"ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ" အပုိင္း ၁၅ - ၁၆

 

"ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ" အပုိင္း ၁၅

February 1, 2014 at 6:36am

၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ ၃၀ ရက္ ၾကာသာပေတးေန႔ထုတ္မွာပါတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကုိယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးရွည္ "ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ
ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ" အပုိင္း ၁၅

ယခင္အပတ္မွအဆက္

ထိုကဲ့သို႔ စခန္းမ်ားမွ ျပန္လိုသူမ်ား ထိုင္းဖက္ကူးၿပီး သတင္းမီဒီယာမ်ားေရွ႕တြင္ ေက်ာင္းသားမ်ား အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ျပန္သည္ကို ေတြ႔ပါက ျပည္တြင္းမွ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ား စိတ္ဓါတ္က်မည့္အျပင္ စခန္းတြင္းရွိ ရဲေဘာ္မ်ားလည္း စိတ္ဓါတ္မ်ားစြာ က်ဆင္းနိုင္သည့္ အတြက္ မာနယ္ပေလာတြင္ စည္းေဝးၾကၿပီး ျပန္လိုသူမ်ားကုိ ျပန္ခြင့္ျပဳမည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုင္းအစိုးရ၏ တပ္ခ္စခန္းမွျဖတ္ၿပီး ျပန္ျခင္းထက္ စခန္းအသီးသီးမွ ျပန္လိုသူမ်ားအားလံုးကိုစုၿပီး မဟာမိတ္က လမ္းျပေပးသည့္ အတြင္းလမ္းမွ ျပန္ခြင့္ျပဳရန္ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ အဓိကအခ်က္မွာ ေက်ာင္းသားမ်ား စိတ္ဓါတ္မခိုင္မာ၊ အၾကမ္းမခံနိင္ဆိုသည့္ အျမင္မ်ိဳး မျမင္ေစရန္ႏွင့္ ရန္သူ၏သေဘာထားႀကီးမႈေၾကာင့္ ေထာင္ႏွင့္ခ်ီၿပီး ျပန္လာသည္ဟု နိုင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္ခြင့္ မေပးလို၍ ျဖစ္သည္။ ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို စခန္းအသီးသီး နယ္ေျမအသီးသီးသို႔ အေၾကာင္းၾကားခဲ့ၿပီးေနာက္ ျပန္လိုေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို သံလြင္ ဦးသုထစခန္းတြင္ အနီးအနား၌ရွိသည့္ စခန္းမ်ားမွ တပ္ရင္းမ်ားကိုေခၚၿပီး ရဲေဘာ္မ်ားထဲမွ ျပန္လိုသူမ်ား ဘယ္ဖက္ကိုသြား ေတာ္လွန္ေရးဆက္လုပ္ခ်င္သူမ်ား ညာဖက္ကိုထြက္ဟု ေဘာလံုးကြင္းထဲတြင္ ျပန္လိုသူႏွင့္ မျပန္လိုသူမ်ားကို ခြဲထုတ္သည့္အခါ ျပန္လိုသူႏွင့္ မျပန္လိုသူ တစ္ဝက္ တစ္ဝက္စီ ျဖစ္ေနခဲ့သည္ဟု ထိုစဥ္က ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် လူစစ္ခြဲေပးခဲ့သည့္ ကိုသန္းဝင္းက ျပန္ေျပာျပသျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္ထားခဲ့သည္။ ျပန္မည့္သူမ်ားကို ေကအင္န္ယူက လမ္းေၾကာင္းေပး၍ ျပန္ခြင့္ျပဳသည္ တစ္ဖက္ႏွင့္ တစ္ဖက္ခြဲျခားၿပီးေနာက္ ျပန္မည့္သူမ်ားက မျပန္ဘဲေနရစ္သည့္ သူတို႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို “ေယာက္ဖေရ သြားၿပီေဟ့၊ ေနာက္မ်ားမွ ျပန္ေတြ႔ၾကမယ္” “သြားေတာ့၊ သူငယ္ခ်င္းေရ ရန္ကုန္မွာ ျပန္ဆံုၾကမယ္” စသည္ျဖင့္ ႏွဳတ္ဆက္ၿပီး လူတန္းႀကီးျဖင့္ျပန္သြားၾကသည္မွာ အလြန္ဝမ္းနည္းစရာပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုတစ္ေနရာတည္း၌ စုစုေပါင္း ျပန္သြားသူ ၅၀၀ ႏွင့္ ၇၀၀ ၾကားရွိၿပီး က်န္ရစ္သူ ၁၀၀၀ ခန္႔ ရွိခဲ့သည္။ ထိုကဲ့သို႔ စစ္အစိုးရ၏ႏိုင္ငံေရး ကစားမႈေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ ေတာတြင္းဒုကၡမ်ားေၾကာင့္လည္းေကာင္း ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သည္ လူအင္အား တစ္ေသာင္းေက်ာ္မွေန၍ ၃ လ အၾကာတြင္ အင္အား ၅၀၀၀ ေလာက္အထိ ထက္ဝက္ခန္႔ က်ဆင္းသြားခဲ့သည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားျပန္သြားသည့္ အျခားအေၾကာင္းတစ္ရပ္မွာ လူငယ္မ်ားပီပီ စိတ္ျမန္လက္ျမန္ စစ္သင္တန္းတက္ လက္နက္ယူၿပီး ျပည္တြင္းအျမန္ျပန္ဝင္၍ ျပန္တိုက္ခ်င္ေသာ္လည္း ေတာတြင္းေရာက္ၿပီး ေသနတ္အစား ဝါးတုတ္မ်ားျဖင့္ သင္တန္းတက္ရျခင္း တကယ့္ေသနတ္ကို မကိုင္ေဆာင္ရျခင္း၊ အဓိကလက္နက္မ်ား ထင္သလို မရရွိခဲ့ျခင္းသည္လည္း ပါဝင္သည္။

ေရေက်ာ္စခန္းတြင္ အာဏာသိမ္းျခင္း 
ကြ်န္ေတာ္တို႔ဗဟိုေကာ္မီတီသည္ ကိုၾကည္မုိးႏွင့္ ကိုစိုင္းမ်ိဳးဝင္းထြန္းတို႔ ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္၊ ကိုသန္းဝင္း၊ ကိုကိုေလး၊ ကိုထြန္းဦးတို႔ေလာက္သာက်န္ေတာ့သည္အတြက္ ကိုထြန္းဦးမွ ခရက္ေဒးစခန္းတြင္ အစည္းအေဝးေခၚ၍ မည္ကဲ့သို႔ ေရွ႕ဆက္လုပ္ၾကမည္ကို တုိင္ပင္ၾကရန္ ခ်ိန္းဆိုခဲ့ၾကပါသည္။ ကိုသန္းဝင္းမွာ ဘန္ေကာက္သို႔ တက္ေနသျဖင့္ အစည္းအေဝးတက္ရန္အတြက္ ဆင္းလာခဲ့ရန္ အေၾကာင္းၾကားရာ ကိုသန္းဝင္းက မနက္အေရာက္ ဆင္းလာမည္ဆိုသျဖင့္ ေစာင့္ဆိုင္းေနရာ မနက္ေရာက္သည့္အခါ တပ္ခ္ေတာင္ၾကားဂိတ္တြင္ ကိုသန္းဝင္းကို ထိုင္းနယ္ျခားေစာင့္တပ္က ဖမ္းထားေၾကာင္း သတင္းပို႔လာခဲ့သည္။ ခရက္ေဒးစခန္းတြင္ အစည္းအေဝးလုပ္ရန္ ခ်ိန္းထားသည္ကလည္းရွိသျဖင့္ ကိုကိုေလးကို အရင္သြားႏွင့္ ရန္ေျပာၿပီး လိုင္းကားႏွင့္ တင္လႊတ္လိုက္သည္။ ကိုသန္းဝင္းကို ဖမ္းထားသည့္အတြက္ စိတ္ပူၿပီး ထိုင္းေထာက္လွန္းေရးထံုေလးထံ ဖုန္းဆက္အေၾကာင္းၾကားျခင္း၊ ဗိုလ္မွဴးစိုးစိုးထံ အကူအညီလွမ္းေတာင္းျခင္း တို႔ကိုျပဳလုပ္ၿပီး အေျခအေနကို ေစာင့္ေနခဲ့သည္။ ေန႔လည္ေလာက္တြင္ ကိုကိုေလး မ်က္စိပ်က္ မ်က္ႏွာပ်က္ႏွင့္ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ဗဟိုေကာ္မီတီကို ထြန္းဦးမွ ဦးေဆာင္ၿပီး ဖ်က္သိမ္းလိုက္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားလာခဲ့ရာ အံ့ၾသသြားမိပါေတာ့သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ကိုသန္းဝင္းထံမွ သူ႔အားလႊတ္လိုက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ဗိုလ္မွဴးစိုးစိုး ကိုယ္တိုင္လာေရာက္ၿပီး ထုတ္ေပးသည့္အတြက္ ျပန္လာေနၿပီဆုိသျဖင့္ ေရေက်ာ္စခန္းသို႔ လိုက္ခဲ့ရန္ မွာၾကားၿပီး ကိုကိုေလးကိုေခၚကာ အားခ်င္းထြက္ခဲ့ရသည္။

စခန္းသို႔ ေန႔လည္ ၂ နာရီခန္႔တြင္ ေရာက္သည့္အခါ ကိုထြန္းဦး၊ ကိုေအာင္ၾကည္ဦး၊ ေကအင္ယူနယ္ေျမ ဗဟိုေကာ္မီတီဥကၠ႒ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ (ဆယ္ျပား)၊ ကရင္နီနယ္ေျမေကာ္မီတီ ေက်ာင္းသားစခန္း ဥကၠ႒ ရစ္ခ်က္ေဌးရယ္၊ ေမာင္ဝင္း၊ ဆန္နီမရင္ဒါတို႔ကို ေတြ႔ရသည္။ အစည္းအေဝးေခၚထားရာ အခ်ိန္မီ ေရာက္မလာ သည့္အတြက္ ဗဟိုေကာ္မီတီကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ဆယ္ျပားေက်ာ္ေက်ာ္ႏွင့္ ထြန္းဦးတို႔က ရွင္းျပသည္။  သူတို႔ေဘးတြင္လည္း ဗဟိုကိုဖ်က္သိမ္းလိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ ရိုက္ႏွိပ္ထားသည့္ စာရြက္တစ္ထပ္ႀကီးကို ေတြ႔ရသည္။
ကြ်န္ေတာ္က ထြန္းဦးကို အေတာ္စိတ္ဆိုးသြားသည္၊ အမ်ားေရွ႕တြင္ သူ႔ကို တည့္တည့္ၾကည့္ၿပီး “မင္းဒီလိုမလုပ္သင့္ဘူး” ဟု ေျပာလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္က သူတို႔အားလံုးကို “မင္းတို႔မွာ ဒီလိုလုပ္ပိုင္ခြင့္မရွိဘူး၊ ဗဟိုေကာ္မီတီဆိုတာ ညီလာခံကေန ဖြဲ႔ေပးလိုက္တာ။ ဒါေၾကာင့္ လူမရွိေတာ့ရင္လည္း ညီလာခံကသာ ဖ်က္သိမ္းပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ မင္းတို႔လုပ္ရမွာ တစ္နည္းဘဲရွိတယ္ အေရးေပၚညီလာခံေခၚၿပီး အဲဒီညီလာခံကေန ဗဟိုေကာ္မတီအသစ္ကို ဖြဲ႔ေပးလိုက္ရင္ ၿပီးတာဘဲ။ မင္းတို႔က အေရးေပၚညီလာခံ က်င္းပေရး ေကာ္မတီလုပ္ၿပီး ညီလာခံႀကီး ျဖစ္ေအာင္လုပ္ၾက၊ ဒီတာဝန္ကို မင္းတို႔ယူ၊ ေနာက္ၿပီး ABSDF စဖြဲ႔တာ ႏိုဝင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔ကမွဖြဲ႔ခဲ့တာ၊ ဖြဲ႔ၿပီး အခု ၃ လပဲရွိေသးတယ္။ ငါတို႔ဗဟိုပ်က္သြားျပီလို႔ ေၾကညာခ်က္ထုတ္လို႔ ဘာႏိုင္ငံေရးအက်ိဳးအျမတ္မွ မရဘဲ ငါတို႔ကို အားကိုးေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးလိုက္သလို ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္။ ရန္သူ႔ကိုလည္း ငါတို႔ကို ထိုးႏွက္နိုင္တဲ့ အခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးေပးလိုက္သလိုျဖစ္တဲ့အတြက္ မလုပ္သင့္ဘူး” ဟု ေျပာသည့္အခါ အားလံုးက သေဘာတူၿပီး ကြ်န္ေတာ္ေျပာသည့္အတိုင္း အေရးေပၚညီလာခံႀကီး ေခၚယူမည္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာတူညီခဲ့ ၾကသည္။ ရစ္ခ်က္ေဌးရယ္က “အကိုႀကီးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ တိုက္တာမဟုတ္ပါဘူး ဟိုေကာင္ေတြ ဝင္းမိုး၊ ေအာင္ႏိုင္တို႔ကို ထုတ္ျပစ္ခ်င္တာပါ။ အကိုႀကီးကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ေလးစားပါတယ္” ဟု ဆိုသည္။ အားလံုးက ကြ်န္ေတာ္ေျပာသည္ကို သေဘာတူၿပီးေနာက္ ကြ်န္ေတာ္က “မင္းတို႔ အခုရိုက္ထားတဲ့ ေၾကညာစာရြက္ေတြကို အျပင္မေရာက္ေစနဲ႔ အားလံုးကို မီးရွိဳ႕ဖ်က္စီးလိုက္။ ဒီအေၾကာင္းကို ဘယ္သူမွမသိေစနဲ႔” ဟု အမိန္႔ေပးခဲ့သည္၊ အားလံုးကလည္း ဖ်က္စီးပစ္မည္ဟု ကတိေပးသျဖင့္ စိတ္ေအးသြားသည္။ သို႔မဟုတ္ပါက ရန္သူထံ ေရာက္သြားၿပီး ABSDF အဖြဲ႔ႀကီး ပ်က္ေနပါျပီဆိုသည့္ စိတ္ဓါတ္စစ္ဆင္ေရး ဝင္လာနိုင္၍ ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ျပည္သူတို႔က ေက်ာင္းသားတပ္ႀကီး ခ်ီလာျပီ၊ ေက်ာင္းသားေတြ စစ္သင္တန္းတက္ေနတာ ၿပီးေတာ့မယ္၊ မၾကာခင္ ျပည္တြင္းကို ဝင္လာေတာ့မယ္ဆိုသည့္ သတင္းမ်ားျပည္တြင္းတြင္ ပ်ံႏွံေနခ်ိန္၌ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဗဟိုေကာ္မီတီသည္ အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာကြဲေနၿပီး ျပည္တြင္းျပန္ဝင္သူကျပန္ဝင္ အစိုးရ သတင္းေပးလုပ္သူကလုပ္ႏွင့္ ျဖစ္ပ်က္ေနျခင္းကို ျပည္သူမ်ားႏွင့္စခန္းရွိ ရဲေဘာ္မ်ားသိက မည္ကဲ့သို႔မွ် ထိန္းႏိုင္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထိုေန႔က ကြ်န္ေတာ္ အခ်ိန္မီ ေရာက္မသြားခဲ့ပါက ABSDF သမိုင္းသည္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေကာင္း ျဖစ္သြားေပလိမ့္မည္။

အေရးေပၚညီလာခံေခၚရန္ အေျခအေန ဖန္တီးလာျခင္း
ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမုိကရက္တစ္တပ္ဦးကို ဖြဲ႔စည္းၿပီး ၃ လ အၾကာတြင္ ပထမအၾကိမ္ ညီလာခံႀကီးတြင္ ေရြးခ်ယ္ခံခဲ့ရသည့္ ဗဟိုေကာ္မီတီဝင္မ်ား အခ်င္းခ်င္းေနရာကိစၥအတြက္ ညီညြတ္မႈမရွိျခင္း၊ အဖြဲ႔အစည္း အေတြ႔အၾကံဳ မရွိျခင္း၊ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈ မရွိျခင္း၊ မဟာမိတ္ေကအင္ယူ အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ မေျပလည္သျဖင့္ စခန္းမ်ားတြင္မေနဘဲ ထိုင္းျမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ျခင္း၊ စခန္းမ်ားမွလည္း ဗဟိုကို ေလးစားမႈမရွိဘဲ ေခါင္းေဆာင္လုပ္သူမ်ားကို အျမဲျပႆနာရွာၿပီး ကိုယ္စခန္းႏွင့္ကိုယ္ ဗိုလ္လုပ္ေနလိုေသာ သူမ်ားက ဦးေဆာင္ေနျခင္း၊ တို႔ေၾကာင့္ အေရးေပၚညီလာခံကိုေခၚခဲ့ရသည္။ စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ား မိမိဖါသာ မိမိစခန္းလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ဗဟိုႏွင့္ညွိႏွိဳင္းတိုင္ပင္မႈမျပဳလုပ္ဘဲ ေထာက္ပံ့ေငြမ်ားကို စခန္းအလိုက္ မိမိလမ္းေၾကာင္းႏွင့္ မိမိတက္၍ရွာသည္ကို မေျပာလိုေသာ္လည္း ဘန္ေကာက္တက္သည့္အခါ ေက်ာင္းသားေတာ္လွန္ေရးကို အားေပးကူညီေနေသာ ျမန္မာမ်ိဳးခ်စ္မ်ားကို ဗဟိုေကာ္မီတီသည္ အရည္အခ်င္း မရွိသည့္သူမ်ားမွ ဦးေဆာင္ေနေၾကာင္း ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ဆိုသူမွာလည္း ဘယ္ကေရာက္လာမွန္း မသိသည့္သူ ျဖစ္ေၾကာင္း ေကအင္ယူ လက္ကုိင္ဒုတ္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာျပီ္း သိကၡာခ်၍ သူတို႔စခန္းကိုသာ တိုက္ရိုက္ကူညီရန္ ေျပာၾကားၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုအခါ အကူအညီေပးေနေသာ အလွဴရွင္မ်ားက တစ္ဖက္စကားၾကားၿပီး မည္သူမွန္း မသိခင္ကတည္းက ဗဟိုေကာ္မီတီကို အလိုလိုရြံ႕မုန္းေနၾကသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ကူညီေပးေနသည္ဟု ၾကားသိရသည့္အတြက္ မိုးကုတ္ျမိဳ႕မွ ေဒၚမင္းမင္း (ယခုထိ မျမင္ဘူးပါ) ႏွင့္ ေဒၚခင္ျပံဳးတို႔ကို ဖံုန္းဆက္ၿပီး ေတြ႔ခ်င္ေၾကာင္းေျပာသည့္အခါ မအားေၾကာင္းေျပာ၍ ျငင္းဆိုျခင္း ခံခဲ့ရသည္။ ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ၿပီး ေဒၚခင္ျပံဳးႏွင့္ ေမာင္ႏွမတစ္ဝမ္းကြဲေတာ္သူ ေသာင္းထြန္းျမင့္ ဘန္ေကာက္ေရာက္၍ သူ႔အမႏွင့္ေတြ႔သည့္အခါ ကြ်န္ေတာ္သည္ သူ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေၾကာင္း လူေျဖာင့္ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ မိဘမ်ားကလည္း လူဂုဏ္တန္မ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားမွ ေဒၚခင္ျပံဳးႏွင့္ေတြ႔ၿပီး ခင္မင္ရင္းႏွီးသူမ်ား ျဖစ္လာခဲ့သည္။ သူတို႔ကူညီခဲ့သူမ်ား ျမန္မာျပည္ သတင္းစာမ်ားတြင္ မူးရူးၿပီး ႏိုက္ကလပ္မ်ားတြင္ အိပ္ေနသည့္ပံုမ်ားပါလာမွ ေတာ္လွန္ေရးကို တကယ္စိတ္ဓါတ္ႏွင့္ လုပ္ေနသူမ်ားႏွင့္ မလုပ္သူမ်ားကုိ ခြဲျခားသိလာခဲ့ၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္သည္ ကြ်န္ေတာ္ ဥကၠ႒ရာထူးမွ အနားယူၿပီးမွ ျဖစ္သည္။ မဟာမိတ္ေကအင္န္ယူမွလည္း ဗဟိုႏွင့္အျပိဳင္ ေကအင္န္ယူနယ္ေျမ ဗဟိုေကာ္မီတီကို ဖြဲ႔စည္းေပးၿပီး စင္ျပိဳင္ အားေပးသျဖင့္ ဗဟိုေကာ္မီတီသည္ အင္အားခ်ိနဲ႔လာၿပီး ေနာက္ဆံုး ကိုၾကည္မိုးႏွင့္ စိုင္းမ်ိဳးဝင္းထြန္းတို႔ ျပန္ပုိ႔ခံရၿပီးေနာက္တြင္ ဆက္လက္လုပ္ရန္ ႏွစ္ေယာက္တစ္ပိုင္းသာက်န္သည့္ဘဝသို႔ က်ေရာက္သြားခဲ့ရသည့္ အတြက္ အေရးေပၚညီလာခံေခၚသည့္ အေျခသို႔ဆိုက္ေရာက္လာခဲ့ေပသည္။

ဘန္ေကာက္တြင္ ဦးသန္႔သားမက္ေဒါက္တာတင္ျမင့္ဦးႏွင့္ေတြ႔ျခင္း။
ဘန္ေကာက္သို႔တက္ၿပီး သတင္းေထာက္မ်ားႏွင့္ေတြ႔ျခင္း၊ သံရံုးအဆက္အသြယ္မ်ားကို ရွာျခင္းတို႕ကို ျပဳလုပ္ရန္ ကိုကိုေလးႏွင့္ သိကြ်မ္းခင္မင္လာေသာဦးစိုးညြန္႔မိသားစုအိမ္တြင္ တည္းခိုၿပီး အလုပ္လုပ္စဥ္။ ဦးသန္႔သားမက္ ေဒါက္တာတင္ျမင့္ဦးတို႔ေနသည့္ေနရာသို႔ ေအးခ်မ္းႏိုင္တို႔က လိုက္ပို႔သျဖင့္ သြားဖူးသည္။ ေဒါက္တာတင္ျမင့္ဦးက ဦးသန္႔သမီး ေဒၚေအးေအးသန္႔ကိုယူထားၿပီး ထိုင္းရွိကုလသမဂၢရံုးတြင္ အရာရွိအျဖစ္ အလုပ္လုပ္ေနသူ ျဖစ္သည္။ ရွစ္ေလးလံုးအေရးအခင္းျဖစ္ၿပီးေနာက္ ျပည္ပသို႔ထြက္ခြါလာေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ျမန္မာအဖြဲ႔၏ ေခါင္းေဆာင္အေနႏွင့္ ကူညီေနသူျဖစ္ေၾကာင္းၾကားသိရသျဖင့္ သြားေရာက္ ေဆြးေႏြးျခင္း ျဖစ္သည္။ ဦးတင္ျမင့္ဦးက အသားျဖဴျဖဴ မြန္ရည္ေသာ အသြင္အျပင္ရွိၿပီး မ်က္မွန္အျမဲ တပ္ထားသူ ျဖစ္သည္။ အသက္က ထိုစဥ္က ၅၀ ခန္႔ ရွိျပီဟု ထင္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဧည့္ခံေကြ်းေမြးသည္။ သူတို႔ႏွင့္ ေဒါက္တာသာသာဦးကလည္း အတူေနသည္။ စကားစေျပာသည့္အခါ ဦးတင္ျမင့္ဦးက ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဘာမွမပူရန္ႏွင့္ သူ႔အေနႏွင့္ အေမရိကမွ အက္ဖ္ ၁၆ ဂ်က္ဖိုက္တာႏွစ္စင္းကို မွာထားၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာစစ္ဌာနခ်ဳပ္ကို ဗံုးၾကဲတိုက္ခိုက္လိုက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ့္အေတြ႔အၾကံဳအရ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းသိေသာ္လည္း လူမႈေရးအရ ျပံဳးၿပီးေနလိုက္သည္။ ေကာင္းသည္ ဆိုးသည္ဘာမွ် ျပန္မေျပာခဲ့။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံသည္ ႏုိင္ငံတစ္ခုကို ဝင္ေရာက္ဗံုးၾကဲတိုက္ခိုက္ရန္ ၾကက္ကေလး ငွက္ကေလးဖမ္းသလို အလြယ္တကူလုပ္၍ မရႏုိင္။ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔အစည္းတြင္ လံုျခံဳေရး ေကာင္စီအစည္းအေဝးေခၚၿပီး သေဘာတူညီခ်က္ ရယူရမည္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာစစ္အစိုးရအား အပစ္ေပး အေရးယူရန္ လံုျခံဳေရးေကာင္စီ အစည္းအေဝးတြင္ တင္ျပတိုင္း ရုရွားႏွင့္ တရုတ္ႏုိင္ငံတို႔မွ ဗီတိုအာဏာ သံုး၍ အျမဲတမ္း ပယ္ခ်ေနျခင္းေၾကာင့္ ထိုထက္ပို၍ ျပင္းထန္သည့္ ဝင္ေရာက္တို္က္ခိုက္မႈကို ျပဳလုပ္ျခင္းသည္ တိုင္းျပည္တစ္ခု၏ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကို က်ဴးေက်ာ္ျခင္းျဖစ္သည့္အျပင္ အိမ္နီးခ်င္းတရုတ္နိုင္ငံ၏ လံုျခံဳေရးကို တိုက္ရိုက္ျခိမ္းေျခာက္မႈအျဖစ္ တရုတ္ႏုိင္ငံမွယူဆၿပီး တရုတ္တပ္မ်ား ျမန္မာျပည္တြင္းသို႔ ေျမာက္ကိုရီးယားႏုိင္ငံတြင္း ဝင္ေရာက္ကူညီသကဲ့သို႔ ဝင္ေရာက္လာနိုင္သည္အထိ ဆိုးဝါးသြားနိုင္သျဖင့္ အေမရိကန္နိုင္ငံမွလည္း ျပဳလုပ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေခ်။ ဦးတင္ျမင့္ဦး၏စဥ္းစားေတြးေခၚမႈသည္ လက္ေတြ႕ႏွင့္ လံုးဝမအပ္စပ္ဘဲ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လြန္းသည္။
ေတာတြင္းစခန္းတြင္ရွိစဥ္ တစ္ည ခရက္ေဒးညေဈးတြင္ ထမင္းဝင္စားရာ ဝက္နံရိုးဟင္းကို မွာစားၿပီး အရိုးကိုက္လိုက္ရာ ဘယ္ဖက္ ေရွ႕သြားေဆြးေနသည့္အတြက္ စြပ္ထားေသာ အစြပ္ကြ်တ္၍ သြားက်ိဳးသြားသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားက ကြ်န္ေတာ့္ကြယ္ရာတြင္ ငွက္က႒ဟု ေခၚရာမွ ငွက္က်ိဳးႀကီးဟု ေခၚၾကသည္။
ဦးတင္ျမင့္ဦးႏွင့္ အေရးေပၚညီလာခံမက်င္းပမီ ေနာက္တစ္ေခါက္ ေတြ႕ၾကသည့္အခါ သူကကြ်န္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔ဝင္ မည္မွ်ရွိသနည္းဟု ေမးျမန္းလာသျဖင့္ ၆၀၀၀ ႏွင့္ ၇၀၀၀ ၾကားရွိေသးေၾကာင္း ေျပာသည့္အခါ သူက အားလံုးအတြက္ လက္နက္အျပည့္အစံု တပ္ဆင္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း မည္မွ် ကုန္က်ႏိုင္ သလဲဟု ထပ္ေမးလာသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္က အားလံုးလက္နက္တပ္ဆင္ေပးလွ်င္ ေငြေၾကးကုန္က်မႈ အရမ္းမ်ားေနမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ထိုေၾကာင့္ လုပ္နိုင္ေသာအလုပ္ကိုသာ သူ႔အေနႏွင့္ စဥ္းစားေစလိုေၾကာင္း၊ သူေျပာေနသည္မွာ လက္ေတြ႔တြင္ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းေျပာၿပီး၊ သူအမွန္တကယ္တတ္ႏိုင္လွ်င္ ပထမဦးဆံုး ေက်ာင္းသားရဲေဘာ္မ်ားကို အေမရိကန္ယူနီေဖါင္း အျပည့္အစံု တပ္ဆင္ေပးရန္ ျဖစ္သည္။ လက္ေတြ႕က်က် ယူနီေဖါင္းမ်ားကုိ ယခုဝယ္ေပးလွ်င္ ယခုပင္ ထိုင္းတြင္ဝယ္ၿပီး စခန္းမ်ားကို ေပးမည္ဟု ေျပာလိုက္သည့္အခါ ဦးတင္ျမင့္ဦး အေတာ္မ်က္ႏွာပ်က္သြားခဲ့သည္။ လက္ေတြ႔မဆန္ဘဲ သူစိတ္ကူးယဥ္ေျပာေနသည္ကို လိုက္၍ ေခါင္းျငိမ့္လိုေသာဆႏၵ ကြ်န္ေတာ့္တြင္ မရွိေတာ့ေခ်။ ကြ်န္ေတာ္သည္ လက္ေတြ႔သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္ ေျပာသလိုလုပ္ၿပီး လုပ္သမွ်ကိုလည္း ျပန္ေျပာရဲသူ ျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္က ျပန္ေတာ့မည္ဟုဆိုသည့္အခါ ဦးတင္ျမင့္ဦးက “ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ခင္ဗ်ားလူႀကီးလုပ္ၿပီး ေရွ႕သြားက်ိဳးေနတာ ၾကည့္မေကာင္းပါဘူးဗ်ာ သြားျပန္စိုက္ပါ” ဟုေျပာၿပီး ဘတ္ေငြသံုးေထာင္ အတင္းေပး၍ ယူလိုက္သည္။ ထိုဘတ္ေငြသံုးေထာင္သည္ တစ္ခ်ိန္တြင္ ေတာ္လွန္ေရးတြင္ သမုိင္းတစ္ခုကို ဖန္တီးေပးခဲ့သည္ဆိုက မမွားေခ်။

ဗဟိုေကာ္မီတီႏွင္ ့စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားအစည္းအေဝး ျပဳလုပ္ျခင္း
အေရးေပၚညီလာခံမတိုင္မီ ဗဟိုေကာ္မီတီႏွင့္ စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားအားလံုး ေဖေဖၚဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ေတြ႔ၾကသည့္အခါ အစည္းအေဝး ျပဳလုပ္ၾကၿပီး ထိုအေရးေပၚအစည္းအေဝးတြင္ ကိုထြန္းဦးက ဝင္းမိုး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦးတို႔ကို စြဲခ်က္တင္သည္။ သူတို႔သံုးေယာက္သည္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အျဖစ္　ထိပ္ပိုင္းမွ အေရြးခံရေသာ္လည္း ဗဟိုရံုးတြင္　လာေရာက္ေနထိုင္ျခင္းမရွိဘဲ ဘန္ေကာက္မွ ေထာက္ပံ့ေၾကးေငြမ်ား ေတာင္းယူၿပီး မဲေဆာက္ျမိဳ႕တြင္ အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ ေနေနၾကသည္။ ABSDF ကို　ဆန္႔က်င္ေနသည္၊ မဟာမိတ္ေကအင္ယူကို စာထုတ္တိုက္ခိုက္သျဖင့္ ဗဟိုေကာ္မီတီတခုလံုးႏွင့္ မဟာမိတ္ဆက္ဆံေရးကို မ်ားစြာ ထိခိုက္လာခဲ့ၿပီး အခက္အခဲမ်ား ရင္ဆိုင္လာရသည္။ ဗဟိုေကာ္မီတီ တာဝန္မယူေသာ္လည္း တာဝန္မွလည္း မႏွဳတ္ထြက္ဘဲ သူတို႔လုပ္ခ်င္ရာကိုလုပ္ေနၿပီး ရာထူးအရွိန္ကို အသံုးျပဳၿပီး သတင္းစာမ်ားတြင္ ေျပာဆိုေနခဲ့သည္။ တာဝန္ယူမွဳမရွိ တာဝန္ခံမွဳမရွိေသာ္လည္း တာဝန္မွႏွဳတ္ထြက္ျခင္းလည္း မလုပ္ဘဲ ေနခဲ့သည္။


ရဲေမစန္းစန္းခ်ိဳပို႔စကတ္ပံု

ရန္ပံုေငြရွာရန္အတြက္ ေရေက်ာ္စခန္းမွ ရဲေမ စန္းစန္းခ်ိဳက　သရုပ္ေဆာင္၍ အမ္　၁၆ ေသနတ္ကို ကိုင္ၿပီး　ခ်ိန္ေနသည့္ ပို႔စကတ္္ (Post Card) ကိုထုတ္ေဝရန္ ကိုထြန္းဦးက ေကအုိင္ေအကို အကူအညီေတာင္းခဲ့သည္။ ေကအိုင္ေအက ဆိုင္သို႔ပို႔၍ ပံုႏွိပ္ေစၿပီး ရရွိလာသည့္အခါ အားလံုးကို ထြန္းဦးအား　မေပးဘဲ အခု ၁၀၀ ခန္႔ကို ကိုဝင္းမုိးတို႔အား ေပးလိုက္သည္။ ကိုဝင္းမိုးတို႔က ယင္းပို႔စကတ္္မ်ားထဲမွ ၅၀ခန္႔ကို တင္ေမာင္ဆန္းအား ေပးလိုက္ၿပီး မဲေဆာက္တြင္ တင္ေမာင္ဆန္းက ပို႔စကတ္္တစ္ခုကို ဘတ္ ၅၀၀ - ၁၀၀၀ စသည္ျဖင့္ ကုန္သည္မ်ားကို လိုက္လံေရာင္းခ်ေနေၾကာင္း ၾကားသိရေသာအခါ ကိုထြန္းဦးကို ပို၍ ေဒါသထြက္ေစခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔သံုးဦးကို ထုတ္ပစ္ရန္တင္ျပသည္။ ထို႔ျပင္ သူတို႔အုပ္စုမွ ရခိုင္ေက်ာ္ထင္သည္ ဘ႑ာေရးေကာ္မီတီ အတြင္းေရးမွဴးအျဖစ္ အေရြးခံရေသာ္လည္း အပ္ထားသည့္ရွိစုမဲ့စု ရန္ပံုေငြကိုယူ၍ အလင္းဝင္သြားခဲ့သည္။ အာကာစိုးေနာင္သည္ ျမဝတီရွိ ေထာက္လွန္းေရးကို သတင္းေပးေနသည္ကို မိသြားသျဖင့္ ျပန္ဝင္သြားခဲ့သည္။ ဝမ္ဟုတ္သည္ အလင္းဝင္သြားၿပီး ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အား သိကၡာခ်ခဲ့သည္ဟု စြဲခ်က္တင္ၿပီး သူတုိ႔အားလံုးကို အဖြဲ႔အစည္းမွ ရာသက္ပန္ ထုတ္ပယ္ရန္ အဆိုတင္သြင္း သည့္အခါ ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ေဒါသတႀကီး ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုၾကၿပီး စာထုတ္၍ ထုတ္ပယ္ရန္ သေဘာထားေပးခဲ့ၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က ေသဒဏ္ေပးသင့္ေၾကာင္း တင္ျပမႈမ်ား လည္းရွိခဲ့သည္။ သို႔ရာတြင္ ေသဒဏ္ေပးေလာက္သည့္ အမႈမဟုတ္သျဖင့္ အမ်ားေထာက္ခံမႈ မရခဲ့ေခ်။

ေၾကညာခ်က္ကို ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားျဖင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

၁။ တာဝန္မ်ားကို လံုးဝလ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့ျခင္း။ (ဝင္းမိုး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး အမႈတြဲ)
၂။ အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ညီညြတ္ေရးကို ထိခိုက္ေစခဲ့ျခင္း။ (ဝင္းမိုး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး အမႈတြဲ)
၃။ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္မဟာမိတ္တို႔ၾကားနားလည္မႈလြဲမွားရန္ျပဳလုပ္ျခင္း။(ဝင္းမိုး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး အမႈတြဲ)
၄။ ဘန္ေကာက္ႏွင့္မဲေဆာက္တို႔တြင္ လွည့္လည္သြားလာ၍ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေထာက္ပံ့မႈမ်ားႏွင့္ အလွဴေငြမ်ားကို အလြဲသံုးစားျပဳလုပ္ျခင္း။ (ဝင္းမိုး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး အမႈတြဲ)
၅။ အဖြဲ႔အစည္းဂုဏ္သိကၡာက်ေစေသာ လြဲမွားသည့္သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို သတင္းေထာက္မ်ားကို ေျပာၾကားျခင္း။ (အာကာစိုးေနာင္အမႈတြဲ)
၆။ တာဝန္မွေရွာင္ခြာၿပီး ေက်ာင္းသားရန္ပံုေငြမ်ားကို ခိုးယူသြားျခင္း။(ရခိုင္ေက်ာ္ထင္အမႈတြဲ)
၇။ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးကို သစၥာေဖါက္ဖ်က္၍ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရကုိ ဆက္သြယ္ၿပီး ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အေၾကာင္း လိမ္ညာေျပာဆိုျခင္း။ (အာကာစိုးေနာင္ အမႈတြဲ)
ထို႔ေၾကာင့္ အထက္ပါအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဝင္းမုိး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး၊ ေက်ာ္ထင္၊ ဝမ္ဟုတ္၊ အာကာစိုးေနာင္တို႔ကို ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အဖြဲ႔အစည္းမွ ရာသက္ပန္ ထုတ္ပယ္လိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ေရးသားၿပီး ဗဟိုေကာ္မီတီႏွင့္ တက္ေရာက္လာေသာ စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားက လက္မွတ္ ေရးထိုးထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

ေနာက္အပတ္ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။

 

"ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ" အပုိင္း ၁၆

February 9, 2014 at 8:30am

၂၀၁၄ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၇ ရက္ ၾကာသာပေတးေန႔ထုတ္မွာပါတဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ကုိယ္ေတြ႕မွတ္တမ္း အခန္းဆက္ေဆာင္းပါးရွည္ "ျမန္မာႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ
ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့္ဘဝ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ" အပုိင္း ၁၆

ယခင္အပတ္မွအဆက္

ေၾကညာခ်က္ကို ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားျဖင့္ ထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။

၁။ တာဝန္မ်ားကို လံုးဝလ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့ျခင္း။ (ဝင္းမိုး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး အမႈတြဲ)
၂။ အဖြဲ႔အစည္းအတြင္း ညီညြတ္ေရးကို ထိခိုက္ေစခဲ့ျခင္း။ (ဝင္းမိုး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး အမႈတြဲ)
၃။ ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္မဟာမိတ္တို႔ၾကားနားလည္မႈလြဲမွားရန္ျပဳလုပ္ျခင္း။(ဝင္းမိုး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး အမႈတြဲ)
၄။ ဘန္ေကာက္ႏွင့္မဲေဆာက္တို႔တြင္ လွည့္လည္သြားလာ၍ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ေထာက္ပံ့မႈမ်ားႏွင့္ အလွဴေငြမ်ားကို အလြဲသံုးစားျပဳလုပ္ျခင္း။ (ဝင္းမိုး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး အမႈတြဲ)
၅။ အဖြဲ႔အစည္းဂုဏ္သိကၡာက်ေစေသာ လြဲမွားသည့္သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားကို သတင္းေထာက္မ်ားကို ေျပာၾကားျခင္း။ (အာကာစိုးေနာင္အမႈတြဲ)
၆။ တာဝန္မွေရွာင္ခြာၿပီး ေက်ာင္းသားရန္ပံုေငြမ်ားကို ခိုးယူသြားျခင္း။(ရခိုင္ေက်ာ္ထင္အမႈတြဲ)
၇။ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးကို သစၥာေဖါက္ဖ်က္၍ စစ္အာဏာရွင္အစိုးရကုိ ဆက္သြယ္ၿပီး ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အေၾကာင္း လိမ္ညာေျပာဆိုျခင္း။ (အာကာစိုးေနာင္ အမႈတြဲ)
ထို႔ေၾကာင့္ အထက္ပါအခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ဝင္းမုိး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး၊ ေက်ာ္ထင္၊ ဝမ္ဟုတ္၊ အာကာစိုးေနာင္တို႔ကို ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အဖြဲ႔အစည္းမွ ရာသက္ပန္ ထုတ္ပယ္လိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္ေရးသားၿပီး ဗဟိုေကာ္မီတီႏွင့္ တက္ေရာက္လာေသာ စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားက လက္မွတ္ ေရးထိုးထုတ္ျပန္ခဲ့သည္။




ဝင္းမုိး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦး၊ ေက်ာ္ထင္၊ ဝမ္ဟုတ္၊ အာကာစိုးေနာင္တို႔ကို ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္အဖြဲ႔အစည္းမွ ရာသက္ပန္ ထုတ္ပယ္လိုက္ေၾကာင္း ေၾကညာခ်က္




ဗဟိုေကာ္မီတီႏွင့္ တက္ေရာက္လာေသာ စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ လက္မွတ္မ်ား




ဗဟိုေကာ္မီတီႏွင့္ တက္ေရာက္လာေသာ စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ား၏ လက္မွတ္မ်ား


သံလြင္ဦးသုထစခန္း၌ အေရးေပၚညီလာခံ က်င္းပျခင္း
အေရးေပၚညီလာခံမက်င္းပမီ မဲေဆာက္တြင္ေနေသာ ကိုဝင္းမိုး၊ ကိုေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦးတို႔ကိုလည္း ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔အမီ ညီလာခံတက္ေရာက္ရန္ အေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။ ကိုဝင္းမိုးက “ဒီဘဲေတြလည္းျပဳတ္မွာပဲ၊ သြားမေနပါဘူး” ဟု သေရာ္သည္ဟု ၾကားသိရသည္။ သူတို႔သံုးေယာက္က မဲေဆာက္တြင္ အိမ္ငွားေနၿပီး ေဆးေက်ာင္းသား ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္ သူ႔ခ်စ္သူျမိဳင္တို႔က ေဆးခန္းဖြင့္ထားသည္။ ကိုေအာင္ႏိုင္တို႔ ေဆးခန္းသည္ ယေန႔နာမည္ေက်ာ္ ေဒါက္တာစင္သီယာေမာင္၏ေဆးခန္းထက္ ေစာစီးစြာ ဖြင့္ခဲ့သည့္ေဆးခန္းဆိုက မမွားေခ်။ သူတို႔ႏွင့္အတူ သူတို႔ေနာက္လိုက္မ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ေသ့ေဘာဘိုး စခန္းတြင္ မေနႏိုင္၍ ၿမိဳ႕တက္လာေသာေက်ာင္းသားမ်ား လာေနၾကသည့္အတြက္ လူအင္အား ၅၀ ေက်ာ္္ခန္႔ ရွိသည္။ ထို႔ျပင္ ဝင္းမုိး၊ ေအာင္ႏိုင္၊ ကိုကိုဦးနာမည္ျဖင့္ ေကအင္န္ယူကို ပုတ္ခတ္တိုက္ခိုက္ထားသည့္စာကို ထုတ္ျပန္ၿပီး မဲေဆာက္ျမိဳ႕တြင္ ျဖန္႔ေဝခဲ့သျဖင့္ ေကအင္န္ယူမွ သူတို႔သံုးဦးကို နယ္ေျမျဖတ္သန္းခြင့္ ပိတ္ခဲ့သည့္စာကို ကရင္နယ္ေျမတြင္ စာထုတ္ၿပီး ထားခဲ့သည္အထိ တင္းမာေနခဲ့သည္။ ေကအင္ယူကို ေျဗာင္တိုက္ခိုက္ထားသည့္အတြက္ ကရင္နယ္ေျမတြင္ က်င္းပသည့္ ညီလာခံသို႔ သူတို႔မလာရဲၾကဟု ထင္သည္။ ေကအင္န္ယူကို စာထုတ္၍ တိုက္ခိုက္သည္ဆိုကတည္းက သူတို႔သည္ ေကအင္န္ယူနယ္ေျမကို မသြားေတာ့ရန္ စိတ္ပိုင္းျဖတ္ထားၿပီး ျဖစ္ဟန္ရွိသည္။ ေနာက္ပိုင္း ယင္းကိစၥကို ကိုကိုဦးအား ေမးၾကည့္ရာ စာထုတ္ျခင္းကို သူ႔အားမတိုင္ပင္ဘဲ ကိုေအာင္ႏိုင္က သူ႔သေဘာႏွင့္ သူေရးသားၿပီး ထုတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္းအတြက္ ကိုေအာင္ႏိုင္ႏွင့္စကားမ်ားခဲ့ၾကသည္ဟု သူကဆိုသည္။ သို႔ရာတြင္ ထိုစဥ္က သူမပါဝင္ေၾကာင္း ကိုမူ ရွင္းလင္းခဲ့ျခင္း မရွိသည့္အတြက္ သူလည္း သေဘာတူခဲ့ၿပီး ထုတ္ခဲ့ၾကသည္ဟု အမ်ားက ထင္ခဲ့ၾကသည္။
သံလြင္ဦးသုထစခန္းတြင္ ေကအင္န္ယူအကူအညီျဖင့္ အေရးေပၚညီလာခံကို ေဖေဖၚဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔ ကတည္းက ညီလာခံအတြက္ လုိအပ္ေသာ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ား၊ အေျခခံဥပေဒတြင္ ျဖည့္စြက္ရမည့္ အခ်က္မ်ားစသည္တုိ႔ကုိ လက္က်န္ဗဟုိေကာ္မတီ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ေလးဦးႏွင့္ ေရာက္ရွိလာေသာ စခန္း ကုိယ္စားလွယ္မ်ားက အေဝးမွတက္ေရာက္လာမည့္ က်န္ကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ ေစာင့္ရင္း လုိအပ္သည္မ်ားကုိ အႀကိဳညိႇႏႈိင္းေဆြးေႏြးခဲ့ၾကသည္။  မဟာမိတ္ေကအင္န္ယူအဖြဲ႔အစည္းက စားဖိုေဆာင္ကို တာဝန္ယူ၍ အစားအေသာက္မ်ားကို ပင္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ေကြ်းေမြးၿပီး စခန္းအသီးသီးမွ ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္မ်ား တက္ေရာက္လာၾကသည္။ ထုိ႔ေနာက္ အေရးေပၚညီလာခံကုိ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ တရားဝင္ စတင္က်င္းပခဲ့သည္။ ဝမ္ခစခန္းမွ ေက်ာင္းဆရာႀကီးဦးယုႏြယ္ႏွင့္ တစ္ၿမိဳ႕တည္းသား ေဒါက္တာျမင့္ခ်ိဳတို႔လည္း စခန္းကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ တက္ေရာက္သလို ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ရင္းႏွီးခဲ့ေသာ ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းလည္း ဝမ္ခကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ပါဝင္လာခဲ့သည္။ ဘုရားသံုးဆူကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ကိုတင္စိုးေနာင္၊ သန္းလွိဳင္ဦး (ယခုပအို႔အဖြဲ႔) ႏွင့္ ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္၊ ကိုစိုးေလးတို႔လည္း ပါလာခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား အျမဲကန္႔လန္႔တိုက္ေနေသာ ခရက္ေဒးစခန္းမွ တပ္ရင္းမွဴးေအာင္ဟိန္း၊ ေဒါက္တာ ေက်ာ္သက္ဦး၊ ကိုထြန္းသိန္းတို႔အုပ္စု၊ ေစာထစခန္းမွ အျမဲဂ်စ္တိုက္ၿပီးလုပ္သမွ် အေကာင္းမျမင္ေသာ ကိုေမာင္ေမာင္စိုး (ကြယ္လြန္)၊ ကိုတင္စိုး၊ ကိုသိန္းထိုက္ႏွင့္ ေမာင္ဆန္းလင္း (မဆလ-က်ဆံုး) တုိ႔လည္း တက္လာသည္။ ေကအင္န္ယူဗဟိုေကာ္မီတီ ဆယ္ျပားေက်ာ္ေက်ာ္တို႔အုပ္စုမွ ကိုစံေရႊေမာင္၊ ဦးေအာင္ခင္၊ မင္းသမီးစခန္း ကိုယ္စားလွယ္ ကိုေအာင္သန္းဝင္း၊ ကုိခင္ေမာင္ဝင္း (ဒီဗီဘီ) မိုးေထာင္စခန္းမွ ကုိေက်ာ္ေဇယ် (ကြယ္လြန္)၊ သံလြင္စခန္းမွ ကိုေမာင္ေမာင္တိတ္၊ စိုင္းျမင့္သူ၊ ကိုဒီ၊ ကိုေအာင္သူ၊ ကရင္နီစခန္းမွ ဂရီဂိုရီမန္းထြန္း၊ ကိုေမာင္ေမာင္လြင္၊ ဆန္နီမရင္ဒါ၊ စိုင္းစံေခး (ကြယ္လြန္)၊ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္းမွ ေဌးႏိုင္ (က်ဆံုး)၊ ႏွဳတ္ခမ္းေမႊး ေအာင္သန္း (ကြယ္လြန္) တုိ႔ႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔က်န္ရွိေနေသာဗဟိုေကာ္မီတီဝင္၄ ဦး၊ လုပ္သားေကာလိပ္ဥကၠ႒ ကိုေအာင္ၾကည္ဦး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ဗဟိုရံုးမွ ကိုေရႊထီးႏွင့္ သံလြင္စခန္းမွရဲေဘာ္မ်ား တက္ေရာက္ၾကသည္။ အျခားသူမ်ားကို အကုန္မမွတ္မိေတာ့။ ညီလာခံက်င္းပေရး ေကာ္မတီတြင္ ခ်ာလီေအးေက်ာ္၊ မွတ္တမ္းတင္သူမ်ားအျဖစ္ ကိုေအာင္ေက်ာ္လွိဳင္ (ယခုဥပဇင္းေအာင္ေက်ာ္လွိဳင္၊ ဖို႔ဝိန္း)၊ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္း (LA အေမရိက) တို႔က ေဆာင္ရြက္သည္။ လုပ္သားတကၠသိုလ္ဥကၠ႒ ကိုေအာင္ၾကည္ဦးသည္ ညီလာခံ က်င္းပေရးေကာ္မတီတြင္ ပါဝင္ၿပီး အင္တိုက္အားတိုက္ ညီလာခံ ျဖစ္ေျမာက္ေရး၊ ေက်ာင္းသား ညီညြတ္ေရးတို႔တြင္ ေစတနာျဖင့္ ႀကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ေသာ္လည္း ဘူရားသံုးဆူတြင္ သူ႔ရဲေဘာ္မ်ားႏွင့္ ရန္ကုန္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ ၁၀၁ မွ ထြက္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံတြင္း ေဟြးေကာ့စခန္းသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕၍ စခန္းသစ္ေထာင္မႈအေပၚ ေဒါက္တာနိုင္ေအာင္တို႔မွ အစာမေၾကျဖစ္ၿပီး ဘုရားသံုးဆူစခန္း ကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္ မေပးႏုိင္ေၾကာင္းေျပာသည့္အတြက္ ညီလာခံတြင္ ကိုယ္စားလွယ္မျဖစ္ဘဲ ႏွဳတ္ထြက္လိုက္ရသည္။ ကိုထြန္းဦးသည္ မိုးေထာင္စခန္းကို စည္းရံုးၿပီး မိုးေထာင္စခန္းကိုယ္စားလွယ္ အျဖစ္တက္သည္။ ကြ်န္ေတာ္၊ ကိုသန္းဝင္းႏွင့္ ကိုကိုေလးသည္ ဗဟိုတြင္လုပ္ေနရင္း စခန္းေပ်ာက္သြားသည့္ သူမ်ားျဖစ္သည္။ မူလစခန္းတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လူမ်ား မရွိေတာ့ေခ်။ သို႔ရာတြင္ လက္ရွိဗဟိုတြင္ တာဝန္ယူေနသူမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔အား ေဒါက္တာႏိုင္ေအာင္တို႔က မလိုလားေသာ္လည္း ဆန္႔က်င္ေျပာဆိုကန္႔ကြက္မႈ မျပဳလုပ္ရဲ ၾကေပ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်န္စခန္းမ်ားမွ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ကြ်န္ေတာ္တို႔အား သူတို႔စခန္းမ်ားသို႔ ေျပာင္းေရြ႕ရန္ ေခၚၾကသည္အထိ ေလးစားခံရမႈက ရွိေနခဲ့သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။
ညီလာခံက်င္းပစဥ္ ဝမ္ခစခန္းမွ ေက်ာင္းဆရာ ဦးယုႏြယ္က ကိုသန္းဝင္းအားလာၿပီး ညွိသည္၊ ကြ်န္ေတာ္ကုိျဖဳတ္ၿပီး ၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည့္ ကိုသန္းဝင္းကို တင္မည္အားလံုးကို ညွိထားၿပီးျဖစ္သည္ဟု လာေျပာသည္။ ထိုအခ်က္ကို ကိုသန္းဝင္းက ျငင္းလိုက္သည္၊ သူ႔အေနႏွင့္ ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖဳတ္ခ်ၿပီး ေနရာမယူလိုေၾကာင္း၊ ကိုထြန္းမွားတာ မရွိဘဲ သူေနရာမယူလိုေၾကာင္း ကိုထြန္းကိုသာ ျပန္ေရြးရန္ ေျပာသျဖင့္ ဦးယုႏြယ္ ေနာက္ဆုတ္သြားသည္။ ထိုအခ်က္ကို ေနာင္အေမရိကန္ ႏိုင္ငံေရာက္ၿပီးမွ ကိုသန္းဝင္းေျပာျပ၍ သိရသည္။ ျဖစ္နိုင္သည္မွာ ဝမ္ခစခန္းသင္တန္းဆင္းပြဲတြင္ ကရင္အလံကိုင္၍ သစၥာျပဳရန္ ဦးယုႏြယ္က သေဘာတူထားသည္ကို ကြ်န္ေတာ္က ပယ္ဖ်က္ခဲ့သျဖင့္ အမ်က္ထားျခင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ ထိုစဥ္က မည္သူေတြ ဘာေတြလုပ္ေနသည္ အုပ္စုဖြဲ႔ေနသည္ ဂရုစိုက္ၾကည့္မေနခဲ့မိ။ ကိုကိုေလးကလည္း ေဒါက္တာ ႏိုင္ေအာင္တို႔အုပ္စုက ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖဳတ္မည္ၾကားသျဖင့္ လက္မခံႏိုင္ေၾကာင္း ျပန္လည္တံု႕ျပန္ရလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ကြ်န္ေတာ့္ကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ မႀကိဳးစားရန္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္ဟု အေမရိကန္ေရာက္ၿပီး မၾကာေသးခင္က ေျပာျပ၍ သိရသည္။ အေရးေပၚညီလာခံတြင္ မဲဆြယ္စည္းရံုးမႈကုိ ကြ်န္ေတာ္ စိုးစိမွ်မလုပ္ခဲ့။ ထိုသို႔ လုပ္ရန္လည္း စိတ္မဝင္စားခဲ့ေပ။
ထို႔ေနာက္ ညီလာခံတက္ေရာက္လာၾကေသာ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္က ABSDF တြင္ ဗဟိုႏွစ္ခု ျဖစ္ေပၚေနေၾကာင္း ဗဟိုေကာ္မီတီႏွင့္စင္ျပိဳင္ ေကအင္န္ယူနယ္ေျမဗဟိုေကာ္မီတီဟူ၍ ရွိေနေၾကာင္း ထိုကိစၥကို ရဲေဘာ္တို႔ မည္ကဲ့သို႔ စဥ္းစားဆံုးျဖတ္မည္နည္းဟု အားလံုးကို ရွင္းျပလိုက္သည့္အခါ၊ ညီလာခံတစ္ခုလံုး ေဒါသျဖင့္ ဆူညံသံမ်ားဖံုးလႊမ္းၿပီး ေအာ္ဟစ္ေမးျမန္းခဲ့ၾကသည္။
မင္းသမီးစခန္းဥကၠ႒အျဖစ္ တက္ေရာက္လာသူ ကိုေအာင္သန္းဝင္းက “ဘယ္ေကာင္ေတြလဲကြ၊ မလိုဘူး ဗဟိုဆိုတာ တစ္ခုပဲရွိ္ရမယ္ အျပိဳင္ထားတာကိုဖ်က္ပစ္” ဟု ေအာ္သည္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း  “ဗဟိုစင္ျပိဳင္လုပ္တာ ရန္သူအားေပးတာနဲ႔အတူတူဘဲ ညီညြတ္ေရးကို ပ်က္ျပားေစတဲ့အတြက္ လက္မခံနိုင္ဘူး” ဟု သေဘာထား ေပးၾကသည္။ စင္ျပိဳင္ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းကို ေထာက္ခံသူ မည္သူမွ် မရွိေခ်။ ထိုအခါ ဗဟိုေကာ္မတီကို ေလးစားသမႈမျပဳခဲ့သည့္ ေကအင္န္ယူနယ္ေျမဗဟိုဥကၠ႒ျဖစ္သူ ကိုေက်ာ္ေက်ာ္က မ်က္ႏွာငယ္ေလးႏွင့္ “ကြ်န္ေတာ္တို႔ကလည္း လုပ္ခ်င္လို႔ လုပ္ေနတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ဗဟိုႏွစ္ခုျဖစ္ေနတာ ကြ်န္ေတာ္တို႔လဲ သေဘာမက်ပါဘူး” ဟု ေလေျပထိုးလာခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ညီလာခံမွ ကရင္နယ္ေျမဗဟိုေကာ္မီတီကို အမ်ားသေဘာတူ ဖ်က္သိမ္းလိုက္သည္။
ထိုေန႔ညပိုင္းတြင္ ေကအင္န္ယူအေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ဖဒိုဘသင္စိန္ေရာက္လာၿပီး ညီလာခံအေဆာက္အဦ ေနာက္ရွိအျပင္ဘက္တြင္ စကားေျပာရန္ေခၚသျဖင့္ သြားေတြ႔ရာ ဖဒိုဘသင္စိန္က “ဥကၠ႒ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ေကအင္န္ယူဗဟိုေကာ္မတီကို ဆက္ထားေပးပါ ခင္ဗ်ားတို႔ဗဟိုကိုလည္း ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကူညီပါ့မယ္” လို႔ေျပာလာခဲ့ပါသည္။ ထိုအခါ နဂိုစိတ္တြင္း မခံခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ စိတ္မထိန္းႏိုင္ဘဲ “ဖထီး၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အဖြဲ႔အစည္းၾကားမွာ ဝင္မပါပါနဲ႔၊ ေက်ာင္းသားေကအင္န္ယူနယ္ေျမဗဟိုကုိထားခြင့္ ခြင့္မျပဳနိုင္ဘူး” ဟု ခါးခါးသည္းသည္း ျငင္းဆိုလုိက္သည့္အခါ ဖဒိုဘသင္သည္ “ဟင္း” ဟု တစ္ခ်က္ မာန္ျဖင့္အသံျပဳၿပီး ဘာမွမေျပာေတာ့ဘဲ ခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားခဲ့သည္။
ေနာက္တေန႔ညီလာခံစသည့္အခါ ထမင္းဟင္းခ်က္ေကြ်းသည့္ ကရင္စားဖိုမွဴးမ်ားတေယာက္မွ မရွိေတာ့ဘဲ ေပ်ာက္ကုန္ၾကသည္။ စားစရာ ဆန္၊ ပဲ၊ ဆီ ကအစ ဘာတခုမွ် ဖိုရံုထဲတြင္ မက်န္ေတာ့။ ညတြင္းခ်င္း သိမ္းသြားပံုရသည္။ သူတို႔သေဘာကိုမလိုက္၍ ေကအင္န္ယူက ပညာေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္းရိပ္မိလိုက္သည္။ ညီလာခံကို မည္ကဲ့သို႔ဆက္လုပ္ရမလဲ၊ ဘယ္လိုစားၾကမလဲ ျပႆနာစတက္ေတာ့သည္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ့္အိပ္ကပ္ထဲတြင္ ဦးတင္ျမင့္ဦးေပးလိုက္သည့္ သြားစိုက္ရန္ေငြ ဘတ္သံုးေထာင္ ရွိေနသည့္အတြက္ ကိုသန္းဝင္းအားေခၚၿပီး “သန္းဝင္းေရ ေတာ္လဲထသြားၿပီး ဆန္ႏွစ္အိတ္၊ ပဲနဲ႔ ဆီဆား အျမန္ဝယ္ခဲ့ကြာ” ဟု ပါသမွ်ေငြေပး၍ လႊတ္လိုက္ရသည္။ သြားျပန္စိုက္ဖို႔မစဥ္းစားႏိုင္ ကိုသန္းဝင္းျပန္ေရာက္လာမွ ညီလာခံကို ျပန္စရသည္။ ညီလာခံျပန္စသည့္အခါ ေကအင္ယူႏွင့္ ျပႆနာမတက္ေစရန္ ဗဟိုဟူေသာ အသံုးအႏွဳန္း မပါဘဲ ေကအင္ယူနယ္ေျမေကာ္မတီအျဖစ္ထားျခင္းကို ခြင့္ျပဳခဲ့ရသည္။
ညီလာခံတြင္ ယခင္က ဗဟိုေကာ္မီတီဝင္ေဟာင္းမ်ားကို မူလသူတို႔ရာထူးမ်ားကိုဆက္ထားၿပီး က်န္ေနရာမ်ားကို ျဖည့္သြားရန္ သေဘာတူၾကသည္။ ထို႔ေနာက္ အေျပာအဆိုေကာင္းေသာ ေသ့ေဘာဘိုး စခန္းမွ ကိုေအာင္သန္းကို တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴးေနရာကို အမ်ားသေဘာတူညီလာခံမွ ေရြးခ်ယ္လိုက္သည္။ က်န္ေနရာမ်ားအတြက္ သင့္ေတာ္သူမ်ားကိုေရြးခ်ယ္ရန္ႏွင့္ အဆိုျပဳခံရသူမ်ားကလည္း တကယ္တာဝန္ယူႏုိင္မွ လက္ခံၾကရန္ တိုက္တြန္းရသည္။ ထိုသို႔ရွိေနစဥ္ တင္ေမာင္ဆန္းတစ္ေယာက္ ညီလာခံခန္းမထဲသို႔ ေဒါႀကီးေမာႀကီးႏွင့္ဝင္လာၿပီး “ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ဥကၠ႒ျဖစ္ရင္ က်ဳပ္တို႔စခန္းက လံုးဝလက္မခံဘူး၊ ABSDF က ထြက္မယ္” ဟု ေျပာဆုိခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ တြဲဘက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး ၁ အျဖစ္ အေရြးခံထားရေသာ ကိုေအာင္သန္း(ကြယ္လြန္) သည္ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္း ကိုယ္စားလွယ္မဟုတ္ေၾကာင္း သူသာလွ်င္ တရားဝင္ ခန္႔အပ္လိုက္သည့္ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုၿပီး ကိုေအာင္သန္းကို ဆက္လက္တိုက္ခိုက္ ျပန္ေလသည္။ ကိုေအာင္သန္းသည္ အသားညိဳညိဳ ခပ္ဖိုင့္ဖိုင့္ အရပ္ ၅ ေပ ၄ လက္မ ခန္႔ရွိၿပီး ႏွဳတ္ခမ္းေမႊး စစႏွင့္ျဖစ္သျဖင့္ သူ႔ကို ႏွဳတ္ခမ္းေမႊးေအာင္သန္းဟု သိၾကသည္။ အရက္ၾကိဳက္သျဖင့္ မင္းႀကီးေအာင္သန္းဟု လည္းေခၚၾကသည္။  ခင္မင္ႏွစ္လိုဘြယ္ရာ အျပံဳးကို ေဆာင္ထားတတ္ၿပီး လူႀကီးဆန္သည္။ စကားေျပာ ဆိုရာတြင္လည္းေကာင္း ေဆြးေႏြးတင္ျပရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ခ်က္က်က်ေျပာတတ္သျဖင့္ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားက သူ႔ကို တြဲဘက္အတြင္းေရးမွဴးေနရာေပးရန္ သေဘာတူထားျခင္းျဖစ္သည္။ ကိုေအာင္သန္းက ေသ့ေဘာဘိုးကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္မွ သူထြက္ေပးမည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ သူ႔အစား စခန္းကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တင္ေမာင္ဆန္းအားေပးေၾကာင္းတုိ႔ကုိ ျငင္းခုန္ျခင္းမျပဳဘဲ ေနရာမွဆင္းေပးလုိက္သည္။ ထိုအခါ ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားထဲမွ ကိုကိုေလး၊ ကိုထြန္းဦး၊ ကိုသန္းဝင္း၊ ကိုစိုးေလးတို႔က ညီလာခံေခတၱနားၿပီး တင္ေမာင္ဆန္းႏွင့္ ညွိၾကသည္။ ကိုေအာင္သန္းက ထြက္ေပးသျဖင့္ ကိုေအာင္သန္းကို ေပးထားေသာ တြဲဘက္အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးေနရာကို တင္ေမာင္ဆန္းအားေပးလွ်င္ ေက်နပ္မည္လားဟု ျဖစ္သည္။ ကိုကိုေလးက သူတို႔အေနႏွင့္ စခန္းတစ္ခု ပဲ့မထြက္သြားေစရန္ တင္ေမာင္ဆန္းကို ကိုေအာင္သန္းေနရာေပးဖို႔ ကမ္းလွမ္းမည္ဟု ကြ်န္ေတာ့္ကို လာေျပာခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္က “ငါ့အေနနဲ႔ ပုဂၢိဳလ္ေရးဘာျပႆနာမွမရွိဘူး၊ သူ႔ကိုလည္း ငါဘယ္တံုးကမွ မတိုက္ခိုက္ခဲ့ဘူးဘူး၊ ဒါေပမယ့္၊ မင္းတို႔ဟာက အဓိပၸါယ္ရွိပါ့မလား။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ေအာင္သန္းကိုေရြးတာ သူ႔အရည္အခ်င္းကို ႀကိဳက္လို႔ေရြးၾကတာ၊ ေအာင္သန္းက ေသ့ေဘာဘိုးကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္လို႔ သူထြက္သြားတဲ့အတြက္ သူ႔စခန္းကလူပဲ သူ႔ေနရာယူရမယ္ဆိုတာ အဓိပၸါယ္မရွိဘူး၊ ဒီေနရာဟာ ေသ့ေဘာဘိုးစခန္းတစ္ခုထဲအတြက္ ရာထားတဲ့ ေနရာမဟုတ္ဘူး၊ ဘယ္စခန္းကိုယ္စားလွယ္ကျဖစ္ျဖစ္ အေရြးခံပိုင္ခြင့္ရွိတယ္။ ေတာ္ၾကာညီလာခံမွာခ်ျပၿပီးမွ လက္မခံရင္ မေကာင္းဘူး” ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္။ ကိုကိုေလးက သူတို႔ၾကည့္လုပ္မည္ဟုေျပာၿပီး ျပန္ထြက္သြားသည္။ ေနာက္ညွိၾကသည့္အခါ ကိုကိုေလးက တင္ေမာင္ဆန္းကို “ခင္ဗ်ားကို ကိုေအာင္သန္းေနရာ တြဲဘက္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးေပးမယ္၊ ေက်နပ္လား” ဟု ေျပာသည့္အခါ တင္ေမာင္ဆန္းက “ဒါဆိုေက်နပ္တယ္” ဟု ေျပာသည္ကုိ ၾကားသိရသည္။ ေနာက္ “ခင္ဗ်ား၊ ကိုထြန္းေအာင္ေက်ာ္အေပၚ ျပႆနာရွိေသးလား၊ ေက်လည္သလား” ဟု ထပ္ေမးရာတြင္ “မရွိေတာ့ပါဘူး၊ ကြ်န္ေတာ္ ဘာျပႆနာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး။ ေက်လည္ပါတယ္” ဟုဆိုၿပီး သေဘာတူသည့္အတြက္ ညီလာခံကိုျပန္စခဲ့သည္။
ညီလာခံျပန္စသည့္အခါ သဘာပတိလုပ္သည့္ ကြ်န္ေတာ္၊ ဦးယုႏြယ္တို႔ကို အမွဴးထားၿပီး အခန္းနားမွဴး ကိုသန္းဝင္းက ကိုေအာင္သန္း ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္က ႏွဳတ္ထြက္သြားသည့္အတြက္ သူ႔ေနရာတြင္ တင္ေမာင္ဆန္းကို တြဲဘက္အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးေပးဖို႔ ညွိဳႏွိဳင္းခဲ့ေၾကာင္းကို ညီလာခံ၌ သေဘာတူညီခ်က္ ရယူရန္ တင္ျပသည့္အခါ ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ကိုေအာင္သန္းကဲ့သုိ႔ အရည္အခ်င္းရွိသည့္သူက ထြက္ေပးရၿပီး ညီလာခံထဲကို လူမိုက္ပံုစံျဖင့္ ျဗံဳးစားႀကီးဝင္လာၿပီး သူတို႔စခန္းခြဲထြက္မယ္ဟု ခ်ိမ္းေျခာက္သည့္ တင္ေမာင္ဆန္းကို ေနရာေပးမယ္ဆိုသည့္အခါ လက္မခံႏုိင္ေတာ့ဘဲ ဝိုင္းၿပီးကန္႔ကြက္ၾကၿပီး မဲႏွင့္သာ မည္သူျဖစ္သင့္သည္ကို ေရြးခ်ယ္မည္ဟု ကန္႔ကြက္ေျပာဆိုၾကသည္။ ထိုအခါ တင္ေမာင္ဆန္းက ေနရာမွထၿပီး “က်ဳပ္တို႔စခန္းက ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ ဥကၠ႒ျဖစ္ရင္ လက္မခံဘူး၊ သူက ဦးတင္ျမင့္ဦးဆီမွာ သြားစိုက္ဖို႔ ဘတ္ေငြ သံုးေထာင္ ေတာင္းယူသြားတယ္၊ ခင္ဗ်ားလို သြားက်ဳိးေနတဲ့သူေတြ က်ဳပ္တုိ႔စခန္းမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္” ဟု ဆိုၿပီး ဆူပူေသာင္းက်န္းျပန္သည္။ ထိုအခါ ကြ်န္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အံ့ၾသသြားမိသည္။ ဦးတင္ျမင့္ဦးက သြားစိုက္ရန္ ဘတ္ေငြ သံုးေထာင္ကို ကြ်န္ေတာ္က မေတာင္းဘဲ သူသေဘာႏွင့္သူ ေပးခဲ့သည္ကို သူႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္သာ သိသည္။ အျခားမည္သူမွ်မသိ။ ထိုအေၾကာင္းကို တင္ေမာင္ဆန္းကသိေနခဲ့သည္။ ဦးတင္ျမင့္ဦး မေျပာဘဲ မသိနိုင္သည့္ကိစၥ ျဖစ္သည္။ ဘာေၾကာင့္ ဦးတင္ျမင့္ဦးက တင္ေမာင္ဆန္းကို ေျပာခဲ့သနည္း။ ကြ်န္ေတာ့္ကို တိုက္ခိုက္ရန္ လမ္းေၾကာင္းေပးလိုက္သည္လား။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ် မ်ားစြာရွိေနသည္။
တင္ေမာင္ဆန္းက ပုဂၢိဳလ္ေရးကို ေရွ႕တန္းတင္ၿပီး တိုက္ခိုက္လာေသာ္လည္း ညီညြတ္ေရးကို ေရွးရွဴၿပီး စခန္းေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးတင္ျပလာသည္ကို ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္ အမ်ားစုက မွန္မွန္ကန္ကန္ဆံုးျဖတ္နိုင္ရန္ ညီလာခံႀကီးကို ေခတၱရပ္နားလိုက္ၿပီး ေဒါက္တာေသာင္းထြန္းက ေမးျမန္းသူ ေနရာတြင္ေန၍ ကြ်န္ေတာ္ႏွင့္ တင္ေမာင္ဆန္းကို ေမးခြန္းမ်ားထုတ္၍ တစ္ဦးခ်င္းစီ၏ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားကို ညီလာခံကုိယ္စားလွယ္မ်ားကုိ နားေထာင္ေစခဲ့သည္။
ပထမဦးစြာ တင္ေမာင္ဆန္းအား ကိုေသာင္းထြန္းက ေအဘီအက္စ္ဒီအက္ဖ္ပို႔စကတ္မ်ားကို မဲေဆာက္ျမိဳ႕တြင္ ကုန္သည္မ်ားကို တင္ေမာင္ဆန္းက ေရာင္းခ်ခဲ့သည္ဟု ၾကားရေၾကာင္း ထို႔ေၾကာင့္ ပို႔စကတ္ မည္မွ်ေရာင္းခ်၍ မည္မွ်ရရွိခဲ့သနည္းဟု ေမးျမန္းခဲ့ရာ တင္ေမာင္ဆန္းက ပို႔စကတ္ ၅၀ ခန္႔ကို ေအာင္ႏိုင္က ေပးသျဖင့္ ရရွိခဲ့ၿပီး ကုန္သည္မ်ားကို တစ္ခုလွ်င္ ဘတ္ ၅၀၀ မွ ဘတ္ ၁၅၀၀-၂၀၀၀ အထိ သူတို႔ေပးလွ်င္ ေပးသေလာက္ႏွင့္ ေရာင္းခ်ခဲ့ရာ စုစုေပါင္း ေရာင္းရေငြ ဘတ္ ၇၅၀၀ ခန္႔ရၿပီး ပို႔စကတ္တစ္ခုကို ၁၀ ဘတ္ႏႈန္းျဖင့္ ေဈးျဖတ္၍ အခု ၅၀ အတြက္ ဘတ္ေငြ ၅၀၀ ကို ေအာင္နိုင္တို႔ကို ေပးအပ္ခဲ့ေၾကာင္းႏွင့္ က်န္ေငြမ်ားကိုမူ တပ္ရင္းမွဴး သံုးပိုင္ခြင့္ႏွင့္ သံုးပစ္လိုက္ေၾကာင္း ေျဖၾကားခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ကိုေသာင္းထြန္းက ကြ်န္ေတာ့္ကို ပို႔စကတ္မ်ားကို ဘန္ေကာက္တက္စဥ္ ေရာင္းခ်ခဲ့ေၾကာင္း သိရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္ကဲ့သို႔ ေရာင္းခ်ခဲ့ၿပီး မည္မွ်ရရွိခဲ့သနည္းဟု ေမးျမန္းခဲ့သည္။ ကြ်န္ေတာ္က ဘန္ေကာက္တြင္ အသိမိတ္ေဆြမ်ား၊ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကို ေရာင္းခ်ရာတြင္ ပို႔စကတ္ ၄၀ - ၅၀ ခန္႔ေရာင္းရၿပီး အခ်ိဳ႕က ဘတ္ ၂၀၀၊ အခ်ိဳ႕က ဘတ္ ၁၀၀၀ အစားစား ေပးၾကေၾကာင္း၊ စုစုေပါင္း ဘတ္ေငြ ၈၀၀၀ ခန္႔ရရွိခဲ့ၿပီး ထိုေငြအားလံုးကို ဘ႑ာေရးသို႔ အပ္လိုက္ေၾကာင္း ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ၿပီး ဘ႑ာေရးေကာ္မတီမွလည္း လက္ခံရရွိေၾကာင္း အတည္ျပဳခဲ့သည္။
ထိုအခါတင္ေမာင္ဆန္းကထၿပီး “ခင္ဗ်ာအရွက္မရွိ ဘတ္ေငြသံုးေထာင္ယူထားတယ္ အဲဒါကိုရွင္းပါ” ဟုဆိုသည္။ ကြ်န္ေတာ္က “အဲဒီဘတ္ေငြသံုးေထာင္နဲ႔ အခုညီလာခံကို က်င္းပေနတာ၊ ညီလာခံ ကိုယ္စားလွယ္ေတြ စားဖို႔ဆန္နဲ႔ပဲကို ဒီေငြနဲ႔ဝယ္ၿပီး လုပ္ေနတာငါကိုယ္က်ိဳး လံုးဝသံုးမထားဘူး၊ သန္းဝင္းကို ေမးၾကည့္ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတာ၊ အခု မင္းတို႔အားလံုးစားေနတာ အဲဒီေငြနဲ႔ စားေနတာ” ဟု ျပန္ေျပာခဲ့သည္။ ကိုသန္းဝင္းကထၿပီး “ဟုတ္တယ္၊ ကိုထြန္းက ဘတ္ေငြသံုးေထာင္ထုတ္ေပးလို႔ ေတာ္လဲထမွာ ဆန္နဲ႔ ပဲသြားဝယ္ၿပီး ညီလာခံ လုပ္ေနတာျဖစ္တယ္” ဟု ေထာက္ခံေျပာခဲ့သည္။ ထုိ႔ေနာက္ အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲခ်က္မ်ားကို ရွင္းၿပီးျဖစ္သည့္အတြက္ ညီလာခံႀကီးကို ျပန္စေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေၾကညာၿပီး ညီလာခံ၌ ေရြးခ်ယ္ပြဲကို ျပန္စၾကသည္။ အားလံုးက ကြ်န္ေတာ့္ကို ဥကၠ႒အျဖစ္ ျပန္ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကၿပီး တင္ေမာင္ဆန္းကို မည္သည့္ေနရာမွ မေပးခဲ့ၾကေပ။ ထိုအခါ တင္ေမာင္ဆန္းက ထၿပီး “က်ဳပ္တို႔စခန္းက ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ကို လံုးဝမေထာက္ခံဘူး။ ABSDF ကေန ခြဲထြက္တယ္။ ထြန္းေအာင္ေက်ာ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ကို လာရဲရင္ လာၾကည့္” ဟု ႀကိမ္းဝါးၿပီး ေလွႏွင့္ျပန္ရန္ လုပ္သည့္အခါ  ကုိေဌးႏုိင္က “အကိုႀကီး ကြ်န္ေတာ္လိုက္ပို႔မယ္” ဟု ဆိုၿပီး တင္ေမာင္ဆန္းႏွင့္အတူ ေလွဆိပ္သို႔ ဆင္းသြားသည္။ ကိုေဌးႏုိင္သည္ တင္ေမာင္ဆန္းစခန္းမွျဖစ္သည္။ တင္ေမာင္ဆန္းကိုလည္း အလြန္ၾကည္ညိဳသူ ျဖစ္သည္။ တစ္လမျပည့္ခင္ တင္ေမာင္ဆန္းက သူ႔စခန္းမွရဲေဘာ္မ်ားကို ဆက္ေနလွ်င္ ကရင္လက္ေအာက္ခံျဖစ္သြားလိမ့္မည္ဟု ေျပာၿပီး ထိုင္းဖက္သို႔ထြက္ရန္ ေခၚသျဖင့္ စခန္းရွိရဲေဘာ္မ်ား ထြက္လိုက္လာၾကရာ မဲေဆာက္တြင္ ေသာင္တင္ကာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းတြင္ ကပ္ေနၾကရရာ အမ်ားစု စိတ္ဓါတ္က်လာသည့္အတြက္ ျမဝတီမွတစ္ဆင့္ ျမန္မာျပည္သို႔ ျပန္သည္ဟု ၾကားသည္ရ၍ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ တင္ေမာင္ဆန္း၏စခန္းလည္း ညီလာခံတြင္ သူေနရာ မရခဲ့ျခင္းကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သူဖ်က္စီး လုိက္သျဖင့္ ပ်က္သြားခဲ့သည္။