၁၇-၁၈ "ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ" အပုိင္း ၁၇

"ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ" အပုိင္း ၁၇

February 14, 2014 at 7:47am

၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ ၾကာသာပေတးေန႔ထုတ္မွာပါတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကုိယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးရွည္ "ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ
ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ" အပုိင္း ၁၇

ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၅ ႏွစ္ ရွိေနၿပီျဖစ္သည့္အတြက္ ေက်ာင္းသားလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရး ဘာေၾကာင့္ က်ဳးဘားေတာ္လွန္ေရးကဲ့သို႔ ေအာင္ျမင္မႈ မရေသးသနည္း ဆိုသည့္ အခ်က္အျပင္ ၂၅ ႏွစ္ အၾကာတြင္ ဘာေတြျဖစ္ခဲ့သည္ဆိုသည္ကို ျပည္သူမ်ားကို တင္ျပခ်ိန္ေရာက္ၿပီဟု ယူဆသည့္အတြက္ ေရးရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။  ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွ တခ်ိဳ႕ရဲေဘာ္မ်ား ကြၽန္ေတာ့္အား မၾကာခဏ ေမးျမန္းၾက၊ စကားနာထိုးၾက၊ သူတို႔ကိုထားခဲ့ၿပီး ထြက္သြားသည္ဟု အျပစ္တင္ၾကႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္ ဘာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ကို စြန္႔ခြာထြက္သြားရသည္ကို ေမးျမန္းၾကသူမ်ားကိုလည္း ဤကြ်န္ေတာ္၏ကိုယ္ေရးအေတြ႔အၾကံဳမွ အေျဖထုတ္ေပးပါလိမ့္မည္။

ေတာ္လွန္ေရးမၿပီးေသးဘူး၊ ဒါေၾကာင့္မေရးပါနဲ႔ဦး၊ အပုပ္ခ်သလို ျဖစ္ေနမယ္ ေတာ္လွန္ေရးၿပီးမွ ေရးပါဆိုသူမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ အခ်ိဳ႕က သူတို႔ေထာက္ခံထားေသာ၊ သူတို႔အေပၚေကာင္းခဲ့ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ထိခိုက္မည္ကို စိုးရိမ္ပူပန္ၾကပါသည္။ အခ်ိဳ႕ကလည္း လက္ရွိတာဝန္ယူေနေသာေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ရဲေဘာ္မ်ားကို ထိခိုက္မည္ကုိ စိုးရိမ္သျဖင့္ တားၾကပါသည္။ သို႔ရာတြင္ ၂၅ ႏွစ္တာကာလသည္ အျဖစ္မွန္မ်ားကို ျပည္သူမ်ားႏွင့္ က်ဆံုးသြားေသာ ရဲေဘာ္မ်ား၏မိဘမ်ားကုိ သူတုိ႔ေခါင္းမခ်ခင္ သိခြင့္ေပးရန္ လံုေလာက္သည့္ အခ်ိန္ဟု ယူဆပါသည္။

ဤကုိယ္ေတြ႕မွတ္တမ္းကို ေရးသားရာ၌ အမွန္အတိုင္း ေရးသားရသျဖင့္ အခ်ိဳ႕ရဲေဘာ္မ်ား၏ ေကာင္းဆိုး မွန္သမွ်လည္း ပါဝင္မည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္။ထို႔ေၾကာင့္ မိမိအမွားလုပ္ခဲ့သူမ်ား၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာခဲ့သူမ်ား၊ ေဖါက္ျပန္ခဲ့သူမ်ား ျငင္းခ်က္ ထုတ္ေကာင္း ထုတ္ၾကမည္ကိုလည္း ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းလည္း ေၾကညာအပ္ပါသည္။

ေတာ္လွန္ေရးသစၥာျဖင့္

ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (၇၄)

ယခင္အပတ္မွအဆက္

သံလြင္ဦးသုထစခန္း၌ အေရးေပၚညီလာခံ က်င္းပျခင္း

အေရးေပၚညီလာခံမက်င္းပမီ မဲေဆာက္တြင္ေနေသာ ကိုဝင္းမိုး၊ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦးတို႔ကိုလည္း ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔အမီ ညီလာခံတက္ေရာက္ရန္ အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။ ကိုဝင္းမိုးက “ဒီဘဲေတြလည္းျပဳတ္မွာပဲ၊ သြားမေနပါဘူး” ဟု သေရာ္သည္ဟု ၾကားသိရသည္။ သူတို႔သံုးေယာက္က မဲေဆာက္တြင္ အိမ္ငွားေနၿပီး ေဆးေက်ာင္းသား ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ သူ႔ခ်စ္သူျမိဳင္တို႔က ေဆးခန္းဖြင့္ထားသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တို႔ ေဆးခန္းသည္ ယေန႔နာမည္ေက်ာ္ ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္၏ေဆးခန္းထက္ ေစာစီးစြာ ဖြင့္ခဲ့သည့္ေဆးခန္းဆိုက မမွားေခ်။ သူတို႔ႏွင့္အတူ သူတို႔ေနာက္လိုက္မ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ေသ့ေဘာဘိုး စခန္းတြင္ မေနႏိုင္၍ ၿမိဳ႕တက္လာေသာေက်ာင္းသားမ်ား လာေနၾကသည့္အတြက္ လူအင္အား ၅၀ ေက်ာ္္ခန္႔ ရွိသည္။ ထို႔ျပင္ ဝင္းမုိး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦးနာမည္ျဖင့္ ေကအင္န္ယူကို ပုတ္ခတ္တိုက္ခိုက္ထားသည့္စာကို ထုတ္ျပန္ၿပီး မဲေဆာက္ျမိဳ႕တြင္ ျဖန္႔ေဝခဲ့သျဖင့္ ေကအင္န္ယူမွ သူတို႔သံုးဦးကို နယ္ေျမျဖတ္သန္းခြင့္ ပိတ္ခဲ့သည့္စာကို ကရင္နယ္ေျမတြင္ စာထုတ္ၿပီး ထားခဲ့သည္အထိ တင္းမာေနခဲ့သည္။

ေကအင္ယူကို ေျဗာင္တိုက္ခိုက္ထားသည့္အတြက္ ကရင္နယ္ေျမတြင္ က်င္းပသည့္ ညီလာခံသို႔ သူတို႔မလာရဲၾကဟု ထင္သည္။ ေကအင္န္ယူကို စာထုတ္၍ တိုက္ခိုက္သည္ဆိုကတည္းက သူတို႔သည္ ေကအင္န္ယူနယ္ေျမကို မသြားေတာ့ရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီး ျဖစ္ဟန္ရွိသည္။ ေနာက္ပိုင္း ယင္းကိစၥကို ကိုကိုဦးအား ေမးၾကည့္ရာ စာထုတ္ျခင္းကို သူ႔အားမတိုင္ပင္ဘဲ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႔သေဘာႏွင့္ သူေရးသားၿပီး ထုတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းအတြက္ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္စကားမ်ားခဲ့ၾကသည္ဟု သူကဆိုသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုစဥ္က သူမပါဝင္ေၾကာင္း ကိုမူ ရွင္းလင္းခဲ့ျခင္း မရွိသည့္အတြက္ သူလည္း သေဘာတူခဲ့ၿပီး ထုတ္ခဲ့ၾကသည္ဟု အမ်ားက ထင္ခဲ့ၾကသည္။

သံလြင္ဦးသုထစခန္းတြင္ ေကအင္န္ယူအကူအညီျဖင့္ အေရးေပၚညီလာခံကို ေဖေဖၚဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔ ကတည္းက ညီလာခံအတြက္ လုိအပ္ေသာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား၊ အေျခခံဥပေဒတြင္ ျဖည့္စြက္ရမည့္ အခ်က္မ်ားစသည္တုိ႔ကုိ လက္က်န္ဗဟုိေကာ္မတီ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေလးဦးႏွင့္ ေရာက္ရွိလာေသာ စခန္း ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက အေဝးမွတက္ေရာက္လာမည့္ က်န္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ ေစာင့္ရင္း လုိအပ္သည္မ်ားကုိ အႀကိဳညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။ 

မဟာမိတ္ေကအင္န္ယူအဖြဲ႔အစည္းက စားဖိုေဆာင္ကို တာဝန္ယူ၍ အစားအေသာက္မ်ားကို ပင္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းေမြးၿပီး စခန္းအသီးသီးမွ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္လာၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အေရးေပၚညီလာခံကုိ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ တရားဝင္ စတင္က်င္းပခဲ့သည္။ ဝမ္ခစခန္းမွ ေက်ာင္းဆရာႀကီးဦးယုႏြယ္ႏွင့္ တစ္ၿမိဳ႕တည္းသား ေဒါက္တာျမင့္ခ်ိဳတို႔လည္း စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ တက္ေရာက္သလို ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ရင္းႏွီးခဲ့ေသာ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းလည္း ဝမ္ခကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ပါဝင္လာခဲ့သည္။

ဘုရားသံုးဆူကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ကိုတင္စိုးေနာင္၊ သန္းလွိဳင္ဦး (ယခုပအို႔အဖြဲ႔) ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္၊ ကိုစိုးေလးတို႔လည္း ပါလာခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား အျမဲကန္႔လန္႔တိုက္ေနေသာ ခရက္ေဒးစခန္းမွ တပ္ရင္းမွဴးေအာင္ဟိန္း၊ ေဒါက္တာ ေက်ာ္သက္ဦး၊ ကိုထြန္းသိန္းတို႔အုပ္စု၊ ေစာထစခန္းမွ အျမဲဂ်စ္တိုက္ၿပီးလုပ္သမွ် အေကာင္းမျမင္ေသာ ကိုေမာင္ေမာင္စိုး (ကြယ္လြန္)၊ ကိုတင္စိုး၊ ကိုသိန္းထိုက္ႏွင့္ ေမာင္ဆန္းလင္း (မဆလ-က်ဆံုး) တုိ႔လည္း တက္လာသည္။ ေကအင္န္ယူဗဟိုေကာ္မီတီ ဆယ္ျပားေက်ာ္ေက်ာ္တို႔အုပ္စုမွ ကိုစံေရႊေမာင္၊ ဦးေအာင္ခင္၊ မင္းသမီးစခန္း ကိုယ္စားလွယ္ ကိုေအာင္သန္းဝင္း၊ ကုိခင္ေမာင္ဝင္း (ဒီဗီဘီ) မိုးေထာင္စခန္းမွ ကုိေက်ာ္ေဇယ် (ကြယ္လြန္)၊ သံလြင္စခန္းမွ ကိုေမာင္ေမာင္တိတ္၊ စိုင္းျမင့္သူ၊ ကိုဒီ၊ ကိုေအာင္သူ၊ ကရင္နီစခန္းမွ ဂရီဂိုရီမန္းထြန္း၊ ကိုေမာင္ေမာင္လြင္၊ ဆန္နီမရင္ဒါ၊ စိုင္းစံေခး (ကြယ္လြန္)၊ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္းမွ ေဌးႏိုင္ (က်ဆံုး)၊ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊး ေအာင္သန္း (ကြယ္လြန္) တုိ႔ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က်န္ရွိေနေသာဗဟိုေကာ္မီတီဝင္၄ ဦး၊ လုပ္သားေကာလိပ္ဥကၠ႒ ကိုေအာင္ၾကည္ဦး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဗဟိုရံုးမွ ကိုေရႊထီးႏွင့္ သံလြင္စခန္းမွရဲေဘာ္မ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။

အျခားသူမ်ားကို အကုန္မမွတ္မိေတာ့။ ညီလာခံက်င္းပေရး ေကာ္မတီတြင္ ခ်ာလီေအးေက်ာ္၊ မွတ္တမ္းတင္သူမ်ားအျဖစ္ ကိုေအာင္ေက်ာ္လွိဳင္ (ယခုဥပဇင္းေအာင္ေက်ာ္လွိဳင္၊ ဖို႔ဝိန္း)၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္း (LA အေမရိက) တို႔က ေဆာင္ရြက္သည္။ လုပ္သားတကၠသိုလ္ဥကၠ႒ ကိုေအာင္ၾကည္ဦးသည္ ညီလာခံ က်င္းပေရးေကာ္မတီတြင္ ပါဝင္ၿပီး အင္တိုက္အားတိုက္ ညီလာခံ ျဖစ္ေျမာက္ေရး၊ ေက်ာင္းသား ညီညြတ္ေရးတို႔တြင္ ေစတနာျဖင့္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေသာ္လည္း ဘူရားသံုးဆူတြင္ သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ရန္ကုန္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ၁၀၁ မွ ထြက္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း ေဟြးေကာ့စခန္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕၍ စခန္းသစ္ေထာင္မႈအေပၚ ေဒါက္တာနိုင္ေအာင္တို႔မွ အစာမေၾကျဖစ္ၿပီး ဘုရားသံုးဆူစခန္း ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ မေပးႏုိင္ေၾကာင္းေျပာသည့္အတြက္ ညီလာခံတြင္ ကိုယ္စားလွယ္မျဖစ္ဘဲ ႏွဳတ္ထြက္လိုက္ရသည္။ ကိုထြန္းဦးသည္ မိုးေထာင္စခန္းကို စည္းရံုးၿပီး မိုးေထာင္စခန္းကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္တက္သည္။

ကြ်န္ေတာ္၊ ကိုသန္းဝင္းႏွင့္ ကိုကိုေလးသည္ ဗဟိုတြင္လုပ္ေနရင္း စခန္းေပ်ာက္သြားသည့္ သူမ်ားျဖစ္သည္။ မူလစခန္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လူမ်ား မရွိေတာ့ေခ်။ သို႔ရာတြင္ လက္ရွိဗဟိုတြင္ တာဝန္ယူေနသူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္တို႔က မလိုလားေသာ္လည္း ဆန္႔က်င္ေျပာဆိုကန္႔ကြက္မႈ မျပဳလုပ္ရဲ ၾကေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်န္စခန္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ကြ်န္ေတာ္တို႔အား သူတို႔စခန္းမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရြ႕ရန္ ေခၚၾကသည္အထိ ေလးစားခံရမႈက ရွိေနခဲ့သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

ညီလာခံက်င္းပစဥ္ ဝမ္ခစခန္းမွ ေက်ာင္းဆရာ ဦးယုႏြယ္က ကိုသန္းဝင္းအားလာၿပီး ညွိသည္၊ ကြ်န္ေတာ္ကုိျဖဳတ္ၿပီး ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည့္ ကိုသန္းဝင္းကို တင္မည္အားလံုးကို ညွိထားၿပီးျဖစ္သည္ဟု လာေျပာသည္။ ထိုအခ်က္ကို ကိုသန္းဝင္းက ျငင္းလိုက္သည္၊ သူ႔အေနႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး ေနရာမယူလိုေၾကာင္း၊ ကိုထြန္းမွားတာ မရွိဘဲ သူေနရာမယူလိုေၾကာင္း ကိုထြန္းကိုသာ ျပန္ေရြးရန္ ေျပာသျဖင့္ ဦးယုႏြယ္ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္။

ထိုအခ်က္ကို ေနာင္အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရာက္ၿပီးမွ ကိုသန္းဝင္းေျပာျပ၍ သိရသည္။ ျဖစ္နိုင္သည္မွာ ဝမ္ခစခန္းသင္တန္းဆင္းပြဲတြင္ ကရင္အလံကိုင္၍ သစၥာျပဳရန္ ဦးယုႏြယ္က သေဘာတူထားသည္ကို ကြ်န္ေတာ္က ပယ္ဖ်က္ခဲ့သျဖင့္ အမ်က္ထားျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုစဥ္က မည္သူေတြ ဘာေတြလုပ္ေနသည္ အုပ္စုဖြဲ႔ေနသည္ ဂရုစိုက္ၾကည့္မေနခဲ့မိ။ ကိုကိုေလးကလည္း ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္တို႔အုပ္စုက ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖဳတ္မည္ၾကားသျဖင့္ လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ျပန္လည္တံု႕ျပန္ရလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ မႀကိဳးစားရန္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္ဟု အေမရိကန္ေရာက္ၿပီး မၾကာေသးခင္က ေျပာျပ၍ သိရသည္။ အေရးေပၚညီလာခံတြင္ မဲဆြယ္စည္းရံုးမႈကုိ ကြ်န္ေတာ္ စိုးစိမွ်မလုပ္ခဲ့။ ထိုသို႔ လုပ္ရန္လည္း စိတ္မဝင္စားခဲ့ေပ။

ထို႔ေနာက္ ညီလာခံတက္ေရာက္လာၾကေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္က ABSDF တြင္ ဗဟိုႏွစ္ခု ျဖစ္ေပၚေနေၾကာင္း ဗဟိုေကာ္မီတီႏွင့္စင္ျပိဳင္ ေကအင္န္ယူနယ္ေျမဗဟိုေကာ္မီတီဟူ၍ ရွိေနေၾကာင္း ထိုကိစၥကို ရဲေဘာ္တို႔ မည္ကဲ့သို႔ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မည္နည္းဟု အားလံုးကို ရွင္းျပလိုက္သည့္အခါ၊ ညီလာခံတစ္ခုလံုး ေဒါသျဖင့္ ဆူညံသံမ်ားဖံုးလႊမ္းၿပီး ေအာ္ဟစ္ေမးျမန္းခဲ့ၾကသည္။

မင္းသမီးစခန္းဥကၠ႒အျဖစ္ တက္ေရာက္လာသူ ကိုေအာင္သန္းဝင္းက “ဘယ္ေကာင္ေတြလဲကြ၊ မလိုဘူး ဗဟိုဆိုတာ တစ္ခုပဲရွိ္ရမယ္ အျပိဳင္ထားတာကိုဖ်က္ပစ္” ဟု ေအာ္သည္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း  “ဗဟိုစင္ျပိဳင္လုပ္တာ ရန္သူအားေပးတာနဲ႔အတူတူဘဲ ညီညြတ္ေရးကို ပ်က္ျပားေစတဲ့အတြက္ လက္မခံနိုင္ဘူး” ဟု သေဘာထား ေပးၾကသည္။ စင္ျပိဳင္ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းကို ေထာက္ခံသူ မည္သူမွ် မရွိေခ်။ ထိုအခါ ဗဟိုေကာ္မတီကို ေလးစားသမႈမျပဳခဲ့သည့္ ေကအင္န္ယူနယ္ေျမဗဟိုဥကၠ႒ျဖစ္သူ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ “ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဗဟိုႏွစ္ခုျဖစ္ေနတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လဲ သေဘာမက်ပါဘူး” ဟု ေလေျပထိုးလာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ညီလာခံမွ ကရင္နယ္ေျမဗဟိုေကာ္မီတီကို အမ်ားသေဘာတူ ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည္။

ထိုေန႔ညပိုင္းတြင္ ေကအင္န္ယူအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဖဒိုဘသင္စိန္ေရာက္လာၿပီး ညီလာခံအေဆာက္အဦ ေနာက္ရွိအျပင္ဘက္တြင္ စကားေျပာရန္ေခၚသျဖင့္ သြားေတြ႔ရာ ဖဒိုဘသင္စိန္က “ဥကၠ႒ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ေကအင္န္ယူဗဟိုေကာ္မတီကို ဆက္ထားေပးပါ ခင္ဗ်ားတို႔ဗဟိုကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကူညီပါ့မယ္” လို႔ေျပာလာခဲ့ပါသည္။ ထိုအခါ နဂိုစိတ္တြင္း မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ “ဖထီး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔အစည္းၾကားမွာ ဝင္မပါပါနဲ႔၊ ေက်ာင္းသားေကအင္န္ယူနယ္ေျမဗဟိုကုိထားခြင့္ ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး” ဟု ခါးခါးသည္းသည္း ျငင္းဆိုလုိက္သည့္အခါ ဖဒိုဘသင္သည္ “ဟင္း” ဟု တစ္ခ်က္ မာန္ျဖင့္အသံျပဳၿပီး ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားခဲ့သည္။
ေနာက္တေန႔ညီလာခံစသည့္အခါ ထမင္းဟင္းခ်က္ေကြ်းသည့္ ကရင္စားဖိုမွဴးမ်ားတေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္ကုန္ၾကသည္။ စားစရာ ဆန္၊ ပဲ၊ ဆီ ကအစ ဘာတခုမွ် ဖိုရံုထဲတြင္ မက်န္ေတာ့။ ညတြင္းခ်င္း သိမ္းသြားပံုရသည္။

သူတို႔သေဘာကိုမလိုက္၍ ေကအင္န္ယူက ပညာေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းရိပ္မိလိုက္သည္။ ညီလာခံကို မည္ကဲ့သို႔ဆက္လုပ္ရမလဲ၊ ဘယ္လိုစားၾကမလဲ ျပႆနာစတက္ေတာ့သည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အိပ္ကပ္ထဲတြင္ ဦးတင္ျမင့္ဦးေပးလိုက္သည့္ သြားစိုက္ရန္ေငြ ဘတ္သံုးေထာင္ ရွိေနသည့္အတြက္ ကိုသန္းဝင္းအားေခၚၿပီး “သန္းဝင္းေရ ေတာ္လဲထသြားၿပီး ဆန္ႏွစ္အိတ္၊ ပဲနဲ႔ ဆီဆား အျမန္ဝယ္ခဲ့ကြာ” ဟု ပါသမွ်ေငြေပး၍ လႊတ္လိုက္ရသည္။ သြားျပန္စိုက္ဖို႔မစဥ္းစားႏိုင္ ကိုသန္းဝင္းျပန္ေရာက္လာမွ ညီလာခံကို ျပန္စရသည္။ ညီလာခံျပန္စသည့္အခါ ေကအင္ယူႏွင့္ ျပႆနာမတက္ေစရန္ ဗဟိုဟူေသာ အသံုးအႏွဳန္း မပါဘဲ ေကအင္ယူနယ္ေျမေကာ္မတီအျဖစ္ထားျခင္းကို ခြင့္ျပဳခဲ့ရသည္။

ညီလာခံတြင္ ယခင္က ဗဟိုေကာ္မီတီဝင္ေဟာင္းမ်ားကို မူလသူတို႔ရာထူးမ်ားကိုဆက္ထားၿပီး က်န္ေနရာမ်ားကို ျဖည့္သြားရန္ သေဘာတူၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အေျပာအဆိုေကာင္းေသာ ေသ့ေဘာဘိုး စခန္းမွ ကိုေအာင္သန္းကို တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴးေနရာကို အမ်ားသေဘာတူညီလာခံမွ ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ က်န္ေနရာမ်ားအတြက္ သင့္ေတာ္သူမ်ားကိုေရြးခ်ယ္ရန္ႏွင့္ အဆိုျပဳခံရသူမ်ားကလည္း တကယ္တာဝန္ယူႏုိင္မွ လက္ခံၾကရန္ တိုက္တြန္းရသည္။ ထိုသို႔ရွိေနစဥ္ တင္ေမာင္ဆန္းတစ္ေယာက္ ညီလာခံခန္းမထဲသို႔ ေဒါႀကီးေမာႀကီးႏွင့္ဝင္လာၿပီး “ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ဥကၠ႒ျဖစ္ရင္ က်ဳပ္တို႔စခန္းက လံုးဝလက္မခံဘူး၊ ABSDF က ထြက္မယ္” ဟု ေျပာဆုိခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ တြဲဘက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ၁ အျဖစ္ အေရြးခံထားရေသာ ကိုေအာင္သန္း(ကြယ္လြန္) သည္ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္း ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္ေၾကာင္း သူသာလွ်င္ တရားဝင္ ခန္႔အပ္လိုက္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၿပီး ကိုေအာင္သန္းကို ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ ျပန္ေလသည္။ ကိုေအာင္သန္းသည္ အသားညိဳညိဳ ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ အရပ္ ၅ ေပ ၄ လက္မ ခန္႔ရွိၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းေမႊး စစႏွင့္ျဖစ္သျဖင့္ သူ႔ကို ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးေအာင္သန္းဟု သိၾကသည္။ အရက္ၾကိဳက္သျဖင့္ မင္းႀကီးေအာင္သန္းဟု လည္းေခၚၾကသည္။ 

ခင္မင္ႏွစ္လိုဘြယ္ရာ အျပံဳးကို ေဆာင္ထားတတ္ၿပီး လူႀကီးဆန္သည္။ စကားေျပာ ဆိုရာတြင္လည္းေကာင္း ေဆြးေႏြးတင္ျပရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ခ်က္က်က်ေျပာတတ္သျဖင့္ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားက သူ႔ကို တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴးေနရာေပးရန္ သေဘာတူထားျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုေအာင္သန္းက ေသ့ေဘာဘိုးကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္မွ သူထြက္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ႔အစား စခန္းကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တင္ေမာင္ဆန္းအားေပးေၾကာင္းတုိ႔ကုိ ျငင္းခုန္ျခင္းမျပဳဘဲ ေနရာမွဆင္းေပးလုိက္သည္။ ထိုအခါ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားထဲမွ ကိုကိုေလး၊ ကိုထြန္းဦး၊ ကိုသန္းဝင္း၊ ကိုစိုးေလးတို႔က ညီလာခံေခတၱနားၿပီး တင္ေမာင္ဆန္းႏွင့္ ညွိၾကသည္။ ကိုေအာင္သန္းက ထြက္ေပးသျဖင့္ ကိုေအာင္သန္းကို ေပးထားေသာ တြဲဘက္အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးေနရာကို တင္ေမာင္ဆန္းအားေပးလွ်င္ ေက်နပ္မည္လားဟု ျဖစ္သည္။ ကိုကိုေလးက သူတို႔အေနႏွင့္ စခန္းတစ္ခု ပဲ့မထြက္သြားေစရန္ တင္ေမာင္ဆန္းကို ကိုေအာင္သန္းေနရာေပးဖို႔ ကမ္းလွမ္းမည္ဟု ကြ်န္ေတာ့္ကို လာေျပာခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္က “ငါ့အေနနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးဘာျပႆနာမွမရွိဘူး၊ သူ႔ကိုလည္း ငါဘယ္တံုးကမွ မတိုက္ခိုက္ခဲ့ဘူးဘူး၊ ဒါေပမယ့္၊ မင္းတို႔ဟာက အဓိပၸါယ္ရွိပါ့မလား။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေအာင္သန္းကိုေရြးတာ သူ႔အရည္အခ်င္းကို ႀကိဳက္လို႔ေရြးၾကတာ၊ ေအာင္သန္းက ေသ့ေဘာဘိုးကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္လို႔ သူထြက္သြားတဲ့အတြက္ သူ႔စခန္းကလူပဲ သူ႔ေနရာယူရမယ္ဆိုတာ အဓိပၸါယ္မရွိဘူး၊ ဒီေနရာဟာ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္းတစ္ခုထဲအတြက္ ရာထားတဲ့ ေနရာမဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္စခန္းကိုယ္စားလွယ္ကျဖစ္ျဖစ္ အေရြးခံပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ ေတာ္ၾကာညီလာခံမွာခ်ျပၿပီးမွ လက္မခံရင္ မေကာင္းဘူး” ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္။ ကိုကိုေလးက သူတို႔ၾကည့္လုပ္မည္ဟုေျပာၿပီး ျပန္ထြက္သြားသည္။ ေနာက္ညွိၾကသည့္အခါ ကိုကိုေလးက တင္ေမာင္ဆန္းကို “ခင္ဗ်ားကို ကိုေအာင္သန္းေနရာ တြဲဘက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးေပးမယ္၊ ေက်နပ္လား” ဟု ေျပာသည့္အခါ တင္ေမာင္ဆန္းက “ဒါဆိုေက်နပ္တယ္” ဟု ေျပာသည္ကုိ ၾကားသိရသည္။ ေနာက္ “ခင္ဗ်ား၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္အေပၚ ျပႆနာရွိေသးလား၊ ေက်လည္သလား” ဟု ထပ္ေမးရာတြင္ “မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပႆနာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေက်လည္ပါတယ္” ဟုဆိုၿပီး သေဘာတူသည့္အတြက္ ညီလာခံကိုျပန္စခဲ့သည္။

ညီလာခံျပန္စသည့္အခါ သဘာပတိလုပ္သည့္ ကြ်န္ေတာ္၊ ဦးယုႏြယ္တို႔ကို အမွဴးထားၿပီး အခန္းနားမွဴး ကိုသန္းဝင္းက ကိုေအာင္သန္း ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္က ႏွဳတ္ထြက္သြားသည့္အတြက္ သူ႔ေနရာတြင္ တင္ေမာင္ဆန္းကို တြဲဘက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးေပးဖို႔ ညွိဳႏွိဳင္းခဲ့ေၾကာင္းကို ညီလာခံ၌ သေဘာတူညီခ်က္ ရယူရန္ တင္ျပသည့္အခါ ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ကိုေအာင္သန္းကဲ့သုိ႔ အရည္အခ်င္းရွိသည့္သူက ထြက္ေပးရၿပီး ညီလာခံထဲကို လူမိုက္ပံုစံျဖင့္ ျဗံဳးစားႀကီးဝင္လာၿပီး သူတို႔စခန္းခြဲထြက္မယ္ဟု ခ်ိမ္းေျခာက္သည့္ တင္ေမာင္ဆန္းကို ေနရာေပးမယ္ဆိုသည့္အခါ လက္မခံႏုိင္ေတာ့ဘဲ ဝိုင္းၿပီးကန္႔ကြက္ၾကၿပီး မဲႏွင့္သာ မည္သူျဖစ္သင့္သည္ကို ေရြးခ်ယ္မည္ဟု ကန္႔ကြက္ေျပာဆိုၾကသည္။

ထိုအခါ တင္ေမာင္ဆန္းက ေနရာမွထၿပီး “က်ဳပ္တို႔စခန္းက ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ဥကၠ႒ျဖစ္ရင္ လက္မခံဘူး၊ သူက ဦးတင္ျမင့္ဦးဆီမွာ သြားစိုက္ဖို႔ ဘတ္ေငြ သံုးေထာင္ ေတာင္းယူသြားတယ္၊ ခင္ဗ်ားလို သြားက်ဳိးေနတဲ့သူေတြ က်ဳပ္တုိ႔စခန္းမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္” ဟု ဆိုၿပီး ဆူပူေသာင္းက်န္းျပန္သည္။ ထိုအခါ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားမိသည္။ ဦးတင္ျမင့္ဦးက သြားစိုက္ရန္ ဘတ္ေငြ သံုးေထာင္ကို ကြ်န္ေတာ္က မေတာင္းဘဲ သူသေဘာႏွင့္သူ ေပးခဲ့သည္ကို သူႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္သာ သိသည္။ အျခားမည္သူမွ်မသိ။ ထိုအေၾကာင္းကို တင္ေမာင္ဆန္းကသိေနခဲ့သည္။ ဦးတင္ျမင့္ဦး မေျပာဘဲ မသိနိုင္သည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ဦးတင္ျမင့္ဦးက တင္ေမာင္ဆန္းကို ေျပာခဲ့သနည္း။ ကြ်န္ေတာ့္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ လမ္းေၾကာင္းေပးလိုက္သည္လား။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် မ်ားစြာရွိေနသည္။

တင္ေမာင္ဆန္းက ပုဂၢိဳလ္ေရးကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး တိုက္ခိုက္လာေသာ္လည္း ညီညြတ္ေရးကို ေရွးရွဴၿပီး စခန္းေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးတင္ျပလာသည္ကို ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္ အမ်ားစုက မွန္မွန္ကန္ကန္ဆံုးျဖတ္နိုင္ရန္ ညီလာခံႀကီးကို ေခတၱရပ္နားလိုက္ၿပီး ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းက ေမးျမန္းသူ ေနရာတြင္ေန၍ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ တင္ေမာင္ဆန္းကို ေမးခြန္းမ်ားထုတ္၍ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ နားေထာင္ေစခဲ့သည္။

ပထမဦးစြာ တင္ေမာင္ဆန္းအား ကိုေသာင္းထြန္းက ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ပို႔စကတ္မ်ားကို မဲေဆာက္ျမိဳ႕တြင္ ကုန္သည္မ်ားကို တင္ေမာင္ဆန္းက ေရာင္းခ်ခဲ့သည္ဟု ၾကားရေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ ပို႔စကတ္ မည္မွ်ေရာင္းခ်၍ မည္မွ်ရရွိခဲ့သနည္းဟု ေမးျမန္းခဲ့ရာ တင္ေမာင္ဆန္းက ပို႔စကတ္ ၅၀ ခန္႔ကို ေအာင္ႏိုင္က ေပးသျဖင့္ ရရွိခဲ့ၿပီး ကုန္သည္မ်ားကို တစ္ခုလွ်င္ ဘတ္ ၅၀၀ မွ ဘတ္ ၁၅၀၀-၂၀၀၀ အထိ သူတို႔ေပးလွ်င္ ေပးသေလာက္ႏွင့္ ေရာင္းခ်ခဲ့ရာ စုစုေပါင္း ေရာင္းရေငြ ဘတ္ ၇၅၀၀ ခန္႔ရၿပီး ပို႔စကတ္တစ္ခုကို ၁၀ ဘတ္ႏႈန္းျဖင့္ ေဈးျဖတ္၍ အခု ၅၀ အတြက္ ဘတ္ေငြ ၅၀၀ ကို ေအာင္နိုင္တို႔ကို ေပးအပ္ခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ က်န္ေငြမ်ားကိုမူ တပ္ရင္းမွဴး သံုးပိုင္ခြင့္ႏွင့္ သံုးပစ္လိုက္ေၾကာင္း ေျဖၾကားခဲ့သည္။

ထို႔ေနာက္ ကိုေသာင္းထြန္းက ကြ်န္ေတာ့္ကို ပို႔စကတ္မ်ားကို ဘန္ေကာက္တက္စဥ္ ေရာင္းခ်ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္ကဲ့သို႔ ေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီး မည္မွ်ရရွိခဲ့သနည္းဟု ေမးျမန္းခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္က ဘန္ေကာက္တြင္ အသိမိတ္ေဆြမ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ေရာင္းခ်ရာတြင္ ပို႔စကတ္ ၄၀ - ၅၀ ခန္႔ေရာင္းရၿပီး အခ်ိဳ႕က ဘတ္ ၂၀၀၊ အခ်ိဳ႕က ဘတ္ ၁၀၀၀ အစားစား ေပးၾကေၾကာင္း၊ စုစုေပါင္း ဘတ္ေငြ ၈၀၀၀ ခန္႔ရရွိခဲ့ၿပီး ထိုေငြအားလံုးကို ဘ႑ာေရးသို႔ အပ္လိုက္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ၿပီး ဘ႑ာေရးေကာ္မတီမွလည္း လက္ခံရရွိေၾကာင္း အတည္ျပဳခဲ့သည္။

ထိုအခါတင္ေမာင္ဆန္းကထၿပီး “ခင္ဗ်ာအရွက္မရွိ ဘတ္ေငြသံုးေထာင္ယူထားတယ္ အဲဒါကိုရွင္းပါ” ဟုဆိုသည္။ ကြ်န္ေတာ္က “အဲဒီဘတ္ေငြသံုးေထာင္နဲ႔ အခုညီလာခံကို က်င္းပေနတာ၊ ညီလာခံ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ စားဖို႔ဆန္နဲ႔ပဲကို ဒီေငြနဲ႔ဝယ္ၿပီး လုပ္ေနတာငါကိုယ္က်ိဳး လံုးဝသံုးမထားဘူး၊ သန္းဝင္းကို ေမးၾကည့္ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာ၊ အခု မင္းတို႔အားလံုးစားေနတာ အဲဒီေငြနဲ႔ စားေနတာ” ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္။ ကိုသန္းဝင္းကထၿပီး “ဟုတ္တယ္၊ ကိုထြန္းက ဘတ္ေငြသံုးေထာင္ထုတ္ေပးလို႔ ေတာ္လဲထမွာ ဆန္နဲ႔ ပဲသြားဝယ္ၿပီး ညီလာခံ လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္” ဟု ေထာက္ခံေျပာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို ရွင္းၿပီးျဖစ္သည့္အတြက္ ညီလာခံႀကီးကို ျပန္စေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး ညီလာခံ၌ ေရြးခ်ယ္ပြဲကို ျပန္စၾကသည္။

အားလံုးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဥကၠ႒အျဖစ္ ျပန္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကၿပီး တင္ေမာင္ဆန္းကို မည္သည့္ေနရာမွ မေပးခဲ့ၾကေပ။ ထိုအခါ တင္ေမာင္ဆန္းက ထၿပီး “က်ဳပ္တို႔စခန္းက ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို လံုးဝမေထာက္ခံဘူး။ ABSDF ကေန ခြဲထြက္တယ္။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကို လာရဲရင္ လာၾကည့္” ဟု ႀကိမ္းဝါးၿပီး ေလွႏွင့္ျပန္ရန္ လုပ္သည့္အခါ  ကုိေဌးႏုိင္က “အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ္လိုက္ပို႔မယ္” ဟု ဆိုၿပီး တင္ေမာင္ဆန္းႏွင့္အတူ ေလွဆိပ္သို႔ ဆင္းသြားသည္။ ကိုေဌးႏုိင္သည္ တင္ေမာင္ဆန္းစခန္းမွျဖစ္သည္။ တင္ေမာင္ဆန္းကိုလည္း အလြန္ၾကည္ညိဳသူ ျဖစ္သည္။ တစ္လမျပည့္ခင္ တင္ေမာင္ဆန္းက သူ႔စခန္းမွရဲေဘာ္မ်ားကို ဆက္ေနလွ်င္ ကရင္လက္ေအာက္ခံျဖစ္သြားလိမ့္မည္ဟု ေျပာၿပီး ထိုင္းဖက္သို႔ထြက္ရန္ ေခၚသျဖင့္ စခန္းရွိရဲေဘာ္မ်ား ထြက္လိုက္လာၾကရာ မဲေဆာက္တြင္ ေသာင္တင္ကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ကပ္ေနၾကရရာ အမ်ားစု စိတ္ဓါတ္က်လာသည့္အတြက္ ျမဝတီမွတစ္ဆင့္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္သည္ဟု ၾကားသည္ရ၍ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ တင္ေမာင္ဆန္း၏စခန္းလည္း ညီလာခံတြင္ သူေနရာ မရခဲ့ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သူဖ်က္စီး လုိက္သျဖင့္ ပ်က္သြားခဲ့သည္။

ေနာက္အပတ္ဆက္ရန္။

ဝဲမွ ယာ။ အခမ္းအနားမွဴး ကုိသန္းဝင္း (အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး)၊ သဘာပတိမ်ား ဦးေမာင္ေမာင္လြင္ (ေဟြေစတီစခန္း ဒုဥကၠ႒)၊ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (ဥကၠ႒)၊ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ (ဘုရားသံုးဆူ) ႏွင့္ ဦးယုႏြယ္ (ဝမ္ခ)

အေရးေပၚညီလာခံက်င္းပေနစဥ္ သဘာပတိေလးဦး ဦးေမာင္ေမာင္လြင္ (ေဟြေစတီစခန္း ဒုဥကၠ႒)၊ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ (ဥကၠ႒)၊ ေဒါက္တာႏုိင္ေအာင္ (ဘုရားသံုးဆူ) ႏွင့္ ဦးယုႏြယ္ (ဝမ္ခ)

အေရးေပၚညီလာခံတက္ေရာက္လာသူမ်ား ဝဲမွယာ။ ေရွ႕တန္း-ေရႊထီး/ဒုတိယတန္း။ ကုိကုိေလးႏွင့္ ထြန္းဦး (က်ဆံုး)/ တတိယတန္း။ ဦးေမာင္ေမာင္လြင္၊ ဆန္းလင္း (မဆလ-က်ဆံုး)၊ ေက်ာ္ထင္/စတံုထတန္း ဦးေအာင္ခင္၊ ဆယ္ျပားေက်ာ္ေက်ာ္၊ စံေရႊေမာင္ စံေရႊေမာင္ ေနာက္တည့္တည့္မွာ ေဌးႏုိင္ (က်ဆံုး) ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အပုိင္း ၁၈

February 15, 2014 at 9:55am

ယခင္အပတ္မွအဆက္

ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ အပုိင္း ၁၈

အေရးေပၚညီလာခံႀကီးကို ေဖေဖၚဝါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔မွ ၂၂ ရက္ေန႔အထိ ၉ ရက္ၾကာ က်င္းပၿပီးေနာက္ ေအာက္ပါအတိုင္း ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီကို ျပန္လည္ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ခဲ့သည္။

၁။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္                  ဥကၠ႒
၂။ ဦးယုႏြယ္                             ဒု ဥကၠ႒ (၁)
၃။ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္               ဒု ဥကၠ႒ (၂)
၄။ ကိုသန္းဝင္း                          အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး
၅။ စိုင္းစံေခး                             တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး (၁)
၆။ ကိုတင္စိုးေနာင္                      တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴး (၂)
၇။ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္း             အတြင္းေရးမွဴး (ႏိုင္ငံျခားေရးဌာန)
၈။ ကိုထြန္းဦး                             အတြင္းေရးမွဴး (ႏိုင္ငံေရးႏွင့္စည္းရံုးေရးဌာန)
၉။ ကိုကိုေလး                             အတြင္းေရးမွဴး (ျပန္ၾကားေရးႏွင့္လူမႈဆက္ဆံေရးဌာန)
၁၀။ ကိုဆန္းလင္း                         အတြင္းေရးမွဴး (ေထာက္ပံ့ေရးဌာန)
၁၁။ ကိုေအာင္သန္း                      အတြင္းေရးမွဴး (စီးပြါးေရးႀကီးၾကပ္ေရးဌာန)
၁၂။ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္ဦး          အတြင္းေရးမွဴး (က်န္းမာေရးႏွင့္လူမႈေရးဌာန)
၁၃။ ကိုမန္းထြန္း                          အတြင္းေရးမွဴး (ဘ႑ာေရးဌာန)
၁၄။ ကိုဆန္နီ                             အတြင္းေရးမွဴး (စစ္ေရးဌာန)

အေရးေပၚညီလာခံၿပီးေနာက္ ညီညြတ္ေသာဗဟိုေကာ္မီတီျဖင့္ ေတာ္လွန္ေရးကို အားက်ိဳးမာန္တက္လုပ္မည္ ဟူ၍ ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့သည္။


ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး အေရးေပၚညီလာခံ ေၾကညာခ်က္ (၇)


ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦး အေရးေပၚညီလာခံ ေၾကညာခ်က္
 
 
 ႏိုင္ငံေရးႏွင့္စည္းရံုးေရးဌာန အတြင္းေရးမွဴး ကုိထြန္းဦး (က်ဆံုး) ၏ အေရးေပၚညီလာခံအၿပီး ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္
 


 အေရးေပၚညီလာခံအၿပီး အမွတ္တရ
ဝဲမွယာ။ တင္စုိးေနာင္၊ ေက်ာ္ထင္၊ ဆန္းလင္း၊ ေအာင္ဟိန္း၊ သန္းဝင္း၊ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ေရႊထီး၊ စုိးေလး၊ ကုိကုိေလး၊ ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္း။ စုိင္းစံေခး၊ သန္းလႈိင္ဦး၊ ဆန္နီမရင္ဒါ၊ ထြန္းဦး

သစၥာေသြးေသာက္၍ သစၥာဆိုၾကျခင္း
ညီလာခံေနာက္ဆံုးေန႔တြင္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္ကဲ့သို႔ အတိတ္နမိတ္ေဆာင္ ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ေစရန္ဟု ရည္ရြယ္ျပီး လက္ေမာင္းေသြးေဖါက္၍ ေသြးသစၥာေသာက္ရန္ အဆိုျပဳသည္ကိုလက္ခံျပီး လက္ေမာင္းေသြး　ေဖါက္ၾကသည္။ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္ဦးႏွင့္ စိုးျမတ္သူတို႔က ေသြးဒိုင္ခံေဖါက္ေပးျပီး ေငြဖလားထဲတြင္　ထည့္သည္။ ထိုေနာက္　လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးတြင္　သစၥာေစာင့္သိပါမည္။ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားအေပၚ သစၥာေစာင့္သိ ရိုေသပါမည္ဟု သစၥာျပဳ၍　ေသြးေသာက္ၾကသည္။ စိတ္ထဲတြင္ “ဒီတစ္ခါေတာ့ တစ္ဦးကို　တစ္ဦး ယံုယံုၾကည္ၾကည္နဲ႔ ေသအတူ　ရွင္မကြာ လက္တြဲႏိုင္မဲ့ လူေကာင္း　သူေကာင္းေတြ　ျဖစ္ပါေစ။ ကတိသစၥာတရား တည္ၾကည္သူမ်ားျဖစ္ပါေစ။ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို ယံုၾကည္သူမ်ားျဖစ္ပါေစ” ဟု ဆုေတာင္းေနမိသည္။ သို႔ရာတြင္ ကြ်န္ေတာ့္ ဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ေခ်။

 
ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္ကဲ့သုိ႔ အေယာက္သံုးဆယ္ ေသြးေဖာက္၍ သစၥာေသြးေသာက္ျခင္း
ေသြးေဖာက္ေနသူ။ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္ဦး၊ ေသြးေဖာက္ခံေနသူ။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္
ေနာက္မွၾကည့္ေနသူမ်ား။ ဆန္းလင္း၊ ေရႊထီးႏွင့္ေဇာ္ႏုိင္မုိး
 
 
ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္ကဲ့သုိ႔ အေယာက္ သံုးဆယ္ ေသြးေဖာက္၍ သစၥာေသြးေသာက္ျခင္း
ေသြးေဖာက္ေနသူ။ စုိးျမတ္သူ ေသြးေဖာက္ခံေနသူ။ ေဒါက္တာ ေက်ာ္သက္ဦး
(ေသြးေဖာက္ေနသည္ကုိ ေရွ႕မွၾကည့္ေနသူ ဆန္းလင္း၊ ေနာက္မွၾကည့္ေနသူ ကုိကုိေလး)

 
အေရးေပၚညီလာခံအၿပီးအမွတ္တရ
ဝဲမွယာ။ သန္းဝင္း (အက်ႌအျဖဴ)၊ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ေရႊထီး၊ စုိးေလး၊ ကုိကုိေလး၊ ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္း

ေက်ာင္းသားစခန္းမ်ားအား လွည့္လည္ၾကည့္႐ႈျခင္း
အေရးေပၚညီလာအၿပီး စခန္းမ်ား၏အေျခအေနကိုေလ့လာရန္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံဒုကၡသည္မ်ားဆိုင္ရာေကာ္မတီ (United States Committee for Refugees (USCR)) အဖြဲ႔မွ ေပၚလစီေလ့လာသူ ကုတ္ေရာ္ဘင္ဆင္ (Court Robinson) ဦးေဆာင္ေသာ ၄ ဦးအဖြဲ႔ ေရာက္လာေသာအခါ သူတို႔က စခန္းမ်ားကို လိုက္ၾကည့္ခ်င္ပါသည္ဆို၍ သူတို႔ကို လိုက္ျပမည္၊ သူတို႔က စားရိတ္ခံရမည္ဟု ေျပာသည္ကို လက္ခံသျဖင့္ တစ္ခ်က္ခုတ္ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ စခန္းမ်ားကို သူတို႔စားရိတ္ႏွင့္ လိုက္ျပရင္း လိုသည္မ်ားကုိ စီမံခန္႔ခြဲနိုင္သျဖင့္ ဝမ္းသာခဲ့ရသည္။

ေသ့ေဘာဘိုးစခန္း
ေက်ာင္းသားစခန္းမ်ားတြင္ လူအင္အားအမ်ားဆံုးႏွင့္ ျပႆနာအမ်ားဆံုးစခန္းသည္ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္း ျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္၊ ေမာ္လျမိဳင္၊ သထံု၊ မုဒုံ၊ ဘီးလင္း၊ ေတာင္ငူ၊ ေက်ာက္ႀကီးစသည့္ ေနရာအသီးသီးမွ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ ရဟန္းျပည္သူမ်ား အမ်ားဆံုး အုပ္စုလိုက္ ေရာက္လာၾကသည့္စခန္း ျဖစ္သည္။ ေမာ္လျမိဳင္သပိတ္တြင္ ထင္ရွားခဲ့သည့္ ဦးမ်ိဳးခ်စ္ (ယခုကြယ္လြန္) တို႔ အုပ္စုလိုက္ ရဲမ်ားထံမွ သိမ္းယူခဲ့သည့္ ေသနတ္မ်ားႏွင့္ေရာက္လာၾကၿပီး၊ ဖုန္းကိုႏွင့္ သန္းနိုင္ (ကြယ္လြန္) တို႔ႏွင့္အတူ ၂၀၆ တပ္ရင္းတြင္ ေနခဲ့သည္။ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္း ဥကၠ႒ အက္စ္ေအာင္လြင္၊ အတြင္းေရးမွဴး ကိုေအာင္နိုင္ဦး (ယခု ျမန္မာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရး ျပန္လည္ေဖၚေဆာင္ေရးဗဟိုဌာန၏ တြဲဖက္ဒါရိုက္တာ) တို႔၏ ဗဟိုစခန္းတြင္ တပ္ရင္း ၂၀၄ ႏွင့္၂၀၅ တို႔ ရွိၾကသည္။ တပ္ရင္း ၂၀၅ ကုိ ဒီအက္စ္ေအေနာက္ဆံုးႏွစ္တြင္ အထုတ္ခံရၿပီး ေရာက္လာသူ တင္ေမာင္ဆန္းက ဦးစီးသည္။ အက္စ္ေအာင္လြင္သည္ ကရင္အမ်ိဳးသားတစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ျပည္တြင္းမွာ ေနစဥ္ကတည္းက နိုင္ငံျခားသားသနာျပဳအဖြဲ႕မ်ားႏွင့္လည္း ရင္းႏွီးသူျဖစ္သျဖင့္ သူ ဥကၠ႒ ျဖစ္လာသည့္အခါ ဘန္ေကာက္သို႔ ဆက္သြယ္ၿပီး သူ႔သာသနာျပဳအဖြဲ႔မ်ားထံ အကူအညီေတာင္း၍ စခန္းကို ေကာင္းစြာ ေထာက္ပံ့နိုင္သည့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္သည္။ အသားျဖဴျဖဴ ပိန္ပိန္ပါးပါးႏွင့္ မ်က္ႏွာသြယ္ေသာ အက္စ္ေအာင္လြင္သည္ အဂၤလိပ္စကားကို ကြ်မ္းက်င္စြာေျပာဆိုနိုင္ၿပီး လူႀကီးဆန္သူတေယာက္ ျဖစ္သည္။ စကားေျပာလွ်င္ ေလးေလးပင္ပင္ ရွိသည္။ စခန္း ၃ ခု ေပါင္းလိုက္လွ်င္ လူဦးေရ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ ၄၀၀၀ ခန္႔ရွိခဲ့သည့္စခန္းႀကီးျဖစ္သည္။
 

ဝဲမွယာ - ကာရင္ (Karin), အက္စ္ေအာင္လြင္ (စစ္ဝတ္စံုႏွင့္)၊ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္(စာဖတ္ျပေနသူ)၊ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္း၊ မီမီျမင့္ဖူး၊ တြမ္မေနာ္လ္စကီး၊ အမည္မသိ၊ သန္းဝင္း

ဦးမ်ိဳးခ်စ္တပ္ရင္း။
ဦးမ်ိဳးခ်စ္၏ ၂၀၆ တပ္ရင္းသည္လည္း ေသ့ေဘာဘိုးစခန္းတြင္းတြင္ ရွိသည္။ ဦးမ်ိဳးခ်စ္သည္ အရပ္ပုပု၊ ခင္မင္ဖြယ္မ်က္ႏွာရွိၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ ခင္မင္စရာေကာင္းၿပီး အလြန္ပြင့္လင္းသည္။ အသက္အရြယ္အား ျဖင့္  ၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ ဝန္းက်င္ရွိေသာ္လည္း လူငယ္တစ္ေယာက္လို ျဖတ္ျဖတ္လတ္လတ္ ရွိသည္။ ကြ်န္ေတာ္ သူ႔စခန္းသြားလည္စဥ္ ဝမ္းပန္းတသာႀကိဳဆို၍ မီးပံုပြဲလုပ္ၿပီး သီခ်င္းဝိုင္းဆိုၾက ေဆြးေႏြး တိုင္ပင္ၾကႏွင့္ မာန္မာနမရွိ ရိုးသားသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ စစ္ေရးကို အထူးဝါသနာပါၿပီး စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ကို ရြံ႕မုန္းသူတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္းက်ၿပီးေနာက္ ဦးမ်ိဳးခ်စ္တစ္ေယာက္ ဘန္ေကာက္တြင္ ကြယ္လြန္ေၾကာင္း ၾကားသိရ၍ အထူးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရသည္။
 
 
ဦးမ်ိဳးခ်စ္တပ္ရင္းတြင္ျပဳလုပ္သည့္ မီးပံုပြဲတြင္ အမွတ္တရ
ဝဲမွယာ။ ေအာင္ျမင့္ၾကည္၊ အမည္မသိ၊ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ဦးမ်ဳိးခ်စ္၊ အမည္မသိ


ဦးမ်ိဳးခ်စ္တပ္ရင္းတြင္ျပဳလုပ္သည့္ မီးပံုပြဲတြင္ အမွတ္တရ

ဦးမ်ိဳးခ်စ္ႏွင့္ ကိုသန္းႏိုင္တို႔သည္ ၂၀၆ တပ္ရင္းကို ဦးစီးသည္။ ကိုသန္းႏိုင္သည္ အသားညိဳၿပီး ပိန္ေသးေသး ျဖစ္သည္။ ကိုဖုန္းကိုသည္ ကရင္တစ္ေယာက္ႏွင့္တူၿပီး ေမးရိုးကားကား၊ အသားျဖဴျဖဴ ျဖစ္သည္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုး အရပ္အေမာင္း ၅ ေပ ၃ လက္မ ခန္႔ရွိမည္။ သူတို႔စခန္းတြင္ ေထာက္ပံ့ေၾကး မရသျဖင့္ ရဲေဘာ္မ်ား ငတ္မြတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အက္စ္ေအာင္လြင္တို႔ ဗဟိုစခန္းသို႔သြား၍ ယင္းစခန္းစတိုတြင္ ထားေသာရိကၡာမ်ားကို ေသနတ္ႏွင့္ခ်ိန္ၿပီး ခြဲယူၾကသည္။ အက္စ္ေအာင္လြင္္တို႔စခန္းက လူႀကီးဆန္ဆန္ အေလ်ာ့ေပးလုိက္သျဖင့္ တိုက္ပြဲမျဖစ္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ကိုဖုန္းကိုသည္ ေနာက္ပိုင္းတြင္ အလင္းျပန္ဝင္သြား ခဲ့သည္။ မ်က္ခင္းသစ္၊ ျမန္မာ့အလင္း၊ ေၾကးမုံတို႔မွ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္းတြင္ လူအင္အား ၅၀ ေလာက္သာက်န္ၿပီး စခန္းမွာလည္း ပ်က္ေနျပီျဖစ္ေၾကာင္း ျပည္တြင္းတြင္ ေရးသားဝါဒျဖန္႔သည္ကို ဖတ္ရသည့္အခါ အက္စ္ေအာင္လြင္ႏွင့္ ဗိုလ္မွဴးစိုးစိုးအိမ္တြင္ေတြ႔စဥ္က “ခင္ဗ်ားတို႔ စခန္းပ်က္ေနၿပီလို႔ သတင္းစာေတြထဲမွာ ေရးၿပီးဝါဒျဖန္႔ေနတယ္ဗ်” ဟု သူအားေျပာျပခဲ့ဖူးသည္။ ေနာင္ ၃လေလာက္အၾကာတြင္ သူႏွင့္ျပန္ေတြ႔သည့္အခါသူက “ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္၊ ခင္ဗ်ား ေသ့ေဘာဘိုးစခန္း ပ်က္ေနျပီလို႔ ေျပာခဲ့တာ ကြ်န္ေတာ့္ဒိုင္ယာရီထဲမွာ ေန႔ရက္အတိအက်နဲ႔ ေရးမွတ္ထားခဲ့တယ္။ အဲဒါ ခင္ဗ်ားျငင္းမလား” ဟု ေျပာလာခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္ အေတာ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္သြားခဲ့ရသည္။ “ကိုယ့္ေက်ာင္းသားစခန္း ပ်က္စီးသြားျပီလုိ႔ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့သလား ဘာေတြမွားေနသလဲ” ဟု စဥ္းစားေနမိသည္။ သူကလည္း “သူ႔ဒိုင္ယာရီထဲမွာ ေန႔ရက္အတိအက်နဲ႔ ေရးမွတ္ထားခဲ့တယ္လို႔ အခိုင္အမာေျပာေနေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္တာဘာလိမ့္” ဆိုၿပီး စဥ္းစား၍ မရႏိုင္ေလာက္ေအာင္ျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာက္မွသတိရလာၿပီး “ကိုအက္စ္ေအာင္လြင္၊ ခင္ဗ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခဲ့တာ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး။ သတင္းစာေတြထဲမွာ ခင္ဗ်ားတို႔စခန္း ပ်က္ေနျပီလို႔ ေရးထားတာကို ကြ်န္ေတာ္က ျပန္ေျပာျပတာသာျဖစ္တယ္၊ ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္က စခန္းပ်က္ေနျပီလို႔ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ ခင္ဗ်ားက ကိုယ္လိုတဲ့ အပုိင္းကိုပဲ ျဖတ္ၿပီး ယူတာကေတာ့ အဓိပၸါယ္ ေကာက္လြဲေအာင္လုပ္လုိက္တာပဲ၊ မလုပ္ေကာင္းပါဘူး” ဟု ျပန္ေျပာသည့္အခါ သူဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ ျငိမ္သြားသည္။ အဓိက ျပႆနာမွာ ဥကၠ႒လုပ္သူ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျပႆနာရွာလိုျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ အစစအရာရာ မမွားရေအာင္ အေနအထိုင္ ဆင္ျခင္ေနသည့္တုိင္ တစ္ခါတစ္ရံ မလြတ္ခ်င္ပဲ ေဝ့ေဝ့လာ ေသးသည္။ အေတာ္ ရင္ေမာစရာ ေကာင္းသည္။


မင္းသမီးစခန္း

 
၁၉၈၉ ခုႏွစ္၌ မင္းသမီးစခန္းရဲေမ ဝင္းဝင္းမူ ဦးေဆာင္ၿပီး လက္ပစ္ဗံုးပစ္ အနီးကပ္တုိက္ပြဲေနသည့္ပံုကုိ ကြၽန္ေတာ္ကုိယ္တုိင္ရုိက္ကူးခဲ့ၿပီး ပုိ႔စ္ကတ္ထုတ္ရန္ စီစဥ္ခဲ့ေသာ္လည္း မထုတ္ျဖစ္ခဲ့။

ေက်ာင္းသားစခန္းမ်ားတြင္ စိတ္ဓါတ္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ စခန္းတြင္းစည္းကမ္းေသဝပ္မႈအားေကာင္းေသာစခန္း ကို ေျပာပါဆိုလွ်င္ ေတာင္ဖက္စြန္း မင္းသမီးႏွင့္ မိုးေထာင္စခန္းကုိ ေျပာရမည္ျဖစ္သည္။ မင္းသမီးစခန္းႏွင့္ မိုးေထာင္စခန္းတို႔သည္ တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခုကပ္ေနၾကသည္ သိပ္မကြာေဝးလွ။ ေကအင္န္ယူ ဘိတ္၊ ထားဝယ္　ခရိုင္ထဲတြင္ ရွိသည္။ ဘိတ္၊ ထားဝယ္မွ ေတာခိုလာေသာ ေက်ာင္းသားအမ်ားစု စုေဝးေရာက္ရွိရာ ေနရာ ျဖစ္သည္။ မင္းသမီးစခန္းတြင္ လူေပါင္း ၇၀၀ ခန္႔ရွိသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားအျပင္ ေက်ာင္းသူမ်ားလည္း ပါသည္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား အစ၊ အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ား အလယ္၊ အလယ္တန္း ေက်ာင္းသားမ်ားအဆံုး တန္းလံုးကြ်တ္ ေတာခိုလာၾကသည့္ အုပ္စုမ်ားပါ ပါဝင္သည္အထိ ေတာ္လွန္ေရး　စိတ္ဓါတ္ ျပင္းထန္ေသာ စခန္းႏွစ္ခုျဖစ္သည္။ မိုးေထာင္စခန္းတြင္ လူေပါင္း ၃၀၀ ခန္႔ရွိသည္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ရဲေဘာ္သံုးက်ိတ္ ျပည္ဝင္သည့္အခါ ဘိတ္၊ ထားဝယ္သားတို႔ ျမန္မာလြတ္လပ္ေရး တပ္မေတာ္ႏွင့္အတူ ပူးေပါင္းခဲ့ၾကသည့္နည္းတူ။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုႀကီးတြင္လည္း ဘိတ္၊ ထားဝယ္သားတို႔ တက္ၾကြစြာ ပါဝင္ဆင္ႏြဲခဲ့ၾကၿပီး စစ္အာဏာသိမ္းၿပီးေနာက္ တနၤသာရီတိုင္းတြင္ရွိ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသားမ်ား၊ အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားပါ အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ထြက္ခြါလာခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္တြင္ ဘိတ္၊ ထားဝယ္သားတို႔အမ်ားစုပါဝင္ခဲ့သလို ျမန္မာနိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးတြင္လည္း ဘိတ္၊ ထားဝယ္ ေက်ာင္းသားတို႔က ေနာက္က်ျခင္းမရွိဘဲ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္အျပည့္၊ တိုင္းျပည္ခ်စ္စိတ္အျပည့္ႏွင့္ ေက်ာင္းစာသင္ခန္းမ်ားကိို စြန္႔၍ ပါဝင္လာခဲ့ၾကသည္။


ပေလာ အလယ္တန္းေက်ာင္းဆရာ ဦးဟန္လင္းက ဦးေဆာင္ၿပီး ေတာမခိုခင္ သရဏဂံုတင္ေနစဥ္


ပေလာ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားေတာမခိုခင္ ေက်ာင္းေရွ႕အမွတ္တရ


ပေလာမွေက်ာင္းသားမ်ား ေတာမခုိခင္ ဆံပင္ညပ္ေနစဥ္


မင္းသမီးစခန္းသုိ႔ေရာက္ရွိၿပီး စစ္သင္တန္းတက္ေနေသာ ေက်ာင္းသား၊မ်ားကုိ Court Robison တုိ႔မွ ေမးျမန္းေနစဥ္


မင္းသမီးစခန္းသုိ႔ေရာက္ရွိၿပီး စစ္သင္တန္းတက္ေနေသာ ေက်ာင္းသူေအးေအး (လက္ရွိ ABSDF ဒုဥကၠ႒ မ်ဳိးဝင္း၏ဇနီး) ကုိ Karin မွ ေမးျမန္းေနသည္ကုိ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္မွ စကားျပန္ေပးေနစဥ္

ပေလာၿမိဳ႕မွ ေက်ာင္းဆရာ ဦးဟန္လင္းေခါင္းေဆာင္၍ ပုေလာေက်ာင္းသားမ်ား အစုလိုက္တန္းလံုးကြ်တ္ ေတာခိုလာခဲ့ၾကသည္။ ေတာမခိုခင္ ဆံပင္ညွပ္ျခင္း၊ စုေပါင္းသရဏဂံုတင္ျခင္းတို႔ကို ျပဳလုပ္ၾကၿပီးမွ ေတာတြင္းသို႔ ထြက္ခြါလာခဲ့ၾကသည္။　ထို႔အတူ ထားဝယ္ၿမိဳ႕နယ္လံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားသမဂၢဥကၠ႒ ကိုတင္ေလးဦးစီးသည့္ ထားဝယ္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္လည္း ထားဝယ္ၿမိဳ႕ နယ္လံုးဆိုင္ရာ ဒီမိုကေရစီတပ္ဦး ဥကၠ႒ ေျမာင္းပုလဲ၊ အလကေက်ာင္းအုပ္ဆရာႀကီး ဦးပန္းေက်ာ္အား စစ္တပ္က ေဆြးေႏြးရန္ ဖိတ္ေခၚၿပီး တပ္ဦးရံုးတြင္ တင္ထားေသာဆိုင္းဘုတ္ႏွင့္ ခြပ္ေဒါင္းအလံေတာ္အား စစ္ေၾကာင္းမွဴး ဒုတိယဗိုလ္မွဴးႀကီး ျမင့္သိန္းက ျဖဳတ္ခ်ခိုင္းရာ ဆရာႀကီးက ျဖဳတ္ခ်ရန္မျဖစ္နိုင္ေၾကာင္းျငင္းဆိုၿပီးေနာက္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးျမင့္သိန္းက ၅ မိနစ္ အခ်ိန္ေပးမည္ဟု ရာဇသံေပးသည့္အခါ ဦးပန္းေက်ာ္အား စည္းရံုးေရးမွဴး ကိုေအာင္ျမင့္ (ေနာင္တြင္ မင္းသမီးစခန္း ဒုရင္းမွဴး ျဖစ္လာသူ) က အေျခအေနမေကာင္းသျဖင့္ ဆြဲေခၚလာရာ ဦးပန္းေက်ာ္က လိုက္လာၿပီး ၃ မိနစ္အတြင္းမွာ ဗိုလ္ႀကီးတင္ဝင္းဆိုသူက ပစၥတိုေသနတ္ကို ေျဖာက္ကနဲ ေမာင္းတင္လိုက္သံ ၾကားရသျဖင့္ ဦးပန္းေက်ာ္က လွည့္ၾကည့္စဥ္ ဗိုလ္ႀကီးတင္ဝင္းက ဦးေခါင္းကိုခ်ိန္၍ ေနာက္မွပစ္ထည့္လိုက္ရာ ဆရာႀကီး ပြဲခ်င္းၿပီး ေသဆံုးသြားခဲ့သည္။ ကိုေအာင္ျမင့္လည္း ဒိုင္ဗင္ထိုး၍ က်ဥ္ဆံမ်ား ပလူပံ်ေနသည့္ၾကားမွ ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္လာခဲ့သည္။

ကိုတင္ေလးတို႔ ထားဝယ္ေက်ာင္းသားသမဂၢမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ဦးေဆာင္ၿပီး ေကအင္န္ယူ ဘိတ္၊ ထားဝယ္ရံုး တည္ရွိရာ ထီးထာႏွင့္ ထိုင္းနယ္စပ္ရွိ နတ္အိမ္ေထာင္စသည့္ နယ္စပ္ ေကအင္န္ယူနယ္ေျမစခန္းမ်ားသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ၿပီး ထိုမွတဆင့္ မင္းသမီးႏွင့္ မိုးေထာင္စခန္းမ်ားကို ေကအင္န္ယူအကူအညီႏွင့္ တည္ေထာင္ၿပီးေနၾကသည္။ ကိုတင္ေလး (တတိယႏွစ္။ ရုကၡေဗဒ၊ ေမာ္လၿမိဳင္တကၠသုိလ္) ႏွင့္ ပါလာေသာ ကုိေက်ာ္ေအာင္ (ပထမႏွစ္၊ စိတ္ပညာ၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္)၊ ကုိေအာင္မုိးျမတ္ (ေနာက္ဆံုးႏွစ္အပုိင္း (က)၊ သြားဘက္ဆုိင္ရာေဆးတကၠသုိလ္၊ ရန္ကုန္)၊ ကုိစုိးစုိး (ပထမႏွစ္၊ ပါဠိ၊ ၾကည့္ျမင္တုိင္နယ္ေျမ၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္)၊ ကုိစုိးေအာင္ခင္ (ဒုတိယႏွစ္၊ ရူပေဗဒ၊ ထားဝယ္ေကာလိပ္)၊ ကုိျမင့္သိန္း (LLB, ေနာက္ဆံုးႏွစ္အပုိင္း (က)၊ ေဆးတကၠသုိလ္ (၂) မဂၤလာဒံု၌ ပညာသင္ၾကားေနစဥ္၊ ဦးသန္႔အေရးအခင္းတြင္ ဦးေဆာင္ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ေထာင္ေလးႏွစ္က်ခဲ့သည္)  ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၅ ဦး စုစုေပါင္း ၆ ဦး ကရင္စခန္းတြင္ မေနဘဲ စခန္းသစ္ရွာမည္ဟု ထြက္သြားရာ လမ္းတြင္ ေပ်ာက္သြားခဲ့သည္။ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ကိုတင္ေလး၊ ကုိေက်ာ္ေအာင္ႏွင့္ ကုိေအာင္မုိးျမတ္တုိ႔သည္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊  ဒီဇင္ဘာလ၊ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ မင္းသမီးစခန္းမွ ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔သြားရာ  ေကအင္န္ယူနယ္ေျမ၊ ထားဝယ္ခရုိင္တြင္ ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ကုိစုိးစုိး၊ ကုိစုိးေအာင္ခင္ႏွင့္ ကုိျမင့္သိန္းတုိ႔သည္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊  ေဖေဖာ္ဝါရီလ၊ ၂၂ ရက္ေန႔တြင္ မင္းသမီးစခန္းမွေရွ႕တန္းနယ္ေျမသုိ႔ ထြက္ခြာစဥ္ လမ္းခရီး၌  ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ယင္းေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ၆ ဦးကုိ ေကအင္ယူဘိတ္ထားဝယ္စခန္းမွ ရွင္းျပစ္လိုက္သည္ဟု မင္းသမီးစခန္းဥကၠ႒ ျဖစ္ခဲ့သူ ကိုတင္ေလးသူငယ္ခ်င္း ကိုေအာင္သန္းဝင္းက ေျပာျပ၍ သိရွိရသည္။ သို႔ရာတြင္ မည္သည့္ေနရာတြင္ မည္သူက အမိန္႔ေပး၍သတ္ခဲ့သည္ကို ယေန႔ထက္ထိ မသိရေသးေခ်။ မင္းသမီးစခန္းတြင္ မိန္းကေလးမ်ားလည္း ပါဝင္သည္။

မင္းသမီးစခန္းရွိ ရဲေဘာ္ရဲေမမ်ားသည္ စည္းကမ္းေသဝပ္မႈရွိသည္။ ညီညြတ္မႈရွိသည္မွာ အားရစရာ ေကာင္းလွသည္။ မင္းသမီးစခန္းသို႔ ကိုယ့္စားရိတ္ႏွင့္ ကိုယ္လာၿပီး စစ္သင္တန္းေပးေသာ ျပင္သစ္စစ္သားက ကြ်န္ေတာ့္အား ေျပာျပသည့္ စကားကုိ ယေန႔ထက္တိုင္ မွတ္မိေနေသးသည္။ သူက “မင္းတို႔ ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္ေတြကို ငါစစ္ပညာ သင္ေပးရတာ သိပ္အားရတယ္၊ ကရင္စစ္သားေတြနဲ႔မတူဘူး” ဟု သူက ေျပာသည္။ “ဘယ္လိုမတူတာလဲ” ဟု ေမးသည့္အခါ သူက “မင္းတို႔လူေတြမွာ သင္ခ်င္တတ္ခ်င္တဲ့ စိတ္ျပင္းျပင္းထန္ထန္ရွိတယ္၊ တိုက္မယ္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ယံုၾကည္ခ်က္ရွိတယ္၊ ကရင္စစ္သားေတြက တက္ခိုင္းလို႔သာ လာတက္ရတာ စိတ္ပါလို႔မဟုတ္ဘူး အဲဒါကြာတယ္” ဟု ေျပာျပဖူးသည္။ ထူးဆန္းသည္မွာ သူႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုအတြင္း ဦးေထြးျမင့္ အကူအညီျဖင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေက်ာင္းသားသမဂၢျပန္ၾကားေရး အေနျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔သူငယ္ခ်င္းတစ္သိုက္ ဗီဒီယိုအင္တာဗ်ဴးလုပ္စဥ္ ေဒၚစုက ေမတၱာရပ္ခံ၍ ဆရာႀကီးဦးဝင္းတင္က သူ႔အားေမးၿပီး သူကေျဖသည္ကို ျပဳလုပ္လိုသည္ ဆိုသျဖင့္ သေဘာတူၿပီး လုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထိုစဥ္က ယင္းျပင္သစ္လူမ်ိဳးသည္လည္း သတင္းေထာက္အျဖစ္ လာေရာက္ခဲ့သျဖင့္ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ မိုက္ကယ္အဲရစ္ကလည္း တိုက္ပံုဝတ္လ်က္ သူႏွင့္ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို မြန္မြန္ရည္ရည္ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့သည္ကုိ မွတ္မိေနေသးသည္။ သူ႔ကို မင္းသမီးစခန္းတြင္ စစ္သင္တန္း ေပးေနေသာစစ္သားအျဖစ္ ျပန္ေတြ႔ရသည့္အခါ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္မွတ္မိၾကသျဖင့္ ဝမ္းသာအဲလဲ ႏွဳတ္ဆက္ခဲ့ၾကသည္။  

မင္းသမီးစခန္းတြင္ရွိ မိန္းကေလးေတြထဲမွာ စီစီေအး၊ စႏၵာခိုင္၊ ေအးေအး၊ ဝင္းဝင္းမူ၊ သန္းေထြးၾကဴ၊ ခင္ေထြးၾကဴတုိ႔ ညီအစ္မ၊ အင္ယု၊ မိခ်ာ၊ နတ္အိမ္ေထာင္တပ္ခြဲမွဴး ဘိုင္သိန္းျမင့္ (ေရးတိုက္ပြဲ၌ အရွင္ဖမ္းမိၿပီး အသတ္ခံရ) ၏ ညီမ မိဂန္း တို႔ကို မွတ္မိေနေသးသည္။ ငယ္ရြယ္နုပ်ိဳေသာမိန္းကေလးမ်ား ေယာက္်ားေလး မ်ားႏွင့္ရင္ေဘာင္တန္းၿပီး ေတာခိုလာသည့္စိတ္ဓါတ္ကို အထူးေလးစားမိခဲ့သည္။