ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဘာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာသိမ္းပိုက္ခဲ့သလဲ – အပိုင္း (၁) -(၂)

ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီဘာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာသိမ္းပိုက္ခဲ့သလဲ – အပိုင္း (၁) -

by စတုထၳလွဳိင္း on Saturday, March 2, 2013 at 12:06am ·

ယခုႏွစ္ (၂၀၁၃ ခုႏွစ္) မတ္လ ၂ ရက္ေန႔သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းေခါင္းေဆာင္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီ အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်၍ ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာသိမ္းပိုက္ခဲ့သည့္ (၅၁) ႏွစ္ ေျမာက္ေန႔ ျဖစ္သည္။ ႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း န၀တ၊ နအဖ ေခတ္တိုင္ စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္၏ တဖက္သတ္ ၀ါဒျဖန္႔မႈမ်ားေၾကာင့္ ၀ါရင့္ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးမ်ား၊ သမုိင္းသုေတသီမ်ားမွလြဲ၍ ယေန႔ေခတ္ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားသည္ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအာဏာသိမ္းပိုက္ခဲ့သည့္ အေၾကာင္းအရင္းကို ဂဃဏန မသိခဲ့ၾကေခ်။
● ေနာက္ခံသမုိင္း
၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၆ ရက္ေန႔တြင္ ပါတီစံုအေထြေထြေ႐ြးေကာက္ပြဲကို က်င္းပခဲ့ရာ မဲဆႏၵနယ္ ၂၅၀ ရွိသည့္အနက္ သန္႔ရွင္း ဖဆပလက ၂၀၃ မဲျဖင့္ အႏိုင္ရရွိခဲ့ၿပီး တည္ၿမဲ ဖဆပလက ၃၉ ေနရာ အႏိုင္ရရွိခဲ့သည္။ ပမညတ သည္ ေရးၿမိဳ႕တစ္ေနရာသာ အႏိုင္ရရွိခဲ့သည္။
ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အႏိုင္ရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ သန္႔ရွင္းဖဆပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္သည္ မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔၌ ျပည္လံုးကၽြတ္ညီလာခံက်င္းပၿပီး ဥကၠ႒ ဦးႏုက “ဒီမိုကေရစီဘ၀ထူေထာင္ေရးဟာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ အဓိက အေရးဆိုတာ ထင္ရွားေစခ်င္တဲ့အတြက္ ဖဆပလအဖြဲ႕ေဟာင္းကို ဖ်က္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕သစ္ကို က်ေနာ္တို႔ ဖြဲ႕စည္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္” ဟု ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ သန္႔ရွင္း ဖဆပလအဖြဲ႕ကို ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕ (ပထစ) ဟူ၍ ေျပာင္းလဲေခၚေ၀ၚခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုသည္ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ မဲဆြယ္စည္းရုံးခရီးစဥ္အတြင္း ေျပာၾကားခဲ့ေသာ “မိမိသာ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲႀကီးကို အႏိုင္ရခဲ့လွ်င္ ျပည္ေထာင္စုတည္တံ့ခိုင္ၿမဲေရးအတြက္ ျပည္နယ္အသီးသီးမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး၍ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို လိုအပ္သလိုျပင္ဆင္ေပးမယ္” ဟူ၍ ကတိျပဳသည့္အတုိင္း ၀န္ႀကီးအစည္းအေ၀းတစ္ခု၌ ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္-
(၁) ယခုအခါမွာဆိုလွ်င္ လႊတ္္ေတာ္တစ္ခုလံုး၏ အမတ္ဦးေရ သံုးပံုႏွစ္ပံုေက်ာ္သည္ အစိုးရ၏ လက္ထဲတြင္ ရွိေနေၾကာင္း၊ ထိုကဲ့သို႔ ရွိေနတဲ့အတြက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္လိုပါက ယခုအခ်ိန္သည္ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း၊
(၂) ဤကဲ့သို႔ အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ဘယ္လိုျပင္ဆင္ခ်င္ပါသလဲဟု ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕မ်ားကို ေမးခ်င္ေၾကာင္း၊
(၃) ျပည္နယ္အစိုးရအဖြဲ႕မ်ားက တင္ျပေသာအဆိုျပဳလႊာမ်ားကို ေရွ႕ဦးစြာ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေဆြးေႏြးႏိုင္ေအာင္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲ (Seminar) ေခၚယူ၍ တိုင္းရင္းသားကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႕မ်ား၊ ျပည္ေထာင္စု ႏွင့္ ျပည္နယ္အစိုးရကိုယ္စားလွယ္မ်ား၊ အတုိက္အခံအဖြဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကိုပါ ဖိတ္ၾကားမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။
(၄) ယင္းႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတြင္ မိသားစုမ်ား ေဆြးေႏြးတင္ျပသည့္အတုိင္း ေဆြးေႏြး၍ အမ်ားသေဘာတူလက္ခံႏိုင္မည့္အဆိုမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ကာ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေပးမည္။ အေျဖရွာ၍ မရေသးသည့္ အဆိုမ်ားကို ဆက္လက္ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းမည္ျဖစ္ေၾကာင္း။
ဤအတုိင္း လုပ္ေပးလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္သည္ ယခုထက္ပို၍ စည္းလံုးညီညြတ္လာမည္ဟု မိမိယံုၾကည္ေၾကာင္း၊ မိမိႏိုင္ငံေရးေလာကက မထြက္သြားခင္ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးလုပ္ငန္းကို အစြမ္းကုန္ေဆာင္ရြက္သြားခ်င္သည္ ဟူ၍ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက တင္ျပသြားခဲ့ေလသည္။
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ တင္ျပခဲ့သည့္အခ်က္ (၄) ခ်က္စလံုးကို ၀န္ႀကီးမ်ားအားလံုးက သေဘာတူခဲ့ေသာေၾကာင့္ တုိင္းရင္းသား ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲအတြက္ လိုအပ္သည့္ အစီအစဥ္မ်ားျပဳလုပ္ရန္ တရားေရးဌာန၀န္ႀကီးေဒါက္တာဧေမာင္ကို တာ၀န္လႊဲအပ္ခဲ့သည္။
၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ျပည္ေထာင္စု၀န္ႀကီးအဖြဲ႕အစည္းအေ၀းကို က်င္းပ၍ ျပည္နယ္မ်ားညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕ ေရးဆြဲတင္သြင္းေသာ ဖက္ဒရယ္မူကိစၥကို ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္တြင္ မေဆြးေႏြးဘဲ အမ်ိဳးသားညီလာခံ၌ ေဆြးေႏြးရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။
ထိုေၾကာင့္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔ ညေန ၆နာရီတြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ျပည္လမ္းအသံလႊင့္ရုံးခန္းမေဆာင္၌ ျပည္ေထာင္စု မူေဆြးေႏြးပြဲႀကီးကို စတင္က်င္းပခဲ့ၾကသည္။ ထိုေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက သဘာပတိအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည္။ ေဆြးေႏြးပြဲသို႔ ႏုိင္ငံေတာ္အႀကံေပးအဖြဲ႕၀င္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ ေဒါက္တာဦးဘဦး (သမၼတေဟာင္း) ဦးသိမ္းေမာင္၊ ဦးစံညြန္႔ႏွင့္ ဦးခ်စ္ေသာင္း၊ ပထစမွ သခင္တင္၊ ေဒါက္တာ ဦးဧေမာင္၊ ဗိုလ္တင္ေမာင္ႀကီး၊ ဦးေစာလူးလူ၊ ဦးဘေမာင္ႏွင့္ ဦးခ်စ္ေဖ၊ တည္ၿမဲဖဆပလမွ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ မန္းျမစိန္၊သခင္သာခင္၊ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလး၊ဦးရိွန္ထန္း ပမညတ မွ ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္၊ ဗိုလ္ျမေသြး၊ ဗိုလ္ေအာင္ႏိုင္၊ ဦးထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းႏွင့္ ဦးေအာင္ျမင္တို႔ တက္ေရာက္ခဲ့သလို၊ ျပည္နယ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကလည္း မိမိတို႔ တုိင္းရင္းသားရိုးရာ၀တ္စံုမ်ားကို ၀တ္ဆင္၍ ေဆြးေႏြးပြဲသို႔ တက္ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။
● ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ အဖြင့္မိန္႔ခြန္း
ဖက္ဒရယ္မူေဆြးေႏြးပြဲအခမ္းအနားအစီအစဥ္ကို အခမ္းအနားမွဴး ပါလီမန္အတြင္း၀န္ ဦးသိန္းစိန္က ေၾကညာၿပီးေနာက္ အခမ္းအနားအစီအစဥ္ (၃) အရ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားရာတြင္-
“လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား၊ ဒီကေန႔ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စုေ၀းၾကတာဟာ ျပည္နယ္မ်ားညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕က တင္ျပတဲ့ ဖက္ဒရယ္မူကို ေဆြးေႏြးၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမူနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပဖို႔ အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပဖို႔ အခ်ိန္မေရာက္ေသးတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္သေဘာထားကို ဒီကေန႕ ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ေဖာ္မေျပာေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ေဖာ္ေျပာဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္လာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္။
လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား၊ ေဆြးေႏြးပြဲကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီလိုစီစဥ္ထားပါတယ္။ ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စုေ၀းၾကတာဟာ ျပည္နယ္မ်ား ညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕က တင္ျပတဲ့ ဖက္ဒရယ္မူကို ေဆြးေႏြးၾကဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမူနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္ဆိုတာကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာျပဖို႔ အစိုးရအဖြဲ႕ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္အေနနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္မွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာျပဖို႔ အခ်ိန္မေရာက္ေသးတဲ့အတြက္ ကၽြန္ေတာ့္သေဘာထားကို ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ေဖာ္ မေျပာေသးပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ထုတ္ေဖာ္ေျပာဖို႔ အခ်ိန္ေရာက္လာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ေျပာပါ့မယ္။
လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား၊ ေဆြးေႏြးပြဲကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဒီလုိစီစဥ္ထားပါတယ္။ ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ့္အစည္းအေ၀းအဖြင့္မိန္႔ခြန္းကို ေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ ရွမ္းျပည္နယ္ဥကၠ႒ စ၀္ခြန္ခ်ိဳက ဖက္ဒရယ္မူကို တင္သြင္းပါလိမ့္မယ္။
ဒီ ဖက္ဒရယ္မူကို (၁) ဒူး၀ါးေဇာ္လြန္း၊ ကခ်င္ျပည္နယ္ကိုယ္စားလွယ္၊ (၂) ကပၸတိန္ မန္းတံုးႏံုး၊ ခ်င္းအထူး၀ိေသသတိုင္းကိုယ္စား လွယ္၊ (၃) ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး)၊ ရွမ္းျပည္နယ္ကိုယ္စားလွယ္၊ (၄) ဦးစိန္၊ ကယားျပည္နယ္ကိုယ္စားလွယ္တို႔က ေထာက္ခံၾကပါလိမ့္မယ္။
ဒီမိန္႔ခြန္းႏွစ္ရပ္ကို ေျပာၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္ ေဆြးေႏြးပြဲကို မတ္လ ၁ ရက္ ၾကာသပေတးေန႔ ညေန ၆နာရီ အထိ ေရႊ႕ဆိုင္းထားပါမယ္။ ဒီလုိေရႊ႕ဆိုင္းထားတာဟာ တျခားေၾကာင့္မဟုတ္ပါဘူး။ ဖက္ဒရယ္မူနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ျပည္နယ္ဥကၠ႒ႀကီး စ၀္ခြန္ခ်ိဳနဲ႔ ဒူး၀ါးေဇာ္လြန္း၊ ကပၸတိန္မန္းတံုးႏံုး၊ ဦးထြန္းျမင့္၊ ဦးစိန္တို႔ တင္ျပေျပာၾကားသြားတဲ့ အခ်က္ေတြကို ပမညတ၊ ဖဆပလ၊ ရပလဖ၊ ပထစေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရအတုိင္ပင္ခံအဖြဲ႕၀င္မ်ားက ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာႏိုင္ဖို႔ အတြက္ အခ်ိန္ေပးခ်င္တာေၾကာင့္မို႔ ျဖစ္ပါတယ္။
လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား၊ မတ္လ ၁ရက္၊ ၾကာသပေတးေန႔ ညေန ၆နာရီ ဒီေနရာမွာပဲ အစည္းအေ၀းကို ျပန္စတဲ့အခါ (၁) ပမညတ၊ (၂) ဖဆပလ၊ (၃) ရပလဖ (၄) ပထစအဖြဲ႕ေတြ႕ို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးစီက အခု ေဖာ္ျပထားတဲ့ အစီအစဥ္အတုိင္း ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ထားရွိတဲ့ အဖြဲ႕ရဲ႕ သေဘာထားမ်ားကို တင္ျပပါလိမ့္မယ္။
ဒီႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕မ်ားရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ေျပာၾကားၿပီးတဲ့ေနာက္ အစိုးရအတုိင္ပင္ခံအဖြဲ႕ရဲ႕ ကိုယ္စား အဂၢမဟာသီရိသုဓၶမ ေဒါက္တာဘဦးက အတုိင္ပင္ခံအဖြဲ႕ရဲ႕ သေဘာထားကို တင္ျပပါလိမ့္မယ္။
လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား၊ ဒီကိုယ္စားလွယ္ႀကီးမ်ား ေျပာလို႔ၿပီးတ့ဲအခါ (၁) ျပည္နယ္မ်ားညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕မွ ကိုယ္စားလွယ္ေျခာက္ဦး၊ (၂) ပမညတ ကိုယ္စားလွယ္သံုးဦး။ (၃) ဖဆပလ ကိုယ္စားလွယ္သံုးဦး၊ (၄) ရပလဖ ကိုယ္စားလွယ္သံုးဦး၊ (၅) ပထစကိုယ္စားလွယ္ သံုးဦးနဲ႔ (၆) အတုိင္ပင္ခံအဖြဲ႕၀င္ လူႀကီးမ်ားပါ၀င္တဲ့ ေကာ္မတီတစ္ခုကို ဖြဲ႕ေပးပါတယ္။
ဒီေကာ္မတီမွာ ကၽြန္ေတာ္က နာယကလုပ္ပါမယ္။ လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား၊ အဲဒီေကာ္မတီက ဖက္ဒရယ္မူနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေဆြးေႏြးစရာ ရွိတဲ့အခ်က္ေတြကို ေဆြးေႏြးၿပီးတဲ့အခါ ရရွိတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ေတြကို ဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာ အစီရင္ခံပါလိမ့္မယ္။ ေစ့စပ္လို႔ မရႏိုင္တဲ့ သေဘာကြဲလြဲခ်က္မ်ားရွိရင္လည္း ဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာပဲ အစီရင္ခံပါမယ္။
လူႀကီးမင္းမ်ားခင္ဗ်ား၊ ဒီအစီအရင္ခံစာကိုၾကည့္ၿပီးမွပဲ ေနာက္ထပ္ ဘာေတြဆက္ၿပီး လုပ္သြားၾကမယ္ဆိုတာကို ဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာ ဆက္လက္ၿပီးတုိင္ပင္ေဆြးေႏြးၾကပါမယ္” ဟု ပဏာမ ေျပာၾကားခဲ့သည့္။ ထို႔ေနာက္ ဦးႏုက ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရးအတြက္ အေရးႀကီးပံုကို အက်ယ္တ၀င့္ ရွင္းလင္းေျပာၾကားခဲ့သည္-
ဒီေန႔ကစၿပီး ဒီေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေဆြးေႏြးမယ့္ ျပႆနာဟာ တျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္တ့ံခုိင္ၿမဲေရးပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီျပႆနာႀကီးကို ျပည္ေထာင္စုႀကီးစတင္တည္ေထာင္ခဲ့ဲတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တေတြရဲ႕ လက္ထက္မွာမွ ေက်ေက်လည္လည္ ေျဖရွင္းသြားေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မေျဖရွင္းႏိုင္ဘူးဆိုရင္ ေနာက္လက္ထက္ေတြမွာေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ေျဖရွင္းႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ္တစ္ထစ္ခ် ယူဆထားသလို လူႀကီးမင္းမ်ားလည္း ယူဆထားၿပီးၿပီဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီျပည္ေထာင္စုႀကီးသာ ၿပိဳကြဲသြားမယ္ဆိုရင္ ျပည္နယ္သားေတြအတြက္ေရာ၊ ျပည္မသားေတြအတြက္ေရာ၊ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ အျမတ္ထြက္မွာမဟုတ္ဘူး။ အရႈံးသာထြက္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တထစ္ခ် ယူဆထားသလို လူႀကီးမင္းမ်ားလည္း ယူဆထားၿပီးၿပီဆုိတာ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒီေလာက္အေရးႀကီးတဲ့ျပႆနာမ်ားကို ေျဖ႐ွင္းတဲ့အခါမွာ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို စတင္ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ တို႔ အေပၚမွာ က်ေရာက္ေနတဲ့ တာ၀န္ႀကီးေတြကို အၿမဲတမ္း မ်က္ျခည္မျပတ္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္သတိထားလိုပါတယ္” ဟု သတိေပးစကား ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ယင္းေနာက္ ေဆြးေႏြးမည့္ပံုစံႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း-
ေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာ အၾကမ္းအားျဖင့္ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စားရွိပါတယ္။ တမ်ိဳးကေတာ့ ရန္သူအခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္ၿပီး၊ တျခားတမ်ိဳးကေတာ့ မိသားစုခ်င္း ေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္ပါတယ္။ မိသားစု ေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာ ရန္သူအခ်င္းခ်င္း စားပြဲခံုမွာ ထုိင္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးနဲ႔ မတူပါဘူး…. မိသားစုအခ်င္းခ်င္း ေဆြးေႏြးၾကတဲ့ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးက…. ဒီမိသားစုထဲမွာပါၾကတဲ့ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမတေတြဟာ ကိုယ္လိုတာေတြ ကိုယ္တင္ျပၾကတယ္။ အဲဒီလိုတင္ျပတဲ့အခါမွာ သေဘာကြဲလြဲခ်က္ေတြ ရွိေနရင္၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ အေပးအယူလုပ္ၿပီး သေဘာကြဲလြဲခ်က္ေတြကို ညႇိႏႈိင္းၾကတယ္။
အခုေဆြးေႏြးပြဲဟာ မိသားစုေဆြးေႏြးပြဲျဖစ္ရမယ္။ ျပည္ေထာင္စုမိသားစုထဲမွာ ပါေနၾကတဲ့ လူႀကီးမင္းတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသီးသီးဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္ေတြကို အကုန္လံုးထုတ္ၿပီး တင္ျပၾကတာေပါ့။ အဲဒီလိုတင္ျပတဲ့အခါမွာ သေဘာကြဲလြဲခ်က္ေတြကေတာ့ ရွိရမွာေပါ့။
အဲဒီသေဘာကြဲလြဲခ်က္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အက်ိဳး၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာင္လာေနာက္သားကေလးေတြရဲ႕အက်ိဳး၊ ျပည္ေထာင္စုႀကီးရဲ႕ အက်ိဳးကို ေမွ်ာ္ကိုးၿပီး သေဘာတူညီခ်က္မရရေအာင္ ညႇိႏႈိင္းၾကရမွာပဲ။
လူႀကီးမင္းမ်ားနဲ႔ လက္တြဲၿပီး ျပည္ေထာင္စုတည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရး၊ လြတ္လပ္ေရးတည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရး၊ ဒီမိုကေရစီတည္တံ့ခုိင္ၿမဲေရး ေတြကို အမွန္တကယ္ အက်ိဳးျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ နည္းေကာင္းလမ္းေကာင္းေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရွာခ်င္ပါတယ္။
ဒီနည္းေကာင္းလမ္းေကာင္းေတြကို ရွာတဲ့အခါမွာ ျပည္မသားေတြေရာ၊ ျပည္နယ္သားေတြပါ မ်က္ျခည္မျပတ္သင့္တဲ့ အခ်က္ႀကီးတစ္ခ်က္ကို ကၽြန္ေတာ္ျပလိုပါတယ္။ ဒီအခ်က္ကေတာ့ တျခားဟာမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရွာေဖြတဲ့ နည္းလမ္းေတြဟာ တရားမွ်တေရး၊ လြတ္လပ္ေရး၊ ညီမွ်ေရးဆိုတဲ့ ေလာကပါလတရားသံုးပါးနဲ႔ ျပည့္စံုေနတဲ့ နည္းလမ္းေတြျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပဲျဖစ္ပါတယ္” ဟု ေျပာၾကားခဲ့ၿပီးေနာက္ ေအာက္ပါစကားျဖင့္ ဦးႏုသည္
၄င္း၏မိန္႔ခြန္းကို နိဂံုးခ်ဳပ္လုိက္သည္-
အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးရဲ႕ မိုက္မဲမႈေၾကာင့္ အင္မတန္အ႐ုပ္ဆိုးလွတဲ့ ကၽြန္ဘ၀ကို ျပန္ေရာက္မသြားရေလေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး ကိုယ္စြမ္းရွိသေ႐ြ႕ ဥာဏ္စြမ္းရွိသေ႐ြ႕ ႀကိဳးစားၾကပါစို႔”
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက မိန္႔ခြန္းေျပာၾကားၿပီးေသာအခါ ၀န္ႀကီးစ၀္ခြန္ခ်ိဳက ျပည္နယ္မ်ားညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕ဥကၠ႒အေနျဖင့္
ဖက္ဒရယ္မူတင္သြင္းသည့္ မိန္႔ခြန္းကို ေျပာၾကားခဲ့သည္။ စ၀္ခြန္ခ်ိဳက ဖက္ဒရယ္မူတင္သြင္းရာတြင္ လက္ရွိျပည္ေထာင္စုႀကီးျဖစ္ေပၚလာပံုကို ၁၉၄၇ တြင္ ပင္လံုညီလာခံမွစ၍ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ကာ ေျပာၾကားခဲ့သည္။ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္ေဆာက္ေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ (၁) တန္းတူညီမွ် အခြင့္အေရးရွိျခင္း၊ (၂) ေတာင္တန္းေဒသမ်ားတြင္ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္႐ွိျခင္း၊ (၃) လြတ္လပ္ေရးရရွိၿပီးေနာက္ ျပည္ေထာင္စုက ခြဲထြက္လိုက ခြဲထြက္ႏုိင္ျခင္း ဆိုသည့္ အခ်က္သံုးခ်က္အေပၚ အဓိက ထား၍ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္ေဆာက္ေရးကို ပင္လံုညီလာခံ၍ သေဘာ တူခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုၿပီးေနာက္ ေတာင္တန္းေဒသစံုစမ္းေရးအဖြဲ႕က စံုစမ္းမႈမ်ားျပဳလုပ္စဥ္ကလည္း အထက္ပါ အခ်က္သံုးခ်က္အေပၚ အေျခခံ၍ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္ေဆာက္ရန္ ထြက္ဆိုခဲ့ေၾကာင္း၊ ၁၉၄၇ ေမလတါင္ က်င္းပေသာ ဖဆပလ ပဏာမျပင္ဆင္မႈညီလာခံတြင္လည္း လူမ်ိဳးစုမ်ား တန္းတူရ႐ွိေရးမူႏွင့္ ထိုတန္းတူေရးအေပၚ အေျခခံသည့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္တည္ေဆာက္ ေရးလမ္းစဥ္ကို ခ်မွတ္ခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ တုိင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္တြင္ အေျခခံဥပေဒကိစၥစဥ္းစားၾကစဥ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာၾကားခဲ့သည့္ လမ္းၫႊန္ခ်က္ ခုနစ္ခ်က္ကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ ၀န္ႀကီးစ၀္ခြန္ခ်ိဳက ပဏာမ ေျပာၾကားခဲ့သည္-
ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၇ အေျခခံဥပေဒကို လက္ခံအတည္ျပဳခဲ့ရသည့္ အေျခအေနကို ၀န္ႀကီးစ၀္ခြန္ခ်ိဳက -
“ဒီအခ်ိန္္အခါမွာ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနေတြကလည္း႐ႈပ္ေထြးၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ေခါင္းေဆာင္မ်ားဟာ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ျခင္း ခံရတဲ့အတြက္ တစ္ျပည္လံုးယူက်ံဳးမရ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲျဖစ္ေနရတဲ့အခ်ိန္ ျဖစ္ေတာ့ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ႀကိဳးပမ္းမႈမွာ စိတ္မခ်မ္းမသာစရာေလးေတြ ျဖစ္လာတာေၾကာင့္မို႔ ကိုယ့္တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေျခကို တုိင္းတစ္ပါးက ၀င္ေရာက္မစြက္ဖက္ႏုိင္ေအာင္ ကာကြယ္ၾကရမွာပဲဆိုၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္နဲ႔ တုိင္းျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္မွာ အေျခခံဥပေဒကို အျငင္းပြားမႈမထားဘဲ အလ်ဥ္စလို လက္ခံလုိက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ျပည္နယ္ေတြအားလံုး ယံုၾကည္ကိုးစားခဲ့တဲ့ ျမန္မာျပည္လြတ္လပ္ေရးရေတာ့မယ္၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးရင္ျဖင့္ တို႔တေတြဟာ မိမိကံၾကမၼာ မိမိဖန္တီးၿပီး တိုးတက္တဲ့ျပည္နယ္ေတြ ေပါင္းထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုျဖစ္လာေတာ့မယ္ဆိုတာေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္နယ္သားေတြ၊ လူမ်ိဳးစုမ်ားအားလံုးေတြရဲ႕ ၀မ္းထဲ ကိန္းေအာင္းၿပီး အေမွ်ာ္လင့္ႀကီးေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ လြတ္လပ္ေရးေခတ္ ၁၄ ႏွစ္ခရီး၊ ျပည္မက ေနာင္ေတာ္ေတြနဲ႔ လက္ေတြ႕ေလွ်ာက္လာတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေ တြ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ေတြဟာ အျပည့္အ၀မရွိမွန္း သိလာခဲ့ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုးတက္ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးကို အစြမ္းကုန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မလုပ္ေဆာင္ႏုိင္ေၾကာင္း သိသာခံစားေနရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္နယ္မ်ားအေပၚ ကိုယ္စားျပဳတာမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ျပည္မလို႔ေခၚတဲ့ ဗမာျပည္ေဒသေတြကို အဓိက ကိုယ္စားျပဳလာတာ ေတြ႕ျမင္လာၾကရပါတယ္။ ျပည္နယ္မ်ားကေတာ့ ျပည္မနဲ႔ ညီမွ်မႈမရွိခဲ့တဲ့အတြက္ စြမ္းအားရွိသေလာက္လုပ္ကိုင္ႏုိင္ခြင့္မရွိခဲ့လို႔ တိုးတက္သင့္သေလာက္ မတိုးတက္ခဲ့ပါဘူး။ ဒီလိုဘာေၾကာင့္ျဖစ္ခဲ့သလဲဆိုရင္ ျပည္ေထာင္စုရယ္လို႔ စုေပါင္းဖြဲ႕စည္းၾကတဲ့အခါ ျပည္နယ္ရသင့္ရထုိက္တဲ့လူမ်ိဳးစုမ်ားကို ျပည္နယ္အဂၤါနဲ႔အညီ ဖြဲ႕စည္းၿပီး ႐ွမ္းျပည္နယ္လူထုအတြက္ ႐ွမ္းျပည္နယ္၊ ကယားျပည္နယ္လူထုအတြက္ ကယားျပည္နယ္႐ွိၾကသလို ျပည္မလူထုအတြက္လည္း ျပည္နယ္တနယ္ဖြဲ႕စည္းၿပီးေတာ့ တန္းတူညီတူအေျခခံအေပၚ ဖြဲ႕စည္းထားျခင္းမရွိလို႔ပဲလို႔ ဆိုတာ သက္ေသျပေနပါတယ္။
ပင္လံုညီလာခံရဲ႕ အႏွစ္သာရ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ လမ္းညႊန္ခ်က္မ်ားကို အဓိကထားၿပီး တန္းတူညီတူဖြဲ႕စည္းစုေပါင္းရန္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လာၾကရင္ ျပည္ေထာင္စုအစိုးရဟာ ျပည္နယ္မ်ားအားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ အစိုးရပဲ ျဖစ္ရမွာပါပဲ။
အခုေတာ့ ျပည္မလူထုအတြက္ ျပည္နယ္တစ္နယ္ဖြဲ႕စည္းေရးမႀကိဳးစားဘဲ ျပည္မအျဖစ္ ဆိုၿပီးထားေလေတာ့ ျပည္မရဲ႕ အခြင့္အာဏာနဲ႔ ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အခြင့္အာဏာ ေရာေထြးစုေပါင္းၿပီး စိုးမိုးအုပ္ခ်ဳပ္လာေတာ့ကာ ျပည္ေထာင္စုအျဖစ္က ေလွ်ာက်လာၿပီး တစ္ျပည္ေထာင္စိုးမိုးမႈစနစ္သို႔ တေ႐ြ႕ေ႐ြ႕ ကူးေျပာင္းလာတာ ေတြ႕႐ွိရပါတယ္။ သည္အေၾကာင္းအရာေၾကာင့္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္နယ္မ်ားဟာ တစ္ေန႔တျခားတာ၀န္ရွိတဲ့ ျပည္မက ျပည္မအစိုးရအေပၚမွာ သံသယရွိရွိလာပါတယ္။ ဒီသံသယေတြဟာ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ၀င္၀င္လာလို႔ ကေန႔ ျပည္နယ္မ်ားဟာ ျပည္မအေပၚ မေက်မနပ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္လာၾကရပါတယ္။ ကေန႔ ဖြဲ႕စည္းတည္ေထာင္ထားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုပံုသ႑ာန္ဟာ ျပည္နယ္မ်ားရဲ႕ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရးတည္ေဆာက္ႏိုင္မယ့္ပံုစံုမ်ိဳး၊ ညီမွ်ေသာ ျပည္ေထာင္စုစနစ္မ်ိဳးမဟုတ္ေၾကာင္းကိုလည္း ေတြ႕ျမင္လာခဲ့ၾကရပါတယ္။
လက္ရွိျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုအေျခခံဥပေဒနိဒါန္းႏွင့္ အဲဒီနိဒါန္းကို အေျချပဳၿပီး ေရးဆြဲျပ႒ာန္းထားတဲ့ ေနာက္ပိုင္းေတြ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္ၿပီး စိစစ္လုိက္ပါရင္ ေ႐ွ႕နဲ႔ေနာက္ မကိုက္ညီတာေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ … အေျခခံဥပေဒထဲက အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခ်က္အေနနဲ႔ ေဖာ္ျပရမယ္ဆိုရင္ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၂၂၂ အရ ျပည္မဟာ အျခားျပည္နယ္မ်ားနည္းတူ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕၀င္ တစ္ခုျဖစ္ေပမယ့္ အေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၈ အရ အျခားေသာ ျပည္နယ္မ်ားအေပၚမွာ ျပည္ေထာင္စုအနနဲ႕ စိုးမိုးအာဏာလႊမ္းလာလို႔ ျပည္နယ္မ်ားဟာ တကယ္ပဲ မေက်မနပ္ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ အမွန္မွာ ဒီပုဒ္မရဲ႕ အတြင္း အႏွစ္သာရဟာ ျပည္မဟာ နယ္တစ္နယ္အျဖစ္ ျပည္ေထာင္စုအဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္သင့္ေပမယ့္ ျပည္မဟာ ျပည္ေထာင္စုအာဏာမ်ားလက္၀ယ္ရရွိၿပီး အဲဒီအာဏာေတြနဲ႔ ျပည္နယ္မ်ားအေပၚမွာ စိုးမိုးလႊမ္းၿခံဳလာတယ္လို႔ ျပည္နယ္မ်ားက ယံုၾကည္ၾကပါတယ္ ဟု လည္းေကာင္း ၀န္ႀကီးစ၀္ခြန္ခ်ိဳက တင္ျပခဲ့သည္။ ၀န္ႀကီးစ၀္ခြန္ခ်ိဳတင္ျပသည့္ ေနာက္ဆံုးအခ်က္မွာ-
ျပည္နယ္မ်ားညီညြတ္ေရးအဖြဲ႕ကိုယ္စား ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုလားေသာ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ဖြဲ႕စည္းပံု ပံုသ႑ာန္ကို တင္ျပအစီရင္ခံရပါရင္-
(၁) ျပည္မကို ျပည္နယ္တစ္နယ္ ဖြဲ႕စည္းေရး၊
(၂) လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ အာဏာအတူေပးေရး၊
(၃) လူမ်ိဳးစုလႊတ္ေတာ္သို႔ ျပည္နယ္တိုင္းျပည္နယ္တိုင္း တူညီေသာ ကိုယ္စားလွယ္ေပးေရး
(၄) ျပည္နယ္မ်ားက မိမိဆႏၵအေလ်ာက္ လႊဲအပ္ေသာအာဏာမ်ားကို ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစိုးရသို႔ ကန္႔သတ္ေပး၍ က်န္အာဏာမ်ားကို ျပည္နယ္မ်ားတြင္ ထားရွိေရး ျဖစ္သည္ဟု တင္ျပသြားသည္။
၀န္ႀကီးစ၀္ခြန္ခ်ိဳတင္သြင္းသည့္ ဖက္ဒရယ္မူကို ပထမဆံုးေထာက္ခံေဆြးေႏြးသြားေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ကိုယ္စား
လွယ္ ဒူ၀ါးေဇာ္လြန္းက -
“လြတ္လပ္ေရးမရမီအခ်ိန္နဲ႔ လြတ္လပ္ေရးအရယူၿပီးေသာ စပ္ကူးမတ္ကူးအခ်ိန္တြင္ ေတာင္တန္းေဒသ လူနည္းစုမ်ားျဖစ္ေသာ ႐ွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း အစ႐ွိတဲ့ လူနည္းစုမ်ားက လြတ္လပ္ေရးရတဲ့အခါ ဘယ္လိုျပည္ေထာင္စုမ်ိဳးကို ဖြဲ႕စည္း၍ ေနထိုင္လိုေၾကာင္း ဗမာ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို မိမိတို႔ ဆႏၵအႀကိမ္ႀကိမ္ထုတ္ေဖာ္ခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕စည္းပံုနဲ႔ အမွန္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕စည္းပံုမွာ အေတာ္ကြဲလြဲေနျခင္းေၾကာင္း တစ္ေၾကာင္း ၀မ္းနည္းဖြယ္မေက်နပ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပၚလာခဲ့ပါတယ္။
…၁၉၄၇ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ေတာင္ပိုင္း႐ွမ္းျပည္ ပင္လံုၿမိဳ႕၌ က်င္းပတဲ့ အမ်ိဳးသားညီလာခံ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ေသာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ လူနည္းစုေခါင္းေဆာင္မ်ား ေတြ႕ဆံု၍ လြတ္လပ္ေရးရလာတဲ့အခါ တန္းတူညီမွ်ေရးကို အဓိက အေျခခံထား၍ ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕စည္းေရး ေဆြးေႏြးနားလည္မႈ ရရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ၄င္းအျပင္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဏၿပီလ ေမၿမိဳ႕မွာ မစၥတာရီး (ခ) ၀ီလ်ံ (Lt.Col.D.R.Rees Williams) ေခါင္းေဆာင္ေသာ နယ္စပ္ေဒသစံုစမ္းေရးေကာ္မတီေရွ႕ေမွာက္တြင္လည္း ရွမ္း၊ ကခ်င္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ရွမ္းျပည္နယ္ႏွင့္ ကခ်င္ျပည္နယ္ပါ၀င္ေသာ ျပည္ေထာင္စုအတြင္း၌ မိမိတို႔ျပည္နယ္မ်ားအတြက္ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရွိရန္ ဆႏၵရွိေၾကာင္း၊ သို႔ေသာ္အမ်ားႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ဌာနအခ်ိဳ႕ကို ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစိုးရသို႔ လႊဲအပ္ရန္သေဘာတူေၾကာင္းစသည္ျဖင့္ ရွမ္း၊ ကခ်င္မ်ား၏ လိုအင္ဆႏၵကို ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ေတာင္တန္းသားလူနည္းစုမ်ားရဲ႕ လိုအင္ဆႏၵအရဆိုလွ်င္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ဖြဲ႕စည္းရန္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္” ဟူ၍ တင္ျပခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ဒူ၀ါေဇာ္လြန္းက ၄င္း၏မိန္႔ခြန္းကို ေအာက္ပါအတိုင္း နိဂံုးခ်ဳပ္စကားျဖင့္ အဆံုးသတ္လိုက္သည္-
ကၽြန္ေတာ္မ်ား ဖက္ဒရယ္ေခၚတဲ့ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းရန္ အဆိုျပဳျခင္းဟာ လူမ်ိဳးေရးကို ႏႈိးဆြေပးေနျခင္းမဟုတ္ပါ။ confederation ေခၚတဲ့ အလြန္ျမင့္မားတဲ့ ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕ရန္ အေရးဆိုျခင္းလည္း မဟုတ္ပါ။ အမ်ိဳးသားစည္းလံုးညီညြတ္မႈကို တကယ္ရယူႏုိင္ေသာ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ကို ဖြဲ႕စည္းျခင္းသာ မွန္ကန္သည္ဟု ယံုၾကည္ၾကျခင္းျဖစ္သည့္အတြက္ တင္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္”
ဒုတိယေျမာက္ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးသူ ခ်င္းအထူး၀ိေသသတိုင္းကိုယ္စားလွယ္ ကပၸတိန္ မန္းတံုးႏံုးကလည္း-
“ကၽြန္ေတာ္တို႔က ျပည္ေထာင္စုစနစ္ကို ႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔ ျပည္ေထာင္စုရယ္လို႔ တည္ေဆာက္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာမွာ က်င္းပတဲ့ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳလႊတ္ေတာ္မွာ ျပည္ေထာင္စုသေဘာသက္ေရာက္တဲ့ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို တင္ျပစဥ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုး လြယ္လြယ္ကူကူနဲ႔ ၀ိုင္း၀န္းေထာက္ခံခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒဟာ ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊ ျပည္ေထာင္စုသေဘာထားမ်ားနဲ႔ အညီ လက္ခံက်င့္သံုးသြားႏုိင္လိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို ျဖစ္မလာဘူးလို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။
လြတ္လပ္ၿပီးစအခါ ရၿပီးလို ၁၄ ႏွစ္အေတာ္အတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆန္းစစ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျပည္နယ္ေတာင္တန္းေဒသေတြရဲ႕ မူလကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ေတြဟာ ေပ်ာက္ကြယ္ရေတာ့မလို ျဖစ္ေနတာေတြ႕ရပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ျမင္တာကေတာ့ ဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေရးဆြဲၾကတဲ့အခါမွာ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ႀကီး ပီပီသသျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေရးဆြဲၾကေစလိုပါတယ္။ ဒီလိုမွ မျပင္ဆင္ရင္ ထပ္တလဲလဲ ျပႆနာေတြ ျဖစ္လာဦးမွာပဲ။ အခု ကၽြန္ေတာ္တင္ျပသလို ျပည္နယ္အခ်င္းခ်င္း စုေပါင္းတဲ့မူကို လက္ခံမွ အုပ္ခ်ဳပ္မႈအာဏာ၊ တရားစီရင္မႈအာဏာ၊ ဥပေဒျပဳမႈအာဏာဆိုတဲ့ အဓိက မ႑ိဳင္ျဖစ္တဲ့ အာဏာသံုးရပ္ကို တန္းတူမွ်တမႈရွိေအာင္ ခြဲေ၀ၿပီး ဗဟိုျပည္ေထာင္စုကို သင့္ေလ်ာ္တဲ့ အာဏာေတြသတ္မွတ္ေပးထားျခင္းျဖင့္ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတည္ေဆာက္ ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္” ဟူ၍ ေထာက္ခံတင္ျပသြားသည္။
ဖက္ဒရယ္မူကို တတိယေျမာက္ ေထာက္ခံေဆြးေႏြးသူ ႐ွမ္းျပည္နယ္ကိုယ္စားလွယ္ ဦးထြန္းျမင့္ (ေတာင္ႀကီး) ကလည္း-
“ကၽြန္ေတာ္တို႔တင္ျပတဲ့ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ ဘာလဲဆိုရင္ တန္းတူေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ …ကၽြန္ေတာ္တို႔ လိုလားခ်က္ကို အ႐ွင္းဆံုးစကားလံုးနဲ႔ ေဖာ္ျပရရင္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗမာ၊ ႐ွမ္း၊ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ကယား၊ မြန္၊ ရခိုင္၊ ညီအစ္ကို မိသားစုေတြဟာ တန္းတူညီတူ ဆက္ဆံၾကပါစို႔၊ တန္းတူညီတူ ခံစားၾကပါစို႔လို႔ ဆိုလိုက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါတယ္။
..ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ က်ဆံုးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ ဆက္လက္ေရးဆြဲၾကတဲ့အခါ အေျခခံဥပေဒဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လိုလားတဲ့ အေျခခံဥပေဒမ်ိဳး မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မူနဲ႔ ကြဲလာတယ္ဆိုတာကေတာ့ ထင္႐ွားပါတယ္။ ဖဆပလ ပဏာမညီလာခံက ေရးဆြဲတဲ့ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္းနဲ႔ ယွဥ္တြဲဖတ္ၾကည့္ရင္ ကြဲျပားမႈေတြ တပံုတေခါင္းႀကီး ေတြ႕ရပါမယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း မ႐ွိတဲ့ေနာက္ ႏုိင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏု အမွဴးျပဳတဲ့ ဗမာေခါင္းေဆာင္းေတြအေပၚ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ ဆက္လက္ၿပီး ယံုၾကည္ကိုးစားခဲ့ပါတယ္။ အေျခခံဥပေဒမွာ ပါ႐ွိတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ေတြအေပၚ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလြန္အမင္း အေလးအနက္မထားခဲ့ပါဘူး။ ေကာင္းေကာင္းလည္း နားမလည္ခဲ့ၾကပါဘူး။ အခုအထိ အေျခခံဥပေဒမွာ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ေတြ႐ွိသည့္ တိုင္ေအာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေျပာခဲ့သကဲ့သို႔ letter and spirit of the constitution ဥပေဒစကားလံုးနဲ႔ စိတ္ေစတနာ ခြဲျခားနားလည္ၿပီး က်င့္သံုးသြားရင္ျဖင့္ေအာင္ႏိုင္မွာပဲလို႔ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အဲဒီလို စိတ္ထား အဲဒီလို ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ဒီအေျခခံဥပေဒႀကီးကို သေဘာတူလက္ခံခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရပိုင္ခြင့္႐ွိတဲ့အခြန္ေတာ္ေငြကိုပဲ ေထာက္ပံ့ေၾကးဆိုၿပီး ႏွစ္စဥ္လက္ျဖန္႔ခံေတာင္းေနရတာလည္း အေမာပဲ။ အခ်ိန္မီမရလို႔ ျပည္နယ္မ်ား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွာ အခက္အခဲႀကံဳရေပါင္းလည္း မေရမတြက္ႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီေထာက္ပံ့ေၾကးေပးရ တာနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ပုဂၢိဳလ္အခ်ိဳ႕က ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္နယ္ေတြကို မီးရထားကုန္တြဲႀကီးေတြလို သေဘာထားၾကတယ္။ ဗမာျပည္မက အလြန္တရာအနစ္နာခံၿပီး ပင္ပန္းႀကီးစြာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဒ႐ြတ္တိုက္ ဆြဲေနသလိုယူဆၾကတယ္။ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္အစီရင္ခံလိုပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူဟာ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဒီေလာက္ပင္ပန္းႀကီးစြာနဲ႔ ဒ႐ြတ္တိုက္ဆြဲ မေနေစဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ျဖဳတ္ပစ္ခဲ့ပါ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ၁၃ ႏွစ္လံုးလံုး ဆြဲခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ ခရီးထင္သေလာက္ မေပါက္ပါဘူး။ ကိုယ့္စြမ္းအင္ကိုယ့္လံု႕လနဲ႔ပဲ သြားပါရေစ။
တခါေသဘူးပ်ဥ္ဖိုးနားလည္ ဆိုတဲ့ စကားပံုလို ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦး သို႔မဟုတ္ ပါတီတစ္ခုရဲ႕ စိတ္ေစတနာအေပၚ ယံုၾကည္ကိုးစားေနလို႔ မရေတာပါဘူး။ လူဆိုတာ သခၤါရပါ။ ပါတီအဖြဲ႕ႀကီးလည္း မတည္ၿမဲပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အခြင့္အေရးေတြကို အျဖဴအမဲ ခြဲျခားၿပီး ေရပက္မ၀င္ေအာင္ ေရးဆြဲထားဖို႔ လိုအပ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္နားလည္ပါတယ္။” ဟူ၍  ဦးထြန္းျမင့္က တင္ျပခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ အာဏာခြဲေ၀ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း ၄င္းက “ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ လက္႐ွိ ျပည္ေထာင္စုဟာ ျပည္ေထာင္စုစစ္မဟုတ္ဘဲ ကေနဒါလို႔ အေပ်ာ့စားျဖစ္ေနပါတယ္။…အဲဒီကေနဒါနည္းျဖစ္တဲ့ အာဏာခြဲေ၀ေရးပံုစံကို ကၽြန္ေတာ္ စမ္းသပ္ခဲ့တာ ၁၃ ႏွစ္ ရွိလာပါၿပီ။ ဒီပံုစံမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မလိုလားေတာ့ပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ဆြဇ္ဇာလန္၊ ၾသစေၾတးလ်၊ ဆိုဗီယက္ယူနီယံျပည္ေထာင္စုမ်ားမွာကဲ့သို႔ ဗဟိုကို အာဏာသတ္မွတ္ေပးၿပီး က်န္အာဏာမ်ားကို ျပည္နယ္မ်ားသို႔ လႊဲအပ္ရန္ တင္ျပလုိက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ထားရတဲ့ မူလအေၾကာင္းအရင္းက ဘာလဲဆိုရင္ လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္က တစ္ရပ္ကို ထိန္းကြပ္ဖို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သေဘာတရားအရ အာဏာတူေပးဖို႔ လိုလာပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံမွာေတာ့လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္မထားလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ လူဦးေရနဲ႔ နယ္အက်ယ္အ၀န္းခ်င္း မတူညီတဲ့ ျပည္နယ္ေတြေပါင္းစည္းထားတဲ့ အတြက္ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္ဟာ လိုအပ္ေနပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုွာ ထား႐ွိတဲ့ လႊတ္ေတာ္ႏွစ္ရပ္က်ေတာ့ တစ္ရပ္ႏွင့္တစ္ရပ္ ထိန္းကြပ္႐ုံမက ေတာ့ဘူး။ ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေ႐ွာက္ရမယ့္ တာ၀န္ေတြလည္း ပါလာပါတယ္။ ….ျပည္ေထာင္စုထဲမွာ လူဦးေရ အင္မတန္မ်ားတဲ ျပည္နယ္လူဦးေရနည္းတဲ့ ျပည္နယ္ေတြပါ၀င္ေနတဲ့အတြက္ လူဦးေရအေပၚ အေျခတည္တဲ့ ဒီမိုကေရစီ သေဘာတရားတစ္ခုတည္းထားလွ်င္ လူဦးေရမ်ားတဲ့ ျပည္နယ္ႀကီးက ေခါင္းေဆာင္ေတြ စိတ္ထားမေကာင္းရင္ ျပည၏္နယ္ငယ္ေတြ အေပၚ အစဥ္အၿမဲ အႏိုင္က်င့္လက္၀ါးႀကီးအုပ္ေနမွာ မလြဲဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေနာက္လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္ ဖြဲ႕စည္းတဲ့အခါမွာ လူဦးေရအခ်ိဳးအစားအလုိက္ ဖြဲ႕ဏည္းလို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ လူဦးေရနည္းသည္ ျဖစ္ေစ မ်ားသည္ျဖစ္ေစ ကိုယ္စားလွယ္အေရအတြက္ အညီအမွ်နဲ႔ ဖြဲ႕စည္းရပါတယ္။” ဟူ၍ တင္ျပသြားသည္။
ဦးထြန္းျမင့္က ဖက္ဒရယ္မူကို ေထာက္ခံေဆြးေႏြးၿပီးေနာက္ ဖက္ဒရယ္မူကို ေနာက္ဆံုး ေထာက္ခံေဆြးေႏြးသူမွာ ကယားဦးစိန္ ျဖစ္သည္။ ၄င္းက-
“ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ မိုင္းပြန္ေစာ္ဘြားႀကီး စ၀္စံထြန္း၊ သခင္ျမ၊ မန္းဘခိုင္၊ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၊ ဒီးဒုတ္ဦးဘခ်ိဳ၊ ဦးဘ၀င္းတို႔ရဲ႕ ေသြးနဲ႔ ေခၽြးနဲ႔ ဇြဲနဲ႔ မေလ်ာ့ေသာလံု႕လနဲ႔ အမ်ိဳးသားညီညြတ္ေရး၊ တရားမွ်တေရး၊ လြတ္လပ္ေရးအေျခခံအုတ္ျမစ္ခ်ၿပီး တည္ေဆာက္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာျဖင့္ စစ္မွန္ျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ မစစ္မမွန္တဲ့ ပံုပန္းသ႑ာန္မ်ိဳးသို႔ ေျပာင္းလဲလာေနၿပီဆိုတာကို ဥာဏ္မ်က္စိျဖင့္ ၾကည့္ဖို႔ပင္ မလိုေတာ့ပါဘူး  သာမန္မ်က္စိနဲ႔ပဲ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ျမင္ေနၾကရလို႔ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အမိန္႔ရွိသလို ျပည္ေထာင္စုႀကီး ၿပိဳကြဲေတာ့မလား၊ ပ်က္စီးေတာ့မလားဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔တကါ ျပည္ေထာင္စုသားတုိင္း ယက်ံဳးမရ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက ပူပင္ေသာက ျဖစ္ေနၾကရပါတယ္” ဟု ေျပာၾကားခဲ့ၿပီးေနာက္

ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ ဘာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေတာ္အာဏာသိမ္းပိုက္ခဲ့သလဲ – အပိုင္း (၂)

by စတုထၳလွဳိင္း on Saturday, March 2, 2013 at 10:34am ·

● ဖက္ဒရယ္မူေဆြးေႏြးပြဲ ဒုတိယေန႔
ဖက္ဒရယ္မူေဆြးေႏြးပြဲကို ဒုတိယေန႔အျဖစ္ ၁၉၆၂ မတ္လ ၁ ရက္ေန႔ ည ၆ နာရီတြင္ ျပန္လည္က်င္းပခဲ့သည္။ ဒုတိယေန႔ ေဆြးေႏြးပြဲ၌ သဘာပတိ ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ေျပာၾကားရာတြင္ ယခုႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲတြင္ ေျပာၾကားမည့္စကားမ်ားသည္ အလြန္အေရးႀကီးသည့္ စကားမ်ားျဖစ္၍ တစ္ေန႔တည္းႏွင့္ အၿပီးေျပာလုိက္လွ်င္ အက်ိဳး႐ွိမည္မထင္ေၾကာင္း၊ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားေျပာမည့္ စကားမ်ားကို နားေထာင္ေနၾကသည့္ အျခားကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ တုိင္းျပည္ကပါ အခ်ိန္ယူ၍ ေလ့လာရန္လိုအပ္ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယေန႔တြင္ ပမညတႏွင့္ ဖဆပလမွ ကိုယ္စားလွယ္တစ္ဦးစီသာ ေျပာၾကားရန္ႏွင့္ လာမည့္ မတ္လ (၇) ရက္ေန႔တြင္ ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲကို ျပန္လည္က်င္းပမည္ျဖစ္ေၾကာင္း ႐ွင္းလင္းတင္ျပသြားသည္။
ထို႔ေနာက္ အစီအစဥ္အရ ပထမဆံုးအလွည့္က်သည့္ ပမညတ ကိုယ္စားလွယ္ ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္က ၄င္း၏ တစ္နာရီၾကာမိန္႕ခြန္း ကို-
ျပည္ေထာင္စုဗိသုကာ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတည္ေဆာက္ခဲ့သည္ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ခ်စ္ၾကည္ေသြးစည္းေရး ဗိမာန္ႀကီး၏ လက္႐ွိအေျခအေနသည္ အေတာ္ပင္ ယိုင္နဲ႔လ်က္ ႐ွိေနၿပီ။
လူသားတို႔ရဲ႕ ေခတ္တစ္ေခတ္ဆိုတဲ့ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္အစိတ္မွ်ပင္ ဆက္လက္မထိန္းႏုိင္တဲ့အတြက္ မိဘအေမြကို မ႐ိုေသတတ္တဲ့ သားဆိုး သမီးဆိုး မ်ား အျဖစ္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အားလံုးဟာ ရာဇ၀င္မွာ တာ၀န္မကင္းျဖစ္ေနၾကရပါၿပီ။ ထိုတာ၀န္ကို အခ်ိန္မီ ျပန္လည္ထမ္းေဆာင္ႏုိင္ၾကရန္အတြက္ ယခုလို လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲႀကီးကို ႀကီးစြာေသာ ေနာင္တ နက္နဲေသာ မိသားစု စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ က်င္းပရျခင္းျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လႈိက္လွဲစြာ ခံယူပါတယ္။
ျပည္ေထာင္စုဗိသုကာႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆနး္ဟာ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ခ်စ္ၾကည္ေသြးစည္းေရးကို ကၽြန္ေခတ္မွာ နယ္ခ်ဲ႕ကို ရန္သူထားၿပီး ႐ွာေဖြတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္တို႔ေခတ္မွာ ဖက္ဆစ္၀ါဒကို ရန္သူထားၿပီး တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ စစ္ႀကီးၿပီးသည့္ေနာက္ အမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးတုိက္ပြဲႀကီးမွာ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားကို ရန္သူထားၿပီး အျပင္းအထန္ ႀကိဳးပမ္းတည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ရန္သူကို ရန္သူလို အေျခခံၿပီး အေျဖမွန္႐ွာေဖြခဲ့ၾကျခင္းရဲ႕ ေအာင္ပြဲအထြတ္ထိပ္ဟာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၂ ရက္ေန႔မွာ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့ၾကတဲ့ ရာဇ၀င္ေက်ာ္ပင္လံုစာခ်ဳပ္ႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္သူမွန္းသိတဲ့ အခ်ိန္မွာ အေျဖမွန္ ထြက္တယ္ဆိုတဲ့ ရာဇ၀င္သင္ခန္းစာႀကီး တစ္ရပ္ပါပဲ။
ရန္သူကို ရန္သူလိုသိတဲ့ ယေန႔ ႏုိင္ငံတကာမွာ ႐ွိတဲ့ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို နယ္ခ်ဲ႕သမားဟာ ခဏခဏ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ေနၾကသကဲ့သို႔ နယ္ခ်ဲ႔သမားနဲ႔ နယ္ခ်ဲ႕လက္ပါးေစမ်ားဟာလည္း လူမ်ိဳးေပါင္းစံုေသြးစည္းညီညြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို ဦးဦးဖ်ားဖ်ား လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ၾကျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
…ေလဘာအစိုးရက ဗမာျပည္လြတ္လပ္ေရးကို ဥပေဒၾကမ္းကို ဘိလပ္ပါလီမန္မွာ တင္စဥ္က ကမၻာ့နယ္ခ်ဲ႕ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ၿဗိတိသွ် ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ဆာ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီက ဗမာျပည္ကို လြတ္လပ္ေရးေပးျခင္းဟာ ဗမာျပည္သူျပည္သားမ်ားအား ေသြးေခ်ာင္းစီးေစျခင္းပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္လို႔ အတိအလင္းပဲ နိမိတ္ဖတ္ႀကိမ္း၀ါးခဲ့တာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယခုတုိင္ ၾကားေယာင္ေနၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။
နယ္ခ်ဲ႕သမားတို႔ရဲ႕ စီမံကိန္းအတိုင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေသြးစည္းညီညြတ္ပြဲဟာ လူမ်ိဳးစံု ေပါင္းစံု ခုတ္ထစ္သတ္ျဖတ္ေနရတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ပြဲႀကီးအျဖစ္နဲ႔ ဒီကေန႔တုိင္ေအာင္ ေသြးေခ်ာင္းစီးေနၾကရျခင္းျဖစ္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အဲဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ရန္သူေပ်ာက္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ အခ်င္းခ်င္းကို ရန္သူထင္ခဲ့ၾကပါၿပီ။ ရန္သူေပ်ာက္ေလ အခ်င္းခ်င္းရဲ႕ ေသြးကို ေသာက္လို႔ မ၀ႏိုင္ၾကေလျဖစ္ၿပီး၊ ေနာက္ဆံုးဇာတ္တူသားခ်င္း စစ္ခင္းသတ္ျဖတ္ဟသၤာကိုးေသာင္းဇာတ္ကို ခင္းေနၾကတဲ့ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လံုး၀ေရာက္ေနၾကရပါၿပီ။ ေခတ္သစ္ႏုိင္ငံေရးက်မ္းဂန္မ်ားအရလည္း ဒီမိုကေရစီအစိုးရတုိင္း တုိင္းျပည္ကို တာ၀န္ခံရမယ္ဆိုတဲ့ က်င့္ထံုးအတုိင္း အစိုးရဟာ တာ၀န္အ႐ွိဆံုး ဖဆပလအစိုးရအတြက္ ျပည္တြင္းစစ္ ဗေလာင္ဆူေနတဲ့ကာလမွာ ရန္သူကို မိတ္ေဆြထင္၊ မိတ္ေဆြကို ရန္သူထင္ျပီး တစ္ပါတီအာဏာ႐ွင္နည္းေရာ၊ စစ္၀ါဒနည္းေရာ နည္းမ်ိဳးစံု အေထြေထြ ဖိႏွိပ္ေရးလုပ္ငန္းႀကီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႀကီးပင္ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ပါတယ္။
စီးပြားေရး၊ လူမႈေရးေတြမွာလည္း ငါနဲ႔မတူ… ငါ့ရန္သူေတြကို ေဘးခ်ိပ္ၿပီး ငါနဲ႔တူတဲ့ ငါ့လူေတြသာ ျပည္နယ္ျပည္မ မေ႐ြး အခြင့္ထူးခံ လူတန္းစားတစ္ရပ္အျဖစ္နဲ႔ ေျပာင္ေျပာင္ႀကီးဖန္တီးခဲ့ၾကပါတယ္။
ထို႔ေနာက္ ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္သည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ဆြဇ္ဇာလန္ႏုိင္ငံ၏ သမုိင္းေၾကာင္းကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ ႐ွင္းျပသည္။
(အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုသည္) မူလကတည္းက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ျပည္နယ္မ်ားအျဖစ္ စတင္ခဲံ့တယ္။ ထို႔ေနာက္ confederation ဖြဲ႕ခဲ့တယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုဘ၀နဲ႔ မလံုေလာက္ မကိုက္ညီတဲ့ အခါမွာ တဆင့္ေလွ်ာ့ၿပီး federation ဆိုတာ ဖြဲ႕ခဲ့ရတယ္။ ရာဇာ၀င္ျဖစ္စဥ္အတြင္းမွပဲ decentralization က centralization ကို (ေလ်ာ့ရဲေသာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈမွ တင္းက်ပ္ေသာ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈသို႔ ) တျဖည္းျဖည္း ဦးတည္လာတာကို ေတြ႕ရမယ္။ အာဏာပိုင္ သမၼတစနစ္ဟာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ညီညြတ္ေရးစုစည္းခ်က္ျဖစ္လာတယ္။ ျပည္ေထာင္စုတုိင္းမွာ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ညီညြတ္ေရးစုစည္းခ်က္အတြက္ တစံုတခုေသာ အမာခံအႏွစ္သာရဟာ တပ္ဆင္ပါရွိရစၿမဲဆိုတာ အေလးအနက္ လက္ခံယံုၾကည္ဖို႔ လိုပါတယ္။
(ဆြဇ္ဇာလန္ျပည္ေထာင္စုသည္) သီးသီးျခားျခား အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ ျပည္နယ္ေလးမ်ားအျဖစ္နဲ႔ အစျပဳခဲ့ၾကတယ္။…ဘံုရန္သူမ်ားကို စုေပါင္းခုခံေရးအတြက္သာ confederation ေခၚ ျပည္နယ္ေပါင္းခ်ဳပ္တစ္ခုကို စတင္ေမြးဖြား ေစခဲ့ၾကတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း ဆြစ္ဇာလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ မိမိတို႔ရဲ႕ မူလဘူတ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ျပည္နယ္ခြဲျခားစိတ္ဟာ ရာဇ၀င္နဲ႔ခ်ီၿပီး ျပင္းထန္ေလေတာ့ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး… အလြန္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ရဲရဲ ဖြဲ႕ဏည္းထားတဲ့ confederation တစ္ခုပါပဲ။
၁၈၄၈ ခုႏွစ္မွာ ဒိုင္းယက္ဟာ ယေန႔အေျခခံဥပေဒႀကီးကို စတင္ေရးဆြဲေစခဲ့တာပဲ။ အဲဒီအေျခခံဥပေဒဟာလည္း ေရွးမူနဲ႔ ေခတ္သစ္စုစည္းေရးမူ ႏွစ္ခုကို ေစ့စပ္ျဖန္ေျဖထားတဲ့ ဥပေဒပါပဲ… confederation နဲ႔ federation ကို ေစ့စပ္ေရာေမႊၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ရာဇ၀င္ဘ၀ျဖစ္စဥ္နဲ႔ ကိုက္ညီေအာင္ လုပ္ေဆာင္ထားတာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီမွာလည္း Swiss Confederation ဟာ အစကတည္းက အခ်ဳပ္အျခာအာဏာပိုင္ျပည္နယ္ေတြအျဖစ္နဲ႔ စတင္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ရာမွ တျဖည္းျဖည္း centralization ဆိုတဲ့ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မႈနဲ႔ ညီညြတ္ေရးစုစည္းခ်က္ဆီသို႔ ေ႐ြ႕ေလ်ာလာတာကို ေကာင္းစြာ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။
ထို႔ေနာက္ နိဂံုးခ်ဳပ္စကားမေျပာမီ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္မူႏွင့္အညီ ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို ျပင္ဆင္ဖြဲ႕စည္းေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ပမညတ၏ သေဘာထားအႏွစ္ခ်ဳပ္ကို ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္က ေအာက္ပါအတိုင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္-
(၁) ယေန႔ ျပည္တြင္းျပည္ပ အေျခအေနအရ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ဆိုသည့္မူကို ထူေထာင္လွ်င္ confederation ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာၿပီး ျပည္ေထာင္စု ညီညြတ္ေရးထက္ တစတစအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုညီညြတ္ေရးထက္ တစ္စတစ္စ အားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုၿပိဳကြဲေရးကိုသာ အားေပးရာေရာက္ပါလိမ့္မည္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သေဘာမတူႏုိင္ပါ။
(၂) ယေန႔ျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕စည္းခဲ့တဲ့ ၁၄ ႏွစ္သက္တမ္းအတြင္းမွာ နယ္ခ်ဲ႕သမားမ်ား၏ ပေယာဂ၊ အုပ္စိုးသူမ်ားရဲ႕ သေဘာထားမွား၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွားေတြေၾကာင့္ ျပည္နယ္လူမ်ိဳးစုမ်ားအတြင္း ျပည္သူမ်ားအားလံုးနဲ႔အတူ မ်ားစြာနစ္နာေနရသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ အထူးလႈိက္လွဲစြာ အသိအမွတ္ျပဳပါသည္။ အေလးအနက္ နာက်ည္းပါသည္။ ၄င္းအတြက္ ယခုျပည္ေထာင္စုဖြဲ႕စည္းပံု ပံုစံအတြင္းမွာပဲ အစြမ္းကုန္လိုက္ေလ်ာညႇိႏႈိင္းျပင္ဆင္ေပးရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လံုး၀သေဘာတူညီပါသည္။
(၃) အရင္း႐ွင္စနစ္ကို အေျခခံသည့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ဆိုသည္မွာ ပံုစံအားျဖင့္သာ႐ွိ၍ အႏွစ္သာရမွာ အတုသာျဖစ္ေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္ေထာင္စုစစ္စစ္ကို ပံုစံေရာ အႏွစ္သာရပါ အမွန္တကယ္အလုိ႐ွိပါလွ်င္ ျမန္မာျပည္ေထာင္စုဆို႐ွယ္လစ္သမၼတႏုိင္ငံ ေတာ္ ထူေထာင္ေရးသို႔ ဦးတည္ခ်ီတက္ၾကရန္ အေလးအနက္ တိုက္တြန္းပါသည္။
(၄) ယခုက်င္းပလ်က္႐ွိေနသည့္ လူမ်ိဳးစုေပါင္းစံု ညႇိႏႈိင္းဖလွယ္ေရးပြဲႀကီးကို လြတ္လပ္စြာ အျပန္အလွန္ညႇိႏႈိင္းဖလွယ္ပြဲ အျဖစ္သာ အသိအမွတ္ျပဳပါရေစ၊ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အက်ပ္ကိုင္ၿပီး တစ္စံုတစ္ခုေသာ အဆံုးအျဖတ္ကို ဆံုးျဖတ္သည့္ပြဲအျဖစ္ လက္မခံႏုိင္ပါ။
(၅) ယခုေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းခ်က္မ်ားကို ဆိုင္ရာတို႔က ျပန္လွန္သံုးသပ္ၾကၿပီး အစံုအညီတက္ေရာက္မည့္ ျပည္ေထာင္စုညီညြတ္ေရး ညီလာခံသဘင္ႀကီးကို ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဦး၌ ေခၚယူကာ ထပ္မံညႇိႏႈိင္းၿပီးမွသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားခ်မွတ္သင့္ပါသည္။
၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္က ဖက္ဒရယ္မူႏွင့္ပတ္သက္၍ ပမညတ အဖြဲ႕၏ သေဘာထားကို တင္ျပၿပီးေနာက္ ဖဆပလ၏ သေဘာထားကို ဦးဗေဆြက ဆက္လက္ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ျပည္ေထာင္စုစနစ္မွာလည္း ေယဘုယ်အားျဖင့္ မူႏွစ္မူ႐ွိပါတယ္။ ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစိုးရရဲ႕ အာဏာကို ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားၿပီး ျပည္နယ္ေတြကို ၾကြင္းက်န္တဲ့ အာဏာေတြ အေတာမသတ္ေပးထားတဲ့ မူကတစ္မူူ၊ ျပည္နယ္အာဏာေတြကို အကန္႔အသတ္နဲ႔ ျပ႒ာန္းထားၿပီးေတာ့ ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစုးရကို အေတာမသတ္ၾကြင္းက်န္တဲ့ အာဏာေတြေပးထားတဲ့မူက တစ္မူ… ပထမမူအရဆိုရင္ ဗဟိုအစိုးရအားနည္းၿပီး ျပည္နယ္အစိုးရေတြက အာဏာပို႐ွိတယ္။ ဒုတိယမူအရဆိုရင္ ျပည္နယ္အစိုးရေတြက အားနည္းၿပီး ျပည္ေထာင္စုတစ္ခုလံုးနဲ႔ သက္ဆိုင္တဲ့ ဗဟိုအစိုးရက အင္အားေတာင့္တင္းျခင္း ရွိပါတယ္။ ယေန႔ ကမၻာေပၚမွာ ႐ွိ႐ွိသမွ် ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ႏုိင္ငံေတြကို ေလ့လာၾကည့္တဲ့အခါမွာ ပထမျပည္ေထာင္စု အမ်ိဳးအစားက ဒုတိယျပည္ေထာင္စုအမ်ိဳးအစားဘက္ကို အေျခခံဥပေဒျပင္တဲ့နည္း၊ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္မ်ားရဲ႕ စီရင္ဆံုးျဖတ္ေပးတဲ့နည္း၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအစဥ္အလာနည္းေတြနဲ႔ သိသိသာသာႀကီး ေျပာင္းလဲလာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးတစ္ခုလံုး အင္အားေတာင့္တင္းေအာင္ ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစိုးရကိုသာ အင္အားျဖည့္တင္းေပးေနတဲ့ အခ်ိန္အခါျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ဟာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒါဟာ လူေတြအျမင္မွန္ရလာၿပီး တကမၻာလံုးက လက္ခံေျပာင္းလဲလာတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုလမ္းစဥ္ျဖစ္ပါတယ္… ခုေခတ္ဟာ ႏိုင္ငံတုိင္းက တမ်ိဳးသားလံုးစီးပြားဥစၥာတိုးတက္ေရးနဲ႔ တမ်ိဳးသားလံုးရဲ႕ လံုၿခံဳေရးကို အဓိက ဦးစားေပးေနရတဲ့ ေခတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ တျပည္ေထာင္စနစ္ ျဖစ္ရင္လည္း ျဖစ္ရမယ္။ ျပည္ေထာင္စုစနစ္ျဖစ္ရင္လည္း ျပည္ေထာင္စုဗဟိုအစုိးရက ထိထိေရာက္ေရာက္ အလုပ္လုပ္ျဖစ္ေအာင္ ျပည္နယ္မ်ားက လိုလိုခ်င္ခ်င္နဲ႔ ဗဟိုအစိုးရကို အင္အားျဖည့္တင္းေပးေနရတဲ့ေခတ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို အစပ်ိဳးခဲ့တဲ့ ကိုလိုနီျပည္နယ္ ၁၃ ျပည္နယ္ဟာ ငါ့ဟာမွငါ့ဟာ ငါ့ေဒသသာ အခ်ဳပ္အျခာျဖစ္ရ မယ္။ ငါ့ေဒသလုပ္ခ်င္တုိင္း လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ရမွေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့ သေဘာနဲ႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႀကီးကို စထူေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယခုအခါ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံမွာ အေျခအေနအရ အေမရိကန္သမၼတႀကီးကို သူ႔သက္တမ္း ေလးႏွစ္အတြင္းမွာ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အာဏာ႐ွင္ဆန္ဆန္ျဖစ္ေအာင္ အေျပာင္းအလဲျဖစ္လာပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ျပည္နယ္ေတြဟာ ျပ႐ုပ္သေဘာပဲ ႐ွိေတာ့တယ္။ အေမရိကန္သမၼတထံမွာသာ အာဏာအမ်ားဆံုးထားတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေလ်ာ့ရိေလ်ာ့ရဲျပည္ေထာင္စု စနစ္ဘ၀မွ လက္ေတြ႕မွာ ဗဟိုက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ခ်ဳပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ တစ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ ဆန္ဆန္ ျဖစ္လာတာေတြ႕ရပါတယ္။ ကမၻာေပၚ႐ွိ ျပည္ေထာင္စုႏုိင္ငံအသီးသီးက သိသိသာသာႀကီး ယခုအခါ ေျပာင္းလဲေနပါတယ္။ ေခတ္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆန္႔က်င္ၿပီး ေခတ္ကို ေနာက္ျပန္မဆြဲသင့္ေတာ့ပါဘူး။
ထို႔ေနာက္ ၄င္း၏ မိန္႔ခြန္းကို နိဂံုးမခ်ဳပ္မီ ဦးဗေဆြက ခြဲထြက္ခြင့္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္၍-
ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္မ်ားခင္ဗ်ား၊ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အေရးအေၾကာင္းကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ အနည္းငယ္ေျပာလုိပါတယ္။ အဲဒီအခြင့္အေရးကို အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုႀကီး တည္ေထာင္စဥ္က လက္ခံခဲ့ေပမယ့္ အခုအခါ ေခတ္မမီေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီမူမမွန္တဲ့ သေဘာတရားကို လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ေလာက္တည္းက အေမရိကန္သမၼတႀကီး ေအဘရာဟင္လင္ကြန္းဟာ ခြဲထြက္ေရး၀ါဒကို ေဖာက္ဖ်က္သူျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အႀကီးအက်ယ္တိုက္ၿပီး တုိက္ဖ်က္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို မူမမွန္တဲ့ ခြဲထြက္ေရး၀ါဒကို တုိက္ဖ်က္ခဲ့တာကေၾကာင့္ ေအဘရာဟင္လင္ကြန္းဟာ ရာဇ၀င္ေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးအျဖစ္ျဖင့္ ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳျခင္းခံေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခုလို တင္ျပေနျခင္းဟာ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲက အတည္ျပဳခဲ့တဲ့ မူတစ္ခုကို ဖ်က္ပစ္ရမယ္ လို႔ ေတာင္းဆိုေနျခင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တည္ခါစက ေပးၿပီးသားအခြင့္အေရးေတြကို မူအားျဖင့္ ဘယ္အခြင့္ေရးကိုမွ မ႐ုတ္သိမ္းထိုက္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မိသားစုမ်ားအေနနဲ႔ ျပန္လည္လက္တြဲၿပီး လုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့တာဟာ ၁၄ ႏွစ္ခန႔႐ွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေပါင္းသင္းလုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ အထင္အျမင္အယူအဆလြဲမွားမႈေတြလည္း ႐ွိသင့္သေလာက္ ႐ွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုမမူမွန္တဲ့ ခြဲထြက္ေရး၀ါဒကို တိုက္ဖ်က္ခဲ့တာေၾကာင့္ ေအဘရာဟင္လင္ကြန္းဟာ ရာဇ၀င္ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္ႀကီးအျဖစ္ျဖင့္ ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ခံေနရပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခုလို တင္ျပေနျခင္းဟာ အေျခခံဥပေဒေရးဆြဲစဥ္က အတည္ျပဳခဲ့တဲ့ မူတစ္ခုကို ဖ်က္ပစ္ရမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုေနျခင္းမဟုတ္ပါဘူး။ ျပည္တည္ခါစက ေပးၿပီးသားအခြင့္အေရးေတြကို မူအားျဖင့္ ဘယ္အခြင့္အေရးကိုမွ မ႐ုပ္သိမ္းထိုက္ဘူးလို႔ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ယုံုၾကည္ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ မိသားစုမ်ားအေနနဲ႔ ျပန္လည္လက္တြဲၿပီး လုပ္ကိုင္ခြင့္ရခဲ့တာဟာ ၁၄ ႏွစ္ခန္႔ ႐ွိခဲ့ျပါတယ္။ အဲဒီလိုေပါင္းသင္းလုပ္ကိုင္ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ အထင္အျမင္အယူအဆလြဲမွားမႈေတြလည္း ႐ွိသင့္သေလာက္႐ွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီထင္ျမင္လြဲမွားမႈေတြကို ကၽြန္ေတာ္တင္ျပခဲ့တဲ့အတုိင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ မိသားစုနည္းနဲ႔သာ ေျဖ႐ွင္းရင္ မေျပလည္ႏုိင္တဲ့ျပႆနာဆိုလို႔ ႐ွိမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္မထင္ပါဘူး။ အလုပ္လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့အခါမွာ အမွားေတြလည္း ႐ွိႏိုင္ပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံပံုဆက္ဆံနည္းေတြ မမွန္ကန္တာ၊ ည့့ဖ်င္းတာ မယဥ္ပါးမလိမၼာတာေတြလည္း ႐ွိသေလာက္႐ွိမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလို လိမၼာေရးျခားမ႐ွိတဲ့ တုိင္းရင္းသားညီရင္းအစ္ကိုလို မဆက္ဆံတတ္တဲ့ ငါးခံုးမေတြေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္ေထာင္စုႀကီးဟာ မေမွာက္သင့္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြ မိသားစုစိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ နည္းလမ္း႐ွာေဖြၿပီး ေျခမ မေကာင္း ေျခမ၊ ဆိုသလို မေကာင္းသူေတြကို သြန္သင္သင့္တာ သြန္သင္၊ ဆံုးမသင့္တာ ဆံုးမ၊ အေရးယူသင့္တာ အေရးယူ သြားရင္ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းမွာ အထင္အျမင္လြဲမွားမႈေတြဟာလည္း ပေပ်ာက္သြားမယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယံုၾကည္ပါတယ္။ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္ မ်ားခင္ဗ်ား၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္နယ္ခပ္မ်ားမ်ားဟာ မတိုးတက္ မဖြံ႕ၿဖိဳးဘဲ ေအာက္တန္းေနာက္တန္းက်ေနသလို ဗမာျပည္မ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြမွာလည္း အလြန္ေအာက္တန္းေနာက္တန္းက်ေနပါေသးတယ္။ အဲဒီေအာက္တန္းေနာက္တန္းက်ၿပီး မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးတဲ့ေနရာေဒသအားလံုးနဲ႔ ညီတူတိုးတက္လာေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေသအလဲ အဆင္းရဲခံၿပီး ႀကိဳးစားၾကဖို႔ လိုပါေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္တြဲၿပီး ႀကိဳးစားၾကရင္ မေအာင္ျမင္ႏုိင္စရာ အေၾကာင္း ဘာမွ မရွိပါဘူး။” ဟုေျပာၾကားသြားသည္။
ေဆြးေႏြးပြဲတြင္ ဦးဗေဆြ ေျပာၾကားၿပီးေသာအခါ သဘာပတိ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုက ၀မ္းသာအားရစြာ နိဂုံးခ်ဳပ္စကားေျပာၾကားသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲကိုလည္း မတ္လ ၇ ရက္ေန႔သို႔ ေ႐ႊ႕ဆုိင္းလုိက္ပါေၾကာင္းလည္း ေၾကညာခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ တရားေရး၀န္ႀကီး ေဒါက္တာဦးဧေမာင္၊ ေ႐ွ႕ေနခ်ဳပ္ ဦးဘေဆြ၊ ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ သခင္သာခင္၊ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလးတို႔က ၀ိဓူရသခင္ခ်စ္ေမာင္ အနီး၀ိုင္းလာၾကၿပီး ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာၾကားၾကသည္။ ထိုသို႔ ခ်ီးက်ဴးစကားေျပာၾကရာတြင္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက “ခင္ဗ်ားတို႔ ကြန္ျမဴနစ္ေတြမွာလည္း လူမ်ိဳးႀကီး၀ါဒ႐ွိသကိုးဗ်” ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ ဗိုလ္ခင္ေမာင္ကေလးႏွင့္ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔က “မိန္႔ခြန္းကေတာ့ ေကာင္းပါတယ္ဗ်ာ ဒါေပမယ့္ ထံုးစံအတုိင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ေဆာ္တာ ႏွက္တာ ပါေသးတာပဲဗ်” ဟူ၍ လည္းေကာင္း ရယ္စရာေမာစရာမ်ား ေျပာခဲ့ၾကသည္။
ထိုအခါ သခင္ခ်စ္ေမာင္က “ေအာ္ ဒါကေတာ့ဗ်ာ ဒီလိုျဖစ္ၾကရတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္မဘက္က ေျခာက္ျပစ္ကင္းလုပ္လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ၊ အမွား႐ွိရင္ ၀န္ခံလုိက္တာ အေကာင္းဆံုးေပါ့ဗ်ာ” ဟု ျပန္လည္ေခ်ပရာ သခင္ခ်စ္ေမာင္၏ ေခ်ပခ်က္ကို ဦးဗေဆြက ၀င္ေရာက္ေထာက္ခံေလသည္။ ယင္းေနာက္ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ား ဧည့္ခံေဆာင္သို႔ ကူးကာ ေခါက္ဆြဲႏွင့္ ေကာ္ဖီမ်ား သံုးေဆာင္ၾကသည္။ ည ၈နာရီခြဲခန္႔တြင္ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ႀကီးမ်ား အသံလႊင့္႐ုံႀကီးမွ ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။
(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။)
- See more at: http://moemaka.com/?p=32698#sthash.3i90uAOg.dpuf
သန္း၀င္းလႈိင္