မအိုေဆး

ေက်ာ္သူ (နာေရးကူညီမႈအသင္း – ရန္ကုုန္)

မတ္လ ၇၊ ၂၀၁၃

 

 “ေတာင္းပန္ပါတယ္ သူငယ္ခ်င္းတို႔” “ငါ … မင္းတို႔ကို အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္တယ္… ေတာင္းပန္ တယ္ဆိုတဲ့စကားကို ငါဘာေၾကာင့္ ေျပာတာလဲဆိုတာ မင္းတို႔ကို႐ွင္းျပမယ္။ ငါဆိုတာလည္း မင္းတို႔အသက္အ႐ြယ္ေတြကို ေက်ာ္ျဖတ္လာၿပီးေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ လူႀကီးလို႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ အသက္ (၅၃) ႏွစ္ ထဲကို ေရာက္ေနၿပီ။ ငါ လူငယ္ဘဝကို ျဖတ္သန္းခဲ့တယ္။ ငါတို႔ လူငယ္ေတြဆိုတာ ငါတို႔ကို အမိန္႔ေပးတာ အာဏာ႐ွင္ဆန္တာကို ငါတို႔လံုးဝ လက္မခံဘူး။ မင္းတို႔လည္း ဒီလိုအမိန္႔ေပးတာ မလုပ္နဲ႔၊ မသြားနဲ႔၊ မေသာက္နဲ႔ မစားနဲ႔ စတဲ့… စတဲ့… (နဲ႔) ေတြနဲ႔ေျပာတယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔မခံႏိုင္ဘူး။ ငါလည္း မခံႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ မင္းတို႔ကိုငါ ေႏြးေထြးစြားျဖင့္ မင္းတို႔ကို ေတာင္းပန္တယ္ဆိုတဲ့စကား ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာ ငါသံုးစြဲ ျခင္းျဖစ္တယ္။

သူငယ္ခ်င္းတို႔ ဆိုတာကလည္း မင္းတို႔ထဲမွာ ငါ့ထက္ အသက္ႀကီးတဲ့သူေတြ၊ ငါနဲ႔ ႐ြယ္တူေတြ၊ ငါ့ထက္ အသက္ငယ္တဲ့သူေတြ အမ်ားႀကီး ၊ဒါဟာလည္း ငါ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးစြာျဖင့္ မင္းတို႔ကို သူငယ္ခ်င္းတို႔ ဆိုတဲ့ စကားလုံးကို သံုးလိုက္တာျဖစ္တယ္။ ငါ ဘာကိုေတာင္းပန္တာလည္း ငါ ဘာကို ေမတၱာရပ္ခံတာ လည္းဆိုတာကို မင္းတို႔ကို႐ွင္းျပမယ္။ ေအး … မင္းတို႔ မိဘေတြလည္းမႀကိဳက္တဲ့၊ မင္းတို႔ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ေတြ၊ ညီအစ္ကို ေမာင္ႏွမေတြအားလံုးလည္း မႀကိဳက္တဲ့၊ မင္းတို႔ရဲ႕ ညီငယ္၊ ညီမငယ္၊ တူ၊ တူမငယ္ေတြ လည္းမႀကိဳက္တဲ့ ကုန္ကုန္ေျပာရင္ ဘုရားမႀကိဳက္တဲ့ “သုရာေမရယ” ဆိုတဲ့ အရက္ေသစာ ေသာက္သံုး ျခင္းကို ငါေျပာတာ။ မင္းတို႔ကေတာ့ ငါ့ကိုေျပာမယ္ “ေဟ့… ဘဲႀကီး ခင္ဗ်ားႀကီးတုန္းကလည္း ခင္ဗ်ား လုပ္ခဲ့တာဘဲ၊ ေသာက္ခဲ့တာဘဲ၊ မ်ဳိခဲ့စို႔ခဲ့တာဘဲ။ က်ဳပ္တို႔ကို အခုမွလာၿပီး ဆရာမလုပ္နဲ႔ … လာႏွမ္းမျဖဴးနဲ႔ လို႔ မင္းတို႔ေျပာမယ္” မင္းတို႔ေျပာတာ ငါလက္ခံတယ္။ ငါလည္းအကုန္လုပ္ခဲ့ဘူးတယ္။ အကုန္မွ အကုန္ လုပ္ခဲ့ဘူးတယ္။ ငါမလုပ္ဘူးတာ တစ္ခုဘဲ႐ိွတယ္ (-) မလွည့္ဘူးဆိုတာဘဲ။ ႐ွင္းလား?။ မင္းတို႔ေသာက္ ေနတဲ့ ဒီအရက္ ငါအကုန္ေသာက္ဘူးတယ္။ ခ်က္အရက္၊ ေဆးအရက္၊ ဘီအီး ကအစ ရမ္၊ ဘရမ္ဒီ၊ ဝီစကီ အစံု ငါအားလံုးေသာက္ဘူးတယ္။ ဒီ ဝီစကီဆိုတာထက္ေကာင္းတဲ့ အရသာ ေပၚေပါက္လာရင္ ငါ႐ွာေဖြၿပီး ေသာက္ဦးမွာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါ ငါလုပ္ဘူးတာကို ငါေျပာျပတာ။ ဒီလုပ္ဘူးတာေတြကို ငါ ဘာျဖစ္လို႔ ျဖတ္ခဲ့လဲ?။ ဒါမင္းတို႔ကို ငါ႐ွင္းျပမယ္။ ဒီအရာေတြဟာ မေကာင္းဘူးဆိုတာ ငါသိတယ္။

ဘာေၾကာင့္လဲ? က်န္းမာေရး ထိခိုက္လာတယ္၊ လုပ္ငန္းေတြ ထိခိုက္လာတယ္၊ အေပါင္းအသင္းေတြ ေ႐ွာင္ဖယ္ လာတယ္၊ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ ႏွာေခါင္း႐ႈံ႕လာတယ္၊ မိသားစုေတြ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ မ်က္ႏွာငယ္လာတယ္။ ဒါေတြကစတာ။ က်န္းမာေရး ထိခိုက္လာေတာ့ ကိုယ့္လုပ္ငန္းပါ ထိခိုက္လာတယ္။ ကိုယ္ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ အားလံုးစိတ္ဆင္းရဲရတယ္။ ဒါမေကာင္းမႈဘဲ။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ တစ္ၿပိဳင္နက္ထဲ ဆရာေတာ္ႀကီးေတြ၊ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႕ ဆံုးမၾသဝါဒေတြ၊ တရားအေခြေတြ၊ စာအုပ္စာေပေတြ ငါဖတ္႐ႈ လာတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ  ငါ့ေခါင္းထဲမွာလက္ခနဲ အလင္းတန္းတစ္ခု ေပၚေပါက္လာမိတယ္။ ဒီအလင္းတန္း ဟာ ေကာင္းမႈဆိုတဲ့အရာ…။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ရဲ႕ဆရာ… ဆရာႀကီးမင္းသိခၤ စကားလံုးအတိုင္း “ျဖတ္ခနဲေပၚ … ဆတ္ခနဲလုပ္” ဆိုတာကို ငါအသံုးခ်ခဲ့တယ္။ ေကာင္းမႈကိစၥေတြ ကိုယ့္ေခါင္းထဲမွာ ျဖတ္ခနဲ ေပၚလာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကဆတ္ခနဲ လက္ေတြ႔လုပ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္… ဒါဘဲ။ အဲေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈေတြဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးဘဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းမႈမွန္သမွ် ကိုယ့္ေခါင္းထဲမွာ ျဖတ္ခနဲေပၚလာရင္ ကိုယ္ေတြ က ဆတ္ခနဲ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာ ငါသိသြားတယ္… ဒါ ငါ့ရဲ႕အေျဖဘဲ။

အဲေတာ့… ဒီအခ်ိန္မွာ မင္းတို႔ေကာင္းမႈဆိုတာေတြ မင္းတို႔ဆီမွာ ေပၚခ်င္မွ ေပၚဦးမယ္။ ဒါေပမဲ့ တစ္ခ်ိန္မွာေတာ့ ေပၚလာမွာဘဲ။ အဲဒီလို ေပၚလာတဲ့အခ်ိန္ဟာ မင္းတို႔ သက္တမ္းေစ့သြားတဲ့အခ်ိန္၊ ကမၻာေျမျပင္ကေန ထြက္ခြာသြားတဲ့အခ်ိန္မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးတယ္။ ငါ ဟိုတ ေလာက မေလး႐ွားကိုသြားတယ္။ မေလး႐ွား လူမႈေရးအသင္းေတြ ဖိတ္ၾကားလို႔ငါသြားတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ငါေမးတယ္။ ခင္ဗ်ားတို႔ အသင္းအဖြဲ႔ေတြ ဒီနာေရးကိစၥလုပ္တာ ဘယ္လိုလူေတြကိုအမ်ားဆံုး အကူအညီေပးရတာလဲလို႔ ေမးတယ္ (ဥပမာ) သက္တမ္းေစ့လို႔ အကူအညီေပးရတဲ့ သူေတြမ်ားလား?၊ က်န္းမာေရးခ်ိဳ႕ယြင္းလို႔ ဆံုးပါးသြားတဲ့ သူေတြမ်ားလား? စသျဖင့္ေပါ့။ သူတို႔ကေျဖတယ္။ ငါအရမ္း… တုန္လႈပ္သြားတယ္။ ဘာလည္းဆိုေတာ့… “ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသုဘေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာခ်ခဲ့ပါတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခ်ေပးတဲ့ အသုဘေတြက လူငယ္၊ လူ႐ြယ္ေတြဘဲ ျဖစ္ပါတယ္တဲ့…” ဘာျဖစ္လို႔လဲ ? ဘာျဖစ္လို႔လူငယ္၊ လူ႐ြယ္ေတြမ်ားတာလည္း? သူတို႔က ေျပာတယ္ ဒီမွာက… မေလး႐ွားႏိုင္ငံကို လာအလုပ္လုပ္တယ္၊ အလုပ္ပင္ပန္းလို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ ပင္ပန္းမႈဒဏ္ ကို ေျဖေဖ်ာက္ဖို႔ အရက္ေသစာ၊ မူးယစ္ေဆးေတြသံုးစြဲတယ္။ အဲဒါနဲ႔ဘဲ ဆံုးတာေတြမ်ားတယ္တဲ့…။

သြားၿပီ။ ဒီလိုဆံုးပါးသြားတဲ့သူေတြရဲ႕ မိသားစုေတြအတြက္ရင္နာစရာ၊ ရင္က်ိဳးစရာအျပင္ ငါတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံ အတြက္ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြ ေၾကြလြင့္သြားတာကို ငါယူႀကံဳးမရျဖစ္မိတယ္။ မင္းတို႔ လည္း စဥ္းစားၾကည့္။ ငါတုိ႔ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ကို ဆုတ္ကိုင္ၾကမယ့္ မင္းတုိ႔လို လူငယ္၊ လူ႐ြယ္ေတြ တစ္စစီ… တစ္စစီ မေၾကြသင့္ဘဲနဲ႔ေၾကြကုန္တာ ငါတို႔ႏိုင္ငံအတြက္ ဘယ္ေလာက္ဆံုး႐ံႈးမႈေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ လည္း?  ဒါ ငါစဥ္းစားတယ္ ဘာေၾကာင့္မို႔ ဒီလိုေၾကြလြင့္ကုန္တာလည္း။ အမွန္ေတာ့ ကိုယ့္ေနအိမ္ ကိုယ့္ၿခံ ဝန္းဟာ သာယာလွပ၊ စိမ္းလန္းစိုေျပေနတယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ေနအိမ္ကေနၿပီးေတာ့ ေျခစံုပစ္ ထြက္ခြါသြားမွာမဟုတ္ဘူး။ ေနအိမ္မွာေနရတာ ဆင္းရဲတယ္၊ က်ပ္တည္းတယ္၊ ဒုကၡမ်ားတယ္၊ ဆူပူမႈေတြ ျဖစ္တယ္၊ မၿငိမ္းခ်မ္းဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူမဆို ေနအိမ္ကထြက္ခြါသြားမွာကေတာ့ ဓမၼတာဘဲ။ ဒါ ငါနားလည္ တယ္။ အဲေတာ့ ဒီလိုထြက္ခြါသြားတဲ့အခ်ိန္မွာ တစ္ျခားအိမ္ကို ေရာက္သြားၿပီဘဲထား တစ္ျခားအိမ္မွာ ကိုယ္ကလည္း ထြက္ေပါက္႐ွာတာ တစ္လြဲထြက္ေပါက္မျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးျပန္တယ္။ မွန္ကန္တဲ့ ထြက္ ေပါက္ျဖစ္ရမယ္။ ကိုယ္က ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကေန ထြက္ခြါသြားတယ္ ျပည္ပေရာက္တယ္ ျပည္ပမွာ ကိုယ္ ဘယ္လို႐ွာေဖြမယ္ စုေဆာင္းမယ္ ကိုယ့္မိသားစုကို ကိုယ္ဘယ္လိုျပန္ၿပီး အက်ိဳးျပဳမယ္၊ ဘယ္လို ေထာက္ပံ့မယ္ ဒါေတြကို စဥ္းစားရေတာ့မယ္။ အခု မင္းတို႔ျဖစ္ေနတာက ျပည္ပေရာက္တယ္၊ အလုပ္လုပ္ တယ္၊ ပင္ပန္းတယ္၊ ပင္ပန္းလို႔ဘဲေသာက္ေသာက္၊ စိတ္ညစ္လို႔ဘဲေသာက္ေသာက္၊ အိမ္ကိုလြမ္းလို႔ဘဲ ေသာက္ေသာက္၊ အသည္းကြဲလို႔ဘဲေသာက္ေသာက္၊ အခုေသာက္သမွ်အားလံုးဟာ မင္းတို႔ရဲ႕ ဘဝေတြ ေၾကြလြင့္ကုန္ေနရတယ္။ မင္းတို႔ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ မအိုေဆးကို မေသာက္ၾကပါနဲ႔။

မအိုေဆးဆိုတာ မင္းတို႔ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ အသက္မႀကီးဘဲနဲ႔ ေသဆံုးသြားတဲ့အတြက္ မအိုေဆးကို မေသာက္ၾကပါနဲ႔လို႔ ငါကေျပာတာ။ အိုတဲ့အထိကို မခံဘူး၊ မင္းတို႔ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ ဆံုးပါးသြားၾကၿပီ။ ဒါ…ႏွေျမာစရာႀကီးပါ။ ဒီလို ဆံုးပါးသြားတာကလည္း မင္းတို႔ ညႇင္ညႇင္သာသာ ေသဆံုးသြားတာမဟုတ္ဘူး။ မင္းတို႔ဆံုးပါးသြားၿပီး ေတာ့ မင္းတို႔ေရာက္သြားတဲ့ အျခားဘံုဘဝကေနၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ခႏၶာကိုယ္ေတြကို ၾကည့္ၾကည့္စမ္း၊ ပံုဆိုး ပန္းဆိုး၊ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္နဲ႔ က်န္ခဲ့တာကို မင္းတုိ႔ျမင္ေတြ႔လား…? မင္းတို႔ ျပန္ေတြးၾကည့္ စားေသာက္ဆိုင္ ထဲမွာ ေအာ့အန္ၿပီးေသတယ္၊ အိမ္သာထဲမွာ ေအာ့အန္ၿပီးေသတယ္၊ အိမ္သာအိုးထဲကို လက္ေတြႏိႈက္ ထားတယ္၊ အားကိုးတႀကီးနဲ႔ လက္ေတြဆုတ္ကိုင္ထားၾကတယ္၊ ေသြးေတြအန္တယ္၊ ပံုပ်က္၊ ပမ္းပ်က္ မင္းတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ထဲက ကလီဇာေတြ တစ္စစီ ျပတ္ေတာက္ေနတာေတြကို မင္းတို႔ ျပန္ခံစားၾကည့္ပါ။ ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကည့္ပါ။ ဒါမ်ိဳးေတြက မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါဘူး။

ေလာကႀကီးနဲ႔ မင္းတို႔မိသားစုေတြ သာယာ စိုေျပ၊ စိမ္းလန္းဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ မင္းတို႔လူငယ္ေတြ လက္ထဲမွာ႐ိွတယ္။ ဒီလိုျဖစ္ကုန္တာကလည္း ဒါဟာ ဝိသမေလာဘသားေတြရဲ႕ လက္ခ်က္ပဲ။ မင္းတို႔ေသာက္ေနတဲ့အရက္ေတြ အရက္ႏွစ္မ်ိဳးေရာတယ္။ ဒီ အရက္ေတြအားလံုးက ကယ္လ္မီကယ္ေတြ ဓါတ္ေျမၾသဇာေတြပါတယ္၊ အယ္လ္ကိုေဟာ ပါဝင္တဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္းေတြက မမွန္ကန္ေတာ့ မင္းတို႔ဝမ္းထဲမွာ လိႈက္စားကုန္တယ္။ ေသြးျပန္ေၾကာေတြ ေပါက္ထြက္ ကုန္တယ္။ မင္းတို႔ဆံုးသြားၿပီ။ ဆံုးသြားတဲ့အခါ မင္းတို႔ခႏၶာကိုယ္ကို သက္သက္သာသာ၊ လြယ္လြယ္ ကူကူနဲ႔ သၿဂႋဳလ္ေပးရတယ္လို႔ေတာ့မထင္နဲ႔ ေနထိုင္ခြင့္ေက်ာ္လြန္ (Over Stay) ေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ သံ႐ံုး က မင္းတို႔အတြက္ စာထြက္တာေနာက္က်တယ္။ ေႏွာင့္ေႏွးတယ္။ ျပည္ပရဲကလည္း လာဘ္ေပးလာဘ္ယူ ေတြလုပ္တယ္။ စီးပြားေရးသမားေတြကလည္း လာဘ္ထိုးတယ္။ အမွန္မွာ မင္းတို႔ခႏၶာကိုယ္ ဆံုးပါးသြား တယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔ခႏၶာကိုယ္ကို ခြဲစိပ္ၿပီးေတာ့ ေဆးစစ္ခ်က္ယူတယ္ဆိုရင္ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေဆး စစ္ခ်က္အရ စားေသာက္ဆိုင္(ဒါမွမဟုတ္) ဒီအရက္ထုတ္လုပ္တဲ့ အရက္ကုမၸဏီကို အေရးယူလို႔ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီကုမၸဏီ စားေသာက္ဆိုင္ေတြကေန ရဲကိုလာဘ္ထိုးထားတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ မင္းတို႔ရဲ႕ ေသဆံုးသြား တဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ သၿဂႋဳလ္ပစ္လို႔ မရေတာ့ဘူး၊ သၿဂႋဳလ္မခံရေတာ့ဘူး၊ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္နဲ႔ ပိုင္႐ွင္မဲ့အေလာင္းအျဖစ္နဲ႔ ဒီျပင္ လမ္းေဘးေသဆံုးသြားတဲ့ အေလာင္းေတြနဲ႔အတူ ေရာေႏွာၿပီး သၿဂႋဳလ္ခံ ရေတာ့မယ္။

 အဲေတာ့ မင္းတို႔ဒါေတြကို ျမင္ေတြ႔ၾကပါ။ မင္းတို႔႐ွာထား၊ ေဖြထား၊ စုထား၊ ေဆာင္းထားတဲ့ ေငြေၾကးေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ မင္းတို႔အမိျမန္မာႏိုင္ငံကို အခ်ိန္တန္လို႔ ျပန္လာၾကမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းမလဲ၊ မင္းတို႔မိသားစုေတြ မင္းတို႔ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကပါတယ္။ ဒါမင္းတို႔ကို ငါ ဆရာလုပ္တာ မဟုတ္ဘူး။ ငါ့ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို မင္းတို႔အားလံုးကိုေျပာျပတာ ေျပာျပတယ္ဆိုတာ ျပည္တြင္းကေကာ ျပည္ပကေကာ ငါ့သူငယ္ခ်င္းေတြအားလံုးကို ေျပာျပတာ။ အခုဆိုမၾကာေတာ့ဘူး လာေတာ့မယ္ သႀကၤန္… သႀကၤန္မွာ လုပ္ၾကဦးမယ္၊ ေသာက္ၾကဦးမယ္၊ ေသၾကဦးမယ္။ အဲေတာ့ မင္းတို႔ကေျပာမယ္၊ ငါတို႔ဘာသာ ငါတို႔ေသာက္တာ၊ ငါတို႔ဘာသာ ငါတို႔ေသတာ မင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လဲ၊ ခင္ဗ်ားႀကီးနဲ႔ ဘာဆိုင္လည္းလို႔။ ေအး… ဆိုင္တယ္။ ငါတို႔ကေတာ့ ေသသြားတဲ့ သူေတြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွန္သမွ်ကို ငါတို႔သၿဂႋဳလ္ေပးေနရတာ၊ အခမဲ့ သၿဂႋဳလ္ေပးေနရတာ၊ မင္းတို႔ … ငါတို႔ကို စိန္ေခၚမယ္ဆိုရင္ မင္းတို႔ဘဲ ဘယ္ေလာက္ေသႏိုင္မလဲ။ ငါတို႔ဘဲ အသုဘ ဘယ္ေလာက္ခ်ေပးႏိုင္မွာလဲဆိုတာ မင္းတို႔ဘဲေစာင့္ၾကည့္။

ဒါမွမဟုတ္ရင္ မင္းတို႔မေနႏိုင္လို႔ ေသာက္တဲ့အခါ ပထမဦးဆံုးမင္းတို႔ကို မင္းတို႔ “သရဏဂံု” အရင္တင္ၿပီးေတာ့ မင္းတို႔ေသသြားရင္ ေနာက္ ဆက္တြဲ မျဖစ္မေနဆက္ဆံရမဲ့ စားေသာက္ဆိုင္၊ ရဲ၊ ရင္ခြဲ႐ံု၊ ဆရာဝန္၊ မင္းတို႔ရဲ႕ ေသာက္ေဖာ္ ေသာက္ ဖက္ေတြနဲ႔ မင္းတို႔ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို အခမဲ့ သၿဂႋဳလ္ေပးမယ့္ နာေရးကူညီမႈအသင္းေတြကို အရင္ဆံုး ေမတၱာပို႔ထား။ ဒါမွ မင္းတို႔ေသဆံုးသြားရင္ မင္းတို႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ လြယ္လြယ္ကူကူ ေလွ်ာေလွ်ာ႐ွဴ႐ွဴ မီး သၿဂႋဳလ္စက္ထဲကိုေရာက္သြားမွာ။ အဲ့ေတာ့ မင္းတို႔ကို ငါ စကားအေကာင္းဘဲေျပာခ်င္တယ္ မင္းတို႔ ဒီေသရည္အရက္ကို မေသာက္ၾကပါနဲ႔၊ ေသရည္ေသရက္နဲ႔ ထြက္ေပါက္မ႐ွာၾကပါနဲ႔၊ ေသရည္ေသရက္နဲ႔ မင္းတို႔ ဂုဏ္သိကၡာကို မထိခိုက္ေစပါနဲ႔၊ ေသရည္ေသရက္နဲ႔ မင္းတို႔မိဘ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြ မ်က္ႏွာ မပ်က္ပါေစနဲ႔၊ ေသရည္ေသရက္နဲ႔ အမိျမန္မာႏိုင္ငံႀကီး မေပ်ာက္ဆံုးသြားပါေစနဲ႔ ဒါေတြဟာ မင္းတို႔ကို မင္းတို႔အတြက္ personal ေျပာတာ။ သတိေပးတာ။ ေတာင္းပန္တာ။ ဒီထက္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ိဳးဆိုတဲ့ ႀကီးက်ယ္တဲ့ စကားလံုးႀကီးေတြကို ေျပာရမယ္ဆိုရင္ “လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး နိမ့္က်ပ်က္စီးေစရန္ အရက္ႏွင့္ ဘိန္း သည္ အသံတိတ္ဗ်ဴဟာေျမာက္ လက္နက္ျဖစ္သည္” လို႔ “သုစရိတယုဝ” (အရက္မေသာက္သူမ်ား အသင္း)က ထုတ္ထားတဲ့ စာမွာပါလာတယ္။ အဲဒီအက်ိဳးျပဳစာမွာပါတဲ့ အခ်က္တစ္ခ်ိဳ႕ကို မင္းတို႔ကို ငါေျပာျပမယ္။ ျမန္မာတို႔၏ အမ်ိဳးဂုဏ္နိမ့္က်ပ်က္စီးေစရန္ အရက္ႏွင့္ဘိန္းကို ဒလေဟာ သံုးစြဲၾကေစရန္ ၿဗိတိသွ်ကိုလိုနီေခတ္မွာ ျမန္မာျပည္အား ကၽြန္ျပဳအဓမၼ အုပ္ခ်ဳပ္စဥ္ကာလတုန္းက တိုင္းျပည္တြင္း အရက္ သမား ဘိန္းစားမ်ား ေပါမ်ားလာပါက အုပ္ခ်ဳပ္ရာတြင္ လြယ္ကူ၍ ဂုတ္ေသြးစုပ္ႏိုင္ရန္ အထူးရည္႐ြယ္ခ်က္ စီမံခ်က္ျဖင့္ အသံတိတ္လက္နက္ကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကသည္။ အသိဉာဏ္မဲ့၊ ပညာမဲ့ေသာ ျမန္မာလူမ်ိဳး အမ်ားစုသည္ အရက္သမား ဘိန္းစားဘဝကိုက်ေရာက္ၿပီး နိမ့္က်ေသာ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးဘဝသို႔ ေရာက္႐ိွခဲ့ ၾကသည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အမ်ိဳးသားေရးစိတ္ဓါတ္ ျပင္းထန္မာေက်ာၿပီး စာအလြန္ဖတ္ၾကတဲ့၊ စာဂ်ပိုးမ်ား ျဖစ္တဲ့ ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္လူငယ္တစ္စုက YMBA လို႔ေခၚတဲ့ “ဗုဒၶကလ်ာဏယုဝအသင္း” ကို ေအဒီ ၁၉ဝ၆ ခုႏွစ္ ျမန္မာသကၠရာဇ္ ၁၂၆၈ ခုႏွစ္မွာ စတင္ထူေထာင္ခဲ့ၿပီး ေနမဝင္အင္ပါယာ ၿဗိတိသွ် ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕အစိုးရ အား အရက္ေရာင္းခ် ခ်က္လုပ္ျဖန္႔ျဖဴးခြင့္ဥပေဒကို တားျမစ္ေပးဖို႔ ရဲရဲဝင့္ဝင့္ ျပတ္သားစြာ ေတာင္းဆိုခဲ့ သည္။ ဒီလို အသံတိတ္လက္နက္ျဖစ္တဲ့ အရက္ေသစာ မူးယစ္ေဆးဝါးတို႔နဲ႔ တိုင္းျပည္ပ်က္သြားတဲ့ သာဓကေတြလည္း ကမၻာ့ႏိုင္ငံေတြမွာ႐ိွခဲ့တယ္။

 

ဒါေၾကာင့္ ငါတို႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေသရည္အရက္ မူးယစ္ ဆန္႔က်င္တားျမစ္တဲ့ကိစၥမွာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတင္မကဘူး ႏိုင္ငံတြင္းေနထိုင္ၾကတဲ့ အျခားဘာသာ ဝင္ေတြပါ ပါဝင္ၾကဖို႔၊ ျမန္မာျပည္ဘြား တစ္မ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ တာဝန္ႀကီးတစ္ရပ္လည္းျဖစ္တယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ အစိုးရ သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနအပါအဝင္ အစိုးရဌာနေပါင္းစံု၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီအင္အားစုေပါင္းစံု၊ ပရဟိတ အင္အားစုေပါင္းစံုတို႔ကပါ ျပည္သူလူထုအင္အားစုႏွင့္ ပူးေပါင္းၿပီး ဒီအရက္ မူးယစ္တိုက္ဖ်က္ေရးကို ထိေရာက္စြာ ျပဳလုပ္သင့္တဲ့ အခ်ိန္လည္းေရာက္ၿပီျဖစ္တယ္။ ……. ဒါပါဘဲ။

အခုေတာ့ကြာ မင္းတို႔ေတြက ရဲေဆးတင္ဖို႔ဘဲျဖစ္ျဖစ္၊ နာမည္ႀကီး အရက္ပုလင္းကိုကုိင္ၿပီး ေအာက္ေျခလြတ္တဲ့သူကလြတ္၊ အရက္ေသ စာေသာက္ၿပီး လူမသိ သူမသိ အ႐ိုင္းအစိုင္း သတၱဝါတစ္ေကာင္လို ျဖစ္လိုျဖစ္၊ အဲဒီေနာက္ လူသတ္မႈ၊ မုဒိန္းမႈ၊ ႐ိုက္မႈ၊ ဆဲမႈ အမွားေပါင္း ေျမာက္မ်ားစြာေတြ ေနာက္ဆက္တြဲ က်ဴးလြန္ကုန္ၾကၿပီ။ ဒီလို ဘုရား မႀကိဳက္တဲ့အလုပ္၊ နတ္ေဒဝါတို႔ ႐ြံ႐ွာတဲ့လုပ္ရပ္၊ လူအမ်ားမနစ္ၿမိဳ႕တဲ့ အကုသုိလ္လုပ္ရပ္ေတြကို အခု ေတာ့ မင္းတို႔အ႐ြယ္တင္မကဘူး။ လူႀကီးေတြပါ လုပ္ကုန္ၾကေတာ့ ငါ အ႐မ္းဆိုးရိမ္မိတယ္။ ဒီေတာ့ လူႀကီးေတြကေတာ့ လူႀကီးေတြပဲ ေခါက္႐ိုးက်ိဳးေနၿပီ။ ဒီလူႀကီးေတြကို ေခါက္ထားလိုက္ေတာ့။ မင္းတို႔ လူငယ္ေတြက ျဖဴစင္တယ္။ သန္႔႐ွင္းတယ္။ ႏုငယ္တဲ့ႏွလံုးသားေတြ႐ွိတယ္။ မင္းတို႔မွာ အင္အား႐ွိတယ္။ ပါဝါ႐ွိတယ္။ သတၱိ႐ွိတယ္။ မခံခ်င္စိတ္႐ွိတယ္။ အဲဒီအင္အားစုေတြကို မင္းတို႔မိသားစု၊ ငါတို႔တိုင္းျပည္ အတြက္ အသံုးခ်လိုက္ရင္ ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုး႐ွိမလဲ။

ေအး… မင္းတို႔ကို ငါ ႐ိုး႐ိုးရွင္းရွင္းဘဲ ငါေျပာမယ္။ သူတစ္ပါးအသက္သက္ျခင္း၊ သူတစ္ပါးပစၥည္းဥစၥာကို ခိုးယူျခင္း၊ သူတစ္ပါးအိမ္ရာအား ျပစ္မွားက်ဳးလြန္ ျခင္း၊ လိမ္ညာမုသားေျပာဆိုျခင္း၊ မူးယစ္ေစေသာအရက္ေသစာ ေသာက္သံုးျခင္းဆိုတာေတြဟာ ငါတို႔ရဲ႕ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား တင္မကဘူး ဘယ္ဘာသာ ဘယ္လူမ်ိဳးမွ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့  လုပ္ရပ္ေတြမဟုတ္ဘူး။ လူဆိုတာ လူ႔က်င့္ဝတ္႐ိွရမယ္၊ ဒါမွလူပီသမယ္။ လူပီသမွ ကိုယ့္ပါတ္ဝန္းက်င္၊ ကိုယ့္မိသားစု၊ ကိုယ့္ရပ္႐ြာ၊ ကိုယ့္တိုင္းျပည္တင္မကဘူး ကမၻာေလာကႀကီးတစ္ခုလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုရမယ္။ ငါတို႔ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားက အခုလို သီလက်ိဳးေပါက္မယ့္ ကိစၥရပ္ေတြကိုမလုပ္ဖို႔ သတိေပးထားသလို၊ လုပ္ရန္လည္း အားေပးမႈ မျပဳ လုပ္ဖို႔ ဆံုးမၾသဝါဒ ေဟာၾကားထားျခင္းျဖစ္တယ္။ အခုငါတို႔ဟာ ဘုရားႀကိဳက္တဲ့ အလုပ္ျဖစ္တဲ့ ပရဟိတ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ေနၾကလို႔ ငါတို႔မွာ သူငယ္ခ်င္းတို႔ကို အခုလို ဒီမူးယစ္ေသစာ ေသာက္သံုးျခင္းကို မျပဳဖို႔ ေတာင္းပန္ရတာျဖစ္တယ္။ ကဲ … ဒါပါဘဲကြာ။ အဲဒီေတာ့ မင္းတို႔ကို ငါေတာင္းပန္တယ္။ ငါဒီလို မင္းတို႔ကို ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြေျပာတာ ေစတနာနဲ႔ပါ။

ငါတို႔ဟာ ေသလူေတြအားလံုးအတြက္ ငါတို႔ ကူညီေပးေန ရတာပါ။ ဒါအျပင္ ႐ွင္လူေတြအတြက္ပါ ငါတို႔မွာတာဝန္႐ိွေနၿပီ။ နာေရးကူညီမႈလုပ္တယ္။ သုခကုသိုလ္ ျဖစ္ေဆးခန္းဆိုၿပီး က်န္းမာေရးေစာင့္ေ႐ွာက္တယ္။ သုခအလင္းဆိုၿပီးေတာ့ ပညာေရးေတြေပးတယ္။ အလုပ္အကိုင္ေတြရကုန္တယ္။ ပညာတတ္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။ က်န္းမာေရးေတြေကာင္းကုန္တယ္။ ဒီၾကား ထဲမွာ စစ္ေဘးဒုကၡသည္ေတြကို ငါတို႔ကူညီေစာင့္ေ႐ွာက္တယ္။ သက္႐ိွထင္႐ွား ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ သူေတြ ကိုေစာင့္ေ႐ွာက္တယ္။ အဲေတာ့ ငါတို႔မွာတာဝန္႐ိွလို႔ ဒီစကားကို ေျပာတာျဖစ္တယ္။ မင္းတို႔ငါ့ကို နားလည္ ေပးမယ္လို႔ ငါယံုၾကည္တယ္။ မင္းတို႔ငါ့ကို ခ်စ္တယ္ဆိုရင္ ငါေျပာတဲ့စကားကို နားေထာင္ၾကပါ။ မင္းတို႔ တေတြ ငယ္ငယ္႐ြယ္႐ြယ္နဲ႔ မအိုေသးခင္ ဘဝကူးေျပာင္းေစတဲ့ ဒီ “မအိုေဆး” ကို မေသာက္ၾကပါနဲ႔လို႔ ငါ ေတာင္းပန္ပါတယ္ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းတို႔ . . . . ။