လက္ပံေတာင္းက်ိန္စာနင့္လက္ယာအေခ်ာင္လမ္းစဥ္

ႏိုင္ငံေရးအရ အကဲဆတ္သည့္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ အစီရင္ခံစာႀကီးသည္
၁၃. ၃. ၂၀၁၃ ရက္ေန ့က ထြက္ေပၚလာခဲ့ၿပီၿဖစ္သည္။ ရွည္လ်ားေထြၿပား
၀ိေရာဓိမ်ားၿဖင့္ ၿပည့္ႏွက္ေနသည့္ အစီရင္ခံစာႀကီးကို တစ္လံုးတစ္ေစ့မက်န္
ဖတ္ရန္မွာ သာမန္လူတို ့အဖို ့ခက္ခဲေနမည္ပင္ၿဖစ္သည္။ နိစၥဓူ၀ လမ္းပိတ္ဆို ့မႈ
ႀကံဳေနရေသာ ရန္ကုန္လူထုအတြက္ အစီရင္ခံစာ၏ ဆိုလိုရင္းကို အေသအခ်ာ
ေစ့ငုံမိဖို ့ အခ်ိန္ရဖို ့မလြယ္။ ၿမန္မာၿပည္တနံတလ်ားရွိ လူထုအဖို ့လည္း
အေသးစိတ္ေလ့လာခြဲၿခမ္းဖို ့ ပို၍ပင္မလြယ္လွေပ။ လက္ပံေတာင္းေတာင္
ရြာသားတို ့အဖို ့ကား မဖတ္ရေကာင္းလား၊ သေဘာမေပါက္ရေကာင္းလား
ဟူ၍ အၿပစ္ဆိုပါက ေရးသားသူသေဘာေပါက္သကဲ့သို ့ နားလည္ရန္
ေတာင္းဆိုေနသကဲ့သို ့ပင္ၿဖစ္သည္။ ေရးသားသူမ်ားကဲ့သို ့ သေဘာေပါက္
နားလည္ရန္ ေတာင္းဆိုပါက တရားမ်ွတသည္ဟု ဆိုပါမည္ေလာ။

လူသာမန္တို ့အလံုးစံုသေဘာေပါက္ရန္ မေမ်ွာ္လင့္ထားဟု ယူဆရေသာ
အစီရင္ခံစာမွ လူအမ်ားနားလည္သေဘာေပါက္သည့္အခ်က္မွာ မ်ားမ်ားစားစား
မရွိေပ။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ေႀကးနီစီမံကိန္းႀကီး ဆက္လက္အေကာင္အထည္
ေဖာ္ရန္ အစီရင္ခံစာက ခြင့္ၿပဳသည္ဟူေသာအခ်က္က လူတိုင္းနားလည္သြား
ေသာ အစီရင္ခံစာအေပၚ အၿမင္ပင္ၿဖစ္သည္။ စီမံကိန္းကို လံုး၀ရပ္ဆိုင္းေရး
ေတာင္းဆိုေနေသာ ေဒသခံမ်ား၏ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားႏွင့္ ဆန္ ့က်င္စြာပင္
စီမံကိန္းဆက္လက္လုပ္ေဆာင္သင့္ေႀကာင္း အႀကံၿပဳထားေလသည္။
အစီရင္ခံစာရလဒ္ေႀကာင့္ ေဒသခံမ်ား၏ေဒါသႏွင့္ မေက်မနပ္ၿဖစ္မႈမ်ားကို
ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ရန္ ေမ့ေလ်ာ့ခဲ့သည္ဆိုသည္မွာေတာ့ ယံုႀကည္ရန္
ခက္ခဲလွသည္။

အစီရင္ခံစာသည္ တရားမ်ွတၿပီး ေဒသခံမ်ားအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးၿဖစ္ထြန္း
ေစေႀကာင္း ရွင္းလင္းစည္းရံုးရန္ ေကာ္မရွင္ဥကၠဌၿဖစ္သူ ကမာၻေက်ာ္
ၿငိမ္းခ်မ္းေရးႏိုဘယ္လ္ဆုရွင္သည္ ပဋိပကၡၿဖစ္ရာေဒသသို ့ သြားေရာက္
ခဲ့သည္။ ေဒသခံမ်ားသည္ သူမအေပၚၿပင္းထန္စြာ တုန္ ့ၿပန္ခဲ့ႀကသည္။
ဒီမိုကေရစီသူေတာ္စင္ဟု အေနာက္တိုင္းမွ သမုတ္ခံရသူတစ္ဦး၏
၂၅ ႏွစ္ႀကာကာလအတြင္း သူ၏ၿပည္သူတို ့၏ ပထမဆံုးဆန္ ့က်င္မႈကို
ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည္။ သူမ၏ဆြဲေဆာင္စည္းရံုးေရးခရီးစဥ္သည္ ေယဘူယ်
မေအာင္ၿမင္ပါဟု မွတ္ခ်က္ၿပဳရမည္ပင္ၿဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတမွ
စီမံကိန္းအား ၿပန္လည္သံုးသပ္ရန္ အခ်ိန္လိုအပ္ၿခင္း၊ လူထုဆႏၵႏွင့္
တထပ္တည္းမက်ၿခင္းတို ့ေႀကာင့္ လႊတ္ေတာ္သို ့သ၀ဏ္လႊာေပးပို ့ၿပီး
အခ်ိန္အတိုင္းအတာတစ္ခုထိ ရပ္ဆိုင္းလိုက္ပါက သူမအတြက္
ေနာက္ထပ္ နိုင္ငံေရးေခ်ာင္ပိတ္မႈၿဖစ္ေစမည္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္အခ်ိဳ ့က
အစီရင္ခံစာပါအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ပက္သက္ၿပီး ေက်နပ္မႈမရွိပါက
လႊတ္ေတာ္တြင္တင္ၿပေဆြးေႏြးမႈမ်ားၿဖင့္ ၿပင္ဆင္ႏိုင္ေသာနည္းလမ္း
ရွိေႀကာင္း ႏွပ္ေႀကာင္းေပးေၿပာဆိုမႈလည္း ရွိေနသည္။

စစ္တပ္အတြက္ ပိုေနၿမဲက်ားေနၿမဲ အစီရင္ခံစာၿဖစ္သည့္အတြက္
ေက်နပ္ေနပံုရသည္။ အစီရင္ခံစာအရ ေၿမယာေလ်ာ္ေႀကးႏွင့္ အၿပီးသတ္
ထားသည့္အတြက္ ေဒသခံမ်ား၏ေၿမယာမ်ား လက္လႊတ္ရမည္မွာ
ေသခ်ာသေလာက္ၿဖစ္သြားေပသည္။ ဤသည္ကို မဟာကရုဏာေတာ္
လိုက္ေလ်ာမႈဟုပင္ ၄င္းတို ့က ေတြးထင္ေနႀကမည္ၿဖစ္သည္။
လူထုေပးဆပ္ရေသာအရင္းအႏွီးကား ၿပန္ရခ်က္ႏွင့္မကာမိေအာင္ပင္
ႀကီးလွသည္။ ၿမန္မာၿပည္အႏွံ ့အၿပား၌ၿဖစ္ေပၚေနေသာ တရုတ္စီးပြားေရး
လုပ္ငန္းမ်ား၊ စစ္တပ္ဦးပိုင္စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ ခရိုနီစီးပြားေရး
လုပ္ငန္းမ်ားႏွင့္ ထိပ္တိုက္ေတြ ့ေနရေသာ ေၿမသိမ္း၊ ယာသိမ္း၊
လယ္ယာေၿမၿပႆနာမ်ား၊ အလုပ္သမားၿပႆနာမ်ား၊ ေဒသခံတို ့ႏွင့္
ၿပႆနာမ်ားတြင္ အနိမ့္ဆံုးစံၿပဳအပ္ေသာ ေၿဖရွင္းပံုတစ္ရပ္အၿဖစ္
သတ္မ်တ္ယူေသာ္ ရႏိုင္လိမ့္မည္ၿဖစ္သည္။ ယခု လက္ပံေတာင္းေတာင္
ကိစၥသည္ ႀကား၀င္ရန္ခြင့္ၿပဳ၍ ၀င္ခဲ့ရၿခင္းၿဖစ္သည္။ က်န္သည့္ၿပႆနာ
တိုင္းတြင္ ခြင့္ၿပဳမၿပဳမွာ စစ္တပ္နွင့္ အာဏာပိုင္တို ့သေဘာသာ
ၿဖစ္ေနသည္။

ၿမန္မာနိုင္ငံရွိ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားသူမ်ားႏွင့္ NLD နွင့္ ၈၈ ကဲ့သို ့ နာမည္ႀကီး
အဖြဲ ့အစည္းမ်ားအတြက္ လက္ပံေတာင္းေတာင္က်ိန္စာ သင့္ခဲ့ႀကသည္ဟု
ဆိုလ်ွင္ လြန္မည္ဟု ေၿပာမရေပ။ လက္ပံေတာင္းေတာင္မွ သင္ခန္းစာမ်ားစြာ
ရရွိခဲ့မည္ဟု ယူဆရသည္။ ၿမန္မာၿပည္လူထုႏွင့္ အာဏာပိုင္မ်ားႀကား
ထိပ္တိုက္ေတြ ့ရေသာၿပႆနာမ်ားတြင္ လက္ေရွာင္ေသာအက်ိဳးဆက္အၿဖစ္
က်ိန္စာသင့္ခံရၿခင္းၿဖစ္သည္။ ၿပည္သူမ်ားႏွင့္ရင္ဆိုင္ရေသာ ၿပႆနာမ်ားတြင္
ၿပည္သူ ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၿဖစ္ ၿပည္သူမ်ားေရွ ့မွ မားမားမတ္မတ္ ရပ္ခံ
ေၿဖရွင္းမႈမရွိပါက လက္ပံေတာင္းေတာင္ကဲ့သို ့ပင္ အာဏာပိုင္အႀကိဳက္ႏွင့္
လူထုေနာက္မွ တရြတ္တိုက္လိုက္ရေပဦးမည္ၿဖစ္သည္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္
က်ိန္စာကဲ့သို ့ပင္ က်ိန္စာမ်ားသင့္ႏိုင္ေလသည္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ၿဖစ္စဥ္
ကဲ့သို ့ မရွဴနိုင္ မကယ္ႏိုင္ၿဖစ္ကာမွ တံဆိပ္ကပ္ၿခင္း၊ လႈပ္ရွားတက္ႀကြသူမ်ားကို
တရားခံရွာၿခင္းမ်ား ၿပဳလုပ္ေနပါက ေဒသခံၿပည္သူမ်ား၏ ဘ၀နစ္နာခ်က္ကို
မ်က္ကြယ္ၿပဳရာေရာက္သလို ေဒသခံမ်ား၏အသိအၿမင္ကိုပါ ေစာ္ကားရာ
ေရာက္ေပမည္ၿဖစ္သည္။ ထို ့အၿပင္ မိမိ၏တာ၀န္မေက်ပြန္မႈ၊ လ်စ္လ်ဴရႈမႈႏွင့္
စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ မလံုၿခံဳမႈတို ့အတြက္ ထြက္ေပါက္ရွာရာေရာက္ေပသည္။
ႏိုင္ငံေရးသစၥာေဖာက္မႈႀကီးလည္းၿဖစ္သည္။

ဖိနွိပ္မႈမ်ား၊ အခြင့္အေရးဆံုးရံႈးမႈမ်ားအတြက္ ရုန္းကန္တိုက္ပြဲ၀င္လာေသာ
ၿပည္သူမ်ား၏ အသိတရားေရခ်ိန္ကိုအကဲၿဖတ္ရာတြင္ ၿမန္မာၿပည္ႏိုင္ငံေရး
သမားတို ့၌ အႏ ၱရာယ္မ်ားေလာက္ေအာင္ လြဲမွားမႈမ်ားရွိေနေပသည္။
ၿပည္သူတို ့အား ပညာေရးအားနည္းသည္။ အေတြးအၿမင္နိမ့္က်သည္ဟု
လြဲမွားစြာပင္ အကဲၿဖတ္ေနႀကၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ၁၉၈၈ ခုနွစ္တြင္ တစ္ပါတီ
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္ခဲ့ၿခင္း၊ ၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ NLD
ပါတီအား အၿပတ္အသတ္ မဲေပးခဲ့ႀကၿခင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္၏
ခရီးစဥ္မ်ားတြင္ ေက်းလက္ေနနွင့္ ၿမိဳ ့ေပၚၿပည္သူမ်ား ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ်
ႀကိဳဆိုႀကၿခင္း၊ ႀကားၿဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ NLD အား အၿပတ္အသတ္
မဲေပးအႏိုင္ရေစၿခင္း၊ ၈၈ မ်ိဳးဆက္မ်ား၏ခရီးစဥ္မ်ားတြင္ လူထုမွ
အားကိုးတႀကီး ႀကိဳဆိုၿခင္း၊ ၂၀၀၈ အေၿခခံဥပေဒ ၿပင္ရမည္ဟု လူတိုင္း
အသိရွိၿခင္း စသၿဖင့္ ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲတေလ်ွာက္လံုး ၿပည္သူမ်ားရပ္ခံ
ပါ၀င္ခဲ့မႈကို ၿပည္သူ၏အသိေရခ်ိန္ နိမ့္က်မႈေႀကာင့္ဟု ေၿပာႀကားမည္ေလာဟု
ေမးခြန္းထုတ္ရဖြယ္ရွိသည္။ ယခင္စစ္အစိုးရတေလ်ွာက္လံုး ၿပည္သူလူထု၏
အသိအၿမင္နွင့္ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုႀကည္နွင့္ ဒီမိုကေရစီ
လူ ့အခြင့္အေရးတိုက္ပြဲကို ေထာက္ခ့အားေပး၍ နိမ့္က်သည္ဟု
တေလ်ွာက္လံုး ေစာ္ကားခံခဲ့ရသည္။ ယခုေနာက္ပိုင္း စစ္တပ္အသြင္ေၿပာင္း
ႀကံ့ခိုင္ေရးပါတီႏွင့္ အစိုးရမွ ၿပည္သူအေတြးအၿမင္ေရခ်ိန္ကို ထိရွေစေသာ
စကားမ်ားမေၿပာႀကဘဲ ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သားဆိုသူမ်ားမွ
တြင္တြင္ေၿပာလာႀကသည္မွာ ထူးဆန္းဖြယ္ရာပင္ၿဖစ္သည္။ ၿပည္သူတို ့၏
အသိအၿမင္၊ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္ နိမ့္က်ပါက ယခု ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သား
ဆိုသူမ်ား ဆက္လက္ရပ္တည္ႏိုင္မႏိုင္ ေမးခြန္းထုတ္ရဖြယ္ရွိေနပါသည္။

အလိမ္ညာခံရၿခင္း၊ အလွည့္စားခံရၿခင္း၊ အသံုးခ်ခံရၿခင္း စသၿဖင့္
တစ္ဖက္သတ္ သည္းညည္းခံၿခင္းသည္ မိမိတစ္ဦးတည္းကိစၥဆိုလ်ွင္
ၿပႆနာမရွိႏိုင္ေပ။ ၿပည္သူမ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္သူၿဖစ္ပါ၊ ၿပည္သူ ့ေခါင္းေဆာင္
မ်ားၿဖစ္ပါက မိမိတစ္ဦးတည္းၿပႆနာမဟုတ္ေတာ့ဘဲ လူထုၿပႆနာ
ၿဖစ္လာသည္။ ၿပည္သူတရပ္လံုး အသံုးခ်ခံရၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ ၿပည္သူ ့
ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနၿဖင့္ ၿပည္သူႏွင့္တစ္သားတည္းမၿမင္ဘဲ မိမိနွင့္
ၿပည္သူ သီးၿခားၿဖစ္သည္ဟုၿမင္ေနပါက တစ္စံုတစ္ရာမွားယြင္းမႈ ၿဖစ္မည္ပင္
ၿဖစ္သည္။ လက္ယာႏိုင္ငံေရး၌ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးအီလစ္မ်ားက လူထုကို
စီမံခန္ ့ခြဲႀကမည္ၿဖစ္ေသာ္လည္း ေရွ ့မွဦးေဆာင္ၿခင္းထက္ ေနာက္ၿမီးဆြဲ
ၿဖစ္ေနပါက လက္ယာအေခ်ာင္သမား၀ါဒ ထြန္းကားေနၿပီဟု စြပ္စြဲရမည္ပင္
ၿဖစ္သည္။ လက္၀ဲအစြန္းေရာက္ ေႀကာက္ေနႀကသူမ်ားအတြက္
လက္ယာအေခ်ာင္သမား၀ါဒသည္လည္း အႏ ၱရာယ္ႀကီးေႀကာင္း
သတိခ်ပ္သင့္ေပသည္။

စိမ္းေမာင္

(လူထုပံုရိပ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ ၁၊ အမွတ္ ၂၆ မွ ထုတ္ႏုတ္ေဖာ္ၿပပါသည္)