခံရတုန္းက ဂ်ပန္တပ္က လြတ္လာခဲ့တာ။ ႀကိဳးခ်ည္ၿပီး ဖမ္းမယ္ မေျပာႏွင့္ မင္းတုိ႔ ဗမာ့တပ္မေတာ္ အမ်ဳိးသမီး တစ္ေယာက္ကို ႀကိဳးခ်ည္တယ္ ဆုိတာ ရွက္စရာ ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္မလည္း အရမ္း တုန္လႈပ္ေနတယ္။ အဲဒါႏွင့္ ႀကိဳးမခ်ည္ ေတာ့ဘူး။ အဲဒါႏွင့္ ဗုိလ္မွဴးသိန္းတုတ္ဆီ ေရာက္တယ္။ ဗုိလ္မွဴးသိန္းတုတ္က  အလယ္ပိုင္းတိုင္း တာ၀န္ခံႀကီး၊ ေခ်ာက္က။ သူစစ္သေဘၤာ ပို႔လုိက္တယ္။ အဲဒီတုန္းက သတင္းစာထဲမွာ အမ်ားႀကီး ပါတယ္ေလ။ သူတို႔က ဓာတ္ပံု႐ိုက္တဲ့ လူေတြ ဖယ္ခိုင္း ႀကိတ္ႀကိတ္တိုးၿပီးေတာ့ သေဘၤာကို တင္ေခၚလာတယ္။

ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဗုိလ္ေန၀င္း၊ ဦးေအာင္ၿငိမ္းတို႔ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္စီ ေရာက္လာၿပီးေတာ့ သင္တန္း တက္ၾက တယ္ေလ။ ေနာက္ဆံုး ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ေတာ့မယ္ဆုိမွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအိမ္ကုိ လွ်ဳိ႕၀ွက္ၿပီး တိတ္တိတ္ကေလး ေခၚသြားတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တုိက္ေလ။အဲဒီမွာ သခင္ႏု၊ သခင္ခ်စ္၊ ဗုိလ္ရန္ေအာင္လည္း ပါတယ္။ ဗိုလ္ရန္ႏုိင္က ေဒါက္တာဘေမာ္ရဲ႕ သမက္ျဖစ္ေနလို႔။ မမခ်စ္ႏွင့္ ကၽြန္မက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း အိမ္မွာ ေအာက္ထပ္မွာ ေနၿပီးေတာ့ စားဖို႔ေသာက္ဖို႔ လုပ္ကိုင္ေပးၿပီးေတာ့ ဂ်ပန္ကုိ ခ်ဖို႔ရက္ သတ္မွတ္တာေလ။ အဲဒီမွာ ကၽြန္မတို႔ကို လာေခၚတယ္။ ဗိုလ္ရဲထြဋ္က ဗုိလ္ေန၀င္း ေမာ္ေတာ္ယာဥ္ႏွင့္ လာေခၚတယ္မွတ္လို႔။ ေတာ္လွန္ေရးေန႔မွာ ဗုိလ္ေန၀င္းက ကၽြန္မကို လာေခၚတယ္။ ရဲထြဋ္က ခင္ဗ်ားဘာေတြ ေျပာေနတာလဲ။ ဗိုလ္ေန၀င္း မဟုတ္ဘူးဗ် က်ဳပ္တဲ့။ မသိဘူး။ကၽြန္မက ဗုိလ္ေန၀င္းမွတ္လို႔။

 ေဒးဒရဲ ေအာက္ျမန္မာျပည္ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚမွာ ျပည္သူျပည္သား၊ တုိင္းသူျပည္သားေတြႏွင့္ တပ္ကဆိုရင္ ကၽြန္မ၀င္မပါႏုိင္ဘူး။ တာ၀န္ ေပးလိုက္ တာက ႏုိင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ သခင္စိုး။ စစ္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဗုိလ္ေန၀င္း ဒီကုိ လာတာ။ တို႔ရဲ႕ ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ရတာဟာ  ဗုိလ္မွဴး ေစာထြန္းစိန္ ဆုိတာသိလား မသိဘူး။ သူတို႔ကလည္း ကရင္ေတြကုိ ကၽြဲကူးရြာႀကီးမွာ ေလထီးႏွင့္ ဆင္းတာေတြကို တစ္ေနရာၿပီး တစ္ေနရာ ေျပာင္းတာ။ ဂ်ပန္မိမွာ စိုးလို႔။ ကၽြဲကူးရြာႀကီးမွာ ျမစ္ကေနၿပီး စုန္ဆင္းလာတဲ့ ဂ်ပန္ေတြကို ခ်တာ။ အဲဒီညမွာ သခင္သန္းျမင့္က ေျပးလာၿပီးေတာ့ ဆရာႀကီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုလည္း ေသနတ္ေပးပါ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မက ဘာမွ နားလည္တာ မဟုတ္ဘူး။ ဗုိလ္မွဴးေစာထြန္းစိန္က နားလည္တာ။ သူက အဂၤလိပ္ စစ္တပ္မွာ လုပ္ခဲ့တာေလ။ သူက နားလည္းေတာ့ သူက လက္နက္ေတြ အားလံုးကို သူကိုင္တယ္။ လက္နက္ ဘယ္သူ႔ ေပးတယ္ ဆိုတာကို။ သခင္သန္းၿမိဳင္ တစ္လက္ ေပးလိုက္ပါကြာ ဆိုၿပီးေတာ့ ေပးလိုက္တယ္။ ပစ္ခ်လိုက္ၾကတာ တေျဖာင္းေျဖာင္းႏွင့္ သခင္သန္းၿမိဳင္က ဟုိမွာလည္း က်ည္လည္းကုန္ေနၿပီ။ ဆရာႀကီး သခင္စိုးက အဲလိုဆို က်ည္ဆန္ေတာ့ပို႔မွ ျဖစ္မယ္တဲ့။ သာယာ၀တီမွာ ဆင္းတာ မသာအိမ္မွာ သြားက်လို႔ေလ အဲဒီ ခ်ာလီေလ။ ခ်င္းေလ။ ဗမာလုိလည္း မတတ္ဘူး။ အဂၤလိပ္လို တတ္တယ္။ ကုိေဆာင္းက ကၽြန္မတို႔ႏွင့္ တစ္တြဲ ဆရာႀကီး သခင္စိုး၊ ခ်ာလီ၊ ကိုတင္စိုး၊ ကိုဘသန္း၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ရဲျမင့္။ ခ်ာလီက ဗမာစကား သိပ္နားမလည္ဘူး။ ဦးက ကၽြန္မကို မႏွင္းေမလို႔ မေခၚဘူး။ ေမလို႔ေခၚတယ္။ ခ်ာလီက နားမလည္ဘူး။ ဆရာႀကီးက သူ႔မိန္းမကို ေမလုိ႔ေခၚတာ မင္းသြားမေခၚနဲ႔လို႔ ေျပာရတယ္ ခ်ာလီကို။ ခ်ာလီေလးက ႐ိုးသားရွာတယ္။ အဲဒီတုန္း ကၽြန္မတို႔ကို ေတာ္ေတာ္ေလး ခင္ရွာတယ္။

အဘရဲနီေက်ာ္၀င္းတို႔ႏွင့္ ဘယ္လုိ ဆံုခဲ့လဲ။

မတရားအသင္း မေၾကညာခင္ကတည္းက သူတို႔က လူပ်ဳိေတြ။ ကိုတင္ျမတို႔။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မတို႔က အပ်ဳိေတြ။ အဲဒီတုန္းက ဆရာႀကီးသခင္စိုးက ကၽြန္မကို ယူလုိက္လို႔။ သခင္တင္ျမက ပါတီခြဲၿပီးမွ အလံနီ ပါတီမွာပဲ ေတာထဲက်မွ သေဘာထားေတြ ကြဲၿပီး သခင္သန္းထြန္း ဘက္ကို ပါသြားတယ္။ ကၽြန္မအလံနီပါတီမွာ ဗဟုိေကာ္မတီ အဆင့္ထိ။ ေပးတာက ေနာက္ဆံုးမွ။ ကၽြန္မ ဒီေလာက္ လုပ္ခဲ့တယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ဒါေတြ ဘာမွ ေခါင္းထဲ မရွိပါဘူး။ ပခုကၠဴထဲကို အဖမ္းခံၿပီးတဲ့ အခါမွာ ပါတီထဲကို မေရာက္ဘူးေလ။ လႊတ္ၿငိမ္း ခ်မ္းသာခြင့္ရမွ ေရာက္တာ။

ေထာင္ဘယ္နႏွစ္ က်ခဲ့လဲ။

တစ္သက္တစ္ကၽြန္း က်တာေလ။ ပထမ ခ်တာ ၁၀ႏွစ္။ ကၽြန္မ အယူခံတယ္။ ေျခာက္ႏွစ္။ အဲဒါကိုျပန္ၿပီး ခ်တယ္။ တစ္သက္တစ္ကၽြန္း။

အမႈက်ေတာ့ ဘာအမႈေတြတပ္လဲ။

ႏုိင္ငံေတာ္ ပုန္ကန္မႈႏွင့္ စြဲခ်က္တင္တယ္။ ငါ့ကို ေထာင္ခ်တုန္းက က်ဳိင္းႀကီးႏွင့္ တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ ထြက္လာၿပီးေတာ့မွ ျဗဳန္းဆိုမွ အကုန္လံုး ရပ္ေပးရတယ္လို႔။

သံုးေယာက္တူညီလိုက္ခဲ့ရင္ ကၽြန္မတို႔ ဒီေန႔ ဒီအေျခအေန မေနရဘူး။ သခင္စုိး သေဘာတရားေရးလည္း သူတို႔လိုက္ မွာေပ့ါ။ ဗုိလ္ေန၀င္းက တပ္ရွိတယ္။ သခင္စုိး စည္း႐ံုးထားတဲ့ နယ္ေျမႀကီးက အက်ယ္ႀကီးပဲ။ အဲဒီမွာ လူထု ရိွတယ္။ အဲဒါ အဂၤလိပ္ကို ျပန္မခ်ရဲဘူးလား။ ျပန္မတိုက္ရဲဘူးလား။ ဘာလို႔လက္ခံလဲ။  အခုက်မွ ကေလးေတြကိုလည္း နားလည္ေအာင္ ေျပာျပတယ္ . . .

ယခင္အပတ္မွအဆက္-

ဆရာႀကီး သခင္စုိးက်ေတာ့ ဘာအမႈေတြႏွင့္ခ်လဲ။

သူခ်ေတာ့ သူႏွင့္ကၽြန္မ မေတြ႕ေတာ့ဘူးေလ။ ဦးေက်ာ္၀င္းတို႔ႏွင့္အတူ အကုန္လံုးလြတ္တာ။ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္နဲ႔ေလ။ ၁၉၇၂ လမ္းစဥ္ ပါတီဖြဲ႕မွ လြတ္တာ။

လမ္းစဥ္ပါတီထဲ ၀င္ဖို႔ေကာ ေျပာေသးလား သူတို႔က။

၀င္ရတယ္ေလ။ သခင္တင္ျမကပဲ လာေခၚၿပီး ၀င္ခိုင္းတယ္။

ဦးျမင့္ေအာင္က လမ္းစဥ္ပါတီဖြဲ႕ေတာ့ ဗဟိုေကာ္မတီထဲ ပါရလား။  ဗုိလ္ေန၀င္းရဲ႕ လမ္းစဥ္ ပါတီစဖြဲ႕ေတာ့ေလ။

မပါဘူး။ လမ္းစဥ္ပါတီ ဆိုေတာ့လည္း ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ ထင္လိုက္တာေပ့ါေလ။ ၂၁ ခ်က္ ဖတ္ခိုင္းတယ္။ ၂၁ ခ်က္က ကၽြန္မတို႔ လိုခ်င္တဲ့ ေသနက ဗ်ဴဟာေတြဟာ ဒါဆို ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒပဲေပ့ါ။ အမွန္ေတာ့ ပံုမွား႐ိုက္ လုိက္တာ။ ကုိကိုေမာင္ႀကီး စာအုပ္ထုတ္ထားတယ္။ က်ဳိတ္လတ္။ သူကသိပ္ကို ႏုိင္ငံျခား သြားခ်င္တဲ့သူ။ သူ႔ စာအုပ္ထဲမွာလည္း ဒီအတုိင္းပဲ ေရးထားတယ္။ သူႏုိင္ငံျခား သြားခ်င္လို႔ ဟုိပါတီ၊ ေနာက္ဆိုရွယ္လစ္ ပါတီ ကိုဘေဆြတို႔ဆီ ေရာက္သြားတာ အဲဒါေပ့ါ။ ႏုိင္ငံျခား သြားခ်င္လို႔ေလ။ …

ရဲနီေက်ာ္၀င္းကလည္း ေျပာတယ္။ သူက အေခ်ာင္သမား၀ါဒဆို သိပ္မုန္းတာ။ကြန္ျမဴနစ္မွာ ရွိတယ္မလား။ အေခ်ာင္သမား၀ါဒႏွင့္ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လိုမ်ား သိထားတာရွိလဲ။

အခုေတာ့ လက္၀ဲ၊ လက္ယာလုိ႔ ေခၚေနၾကတယ္။ လက္ယာကို အေခ်ာင္သမားပဲ။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး ၿပီးေတာ့ ၾကည့္ျမင္တုိင္၊ ေဆးေက်ာင္းမွာ ကၽြန္မတို႔ ႐ံုးစိုက္တယ္။ အလံနီပါတီ။ ဗုိလ္ေန၀င္းက ညေနက်ရင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္က ထမင္းစားပြဲ ရွိတယ္တဲ့။ အဲဒါဆရာႀကီး သခင္စုိးတက္ဖို႔ လာဖိတ္တာတဲ့။ အဲဒါအိမ္ထဲမွာ ျခင္ေထာင္ခ်ၿပီးေတာ့ ၀င္အိပ္ေနတယ္။ ဦးကို လာေခၚရင္ ေန႔လယ္က ေနမေကာင္းလုိ႔ အိမ္ေနတယ္လို႔ ေျပာလုိက္တဲ့။

အဲဒါနဲ႔ ညေနဘက္ လာေခၚေတာ့ ဦးက ေနမေကာင္းဘူး။ ဟာအဲဒါဆိုမျဖစ္ဘူး။ ဆရာ၀န္ သြားေခၚမွ ထင္တယ္။ မင္း,ဦးက မရဘူး။ သူေနမေကာင္းရင္ တစ္ခါတည္း အိမ္ေနတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းက သူကိုယ္တိုင္ လာေခၚတာ။ ကုိလွၿမိဳင္ကလည္း ေဒးဒရဲ ေအာက္လမ္းမွာ ေနတာ။ သူလည္းလာတယ္။ ေနမေကာင္းဘူး ကၽြန္မ ေျပာျပေတာ့ သူကစာအုပ္ႀကီး ပိုက္လုိ႔ ျပန္သြားတယ္။ အၿမဲတမ္းလာၿပီး စာေရးတယ္။ ဦးဘာျဖစ္လို႔လဲ  ဗုိလ္ေန၀င္းတို႔ လာေခၚတာ ဘာေၾကာင့္ လုိက္မသြားတာလဲ။ ကၽြန္မ ႏုိင္ငံေရးမွ နားလည္တာကုိး။ အဲဒါ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ထမင္းစားပြဲ မဟုတ္ဘူးတဲ့။ ဘုရင္ခံက ေခၚတဲ့ ထမင္းစားပြဲတဲ့။ ႏုိင္ငံေရးအရ သူက အဲလို ေျပာျပေတာ့မွ ေၾသာ္ဒီလိုပါလား။ ဇိကုပ္ခံရလိမ့္မယ္တဲ့။ ဘုရင္ခံက ႏုိင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဇိကုပ္တာ။

သခင္သန္းထြန္းက စည္း႐ံုးေရးမွာ ေတာ္တယ္။ သေဘာတရားေရးရာမွာ သခင္စုိးကို မမီဘူး။ လူတန္းစား အသိမွာ သခင္စိုးကုိ သူတို႔မမီဘူး။ စည္း႐ံုးေရး ေကာင္းတာ သခင္သန္းထြန္း၊ သေဘာတရား ေရးေကာင္းတာ သခင္စိုး၊ ဂ်ပန္ကို ၀ုိင္းခ်တာ တို႔လူထုႀကီး နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ဦးေျပာတာ အဲဒီ သေဘာထား။ အဲဒီလုိ သံုးေယာက္တူညီ လိုက္ခဲ့ရင္ ကၽြန္မတို႔ ဒီေန႔ ဒီအေျခအေန မေနရဘူး။ သခင္စုိး သေဘာတရားေရးလည္း သူတို႔လိုက္မွာေပ့ါ။ ဗုိလ္ေန၀င္းက တပ္ရွိတယ္။ သခင္စုိး စည္း႐ံုးထားတဲ့ နယ္ေျမႀကီးက အက်ယ္ႀကီးပဲ။ အဲဒီမွာ လူထုရိွတယ္။ အဲဒါ အဂၤလိပ္ကို ျပန္မခ်ရဲဘူးလား။ ျပန္မတိုက္ရဲဘူးလား။ ဘာလို႔လက္ခံလဲ။ အခုက်မွ ကေလးေတြကိုလည္း နားလည္ေအာင္ ေျပာျပတယ္။ အဲဒီလုိ ျဖစ္ခဲ့ရတာ။ အေမတို႔ နားမလည္ခဲ့ဘူးလို႔။

ဒီေခါင္းေဆာင္သံုးေယာက္က ေတာ္ရဲ႕သားႏွင့္ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ မတူညီဘဲ။

အဲဒီတုန္းက သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္စိုး၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းရယ္ေပ့ါ။

ေန၀င္းမပါဘူး။ ေန၀င္းက လက္ယာသမားလား။ လက္၀ဲသမားလား။

ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒ လမ္းစဥ္ေထာင္ေတာ့ ဆုိရွယ္လစ္၀ါဒကုိ ေရးလိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ သခင္စုိးက ဒါ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒႏွင့္ တူတယ္ ဆုိၿပီးေတာ့ လက္ခံလုိက္တယ္လို႔ ၾကားတယ္။

ဗုိလ္ေန၀င္း ေရးခဲ့တာ ဘာမ်ားရွိလဲ။ ဘာစာအုပ္မ်ား ရွိခဲ့လဲ။ သခင္စုိး ေထာင္ထဲကေနၿပီး မႏၲေလးေထာင္၊ အင္းစိန္ေထာင္၊ ျမင္းၿခံေထာင္၊ သာယာ၀တီေထာင္ အဲဒီကေန သူေရးခဲ့တဲ့ စာအုပ္ေတြ အကုန္လံုး အျပင္ကို ေလွ်ာက္ျဖန္႔တယ္။ ေဟာဒီ ပုဂိၢဳလ္ေတြ ေထာင္ထဲက ထြက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ယူလာၿပီး ျဖန္႔ေပးရတယ္။ ရနံသစ္ က ဘာေၾကာင့္ ထုတ္လဲ ဆုိေတာ့ ဟုိစာအုပ္ေတြ ထုတ္ၿပီးသားရွိေတာ့ အဲဒါေလးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ထုတ္ေပးပါတဲ့။ လာၿပီး ေမးပါရေစ ဆုိၿပီး လာေမးတယ္။

သခင္စုိးရဲ႕ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒက ဆင္းရဲသားေတြဘက္က ျပတ္ျပတ္သားသား ရပ္တည္တယ္လုိ႔ ဖတ္ရတယ္။ အဲဒီလိုမ်ဳိး ရပ္တည္ခ်က္ႏွင့္ သြားရဲ႕သားႏွင့္ ဘာေၾကာင့္လူထုက မ်က္စိ လည္သြားရတာလဲ။

ေနာက္ပိုင္းမွာလား။ ေနာက္ပိုင္းမွာက မွားလာတယ္ေလ။ အမွားေတြ ပါလာတယ္။ အဲဒီပုဂိၢဳလ္ေတြလည္း မွားတယ္။ ဒီသံုးေယာက္က မင္းဟာ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ အေနႏွင့္ ေတာခိုလာတယ္။ သူတို႔ စည္း႐ံုးလို႔ မရရင္ ေတာခိုမယ္ဆိုတာ သခင္စုိးမွာ ရွိၿပီးသား။ အဲဒါကို ေျချမန္၊ လက္ျမန္ သခင္သန္းထြန္းက ဦးေအာင္ယူၿပီးေတာ့ သူအရင္ ေတာခိုလိုက္တယ္။ ေနာက္က လုိက္တာႀကီးပဲ။ ေရွ႕က မသြားဘူး။ ေနာက္ပုိင္း သခင္စိုးလည္း မွားတာေတြ ပါလာတယ္။ ေနာက္ပိုင္း သူမွားတာေတြ ၀န္ခံတယ္ေလ။ ျမန္မာျပည္မွာေတာ့ ရွင္းရွင္းေျပာရင္ ကုိယ့္အမွားကို ကိုယ္၀န္ခံတဲ့ ေခါင္းေဆာင္္ မရွိဘူး။ သူပဲရွိတယ္။

သခင္စုိး၀န္ခံတဲ့ ၀န္ခံခ်က္ေလးေတြ အန္တီမွတ္မိေသးလား။

ေထာင္ထဲမွာ ေနရတဲ့ အခါက်ေတာ့ အကုန္လံုး အျပည့္အစံု သိရတယ္။ ကၽြန္မေထာင္ကို ပတ္ပတ္လည္ ေနတာပဲ။ ကၽြန္မႏွစ္ခါ အဖမ္းခံရတယ္။ ရန္ကုန္ ေထာင္မွာေနာ္။ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုး ကုိကိုးကၽြန္းကို ပို႔တယ္။ အက်ဥ္းသားေတြကို။ သခင္ေဖေဌး ေညာင္ဦး ေထာင္ကေနၿပီးေတာ့ ကိုကိုးကၽြန္းကို ပါသြားမွ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္း မႏၲေလး ေထာင္ကေနၿပီးေတာ့ အႏူေထာင္ကို ပို႔တာ။ အႏူ ရာဇ၀တ္သားေတြကို ဖမ္းၿပီး ထည့္ထားတဲ့ေထာင္။ မိန္းမေထာင္၊ ေယာက်္ားေထာင္ ရွိတယ္။ မိန္းမေထာင္ကေတာ့ ေသးတယ္။ ေယာက်္ား ေထာင္ ကေတာ့ႀကီးတယ္။

ကိုကိုးကၽြန္းကို အမ်ဳိးသမီး ပို႔လို႔မရလို႔ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီက ရဲနီေမေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီထဲမွာမွ ဘာလုိ႔ ကၽြန္မကို ေရြးထုတ္လဲ။ ေရြးၿပီးေတာ့ခ်လဲ။ ေထာင္ထဲမွာလည္း အက်ဥ္းသူေတြ ဆင္းရဲသားေတြ။ သူ႔အက်ဳိး ကၽြန္မ ရပ္ရမယ္။ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ ပါတီက ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ မရပ္ရဲဘူး။ ေထာင္၀တ္စံု တစ္ႏွစ္ကို သံုးစံုေပးရမွာ။ ႏွစ္စံုပဲေပးတယ္။ ျဖတ္စားတယ္။ေနာက္ၿပီးေတာ့ ေကၽြးတဲ့ဟာကို အဲဒါေတြကို တိုက္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မဟာ လူဆိုးျဖစ္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ မထားခ်င္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မကို မႏၲေလးေထာင္ကို ပို႔တယ္။ အႏူေထာင္ကို ပို႔တာ။ အႏူေထာင္က တစ္ထပ္ကေလး။ အဲဒီ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ အႏူမ၊ အႏူေတြရဲ႕ လက္ေတြမွာ ပတ္ထားတဲ့ အ၀တ္ေတြ အကုန္လံုး အဲဒီမွာ ျပန္႔က်ဲေနတာပဲ။ ဒီလို ေနရာကို ပို႔တာ။ စိတ္ဓာတ္ေတြက်ၿပီး ေသ သြားေအာင္ လုပ္တာ။ တကယ္ စိတ္ဓာတ္က်စရာပဲ။

လြတ္လပ္ေရးတုန္းကလည္း ပါခဲ့ရဲ႕သားႏွင့္ အဲဒီလုိ အပို႔ခံရတဲ့ ကိစၥကုိ အေပၚက မသိလို႔လား။

ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ပါခဲ့ေပမယ့္ ဦးေန၀င္း ကိုယ္တုိင္ အသက္ကို ကယ္ခဲ့ရတာပါ။ ဦးေန၀င္း၊ ဗုိလ္ေအာင္ၿငိမ္း ေအာက္မွာ ဂ်ပန္ေတြကို အသံၾကားတယ္ေနာ္ ဆုိၿပီး ေဒးဒရဲမွာ —။ ေနာက္တစ္ခါ ကိုေမာင္ငယ္ ဂ်ပန္ေတြ အသံၾကားတယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေျပာတယ္။ အဲဒီေနာက္မွ ဗုိလ္ေန၀င္း ကၽြန္မေနာက္ကေန လိုက္လာလို႔ သူလိမ့္ က်မွာစိုးလို႔ မီးခြက္ကေလးျပၿပီးေတာ့ ေအာက္ကို လုိက္လာတာ။ အဲဒီမွ ဗိုလ္ေန၀င္းက သခင္စုိးကို သြားေခၚ ခိုင္းတာ။ဆရာႀကီး သြားေခၚပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တပ္ေနရာ ေရႊ႕ရေအာင္။

ကၽြန္မကို ဦးက ေသခ်ာ မွာသြားတယ္။ ေသခ်ာကို ဂ႐ုစိုက္ေနာ္ သူတုိ႔က လူႀကီးေတြလုိ႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါႏွင့္ အိမ္ရွင္ ကၽြန္မက ဦးေအာင္သိန္း၊ ကိုထြန္းေမာင္တို႔ အိမ္မွာပဲ သူကလူႀကီးပဲ ဒီေနမွာ။ ကိုထြန္းေမာင္အိမ္ကို သြားၾကည့္ပါ။ အဲဒီမွာရွိလိမ့္မယ္။ ေခၚခုိင္းတယ္။ အဲဒီမွာ ကိုလွၿမိဳင္၊ ခ်ာလီတုိ႔ရွိတယ္။ ကိုလွၿမိဳင္က လက္ႏွိပ္စက္ ပံုႏွိပ္စက္ကေလးႏွင့္ ဦးေရးေပးတဲ့ စာေတြကို အဲဒါကိုယူသြား သူက ပံုႏွိပ္စက္ေလးနဲ႔ လွည့္ ရတယ္။ အန္တီကေတာ့ သတင္းပို႔ရတယ္။ ကိုတင္စိုး၊ ကိုဘသန္းတို႔က ကၽြန္မေခၚလို႔ ကၽြန္မေနာက္မွာ ဗုိလ္ေန၀င္း လိုက္လာတယ္။

အဲဒီမွာသခင္စိုးက ပထမအသံကျမင္းၿခံ ဗုိလ္ေက်ာ္လင္းက ကၽြန္မတို႔က ဒီဘက္ကၿခံ၊ ဗုိလ္ေက်ာ္လင္းက ကၽြန္မတု႔ိရွိတဲ့ ဘက္ကို ေျမပံုေလး ကုိင္ၿပီးေတာ့အလာ။ အဲဒီအလာမွာ ဂ်ပန္ေတြကလည္း ၀င္အလာ။ ပထမအသံက ဗုိလ္ေက်ာ္လင္းကို ေသနတ္နဲ႔ ထုသတ္တာ။ တစ္ရြာလံုး သိတယ္။ ဗုိလ္ေက်ာ္လင္း အေလာင္းကုိ ေဖ်ာက္ပစ္ရတယ္။ သခင္စုိး အေလာင္းလို ဘာလုိလိုနဲ႔။ သူ႔ကို လာေခၚတဲ့ ဦးေအာင္သိန္းက မဆြဲခင္ ဆရာႀကီး ခဏေနအံုး။ သစ္ပင္ႀကီးကလည္း အႀကီးႀကီး။ အဲဒီနားကို ကၽြန္ေတာ္ သြားၾကည့္မယ္။ ကင္းခ်တဲ့ ထားတဲ့ ဘစိန္တုိ႔အုပ္စု။ ရြာထိပ္မွာ ကင္းခ်ထားတယ္။ အဲဒါမွတ္လို႔ သြားၿပီးေတာ့ ဦးေအာင္သိန္းက ေရွ႕ကေန သြားတယ္။ အဲဒီမွာ ဦးေအာင္သိန္း ေျခေထာက္ကို ထိသြားတယ္။ သခင္စိုး ပစ္လုိက္တာ။ ဂ်ပန္က ေျခာက္ေယာက္ က်သြားတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္း အသက္ကုိ ကယ္လုိက္တာ။

ဗုိလ္ေန၀င္း အသက္ကို ကယ္လုိက္တာေပါ့။ ညဘက္ႀကီး။

တခါတည္း။ သူလည္း ထြက္ေျပးတာ။ ကိုေအာင္ႀကီးက ေရးထားလိုက္တာ။ သက္စြန္႔စံဖ်ား ေျပးလႊားခဲ့ရသူမ်ား၊ ဂ်ပန္တစ္ေကာင္မွ သတ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ ထြက္ေျပးတာ။

အန္တီတုိ႔ကို ဗိုလ္ေန၀င္းက အာဏာရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေထာင္ေတြကို ေျပာင္းၿပီးေတာ့ ထည့္ခဲ့တာေပါ႔ေနာ္။

ထည့္တယ္ေလ သူတို႔နဲ႔ တူမွမတူဘဲကိုး။ သူတို႔လမ္းစဥ္ကိုမွ မလိုက္ဘဲနဲ႔။

လူအနည္းစုေလးကို ေထာင္ထဲ ထည့္ၿပီးေတာ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ပ်က္ျပားေအာင္ လုပ္တယ္ဆိုေတာ့။

ဗုိလ္ဘစိန္ဆို ၾကားမွာေလ။ စစ္တပ္က ဘစိန္တပ္က —– မွာ။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မက ပခုကၠဴ အခ်ဳပ္ထဲမွာ။ ႏွိပ္စက္တာရွင္ တစ္ခါတည္း။ ဖမ္းတဲ့လူေတြကို။ စေကာရွိတယ္ မဟုတ္လား စေကာအလယ္က ေဖာက္ၿပီးေတာ့ အဲဒီစေကာနဲ႔ လည္ပင္း စြပ္ၿပီးေတာ့ အမေလး ေအာ္လိုက္ၾကတာ ဆူညံေနတာပဲ။ ရွကုန္ တာေပါ႔။ အဲေလာက္ထိ ႏွိပ္စက္ခဲ့တယ္ေနာ္။

ေအာက္ေျခကရွိတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြကေရာ အဲလိုမ်ိဳး ….။

စိတ္ဓာတ္ေကာင္းတဲ့ တပ္မေတာ္သားေတြ က်ေတာ့ ခုနကၽြန္မတို႔နဲ႔ပါတဲ့ ကိုတင္ေစာတုိ႔၊ ကိုဘသန္းတုိ႔ လံုး၀ ထြက္ပစ္လိုက္တယ္။ တပ္ထဲလည္း မ၀င္ဘူး။

ဗိုလ္ေန၀င္းက အာဏာရတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို —-။

ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို လိုလားပါတယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ကိုခ်စ္လိႈင္ကို သူက တစ္ခါတည္း ဆရာႀကီး တင္ၿပီးေတာ့ေလ။ အဲဒီေတာ့ ကၽြန္မတို႔ကလည္း သိတယ္မဟုတ္လား။ အ,အ။ ၂၁ ခ်က္ ဖတ္ေတာ့ ဒီ ၂၁ ခ်က္က တို႔လိုခ်င္တဲ့ အခ်က္ေတြ ပါပါလား။ ဒီလိုမ်ိဳး ေအာက္ေမ့တာ။ ဘယ္ဟုတ္မလဲ။

အဲလို ဆြဲတယ္ဆိုေတာ့ ဦးခ်စ္လိႈင္ကို  ဦးေန၀င္းက အသံုးခ်တာေပါ႔။

အသံုးခ်တာေပါ႔။ ေကာင္းေကာင္း အသံုးခ်တာ။

အမွန္ကေတာ့ ဦးေန၀င္းက သူကိုယ္တိုင္ေရးလို႔ မေကာင္းလို႔လား။

သူက ဘာေရးတတ္လို႔လဲ။ ဘာမွ မေရးတတ္ဘူး။ သခင္စိုးဆီ လာတက္တာ ဦးဘေဆြရယ္၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းရယ္၊ ဗိုလ္ေန၀င္းရယ္ ေဒးဒရဲမွာ။ ကၽြန္မက လိုက္ရတယ္။

ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းနဲ႔ေရာ ဆံုေသးလား။

ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းက တကယ္ေတာ္တာပဲ။ ကၽြန္မနဲ႔ကေတာ့ မမီေတာ့ဘူး။

ေခ်ာက္ အခ်ဳပ္ထဲမွာ ရဲအခ်ဳပ္ထဲမွာ ထားတဲ့အခါက်ေတာ့ ကၽြန္မကို မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ၊ သြားပြတ္တံ၊ သြားတိုက္ေဆး၊ ထဘီ၊ အက်ႌ၊ လူ႔အသံုးအေဆာင္ အကုန္လံုးပဲ လာပို႔တာ။ အဲဒါကို တစ္ခါတည္း ေမာင္တင့္ေဆြ  (ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တင့္ေဆြ)က သူ႔မိန္းမကို သူတို႔အေဖာ္ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔  အခ်ဳပ္ထဲကို လာေတြ႕ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကို လာေပးရွာတယ္ . . . စကားေတြ ဘာေတြ သူနဲ႔ေတာ့ ေျပာရတာေပါ႔ေလ။ မခင္စန္းက ကၽြန္မတို႔ထက္ အသက္ႀကီးတယ္။ ေမာင္တင့္ေဆြထက္လည္း ႀကီးတယ္ . . . 

ယခင္အပတ္မွအဆက္-

လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္း၀င္ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီ
ဗဟိုေကာ္မတီ၀င္ ေဒၚႏွင္းေမ

ဆရာႀကီး သခင္စိုးတို႔လည္း ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ တပည့္ေတြလား။

႐ိုေသတယ္။ ေလးစားတယ္။

ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကလည္း မၾကာခဏ ေခၚၿပီးေတာ့ ေဆြးေႏြးတယ္၊ ဆံုးမတယ္ ၾကားတယ္ေလ။

ေဆြးေႏြးတယ္၊ ဆံုးမတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မတုိ႔ မံုရြာ ဗိုလ္မွဴးသိန္းတို႔ တပ္ရင္းက ေနၿပီးေတာ့ ကာနယ္ႀကည္၀င္းက ေခၚေတာ့ ကာနယ္ၾကည္၀င္းက ေရနံေခ်ာင္းတပ္မွာ သူက အႀကီးဆံုးေလ။ သူ႔ဆီ ေရာက္ေတာ့ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း လမ္းစဥ္ကို ကၽြန္မကို လက္ခံပါတဲ့။ အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မက ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လမ္းစဥ္ဆိုေတာ့ —– ေအာက္ေမ့တာ စိတ္က အဲလို ပထမ ထင္လိုက္တယ္။ အဲဒီ သေဘာတရားေတြ ေလွ်ာက္ေျပာတာ ေပါ႔ရွင္။ အဲဒီမွာ တစ္ခါတည္း ဗိုလ္မွဴးေတြ၊ ဗိုလ္ႀကီးေတြ ဘာညာေပါ့ ဂ်ပန္ေခတ္တုန္းက သူ႔ေနရာနဲ႔သူ ပါၾကတဲ့ ဟာေတြေပါ႔။ ဘယ္တိုင္းမွာ ပါတဲ့လူ၊ ဘယ္တိုင္းမွာ ပါတဲ့လူ။ ကၽြန္မတုိ႔က ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚ တိုင္း၊ တိုင္းေလးခု။ ကၽြန္မတို႔က ငယ္ငယ္ေလးတည္းက။ အခုဗိုလ္ခ်ဳပ္ တင့္ေဆြေပါ့။ ေမာင္တင့္ေဆြတို႔က ဖ်ာပံုသား တစ္အိမ္တည္း ျခားတယ္။ကၽြန္မတုိ႔ အိမ္ေခါင္းရင္း တစ္အိမ္ ေက်ာ္က။ ေမာင္တင့္ေဆြ အစ္မနဲ႔ ကၽြန္မနဲ႔က ေက်ာင္းေနဖက္ သူငယ္ခ်င္း။ … ေလးတန္းတည္းက အတူတူပဲ။ ေမာင္တင့္ေဆြကို ကာထားတယ္ သိလား။ ရယ္စရာလို လုပ္တာေပါ႔ေလ။ ကၽြန္မကို အဲဒီမွာ ထိုင္ခုိင္းၿပီးေတာ့ ေျပာဆိုၿပီးေတာ့ ထြက္လာေတာ့ ကာနယ္ၾကည္၀င္းက အစ္မႀကီး သူ႔ကိုသိလားတဲ့ ကေလးဘ၀ တုန္းက နာမည္ မင္းေမာင္တုတ္ မဟုတ္လားလုိ႔။ ေမာင္တုတ္လို႔ ေခၚတာ ငယ္ငယ္ေလးတည္းက ေမာင္တုတ္လို႔ေခၚ ေတာ့ စားပြဲမွာ ထုိင္ေနတဲ့ ဗိုလ္မွဴးေတြ၊ ဗိုလ္ႀကီးေတြ အကုန္လံုး ၀ိုင္းရယ္ၾကတာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တင့္ေဆြရဲ႕ ငယ္နာမည္က ေမာင္တုတ္။ ငယ္ငယ္တည္းက ကၽြန္မတို႔က ေမာင္တုတ္ပဲ ေခၚတယ္။သူ႔ အစ္မကလည္း မသန္းၾကည္ပဲ၊ ကၽြန္မ နာမည္ကလည္း မသန္းၾကည္ပဲ။

အဲဒီလို ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တင့္ေဆြ တို႔ေတာင္ တပ္ထဲမွာ ရွိတဲ့ဟာကို အန္တီတုိ႔က ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရတယ္။

အခု သူ႔ခမ်ာ သနားစရာ။ ကၽြန္မ အေၾကာင္းလည္း သူေရးထားတယ္ သူဟာတဲ့ ေခ်ာက္တုန္းက ကူညီခဲ့ တယ္တဲ့။ သူ႔ မိန္းမ မခင္စန္းက ကၽြန္မကို အဲဒီေခ်ာက္ အခ်ဳပ္ထဲမွာ ရဲအခ်ဳပ္ထဲမွာ ထားတဲ့ အခါက်ေတာ့ ကၽြန္မကို မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါ၊ သြားပြတ္တံ၊ သြားတိုက္ေဆး၊ ထဘီ၊ အက်ႌ၊ လူ႔အသံုးအေဆာင္ အကုန္လံုးပဲ လာပို႔တာ။ အဲဒါကို တစ္ခါတည္း ေမာင္တင့္ေဆြ  (ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္တင့္ေဆြ)က သူ႔မိန္းမကို သူတို႔အေဖာ္ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ အခ်ဳပ္ထဲကို လာေတြ႕ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မကို လာေပးရွာတယ္။ စကားေတြ ဘာေတြသူနဲ႔ေတာ့ ေျပာရ တာေပါ႔ေလ။ မခင္စန္းက ကၽြန္မတို႔ထက္ အသက္ႀကီးတယ္။ ေမာင္တင့္ေဆြ ထက္လည္း ႀကီးတယ္။

ဒါဆိုရင္ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔က ေၾကာက္ေနတာလား။

ေၾကာက္တာေပါ႔။

ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ အစစ္သာ ေအာင္ျမင္သြားရင္ ဒီတိုင္းျပည္က ဘာျဖစ္မလဲ။

စတာလင္လို ကြန္ျမဴနစ္လို ဟာမ်ိဳးေတာ့ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။ တကယ္အစစ္ ျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာ့ ဒါဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆင္းရဲသားေတြ အဆင့္ျမင့္လာမွာေပါ႔။

အခုကေကာ ဆင္းရဲသားေတြ အဆင့္ျမင့္လာတယ္လို႔ ထင္လား။

မထင္ဘူး။

အခု ဆင္းရဲသားေတြ ဘ၀က ဘယ္လိုမ်ိဳးျမင္လဲ။ ပတ္၀န္းက်င္မွာ ေတြ႕ျမင္ ရသေလာက္ေလ။

ျပတင္းေပါက္ကေန ၾကည့္တဲ့အခါ က်ေတာ့ လယ္ကြင္းထဲမွာ ေကာက္စိုက္ ေနၾကတာေတြ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ဟိုမွာၾကည့္စမ္းတဲ့ အဲဒါမွ ဆင္းရဲသားေတြတဲ့။

အဲဒီေတာ့ ဆင္းရဲသားေတြက ဒီဘက္ ေခတ္မွာလည္းပဲ ခံစားေနရတုန္းပဲ သူတို႔ေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကလည္း တိုးတက္မလာေသးဘူး ျဖစ္ေနတယ္။

ခံစားေနရတုန္းပဲ ကၽြန္မေျမးေလးေတြကို အဲဒီအသိေလးေတြ သင္ေပးေျပာေပး ေနရတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကလည္း တကယ္တမ္းက်ေတာ့ လူေတြကို အက်ိဳးျပဳတဲ့၀ါဒ တစ္ခုလို႔ပဲ ဆိုႏိုင္လား။

ဟုတ္တယ္ ကၽြန္မတို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ကေတာ့ အဲဒါပဲ။ လူတန္းစားမခြဲ၊ အတန္းအစား မခြဲဘဲ တစ္ေျပးညီ အဲဒါကို ကၽြန္မတို႔က လူတန္းစားမခြဲတဲ့ အသိနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒ သေဘာက်တယ္။

အဲဒီတုန္းက ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္ေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းတို႔က သူတို႔က ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကိုေရာ ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းေတြကိုေရာ ႏွိပ္ကြပ္ပစ္တဲ့ သေဘာ ျဖစ္သြားတာေပါ႔။

သူတုိ႔က ကၽြန္္မတုိ႔ကို ရန္သူေတြပဲ သူတို႔လုပ္ခ်င္တာ။ သူတုိ႔က ပါးစပ္ကေျပာတဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ သူတို႔က။ လက္ေတြ႕လုပ္တဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ မဟုတ္ဘူး။

အဲဒါဆိုရင္ သူတို႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလို႔ ေျပာၿပီးေတာ့ ဘာလို႔ လူေတြကို ဖမ္းၿပီးေတာ့ ေထာင္ခ်လဲ။

ဘာၿငိမ္းခ်မ္းေရးတုန္း။ ဘာၿငိမ္းခ်မ္း ေရးရလဲ။ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း ကိုေတာင္မွ —-။ ကၽြန္မကုိ သံုးႀကိမ္ တိတိေနာ္ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းရဲ႕ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယ္၊  သူတို႔က လက္နက္ခ် ၀င္လာခဲ့ၿပီ။ သူတို႔လိုပဲ ကၽြန္မကလည္း အဲဒီဟာေတြကို လက္ခံပါတယ္ ဆိုၿပီး အခ်က္သံုးခ်က္ ကၽြန္မကို ေရးခိုင္းတယ္။ ဗိုလ္ႀကီးျမတ္ေက်ာ္ ကိုယ္တိုင္ လာၿပီးေတာ့ ကၽြန္မက အဲဒီေခ်ာက္ အခ်ဳပ္ထဲမွာ။ ဒီဟာသံုးခ်က္ကို ေဒၚႏွင္းေမ လက္ခံပါတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မကို အခုလႊတ္မယ္။ တကယ္က အစစ္အမွန္မွ မဟုတ္တာဘဲ။

အန္တီ လက္မွတ္ေတာ့ ထိုးေပး လိုက္တယ္ေပါ႔။

မထိုးဘူး။ ကၽြန္မ ဆင္းရဲ ဒုကၡအေရာက္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့တာ ေညာင္ငူေထာင္ပဲ။

အဲဒီမွာ ဘယ္ေလာက္ေလာက္ ၾကာခဲ့လဲ။

ေျခာက္လ။ ရြံစရာ၊ ေအာ့ႏွလံုးနာစရာ အႏူအက်ဥ္းသားေတြနဲ႔။

အဲဒီမွာ အက်ဥ္းသား ဘယ္ႏွေယာက္ ေလာက္ရွိလဲ။ အႏူအက်ဥ္းသားေတြ။

အႏူအက်ဥ္းသားေတြကို ဖယ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္း ထားတာ။ ေယာက္်ားေလးေတြ ကေတာ့ သူတို႔ေထာင္မွာ သူတို႔ ရွိတယ္ေလ။ မိန္းမေတြကိုေတာ့ ဘယ္ပို႔တယ္ မသိဘူး။ ကၽြန္မ တစ္ေယာက္တည္း။ ကၽြန္မ သံုးရက္ အစာအငတ္ခံတယ္။ အဲဒီေထာင္ ေရာက္တည္းက သံုးရက္ အစာငတ္ခံတာ။ အဲေတာ့မွ DSP အကုန္၀င္လာတာ ေထာင္ထဲကို။ ဘာျဖစ္လို႔ ထမင္းမစားသလဲ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မလို မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ကိုျဖင့္ အႏူေထာင္ကိုလည္း ပို႔တယ္။ အဲဒီအႏူေတြ ခ်က္တဲ့ ထမင္းေတြ၊ ဟင္းေတြ ကၽြန္မကို ေကၽြးခိုင္းတယ္။ ကၽြန္မ အေသခံ လိုက္မယ္ မစားဘူး။ အဲဒီေတာ့မွ သူတို႔ ပ်ာယာခတ္ၿပီး အေျခအေနကို သူတို႔ သိသြားၿပီေလ။ အစည္းအေ၀း ထုိင္ၿပီးေတာ့ ျပန္လာၾကတယ္။ အဲဒီလိုဆိုရင္ ဘယ္လို လုပ္ေပးရမလဲတဲ့။ ေကာင္းၿပီ ကၽြန္မေျပာမယ္ ကၽြန္မကို အိုးအသစ္၊ ပန္းကန္အသစ္၊ လူေတြ မသံုးေသးတဲ့ အသစ္၀ယ္ၿပီး ဆန္ေပး ကၽြန္မ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ခ်က္စားမယ္။  ေထာင္ထဲမွာ။ ကၽြန္မ တံခါးအေပါက္၀ကို အမ်ိဳးသမီး ႏွစ္ေယာက္ လာထားေပးတယ္။ သူတုိ႔ကေတာ့ အႏူေတြမဟုတ္ဘူး အေကာင္းေတြ။ ကၽြန္မ အေပါက္၀ကို အႏူလာၿပီးေတာ့ မတ္တတ္ ရပ္တာကို ကၽြန္မ လက္မခံဘူး။ အဲဒီလို ကၽြန္မေျပာတယ္။ အဲဒီေတာ့ သူတို႔ ေနာက္ေန႔လည္းက်ေရာ အကုန္လံုး တစ္ခါတည္း ကၽြန္မက အႏူေတြ ထမ္းတဲ့ ေရဆို ေထာင္ထဲ မသြင္းရဘူး။ အျပင္ကလွည္းနဲ႔ တိုက္ၿပီးေတာ့ သြင္းေပးတယ္။ အဲဒီေထာင္ပိုင္က ဦးအုန္းတဲ့။ အဲဒီေထာင္ပိုင္ ဦးအုန္းက အဂၤလန္ ကေနၿပီးေတာ့ ေအာင္လာခဲ့တာ။ ေထာင္ပိုင္သင္တန္းကို။ ျမက္ပင္ေတြက အဲေလာက္ႀကီး ရွိတာကို ငါလို႔ ငါ႔ အသက္ကို မေသေအာင္ေနမွ ငါလိုခ်င္တာကို ရမွာဆိုတဲ့ စိတ္ကို တင္းၿပီးေတာ့ ကၽြန္မက ထြန္ျခစ္၊ ေပါက္ျပား ကၽြန္မ ေတာင္းတာေလ။ အကုန္ေပးတယ္။ အဲဒီျမက္ ပတ္လည္ႀကီးက တစ္ေန႔ ကၽြန္မ ဘယ္ႏွေပ ရွင္းမယ္ ဆိုၿပီးေတာ့ ပထမကေတာ့ အရွင္းမခံဘူး မလုပ္ပါနဲ႔။ ကၽြန္မ လက္မခံဘူး။  ကၽြန္မ အဲလိုရွင္းခဲ့တာ။ ရွင္းၿပီး အဲဒီအမိႈက္ေတြ ပံုထားတဲ့ ဟာေတြကို ေထာင္ပိုင္ေတြ၊ ေထာင္မွဴးေတြ၀င္တဲ့ တံခါး၀မွာ သြားပံုတာ။ အဲဒီ ေထာင္ပိုင္က လက္ဖ်ားခါတယ္။ သူသာ အဂၤလန္မွာ ေထာင္ပိုင္ သင္တန္း ေက်ာင္းသားဘ၀နဲ႔ ေနလာတာ ဒီလို အမ်ိဳးသမီးမ်ိဳး တစ္ခါမွ မေတြ႕ဖူးဘူး။

ေညာင္ဦး ေထာင္ထဲမွာရွိတုန္းက အသက္ဘယ္ႏွ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီလဲ။

သံုးဆယ္ေတာ့ ေက်ာ္ၿပီေပါ႔။ ရီရီစိုးေရာ မီမီစိုးေရာႏွစ္ ေယာက္စလံုးက ေတာထဲမွာ က်န္ခဲ့တာ။ ဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔သူ႔အေဖက ေနာက္မိန္းမယူေတာ့ ကၽြန္မဆီ စာေရးတာ သမီးႏွစ္ေယာက္ကို ျပဳစုဖို႔ရာ မရွိဘူးေပါ႔။ ဒါေၾကာင့္ မို႔လို႔ ေနာက္အိမ္ေထာင္ ျပဳရတဲ့အေၾကာင္း။

လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းတဲ့ သူေတြကို ေမာ္ကြန္း၀င္ေပးေတာ့ အန္တီတို႔ပါလား။

ပါတယ္။

အန္တီတို႔ကို လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္း၀င္ ပထမဆင့္ေပး လိုက္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ဦးေန၀င္းက ေျပၿငိမ္းတဲ့ စကားေတြ ဘာေတြ ေျပာေသးလား။

ဘယ္ေတာ့မွ အဲလိုမ်ိဳး မေျပာဘူး။ မပါဘူး။

ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း ၾကားဖူးတယ္ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒက တကယ္ ယံုၾကည္ သက္၀င္တယ္ဆိုရင္ အ႐ိုးကေတာင္ တြန္တယ္လို႔ ၾကားဖူးတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကို ယံုၾကည္ သက္၀င္တဲ့ သူေတြေပါ့ေလ။ တိုင္းျပည္ အက်ိဳးျပဳႏိုင္တဲ့ သူေတြ လက္ရွိႏိုင္ငံထဲမွာေပါ့ ရွိႏိုင္ေသးလား။

ဒါကေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ ၀ါဒရယ္ မဟုတ္ဘူး အမွန္ကေတာ့ ကၽြန္မတို႔က ကြန္ျမဴနစ္ ၀ါဒရယ္လိုသာ တပ္တာ ကၽြန္မတုိ႔ အက်ိဳးျပဳခ်င္တာက ဆင္းရဲသားေတြကို အက်ိဳးျပဳခ်င္တယ္။ ဒါပဲ။ တစ္တိုင္းျပည္လံုးက တစ္ဖက္က စားခ်င္တိုင္းစား၊ ေနခ်င္သလုိေန သေဘာက် ေနၾကတယ္။ တစ္ဘက္မွာ ဆင္းရဲဒုကၡ ေရာက္ေနၾကတယ္။ ဟိုတေလာက ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း၊ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရး လုပ္ခဲ့တာ အတူတူ သူက အေမရိကားမွာ၊ အဲဒါ စာေရး လိုက္ေသးတယ္ သူငယ္ခ်င္းေရလုိ႔ အေျခအေနေတြကေတာ့ ေျပာင္းလဲသြားၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့ အေကာင္းမထင္နဲ႔ လို႔။  ကေလးက ဒီအိမ္က သူ႔အေဖက လယ္သြားလုပ္တယ္။ ဟိုအိမ္က အေဖက ငါးသြားရွာတယ္ ဆိုေတာ့ မေအႀကီးက ကေလးေလးေတြကို ႏို႔တိုက္ၿပီးေတာ့ ပုခက္ထဲ ထည့္ၿပီးေတာ့ သူ႔ေယာက်္ားကလည္း ျပန္မလာ။ ဒီကေလးေတြအတြက္ ခ်က္ဖို႔ရာကလည္း ဆန္ကလည္း အိုးထဲမွာ ၾကည့္ေတာ့မရွိ။ အဲဒီေတာ့ ငါ႔သားရယ္ သားတို႔အတြက္ ဆန္လည္းမရွိေပါ႔။ မင္းအေဖလည္း ျပန္မလာဘူး။ ညတည္းကေပါ႔။ သူ႔သားေလးက ဘာေျပာ လဲ ဆိုေတာ့ မပီကလာ ပီကလာနဲ႔ တစ္နပ္တေလ သားတို႔ ငတ္ပါေစ၊ အေမမငိုနဲ႔ ငတ္ပါေစ။ အဲဒီလို ေျပာတဲ့ ေခတ္ႀကီး ျဖစ္ေနတယ္ တိုးတိုးေရ ဆိုၿပီးေတာ့ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းက တိုးတိုးလို႔ ကၽြန္မေခၚတာကိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္နပ္တေလ ငတ္ပါေစတဲ့ အေမမငိုပါနဲ႔တဲ့။ အဲဒီလို ေခတ္ႀကီး ရွိေသးတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ စေထာင္တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ပထမဆံုး လုပ္လိုက္ ေသးတယ္ေလ။

အဲဒီတုန္းက ကၽြန္မ မမီဘူး။

အဲဒီတုန္းက ဖြဲ႕စည္းပံုမွာ သခင္စိုးက ဥကၠ႒၊ သခင္ေအာင္ဆန္းက အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းတို႔ အသတ္ခံရေတာ့ ကၽြန္မတို႔က သခင္ေက်ာ္စိန္ ၿခံထဲမွာေလ။ သခင္ေက်ာ္စိန္ မိန္းမက သူနာျပဳဆရာမ။ ကၽြန္မတို႔က လွ်ိဳ႕၀ွက္ ပုန္းေနရ တယ္။ အဲဒီတုန္းက မတရားအသင္း ေၾကညာ ခံထားရတာ။ အဲဒီတုန္းက သူတုိ႔ကေတာ့ ထင္တာေပါ႔ေလ ဆိုရွယ္လစ္ေတြ လုပ္တာလုိ႔။ ေနာက္ေတာ့မွ သတင္းလာတာ။

ဦးေစာက ဆိုရွယ္လစ္လား။

ဦးေစာက ဆိုရွယ္လစ္ေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ လံုး၀မရိွဘူး။

ႏုိင္ငံေရး ပင္စင္ေတြေကာ ရလား။

႐ိုး႐ိုးပင္စင္ေတာ့ ရပါတယ္။ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ စိန္လြင္၊ ကိုတင္ျမ ေခၚသြားတာ။ အဲဒီမွာက ကိုတင္ျမက ဆရာေပ့ါ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္ေလာက္ေပးေပး ဒီေလာက္ေတာထဲမွာ ဒုကၡေတြႏွင့္ မလြယ္ ပါဘူးတဲ့။