ႏွပ္ေၾကာင္းေပးထားတာသိရင္လည္း ပံုေအာျပီးမထိုးၾကနဲ႔ေပါ့

ႏွပ္ေၾကာင္းေပးထားတာသိရင္လည္း ပံုေအာျပီးမထိုးၾကနဲ႔ေပါ့
=================================
01 July 2013

 ဆရာတူေမာင္ညိဳက မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒဆိုတဲ့ခဲတလံုးနဲ႔ ငွက္ဘယ္ႏွေကာင္ကားကနဲ ျဖစ္သြားသည္ဟု ေျပာေလသလဲမသိ။ ၾကံ့ဖြတ္က ကိုးလံုးက်ည္ကိုသံုးလိုက္သည္ဟုသာ ဆိုခ်င္သည္။ က...ိုးလံုးက်ည္ဆိုသည္မွာ ထိုင္းေရာက္ျမန္မာမ်ားေခၚေသာ ေသနတ္တမ်ိဳးျဖစ္သည္။ အရပ္စကားေျပာၾကသည္မွာ ကိုးလံုးက်ည္မွာ က်ည္ဆံတေတာင့္တည္းျဖစ္သည္။ ပစ္လိုက္သည္ႏွင့္ ထိပ္ဖူးရွိခဲကေလးမ်ားမွာ အေျမာက္အမ်ား (ကိုးလံုးတိတိ) ဖြာထြက္သြားျပီး အပစ္ခံရသူမွာ လြတ္ႏိုင္ဖို႔မလြယ္။ ပစ္မွတ္အမ်ားအျပားကိုလည္း က်ည္တေတာင့္တည္းႏွင့္ ပစ္ႏိုင္သည္ဟုဆိုၾကသည္။ ဟုတ္မဟုတ္ႏွင့္ ထိုေသနတ္ကို ဘယ္လိုေခၚသည္ဟု မသိပါ။ အရပ္သံုးစကားသာ ျဖစ္ပါသည္။

ဒီတခါေတာ့ ဖဲသမားစကားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာခ်င္သည္။ မဖတ္ခ်င္လွ်င္ေတာ့ ဘယ္ႏွမိနစ္မွ အခ်ိန္ေပးမဖတ္ပါႏွင့္။ ဖဲ၀ိုင္းတ၀ိုင္းတြင္ ႏွပ္ေၾကာင္းေပးထားသည့္အလွည့္ (ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ထားသည့္အလွည့္) ကို ၾကံဳေတြ႕ရသည္ ဆိုပါစို႔။ ထိုသို႔ ႏွပ္ေၾကာင္းေပးထားသည့္အလွည့္တြင္ ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္သိရွိေနၾကသည္ ဆိုပါစို႔။ အေဆြဖဲသမား..... သင္ဘာလုပ္မည္နည္း။ လြယ္ပါသည္။ ဒီတလွည့္မထိုးနဲ႔ေပါ့။ မထိုးမျဖစ္ထိုးရလွ်င္လည္း ရွိသည့္ပိုက္ဆံထဲမွ အေသးဆံုးတရြက္သာ ခ်ထိုးလိုက္ပါ။ မိုက္မိုက္ကန္းကန္းႏွင့္ ပံုေအာျပီး ရွိသမွ်အကုန္ထိုးလိုက္လွ်င္ေတာ့ သင့္ထိုက္ႏွင့္သင့္ကံေပါ့အေဆြ။

ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ဖဲလိမ္ရိုက္ေနသည္ ဘာညာႏွင့္ ၀ုန္းဒိုင္းထလုပ္ခ်င္လွ်င္လည္း ရပါသည္။ ကံမေကာင္းလွ်င္ေတာ့ ဓားထိုးခံရျပီး ေဆး႐ံုေရာက္ႏိုင္ပါသည္။ အခန္႔မသင့္လွ်င္လည္း ေနာက္ဘ၀မွာမ်ားဆံုေတြ႕ရလွ်င္ ဒီဘ၀လိုမျဖစ္ပါရေစနဲ႔ကြာ ဟု သီခ်င္းေလးညည္းျပီး ဦးေက်ာ္သူႏွင့္ ႏွစ္ပါးသြားႏိုင္ပါသည္။

ပထမမၸိ သားဖြားႏႈန္းကန္႔သတ္သည့္ႏွပ္ေၾကာင္းႏွင့္ စၾကည့္ပါမည္။ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားက အေနာက္ျမိဳ႕႐ိုးမွ မိုးစက္မိုးေပါက္ကေလးမ်ားက်လာသည့္ပမာ တျပြတ္ျပြတ္ႏွင့္ ကေလးေမြးၾကကုန္၏။ ၾကံ့ဖြတ္အစိုးရက ႏွစ္ေယာက္ေမြးျပီး ခ်ဳပ္ပစ္လိုက္ကြာ ထပ္မေမြးေစနဲ႔ဟု ေဒသႏၱရအမိန္႔ထုတ္သလိုလိုႏွင့္ ႏွပ္ေၾကာင္းခ်လိုက္သည္။ (ခ်ဳပ္ဆိုသည္မွာ ကေလးေမြးႏႈန္းထိန္းခ်ဳပ္သည္ကို အတိုေကာက္ဆိုထားျခင္းျဖစ္သည္) အတိုက္အခံေခါင္းေဆာင္ အန္တီေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လူအခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္သည္ဟုဆိုကာ အေသးသံုးေလးႏွင့္ ကံစမ္းလိုက္သည္။ ၀ုန္းဒိုင္းဆိုျပီးရင္ဆိုင္လိုက္ရသည္က တိုင္းျပည္ထဲမွာရွိေနသည့္ တိုင္းရင္းသားအစစ္ ျပည္သူေတြရဲ႕အျဖစ္ေတာင္ လူ႔အခြင့္အေရးဘယ္ဆီေနမွန္းမသိ။ ခိုး၀င္ကုလားအခြင့္အေရး အန္တီေတြးပူစရာလားဆိုသည့္ ျပည္သူမ်ားရဲ႕စစ္မ်က္ႏွာျပင္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ၾက့ံဖြတ္က အမိန္႔မထုတ္ရပါဆိုေသာ ေလေျပေလညွင္းေလးနဲ႔ ေထာင္ေခ်ာက္အဖံုးကိုဂြပ္ကနဲဖံုးလိုက္သည္။ ႏွပ္ေၾကာင္းခ်ထားသည့္အတိုင္း ကြက္တိ၀င္သြားသျဖင့္ အန္တီ့အေသးသံုးေလးပါသြားသည္။

ပိုဆိုးသည္က အစိုးရကအမိန္႔ထုတ္မထုတ္ဆိုသည္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္းရွိအမတ္မင္းမ်ားကိုယ္တိုင္ မသိရေသးဘဲ ကာကြယ္ေပးခ်င္စိတ္မ်ားသြားသည္ထင္သည္။ ဒါေတာင္ အန္တီေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဂ်က္ကီခ်န္း၊ ဂ်က္လီကားမ်ား အၾကည့္မ်ားသျဖင့္ အေရွာင္အတိမ္းေကာင္းေသာေၾကာင့္ ေတာ္ေသးသည္။ ဆယ့္ေလးႏွစ္၊ ဆယ့္ငါးႏွစ္ တကိုယ္တည္း အတြင္းအားက်င့္စဥ္ကို က်င့္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ခံႏိုင္ရည္အားေကာင္းသည္။ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲေျခေခ်ာ္လဲျပီး ေျခေထာက္နာသြား႐ံုဒဏ္ရာရသည္။ ေဘာလံုးသမားစကားညွပ္ေျပာရလွ်င္ ဒီရာသီတြင္ေတာ့ ႏွစ္ပြဲသံုးပြဲ နားရမည္ထင္သည္။

ဒုတိယမၸိ ၾကံ့ဖြတ္က မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒဆိုသည့္ ကိုးလံုးက်ည္ကို ဘာသာေရးဆိုသည့္ လက္ပစ္ဗံုးခ်ိတ္၍ ပစ္လိုက္ျပန္သည္။ မေရွာင္ရင္လြတ္တယ္ ဟုေျပာရမလို။ ေရွာင္ကာမွပိုဆိုးကုန္သည္။ ေထာင္ေခ်ာက္ကြ ေထာင္ေခ်ာက္ဟုေအာ္ျပီး ကန္႔ကြက္ၾကသည္။ အမ်ိဳးသမီးတခ်ိဳ႕က အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရးဆိုျပီး ဆတ္ဆတ္ထိမခံ လက္တီးလက္ေမာင္းတန္းသည္။ အတိုက္အခံလႊတ္ေတာ္အမတ္ မဇင္မာေအာင္က လက္ခေမာင္းတေျဖာင္းေျဖာင္း ထခတ္သည္။ အန္တီေဒၚဇီးကြက္က ထမိန္စြန္ေတာင္ဆြဲကာ ေျပးလိုက္သည္။ ဒဲ့ေလာ္ဘီလုပ္သူ၊ တြက္ေလာ္ဘီလုပ္သူ၊ ေဘးတိုက္ေလာ္ဘီလုပ္သူမ်ားႏွင့္ ဘုန္းၾကီးစာခ်မ်ားက ေဘထိ ေဘထိ ဆိုင္းတီးေပးၾကသည္။ တိုင္းမ္းမဂဇၨင္းႏွင့္ ကိုကိုမြတ္မ်ားက အခ်ိန္ႏွင့္တေျပးညီ ခ်ိန္ကိုက္ဗံုးထေဖာက္သည္။

သံဃာေတာ္ၾကီးမ်ားလည္း မေနသာ။ ဆြမ္းပင္ေျဖာင့္ေအာင္မဘုန္းေပးႏိုင္ေတာ့။ သကၤန္းၾကီးတဖားဖားႏွင့္ လႊားကနဲ ၾကိဳး၀ိုင္းထဲခုန္၀င္လာကာ သင္းပိုင္ကို ခါးေတာင္းၾကိဳက္ၾကကုန္၏။ အနကိုဋ္ (သံဃာမ်ားအတြင္းခံ၀တ္အက်ႌ) ပင္မပါေတာ့။ သန္း ၅၀ ပမာဏခန္႔ရွိေသာ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားမ်ားက ေလာက္ေလးခြမ်ားကိုင္ကာ မည္းမည္းျမင္သမွ်ပစ္မည္ဆိုျပီး ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားေနာက္မွ ေျပးလိုက္လာၾကသည္။ ေခြးမ်ားလည္း တစီစီ အူၾကကုန္၏။

က်ားႏွင့္ဆင္ လယ္ျပင္မွာေတြ႕ၾကေလျပီ။ မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒကား ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိေသး။ ၾကံ့ဖြတ္အစိုးရ၀န္ၾကီးတဦးက မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒဆိုသည္မွာ ျပည္သူမ်ားၾကားထဲတြင္သာ ရွိေသးသည္ဟုေျပာေနျပန္ပါသည္။ ဘဘၾကီးသန္းေရႊသည္ စာဖတ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ စာအုပ္ေပၚမွေက်ာ္ျပီး ၾကိဳး၀ိုင္းထဲကိုၾကည့္၍ တခစ္ခစ္ႏွင့္ ေရႊေဘာေတာ္က်ေန၏။

ပထမမၸိ ႏွင့္ ဒုတိယမၸိ တို႔သည္ ၾကံ့ဖြတ္အစိုးရ၏ အတိုက္အခံပါတီအေပၚေထာင္ေခ်ာက္ဆင္မႈမ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းထင္ရွားသည္။ ျပည္သူႏွင့္ တသားတည္းျဖစ္ေသာ အတိုက္အခံကို ျပည္သူ သံဃာေတာ္တို႔ႏွင့္ လွည့္တိုက္ေပးေနသည္။ အသူတို႔သည္ ေထာင္ေခ်ာက္မွန္းသိသိႏွင့္ တိုး၀င္ေနၾကသနည္း။ အသူတို႔သည္ စစ္အစိုးရခ်ေပးထားေသာ ႏွပ္ေၾကာင္းတြင္ ပံုေအာထိုးေနၾကသနည္း။ အသူတို႔သည္ ျပည္သူႏွင့္နားလည္မႈရယူရန္မၾကိဳးစားဘဲ စစ္မ်က္ႏွာဖြင့္ရန္ ၾကိဳးစားေနၾကသနည္း။

ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ အတိုက္အခံတို႔သည္ ပညာတတ္မ်ား၊ ပညာရွင္မ်ား၊ လိမၼာပါးနပ္သူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုမွာ လက္လုပ္လက္စားႏွင့္ ပညာမဲ့သူတို႔သာျဖစ္သည္။ ပညာတတ္မ်ား၊ လိမၼာပါးနပ္သူမ်ားမွ ျပႆနာကို ေရွာင္ကြင္းသြားၾကျခင္းမွာ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းသာျဖစ္သည္။

တတိယမၸိ ေထာင္ေခ်ာက္ကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ၾကရပါအံုးမည္။ ေထာင္ေခ်ာက္မွန္းသိသိႏွင့္ တိုး၀င္မည့္ပညာတတ္မ်ား ပုဆိုး၊ ထမိန္တို႔တင္းတင္း၀တ္၍ ခါးေတာင္းက်ိဳက္ထားေစလိုပါသည္။ ထမိန္စြန္ေတာင္ဆြဲ၍ ေျပးလိုက္မည့္သူမ်ား၊ ပုဆိုးမႏိုင္ ပု၀ါမႏိုင္ႏွင့္ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းမည့္သူမ်ားကို မျမင္လိုပါခင္ဗ်ား။

ေမာင္ပါလ
၁.၇.၂၀၁၃