အမိမဲ့သား ေရနဲငါးပမာျဖစ္ရေသာ လက္ပံေတာင္းေတာင္အစီရင္ခံစာ

(Win Myo Thu ေဖ့စ္ဘြခ္မွ ကူယူေဖၚျပပါသည္)
မ်က္ၾကည္လႊာထြက္သြားလို႔ အေရးေပၚမ်က္စိခဲြစိတ္ထားရတာ ၂၁ ရက္ရိွသြားပါၿပီ။ မ်က္စိအေျခအေန တိုးတက္လာ ေပမဲ့ ဆရာဝန္က အျပည့္အဝအနားယူဖို႔၊ မ်က္စိကို အလြန္အကၽြံအသံုးမခ်ဘုိ႔ ညႊန္ၾကားထားပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ဒါေတြ ကို မလိုက္နာႏိုင္ပါဘူး။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ အစီရင္ခံစာထြက္လာတယ္ဆိုလို႔ က်န္တဲ့မ်က္စိ တစ္ဖက္နဲ႔ ႀကိဳးစားပမ္း စား ဖတ္ၾကည့္မိပါတယ္။ ဖတ္ၿပီးတဲ့ အခါမွာလည္း ရင္ထဲမွာ တစ္ဆို႔ဆို႔ႀကီးခံစားရလို႔ ကိုယ့္ရဲ႕ေဝဖန္သံုးသပ္ခ်က္ကို ခ် ေရးမိပါတယ္။
ပထမဆံုးေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြဟာ တခုခုကို ထိန္ခ်န္ထားသလို ခံစားရပါတယ္။ ေျပာသင့္ေျပာထိုက္ တာေတြကို မေျပာဘဲ၊ ထိန္ခ်န္ၿပီး မ႐ုတ္မလြန္ ေႁမြမေသ၊ ဒုတ္မက်ဳိးေျပာေနသလိုမ်ဳိးဘဲ ခံစားရတယ္။ စီမံကိန္းရဲ႕ အား နဲခ်က္ေတြကို ျပဳျပင္ၿပီး စီမံကိန္းကို ဆက္လုပ္သင့္တယ္လို႔ အၾကံျပဳတာကို ဘယ္လိုမွ ေဝဖန္အျပစ္မေျပာလိုပါဘူး။ ဒါ ေပမယ့္ ေအာက္ေဖာ္ျပပါအခ်က္အလက္ေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ပိုၿပီးတိတိက်က် သံုးသပ္ေဆြးေႏြး၊ အၾကံျပဳရင္ေကာင္း မွာပဲလို႔ ထင္မိပါတယ္။
(၁)
ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ ဆန္းစစ္သံုးသပ္ခ်က္ေတြက သိပ္ၿပီးထူးထူးျခားျခား မပါရွိပါဘူး။ က်ားကိုက္ပါတယ္ဆုိမွ အေပါက္ ေလးလားဆိုသလိုပါပဲ၊ ေဒသခံျပည္သူေတြနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးသမားေတြ ေျပာတဲ့အခ်က္ေတြကို ျပန္ၿပီး တ ရားဝင္ျဖစ္ေအာင္ေျပာတဲ့သေဘာ ျဖစ္ေနတယ္။ ေကာ္မရွင္ပါ ပညာရွင္ေတြအေနနဲ႔ အကန္႔အသတ္၊ အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ရွိမယ္ဆိုတာကို နားလည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ားကိုက္တဲ့အေပါက္ေလးက ဘယ္ေလာက္နက္လဲ၊ လူေသမွာ လားဆိုတဲ့ အခ်က္ေလးေတြပါေအာင္ ဆန္းစစ္သံုးသပ္ေပးႏိုင္ရင္ ေကာင္းမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ စီမံကိန္းကို ဆက္မလုပ္ေစလိုတဲ့ ေဒသခံေတြအေနနဲ႔ ဒီစီမံကိန္းေၾကာင့္၊ ေျမေပၚ ေျမေအာက္ေရညစ္ညမ္းမႈေၾကာင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ ထိခိုက္ၿပီး၊ မံုရြာၿမိဳ႕ ႀကီးပါ ဆိုးက်ဳိးၾကံဳေတြ႔ရမယ့္ကိစၥေတြကို စိုးရိမ္ပူပန္ေနၾကပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေရညစ္ညမ္းမႈ ျဖစ္မယ္ဆုိက ျငင္းစရာမရွိတဲ့ အခ်က္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီညစ္ညမ္းမႈဟာ ဘယ္အတိုင္းအတာအထိျဖစ္မလဲ၊ ျဖစ္ႏိုင္လဲဆို တာကို ရွင္းလင္းသံုးသပ္ဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ အေျခခံကိန္းဂဏန္းအခ်က္အလက္ (Baseline Data) ေတြ မရေသးလို႔ ကံ ေသကံမ မေျပာႏိုင္ေသးရင္ေတာင္မွ၊ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ေတြ ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႐ႈေဒါင့္ကေန ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေျပာျပသင့္ ပါတယ္။ ဒီရွင္းလင္းခ်က္မပါရင္ ဒီအခ်က္ကို စိုးရိမ္ေနသူေတြဘယ္လိုမွ ေၾကာင့္ၾကကင္းမွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ ဆန္းစစ္ရာမွာ ဆိုးက်ဳိးျဖစ္မျဖစ္ ေလ့လာရံုတင္မကပါဘူး။ ထိခိုက္ႏုိင္မႈ (Magnitude) နဲ႔ ဆံုး႐ႈံးနစ္ နာႏုိင္မႈ (Intensity) ႏွစ္ခုလံုးကိုပါၿခံဳၿပီး သံုးသပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ စာေရးသူအေနနဲ႔ စီမံကိန္းစနစ္တက်မေဆာင္ရြက္ရင္ ေရညစ္ညမ္းမႈရွိႏိုင္တယ္။ အတိတ္ကာလ အိုင္ဗင္ဟိုးကုမၺဏီလုပ္ခဲ့စဥ္ကတည္းကကို ေရညစ္ညမ္းမႈေတြရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ကုမၺဏီေတြအေနနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အေလးမထားခဲ့ရင္ ေရညစ္ညမ္းမႈေတြ ျဖစ္ႏုိင္တယ္လို႔ ခန္႔မွန္းခဲ့ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေဒသခံေတြေျပာေနတဲ့အခ်က္က စိုးရိမ္ပူပန္မႈလြန္ကဲေနတယ္လု႔ိ ထင္ျမင္မိတယ္။ တ႐ုတ္ကုမၺဏီ ေတြရဲ႕ လုပ္ေဆာင္မႈမွတ္တမ္းနဲ႔ လက္ရွိေဆာင္ရြက္ပံုေတြကို ေလ့လာသံုးသပ္ ၾကည့္ရင္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အေလးထား မႈ အားနဲတယ္လို႔ သံုးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ေဒသခံေတြစိုးရိမ္ပူပန္မႈ လြန္ကဲေနတာကို အျပစ္ေျပာလို႔မရႏုိင္ဘူး။ ပညာရပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ပိုမိုေလ့လာတိက်တဲ့အခ်က္ေတြနဲ႔ ေဒသခံေတြကိုရွင္းလင္းသင့္တယ္လို႔ ထင္ျမင္မိပါတယ္။ လက္ရွိ အေျခအေနမွာ ေလ့လာေရးကန္႔သတ္ခ်က္ေတြ၊ အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ ေဒသခံေတြ စိုးရိမ္မႈကို တိက်တဲ့အေျဖ မေပး ႏိုင္ေသးရင္လည္း၊ မေပးႏုိင္ေသးေၾကာင္း အတိအလင္းေဖာ္ျပၿပီး၊ ဘယ္လိုဆန္းစစ္ေလ့လာမႈေတြ လုပ္ဘို႔လိုတယ္၊ ဒါမွ သာ ပိုၿပီးတိတိ က်က်ေျပာႏုိင္မယ္ဆိုတဲ့ ရွင္းလင္းခ်က္ေတြေပးသင့္ပါတယ္။
ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ ဆန္းစစ္တဲ့အခါမွာ တစ္ရာရာခိုင္ႏႈန္းၿပီးျပည့္စံု Perfect ျဖစ္ႏိုင္ဘို႔ မလြယ္ပါဘူး။ ေလ့လာဆန္းစစ္ တဲ့အခါမွာ အသံုးျပဳတဲ့ ယူဆခ်က္ေတြနည္းစနစ္ေတြ တြက္ခ်က္မႈေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္၊ အားသာခ်က္ေတြကို ႀကိဳတင္ ေဖာ္ျပထားဘို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွသာ ကိုယ့္ရဲ႕သံုးသပ္ခ်က္ဟာ ဘယ္အတုိင္းအတာ အကန္႔အသတ္ေဘာင္အတြင္းမွာပဲ မွန္ႏိုင္တဲ့ ရာခိုင္ႏႈန္း ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္။ အမ်ားလက္ခံႏိုင္တဲ့ အေနအထား ဘယ္ေလာက္ရွိတယ္ ႀကိဳတင္ေျပာထား မွ သံုးသပ္ခ်က္၊ အၾကံျပဳခ်က္ေတြဟာ ပိုၿပီး ထင္သာ၊ ျမင္သာ ရွိပါတယ္။
ေကာ္မရွင္ရဲ႕ အစီရင္ခံစာမွာ ေလထုညစ္ညမ္း မႈကို စစ္ေဆးတိုင္းတာတဲ့ အခါမွာ ေလထုထဲဖုန္မႈန္႔ (TSPM) မ်ားေနတာ ကိုသာေထာက္ျပၿပီး၊ SO2 ပမာဏကေတာ့ ညစ္ညမ္းမႈအဆင့္မရွိဘူးလို႔ သံုးသပ္ထားပါတယ္။ စာေရးသူနားလည္ထား သေလာက္ ေျပာရရင္ ေလထုညစ္ညမ္းမႈကို ပံုမွန္ ေရရွည္တိုင္းတာမႈျပဳလုပ္မွသာ ေလထုထဲ အက္ဆစ္ပမာဏ သတ္ မွတ္ခ်က္ထက္ မ်ားမမ်ားသိႏိုင္ပါတယ္။ ေလထုထဲမွာရွိမယ့္ အက္စစ္ျပင္းအားဟာ စုိစြတ္တဲ့ရာသီဥတု၊ အခ်ိန္ကာလမွာ နည္းပါးလ်က္ရွိၿပီး၊ ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ရာသီ ေန႔အခ်ိန္ေတြမွာ ပိုမ်ားျပားတတ္ပါတယ္။
အစီရင္ခံစာထဲမွာ အက္စစ္ပမာဏ ေတြဟာ ေလထုထဲမွာ မမ်ားဘူးလို႔ဆိုတ့ဲအခါ ေခါင္းထဲကိုအေတြးဝင္လာတာက၊ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ ေလ့လာဆန္းစစ္တဲ့နည္းစနစ္နဲ႔ အခ်ိန္ကာလေတြပါပဲ။ ေလထုအရည္အေသြးစစ္ေဆးဘို႔ နမူနာေကာက္ယူ တဲ့အခါမွာ ဘယ္အခ်ိန္ကာလေတြမွာ ေကာက္တာလဲ၊ ဘယ္ေနရာေတြမွာ ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ေကာက္လဲ၊ ေကာက္ယူတဲ့ နမူ ေတြကေကာ ေဒသတခုလံုးမွာ အက္စစ္ညစ္ညမ္းမႈမရွိဘူးလို႔ ေျပာေလာက္ေအာင္ ကိုယ္စားျပဳႏုိင္ရဲ႕လား အစရွိသျဖင့္ သိခ်င္လာပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ အေသးစိတ္အစီရင္ခံစာမွာေတာ့ ဒီအခ်က္ေတြပါမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဒါ ေပမယ့္ ျပည္သူလူထုကို အစီရင္ခံတဲ့ အစီရင္ခံစာမွာ ဒီဆန္းစစ္တဲ့နည္းစနစ္ေတြရဲ႕ Degree of subjectivity တဖတ္ သတ္ ကိုယ္သန္ရာေတြးေကာက္ခ်က္ခ်ယူႏိုင္မႈကို ဘယ္လိုေလ်ာ့ပါးေအာင္ ေလ့လာသံုးသပ္ထားတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က ္ေတြ ေယဘုယ်ထည့္သြင္း ေဖာ္ျပသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ ႏို႔မို႔လိုဆိုရင္ စီမံကိန္းေၾကာင့္ အက္စစ္ဓာတ္မ်ားေၾကာင့္ ေလထုညစ္ညမ္းမႈမရွိဘူးဆုိတဲ့ တရားေသေကာက္ခ်က္ေတြ ျဖစ္သြားႏုိင္ၿပီး၊ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တခ်က္္ က်န္သြား ႏိုင္ပါတယ္။
SO2 ဟာ ေပါ့ပါးၿပီး ေလတိုက္အားေပၚမွာ မူတည္ၿပီး မိုင္ေထာင္ခ်ီေျပးႏိုင္ပါတယ္။ ရာသီအလိုက္ ေလတိုက္ရာအရပ္ကို လိုက္ၿပီး အေနာက္ေတာင္ဘက္နဲ႔ အေရွ႕ေျမာက္ေတြဘက္မွာ SO2 ရဲ႕ ဆိုးက်ဳိးဒဏ္ကို ခံရႏုိင္ပါတယ္။ ေလနဲ႔ေရမွာ ပါလာတဲ့ အက္စစ္ဓာတ္ေၾကာင့္ ေျမအဆိပ္သင့္မႈ (Soil contamination) နဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ အစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပ ထားတာ သိပ္မေတြ႔မိသလိုပါပဲ။ ေျမအဆိပ္သင့္မႈဟာ စားနပ္ရိကၡာထုတ္လပ္ေရးနဲ႔ လူအမ်ားအဟာရ ဖံြ႔ၿဖိဳးေရးနဲ႔ က်န္း မာေရးကိစၥေတြမွာ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိတဲ့အတြက္ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္တခ်က္ပါ။
(၂)
ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုးက်ဳိးေတြနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ပိုမိုသိရွိနားလည္ႏုိင္ဘို႔ EIA ၊ SIA ေလ့လာမႈေတြ ပိုမိုလုပ္ကိုင္ဘို႔ အၾကံျပဳ ထားပါတယ္။ တဆက္တည္းမွာပဲ ပတ္ဝန္းက်င္ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရး စီမံခ်က္ (EMP) ေတြ ေရးဆဲြဘို႔လည္း ပါ ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေရးဆဲြခ်မွတ္တဲ့ စည္းကမ္းေတြ၊ စီမံခ်က္ေတြကို ဘယ္လိုလက္ေတြ႔မွာ အမွန္တကယ္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေဆာင္ရြက္သြားႏိုင္ဘုိ႔ ဘယ္လိုအစီအမံေတြနဲ႔ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲ ေစာင့္ၾကည့္မယ့္ ယႏၲယား (Environmental Monitoring Mechanism) ကို ထားရွိဘို႔လိုတယ္ ဆိုတဲ့အခ်က္ကို ေဆြးေႏြးထားတာမေတြ႔ရပါဘူး။
ဥပေဒစိုးမိုးေရးေျပာသလိုပါပဲ။ လႊတ္ေတာ္ေတြက ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတဲ့ ဥပေဒေတြ ထုတ္ျပန္ျပ႒ာန္းေပမယ့္၊ လက္ ေတြ႔ တြန္းအားေပးေဆာင္ရြက္မယ့္ Enforcement Mechanism စီမံခန္႔ခဲြမႈ ယႏၲယားေတြမရွိရင္ အရာမေရာက္ႏုိင္ပါ ဘူး။ အထူးသျဖင့္ ျပည္သူလူထုကို ဒီလိုေစာင့္ၾကပ္ ၾကည့္႐ႈ စီမံခန္႔ခဲြပိုင္ခြင့္ အခြင့္အာဏာ တနည္းအားျဖင့္ Community Empowerment မလုပ္ဘူးဆိုရင္ ေရရွည္မွာ လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ေပၚလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူထုကို ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ ကိစၥရပ္ေတြမွာ အျပဳသေဘာမ်ဳိးေဆာင္ ပိုမိုပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္လာႏိုင္ေအာင္ အျမင္ဖြင့္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးရင္း၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ ဘယ္လို တိုက္႐ိုက္ စီမံခန္႔ခဲြႏုိင္ခြင့္ လြတ္လပ္စြာျပဳမလဲဆိုတာ အစီ ရင္ခံစာမွာ အေလးေပးေဆြးေႏြးသင့္ပါတယ္။
(၃)
လူမႈဆန္းစစ္ခ်က္မွာ ေျမသိမ္းယူမႈေလ်ာ္ေၾကးေပးတာေတြ ထင္သာျမင္သာမရွိမႈႏွင့္ ကာလေပါက္ေစ်းအတိုင္း မေပးတာ ေတြကို ေဒသခံျပည္သူေတြေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ ေထာက္ျပသံုးသပ္ထားပါတယ္။ အၾကံျပဳခ်က္အေနနဲ႔ ေျမသိမ္းေလ်ာ္ေၾကး ေပးဘုိ႔ရယ္၊ အလုပ္အကိုင္အခြင့္အလမ္းေတြ ပိုမိုရရွိေအာင္ေဆာင္ရြက္ဘု႔ိရယ္၊ အေသးစားနဲ႔အလတ္စားလုပ္ငန္း SME ေတြဖံြ႔ ၿဖိဳးေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးဘို႔ရယ္ဆိုၿပီး အဓိက အၾကံျပဳထားပါတယ္။ မစားရဝခမန္း ေဒၚလာသန္းေထာင္ခ်ီ ျမတ္ မယ့္ စီးပြားေရးစီမံကိန္းေတြဆိုရင္ ဘယ္လိုအက်ဳိးစီးပြားကို ခဲြေဝျဖန္႔ျဖဴးေအာင္လုပ္မယ္ (Benefit Sharing and Wealth Distribution) ဆိုတာ တိတိက်က် ေဖာ္ျပသင့္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ စီမံကိန္းေၾကာင့္ရလာမယ့္ Economic Growth ကို equity အလို႔ငွာ ဘယ္လိုေဒသခံျပည္သူလူထုကို distribute ျဖန္႔ေဝမယ္ဆိုတာ အေရးႀကီးပါတယ္။
ဒီကေန႔အေျပာမ်ားတဲ့ Corporate Social Responsibility – CSR ဟာ အေျဖမဟုတ္ပါဘူး။ အားနည္းခ်က္ေတြရွိပါ တယ္။ CSR ဟာ အဓိကအားျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရးအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ဥပေဒအရေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပ႒ာန္းထား တဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ စည္းကမ္း၊ လူမႈေရး က်င့္ဝတ္ေတြကို ကုမၸဏီေတြကလိုက္နာတဲ့ အဆင့္ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ ေကာ္ပိုေရးရွင္းေတြ သဒၶါရင္ သဒၶါသလို ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲတဲ့ လူမႈေရး ဒါနျပဳမႈေတြရွိေကာင္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တိုး ပြားလာတဲ့ အက်ဳိးစီးပြားကို ကနဦးအစကတည္းက ဘယ္လိုလူထုထဲကို ျဖန႔္ျဖဴးေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကတိကဝတ္ျပဳ ခ်ည္ ေႏွာင္ထားမႈေတြ မရွိပါဘူး။ မ်က္စိထဲျမင္ေအာင္ေျပာရရင္ အိမ္ရွင္ခ်မ္းသာလာလုိ႔ အိမ္ေဖာ္ကို သဒၶါတရားအရ ေရႊဆဲြ ႀကိဳးဆင္ေပးတဲ့အဆင့္ပဲ ရွိပါတယ္။ တကယ့္ကို တာဝန္သိတဲ့ စီးပြားေရး Responsibility Business ဆုိတာ လူ႔အခြင့္ အေရးနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ ေစာင့္စည္းရမွာေတြကို လိုက္နာ႐ံုတင္မကဘူး၊ စီပြားေရးလုပ္ကတည္းကကို ရလာမယ့္ Growth ကို ဘယ္လိုျပည္သူထူထုကို တုိက္႐ိုက္ရရွိေအာင္ ျဖန္႔ျဖဴးမလဲဆိုတာ စဥ္းစားၿပီး စီမံကိန္းကို Design လုပ္ၿပီး ေရးဆဲြအေကာင္အထည္ေဖာ္ရပါတယ္။
အစိုးရကို အခြန္ေပးေနရတာပဲ၊ ေဒသခံေတြအလုပ္ရေနတာပဲ၊ ေငြေတြလွဴေနတာပဲဆိုတာေတြနဲ႔ မလံုေလာက္ပါဘူး။ ေငြေတြအျမတ္ထဲကမွ ဘယ္ေလာက္ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကို ႏွစ္စဥ္ပံုမွန္ေထာက္ပံ့မယ္။ အစရွိသျဖင့္ တိတိက် က် တာဝန္ယူသတ္မွတ္ေဖာ္ျပသင့္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာေငြေရးေၾကးေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြျဖစ္တဲ့ IFC နဲ႔ ႏုိင္ငံတကာဖြံ႔ ၿဖိဳးေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြ လက္ခံထားတဲ့ လုပ္ငန္းလမ္းညႊန္ကေတာ့ ေျမသိမ္းယူရတဲ့ ကိစၥေတြမွာ သိမ္းခံရသူေတြ ဘဝ ရပ္တည္ရွင္သန္ေရးအတြက္ အစီအမံေတြ အတိအက်ပါဝင္သင့္တယ္လို႔ မူေဘာင္ခ်မွတ္ထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ ေၾကးနီစီမံကိန္းဟာ အက်ဳိးအျမတ္ေတြတြက္ခ်က္တဲ့အတိုင္း ရွိေနမယ္ဆိုရင္ အျမတ္ရာခိုင္ႏႈန္းတခုကို သတ္မွတ္ၿပီး ေဒသဖြံ႔ ၿဖိဳးေရး ရံပံုေငြတရပ္တည္ေထာင္သင့္တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို အေလးအနက္ထား အၾကံျပဳသင့္တယ္လုိ႔ ထင္ျမင္ မိပါတယ္။
လူမႈေရး ဆန္းစစ္မႈထဲမွာ အျငင္းပြားစရာတခုက ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ၊ သာႆနိကအေဆာက္အဦကိစၥ သုံုး သပ္အၾကံျပဳခ်က္ပါပဲ။ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ဝါးတဲေက်ာင္းမွာ သီတင္းသံုးစႀကႍေလွ်ာက္ ယာယီေနထုိင္ခဲ့တာပဲ ျဖစ္တယ္၊ လက္ရွိသာႆနိက အေဆာက္အဦေတြဟာ ဆရာေတာ္ႀကီး သတင္းသံုးခဲ့တဲ့ဟာေတြမဟုတ္လို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ ေဆာက္လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ သံုးသပ္အၾကံျပဳခ်က္ဟာ မ်ားစြာအံ့အားသင့္ေစပါတယ္။ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးဟာ ျမန္မာ ျပည္မွာ ဝိပၸႆနာတရားျပန္လည္ျပန္႔ပြား၊ ထြန္းကားလာေအာင္ အဓိကေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့သူဆိုတာ အျငင္းပြားစရာမလို တဲ့ သမိုင္းအခ်က္အလက္ပါ။ မံုရြာက သံဃာေတာ္ေတြဆိုသလို လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ဟာ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီး ရဲ႕ ပရိယတိၱနဲ႔ ပဋိပတိၱအလုပ္ေတြနဲ႔ ေအာင္ေျမစိုက္ခဲ့တဲ့ေနရာဆိုရင္ စာေရးသူကေတာ့ ေရွးေဟာင္းသမိုင္းဝင္ေနရာလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဝါးတဲနဲ႔ပဲေနေန၊ တုိက္ေက်ာင္းနဲ႔ပဲေနေန အေရးမႀကီးပါဘူး။ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ အထြတ္အျမတ္ထား အေလးထားရမယ့္ ေနရာတခုပါ။ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သင့္ပါတယ္။ အလြယ္ဆံုးျမင္သာတဲ့ ဥပမာေပးရရင္ ေဂါတမ ဗုဒၶေမြးဖြားခဲ့တဲ့ လုမၺဏီအင္ၾကင္းေတာကို ဘာမွ မူလလက္ရာအေဆာက္အဦေတြမရွိလို႔၊ အင္ၾကင္းပင္ေတြ မဟုတ္ ေတာ့လို႔ ေရႊေၾကာႀကီးရွိတယ္ဆိုၿပီး ေရႊတူးပစ္မွာလားလုိ႔ ေမးရမလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ေကာ္မရွင္အေနနဲ႔ဒီအခ်က္ကို အ ေလးထားၿပီး ပိုၿပီးျပည့္စံုတဲ့ ေရွးေဟာင္းသမိုင္းယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ ေလ့လာဆန္းစစ္မႈေတြ ျပဳလုပ္ၿပီးမႈ လက္ရွိအၾကံျပဳ ခ်က္ကို ေပးသင့္တယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္။
လူမႈေရးဆိုင္ရာဆန္းစစ္ခ်က္ထဲမွာ သိပ္ၿပီးမရွင္းလွတဲ့အခ်က္က စီမံကိန္းေၾကာင့္ ေဒသခံျပည္သူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး ထိခိုက္မႈနဲ႔ပတ္သတ္တဲ့ ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္ေတြပါပဲ။ ေဒသခံေတြရဲ႕ေရာဂါဟာ အက္စစ္ဓာတ္ေၾကာင့္ျဖစ္တာ မဟုတ္ ဘူးလို႔ က်န္းမာေရးကၽြမ္းက်င္သူမ်ားက ဆိုတယ္လို႔ အစီရင္ခံထားပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဒီကေလးေတြရဲ႕ ေရာဂါဟာ အက္စစ္ဓာတ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ အျခား Heavy Metal လို႔ေခၚတဲ့ သတၱဳေလးေတြေၾကာင့္ျဖစ္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေန နဲ႔ေကာ သက္ဆိုင္မႈရွိလား၊ ရွိတယ္ဆိုရင္ေကာ ဒါက စီမံကိန္းသတၱဳတူးေဖာ္တာနဲ႔ ဆိုင္ႏိုင္လား၊ ဒါမွမဟုတ္ ေဒသလူ ေတြ အရပ္နည္းနဲ႔ ဒုထၱာခ်က္တဲ့အတြက္ ဆက္စပ္ေနတဲ့ က်န္းမာေရးဆိုးက်ဳိးျဖစ္ႏုိင္လားဆိုတာ ဆန္းစစ္ဘို႔လိုပါမယ္။ ဒီလိုပိုၿပီး အေသးစိတ္ေလ့လာမႈရွိမရွိ အစီရင္ခံစာထဲမွာ ေဖာ္ျပမထားပါဘူး။ သတၱဳတြင္းတူးလို႔ သတၱဳသန္႔စင္ထုတ္လုပ္ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ထိေတြ႔မႈမ်ားလို႔ ပါဝင္တဲ့၊ ပါဝင္ႏုိင္တဲ့ အက္စစ္ဓာတ္ေတြရယ္နဲ႔ သတၱဳေလးေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ အႏၲရာယ္ေတြကို ေသခ်ာဆန္းစစ္ဘို႔ လိုပါတယ္။ ေကာ္မရွင္က တာဝန္ရွိသူေတြဟာ ေပးထားတဲ့ အခ်ိန္ကာလထဲမွာ Rapid Health Assessment က်န္းမာေရးေရွာင္တခင္ဆန္းစစ္ျခင္း ျပဳလုပ္ႏုိင္ပါတယ္။ စီမံကိန္းေဒသတြင္းႏွင့္ စီမံကိန္း ျပင္ပေဒသမွာ ရွိတဲ့လူေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးကို က်ပန္းနမူနာ ေကာက္ယူစစ္ေဆးလို႔ ရႏုိင္ပါတယ္။ ေက်းလက္က်န္းမာ ေရးဌာနေတြရဲ႕ မွတ္တမ္းေတြကို ေကာက္ယူၿပီး၊ ႏိႈင္းယွဥ္ေလ့လာၿပီး ျဖစ္ႏုိင္ေျခ အက်ဳိးအေၾကာင္းေတြ သံုးသပ္ႏုိင္ပါ တယ္။ အထူးသျဖင့္ အက္စစ္အသံုးျပဳတဲ့လုပ္ငန္းေတြဟာ အသက္ရႈလမ္းေၾကာင္းဆိုင္ရာ ေရာဂါမ်ား (Acute Respiratory Infectin – ARI) မ်ားျဖစ္ပြားႏုိင္ပါတယ္။ ARI ဟာ ၅ ႏွစ္ေအာက္ကေလးေတြမွာ အေသအေပ်ာက္အမ်ား ဆံုး ျဖစ္ေစတဲ့ ေရာဂါေတြထဲက အေရးႀကီးတဲ့ ေရာဂါမ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ ေဆးမွတ္တမ္းမ်ားအရေရာ၊ ေလွ်ာင္တခင္စစ္ေဆး မႈအရေရာ ႏိႈင္းယွဥ္ေလ့လာႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
စီမံကိန္းေဒသနဲ႔ စီမံကိန္းျပင္ပကလူေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္တဲ့အခါ ဒီလိုေရာဂါမ်ဳိးေတြ မ်ားမမ်ား၊ မ်ားေနရင္လည္း စီမံကိန္းနဲ႔ ဆက္စပ္မႈရွိမရွိဆိုတာ အစီရင္ခံစာထဲမွာပါတဲ့ ေရတြင္းေတြမွာ မာက်ဴရီဓာတ္မ်ား မမ်ားနဲ႔ စီမံကိန္းေၾကာင့္ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိ မရွိကို သံုးသပ္သလိုမ်ဳိး ေလ့လာဆန္းစစ္္ဘို႔လိုပါတယ္။ အခိုင္အမာဆက္စပ္မႈေတြ သက္ေသမျပႏိုင္ေသးရင္လည္း ဘယ္လိုဆက္လက္ေလ့လာသင့္တယ္ဆိုတာ ေဆြးေႏြးသင့္ပါတယ္။ ဒီကိစၥရပ္ေတြ ေကာ္မရွင္အေနနဲ႔ ေလ့လာမလာဆို တာ မသိရပါဘူး။ ေလ့လာထားရင္လည္း လူထုသိေအာင္ အစီရင္ခံစာထဲမွာ ေဖာ္ျပသင့္ပါတယ္။
(၄)
အစီရင္ခံစာထဲမွာ စီးပြားေရးဆန္းစစ္ခ်က္ပါပါတယ္။ ဒါဟာစီမံကိန္းကို ဆက္လုပ္သင့္မသင့္ဆိုတာ စဥ္းစားတဲ့ေနရာမွာ အေရးပါပါတယ္။ အထက္ပါေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ အခ်က္ေတြကို စီးပြားေရး အက်ဳိးအျမတ္အသာရမႈနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးေလ့လာဘို႔ လိုပါ တယ္။ အစီရင္ခံစာထဲမွာ အက်ဳိးအျမတ္မ်ားႏုိင္တယ္။ အက်ဳိးအျမတ္ခဲြတဲ့ေနရာမွာ ျမန္မာဘက္က အသာစီးရပါတယ္ ဆိုၿပီး ေကာက္ခ်က္ခ်ထားပါတယ္။ ဒီလိုေဖာ္ျပရာမွာ စာေရးသူမရွင္းတဲ့အခ်က္က တကယ္အက်ဳိးအျမတ္ရႏုိင္ မရႏိုင္ကို ပါပဲ။ အက်ဳိးအျမတ္ခဲြေဝမႈကို ရွင္းျပတဲ့ေနရာမွာ ရတဲ့ဝင္ေငြထဲက တိုက္႐ိုက္ကုန္က်စားရိတ္ ၅၄% ကို ႏႈတ္ၿပီး၊ က်န္တဲ့ ၄၆% မွာ အစုိးရက ဘယ္ေလာက္၊ ဦးပိုင္ကဘယ္ေလာက္၊ တရုတ္ကုမၺဏီက ဘယ္ေလာက္ဆိုၿပီး ေယဘုယ် ႏုိင္ငံ ေတာ္မွာ အက်ဳိးအျမတ္ပိုရွိတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ေပၚေအာင္ အေလးေပးေရးထားပါတယ္။
ဒီေနရာမွာ သတိခ်ပ္ရမွာက၊ ရရွိတဲ့ အက်ဳိးအျမတ္ရာခိုင္ႏႈန္း ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ တေဒၚလာျဖစ္ႏုိင္သလို၊ ေဒၚလာ သန္း တရာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ ရာခိုင္ႏႈန္း ေဖာ္ျပလိုက္႐ံုနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ဆံုးရႈံးမႈနဲ႔ လူမႈေရးနစ္နာမႈေတြ ေၾကာင့္ေပးဆပ္ လိုက္ရတဲ့ စီးပြားေရးကုန္က်စရိတ္ (economic cost) ေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး အက်ဳိးအျမတ္ရွိမရွိကို ေလ့လာခ်င့္ခ်ိန္လုိ႔ မရ ဘူးျဖစ္သြားပါတယ္။
ေစ်းထဲမွာ ကုန္စိမ္းေရာင္းတဲ့သူဟာ စီးပြားေရးပညာရွင္ေတြသံုးတဲ့ Net Present Value တို႔ Cost Benefit Ratio တို႔ Internal Rate of Return တို႔ို မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တေန႔ေငြသား ဘယ္ေလာက္က်န္မလဲ၊ ေန႔ျပန္တိုးဘယ္ေလာက္ ကိုက္မလဲ၊ ဘဏ္မွာ ေငြစုထားတာထက္ ဒါမွမဟုတ္ သံုးက်ပ္တိုးနဲ႔ ေငြေခ်းရတာထက္ သူ႔စီးပြားေရး ကိုက္မကိုက္ကို ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားတတ္ပါတယ္။ ဒီလို႐ိုး႐ိုးေလး အေျခခံစဥ္းစားဘုိ႔ကို ေလ့လာသံုးသပ္ခ်က္မပါေတာ့ မ်ားစြာပဲ အံၾသမွင္ သက္ ရပါတယ္။ ဦးပိုင္ကရတဲ့ အက်ဳိးအျမတ္ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ျပည္သူေတြနဲ႔မသက္ဆိုင္လုိ႔ ႏုိင္ငံေတာ္ကရမယ့္ အက်ဳိးအ ျမတ္ကိုပဲ၊ ျပည္သူေတြသြယ္ဝိုက္အက်ဳိးရွိေစမွာလို႔ မွတ္ယူပါတယ္။ ႏုိင္ငံေတာ္ကရမယ့္ အက်ဳိးအျမတ္ရာခိုင္ႏႈန္းထဲမွာ ဝင္ေငြခြန္အတြက္ ရရွိမယ့္ ရာခိုင္ႏႈန္းကို အဓိကအက်ဳိးအျမတ္အျဖစ္ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဝင္ေငြခြန္ဆိုတာ ျမတ္မွရမွာ ပါ။ မျမတ္ရင္ မရဘူးလို႔ မွတ္ယူႏုိင္ပါတယ္။
က်ေနာ္ သိတာမမွားဘူးဆိုရင္ ဝင္ေငြခြန္တြက္ခ်က္ဘုိ႔ အတြက္ ေၾကးနီေရာင္းရေငြထဲက တုိက္႐ိုက္ကုန္က်စရိတ္ ႏႈတ္႐ံု တင္မကဘဲ၊ သြယ္ဝိုက္ကုန္က်စရိတ္သို႔မဟုတ္ ျပန္႔ႏွံ႔ကုန္က်စရိတ္ေတြ ႏႈတ္ရပါဦးမယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေၾကးနီထြက္ ထြက္ မထြက္ထြက္၊ ေစ်းေကာင္းနဲ႔ေရာင္းလို႔ ရရ မရရ၊ ကုန္က်မယ့္ စီမံခန္႔ခဲြစရိတ္ေတြနဲ႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံထားတဲ့ မေရႊ႕မ ေျပာင္းႏုိင္တဲ့ ပစၥည္းေတြရဲ႕ ႏွစ္စဥ္တန္ဘိုးေလ်ာ့- အေလ်ာ့တြက္ (Depreciation) စရိတ္ေတြႏႈတ္ရဦးမွာ ျဖစ္တယ္။
ဒီေတာ့ ေၾကးနီစီမံကိန္းကုန္က်စရိတ္ ၅၄% မွာ ဒီစရိတ္ေတြ တြက္ခ်က္ၿပီး ပါမပါဆိုတာ အစီရင္ခံစာမွာ မကဲြျပားပါဘူး။ တကယ္လို႔ မပါေသးရင္ ထပ္ၿပီး ႏႈတ္ဘို႔လိုပါတယ္။ ဒီအခါမွာ ဝင္ေငြခြန္ေဆာင္ရမယ့္ ပမာဏဟာ ပိုၿပီးနည္းသြားဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမွာထပ္ဆင့္စဥ္းစားရမွာက တရုတ္ကုမၺဏီအေနနဲ႔ စီမံကိန္းကုိဆက္လုပ္ရင္ လူမႈေရး၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ အတြက္ ပိုမိုကုန္က်စရိတ္ေတြရွိလာမွာပါ။ ဒီထပ္ေဆာင္းစရိတ္ေတြႏႈတ္လိုက္လို႔ ဝင္ေငြခြန္ရဘုိ႔ ထပ္ၿပီးနည္းသြားမလား ဆိုတာ စဥ္းစားရမွာပါ။ တရုတ္ကုမၺဏီအေနနဲ႔လည္း ကုန္က်တဲ့အတြက္ သူရဲ႕ ရရွိမယ့္ အျမတ္ရာခိုင္ႏႈန္းဟာ ရင္းႏွီး ထားတဲ့ သန္း ၉၀၀ ေက်ာ္နဲ႔ယွဥ္ရင္တြက္ေျခကိုက္ပါ့မလား၊ ဘယ္လိုမွ တြက္ေျခမကိုက္ဘဲ ဆက္လုပ္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တခုခု မွားေနၿပီဆိုတာ အထင္းႀကီး သိႏုိင္ပါတယ္။ အလွည့္အပတ္မ်ဳိးစံုနဲ႔ ဘယ္လိုအက်ဳိးအျမတ္ထုတ္ ဦးမွာလဲဆိုတဲ့ သံသယေတြႀကီးထြားလာမွာပါ။ ေၾကးနီစီမံကိန္းရဲ႕ စီးပြားေရးတြက္ေခ်ကိုက္မႈနဲ႔ ပက္သတ္ၿပီး ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေဝဖန္ ထားတဲ့ ေဆာင္းပါးတခုကို အင္တာနက္ထဲမွာ ဖတ္ရပါတယ္။ ဒီအခ်က္အလက္ေတြမွန္မမွန္ စာေရးသူ မစစ္ေဆးႏိုင္ေပ မယ့္၊ တင္ျပထားခ်က္ေတြဟာ ယုတိၱေဗဒက်တယ္ဆုိတာ ေတြ႔ရပါတယ္။
ဒီေတာ့ ေကာ္မရွင္အေနနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါးပါ ေဝဖန္ခ်က္ေတြကို ရွင္းလင္းတင္ျပႏုိင္မယ့္ ေလ့လာသံုးသပ္ အၾကံျပဳခ်က္မ်ဳိး ျဖစ္သင့္ပါတယ္။ စီးပြားေရးအက်ဳိးအျမတ္ဆန္းစစ္တဲ့ေနရာမွာ မထင္မွတ္ႏုိင္တဲ့ အေၾကာင္းရာမ်ားေၾကာင့္ ထုတ္လုပ္မႈ ေလ်ာ့ပါးသြားတာ၊ ေစ်းႏႈန္းမွန္းထားသေလာက္မရတာ အစရွိတဲ့ ဆံုးရႈံးႏုိင္မႈအႏၲရာယ္ (RISK) ေတြကို ထည့္သြင္းစဥ္း စားမႈ ဘယ္ေလာက္အတုိင္းအတာအတြင္း စီးပြားေရးအက်ိုဳးအျမတ္ရရွိႏိုင္မႈဟာ အေျပာင္းအလဲရွိႏုိင္တယ္ဆုိတာ ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္စဥ္းစားသင့္ပါတယ္။ ဆံုးရံႈးႏုိင္ေျခထည့္မတြက္ထားရင္ တြက္ေရးေတာ့ စက္သူေဌးပဲ ဆိုသလို အျဖစ္မ်ဳိး ေရာက္ေနမွာပါ။
ေကာ္မရွင္မွာ တာဝန္ရွိသူေတြဟာ ဒီလိုေလ့လာတာကို ေနာက္တဆင့္ Feasibility Study ျဖစ္ႏုိင္ေျခဆန္းစစ္မႈေတြ လုပ္မွ သံုးသပ္မယ္လို႔ စဥ္းစားထားလား မသိပါဘူး။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ အားနည္းခ်က္ေတြကိုျပင္ၿပီး စီမံကိန္းကို ဆက္လုပ္ သင့္တယ္လို႔ အၾကံျပဳတာဟာ ေစာေနမလားလို႔ ေတြးစရာေတြေပၚလာပါတယ္။
(၅)
အစီရင္ခံစာမွာ စီမံကိန္း ခြင့္ျပဳအေကာင္အထည္ေဖာ္ ေဆာင္ရြက္တဲ့အခါမွာ ထင္သာျမင္သာမႈမရွိတာေတြ၊ တာဝန္ယူမႈ အားနည္းေနတာေတြ၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမက်တာေတြ ေထာက္ျပေဝဖန္ထားပါတယ္။ ဒါေတြက မဆန္းပါဘူး။ အားလံုး သိၿပီးသားအခ်က္ေတြပါပဲ၊ ဒီထက္မက ဝွက္ထားတဲ့အခ်က္ေတြရွိဦးမယ္လို႔ ယံုၾကည္မိပါတယ္။ ဘယ္လိုေျပာေျပာ ဒီအားနည္းခ်က္ေတြကို တရားဝင္ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုတဲ့အတြက္ ေကာ္မရွင္ကို ေက်းဇူးတင္ရပါမယ္။ ဒါေပမယ့္ အျခား ဘဝင္မက်တဲ့အခ်က္က စီမံကိန္းအေကာင္အထည္ေဖာ္တာကို ေခတၱဆိုင္းငံ့ထားဘုိ႔ အၾကံျပဳတင္ျပထားတာ မပါလို႔ပါပဲ။
အစီရင္ခံစာမွာ ေဖာ္ျပထားသလို လူမႈေရး၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေရးျပဳျပင္စရာေတြ လိုေသးတယ္။ ဆက္လက္ေလ့လာစရာေတြ လိုေသးတယ္ဆုိရင္၊ ဒီလိုလိုအပ္ခ်က္ေတြျပည့္မီၿပီးမွ သေဘာတူညီခ်က္အသစ္နဲ႔ စာခ်ဳပ္ထပ္ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး စီမံကိန္းအ ေကာင္အထည္ေဖာ္သင့္ပါတယ္။ မေသခ်ာမႈေတြ Uncertainty ေတြမ်ားေနေသးတဲ့ကာလမွာ စီမံကိန္းကို ဇြတ္တိုးဆက္ မလုပ္ေဆာင္သင့္ပါဘူး။ ေကာ္မရွင္ပဲ မ်က္စိေမွာက္ေလသလား၊ မ်က္လံုးတဘက္နဲ႔ အစီရင္ခံစာဖတ္ရတဲ့ စာေရးသူမွာ ပဲ မ်က္စိလွ်န္းေလသလား မသိဘူး။ ဒီအခ်က္ေတြပါတာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ဒါမွမဟုတ္လက္ရွိမွာ စီမံကိန္းရပ္ဆိုင္းထားဘို႔ သက္ဆိုင္ရာက ညႊန္ၾကားခ်က္ထုတ္ၿပီးသားလား စာေရးသူမသိပါ။
အထက္က တင္ျပခဲ့တဲ့အခ်က္ ငါးခ်က္ဟာ၊ သာမန္အေတြး၊ သာမန္အသိနဲ႔ပဲ ႏိႈင္းယွဥ္သံုးသပ္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အဆင့္ျမင့္ပညာေတြ သင္စရာမလိုပါဘူး။ ဘြဲ႔လြန္ပါရဂူဘြဲ႔ေတြ ယူစရာမလိုပါဘူး။ ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ၊ အေျခခံအသိ ပညာ အထိအေတြ႔ရွိယံုမွ်နဲ႔ အလြယ္တကူစဥ္းစားႏုိင္မယ့္အခ်က္ေတြ ျဖစ္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ဝက္ေမွးရြာသူ တေယာက္က ေျပာပါတယ္။ စီမံကိန္းေၾကာင့္ သူ႔တုိ႔ဘဝေတြ နစ္နာသြားပါေစ။ ႏိုင္ငံေတာ္တကယ္ အ က်ဳိးရမယ္ဆိုရင္ ေဒသခံေတြ ေပးဆပ္ရက်ဳိးနပ္ပါတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒီတင္ျပခ်က္အတြက္ အစီရင္ခံစာ တိတိက်က် ေရေရရာရာ အေျဖပါမေနပါဘူး။ စာေရးသူဟာ လက္ပံေတာင္းအေရးနဲ႔ ပတ္သက္လု႔ိေမးလာတဲ့ မီဒီယာမွန္သမွ်၊ အၾကံ ဉာဏ္ေကာင္းတဲ့ ေဒသခံမည္သူမဆို၊ ဒီမိုကေရစီျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး အခ်ိန္ကာလမွာ လက္ပံေတာင္းေတာင္ ျပႆနာ ကို ဒီမိုကေရစီနည္းက်က် ဥပေဒေဘာင္အတြင္းက ရွင္းလင္းဘို႔ အစဥ္အျမဲ တိုက္တြန္းခဲ့သူပါ။ စံုစမ္းေလ့လာသူေတြရဲ႕ သိကၡာသမာဓိ၊ ပညာဉာဏ္ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ ျပည္သူ႔အက်ဳိးေဆာင္ရြက္လိုတဲ့စိတ္ေတြ အေပၚမွာ သံသယမရွိဘို႔ အခ်ိန္ တိုင္းမွာ ေနရာတုိင္းမွာ၊ ကိုယ့္အျမင္ကိုတင္ျပခဲ့သူပါ။ အျပည့္စံု Perfect မဟုတ္ရင္ေတာင္မွ အေကာင္းဆံုးေတာ့ျဖစ္မွာ ပါလို႔ ေမွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အထက္မွာ တင္ျပခဲ့သလို သာမန္အေတြး၊ သာမန္အသိနဲ႔ ေလ့လာသံုးသပ္ တင္ျပရမယ့္ အခ်က္ေတြ အစီရင္ခံစာမွာ မေတြ႔ရေတာ့ မ်ားစြာအားငယ္မိပါတယ္။
ေကာ္မရွင္မွာ တာဝန္ရွိသူေတြအေနနဲ႔ မသိလို႔ မေရးတာမဟုတ္ဘဲ၊ ႀကိဳတင္ဆံုးျဖတ္ၿပီးသား အခ်က္ (Pre-defined Judgement) ကို အေထာက္အကူျပဳ႐ံုေလာက္ ပံ့ပိုးေပး႐ံုအတြက္ မရုတ္မလြန္ေရးေနတာလားလို႔ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္လာပါတယ္။
ဆရာဝန္ေတြ လူနာကို စမ္းသပ္တဲ့ေနရာမွာ ျဖစ္ႏုိင္ေခ်ရွိတာေတြ အားလံုးကို Diagnosis ဆန္းစစ္ေလ့လာသံုးသပ္ၾကပါ တယ္။ ဒီေတြ႔ရွိခ်က္ေပၚမွာ မူတည္ၿပီးမွသာ ကုသမယ့္နည္းလမး္မ်ဳိးစံုကို စဥ္းစားၿပီးမွ လူနာနဲ႔ အသင့္ေတာ္ဆံုးနည္းလမ္း ကို လူနာနဲ႔ ညွိႏိႈင္းၿပီး ဆံုးျဖတ္ေရြးခ်ယ္တတ္ၾကပါတယ္။ လက္ပံေတာင္းေတာင္ျပသနာမွာ ေပးလိုတဲ့ေဆးအတြက္ လူ နာကို လိုသေလာက္ေလးစစ္ေဆးသလို ျဖစ္ေနလားလို႔ စဥ္းစားမိပါတယ္။ လက္ကုန္ထုတ္ ေလ့လာသံုးသပ္ထားတယ္ လို႔ မျမင္မိပါဘူး။ ဒီလိုႀကီးမားတဲ့စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြမွာ အစီရင္ခံစာအၾကမ္းကို Peer Review လုိေခၚတဲ့ အျခားျပင္ပ သင့္ေတာ္တဲ့သူေတြ ေဝဖန္သံုးသပ္ခ်က္ေတြကို ရယူၿပီးမွ အၿပီးသတ္ေကာက္ခ်က္ခ် အစီရင္ခံစာျပဳစုေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္လည္း Public Hearing ျပည္သူ႔ၾကားနာတာကို ေဆာင္ရြက္ၿပီးမွ အၿပီးသတ္ေဆာင္ရြက္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေကာ္ မရွင္အေနနဲ႔ ဒီလိုလုပ္ဘို႔ လုပ္ငန္းစဥ္ပါမပါ မသိရပါဘူး။ ဒီလို မေသမခ်ာရွိေနတဲ့ စီမံကိန္းမွာ မၿပီးမျပည့္စံုတဲ့ ေလ့လာ သံုးသပ္မႈေတြနဲ႔ အေျဖထုတ္မယ္ဆိုရင္ စာေရးသူတို႔ ျပည္သူေတြအေနနဲ႔ အမိမဲ့သား၊ ေရနဲငါးလိုပဲ တကယ့္ကို ခိုကိုးရာမဲ့ ျဖစ္ရပါတယ္။
စာေရးသူတို႔ အယံုၾကည္ဆံုး၊ အေမွ်ာ္လင့္ဆံုးလူေတြကမွ ေတြ႔ၾကံဳေနရတဲ့ ျပသနာေတြကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကာကြယ္မ ေဆာင္ရြက္ေပးဘူးဆိုရင္ ဘယ္သူေတြက အနာဂတ္မွာ ေဆာင္ရြက္ေပးၾကမွာလဲ။ အေကာင္းျမင္ဝါဒရွိဘို႔အျမဲ ႀကိဳးစား သူေတြအေနနဲ႔ ေျပာႏုိင္တာကေတာ့ ေကာ္မရွင္ရဲ႕ ႀကိဳးပမး္မႈဟာ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြရွိေနေပမယ့္ ျဖစ္ႏုိင္တာကို အ ေကာင္းဆံုးလုပ္ထားတာပါဆိုၿပီး ေျဖသိမ့္ရမွာပါ။ ဒီလိုတင္ျပႏုိင္တာကကို အ႐ံႈးထဲက၊ အျမတ္ျဖစ္ၿပီး၊ အနာဂါတ္မွာ လို အပ္ခ်က္ေတြကို ျပဳျပင္ျဖည့္စြက္ၿပီး ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ ဒီလို႐ႈပ္ေထြးနက္နဲတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ ကိစၥရပ္ေတြအ တြက္ အေျဖတခု နည္းေပးလမ္းျပ ရႏုိင္တယ္ဆိုၿပီး အားတင္းျပံဳးျပရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအစီရင္ခံစာနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး၊ ေဒ သခံေတြကေတာ့ လံုးလံုးေက်နပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေရးရာ ျပႆနာက စတဲ့ ႏုိင္ငံေရးအ႐ႈပ္အေထြးတင္းမာမႈေတြကို ဘယ္လိုေျဖရွင္းမလဲဆိုတာေတာ့ ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚမွာ ဆက္ၾကည့္ရ မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
အားလံုးက်န္းမာခ်မ္းသာေဘးဘယာ ကင္းေဝးႏုိင္ၾကပါေစ
Win Myo Thu